2.2.2016

SQ

Gazeta Zyrtare e Bashkimit Evropian

L 26/19

---

32016L0097

DIREKTIVA (BE) 2016/97 E PARLAMENTIT EVROPIAN DHE E KËSHILLIT, DATË 20 JANAR 2016, "PËR SHPËRNDARJEN E SIGURIMEVE" (RIFORMULIM)

(Tekst kuptimi i të cilit lidhet me ZEE-në)

PARLAMENTI EVROPIAN DHE KËSHILLI I BASHKIMIT EVROPIAN,

Duke pasur parasysh Traktatin për Funksionimin e Bashkimit Evropian dhe në veçanti nenin 53, paragrafi 1 dhe nenin 62 të tij,

Duke pasur parasysh propozimin e Komisionit Evropian,

Pas komunikimit të projektaktit legjislativ në parlamentet kombëtare,

Duke pasur parasysh opinionin e Komitetit Evropian Ekonomik dhe Social<href="#ntr1-L_2016026EN.01001901-E0001">¹,

Duke vepruar në përputhje me procedurën e zakonshme legjislative<href="#ntr2-L_2016026EN.01001901-E0002">²,

Meqë:

1. Direktivës 2002/92/KE të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit duhet t’i bëhen një sërë ndryshimesh³. Për hir të qartësisë, direktiva duhet të riformulohet.

2. Qëllimi kryesor dhe objekti i këtij riformulimi është harmonizimi i dispozitave kombëtare në lidhje me shpërndarjen e sigurimeve dhe risigurimeve dhe duke qenë se këto veprimtari kryhen në të gjithë BE-në, kjo direktivë e re duhet të bazohet në nenin 53, paragrafi 1 dhe në nenin 62 të Traktatit për Funksionimin e Bashkimit Evropian (TFBE). Për të lejuar dispozitat e zbatueshme për zonat e mbuluara nga kjo direktivë, aty ku shihet e nevojshme, është me vend rregullimi i formës së direktivës ndaj çdo specifike ekzistuese në tregun dhe në sistemin ligjor përkatës të çdo shteti anëtar. Objektivi i kësaj direktive duhet të jetë dhe bashkërendimi i rregullave të brendshme në lidhje me aksesin në veprimtaritë e sigurimit dhe risigurimit.

3. Megjithatë, kjo direktivë synon harmonizimin minimal dhe si rrjedhojë nuk duhet të pengojë shtetet anëtare në mbajtjen ose futjen e dispozitave më të rrepta për të mbrojtur konsumatorët, me kusht që këto dispozita të jenë në përputhje me legjislacionin e BE-së, duke përfshirë edhe këtë direktivë.

4. Ndërmjetësit e sigurimit dhe risigurimit luajnë një rol qendror në shpërndarjen e produkteve të sigurimit dhe risigurimit në BE.

5. Produktet e sigurimit mund të shpërndahen nga persona dhe institucione të llojeve të ndryshme, si agjentët, brokerat dhe operatorët e "sigurimeve ndërmjet bankave", shoqëritë e sigurimit, agjentët e udhëtimit dhe kompanitë e dhënies së makinave me qira. Trajtimi i barabartë mes operatorëve dhe mbrojtja e konsumatorëve kërkon që të gjithë këta persona apo institucione të mbulohen nga kjo direktivë.

6. Konsumatorët duhet të përfitojnë të njëjtin nivel mbrojtjeje, pavarësisht ndryshimeve në kanalet e shpërndarjes. Për të garantuar zbatimin e të njëjtit nivel mbrojtës dhe që konsumatori të mund të përfitojë nga standardet e krahasueshme, në veçanti në fushën e dhënies së informacionit është e rëndësishme që të ketë mundësi të barabarta mes shpërndarësve.

7. Zbatimi i Direktivës 2002/92/KE ka treguar se një sërë dispozitash kërkojnë saktësim të mëtejshëm me qëllim lehtësimin e ushtrimit të veprimtarisë së shpërndarjes së sigurimit, dhe se mbrojtja e konsumatorëve kërkon një zgjerim të fushës së zbatimit të kësaj direktive për të gjitha shitjet e produkteve të sigurimit. Shoqëritë e sigurimeve, të cilat shesin drejtpërdrejtë produkte sigurimesh duhet të përfshihen brenda fushës së zbatimit të kësaj direktive në mënyrë të ngjashme me agjentët dhe brokerat e sigurimeve.

8. Për të garantuar zbatimin e nivelit të njëjtë mbrojtjes, pavarësisht kanalit përmes së cilit konsumatorët blejnë një produkt sigurimi, drejtpërdrejtë një shoqërie sigurimi ose në mënyrë të tërthortë nga një ndërmjetës, fusha e zbatimit të kësaj direktive duhet të mbulojë jo vetëm shoqëritë e sigurimit ose ndërmjetësit, por edhe pjesëmarrësit e tjerë të tregut që shesin produktet e sigurimit në bazë ndihmëse, siç janë agjentët e udhëtimit dhe kompanitë e dhënies me qira të makinave, përveç nëse plotësojnë kushtet për përjashtim.

9. Ende ekzistojnë ndryshime të konsiderueshme midis dispozitave kombëtare, të cilat krijojnë pengesa për fillimin dhe ushtrimin e veprimtarive të shpërndarjes së sigurimit dhe risigurimit në tregun e brendshëm. Nevojitet forcimi i mëtejshëm i tregut të brendshëm dhe promovimi i një tregu të brendshëm të mirëfilltë për produktet dhe shërbimet e sigurimit jetë dhe jojetë.

10. Turbulenca financiare e fundit dhe aktuale ka theksuar rëndësinë e garantimit të mbrojtjes efikase të konsumatorit. Kështu, është e përshtatshme të fuqizohet besimi i konsumatorëve dhe të kryhet trajtimi rregullator për shpërndarjen sa më të njëtrajtshme të produkteve të sigurimit me qëllim garantimin e nivelit të përshtatshëm të mbrojtjes së konsumatorëve në të gjithë Bashkimin Evropian. Niveli i mbrojtjes së konsumatorit duhet të rritet në raport me Direktivën 2002/92/KE me qëllim reduktimin e nevojës për masa kombëtare të ndryshme. Është e rëndësishme të merret parasysh natyra specifike e kontratave të sigurimit në krahasim me produktet e investimit të rregulluara sipas Direktivës 2014/65/BE të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit⁴. Si rrjedhojë, shpërndarja e kontratave të sigurimit, duke përfshirë produktet e investimit të lidhura me skemat e sigurimit duhet të rregullohen sipas kësaj direktive dhe të harmonizohen me Direktivën 2014/65/BE. Standardet minimale duhet të vendosen në lidhje me rregullat e shpërndarjes dhe duhet të krijohen kushte të barabarta për të gjitha produktet e investimit të lidhura me skemat e sigurimit.

11. Kjo direktivë duhet të zbatohet për personat veprimtaria e të cilëve konsiston në ofrimin e shërbimeve të shpërndarjes së sigurimit dhe risigurimit për palë të treta.

12. Kjo direktivë duhet të zbatohet për personat veprimtaria e të cilëve konsiston në ofrimin e informacionit në lidhje me një ose më shumë kontrata sigurimi në varësi të kritereve të përzgjedhura nga konsumatori, qoftë nëpërmjet faqes së internetit qoftë nëpërmjet mënyrave të tjera, ose ofrimin e renditjes së produkteve të sigurimit ose zbritjet në çmimin e një kontrate sigurimi kur konsumatori është në gjendje të lidhë në mënyrë të drejtpërdrejtë ose të tërthortë një kontratë sigurimi në fund të procesit. Kjo direktivë nuk duhet të zbatohet për faqet e interneti të menaxhuara nga autoritetet publike ose shoqatat e konsumatorëve, të cilët nuk kanë si qëllim të lidhin ndonjë kontratë, por thjesht krahasojnë produktet e sigurimit të disponueshme në treg.

13. Kjo direktivë nuk duhet të zbatohet për veprimtari që janë thjeshtë prezantuese dhe që konsistojnë në të dhënat dhe informacionin e ofruar për ndërmjetësit në sigurime dhe shoqëritë e sigurimit ose risigurimit në lidhje me policëmbajtësin ose informacionin e ofruar për policëmbajtësit e mundshëm në lidhje me produktet e sigurimit ose risigurimit ose ndërmjetësin në sigurime ose shoqërinë e sigurimit ose risigurimit.

14. Kjo direktivë nuk duhet të zbatohet për personat me një veprimtari tjetër profesionale, të tillë si ekspertët tatimorë, kontabilistët ose avokatët, të cilët ofrojnë këshillim për mbulimin me sigurime në mënyrë rastësore gjatë ushtrimit të kësaj veprimtarie tjetër profesionale dhe nuk duhet të zbatohet as për ofrimin e thjeshtë të informacionit të përgjithshëm për produktet e sigurimit, me kusht që qëllimi i kësaj veprimtarie të mos jetë përkrahja e konsumatorit për të lidhur ose përmbushur një kontratë sigurimi ose risigurimi. Kjo direktivë nuk duhet të zbatohet as për menaxhimin profesional të pretendimeve në emër të një shoqërie sigurimi ose risigurimi dhe as për llogaritjen e humbjes ose vlerësimin e ekspertit për pretendimet.

15. Kjo direktivë nuk duhet të zbatohet për personat që praktikojnë shpërndarjen e sigurimeve si një veprimtari ndihmëse ku primi nuk tejkalon një shumë të caktuar dhe rreziqet e mbuluara janë të kufizuara. Këto sigurime mund të jenë plotësuese të një malli ose shërbimi, duke përfshirë për sa i përket rrezikut të mospërdorimit të shërbimit të synuar për t’u përdorur deri në një kohë të caktuar, p.sh. në një udhëtim me tren, abonim palestre ose biletë sezonale teatri dhe rreziqe të lidhura me udhëtimin siç është anulimi i udhëtimit ose humbja e bagazheve. Megjithatë, për të garantuar që niveli i duhur i mbrojtjes së konsumatorit të shoqërojë gjithmonë veprimtarinë e shpërndarjes së sigurimeve, një shoqëri sigurimi ose ndërmjetës sigurimi që kryen veprimtarinë e shpërndarjes nëpërmjet një ndërmjetësi sigurimi ndihmës të përjashtuar nga kërkesat e përcaktuara në këtë direktivë, duhet të sigurojë përmbushjen e kërkesave të caktuara themelore, të tilla si komunikimi i identitetit të tij dhe mënyra në të cilën mund të paraqitet ankesa, si dhe marrjen në konsideratë të kërkesave dhe nevojave të konsumatorit.

16. Kjo direktivë duhet të garantojë të njëjtin nivel mbrojtjeje të konsumatorit dhe që të gjithë konsumatorët të mund të përfitojnë nga standardet e krahasueshme. Kjo direktivë duhet të promovojë kushte të barabarta dhe konkurrencë të barabartë mes ndërmjetësve, pavarësisht nëse ata janë palë të lidhura me një shoqëri sigurimi ose jo. Konsumatorët kanë përfitime nëse produktet e sigurimit shpërndahen përmes kanaleve të ndryshme dhe përmes ndërmjetësve me forma të ndryshme të bashkëpunimit me shoqëritë e sigurimeve, me kusht që të kërkohet të zbatojnë rregulla të ngjashme për mbrojtjen e konsumatorit. Këto çështje duhet të merren parasysh nga shtetet anëtare në zbatimin e kësaj direktive.

17. Kjo direktivë duhet të marrë në konsideratë ndryshimet në llojet e kanalit të shpërndarjes. Për shembull, duhet të marrë në konsideratë karakteristikat e ndërmjetësve në sigurime, të cilët gjenden para detyrimit kontraktual të kryerjes së veprimtarisë së shpërndarjes së sigurimeve ekskluzivisht me një ose më shumë shoqëri sigurimi (palët e lidhura me shoqëritë e sigurimeve), të cilat ekzistojnë në disa tregje të shteteve anëtare dhe duhet të vendosin kushte të përshtatshme dhe proporcionale të zbatueshme për lloje të ndryshme shpërndarjeje. Në veçanti, shtetet anëtare duhet të jenë në gjendje të parashikojnë që shpërndarësi i sigurimeve ose risigurimeve, i cili është përgjegjës për veprimtarinë e ndërmjetësit të sigurimeve, risigurimeve ose të sigurimeve ndihmëse, të sigurojë që ky ndërmjetës të plotësojë kushtet për regjistrim dhe ta regjistrojë atë.

18. Ndërmjetësit në sigurime, risigurime dhe sigurime ndihmëse, të cilët janë persona fizikë duhet të regjistrohen në autoritetin kompetent të shtetit anëtar ku kanë vendbanimin. Për sa i përket atyre personave që udhëtojnë çdo ditë nga shteti anëtar i vendbanimit të tyre përkatëse për në shtetin anëtar ku kryejnë veprimtarinë e tyre të shpërndarjes, pra vendbanimi i tyre profesional, shteti anëtar i regjistrimit duhet të jetë ai i vendbanimit profesional. Ata ndërmjetës në sigurime, risigurime dhe sigurime ndihmëse që janë persona juridikë duhet të regjistrohen tek autoriteti kompetent i shtetit anëtar ku ata kanë adresën e regjistruar ose selinë, nëse sipas legjislacionit të tyre të brendshëm nuk kanë adresë të regjistruar. Shtetet anëtare duhet të jenë në gjendje të lejojnë organet e tjera të bashkëpunojnë me autoritetet kompetente në regjistrimin dhe sistemimin e ndërmjetësve në sigurime. Ndërmjetësit në sigurime, risigurime dhe sigurime ndihmëse duhet të regjistrohen vetëm nëse përmbushin kushtet profesionale strikte për sa i përket aftësisë së tyre, reputacionit të mirë, mbulimit të përgjegjësisë profesionale dhe kapacitetit financiar. Ndërmjetësve tashmë të regjistruar në shtetet anëtare nuk duhet t’u kërkohet të regjistrohen përsëri sipas kësaj direktive.

19. Pamundësia e ndërmjetësve në sigurime për të operuar lirisht në gjithë BE-në pengon funksionimin e duhur të tregut të brendshëm në sigurime. Kjo direktivë është një hap i rëndësishëm drejt një niveli të shtuar të mbrojtjes së konsumatorëve dhe integrimit të tregut.

20. Ndërmjetësit në sigurime, risigurime dhe sigurime ndihmëse duhet të jenë në gjendje të gëzojnë të drejtën e lirisë së themelimit dhe lirisë për të ofruar shërbime të parashikuara në TFBE. Për rrjedhojë, regjistrimi në shtetin e tyre anëtar të origjinës duhet të bëjë të mundur që ndërmjetësit në sigurime, risigurime dhe sigurime ndihmëse të operojnë në shtete të tjera anëtare në përputhje me parimet e lirisë së themelimit dhe lirisë për të ofruar shërbime, me kusht që të ndiqen procedurat e duhura të njoftimit ndërmjet autoriteteve kompetente.

21. Për të garantuar një nivel të lartë shërbimi dhe mbrojtje efikase të konsumatorit, shtetet anëtare të origjinës dhe pritëse duhet të bashkëpunojnë ngushtë në zbatimin e detyrimeve të përcaktuara në këtë direktivë. Nëse ndërmjetësit në sigurime, risigurime dhe sigurime ndihmëse ushtrojnë veprimtarinë në shtete anëtare të ndryshme sipas lirisë për të ofruar shërbime, autoriteti kompetent i shtetit anëtar të origjinës duhet të jetë përgjegjës për të garantuar pajtueshmërinë me detyrimet e përcaktuara në këtë direktivë për të gjithë veprimtarinë brenda tregut të brendshëm. Nëse autoriteti kompetent i shtetit anëtar pritës konstaton ndonjë shkelje të detyrimeve brenda territorit të tij, ai duhet të informojë autoritetin kompetent të shtetit anëtar të origjinës, i cili më pas është i detyruar të marrë masat e duhura. Në raste të tilla, veçanërisht për sa i përket shkeljeve të rregullave për reputacionin e mirë, njohuritë profesionale dhe kërkesat e kompetencës ose rregullave për ushtrimin e veprimtarisë. Gjithashtu, autoriteti kompetent i shtetit anëtar pritës duhet të ketë të drejtë të ndërhyjë në rast kur shteti anëtar i origjinës nuk arrin të marrë masa të përshtatshme ose nëse masat e marra janë të pamjaftueshme.

22. Në rastin e krijimit të një dege ose pranie të përhershme në shtet anëtar tjetër, është e përshtatshme që përgjegjësia për zbatim të shpërndahet mes shteteve anëtare të origjinës dhe atyre pritëse. Ndërkohë që përgjegjësia për përmbushjen e detyrimeve që prekin veprimtarinë në tërësi, siç janë rregullat për kërkesat profesionale, duhet t’i mbetet autoritetit kompetent të shtetit anëtar të origjinës sipas të njëjtit regjim si në rastin e ofrimit të shërbimeve. Autoriteti kompetent i shteti anëtar pritës duhet të marrë përsipër përgjegjësinë për zbatimin e rregullave për kërkesat e informacionit dhe ushtrimin e veprimtarisë në lidhje me shërbimet e ofruara brenda territorit të tij. Megjithatë, nëse autoriteti kompetent i shtetit anëtar pritës konstaton ndonjë shkelje të detyrimeve brenda territorit të tij, për të cilat kjo direktivë nuk ia kalon përgjegjësinë shtetit anëtar pritës, ai duhet të informojë autoritetin kompetent të shtetit anëtar të origjinës, i cili më pas është i detyruar të marrë masat e duhura. Në raste të tilla, veçanërisht për sa i përket shkeljeve të rregullave për reputacionin e mirë, njohuritë profesionale dhe kërkesat e kompetencës. Gjithashtu, autoriteti kompetent i shtetit anëtar pritës duhet të ketë të drejtë të ndërhyjë në rast kur shteti anëtar i origjinës nuk arrin të marrë masa të përshtatshme ose nëse masat e marra janë të pamjaftueshme.

23. Autoritetet kompetente të shteteve anëtare duhet të kenë në dispozicionin e tyre të gjitha mjetet e nevojshme për të garantuar ushtrimin e rregullt të veprimtarisë nga ndërmjetësit në sigurime, risigurime dhe sigurime ndihmëse në gjithë BE-në, qoftë nëse ushtrohet sipas të drejtës së themelimit ose lirisë për të ofruar shërbime. Për garantimin e efikasitetit të mbikëqyrjes, të gjitha masat e marra nga autoritetet mbikëqyrëse duhet të jenë në përpjesëtim me natyrën, shkallën dhe kompleksitetin e rreziqeve të qenësishme të një shpërndarësi përkatës, pavarësisht rëndësisë së shpërndarësit përkatës për gjithë stabilitetin e përgjithshëm financiar të tregut.

24. Shtetet anëtare duhet të vendosin një pikë të vetme informacioni që jep akses në regjistrat e tyre për ndërmjetësit në sigurime, risigurime dhe sigurime ndihmëse. Kjo pikë e vetme informacioni duhet të sigurojë gjithashtu një hyperlink-u për çdo autoritet kompetent përkatës në çdo shtet anëtar. Për të rritur transparencën dhe për të lehtësuar tregtinë ndërkufitare, Autoriteti Evropian i Sigurimeve dhe Pensioneve Profesionale (EIOPA) i themeluar me Rregulloren (BE) nr. 1094/2010 të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit⁵ duhet të vendosë, publikojë dhe të mbajë të përditësuar një bazë të dhënash elektronike të vetme që përmban një regjistër për çdo ndërmjetës sigurimi, risigurimi dhe sigurimi ndihmës që ka dhënë njoftim për qëllim ushtrimi të lirisë së themelimit ose të ofrimit të shërbimeve. Për të arritur diçka të tillë, shtetet anëtare duhet t’i ofrojnë menjëherë informacione relevante EIOPA-s. Baza e të dhënave duhet të japë një hyperlink për çdo autoritet kompetent në çdo shtet anëtar. Çdo autoritet kompetent i çdo shteti anëtar duhet të sigurojë në faqen e tij të internetit një hyperlink në bazën e të dhënave.

25. Çdo prani e përhershme e një ndërmjetësi në territorin e një shteti tjetër anëtar që është e barasvlershme me një degë duhet të trajtohet në të njëjtën mënyrë si një degë, përveç nëse ndërmjetësi ligjërisht vendos praninë në një formë tjetër ligjore. Nëse ndodh kështu, në varësi të rrethanave të mëtejshme, edhe atëherë kur kjo prani zyrtarisht nuk merr formën e një dege, por përbëhet thjeshtë nga një zyrë e menaxhuar nga vetë stafi i ndërmjetësit ose nga një person i pavarur, por që ka autoritet të përhershëm për të vepruar për ndërmjetësin në të njëjtën mënyrë si një agjenci.

26. Duhet të përcaktohen qartë të drejtat dhe përgjegjësitë përkatëse të shteteve anëtare të origjinës dhe atyre pritëse në lidhje me mbikëqyrjen e ndërmjetësve në sigurime, risigurime dhe sigurime ndihmëse të regjistruar prej tyre ose që kryejnë veprimtaritë e shpërndarjes së sigurimeve ose risigurimeve në territorin e tyre në ushtrim të të drejtave të lirisë së themelimit ose lirisë për të ofruar shërbime.

27. Për të trajtuar situatat në të cilat ndërmjetësi në sigurime ose sigurime ndihmëse regjistrohet në një shtet anëtar me të vetmin qëllim të shmangies së respektimit të rregullave të një shteti tjetër anëtar, i cili është vendi ku ai kryen tërësisht ose kryesisht veprimtarinë e tij, mundësia që shteti anëtar pritës të marrë masa parandaluese mund të jetë një zgjidhje e përshtatshme kur veprimtaria e tij rrezikon seriozisht funksionimin e duhur të tregut të sigurimeve dhe risigurimeve të shtetit anëtar pritës dhe diçka e tillë nuk duhet të parandalohet nga kjo direktivë. Megjithatë, këto masa nuk duhet të jenë një pengesë për lirinë e ofrimit të shërbimeve dhe lirinë e themelimit dhe as barrierë aksesi në veprimtarinë ndërkufitare.

28. Është e rëndësishme të garantohet një nivel i lartë profesionalizmi dhe aftësie e ndërmjetësve në sigurime, risigurime dhe sigurime ndihmëse si dhe e punonjësve të shoqërive të sigurimit dhe risigurimit, të cilët janë të angazhuar në veprimtaritë përgatitore për, gjatë dhe pas shitjeve të policave të sigurimit dhe risigurimit. Prandaj, njohuritë profesionale të ndërmjetësve, ndërmjetësve në sigurime ndihmëse dhe të punonjësve të shoqërive të sigurimit dhe risigurimit duhet t’i përshtaten nivelit të kompleksitetit të këtyre veprimtarive. Ndërmjetësit në sigurimet ndihmëse duhet të njohin kushtet e përgjithshme të policave që ata shpërndajnë dhe, sipas rastit, rregullat për trajtimin e pretendimeve dhe ankesave.

29. Duhet të garantohet trajnim dhe zhvillim i vazhdueshëm. Një trajnim dhe zhvillim i tillë mund të përfshijë lloje të ndryshme të mundësive të lehtësuara të të nxënit duke përfshirë kurset, mësimin nëpërmjet mjeteve elektronike dhe këshillimin. Çështjet për llojin, përmbajtjen dhe certifikatat që kërkohen ose prova të tjera të përshtatshme, si një e dhënë në një regjistër ose përfundimi me sukses i një provimi, duhet të rregullohen nga shtetet anëtare.

30. Kërkesat që lidhen me integritetin kontribuojnë në një sektor sigurimi të qëndrueshëm dhe të besueshëm dhe në objektivin e mbrojtjes të përshtatshme të policëmbajtësve. Këto kërkesa përfshijnë një dosje penale të pastër, ose ndonjë ekuivalent tjetër kombëtar në lidhje me vepra të caktuara siç janë veprat penale sipas legjislacionit për shërbimet financiare, kundërvajtjet, mashtrimet ose krimet financiare dhe shkeljet e tjera sipas ligjit për shoqëritë tregtare, ligjit për falimentimin ose ligjit për paaftësinë paguese.

31. Po aq e rëndësishme është që dhe personat përkatës brenda strukturës drejtuese të ndërmjetësit në sigurime, risigurime dhe sigurime ndihmëse, të cilët janë të përfshirë në shpërndarjen e produkteve të sigurimit dhe risigurimit, si dhe punonjësit përkatës të një shpërndarësi të sigurimeve dhe risigurimeve të angazhuar drejtpërdrejtë në shpërndarjen e sigurimeve ose risigurimeve, të zotërojnë një nivel të përshtatshëm njohurish dhe kompetencash në lidhje me veprimtarinë e shpërndarjes. Përshtatshmëria e nivelit të njohurive dhe kompetencës duhet të sigurohet nga zbatimi i kërkesave specifike profesionale dhe të njohurive për këta persona.

32. Shtetet anëtare nuk duhet të konsiderojnë si persona relevantë ata menaxherë apo punonjës që nuk janë drejtpërdrejtë të përfshirë në shpërndarjen e produkteve të sigurimit ose të risigurimit. Për sa i përket ndërmjetësve dhe shoqërive të sigurimeve dhe risigurimeve, të gjithë punonjësit e përfshirë drejtpërsëdrejti në veprimtarinë e shpërndarjes duhet të kenë një nivel të përshtatshëm njohurish dhe kompetencash, me përjashtime të caktuara, si për ata që i përkushtohen vetëm detyrave administrative. Për sa i përket ndërmjetësve në sigurime ndihmëse, të paktën personat përgjegjës për shpërndarjen e sigurimeve ndihmëse duhet të konsiderohen në mesin e punonjësve relevantë, të cilët duhet të zotërojnë një nivel të përshtatshëm njohurish dhe kompetencash. Kur shpërndarësi i sigurimeve dhe risigurimeve është një person juridik, personat brenda strukturës drejtuese të ngarkuar për zbatimin e politikave dhe procedurave që lidhen me veprimtarinë e shpërndarjes së produkteve të sigurimeve ose risigurimeve duhet të respektojnë kërkesat e duhura të njohurive dhe kompetencave. Për këtë qëllim, personi përgjegjës për veprimtarinë e shpërndarjes së sigurimeve dhe risigurimeve brenda strukturës së ndërmjetësit në sigurime, risigurime dhe sigurime ndihmëse duhet të respektojë gjithmonë kërkesat e njohurive dhe kompetencave.

33. Për ndërmjetësit dhe shoqëritë e sigurimit që japin këshilla, ose shesin produktet e investimit të lidhura me skemat e sigurimit për konsumatorët me pakicë, shtetet anëtare duhet të sigurohen që ata të zotërojnë një nivel të përshtatshëm njohurish dhe kompetencash në lidhje me produktet e ofruara. Këto njohuri dhe kompetenca janë veçanërisht të rëndësishme duke pasur parasysh kompleksitetin e shtuar dhe inovacionin e vazhdueshëm në projektimin e produkteve të investimit të lidhura me skemat e sigurimit. Blerja e një produkti investimi të lidhur me skemat e sigurimit nënkupton një rrezik dhe investitorët duhet të jenë në gjendje të mbështeten në informacionin dhe cilësinë e vlerësimeve të ofruara. Për më tepër, punonjësve duhet t’u jepet kohë dhe burime të mjaftueshme për të qenë në gjendje t’u ofrojnë konsumatorëve të gjithë informacionin përkatës rreth produkteve që ata ofrojnë.

34. Koordinimi i dispozitave kombëtare për kërkesat profesionale dhe regjistrimin e personave që fillojnë dhe ushtrojnë veprimtarinë e shpërndarjes së sigurimeve ose risigurimeve mund të kontribuojë si në plotësimin e tregut të brendshëm të shërbimeve financiare, ashtu edhe në rritjen e mbrojtjes së konsumatorit në këtë fushë.

35. Për të rritur tregtinë ndërkufitare, duhet të futen parime që rregullojnë njohjen e ndërsjellë të njohurive dhe aftësive të ndërmjetësve.

36. Pavarësisht sistemeve ekzistuese të pasaportave unike për siguruesit dhe ndërmjetësit, tregu i sigurimeve në Bashkimin Evropian mbetet shumë fragmentuar. Për të lehtësuar biznesin ndërkufitar dhe për të rritur transparencën ndaj konsumatorëve, shtetet anëtare duhet të garantojnë publikimin e rregullave të së "mirës së përgjithshme" të zbatueshme në territoret e tyre. Gjithashtu duhet të bëhet publik një regjistër elektronik i vetëm dhe informacioni rreth rregullave të së "mirës së përgjithshme" të shteteve anëtare të zbatueshme për shpërndarjen e sigurimeve dhe risigurimeve.

37. Bashkëpunimi dhe shkëmbimi i informacionit midis autoriteteve kompetente janë të domosdoshme për mbrojtjen e konsumatorëve dhe për garantimin e qëndrueshmërisë së veprimtarisë së sigurimeve dhe risigurimeve në tregun e brendshëm. Në veçanti duhet të nxitet shkëmbimi i informacionit, si në procesin e regjistrimit ashtu edhe në vijimësi, duke iu referuar informacionit në lidhje me reputacionin e mirë dhe kompetencat profesionale dhe të njohurive të personave përgjegjës për kryerjen e veprimtarisë së një shpërndarësi sigurimesh ose risigurimesh.

38. Ekziston nevoja për procedura të përshtatshme dhe efikase të ankesave jashtë gjykatës dhe të dëmshpërblimeve në shtetet anëtare për të zgjidhur mosmarrëveshjet midis shpërndarësve të sigurimeve dhe konsumatorëve duke shfrytëzuar, sipas rastit, procedurat ekzistuese. Këto procedura duhet të ekzistojnë për të trajtuar mosmarrëveshjet lidhur me të drejtat dhe detyrimet sipas kësaj direktive. Këto procedura jashtë gjykate dhe të dëmshpërblimeve duhet të kërkojnë arritjen e një zgjidhje më të shpejtë dhe me më pak diskutime ndërmjet shpërndarësve të sigurimeve dhe konsumatorëve.

39. Gama e zgjeruar e veprimtarive të ndërmarra nga shumë ndërmjetës dhe shoqëri sigurimi ka rritur njëkohësisht probabilitet më të madh për konflikt interesi ndërmjet këtyre veprimtarive të ndryshme dhe interesave të konsumatorëve të tyre. Ndaj, është e nevojshme të parashikohen rregulla për garantimin e mosndikimit negativ të konflikteve të tilla në interesin e konsumatorëve të tyre.

40. Konsumatorëve duhet t’u jepet paraprakisht informacion i qartë rreth statusit të personave që shesin produkte sigurime si dhe rreth llojit të pagesës që ata pranojnë. Ky informacion duhet t’i jepet konsumatorit në fazën parakontraktuale. Roli i tij është të paraqesë marrëdhënien ndërmjet shoqërisë së sigurimeve dhe ndërmjetësit, sipas rastit, edhe llojin e shpërblimit të ndërmjetësit.

41. Për t’i ofruar konsumatorit informacion për shërbimet e ofruara të shpërndarjes së sigurimeve, pavarësisht nëse konsumatori blen nëpërmjet një ndërmjetësi ose drejtpërdrejt një shoqërie sigurimi dhe për të shmangur shtrembërimin e konkurrencës duke nxitur shoqëritë e sigurimit t’u shesin në mënyrë të drejtpërdrejtë konsumatorëve dhe jo nëpërmjet ndërmjetësve me qëllim shmangien e kërkesave të informacionit, shoqërive të sigurimit duhet t’u kërkohet gjithashtu t’u japin informacion konsumatorëve për natyrën e shpërblimit që marrin punonjësit e tyre për shitjen e produkteve të sigurimit.

42. Ndërmjetësit dhe shoqëritë e sigurimit i nënshtrohen kërkesave uniforme kur shpërndajnë produkte të investimit të lidhura me skemat e sigurimit, siç përcaktohet në Rregulloren (BE) nr. 1286/2014 të Bashkimit Evropian dhe të Këshillit⁶. Përveç informacionit që kërkohet të jepet në formën e dokumentit kryesor të informacionit, shpërndarësit e produkteve të investimit të lidhura me skemat e sigurimit duhet të ofrojnë informacione shtesë që detajojnë çdo kosto të shpërndarjes që nuk është përfshirë në kostot e specifikuara në dokumentin kryesor të informacionit në mënyrë që konsumatori të mund të kuptojë efektin grumbullues që kanë këto kosto agregate në kthimin e investimit. Si rrjedhojë, kjo direktivë përcakton rregullat për ofrimin e informacionit rreth shpenzimeve të shërbimit të shpërndarjes për sa i përket produkteve të investimit të lidhura me skemat e sigurimit në fjalë.

43. Duke qenë se kjo direktivë synon të rrisë mbrojtjen e konsumatorit, disa nga dispozitat e saj janë të zbatueshme vetëm në marrëdhëniet "biznes - konsumator", veçanërisht ato që rregullojnë ushtrimin e veprimtarisë të ndërmjetësve në sigurime ose të shitësve të tjerë të produkteve të sigurimit.

44. Për të shmangur rastet e keqshitjes, shitja e produkteve të sigurimit duhet të shoqërohet nga një analizë e kërkesave dhe nevojave në bazë të informacionit që vjen nga konsumatori. Çdo produkt sigurimi që i propozohet konsumatorit duhet të jetë gjithmonë në përputhje me kërkesat dhe nevojat e tij dhe duhet të t’i parashtrohet atij në një formë të kuptueshme për të bërë të mundur që ai të marrë një vendim të informuar.

45. Kur këshillat jepen para shitjes së produktit të sigurimit, përveç detyrës për të specifikuar kërkesat dhe nevojat e konsumatorëve, konsumatorit duhet t’i jepet edhe një rekomandim i personalizuar duke i shpjeguar se pse një produkt specifik përmbush kërkesat dhe nevojat e tij të sigurimit.

46. Shtetet anëtare duhet të kërkojnë që politikat e shpërblimit të shpërndarësve të sigurimeve në lidhje me punonjësit ose përfaqësuesit e tyre të mos dëmtojnë aftësinë e tyre për të vepruar në përputhje me interesat më të mira të konsumatorëve dhe të mos i parandalojnë ata që të bëjnë një rekomandim të përshtatshëm ose të paraqesin informacion në një formë që është e drejtë, e qartë dhe jo mashtruese. Shpërblimi në bazë të objektivave të shitjes nuk duhet të jetë stimul për t’i rekomanduar një produkt të caktuar konsumatorit.

47. Është e rëndësishme që konsumatorët të dinë nëse kanë të bëjnë me një ndërmjetës që ofron këshilla mbi bazën e një analize të drejtë dhe personale. Për të vlerësuar nëse numri i kontratave dhe ofruesve që merren në konsideratë nga ndërmjetësi është mjaft i madh për mbulimin e një analize të drejtë dhe personale, duhet të merren në konsideratë, ndër të tjera, nevojat e konsumatorit, numri i ofruesve në treg, pjesa e tregut të këtyre ofruesve, numri i produkteve të sigurimit përkatës i disponueshëm nga secili ofrues dhe tiparet e këtyre produkteve. Kjo direktivë nuk duhet të pengojë shtetet anëtare të vendosin kërkesën që një ndërmjetës i sigurimeve, i cili dëshiron të japë këshilla në bazë të një analize të drejtë dhe personale mbi një kontratë sigurimi, të japë këshilla të tilla për të gjitha kontratat e sigurimit që një ndërmjetës i tillë i sigurimeve shpërndan.

48. Përpara nënshkrimit të kontratës, duke përfshirë rastin e shitjeve pa këshilla, konsumatorit duhet t’i jepet informacion relevant rreth produktit të sigurimit për të bërë të mundur që ai të marrë një vendim të informuar. Dokumenti i informacionit rreth produktit të sigurimit duhet të japë informacion të standardizuar rreth produkteve të sigurimit jojetë. Ai duhet të hartohet nga shoqëria përkatëse e sigurimit ose, në shtetin anëtar përkatës, nga një ndërmjetës në sigurime që lëshon produktin e sigurimit. Ndërmjetësi në sigurime duhet t’i shpjegojë konsumatorit tiparet kryesore të produkteve të sigurimit që shet, dhe për këtë arsye stafit të tij duhet t’i jepen burime dhe kohë e përshtatshme për të realizuar diçka të tillë.

49. Në rastin e një sigurimi kolektiv, "konsumatori" është përfaqësuesi i një grupi anëtarësh që nënshkruan një kontratë sigurimi në emër të grupit të anëtarëve ku ky anëtar përkatës nuk mund të marrë një vendim individual për t’u futur, p.sh. në skemën e pensioneve profesionale të detyrueshme. Përfaqësuesi i grupit, menjëherë pas regjistrimit të anëtarit në sigurimin kolektiv, sipas rastit, duhet të ofrojë dokumentin e informacionit rreth produktit të sigurimit dhe informacion rreth ushtrimit të veprimtarisë së shpërndarësit.

50. Duhet të përcaktohen rregulla uniforme për t’i dhënë konsumatorit mundësinë e zgjedhjes së mënyrës në të cilën do t’i ofrohet informacioni, duke lejuar përdorimin e komunikimeve elektronike aty ku është e përshtatshme dhe duke pasur parasysh rrethanat e transaksionit. Megjithatë, konsumatorit duhet t’i jepet mundësia për ta marrë informacionin në format fizik. Me qëllim që konsumatori të ketë akses në informacion, të gjitha informacionet parakontraktuale duhet të jenë të aksesueshme dhe pa pagesë.

51. Është më pak e nevojshme që ky informacion të jepet kur konsumatori kërkon mbulim risigurimi ose sigurimi për rreziqet tregtare dhe industriale, ose vetëm për qëllime të shpërndarjes së produkteve të investimit të lidhura me skemat e sigurimeve, në rastin kur konsumatori është një klient profesionist siç përcaktohet në Direktivën 2014/65/BE.

52. Kjo direktivë duhet të specifikojë detyrimet minimale të shpërndarësve të sigurimeve në ofrimin e informacionit për konsumatorët. Shteti anëtar duhet të jetë në gjendje të mbajë dhe të miratojë dispozita më të rrepta në fushën e ofrimit informacionit të cilat mund të vendosen nga shpërndarësit e sigurimeve pavarësisht dispozitave të shtetit të tyre anëtar të origjinës ku këta shpërndarës ushtrojnë veprimtaritë e shpërndarjes së sigurimeve në atë territor të shtetit anëtar, me kusht që këto dispozita më të rrepta të jenë në përputhje me legjislacionin e BE-së, duke përfshirë Direktivën 2000/31/KE të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit⁷. Përveç dispozitave të përcaktuara në këtë direktivë, shteti anëtar që propozon zbatimin dhe zbaton dispozitat që rregullojnë shpërndarësit e sigurimeve dhe shitjen e produkteve të sigurimit duhet të garantojë që barra administrative që rrjedh nga këto dispozita të jetë në proporcion me mbrojtjen e konsumatorit dhe që ajo të mbetet e kufizuar.

53. Praktikat e shitjeve të ndërthurura janë strategji të zakonshme të përdorura nga shpërndarësit e sigurimeve në të gjithë Bashkimin Evropian. Ato sigurojnë përfitime për konsumatorët, por gjithashtu mund të përfaqësojnë praktika, ku interesat e konsumatorëve nuk merren parasysh siç duhet. Kjo direktivë nuk duhet të parandalojë shpërndarjen e policave të sigurimit që mbulojnë disa rreziqe.

54. Dispozitat e kësaj direktive për sa i përket shitjeve të ndërthurura nuk duhet të cenojnë zbatimin e akteve legjislative të BE-së ku parashikohen rregulla të zbatueshme për praktikat e shitjeve të ndërthurura për disa kategori mallrash ose shërbimesh.

55. Për të garantuar përmbushjen e nevojave të tregut të synuar me produktet e sigurimit, shoqëritë e sigurimit dhe, në shtetet anëtare ku ndërmjetësit në sigurime prodhojnë produktet për shitje tek konsumatorët, ndërmjetësit në sigurime duhet të mbajnë, operojnë dhe shqyrtojnë procesin për miratimin e secilit produkt sigurimi. Kur shpërndarësi i sigurimeve këshillon ose propozon produkte sigurimi të cilat nuk i prodhon, ai në çdo rast duhet të jetë në gjendje të kuptojë karakteristikat dhe tregun objektiv të identifikuar të këtyre produkteve. Kjo direktivë nuk duhet të kufizojë varietetin dhe fleksibilitetin e qasjeve që shoqëritë përdorin për të zhvilluar produktet e reja.

56. Produktet e investimit të lidhura me skemat e sigurimit zakonisht u vihen në dispozicion konsumatorëve si alternativa të mundshme ose zëvendësuese të produkteve të investimit sipas Direktivës 2014/65/BE. Për të ofruar mbrojtje të qëndrueshme të investitorit dhe për të shmangur rrezikun e shitjes së njëkohshme në disa tregje është e rëndësishme që produktet e investimit të lidhura me skemat e sigurimeve, përveç standardeve mbi ushtrimin e veprimtarisë të përcaktuara për të gjitha produkteve e sigurimeve, t’u nënshtrohen edhe standardeve specifike që synojnë trajtimin e elementit të investimit të përfshirë në këto produkte. Standarde të tilla specifike duhet të përfshijnë sigurimin e informacionit të duhur, kërkesat për këshilla të përshtatshme dhe kufizimet në shpërblim.

57. Për të garantuar që asnjë tarifë ose komision apo përfitim jomonetar në lidhje me shpërndarjen e një produkti investimi të lidhur me skemat e sigurimeve, i paguar për ose i paguar nga cilado palë, përveç konsumatorit ose një personi në emër të tij, të mos ketë ndikim negativ në cilësinë e shërbimit përkatës ndaj konsumatorit, shpërndarësi i sigurimeve duhet të marrë masa të përshtatshme dhe proporcionale në mënyrë që të shmanget një ndikim i tillë negativ. Për këtë qëllim, shpërndarësi i sigurimeve duhet të përgatisë, miratojë dhe rishikojë rregullisht politikat dhe procedurat për konfliktet e interesit me qëllim shmangien e çdo ndikimi negativ në cilësinë e shërbimit përkatës për konsumatorin dhe garantimin se konsumatori është informuar siç duhet për tarifat, komisionet ose përftimet.

58. Për garantimin e pajtueshmërisë së shoqërive të sigurimeve dhe personave që ushtrojnë veprimtarinë e shpërndarjes së sigurimeve me dispozitat e kësaj direktive, si dhe për garantimin e nënshtrimit të tyre ndaj trajtimit të ngjashëm në të gjithë Bashkimin Evropian, shteteve anëtare u kërkohet sigurimi i sanksioneve administrative dhe masave të tjera efikase, proporcionale dhe parandaluese. Në komunikimin e Komisionit, datë 8 dhjetor 2010, "Për përforcimin e regjimeve të sanksioneve në sektorin e shërbimeve financiare" është kryer një shqyrtim i kompetencave ekzistuese dhe i zbatimit të tyre në praktikë me qëllim nxitjen e konvergjencës së sanksioneve dhe masave të tjera. Si rrjedhojë, sanksionet administrative dhe masat e tjera të përcaktuara nga shtetet anëtare duhet të përmbushin disa kërkesa thelbësore në lidhje me të adresuarit, kriteret e marra në konsideratë gjatë zbatimit të sanksionit ose masës dhe botimin.

59. Edhe pse asgjë nuk ndalon shtetet anëtare të përcaktojnë rregullat e sanksioneve administrative dhe penale për të njëjtat shkelje, shteteve anëtare nuk u kërkohet përcaktimi i rregullave të sanksioneve administrative, të cilat i nënshtrohen të drejtës kombëtare penale që lidhen me shkeljet e kësaj direktive Në përputhje me të drejtën e brendshme, shtetet anëtare nuk detyrohen të vendosin njëkohësisht sanksione administrative dhe penale për të njëjtën shkelje, por kjo bëhet e mundur në rastin kur e drejta e brendshme e lejon këtë veprim. Megjithatë, mbajtja e sanksioneve penale në vend të sanksioneve administrative, në lidhje me shkeljet e kësaj direktive nuk duhet të ulë ose ndryshe të ndikojë në aftësinë e autoriteteve kompetente për të bashkëpunuar, për të pasur akses dhe për të shkëmbyer informacion në kohën e përshtatshme me autoritetet kompetente të shteteve të tjera anëtare, sipas qëllimit të kësaj direktive, duke përfshirë çdo referim të shkeljeve përkatëse pranë autoriteteve kompetente juridike për ndjekje penale.

60. Në veçanti, autoriteteve kompetente duhet t’u jepet kompetenca e caktimit të gjobave mjaftueshmërisht të larta për reduktimin e përfitimeve të pritshme dhe për parandalimin, duke përfshirë rastet e institucioneve të mëdha dhe të menaxherëve të tyre.

61. Për ofrimin e mbrojtjes së qëndrueshme të investitorit dhe për shmangien e rrezikut të shitjes së njëkohshme në disa tregje, në rastin e shkeljeve në lidhje me shpërndarjen e produktit të investimit të lidhur me skemat e sigurimeve, është e rëndësishme që sanksionet administrative dhe masat e tjera të përcaktuara nga shtetet anëtare të bashkërendohen me ato të përcaktuara në Rregulloren (BE) nr. 1286/2014.

62. Për garantimin e zbatimit konsistent të sanksioneve në të gjithë Bashkimin Evropian, shteteve anëtare duhet të sigurohen që autoritetet kompetente të marrin në konsideratë të gjitha rrethanat përkatëse gjatë përcaktimit të llojit të sanksioneve administrative ose të masave dhe të nivelit të gjobave administrative.

63. Për të siguruar që vendimet për shkeljet nga autoritetet kompetente të kenë një efekt parandalues ndaj publikut në përgjithësi dhe për të informuar pjesëmarrësit e tregut për sjelljen, e cila konsiderohet e dëmshme për konsumatorët, këto vendime duhet të publikohen, me kusht që afati kohor për depozitimin e ankimimit të ketë kaluar dhe ankimimi të mos jetë depozituar, përveç nëse ky zbulim rrezikon stabilitetin e tregjeve financiare ose një hetim në vazhdim. Kur legjislacioni i brendshëm parashikon publikimin e sanksioneve dhe masave të tjera objekti i një ankimimi, ky informacion si dhe rezultati i ankimimit duhet gjithashtu të publikohet pa vonesa të panevojshme. Në çdo rast, nëse publikimi i sanksioneve ose masave të tjera do të shkaktonte dëme joproporcionale te palët e përfshira, autoriteti kompetent duhet të jetë në gjendje të vendosë mospublikimin e sanksioneve ose masave të tjera dhe publikimin e tyre në mënyrë anonime.

64. Për të zbuluar shkeljet e mundshme, autoritetet kompetente duhet të kenë kompetencat e nevojshme hetuese dhe duhet të ngrenë mekanizma efektivë për të mundësuar raportimin e shkeljeve të mundshme ose reale.

65. Kjo direktivë duhet t’i referohet si sanksioneve administrative ashtu edhe masave të tjera, pavarësisht cilësimit të tyre si sanksion ose masë sipas legjislacionit të brendshëm.

66. Kjo direktivë nuk duhet të cenojë asnjë dispozitë në legjislacionin e shteteve anëtare që lidhet me veprat penale.

67. Për të arritur objektivat e përcaktuara në këtë direktivë, kompetencat për të miratuar aktet në përputhje me nenin 290 të TFBE-së duhet t’i delegohen Komisionit, në lidhje me kontrollin e produkteve dhe kërkesat rregullatore për të gjitha produktet dhe në lidhje me shpërndarjen e produkteve të investimit të lidhura me skemat e sigurimeve, menaxhimin e konflikteve të interesit, kushtet sipas të cilave stimujt mund të paguhen ose të merren dhe vlerësimin e përshtatshmërisë. Është shumë e rëndësishme që gjatë punës së tij përgatitore Komisioni të kryejë konsultimet e duhura, duke përfshirë atë në nivel ekspertësh. Komisioni, gjatë përgatitjes dhe hartimit të akteve të deleguara, duhet të sigurojë një transmetim të njëkohshëm, në kohën dhe mënyrën e duhur, të dokumenteve përkatëse pranë Parlamentit Evropian dhe Këshillit.

68. Standardet teknike në shërbimet financiare duhet të garantojnë harmonizimin konsistent dhe mbrojtjen e duhur të konsumatorëve në të gjithë Bashkimin Evropian. Si organ tepër i specializuar i ekspertizës, vetëm EIOPA-s duhet t’i besohet shtjellimi i draftit të standardeve teknike rregullatore dhe zbatuese të cilat nuk kërkojnë zgjedhje të politikave, për t’ia dorëzuar Parlamentit Evropian, Këshillit dhe Komisionit.

69. Në përputhje me kuptimin e përgjithshëm për aktet e deleguara midis Parlamentit Evropian, Këshillit dhe Komisionit, pa cenuar rishikimin e tij të mëtejshëm, Komisioni duhet të marrë parasysh periudhën e kundërshtimit si dhe procedurat e Parlamentit Evropian dhe të Këshillit lidhur me datën e përcjelljes së aktit të deleguar. Për më tepër, në përputhje me kuptimin e përgjithshëm për aktet e deleguara, pa cenuar rishikimin e tij të mëtejshëm dhe, sipas rastit, në përputhje me Rregulloren (BE) nr. 1094/2010, transparenca e duhur dhe kontaktet e përshtatshme me Parlamentin Evropian dhe me Këshillin duhet të garantohen para miratimit të aktit të deleguar.

70. Direktiva 95/46/KE e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit⁸ dhe Rregullorja (KE) nr. 45/2001 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit⁹ duhet të rregullojë përpunimin e të dhënave personale të kryer nga EIOPA brenda kuadrit të kësaj direktive, nën mbikëqyrjen e Mbikëqyrësit Evropian të Mbrojtjes së të Dhënave.

71. Kjo direktivë respekton të drejtat themelore dhe parimet e njohura në Kartën e të Drejtave Themelore të Bashkimit Evropian, siç sanksionohen në Traktate.

72. Kjo direktivë nuk duhet të shkaktojë shumë vështirësi për shpërndarësit e vegjël dhe të mesëm të sigurimeve dhe risigurimeve. Një nga mjetet, përmes të cilave arrihet ky objektiv është zbatimi i duhur i parimit të proporcionalitetit. Ky parim duhet të zbatohet, si për kërkesat e vendosura nga shpërndarësit e sigurimeve dhe të risigurimeve, si dhe për ushtrimin e kompetencave mbikëqyrëse.

73. Duhet të kryhet një rishikim i kësaj direktive pesë vjet pas datë së hyrjes së saj në fuqi për të marrë në konsideratë zhvillimet e tregut si dhe zhvillimet në fusha të tjera të legjislacionit të BE-së ose përvojat e shteteve anëtare në zbatimin e legjislacionit të BE-së, veçanërisht për sa i përket produkteve që mbulohen nga Direktiva 2003/41/KE e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit¹⁰.

74. Direktiva 2002/92/KE duhet të shfuqizohet 24 muaj pas datës së hyrjes në fuqi të kësaj direktive. Megjithatë, kreu IIIA i Direktivës 2002/92/KE duhet të fshihet me efekt që nga data e hyrjes në fuqi të kësaj direktive.

75. Detyrimi për transpozimin e kësaj direktive në legjislacionin e brendshëm duhet të kufizohet në ato dispozita që paraqesin ndryshime thelbësore me Direktivën 2002/92/KE. Detyrimi për transpozimin e dispozitave të pandryshuara lind nga ajo direktivë.

76. Kjo direktivë nuk duhet të cenojë detyrimet e shteteve anëtare për afatin kohor për transpozim në legjislacionin e brendshëm dhe zbatimin e Direktivës 2002/92/KE.

77. Mbikëqyrësi Evropian për Mbrojtjen e të Dhënave Personale u këshillua në përputhje me nenin 28, paragrafi 2 të Rregullores (KE) nr. 45/2001, dhe shprehu mendimin e tij më 23 nëntor 2012¹¹.

78. Meqenëse objektivat e kësaj direktive nuk mund të arrihen plotësisht kur shtetet anëtare veprojnë në mënyrë të njëanshme dhe ku, për shkak të shkallës dhe efekteve të saj, mund të arrihen më mirë në nivelin e Bashkimit Evropian, ky i fundit mund të miratojë masa në përputhje me parimin e subsidiaritetit, siç përcaktohet në nenin 5 të Traktatit për Bashkimin Evropian. Në përputhje me parimin e proporcionalitetit, sipas përcaktimit në atë nen, kjo direktivë nuk shkon përtej asaj që është e nevojshme për arritjen e këtyre objektivave.

79. Në përputhje me Deklaratën Politike të Përbashkët të Shteteve Anëtare dhe të Komisionit, datë 28 shtator 2011, për dokumentet shpjeguese, shtetet anëtare angazhohen të shoqërojnë, në raste të argumentuara, njoftimin për masat e tyre transpozuese me një ose më shumë dokumente që shpjegojnë marrëdhënien mes pjesëve të një direktive dhe pjesëve përkatëse të instrumenteve kombëtare të transpozimit. Në lidhje me këtë direktivë, ligjvënësi e konsideron transmetimin e këtyre dokumenteve si të justifikuar,

MIRATOJNË KËTË DIREKTIVË:

KREU I

FUSHA E ZBATIMIT DHE PËRKUFIZIMET

Neni 1

Objekti

1. Kjo direktivë përcakton rregullat për fillimin dhe ushtrimin e veprimtarive të shpërndarjes së sigurimeve dhe risigurimeve në BE.

2. Kjo direktivë zbatohet për çdo person fizik dhe juridik që është i themeluar në një shtet anëtar ose dëshiron të themelohet aty për të filluar dhe ushtruar veprimtarinë e shpërndarjes së produkteve të sigurimit dhe risigurimit.

3. Kjo direktivë nuk zbatohet për ndërmjetësit në sigurime ndihmëse që kryejnë veprimtari të shpërndarjes së sigurimeve vetëm kur plotësohen të gjitha kushtet e mëposhtme:

a) sigurimi është plotësues i mallit ose shërbimit të ofruar nga ofruesi, kur ky sigurim mbulon:

I. rrezikun për avari, humbje ose dëmtim të mallit ose mospërdorim të shërbimit të ofruar nga ofruesi i shërbimit; ose

II. dëmtimin ose humbjen e bagazheve dhe rreziqet e tjera që lidhen me udhëtimin e rezervuar tek ofruesi;

b) shuma e primit të paguar për produktin e sigurimit nuk është mbi 600 euro, e llogaritur në bazë pro ratavjetore;

c) duke deroguar nga germa "b", kur sigurimi është plotësues për shërbimin e përmendur në germën "a" dhe kohëzgjatja e këtij shërbimi është tre muaj ose më pak, shuma e primit të paguar për person nuk është mbi 200 euro.

4. Kur kryejnë një veprimtari shpërndarjeje përmes një ndërmjetësi në sigurime ndihmëse, i cili është i përjashtuar nga zbatimi i kësaj direktive sipas paragrafit 3, shtetet anëtare sigurohen që shoqëria e sigurimit ose ndërmjetësi në sigurime të garantojë se:

a) para nënshkrimit të kontratës, konsumatorit i është vënë në dispozicion informacioni rreth identitetit dhe adresës së tij dhe rreth procedurave të përmendura në nenin 14, duke u mundësuar konsumatorëve dhe palëve të tjera të interesuara paraqitjen e ankesave;

b) para propozimit për kontratën janë vendosur masa të përshtatshme dhe proporcionale për të qenë në përputhje me nenet 17 dhe 24 dhe për të marrë në konsideratë kërkesat dhe nevojat e konsumatorit;

c) para nënshkrimit të kontratës konsumatorit i është dhënë dokumenti i informacionit për produktin e sigurimit i përmendur në nenin 20, paragrafi 5.

5. Shtetet anëtare sigurohen që autoritetet kompetente të monitorojnë tregun, duke përfshirë tregun për produktet e sigurimeve ndihmëse të cilat tregtohen, shpërndahen ose shiten në dhe nga shteti i tyre anëtar. EIOPA mund të lehtësojë dhe koordinojë këtë monitorim.

6. Kjo direktivë nuk zbatohet për veprimtaritë e shpërndarjes së sigurimeve dhe risigurimeve për rreziqet dhe angazhimet jashtë BE-së.

Kjo direktivë nuk cenon legjislacionin e shtetit anëtar në lidhje me veprimtaritë e shpërndarjes së sigurimeve dhe risigurimeve të ushtruara nga shoqëritë ose ndërmjetësit në sigurime dhe risigurime të regjistruar në një vend të tretë dhe që operojnë në territorin e tij sipas parimit të lirisë për të ofruar shërbime, me kusht që të garantohet trajtimi i barabartë i të gjithë personave që kryejnë ose janë të autorizuar për të kryer veprimtari të shpërndarjes së sigurimeve dhe risigurimeve në atë treg.

Kjo direktivë nuk rregullon veprimtaritë e shpërndarjes së sigurimeve dhe risigurimeve të kryera në vendet e treta.

Shtetet anëtare informojnë Komisionin për çdo vështirësi të përgjithshme që mund të hasin shpërndarësit e tyre të sigurimeve dhe risigurimeve gjatë themelimit ose kryerjes së veprimtarive të sigurimeve dhe risigurimeve në çdo vend të tretë.

Neni 2

Përkufizime

1. Për qëllimet e kësaj direktive:

1. "shpërndarje sigurimesh" janë veprimtaritë e këshillimit, propozimit ose realizimit të punës paraprake për nënshkrimin e kontratave të sigurimit, nënshkrimi i këtyre kontratave, ose asistimi në administrimin dhe realizimin e tyre, veçanërisht në rastin e një ankese, duke përfshirë ofrimin e informacionit lidhur me një ose më shumë kontrata sigurimi në përputhje me kriteret e përzgjedhura nga konsumatorët përmes një faqe interneti ose mënyrave të tjera dhe hartimi i një liste klasifikimi të produkteve të sigurimeve, ku përfshihet krahasimi i çmimit dhe produktit ose uljet e çmimit të kontratës së sigurimit, kur konsumatori është në gjendje të lidhë në mënyrë të drejtpërdrejtë ose të tërthortë kontratën e sigurimit nëpërmjet një faqe interneti ose mënyrave të tjera;

2. "shpërndarje risigurimesh" janë veprimtaritë e këshillimit, propozimit ose realizimit të punës paraprake për nënshkrimin e kontratave të risigurimeve, nënshkrimi i këtyre kontratave ose asistimi në administrimin dhe realizmin e tyre, veçanërisht në rastin e një ankese, duke përfshirë kur ato kryhen nga një shoqëri risigurimi pa ndërhyrjen e ndërmjetësit në risigurime;

3. "ndërmjetës në sigurime" është çdo person fizik ose juridik, i ndryshëm nga sipërmarrja e sigurimeve ose risigurimeve ose punonjësit e saj, dhe i ndryshëm nga ndërmjetësi në sigurime ndihmëse, që për përftime fillojnë dhe ushtrojnë një veprimtari të shpërndarjes së sigurive;

4. "ndërmjetës në sigurime ndihmëse" është çdo person fizik dhe juridik, përveç institucioneve të kreditit dhe firmave të investimit siç përcaktohet në pikat 1 dhe 2 të nenit 4, paragrafi 1 i Rregullores (BE) nr. 575/2013 të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit¹², që për përfitime fillojnë dhe ushtrojnë një veprimtari për shpërndarjen e sigurimeve në bazë ndihmëse, me kusht që të përmbushin të gjitha kushtet e mëposhtme:

a) veprimtaria kryesore profesionale e këtij personi fizik ose juridik të jetë e ndryshme nga ajo e shpërndarjes së sigurimeve;

b) personi fizik ose juridik të shpërndajë vetëm disa produkte sigurimi që janë plotësuese të një malli ose shërbimi;

c) produktet e sigurimit në fjalë të mos mbulojnë sigurimin e jetës ose rreziqet e detyrimeve, përveç nëse mbulojnë plotësues të mallit ose shërbimit që ndërmjetësi ofron si pjesë e veprimtarisë së tij kryesore profesionale;

5. "ndërmjetës në risigurime" është çdo person fizik ose juridik, i ndryshëm nga sipërmarrja e risigurimeve ose punonjësit e saj, që për përftime fillojnë dhe ushtrojnë një veprimtari të shpërndarjes së risigurimeve;

6. "sipërmarrje sigurimesh" është një sipërmarrje siç përcaktohet në nenin 13 pika 1 e Direktivës 2009/138/KE të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit¹³;

7. "sipërmarrje risigurimi" është një sipërmarrje risigurimi siç përcaktohet në pikën 13 të nenit 4 të Direktivës 2009/138/KE;

8. "shpërndarës sigurimesh" është çdo ndërmjetës në sigurime, ndërmjetës në sigurime ndihmëse ose sipërmarrje sigurimesh;

9. "shpërblim" është çdo komision, shumë, tarifë ose pagesë tjetër, duke përfshirë përfitimet ekonomike të çdo lloji ose çdo avantazh tjetër financiar ose jofinanciar ose stimul i ofruar ose i dhënë në lidhje me veprimtaritë e shpërndarjes së sigurimeve;

10. "shtet anëtar i origjinës" është:

a) nëse ndërmjetësi është person fizik, shteti anëtar në të cilin ndodhet zyra e tij qendrore;

b) nëse ndërmjetësi është person juridik, shteti anëtar në të cilin ndodhet zyra e tij e regjistruar ose nëse sipas legjislacionit të tij kombëtar nuk ka zyrë të regjistruar, shteti anëtar në të cilin ndodhet selia e tij;

11. "shtet anëtar pritës" është shteti anëtar në të cilin një ndërmjetës në sigurime ose risigurime ka praninë e përhershme ose vendndodhjen ose ofron shërbime dhe që nuk është shteti anëtar i tij i origjinës;

12. "degë" është një agjenci ose një degë e një ndërmjetësi që ndodhet në territorin e shtetit anëtar të ndryshëm nga ai i shteti anëtar të origjinës;

13. "lidhje të ngushta" janë lidhjet e ngushta siç përcaktohet në nenin 13, pika 17 e Direktivës 2009/138/EC;

14. "vendndodhje kryesore e ushtrimit të veprimtarisë’" është vendndodhja nga ku menaxhohet veprimtaria kryesore;

15. "këshillë" është dhënia e rekomandimeve personale për një konsumator, qoftë me kërkesë, apo me iniciativën e shpërndarësit të sigurimeve, në lidhje me një ose më shumë kontrata sigurimesh;

16. "rrezik i madh" është rreziku i madh siç përcaktohet në pikën 13 të nenit 27 të Direktivës 2009/138/KE;

17. "produkti i lidhur me skemën e investimeve" është produkti i skemës së sigurimeve, i cili ofron maturimin ose vlerën e dorëzimit, dhe në të cilin, maturimi ose vlera e dorëzimit ekspozohet plotësisht ose pjesërisht, në mënyrë të drejtpërdrejtë ose të tërthortë, ndaj luhatjeve të tregut, pa përfshirë:

a) produktet e sigurimit jojetë, siç renditen në shtojcën I të Direktivës 2009/138/KE (klasat e sigurimit jojetë);

b) kontratat e sigurimit të jetës, për të cilat përfitimet sipas kontratës paguhen vetëm në rast vdekjeje ose në lidhje me paaftësinë për shkak të dëmtimeve, sëmundjeve ose paaftësive fizike apo mendore;

c) produktet e pensionit, të cilat njihen sipas të drejtës së brendshme se kanë qëllim parësor sigurimin e të ardhurave për investitorin e dalë në pension, dhe të cilat i japin investitorit të drejta mbi përfitime të caktuara;

d) skemat e pensioneve profesionale, të njohura zyrtarisht, që përfshihen në qëllimin e Direktivës 2003/41/KE ose Direktivën 2009/138/KE;

e) produktet e pensioneve individuale, të cilat sipas të drejtës së brendshme, i kërkojnë punëdhënësit kontributin financiar, dhe për të cilat punëdhënësi ose punëmarrësi nuk kanë të drejtë zgjedhjeje në lidhje me produktin e pensionit ose ofruesin;

18. "mjete rezistente" është çdo instrument, i cili:

a) lejon konsumatorin të ruajë informacionin që i drejtohet personalisht atij, në mënyrë të aksesueshme për t’iu referuar në të ardhmen dhe për një periudhë të përshtatshme kohore, për qëllime informimi; dhe

b) lejon riprodhimin e pandryshuar të informacionit të ruajtur.

2. Për qëllime të pikave 1 dhe 2 të paragrafit 1, sa më poshtë konsiderohet se përbën shpërndarjen e sigurimeve ose të risigurimeve:

a) ofrimi i informacionit në bazë rastësore në kuadër të një veprimtarie tjetër profesionale kur:

I. ofruesi nuk ndërmerr hapa shtesë për të ndihmuar në nënshkrimin ose realizimin e kontratës së sigurimit;

II. objekti i kësaj veprimtarie nuk është asistimi i konsumatorit në nënshkrimin ose realizimin e kontratës së sigurimit;

b) menaxhimi i pretendimeve nga një shoqëri sigurimi ose risigurimi në mënyrë profesionale, rregullimi i humbjeve dhe vlerësimi i ekspertit për pretendimet;

c) ofrimi i thjeshtë i të dhënave dhe informacionit rreth policëmbajtësve të mundshëm për ndërmjetësit në sigurime, risigurime, shoqëritë e sigurimit ose risigurimit kur ofruesi nuk merr hapa të mëtejshme për të ndihmuar në lidhjen e një kontrate sigurimi ose risigurimi;

d) ofrimi i thjeshtë i informacionit rreth produkteve të sigurimit dhe risigurimit, për ndërmjetësit në sigurime dhe risigurime, shoqëritë e sigurimit ose risigurimit për policëmbajtësit e mundshëm ndërkohë që ofruesi nuk merr hapa të mëtejshëm për të ndihmuar në lidhjen e një kontrate sigurimi ose risigurimi.

KREU II

KËRKESAT PËR REGJISTRIMIN

Neni 3

Regjistrimi

1. Ndërmjetësit në sigurime, risigurime dhe sigurime ndihmëse regjistrohen pranë autoritetit kompetent në shtetin anëtar të tyre të origjinës.

Sipas kësaj direktive nuk kërkohet regjistrimi i shoqërive të sigurimit dhe risigurimit si dhe i punonjësve të tyre.

Pa cenuar nënparagrafin e parë dhe në zbatim të kërkesave të përcaktuara në nenin 10, shtetet anëtare mund të parashikojnë që shoqëritë e sigurimit dhe risigurimit, ndërmjetësit dhe organet e tjera të mund të bashkëpunojnë me autoritetet kompetente për regjistrimin e ndërmjetësit në sigurime, risigurime dhe sigurime ndihmëse.

Në veçanti, ndërmjetësit në sigurime, risigurime dhe sigurime ndihmëse mund të regjistrohen nga një shoqëri sigurimi ose risigurimi, ndërmjetës në sigurime ose risigurime ose nga një shoqatë e shoqërive të sigurimit dhe risigurimit ose ndërmjetës në sigurime ose risigurime nën mbikëqyrjen e autoritetit kompetent.

Një ndërmjetës në sigurime, risigurime ose sigurime ndihmëse mund të veprojë nën përgjegjësinë e një shoqërie sigurimi ose risigurimi ose të një ndërmjetësi tjetër. Në këtë rast, shtetet anëtare mund të parashikojnë që shoqëria e sigurimit dhe risigurimit ose ndërmjetësit e tjerë të jenë përgjegjës për të garantuar përmbushjen e kushteve për regjistrim nga ndërmjetësi në sigurime, risigurime ose sigurime ndihmëse, duke përfshirë kushtet e përcaktuara në pikën "c" të nënparagrafit të parë të paragrafit 6.

Shtetet anëtare mund të parashikojnë që shoqëritë e sigurimit ose risigurimit ose ndërmjetësit e tjerë që mbajnë përgjegjësi për ndërmjetësin në sigurime, risigurime ose sigurime ndihmëse të regjistrojnë këtë ndërmjetës në sigurime ose sigurime ndihmëse.

Shtetet anëtare nuk kanë pse zbatojnë kërkesën e përmendur në nënparagrafin e parë për të gjithë personat fizikë që punojnë për ndërmjetësin në sigurime ose risigurime ose sigurime ndihmëse dhe që ushtrojnë veprimtarinë e shpërndarjes së sigurimeve dhe risigurimeve.

Shtetet anëtare sigurohen që në regjistra të specifikohen emrat e personave fizikë brenda strukturës drejtuese të shpërndarësit të sigurimeve dhe risigurimeve, e cila është përgjegjëse për shpërndarjen e sigurimeve dhe risigurimeve.

Më tej, regjistrat tregojnë shtetet anëtare në të cilat ndërmjetësi kryen veprimtarinë sipas rregullave për lirinë e themelimit ose lirinë për të ofruar shërbime.

2. Shtetet anëtare mund të kenë më shumë se një regjistër për ndërmjetësit në sigurime, risigurime dhe sigurime ndihmëse me kusht që ata të përcaktojnë kriteret sipas të cilave do të regjistrohen ndërmjetësit.

Shtetet anëtare krijojnë një sistem regjistrimi në internet. Ky sistem është i aksesueshëm lehtësisht dhe mundëson plotësimin e formularit të regjistrimit direkt në internet.

3. Në rast se ka më shumë se një regjistër në një shtet anëtar, ky i fundit krijon një pikë të vetme informacioni që mundëson akses të shpejtë dhe të lehtë në informacionin e këtyre regjistrave, i cili hartohet në mënyrë elektronike dhe mbahet i përditësuar. Pika e informacionit i jep autoriteteve kompetente të shtetit të saj anëtar të origjinës detajet identifikuese.

4. EIOPA krijon, publikon në faqen e internetit dhe mban të përditësuar një regjistër elektronik të vetëm që përmban të dhëna për ndërmjetësit në sigurime, risigurime dhe sigurime ndihmëse të cilët kanë shprehur synimin e tyre për të ushtruar veprimtari ndërkufitare në përputhje me kreun III. Për të arritur diçka të tillë, shtetet anëtare i ofrojnë menjëherë informacione relevante EIOPA-s. Regjistri përmban lidhjet që të çojnë te faqet e internetit të autoriteteve kompetente të secilit shtet anëtar dhe të cilat mund të aksesohen nga vetë ato.

EIOPA ka të drejtën e aksesit në të dhënat e ruajtura në regjistrin e përmendur në nënparagrafin e parë. EIOPA dhe autoritetet kompetente kanë të drejtën e modifikimit të këtyre të dhënave. Subjektet e të dhënave, të dhënat personale të të cilave janë ruajtur në regjistër dhe janë shkëmbyer, kanë të drejtë hyrjeje në këto të dhëna të ruajtura si dhe të drejtën për t’u informuar siç duhet.

EIOPA krijon një faqe interneti me hyperlink-ë për në çdo pikë të vetme informacioni ose regjistër, sipas rastit, të krijuar nga shtetet anëtare në përputhje me paragrafin 3.

Shtetet anëtare të origjinës garantojnë që regjistrimi i ndërmjetësve në sigurime, risigurime dhe sigurime ndihmëse të jetë subjekt i përmbushjes së kërkesave përkatëse të përcaktuara në nenin 10.

Vlefshmëria e regjistrimit i nënshtrohet rishikimeve të rregullta nga autoriteti kompetent.

Shtetet anëtare të origjinës sigurohen që ndërmjetësit në sigurime, risigurime dhe sigurime ndihmëse të cilët nuk përmbushin më kërkesat e përcaktuara në nenin 10 të fshihen nga regjistri. Sipas rastit, shteti anëtar i origjinës informon shtetin anëtar pritës për këtë fshirje.

5. Shtetet anëtare sigurohen që aplikimet nga ndërmjetësit për t’u përfshirë në regjistër të trajtohen brenda tre muajve nga paraqitja e aplikimit të plotë dhe që aplikuesi të njoftohet menjëherë për vendimin.

6. Shtetet anëtare sigurohen që i gjithë informacioni i mëposhtëm të kërkohet si kusht për regjistrimin e ndërmjetësve në sigurime, risigurime dhe sigurime ndihmëse:

a) identitetet e aksionarëve ose anëtarëve, qoftë persona fizikë ose juridikë që zotërojnë mbi 10% të aksioneve si ndërmjetës dhe shumat e këtyre aksioneve;

b) identitetet e personave që kanë lidhje të ngushta me ndërmjetësin;

c) informacionin që këto aksione ose lidhje të ngushta nuk pengojnë ushtrimin efikas të funksioneve mbikëqyrëse të autoritetit kompetent.

Shtetet anëtare sigurohen që ndërmjetësit të informojnë menjëherë autoritetet kompetente për çdo ndryshim në informacionin e ofruar në përputhje me këtë paragraf.

7. Shtetet anëtare sigurohen që autoritetet kompetente të refuzojnë regjistrimin nëse ligjet, rregulloret ose dispozitat administrative të një vendi të tretë që rregullojnë një ose më shumë persona fizikë ose juridikë me të cilët ndërmjetësi ka lidhje të ngushta, ose vështirësitë që hasen në zbatimin e këtyre ligjeve, rregulloreve apo dispozitave administrative, pengojnë ushtrimin efektiv të funksioneve të tyre mbikëqyrëse.

KREU III

LIRIA PËR TË OFRUAR SHËRBIME DHE LIRIA E THEMELIMIT

Neni 4

Ushtrimi i lirisë për të ofruar shërbime

1. Çdo ndërmjetës në sigurime, risigurime ose sigurime ndihmëse që synon të ushtrojë veprimtarinë brenda territorit të një shteti tjetër anëtar, në kuadrin e lirisë për të ofruar shërbime, i komunikon autoritetit kompetent të shtetit anëtar të origjinës të tij informacionet e mëposhtme:

a) emrin, adresën dhe, sipas rastit, numrin e regjistrimit të ndërmjetësit;

b) shtetin anëtar ose shtetet anëtare ku ndërmjetësi synon të operojë;

c) kategorinë e ndërmjetësit dhe, sipas rastit, emrin e çdo shoqërie sigurimi ose risigurimi të përfaqësuar;

d) klasat përkatëse të sigurimeve, nëse ka.

2. Autoriteti kompetent i shtetit anëtar të origjinës, brenda një muaji pas marrjes së informacionit të parashikuar në paragrafin 1, ia përcjell këtë informacion autoritetit kompetent të shtetit anëtar pritës, i cili konfirmon menjëherë marrjen e tij. Autoriteti kompetent i shtetit anëtar të origjinës informon me shkrim ndërmjetësin në sigurime, risigurime dhe sigurime ndihmëse se autoriteti kompetent i shtetit anëtar pritës ka marrë informacionin dhe se ndërmjetësi mund të fillojë veprimtarinë e tij në shtetin anëtar pritës. Njëkohësisht, kur është e zbatueshme, autoriteti kompetent i shtetit anëtar të origjinës i komunikon ndërmjetësit faktin se informacioni lidhur me dispozitat ligjore të përmendura në nenin 11, paragrafi 1, të zbatueshme në shtetin anëtar pritës disponohet përmes mjeteve të përmendura në nenin 11, paragrafi 3 dhe 4 dhe, gjithashtu se ndërmjetësi duhet të zbatojë këto dispozita në mënyrë që të fillojë veprimtarinë e tij në shtetin anëtar pritës.

3. Në rastin e ndryshimit të ndonjë detaji të komunikuar në përputhje me paragrafin 1, ndërmjetësi në sigurime, risigurime dhe sigurime ndihmëse ia njofton me shkrim këtë ndryshim autoritetit kompetent të shtetit anëtar të origjinës, të paktën një muaj përpara zbatimit të ndryshimit. Autoriteti kompetent i shtetit anëtar pritës informohet gjithashtu për këtë ndryshim nga autoriteti i shtetit anëtar të origjinës sa më shpejt të jetë e mundur dhe jo më vonë se një muaj nga data e marrjes së informacionit nga autoriteti kompetent i shtetit anëtar të origjinës.

Neni 5

Shkelja e detyrimeve gjatë ushtrimit të lirisë për të ofruar shërbime

1. Kur autoriteti kompetent i shtetit anëtar pritës ka arsye për të besuar se një ndërmjetës në sigurime, risigurime dhe sigurime ndihmëse që vepron brenda territorit të tij në kuadër të lirisë për të ofruar shërbime është në shkelje të ndonjë detyrimi të përcaktuar në këtë direktivë, ai ja komunikon këto arsye autoritetit kompetent të shtetit anëtar të origjinës.

Pas vlerësimit të informacionit të marrë sipas nënparagrafit të parë, autoriteti kompetent i shtetit anëtar të origjinës, sipas rastit, dhe nëse është rasti, merr sa më shpejt që të jetë e mundur masat e përshtatshme për të zgjidhur situatën. Ai informon autoritetin kompetent të shtetit anëtar pritës për çdo masë të marrë.

Nëse pavarësisht masave të marra nga shteti anëtar i origjinës ose për shkak se këto masa të marra rezultojnë të pamjaftueshme ose nuk ekzistojnë, ndërmjetësi në sigurime, risigurime dhe sigurime ndihmëse vazhdon të veprojë në një mënyrë që cenon në masë të gjerë interesat e konsumatorëve të shtetit anëtar pritës ose funksionimin e rregullt të tregjeve të sigurimit dhe risigurimit, pasi të ketë informuar autoritetin kompetent të shtetit anëtar të origjinës, autoriteti kompetent i shtetit pritës merr masat e duhura për të parandaluar parregullsitë e mëtejshme, duke përfshirë, për sa kohë që është shumë e nevojshme, parandalimin e kryerjes së veprimtarive të reja në territorin e tij nga ndërmjetësi.

Përveç kësaj, autoriteti kompetent i shtetit anëtar të origjinës ose shteti anëtar pritës mund t’ia drejtojnë këtë çështje EIOPA-s dhe të kërkojnë ndihmën e saj në përputhje me nenin 19 të Rregullores (BE) nr. 1094/2010. Në këtë rast, EIOPA mund të veprojë në përputhje me kompetencat që i janë dhënë nga ky nen.

2. Paragrafi 1 nuk ndikon në kompetencat e shtetit anëtar pritës për të marrë masa të përshtatshme për parandalimin dhe penalizimin e parregullsive të kryera brenda territorit të tij, në rastin kur nevojiten masa të menjëhershme për të mbrojtur të drejtat e konsumatorëve. Kjo kompetencë përfshin mundësinë e parandalimit të kryerjes së veprimtarive të reja në territorin e tij nga ndërmjetësi në sigurime, risigurime dhe sigurime ndihmëse.

3. Çdo masë e miratuar nga autoriteti kompetent i shtetit anëtar pritës sipas këtij neni i komunikohet ndërmjetësit përkatës në sigurime, risigurime dhe sigurime ndihmëse nëpërmjet një dokumenti të arsyetuar mirë dhe i cili i përcillet menjëherë autoritetit kompetent të shtetit anëtar të origjinës, EIOPA-s dhe Komisionit.

Neni 6

Ushtrimi i lirisë së themelimit

1. Shtetet anëtare garantojnë që çdo ndërmjetës në sigurime, risigurime dhe sigurime ndihmëse që ka si qëllim të ushtrojë lirinë e tij të themelimit duke krijuar një degë ose prani të përhershme brenda territorit të një shtetit tjetër anëtar t’ia komunikojë këtë qëllim autoritetit kompetent të shtetit anëtar të origjinës dhe t’i ofrojë atij informacionet e mëposhtme:

a) emrin, adresën dhe, sipas rastit, numrin e regjistrimit të ndërmjetësit;

b) shtetin anëtar brenda territorit të të cilit ndërmjetësi planifikon të themelojë degën ose praninë e përhershme;

c) Kategorinë e ndërmjetësit dhe, sipas rastit, emrin e çdo shoqërie sigurimi ose risigurimi të përfaqësuar;

d) klasat përkatëse të sigurimeve, nëse ka;

e) adresën në shtetin anëtar pritës nga ku mund të merren dokumentet;

f) emrat e personave përgjegjës për administrimin e degës ose të pranisë së përhershme.

Çdo prani e përhershme e një ndërmjetësi në territorin e një shteti tjetër anëtar që është e barasvlershme me një degë duhet të trajtohet në të njëjtën mënyrë si një degë, përveç nëse ndërmjetësi ligjërisht vendos këtë prani në një formë tjetër ligjore.

2. Me përjashtim të rasteve kur autoriteti kompetent i shtetit anëtar të origjinës ka arsye të vejë në dyshim përshtatshmërinë e strukturës organizative ose situatën financiare të ndërmjetësit në sigurime, risigurime ose sigurime ndihmëse, duke marrë parasysh veprimtaritë e parashikuara të shpërndarjes, brenda një muaji nga marrja e informacionit të përmendur në paragrafin 1, ai i komunikon këtë informacion autoritetit kompetent të shtetit anëtar pritës, i cili konfirmon menjëherë marrjen e tij. Autoriteti kompetent i shtetit anëtar të origjinës informon me shkrim ndërmjetësin në sigurime, risigurime dhe sigurime ndihmëse se autoriteti kompetent i shtetit anëtar pritës ka marrë informacionin.

Brenda një muaji nga marrja e informacionit të përmendur në nënparagrafin e parë, autoriteti kompetent i shtetit anëtar pritës i komunikon autoritetit kompetent të shtetit anëtar të origjinës dispozitat ligjore të përmendura në nenin 11, paragrafi 1, përmes mjeteve të përmendura në nenin 11, paragrafi 3 dhe 4 të zbatueshme në territorin e tij. Autoriteti kompetent i shtetit anëtar të origjinës i komunikon këtë informacion ndërmjetësit dhe e informon atë se mund të fillojë veprimtarinë e tij në shtetin anëtar pritës me kusht që të përmbushë këto dispozita ligjore.

Kur nuk bëhet asnjë komunikim brenda periudhës së parashikuar në nënparagrafin e parë, ndërmjetësi në sigurime, risigurime ose sigurime ndihmëse mund të themelojë degën dhe të fillojë veprimtarinë e tij.

3. Nëse autoriteti kompetent i shtetit anëtar të origjinës refuzon t’i komunikojë informacionin e përmendur në paragrafin 1 autoritetit kompetent të shtetit anëtar pritës, ai, brenda një muaji nga marrja e të gjithë informacionit të përmendur në paragrafin 1, i paraqet ndërmjetësit në sigurime, risigurime dhe sigurime ndihmëse arsyet e refuzimit.

Refuzimi i përmendur në nënparagrafin dhe moskomunikimi i informacionit të përmendur në paragrafin 1 nga ana e autoritetit kompetent do të jetë objekt ankimi në gjykatat e shtetit anëtar të origjinës.

4. Në rastin e ndryshimit të ndonjë detaji të komunikuar në përputhje me paragrafin 1, ndërmjetësi në sigurime, risigurime dhe sigurime ndihmëse ia njofton me shkrim këtë ndryshim autoritetit kompetent të shtetit anëtar të origjinës, të paktën një muaj përpara zbatimit të ndryshimit. Autoriteti kompetent i shtetit anëtar pritës informohet gjithashtu për këtë ndryshim nga autoriteti i shtetit anëtar të origjinës sa më shpejt të jetë e mundur dhe jo më vonë se një muaj nga data e marrjes së informacionit nga autoriteti kompetent i shtetit anëtar të origjinës.

Neni 7

Ndarja e kompetencave mes shteteve anëtare të origjinës dhe atyre pritëse

1. Nëse vendndodhja kryesore e ndërmjetësit në sigurime, risigurime ose sigurime ndihmëse gjendet në një shtet anëtar të ndryshëm nga shteti anëtar i origjinës, autoriteti kompetent i atij shteti tjetër anëtar mund të pajtohet me autoritetin kompetent të shtetit anëtar të origjinës për të vepruar sikur të ishte autoriteti kompetent i shtetit anëtar të origjinës në lidhje me dispozitat e krerëve IV, V, VI dhe VII. Në rast të një pajtimi të tillë, autoriteti kompetent i shtetit anëtar të origjinës njofton pa vonesë ndërmjetësin në sigurime, risigurime ose ndërmjetësin në sigurime ndihmëse dhe EIOPA-n.

2. Autoriteti kompetent i shtetit anëtar pritës ka përgjegjësinë për të siguruar që shërbimet e ofruara nga institucioni brenda territorit të tij të jenë në përputhje me detyrimet e përcaktuara në krerët V dhe VI dhe me masat e miratuara në përputhje me to.

Autoriteti kompetent i shtetit anëtar pritës ka të drejtën e shqyrtimit të marrëveshjeve të degës dhe të kërkojë këto ndryshime, të nevojshme për t’i lejuar autoritetit kompetent zbatimin e detyrimeve sipas kreut V dhe VI, si dhe masat e miratuara në përputhje me to, në lidhje me shërbimet ose aktivitetet e ofruara nga dega, brenda territorit të tij.

Neni 8

Shkelja e detyrimeve gjatë ushtrimit të lirisë së themelimit

1. Kur autoriteti kompetent i shtetit anëtar pritës konstaton se ndërmjetësi në sigurime, risigurime ose ndërmjetësi në sigurime ndihmëse është në shkelje të dispozitave ligjore ose rregullatore të miratuara në atë shtet anëtar në përputhje me dispozitat e krerëve V dhe VI, ky autoritet mund të marrë masa të përshtatshme.

2. Nëse autoriteti kompetent i shtetit anëtar pritës ka arsye për të besuar se një ndërmjetës në sigurime, risigurime dhe sigurime ndihmëse që vepron brenda territorit të tij nëpërmjet një dege është në shkelje të ndonjë detyrimi të parashikuar në këtë direktivë dhe kur ky autoritet kompetent nuk ka përgjegjësi në pajtim me nenin 7, paragrafi 2, i komunikon këto arsye autoritetit kompetent të shtetit anëtar të origjinës. Pas vlerësimit të informacionit të marrë, autoriteti kompetent i shtetit anëtar të origjinës, sipas rastit, dhe nëse është rasti, merr sa më shpejt që të jetë e mundur masat e përshtatshme për të zgjidhur situatën. Ai informon autoritetin kompetent të shtetit anëtar pritës për çdo masë të marrë.

3. Nëse pavarësisht masave të marra nga shteti anëtar i origjinës ose për shkak se këto masa të marra rezultojnë të pamjaftueshme ose nuk ekzistojnë, ndërmjetësi në sigurime, risigurime dhe sigurime ndihmëse vazhdon të veprojë në një mënyrë që cenon në masë të gjerë interesat e konsumatorëve të shtetit anëtar pritës ose funksionimin e rregullt të tregjeve të sigurimit dhe risigurimit, pasi të ketë informuar autoritetin kompetent të shtetit anëtar të origjinës, autoriteti kompetent i shtetit pritës merr masat e duhura për të parandaluar parregullsitë e mëtejshme, duke përfshirë, për sa kohë që është shumë e nevojshme, parandalimin e kryerjes së veprimtarive të reja në territorin e tij nga ndërmjetësi.

Përveç kësaj, autoriteti kompetent i shtetit anëtar të origjinës ose shteti anëtar pritës mund t’ia drejtojnë këtë çështje EIOPA-s dhe të kërkojnë ndihmën e saj në përputhje me nenin 19 të Rregullores (BE) nr. 1094/2010. Në këtë rast, EIOPA mund të veprojë në përputhje me kompetencat që i janë dhënë nga ky nen.

4. Paragrafët 2 dhe 3 nuk ndikojnë në kompetencat e shtetit anëtar pritës për të marrë masa të përshtatshme dhe jodiskriminuese për parandalimin dhe penalizimin e parregullsive të kryera brenda territorit të tij, në situata ku nevojiten patjetër masa të menjëhershme për të mbrojtur të drejtat e konsumatorëve të shtetit anëtar pritës dhe kur masat ekuivalente të shtetit anëtar të origjinës janë të pamjaftueshme ose nuk ekzistojnë. Në situata të tilla, shteti anëtar pritës ka mundësinë të ndalojë kryerjen e veprimtarive të tjera nga ndërmjetësit në sigurime, risigurime ose sigurime ndihmëse në territorin e tij.

5. Çdo masë e miratuar nga autoriteti kompetent i shtetit anëtar pritës sipas këtij neni i komunikohet ndërmjetësit përkatës në sigurime, risigurime dhe sigurime ndihmëse nëpërmjet një dokumenti të arsyetuar mirë dhe i cili i përcillet menjëherë autoritetit kompetent të shtetit anëtar të origjinës, EIOPA-s dhe Komisionit.

Neni 9

Kompetencat në lidhje me dispozitat kombëtare të miratuara në interes të së mirës së përgjithshme

1. Kjo direktivë nuk ndikon në kompetencat e shteteve anëtare pritëse për të marrë masa të përshtatshme dhe jodiskriminuese për penalizimin e parregullsive të kryera brenda territoreve të tyre, të cilat janë në kundërshtim me dispozitat e tyre ligjore të përmendura në nenin 11, paragrafi 1, për arsye të nevojës ekstreme. Në situata të tilla, shtetet anëtare pritëse kanë mundësinë të ndalojnë kryerjen e veprimtarive të tjera nga ndërmjetësit në sigurime, risigurime ose sigurime ndihmëse në territorin e tyre.

2. Për më tepër, kjo direktivë nuk ndikon në kompetencat e autoritetit kompetent të shtetit anëtar pritës për të marrë masa të duhura në mënyrë që të parandalojë kryerjen e veprimtarisë brenda territorit të tij nga shpërndarësit e sigurimeve të regjistruar në një shtet anëtar tjetër, në përputhje me lirinë për të ofruar shërbime dhe, sipas rastit, lirinë e themelimit, nëse veprimtaria përkatëse i drejtohet tërësisht ose kryesisht territorit të shtetit anëtar pritës me qëllimin e vetëm për të shmangur dispozitat ligjore që do të zbatoheshin nëse shpërndarësi i sigurimeve në fjalë do të kishte vendqëndrimin e tij apo selinë e regjistruar në këtë shtet anëtar pritës dhe përveç kësaj, nëse veprimtaria e tij rrezikon seriozisht funksionimin e duhur të tregjeve të sigurimeve dhe risigurimeve në shtetin anëtar pritës në lidhje me mbrojtjen e konsumatorëve. Në këtë rast, autoriteti kompetent i shtetit anëtar pritës, pasi të ketë informuar autoritetin kompetent të shtetit anëtar të origjinës mund të marrë të gjitha masat e duhura të nevojshme në lidhje me shpërndarësin e sigurimeve për të mbrojtur të drejtat e konsumatorëve në shtetin anëtar pritës. Autoritetet kompetente të përfshira mund t’ia drejtojnë këtë çështje EIOPA-s dhe të kërkojnë ndihmën e saj në përputhje me nenin 19 të Rregullores (BE) nr. 1094/2010, dhe në këtë rast EIOPA mund të veprojë në përputhje me kompetencat që i janë dhënë nga ky nen në rast mosmarrëveshje midis autoriteteve kompetente të shteteve anëtare pritëse dhe të origjinës.

KREU IV

KËRKESAT ORGANIZATIVE

Neni 10

Kërkesat profesionale dhe organizative

1. Shtetet anëtare të origjinës sigurohen që shpërndarësit e sigurimeve dhe risigurimeve si dhe shoqëritë e sigurimit dhe risigurimit që ushtrojnë veprimtaritë e sigurimeve dhe risigurimeve të zotërojnë njohuri dhe aftësi të duhura për të kryer detyrat e tyre dhe për të përmbushur detyrimet siç duhet.

2. Shtetet anëtare të origjinës sigurohen që ndërmjetësit në sigurime dhe risigurime dhe punonjësit e shoqërive të sigurimit dhe risigurimit, si dhe punonjësit e ndërmjetësve në sigurime dhe risigurime të përmbushin kërkesat për trajnim dhe zhvillim të vazhdueshëm profesional për të mbajtur një nivel të duhur performance që përkon me rolin që ata kanë dhe me tregun përkatës.

Për këtë qëllim, shtetet anëtare të origjinës vendosin dhe publikojnë mekanizma për të kontrolluar në mënyrë efikase dhe për të vlerësuar njohuritë dhe kompetencën e ndërmjetësve në sigurime dhe risigurime, të punonjësve të shoqërive dhe ndërmjetësve në sigurime dhe risigurime, minimalisht në bazë 15 orëve trajnim dhe zhvillim profesional në vit, duke marrë parasysh natyrën e produkteve të shitura, llojin e shpërndarësit, rolin që ata kryejnë, dhe veprimtarinë e kryer brenda shpërndarësit të sigurimeve dhe risigurimeve.

Shtetet anëtare të origjinës mund të kërkojnë që përfundimi me sukses i kërkesave të trajnimit dhe zhvillimit të provohet me marrjen e një certifikate.

Shtetet anëtare përshtatin kushtet e kërkuara në lidhje me njohuritë dhe aftësitë në përputhje me veprimtarinë përkatëse të shpërndarësve të sigurimeve ose risigurimeve dhe produkteve të shpërndara, veçanërisht në rastin e ndërmjetësve të sigurimeve ndihmëse. Shtetet anëtare mund të parashikojnë që për rastet e përmendura në nënparagrafin e tretë të nenit 3, paragrafi 1, në lidhje me punonjësit e shoqërive të sigurimit dhe risigurimit të përfshirë në shpërndarjen e sigurimeve dhe risigurimeve, shoqëria ose ndërmjetësi i sigurimeve ose risigurimeve të verifikojë që njohuritë dhe aftësitë e ndërmjetësve të jenë në përputhje me detyrimet e parashikuara në paragrafin 1 dhe, nëse është nevoja, t’u japë këtyre ndërmjetësve mënyra trajnimi ose zhvillimi profesional që përkojnë me kërkesat që kanë të bëjnë me produktet që ata shesin.

Nuk është e nevojshme që shtetet anëtare të zbatojnë kërkesat e përmendura në paragrafin 1 dhe në nënparagrafin e parë të këtij paragrafi për të gjithë personat fizikë që punojnë në një shoqëri ose ndërmjetës në sigurime dhe risigurime që ndjekin veprimtarinë e shpërndarjes së sigurimeve dhe risigurimeve. Mirëpo, shtetet anëtare sigurohen që personat përkatës brenda strukturës drejtuese të këtyre shoqërive që janë përgjegjës për shpërndarjen në lidhje me produktet e sigurimeve dhe risigurimeve dhe të gjithë personat e tjerë që janë të angazhuar drejtpërdrejt në shpërndarjen e sigurimeve ose risigurimeve të dëshmojnë njohuritë dhe aftësitë e nevojshme për realizimin e detyrave të tyre.

Ndërmjetësit në sigurime dhe risigurime vërtetojnë përputhshmërinë me kërkesat profesionale përkatëse për njohuritë dhe aftësitë të parashikuara në shtojcën I.

3. Personat fizikë që punojnë në një shoqëri sigurimi ose risigurimi ose për ndërmjetës në sigurime ose risigurime që ushtrojnë veprimtarinë e shpërndarjes së sigurimeve dhe risigurimeve duhet të kenë reputacion të mirë. Ata duhet të kenë minimalisht një dosje penale të pastër ose ndonjë ekuivalent tjetër kombëtar në lidhje me veprat e rënda penale të lidhura me krimet kundër pronës ose me krimet e lidhura me veprimtaritë financiare dhe nuk duhet të jenë shpallur në procedurë falimentimi në të shkuarën, përveç nëse janë trajtuar në përputhje me legjislacionin e brendshëm.

Shtetet anëtare, në përputhje me nënparagrafin e tretë, neni 3, paragrafi 1, mund të lejojnë shpërndarësin e sigurimeve ose risigurimeve të verifikojë reputacionin e mirë të punonjësve të tij dhe, sipas rastit, të ndërmjetësve të tij në sigurime ose risigurime.

Nuk është e nevojshme që shtetet anëtare të zbatojnë kërkesën e përmendur në nënparagrafin e parë të këtij paragrafi për të gjithë personat fizikë që punojnë në një shoqëri ose ndërmjetës sigurimesh ose risigurimesh, me kusht që këta persona fizikë të jenë të përfshirë në mënyrë të drejtpërdrejtë në shpërndarjen e sigurimeve dhe risigurimeve. Shtetet anëtare sigurohen që këtë kërkesë ta përmbushë struktura drejtuese e këtyre shoqërive dhe personeli i angazhuar drejtpërdrejtë në shpërndarjen e sigurimeve dhe risigurimeve.

Për sa u përket ndërmjetësve në sigurime ndihmëse, shtetet anëtare garantojnë që personat përgjegjës për shpërndarjen e sigurimeve ndihmëse të përmbushin kushtin e përmendur në nënparagrafin e parë.

4. Ndërmjetësit në sigurime dhe risigurime duhet të kenë sigurim të përgjegjësisë profesionale për të gjithë territorin e BE-së ose një formë të ngjashme garancie kundrejt përgjegjësive që lindin nga pakujdesia profesionale, për të paktën 1 250 000 euro për çdo kërkesë për dëmshpërblim dhe për 1 850 000 euro gjithsej në vit për të gjitha kërkesat për dëmshpërblim, nëse një sigurim apo garanci të tillë nuk e ka vendosur në dispozicion më parë shoqëria e sigurimit, risigurimit ose ndonjë shoqëri tjetër për llogari të së cilës vepron ndërmjetësi në sigurime ose risigurime apo për të cilën i është dhënë kompetencë për të vepruar ndërmjetësit në sigurime ose risigurime ose nëse shoqëria në fjalë nuk e ka marrë përsipër përgjegjësinë e plotë për veprimet e ndërmjetësit.

5. Shtetet anëtare u kërkojnë ndërmjetësve në sigurimeve ndihmëse që të zotërojnë sigurim të përgjegjësisë profesionale ose garanci të krahasueshme në një nivel të përcaktuar nga shtetet anëtare duke marrë parasysh natyrën e produkteve të shitura dhe veprimtarinë e kryer.

6. Shtetet anëtare marrin të gjitha masat e nevojshme për të mbrojtur konsumatorët nga pamundësia e ndërmjetësit në sigurime, risigurime ose sigurime ndihmëse për t’ia kaluar primin shoqërisë së sigurimit ose për t’ia kaluar shumën e dëmshpërblimit ose primin e kthyer personit të siguruar.

Këto masa marrin njërën ose disa prej këtyre formave:

a) dispozita të parashikuara me ligj ose kontratë në zbatim të të cilave fondet që klienti ia paguan ndërmjetësit trajtohen sikur t’i jenë paguar shoqërisë, ndërsa fondet që shoqëria ia paguan ndërmjetësit nuk trajtohen sikur t’i jenë paguar klientit deri në momentin kur klienti i merr faktikisht ato;

b) kërkesa që ndërmjetësit në sigurime të kenë zotësi financiare që arrin në çdo moment nivelin prej 4% të shumës së primeve vjetore të arkëtuara, por asnjëherë më pak se 18 750 euro;

c) kërkesa që fondet e klientëve të transferohen nëpërmjet llogarive rreptësisht të veçuara të klientëve dhe që këto llogari të mos përdoren për të rimbursuar kreditorët e tjerë në rast falimentimi;

d) kërkesa për krijimin e një fondi garancie.

7. Shumat e përmendura në paragrafin 4 dhe 6 shqyrtohen rregullisht nga EIOPA për të marrë në konsideratë ndryshimet e Indeksit Evropian të Çmimit të Konsumatorit të publikuar nga Eurostati. Shqyrtimi i parë do të bëhet jo më vonë se 31 dhjetori 2017 dhe shqyrtimet e mëpasshme çdo pesë vjet pas datës së shqyrtimit të mëparshëm.

EIOPA harton projekt-standardet teknike rregulluese që përshtatin shumën bazë në euro të përmendur në paragrafët 4 dhe 6 me ndryshimin në përqindje të Indeksit të përmendur në nënparagrafin e parë të këtij paragrafi gjatë periudhës midis 1 janarit 2013 dhe 31 dhjetorit 2017 ose nga data e shqyrtimit të fundit deri në datën e shqyrtimit të ri, duke e rrumbullakosur në euron më të afërt prej 10.

EIOPA ia paraqet Komisionit këto projekt-standarde teknike rregulluese jo më vonë se 30 qershori 2018 dhe projekt-standardet teknike rregulluese vijuese çdo pesë vjet pas kësaj date.

Komisionit i delegohen kompetenca për të miratuar standardet teknike rregullatore të përmendura në nënparagrafin e dytë dhe të tretë të këtij paragrafi, në përputhje me nenet 10 deri në 14 të Rregullores (BE) nr. 1094/2010.

8. Për të garantuar përputhshmërinë me kërkesat në paragrafët 1, 2, dhe 3 shoqëritë e sigurimit dhe risigurimit miratojnë, zbatojnë dhe rishikojnë rregullisht politikat dhe procedurat e duhura të brendshme.

Shoqëritë e sigurimit dhe risigurimit identifikojnë një funksion për të garantuar zbatimin e duhur të politikave dhe procedurave të miratuara.

Shoqëritë e sigurimit dhe risigurimit vendosin, mbajnë dhe përditësojnë të gjitha të dhënat e nevojshme të dokumentacionit përkatës në lidhje me zbatimin e paragrafëve 1, 2 dhe 3. Shoqëritë e sigurimit dhe risigurimit, sipas kërkesës, i vënë në dispozicion emrin e personit përgjegjës për këtë funksion autoritetit kompetent të shtetit anëtar të origjinës.

Neni 11

Publikimi i rregullave të së "mirës së përgjithshme"

1. Shtetet anëtare garantojnë që autoritetet e tyre kompetente të bëjnë publikimin e duhur të dispozitave përkatëse ligjore të brendshme që janë në mbrojtje të së mirës së përgjithshme, duke përfshirë dhe informacionin nëse dhe si shteti anëtar ka zgjedhur të zbatojë dispozitat më të rrepta të parashikuara në nenin 29, paragrafi 3, të cilat zbatohen për kryerjen e veprimtarisë së shpërndarjes së sigurimeve dhe risigurimeve në territoret e tyre.

2. Përveç dispozitave të përcaktuara në këtë direktivë, shteti anëtar që propozon zbatimin dhe zbaton dispozitat që rregullojnë veprimtarinë e shpërndarjes së sigurimeve duhet të garantojë që barra administrative që rrjedh nga këto dispozita të jetë në proporcion me mbrojtjen e konsumatorit. Shteti anëtar vijon me monitorimin e këtyre dispozitave për të garantuar përputhshmërinë e tyre me këtë paragraf.

3. EIOPA përfshin në faqen e saj të internetit hyperlink-ët që të çojnë te faqet e internetit të autoriteteve kompetente ku është publikuar informacioni për rregullat e së mirës së përgjithshme. Ky informacion përditësohet rregullisht nga autoritet kompetente kombëtare dhe EIOPA e bën të disponueshëm informacionin në faqen e saj të internetit me të gjitha rregullat kombëtare të së mirës së përgjithshme të kategorizuara në fusha të ndryshme përkatëse të së drejtës.

4. Shtetet anëtare caktojnë një pikë të vetme kontakti që është përgjegjëse për ofrimin e informacionit mbi rregullat e së mirës së përgjithshme në shtetin anëtar përkatës. Kjo pikë kontakti duhet të jetë një autoritet i duhur kompetent.

5. Në kuadër të funksionimit të duhur të kësaj direktive dhe të tregut të brendshëm para datës 23 shkurt 2019, EIOPA në një raport shqyrton dhe informon Komisionin për rregullat e së mirës së përgjithshme të publikuara nga shtetet anëtare të përmendura në këtë nen.

Neni 12

Autoritetet kompetente

1. Shtetet Anëtare caktojnë autoritetet kompetente të cilave u jepet kompetenca për të siguruar vënien në zbatim të kësaj direktive. Ato e informojnë për këtë Komisionin, duke cilësuar çdo ndarje të detyrave.

2. Autoritetet e përmendura në paragrafin 1 janë autoritete publike ose organe të njohura nga legjislacioni i brendshëm ose nga autoritetet publike, dhe të cilave u jepen shprehimisht kompetencat për këtë qëllim nga legjislacioni i brendshëm. Ato nuk janë shoqëri ose shoqata sigurimi ose risigurimi, anëtarët e të cilave në mënyrë të drejtpërdrejtë ose të tërthortë përfshijnë shoqëritë e sigurimit ose risigurimit ose ndërmjetësit në sigurime ose risigurime, pa cenuar mundësinë e bashkëpunimit midis autoriteteve kompetente dhe organeve të tjera kur kjo është parashikuar shprehimisht në nenin 3, paragrafi 1.

3. Autoriteteve kompetente u jepen të gjitha kompetencat e nevojshme për kryerjen e detyrave. Shtetet anëtare që në territorin e tyre kanë më shumë se një autoritet kompetent, sigurohen që këto autoritete të bashkëpunojnë ngushtë, në mënyrë që të kryejnë detyrat e tyre përkatëse me efektivitet.

Neni 13

Bashkëpunimi dhe shkëmbimi i informacionit midis autoriteteve kompetente të shteteve anëtare

1. Autoritetet kompetente të shteteve anëtare të ndryshme bashkëpunojnë midis tyre dhe shkëmbejnë çdo informacion përkatës për shpërndarësit e sigurimeve dhe risigurimeve për të siguruar zbatimin e duhur të dispozitave të kësaj direktive.

2. Në veçanti, gjatë procesit të regjistrimit dhe në vazhdimësi, autoritetet kompetente shkëmbejnë informacion përkatës në lidhje me reputacionin e mirë, njohuritë profesionale dhe kompetencën e shpërndarësve të sigurimeve dhe risigurimeve.

3. Autoritetet kompetente shkëmbejnë gjithashtu informacion për shpërndarësit e sigurimeve dhe risigurimeve, të cilët i janë nënshtruar një sanksioni ose masave të tjera të përmendura në kreun VII dhe ky informacion mund të çojë në fshirjen e këtyre shpërndarësve nga regjistri.

4. Të gjithë personave që ju kërkohet të marrin ose të zbulojnë informacion në lidhje me këtë direktivë janë të detyruar të ruajnë sekretin profesional në të njëjtën mënyrë siç përcaktohet në nenin 64 të Direktivës 2009/138/KE.

Neni 14

Ankesat

Shtetet anëtare garantojnë vendosjen e procedurave që lejojnë klientët dhe palët e tjera të interesuara, veçanërisht shoqatat e konsumatorit, të paraqesin ankesa për shpërndarësit e sigurimeve dhe risigurimeve. Në të gjitha rastet, ankesat marrin përgjigje.

Neni 15

Dëmshpërblimet jashtë gjykatës

1. Shtetet anëtare garantojnë që në përputhje me aktet legjislative përkatëse të BE-së dhe legjislacionin e brendshëm, të përcaktohen procedura të përshtatshme, efikase, të paanshme dhe të pavarura të ankesave jashtë gjykatës dhe të dëmshpërblimeve ndërmjet konsumatorëve dhe shpërndarësve të sigurimeve në lidhje me të drejtat dhe detyrimet që rrjedhin nga kjo direktivë, duke përdorur organet ekzistuese aty ku është e përshtatshme. Shtetet anëtare garantojnë zbatimin e këtyre procedurave dhe shtrirjen në mënyrë efektive të kompetencave të organit përkatës tek shpërndarësit e sigurimeve kundër të cilëve janë nisur procedurat.

2. Shtetet anëtare sigurohen që organet e përmendura në paragrafin 1 të bashkëpunojnë për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve ndërkufitare që kanë të bëjnë me të drejtat dhe detyrimet që lindin sipas kësaj direktive.

Neni 16

Kufizimet e përdorimit për ndërmjetësit

Shtetet anëtare sigurojnë që shoqëritë dhe ndërmjetësit në sigurime dhe risigurime të përdorin vetëm shërbimet e shpërndarjes së sigurimeve dhe risigurimeve të ndërmjetësve të regjistruar në sigurime, risigurime dhe sigurime ndihmëse duke përfshirë ata të përmendur në nenin 1, paragrafi 3.

KREU V

KËRKESAT PËR INFORMACION DHE RREGULLAT E USHTRIMIT TË VEPRIMTARISË

Neni 17

Parimi i përgjithshëm

1. Shtetet anëtare sigurohen që shpërndarësi i sigurimit të veprojë gjithmonë me ndershmëri, drejtësi dhe profesionalizëm në përputhje me interesat e klientëve të tij, gjatë ushtrimit të veprimtarisë së shpërndarjes së sigurimit.

2. Pa cenuar Direktivën 2005/29/KE të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit¹⁴, shtetet anëtare sigurohen që i gjithë informacioni i marketimit lidhur me objektin e kësaj direktive, duke përfshirë komunikimet e drejta, të adresuara nga shpërndarësi i sigurimeve për konsumatorët ose konsumatorët e mundshëm të jetë i saktë, i qartë dhe joçorientues. Të identifikohen gjithmonë në mënyrë të qartë komunikimet e marketimit si të tilla.

3. Shtetet anëtare sigurohen që shpërndarësit e sigurimeve të mos kenë vendosur ose të mos vendosin nivele të tilla page apo të vlerësojnë performancën e punonjësve të tyre në mënyrë të tillë që do të binte ndesh me detyrimin e tyre për të vepruar në përputhje me interesin më të lartë të konsumatorëve të tyre. Në veçanti, shpërndarësi i sigurimeve nuk bën marrëveshje në bazë të pagës, objektivave të shitjes ose të tjera, të cilat do të nxisnin vetë atë ose punonjësit e tij që t’i rekomandonin konsumatorit një produkt të caktuar sigurimi, ndërkohë që shpërndarësi i sigurimit mund të ofrojë një produkt tjetër sigurimi, i cili plotëson më mirë nevojat e konsumatorit.

Neni 18

Informacioni i përgjithshëm që jep ndërmjetësi ose shoqëria e sigurimit

Shtetet anëtare garantojnë që:

a) në momentin e duhur përpara lidhjes së kontratës së sigurimit, ndërmjetësi në sigurime i jep konsumatorëve informacionet e mëposhtme:

I. identitetin dhe adresën e vet dhe faktin se është ndërmjetës në sigurime;

II. nëse ofron këshilla për produktet e shitura të sigurimit;

III. procedurat e përmendura në nenin 14 që i japin mundësi konsumatorëve dhe palëve të tjera të interesuara të regjistrojnë ankesa për ndërmjetësin në sigurime dhe për procedurat e ankesave jashtë gjykatës dhe të dëmshpërblimeve të përmendura në nenin 15;

IV. regjistrin ku është i regjistruar dhe mënyrën si mund të verifikohet që është i regjistruar; dhe

V. nëse ndërmjetësi në sigurime përfaqëson konsumatorin ose po vepron për dhe në emër të shoqërisë së sigurimit;

b) në momentin e duhur përpara lidhjes së kontratës së sigurimit, shoqëria e sigurimit i jep konsumatorëve informacionet e mëposhtme:

I. identitetin dhe adresën e vet dhe faktin se është shoqëri sigurimi;

II. nëse ofron këshilla për produktet e shitura të sigurimit;

III. procedurat e përmendura në nenin 14 që i japin mundësi konsumatorëve dhe palëve të tjera të interesuara të regjistrojnë ankesa për shoqërinë e sigurimit dhe për procedurat e ankesave jashtë gjykatës dhe të dëmshpërblimeve të përmendura në nenin 15.

Neni 19

Konfliktet e interesit dhe transparenca

1. Shtetet anëtare sigurohen që në momentin e duhur, përpara lidhjes së kontratës të sigurimit, ndërmjetësi në sigurime t’i ofrojë klientit të paktën informacionet e mëposhtme:

a) nëse ka pjesëmarrje, të drejtpërdrejtë ose të tërthortë, që përfaqëson 10 % ose më shumë të të drejtave të votës ose të kapitalit në një shoqëri të caktuar sigurimi;

b) nëse një shoqëri e caktuar sigurimi ose një shoqëri mëmë e një shoqërie të caktuar sigurimesh ka pjesëmarrje, të drejtpërdrejtë ose të tërthortë, që përfaqëson 10 % ose më shumë të të drejtave të votës ose të kapitalit në ndërmjetësin në sigurime;

c) lidhur me kontratat e propozuara ose këshilluara, nëse:

I. jep këshilla në bazë të një analize të drejtë dhe personale;

II. ka detyrim kontraktor për ta ushtruar veprimtarinë tregtare të ndërmjetësimit në sigurime vetëm për një ose më shumë shoqëri sigurimi. Në këtë rast, ai bën të ditur emrat e këtyre shoqërive të sigurimit; ose

III. nuk ka detyrim kontraktor për ta ushtruar veprimtarinë tregtare të ndërmjetësimit në sigurime vetëm për një ose më shumë shoqëri sigurimi dhe nuk jep këshilla në bazë të një analize të drejtë dhe personale. Në këtë rast, ai bën të ditur emrat e shoqërive të sigurimit për të cilat i lejohet ta ushtrojë dhe e ushtron veprimtarinë tregtare;

d) llojin e shpërblimit të marrë për kontratën e sigurimit;

e) nëse për kontratën e sigurimit, operon:

I. në bazë të një tarife, që është shpërblimi i paguar drejtpërdrejt nga konsumatori;

II. në bazë të komisionit të çdo lloji, që është shpërblimi i përfshirë në primin e sigurimit;

III. në bazë të çdo lloji tjetër shpërblimi, duke përfshirë përfitimet ekonomike të çdo lloji të ofruar ose të dhënë në lidhje me kontratën e sigurimit; ose

IV. në bazë të kombinimit të çdo lloji shpërblimi siç përcaktohet në pikat I, II dhe III.

2. Nëse tarifa paguhet drejtpërdrejt nga konsumatori, ndërmjetësi në sigurime e informon atë për totalin e tarifës ose, kur nuk është e mundur, për metodën e llogaritjes së tarifës.

3. Nëse pagesat, e ndryshme nga primet ekzistuese dhe pagesat e parashikuara, kryhen nga konsumatori në bazë të kontratës së sigurimit edhe pasi ajo të ketë përfunduar, ndërmjetësi në sigurime duhet të japë informacione për çdo pagesë të tillë në përputhje me këtë nen.

4. Shtetet anëtare sigurohen që në momentin e duhur, përpara lidhjes së kontratës së sigurimit, shoqëria e sigurimit t’i komunikojë konsumatorit llojin e shpërblimit të marrë nga punonjësit e saj në lidhje me kontratën e sigurimit.

5. Nëse pagesat, e ndryshme nga primet ekzistuese dhe pagesat e parashikuara, kryhen nga konsumatori në bazë të kontratës së sigurimit edhe pasi ajo të ketë përfunduar, ndërmjetësi i sigurimit duhet të japë informacione për çdo pagesë të tillë në përputhje me këtë nen.

Neni 20

Këshillat dhe standardet për shitjet pa këshillim

1. Përpara lidhjes së një kontrate të caktuar, shpërndarësi i sigurimeve specifikon, në bazë të informacioneve që jep klienti, kërkesat dhe nevojat e këtij klienti si dhe i jep konsumatorit informacione objektive rreth produktit të sigurimit në një formë të kuptueshme në mënyrë që klienti të marrë një vendim duke qenë i informuar.

Çdo kontratë e propozuar duhet të jetë në përputhje me kërkesat dhe nevojat e sigurimit të konsumatorit.

Kur këshillat jepen përpara lidhjes së një kontrate specifike, shpërndarësi i sigurimeve i jep konsumatorit një rekomandim të personalizuar duke i shpjeguar se pse një produkt i caktuar do të përmbushte më mirë kërkesat dhe nevojat e tij.

2. Detajet e përmendura në paragrafin 1 modulohen sipas kompleksitetit të produktit të sigurimit që propozohet dhe llojit të konsumatorit.

3. Kur ndërmjetësi në sigurime e informon konsumatorin se këshillat i jep në bazë të një analize të drejtë dhe personale, ai është i detyruar t’i japë këto këshilla në bazë të një analize të një numri mjaftueshmërisht të madh kontratash sigurimi që ofrohen në treg, për t’i dhënë mundësi të japë një rekomandim personal, në përputhje me kriteret profesionale, se cila kontratë sigurimi do t’i përmbushte në mënyrë të mjaftueshme nevojat e klientit.

4. Pa cenuar nenet 183 dhe 184 të Direktivës 2009/138/KE, përpara lidhjes së një kontrate, qoftë nëse janë dhënë apo jo këshilla dhe pavarësisht nëse produkti i sigurimit është pjesë e paketës apo jo në përputhje me nenin 24 të kësaj direktive, shpërndarësi i ofron konsumatorit informacionin përkatës për produktin e sigurimit në një formë të kuptueshme në mënyrë që klienti të marrë një vendim duke qenë i informuar, duke marrë parasysh dhe kompleksitetin e produktit të sigurimit dhe llojin e klientit.

5. Për shpërndarjen e produkteve të sigurimit jojetë të renditura në shtojcën e Direktivës 2009/138/KE, informacioni i përmendur në paragrafin 4 të këtij neni duhet të jepet me anë të një dokumenti informacioni të standardizuar të produktit të sigurimit qoftë me shkrim ose me mjete të tjera të qëndrueshme.

6. Dokumenti i informacionit të produktit të sigurimit i përmendur në paragrafin 5 hartohet nga prodhuesi i produktit të sigurimit jojetë.

7. Dokumenti i informacionit të produktit të sigurimit:

a) është një dokument i shkurtër dhe i veçantë;

b) paraqitet dhe hartohet në një mënyrë të qartë dhe të lehtë për t’u lexuar, duke përdorur shkronja me madhësi të lexueshme;

c) nuk duhet të jetë më pak i kuptueshëm në rast se pas hartimit fillestar me ngjyrë, printohet ose fotokopjohet bardhë e zi;

d) është në gjuhët zyrtare ose në një nga gjuhët zyrtare të përdorura në pjesën e shtetit anëtar ku ofrohet produkti i sigurimit ose në një gjuhë tjetër, nëse pranohet nga konsumatori ose shpërndarësi;

e) duhet të jetë i saktë dhe joçorientues;

f) duhet të ketë titullin "dokumenti i informacionit të produktit të sigurimit" në pjesën e sipërme të faqes së parë;

g) duhet të përfshijë një deklaratë se në dokumentet e tjera është dhënë informacioni i plotë parakontraktual dhe kontraktual për produktin.

Shtetet anëtare mund të parashikojnë që dokumenti i informacionit të produktit të sigurimit të jepet së bashku me informacionin e nevojshëm në përputhje me aktet e tjera përkatëse legjislative ose legjislacionin e brendshëm, me kusht që të përmbushen të gjitha kërkesat e parashikuara në nënparagrafin e parë.

8. Dokumenti i informacionit të produktit të sigurimit përmban sa më poshtë:

a) informacion rreth llojit të sigurimit;

b) një përmbledhje të mbulimit të sigurimit, duke përfshirë rreziqet kryesore të siguruara, shumën e siguruar dhe, sipas rastit, shtrirjen gjeografike dhe një përmbledhje të rreziqeve që përjashtohen;

c) mënyrat e pagesës së primeve dhe kohëzgjatjen e pagesave;

d) përjashtimet kryesore për të cilat nuk mund të bëhen kërkesa për dëmshpërblim;

e) detyrimet në fillim të kontratës;

f) detyrimet gjatë kohëzgjatjes së kontratës;

g) detyrimet në rast se bëhet një kërkesë për dëmshpërblim;

h) kohëzgjatjen e kontratës, duke përfshirë datën e fillimit dhe përfundimit të kontratës;

i) mënyrat për zgjidhjen e kontratës.

9. EIOPA, pas konsultimit me autoritetet kombëtare dhe pas testimit tek konsumatorët, harton draftin e standardeve teknike zbatuese për formatin standard të paraqitjes së dokumentit të informacionit për produktin e sigurimit, duke specifikuar detajet e paraqitjes së informacionit të përmendur në paragrafin 8.

EIOPA ia dorëzon këtë draft të standardeve teknike zbatuese Komisionit përpara datës 23 shkurt 2017.

I jepet Komisionit kompetenca për të miratuar standardet teknike zbatuese që përmenden në nënparagrafin e parë të këtij paragrafi, në përputhje me nenin 15 të Rregullores (BE) nr. 1094/2010.

Neni 21

Informacioni i dhënë nga ndërmjetësit e sigurimeve ndihmëse

Shtetet anëtare sigurohen që ndërmjetësit në sigurime ndihmëse të përmbushin pikat I, III dhe IV të nenit 18, germa "a" dhe germën "d" të nenit 19, paragrafi 1.

Neni 22

Përjashtimet për dhënien e informacionit dhe klauzola e fleksibilitetit

1. Nuk nevojitet dhënia e informacionit të përmendur në nenet 18, 19 dhe 20 kur shpërndarësi i sigurimit kryen veprimtaritë e shpërndarjes në lidhje me sigurimin e rreziqeve madhore.

Shtetet anëtare mund të parashikojnë që informacioni i përmendur në nenet 29 dhe 30 të kësaj direktive të mos t’i jepet klientit profesionist siç parashikohet në pikën 10 të nenit 4, paragrafi 1 të Direktivës 2014/65/BE.

2. Shtetet anëtare mund të mbajnë në fuqi ose të miratojnë dispozita më të rrepta në lidhje me kërkesat për informacion të përmendura në këtë kre, me kusht që këto dispozita të jenë në përputhje me legjislacionin e BE-së. Shtetet anëtare i komunikojnë EIOPA-s dhe Komisionit këto dispozita kombëtare.

Shtetet anëtare marrin gjithashtu hapat e nevojshëm për të siguruar publikimin e duhur të informacionit nga autoritetet kompetente për faktin nëse shteti anëtar ka zgjedhur dhe se si ka zgjedhur të zbatojë dispozitat më të rrepta sipas këtij paragrafi.

Në veçanti, për shitjet e çdo produkti sigurimi ose për disa lloje produktesh sigurimi shtetet anëtare mund të bëjnë të detyrueshëm ofrimin e këshillave të përmendura në nënparagrafin e tretë të nenit 20, paragrafi 1. Në këtë rast, këto dispozita kombëtare më të rrepta duhet të respektohen nga shpërndarësit e sigurimeve, si dhe nga ata që operojnë sipas lirisë për të ofruar shërbime ose lirisë së themelimit, kur lidhin kontrata sigurimi me konsumatorët që kanë vendbanim e zakonshëm ose vendndodhjen në shtetin anëtar në fjalë.

3. Shtetet anëtare mund të kufizojnë ose ndalojnë pranimin ose marrjen e tarifave, të komisioneve, ose të çdo përfitimi monetar ose jomonetar, të paguar ose të siguruar për shpërndarësit e sigurimeve, nga palë të treta ose personat, të cilët veprojnë në emër të palës së tretë, në lidhje me shpërndarjen e produkteve të sigurimeve.

4. Për të arritur një nivel të lartë transparence përmes të gjitha mjeteve të duhura, EIOPA siguron që informacioni që merr në lidhje me dispozitat kombëtare t’u komunikohet edhe konsumatorëve dhe ndërmjetësve në sigurime dhe sigurime.

5. Shtetet anëtare sigurohen që, nëse shpërndarësi i sigurimeve është përgjegjës për ofrimin e skemave të detyrueshme të pensioneve profesionale dhe punonjësi bëhet anëtar i një skeme të tillë pa u marrë një vendim individual për t’u bërë pjesë e saj, informacioni i përmendur në këtë kre t’i sigurohet punonjësit menjëherë pas regjistrimit të tij në skemën në fjalë.

Neni 23

Kushtet për informimin

1. Të gjitha informacionet që u jepen konsumatorëve në përputhje me nenet 18, 19, 20 dhe 29 komunikohen:

a) në letër;

b) në mënyrë të qartë dhe të saktë dhe të kuptueshme për konsumatorin;

c) në gjuhën zyrtare të shtetit anëtar në të cilin paraqitet rreziku ose në gjuhën zyrtare të shtetit anëtar të angazhimit ose në një gjuhë tjetër për të cilën bien dakord palët.

d) pa pagesë.

2. Duke deroguar nga germa "a" e paragrafit 1 të këtij neni, informacionet e përmendura në nenet 18, 19, 20 dhe 29 mund t’i konsumatorit në një nga mjetet e mëposhtme:

a) në një mjet tjetër rezistent të ndryshëm nga letra, kur përmbushen kushtet e parashikuar në paragrafin 4 të këtij neni; ose

b) në një faqe interneti, kur përmbushen kushtet e parashikuar në paragrafin 5 të këtij neni.

3. Megjithatë, nëse informacioni i përmendur në nenet 18, 19, 20 dhe 29 jepet duke përdorur një mjet rezistent e jo në kopje fizike, ose nëpërmjet faqes së internetit, me kërkesë të konsumatorit dhe pa pagesë jepet edhe një kopje fizike.

4. Informacioni i përmendur në nenet 18, 19, 20 dhe 29 mund të jepet duke përdorur një mjet rezistent e jo në kopje fizike, nëse përmbushen kushtet e mëposhtme:

a) është i përshtatshëm përdorimi i mjetit rezistent në kuadër të veprimtarisë së ushtruar ndërmjet shpërndarësit të sigurimit dhe konsumatorit; dhe

b) konsumatori ndërmjet informacionit në kopje fizike dhe në mjet rezistent ka zgjedhur këtë të fundit.

5. Informacioni i përmendur në nenet 18, 19, 20 dhe 29 mund të jepet me anë të një faqeje interneti, nëse i drejtohet personalisht konsumatorit ose nëse përmbushen kushtet e mëposhtme:

a) është i përshtatshëm ofrimi i informacionit me anë të një faqeje interneti në kuadër të veprimtarisë së ushtruar ndërmjet shpërndarësit të sigurimit dhe konsumatorit;

b) konsumatori ka dhënë pëlqimin për ofrimin e informacionit me anë të një faqeje interneti;

c) konsumatori është njoftuar në mënyrë elektronike për adresën e faqes së internetit dhe se ku mund të aksesohet informacioni në faqen e internetit;

d) garantohet se ky informacion do të jetë i aksesueshëm në faqen e internetit për një periudhë kohore të arsyeshme që i nevojitet konsumatorit për ta konsultuar.

6. Për qëllime të paragrafëve 4 dhe 5, ofrimi i informacionit duke përdorur një mjet rezistent e jo kopje fizike, ose nëpërmjet një faqeje interneti konsiderohet i përshtatshëm në kuadër të veprimtarisë së ushtruar ndërmjet shpërndarësit të sigurimit dhe konsumatorit, nëse ka prova se klienti ka akses të rregullt në internet. Një provë e tillë konsiderohet dhënia e një adrese emaili nga konsumatori për qëllimet e veprimtarisë në fjalë.

7. Në rastin e shitjeve përmes telefonit, informacioni që i jepet konsumatorit nga shpërndarësi i sigurimeve para lidhjes së kontratës, duke përfshirë dokumentin e informacionit të produktit të sigurimit duhet të jepet në përputhje me rregullat e BE-së që zbatohen për marketingun në distancë të shërbimeve financiare të klientit. Gjithashtu, edhe nëse konsumatori ka zgjedhur të marrë informacion paraprak në një mjet rezistent e jo në kopje fizike në përputhje me paragrafin 4, informacioni i jepet klientit nga shpërndarësi i sigurimeve në përputhje me paragrafin 1 dhe 2 menjëherë pas lidhjes së kontratës së sigurimit.

Neni 24

Shitja e ndërthurur

1. Nëse produkti i sigurimit ofrohet së bashku me një produkt ose shërbim ndihmës që nuk përbën sigurim si pjesë e paketës ose e së njëjtës marrëveshje, shpërndarësi i sigurimit e informon konsumatorin nëse mund t’i blejë veçmas komponentët e ndryshëm dhe, nëse po, i jep një përshkrim të duhur të komponentëve të ndryshëm të marrëveshjes ose paketës, si dhe evidenca të veçanta lidhur me kostot dhe faturimet e secilit komponent.

2. Në rrethanat e përmendura në paragrafin 1 dhe nëse rreziku ose mbulimi i sigurimit që ofrohet për një konsumator nga një marrëveshje ose paketë e tillë e është i ndryshëm nga i komponentëve të marrë veçmas, shpërndarësi i sigurimit siguron një përshkrim të përshtatshëm të komponentëve të marrëveshjes ose paketës dhe të mënyrës në të cilën ndërveprimi i tyre ndryshon rrezikun ose sigurimin.

3. Nëse një produkt sigurimi është ndihmës për një mall ose shërbim që nuk përbën sigurim si pjesë e paketës ose e së njëjtës marrëveshje, shpërndarësi i sigurimit i jep konsumatorit mundësinë që të blejë veçmas mallin ose shërbimin. Ky paragraf nuk zbatohet nëse produkti i sigurimit është ndihmës për një shërbim ose veprimtari investimi, siç përcaktohet në pikën 2 të nenit 4, paragrafi 1 të Direktivës 2014/65/BE, për një marrëveshje kredie siç përcaktohet në pikën 3 të nenit 4 të Direktivës 2014/17/BE të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit¹⁵ ose për një llogari pagese siç përcaktohet në pikën 3 të nenit 2 të Direktivës 2014/92/BE të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit¹⁶.

4. EIOPA mund të zhvillojë udhëzimet për vlerësimin dhe mbikëqyrjen e praktikave të shitjeve të ndërthurura, duke treguar rrethanat, në të cilat praktikat e shitjeve të ndërthurura nuk përputhen me detyrimet e përcaktuara në nenin 17.

5. Ky nen nuk duhet të pengojë shpërndarjen e produkteve të sigurimit, të cilat sigurojnë mbulim për disa lloje rreziqesh (polica sigurimi që mbulojnë disa rreziqe).

6. Në rastet e përmendura në paragrafët 1 dhe 3, shtetet anëtare sigurohen që shpërndarësi i sigurimeve të specifikojë kërkesat dhe nevojat e konsumatorit në lidhjet me produktet e sigurimit që janë pjesë e paketës së përgjithshme ose të së njëjtës marrëveshje.

7. Shtetet anëtare mund të mbajnë në fuqi ose të miratojnë dispozita shtesë më të rrepta ose të ndërhyjnë rast pas rasti për të ndaluar shitjen e sigurimeve së bashku me shërbimin ose produktin ndihmës që nuk është sigurim, si pjesë e paketës ose e së njëjtës marrëveshje, kur mund të vërtetojnë se këto praktika janë në dëm të klientëve.

Neni 25

Kërkesat për mbikëqyrjen dhe rregullimin

1. Shoqëritë e sigurimit, si dhe ndërmjetësit që prodhojnë produkte sigurimi, të cilat ia shesin konsumatorit, duhet të mirëmbajnë, të vënë në përdorim dhe të rishikojnë procesin për miratimin e çdo produkti sigurimi ose përshtatjeje të rëndësishme të produkteve ekzistuese të sigurimit, përpara tregtimit dhe shpërndarjes së tyre te konsumatorët.

Procesi i miratimit të produktit duhet të jetë proporcional dhe i përshtatshëm për llojin e produktit të sigurimit.

Procesi i miratimit të produktit specifikon tregun e synuar të identifikuar të çdo produkti, garanton vlerësimin e të gjitha rreziqeve përkatëse të këtij tregu të synuar e identifikuar dhe konsistencën e strategjisë së shpërndarjes së planifikuar me tregun e synuar të identifikuar dhe marrjen e hapave të arsyeshme për garantimin e shpërndarjes në tregun objektiv të identifikuar.

Shoqëria e sigurimit kupton dhe rishikon rregullisht produktet e sigurimit të ofruara prej saj ose tregjet, duke marrë në konsideratë çdo rrethanë, që mund ndikojë në mënyrë të konsiderueshme në rrezikun e mundshëm të tregut objektiv të identifikuar, për vlerësimin të paktën të rastit kur produkti ruan konsistencën ndaj nevojave të tregut objektiv të identifikuar dhe kur strategjia e shpërndarjes së planifikuar mbetet e përshtatshme.

Shoqëritë e sigurimit, si dhe ndërmjetësit që prodhojnë produkte sigurimi, vënë në dispozicion të çdo shpërndarësi të gjithë informacionin e përshtatshëm në lidhje me produktin e sigurimit dhe procesin e miratimit të produktit, duke përfshirë tregun objektiv të identifikuar për produktin e sigurimit.

Nëse shpërndarësi i sigurimit këshillon ose propozon produkte sigurimi që nuk i prodhon vetë, ajo cakton masa të përshtatshme për marrjen e informacionit të përmendur në nënparagrafin e pestë, dhe për kuptimin e karakteristikave dhe të tregut objektiv të identifikuar për çdo produkt sigurimi.

2. Komisioni ka kompetencën të miratojë aktet e deleguara në përputhje me nenin 38 për përcaktimin e parimeve të mëtejshme të përcaktuara në këtë nen, duke marrë parasysh në mënyrë proporcionale veprimtaritë e kryera, llojin e produkteve të shitura të sigurimit dhe llojin e shpërndarësit.

3. Politikat, proceset dhe masat e përmendura në këtë nen nuk cenojnë kërkesat e tjera sipas kësaj direktive, duke përfshirë ato në lidhje me publikimin, përshtatshmërinë, identifikimin dhe administrimin e konflikteve të interesit, dhe stimujt.

4. Ky nen nuk zbatohet për produktet e sigurimit që konsistojnë në sigurimin e rreziqeve madhore.

KREU VI

KËRKESA SHTESË NË LIDHJE ME PRODUKTET E INVESTIMIT TË LIDHURA ME SKEMËN E SIGURIMEVE

Neni 26

Fusha e zbatimit të kërkesave shtesë

Ky kre parashikon kërkesat shtesë të atyre që zbatohen për shpërndarjen e sigurimeve në përputhje me nenet 17, 18, 19 dhe 20, kur shpërndarja e sigurimit kryhet për shitjen e produkteve të investimit të lidhura me skemat e sigurimeve nga:

a) një ndërmjetës në sigurime;

b) një sipërmarrje sigurimi.

Neni 27

Parandalimi i konflikteve të interesit

Pa cenuar nenin 17, ndërmjetësi i sigurimeve ose shoqëria e sigurimeve që ushtron veprimtarinë e shpërndarjes së produkteve të investimit të lidhura me skemat e sigurimeve mirëmban dhe zbaton masat efikase, organizative dhe administruese, në lidhje me marrjen e masave të arsyeshme, të projektuara për parandalimin e konflikteve të interesit, sipas përcaktimit në nenin 28, të cilat ndikojnë negativisht në interesin e konsumatorëve të saj. Këto masa janë proporcionale me veprimtaritë e kryera, produktet e shitura të sigurimit dhe llojin e shpërndarësit.

Neni 28

Konfliktet e interesit

1. Shtetet anëtare sigurohen që ndërmjetësit në sigurimeve dhe shoqëritë e sigurimeve të marrin hapat e përshtatshme për identifikimin e konflikteve të interesit ndërmjet tyre, duke përfshirë menaxherët dhe punëmarrësit e tyre ose çdo person i lidhur me ta përmes kontrollit të drejtpërdrejtë ose të tërthortë, dhe konsumatorëve e tyre, ose ndërmjet konsumatorëve, në rastin kur zhvillohen veprimtari të shpërndarjes së sigurimeve.

2. Nëse marrëveshjet organizative ose administrative, që lidhen nga ndërmjetësi i sigurimeve ose sipërmarrja e sigurimit në përputhje me nenin 27 për administrimin e konflikteve të interesit, nuk mjaftojnë për garantimin, me siguri të arsyeshme, të parandalimit të rreziqeve të dëmeve në interesat konsumatore, ndërmjetësi i sigurimeve ose shoqëria e sigurimit i komunikon qartësisht klientit natyrën e përgjithshme ose burimet e konfliktit, në momentin e duhur, përpara lidhjes së kontratës së sigurimit.

3. Duke deroguar nga neni 23, paragrafi 1, komunikimi i përmendur në paragrafin 2 të këtij neni:

a) realizohet me mjete rezistente; dhe

b) përfshin hollësi të mjaftueshme, duke marrë në konsideratë llojin e konsumatorit, për t’i lejuar marrjen e vendimit të informuar në lidhje me veprimtaritë e shpërndarjes së sigurimeve, në kontekstin, sipas të cilit shfaqet konflikti i interesit.

4. Komisioni ka kompetencën të miratojë aktet e deleguara në përputhje me nenin 38 për:

a) përcaktimin e hapave të mundshme dhe të arsyeshme, të marra nga ndërmjetësit e sigurimeve ose sipërmarrjet e sigurimeve për identifikimin, parandalimin, menaxhimin dhe bërjen publike të konflikteve të interesit gjatë zhvillimit të aktiviteteve të shpërndarjes së sigurimeve;

b) caktimin e kritereve të përshtatshme për përcaktimin e llojeve të konfliktit të interesit, ekzistenca e të cilave mund të dëmtojë interesat e konsumatorëve ose të konsumatorëve të mundshëm të shoqërisë së investimit.

Neni 29

Informacioni për konsumatorët

1. Pa cenuar nenin 18 dhe nenin 19, paragrafi 1 dhe 2, informacioni i përshtatshëm sigurohet në kohë të përshtatshme, përpara lidhjes së kontratës, për konsumatorët ose konsumatorët e mundshëm, në lidhje me shpërndarjen e produkteve të investimit të lidhura me skemat e sigurimeve dhe në lidhje me të gjitha kostot dhe faturimet përkatëse. Ky informacion përfshin të paktën sa më poshtë:

a) në rastin kur ofron këshilla, qoftë ndërmjetësi në sigurime ose shoqëria e sigurimeve do t’i japë konsumatorit një vlerësim periodik të përshtatshmërisë së produktit të investimit të lidhur me skemat e sigurimeve që i është rekomanduar atij, siç përmendet në nenin 30;

b) për sa i përket informacionit për produktet e investimit të lidhura me skemat e sigurimeve dhe strategjitë e propozuara të investimit, udhëzimet e përshtatshme dhe paralajmërimet lidhur me rreziqet që shoqërojnë produktet e investimit të lidhura me skemat e sigurimeve ose në lidhje me strategjitë e caktuara të investimit të propozuara;

c) për sa i përket informacionit në lidhje me të gjitha kostot dhe faturimet përkatëse që duhet të jepen, informacioni në lidhje me shpërndarjen e produktit të investimit të lidhur me skemat e sigurimeve, duke përfshirë koston e këshillimit dhe sipas rastit, koston e produktit të investimit të lidhur me skemën e sigurimeve të rekomanduar ose të marketuar për klientin, dhe mënyrën e pagesës së mundshme të konsumatorit, gjithashtu me përfshirje të pagesave të palëve të treta.

Informacioni në lidhje me të gjitha kostot dhe faturimet, duke përfshirë kostot dhe faturimet në lidhje me shpërndarjen e produktit të investimit të lidhur me skemat e sigurimeve, të cilat nuk shkaktohen nga shfaqja e rrezikut bazë të tregut, janë në formë të agreguar duke i lejuar konsumatorit të kuptojë kostot e përgjithshme, si dhe efektin akumulues në lidhje me kthimin nga investimi, dhe sipas kërkesës së klientit, sigurimin e nënndarjeve të kostove dhe faturimeve sipas kategorive. Kur gjen zbatim, ky informacion i jepet rregullisht konsumatorit, të paktën një herë në vit, gjatë kohëzgjatjes së investimit.

Informacioni i përmendur në këtë paragraf sigurohet në mënyrë të kuptueshme, në mënyrë që konsumatorët ose konsumatorët e mundshëm të kenë aftësinë e arsyeshme për të kuptuar natyrën dhe rreziqet e produktit të investimit të lidhur me skemat e sigurimeve të ofruar, dhe rrjedhimisht, për marrjen e vendimeve të investimit në mënyrë të informuar. Shtetet anëtare mund të lejojnë dhënien e informacionit sipas formularit të standardizuar.

2. Pa cenuar germat "d" dhe "e" të nenit 19, paragrafi 1, nenin 19, paragrafi 3 dhe nenin 22, paragrafi 3, shtetet anëtare sigurohen që ndërmjetësit në sigurime dhe shoqëritë e sigurimit të konsiderohen si në përmbushje të detyrimeve të tyre sipas nenit 17, paragrafi 1, nenit 27 ose 28, në rastin kur ato paguajnë ose marrin tarifa ose komisione, ose ofrojnë ose marrin përfitim jomonetar në lidhje me shpërndarjen e produktit të investimit të lidhur me skemat e sigurimeve ose të shërbimit ndihmës, nga ose përmes çdo pale, përveç konsumatorit ose personit veprues në emër të klientit, vetëm kur pagesa ose përfitimi:

a) nuk ka ndikim negativ në cilësinë e shërbimit përkatës të konsumatorit; dhe

b) nuk dëmton zbatimin e detyrimit nga ndërmjetësi në sigurime ose shoqëria e sigurimeve për veprimin e ndershëm, të drejtë dhe profesional, në përputhje me interesat më të larta të konsumatorëve të saj.

3. Shtetet anëtare mund të vendosin kërkesa më të rrepta për shpërndarësit, në lidhje me çështjet e mbuluara nga ky nen. Në veçanti, shtetet anëtare gjithashtu mund të ndalojnë dhe të kufizojnë më tej ofrimin ose pranimin e tarifave, komisioneve ose përfitimeve jomonetare nga palët e treta në lidhje me ofrimin e këshillave për sigurimin.

Kërkesat më të rrepta mund të përfshijnë që çdo tarifë, komision apo përfitim jomonetar i tillë t’i kthehet konsumatorit ose t’i kompensohet sipas tarifës që ka paguar.

Për shitjet e çdo produkti investimi të lidhur me skemat e sigurimeve ose për disa lloje produktesh sigurimi, shtetet anëtare mund të bëjnë të detyrueshëm ofrimin e këshillave të përmendura në nenin 30.

Në rastet kur ndërmjetësi në sigurime informon klientin se këshillat i jep në mënyrë të pavarur, shtetet anëtare mund të kërkojnë që ndërmjetësi të vlerësojë një numër mjaftueshëm të madh produktesh sigurimi që ofrohen në treg, të cilat kanë shumëllojshmërinë e mjaftueshme në lidhje me llojin e tyre dhe ofruesit e produkteve, për garantimin e arritjes, në mënyrë të përshtatshme, të objektivave të klientit dhe pa u kufizuar në produktet e sigurimit të emetuara ose të ofruara nga subjektet që kanë lidhje të ngushta me ndërmjetësin.

Kërkesat më të rrepta të shtetit anëtar të përmendura në këtë paragraf duhet të respektohen nga të gjithë ndërmjetësit në sigurime ose shoqëritë e sigurimeve, si dhe nga ata që operojnë sipas lirisë për të ofruar shërbime ose lirisë së themelimit, kur lidhin kontrata sigurimi me konsumatorët që kanë vendbanimin e zakonshëm ose vendndodhjen në shtetin anëtar në fjalë.

4. Pa cenuar paragrafin 3 të këtij neni, Komisioni autorizohet të miratojë aktet e deleguara në përputhje me nenin 38 për të specifikuar:

a) kriteret për të vlerësuar nëse stimujt e paguar ose të marrë nga një ndërmjetës në sigurime ose shoqëri sigurimi kanë ndikim negativ në cilësinë e shërbimit përkatës të konsumatorit;

b) kriteret e vlerësimit të përputhshmërisë së ndërmjetësve në sigurime dhe shoqërive të sigurimeve që paguajnë ose marrin stimuj, me detyrimin për të vepruar me ndershmëri, drejtësi dhe profesionalizëm, në përputhje me interesat më të larta të konsumatorit.

5. Aktet e deleguara, të cilat përmenden në paragrafin 4, marrin në konsideratë:

a) natyrën e shërbimeve të ofruara ose të siguruara për konsumatorin ose konsumatorin e mundshëm, duke marrë në konsideratë natyrën, objektin, madhësinë dhe shpeshtësinë e transaksioneve;

b) natyrën e produkteve të ofruara ose të konsideruara, duke përfshirë llojet e ndryshme të produkteve të investimit të lidhura me skemat e sigurimeve;

Neni 30

Vlerësimi i përshtatshmërisë dhe raportimi te konsumatorët

1. Pa cenuar nenin 20, paragrafi 1, gjatë dhënies së këshillave për një produkt investimi të lidhur me skemat e sigurimeve, ndërmjetësi në sigurime ose shoqëria e sigurimit merr gjithashtu informacionin e nevojshëm, në lidhje me njohurinë dhe përvojën e konsumatorit ose konsumatorit të mundshëm në fushën e investimit me rëndësi në llojin e caktuar të produktit ose të shërbimit, gjendjen financiare të këtij personi, duke përfshirë aftësinë e tij për përballimin e humbjeve, dhe objektivat e tij investuese, duke përfshirë tolerancën e tij ndaj rrezikut me qëllim lejimin e rekomandimit, nga ndërmjetësi në sigurime dhe shoqëria e sigurimit për produktet e investimit të lidhura me skemat e sigurimeve të përshtatshme për klientin ose klientin e mundshëm, dhe në veçanti përputhjen e tyre me tolerancën ndaj rrezikut dhe aftësinë për përballimin e humbjeve.

Nëse ndërmjetësi në sigurime ose shoqëria e sigurimit ofron këshilla për shërbime të investimit, përmes rekomandimit të paketës së shërbimeve ose produkteve të grupuara sipas nenit 24, shtetet anëtare garantojnë përshtatshmërinë e gjithë paketës së grupuar.

2. Pa cenuar nenin 20, paragrafi 1, shtetet anëtare sigurohen që ndërmjetësi në sigurime ose shoqëria e sigurimit, kur ushtrojnë veprimtaritë e shpërndarjes së sigurimeve të ndryshme nga ato të përmendura në paragrafin 1 të këtij neni, në lidhje me shitjet ku nuk jepen këshilla, t’i kërkojnë konsumatorit ose konsumatorit të mundshëm të japë informacion në lidhje me njohjen ose përvojën e atij personi në fushën e investimit me rëndësi në llojin e caktuar të produktit ose të shërbimit që ofrohet ose kërkohet, në mënyrë që ndërmjetësi në sigurime ose shoqëria e sigurimit të mund të vlerësojë nëse shërbimi apo produkti i parashikuar është i përshtatshëm për klientin. Nëse grupi i shërbimeve ose i produkteve parashikohet sipas nenit 24,, vlerësimi merr në konsideratë përshtatshmërinë e paketës së përgjithshme të grupuar.

Nëse ndërmjetësi në sigurime ose shoqëria e sigurimit gjykon, në bazë të informacionit të marrë sipas nënparagrafit të parë, papërshtatshmërinë e produktit për konsumatorin ose konsumatorin e mundshëm, ndërmjetësi në sigurime ose shoqëria e sigurimit paralajmëron konsumatorin ose konsumatorin e mundshëm. Ky paralajmërim mund të jepet përmes formularit standard.

Nëse konsumatorët ose konsumatorët e mundshëm nuk japin informacionin e përmendur në nënparagrafin e parë, ose nëse japin informacion të pamjaftueshëm lidhur me njohjen dhe përvojën e tyre, ndërmjetësi në sigurime ose shoqëria e sigurimit i paralajmëron ata se ajo nuk është në gjendje të përcaktojë nëse produkti i parashikuar është i përshtatshëm për ta. Ky paralajmërim mund të jepet përmes formularit standard.

3. Pa cenuar nenin 20, paragrafi 1, kur nuk jepen këshilla për produktet e investimit të lidhura me skemat e sigurimeve, shtetet anëtare mund të derogojnë nga detyrimet e përmendura në paragrafin 2 të këtij neni, duke u mundësuar ndërmjetësve në sigurime ose shoqërive të sigurimit ushtrimin e veprimtarive të shpërndarjes së sigurimeve brenda territoreve të tyre pa qenë e nevojshme të marrin informacionin ose të dalin në përfundime, siç parashikohet në paragrafin 2, në rastin kur përmbushen kushtet e mëposhtme:

a) veprimtaritë i referohen një prej produkteve të mëposhtme të investimit të lidhura me skemat e sigurimeve:

I. kontratat që ofrojnë vetëm ekspozimin e investimeve ndaj instrumenteve financiare të konsideruara jokomplekse sipas Direktivës 2014/65/BE dhe që nuk kanë një strukturë që është e vështirë për konsumatorin të kuptojë rreziqet e përfshira; ose

II. të tjera instrumente investime jokomplekse të lidhura me skemat e sigurimeve sipas qëllimit të këtij paragrafi;

b) veprimtaria e shpërndarjes së sigurimeve kryhet me nismën e konsumatorit ose konsumatorit të mundshëm;

c) konsumatori ose konsumatori i mundshëm është informuar qartësisht se, për ofrimin e veprimtarisë së shpërndarjes së sigurimit, ndërmjetësit në sigurime ose shoqërisë së sigurimit nuk i kërkohet vlerësimi i përshtatshmërisë së produktit të investimit të lidhur me skemat e sigurimeve ose i veprimtarisë së shpërndarjes së sigurimit të siguruar ose të ofruar, dhe se kështu ai nuk përfiton nga mbrojtja korresponduese e rregullave përkatëse të ushtrimit të veprimtarisë. Ky paralajmërim mund të jepet përmes formularit standard;

d) ndërmjetësi në sigurime ose shoqëria e sigurimit përmbush detyrimet e saj në përputhje me nenet 27 dhe 28.

Të gjithë ndërmjetësit në sigurime ose shoqëritë e sigurimit, duke përfshirë ato që operojnë sipas lirisë për të ofruar shërbime ose lirisë së themelimit, kur lidhin kontrata sigurimi me konsumatorët që kanë vendbanimin e zakonshëm ose vendndodhjen në një shtet anëtar që nuk derogon nga detyrimet e parashikuara në këtë paragraf duhet të përmbushin dispozitat e zbatueshme në shtetin anëtar në fjalë.

4. Ndërmjetësi në sigurime ose shoqëria e sigurimit krijon regjistrin, që përfshin dokumentin ose dokumentet e rëna dakord ndërmjet ndërmjetësit në sigurime ose shoqërisë së sigurimit dhe konsumatorit, ku përcaktohen të drejtat dhe detyrimet e palëve, si dhe kushte të tjera, sipas të cilave ndërmjetësi në sigurime ose shoqëria e sigurimit do t’i ofrojë shërbimet klientit. Të drejtat dhe detyrimet e palëve të kontratës mund të përfshihen, sipas referencës, në dokumente të tjera ose tekste ligjore.

5. Ndërmjetësi në sigurime ose shoqëria e sigurimit i jep konsumatorit raportet e përshtatshme, në lidhje me shërbimin e ofruar, përmes mjeteve rezistente. Këto raporte përfshijnë komunikime periodike për konsumatorët, duke marrë në konsideratë llojin dhe kompleksitetin e produkteve të investimit të lidhura me skemat e sigurimeve të përfshira dhe natyrën e shërbimit të ofruar për klientin, dhe përfshijnë, sipas rastit, kostot e lidhura me transaksionet dhe shërbimet e kryera në emër të konsumatorit.

Gjatë dhënies së këshillave për një produkt investimi të lidhur me skemat e sigurimeve, përpara lidhjes së kontratës, ndërmjetësi në sigurime ose shoqëria e sigurimit i jep konsumatorit, përmes mjeteve rezistente, një deklaratë përshtatshmërie e cila specifikon këshillën që jepet dhe sesi kjo këshillë përmbush preferencat, objektivat dhe karakteristika të tjera të konsumatorit. Në këtë rast zbatohet neni i përcaktuar në nenin 23, paragrafi 1 deri në 4.

Nëse marrëveshja lidhet përmes mjeteve të komunikimit në distancë, të cilat pengojnë dorëzimin paraprak të deklaratës së përputhshmërisë, ndërmjetësi në sigurime ose shoqëria e sigurimit mund të ofrojë në mjete rezistente, deklaratën e përputhshmërisë, menjëherë pas lidhjes se çdo kontrate të konsumatorit, me kusht që të përmbushen të dyja kushtet si më poshtë:

a) konsumatori i jep miratimin e tij, pa vonesa të paarsyeshme, në lidhje me marrjen e deklaratës së përshtatshmërisë, pas përfundimit të kontratës; dhe

b) ndërmjetësi në sigurime ose shoqëria e sigurimit i ka dhënë klientit mundësinë e shtyrjes së afatit të përfundimit të kontratës për të marrë paraprakisht deklaratën e përshtatshmërisë.

Nëse ndërmjetësi në sigurime ose shoqëria e sigurimit informon klientin se do të kryejë një vlerësim periodik të përshtatshmërisë, raporti periodik duhet të përmbajë një deklaratë të përditësuar, ku thuhet se si i përmbush produkti i investimit i lidhur me skemat e sigurimeve preferencat, objektivat dhe karakteristika të tjera të konsumatorit.

6. Gjatë kohës së ushtrimit të veprimtarive të shpërndarjes së sigurimeve për klientët e tyre, Komisioni ka kompetencën të miratojë aktet e deleguara në përputhje me nenin 38, për specifikimin e mëtejshëm të përputhjes së ndërmjetësit në sigurime ose shoqërisë së sigurimit me parimet e përcaktuara në këtë nen, duke përfshirë informacionin e marrë gjatë vlerësimit të përshtatshmërisë së shërbimeve dhe të produkteve të investimit të lidhura me skemat e sigurimeve të klientëve të tyre, kriteret e vlerësimit të produkteve të investimit jokomplekse të lidhura me skemat e sigurimeve për qëllime të pikës II, germa "a", paragrafi 3 të këtij neni, përmbajtjen dhe formatin e regjistrave dhe të marrëveshjeve për ofrimin e shërbimeve për klientin, si dhe raportet periodike për konsumatorët në lidhje me shërbimet e ofruara. Aktet e deleguara marrin në konsideratë:

a) natyrën e shërbimeve të ofruara ose të siguruara për konsumatorin ose konsumatorin e mundshëm, duke marrë në konsideratë natyrën, objektin, madhësinë dhe shpeshtësinë e transaksioneve;

b) natyrën e produkteve të ofruara ose të konsideruara, duke përfshirë llojet e ndryshme të produkteve të investimit të lidhura me skemat e sigurimeve;

c) natyrën e konsumatorit ose konsumatorit të mundshëm, nëse është individ apo profesionist.

7. Jo më vonë se data 23 gusht 2017, EIOPA duhet të zhvillojë udhëzimet dhe më pas t’i përditësojë në mënyrë periodike, për vlerësimin e produkteve të investimit të lidhura me skemat e sigurimeve kanë një strukturë, e cila e bën të vështirë për konsumatorin të kuptojë rreziqet e përfshira, siç përmendet në pikën I, germa "a" e paragrafit 3.

8. EIOPA zhvillon udhëzimet dhe më pas i përditëson në mënyrë periodike, për vlerësimin e produkteve të investimit të lidhura me skemat e sigurimeve të klasifikuara si jokomplekse, për qëllimet e pikës II, germa "a" e nënparagrafit 3, duke marrë në konsideratë aktet e deleguara sipas paragrafit 6.

KREU VII

SANKSIONET DHE MASAT E TJERA

Neni 31

Sanksionet administrative dhe masat e tjera

1. Pa cenuar kompetencat mbikëqyrëse të autoriteteve kompetente dhe të drejtën e shteteve anëtare për të parashikuar dhe vendosur sanksione penale, këto të fundit sigurohen që autoritetet e tyre kompetente të mund të vendosin sanksione administrative ose të marrin masa të tjera që zbatohen për të gjitha shkeljet e dispozitave kombëtare për zbatimin e kësaj direktive si dhe marrin të gjitha masat e nevojshme për të garantuar zbatimin e tyre. Shtetet anëtare sigurohen që sanksionet e tyre administrative dhe masat e tjera të jenë efikase, proporcionale dhe shtrënguese.

2. Shtetet anëtare mund të vendosin moshartimin e rregullave të sanksioneve administrative sipas kësaj direktive për shkeljet, të cilat i nënshtrohen sanksioneve penale sipas legjislacionit të tyre të brendshëm. Në këtë rast, shteti anëtar i komunikon Komisionit dispozitat përkatëse të legjislacionit penal.

3. Autoritetet kompetente ushtrojnë kompetencat e tyre mbikëqyrëse, duke përfshirë kompetencat hetimore dhe ato për vendosjen e sanksioneve të përmendura në nenin në këtë kre, në përputhje me kuadrin e tyre të së drejtës së brendshme në një nga mënyrat e mëposhtme:

a) në mënyrë të drejtpërdrejtë;

b) në bashkëpunim me autoritete të tjera;

c) duke aplikuar tek autoritetet kompetente gjyqësore.

4. Shtetet anëtare sigurohen që, në rast se detyrimet për shkelje rëndojnë mbi shpërndarësit e sigurimeve dhe risigurimeve, sanksionet administrative dhe masat e tjera të zbatohen ndaj anëtarëve të organit drejtues dhe mbikëqyrës dhe personave të tjerë fizikë ose juridikë, të cilët sipas legjislacionit të brendshëm janë përgjegjës për shkeljet.

5. Shtetet anëtare sigurohen që sanksionet administrative dhe masat e tjera të marra në përputhje me këtë nen të jenë objekt i së drejtës për ankimim.

6. Autoriteteve kompetente u jepen të gjitha kompetencat investiguese, që janë të nevojshme për ushtrimin e funksioneve të tyre. Gjatë ushtrimit të kompetencave të tyre për vendosjen e sanksioneve dhe masave të tjera, autoritetet kompetente bashkëpunojnë ngushtë në mënyrë që të sigurojnë që këto sanksione ose masa administrative të japin rezultatet e dëshiruara dhe koordinojnë veprimet e tyre kur kanë të bëjnë me raste ndërkufitare, duke garantuar përmbushjen e kushteve për përpunimin e të dhënave legjitime në përputhje me Direktivën 95/46/KE dhe Rregulloren (KE) nr. 45/2001.

Nëse shtetet anëtare zgjedhin, në përputhje me paragrafin 2 të këtij neni, përcaktimin e sanksioneve penale për shkeljet e dispozitave të përmendura në nenin 33, ato garantojnë caktimin e masave të përshtatshme, në mënyrë që autoritetet kompetente të kenë kompetencat e nevojshme:

a) për të bashkëpunuar me autoritetet gjyqësore brenda territorit të tyre për marrjen e informacionit specifik në lidhje me hetimet penale ose procedimet e nisura për shkeljet e mundshme të kësaj direktive; dhe

b) për t’i siguruar këtë informacion autoriteteve të tjera kompetente dhe EIOPA-s me qëllim përmbushjen e detyrimit të tyre për të bashkëpunuar me njëra-tjetrën për qëllimet e kësaj direktive.

Neni 32

Publikimi i sanksioneve dhe masave të tjera

1. Shtetet anëtare sigurohen që autoritetet kompetente të publikojnë çdo sanksion administrativ ose masa të tjera të cilat nuk i kanë ankimuar në kohë dhe që janë vendosur për shkelje të dispozitave të brendshme për zbatimin e kësaj direktive, duke përfshirë informacionin për llojin dhe natyrën e shkeljes dhe identitetin e personit përgjegjës. Megjithatë, nëse autoriteti kompetent konsideron si joproporcionale bërjen publike të identitetit të personave juridik ose të të dhënave personale të personave fizik, duke ndjekur vlerësimin rast pas rasti, të zhvilluar në lidhje me proporcionalitetin e publikimit të këtyre të dhënave, ose në rastin kur publikimi rrezikon qëndrueshmërinë e tregjeve financiare ose vazhdimësinë e hetimit, autoritetet kompetente mund të vendosin të shtyjnë ose të mos bëjnë publikimin ose t’i publikojnë sanksionet në mënyrë anonime.

2. Nëse legjislacioni i brendshëm parashikon shpalljen e një vendimi për caktimin e sanksionit ose të masës që i nënshtrohet ankimimit përpara autoriteteve përkatëse gjyqësore ose të tjera, autoritetet kompetente gjithashtu publikojnë menjëherë këtë informacion në faqen e tyre zyrtare të internetit, si dhe çdo informacion të mëtejshëm që lidhet me rezultatin e këtij ankimimi. Përveç kësaj, botohet çdo vendim që anulon vendimin e mëparshëm për caktimin e sanksionit ose të masës, i cili nuk është publikuar.

3. Autoritetet kompetente njoftojnë EIOPA-n në lidhje me sanksionet administrative dhe masat e tjera të vendosura, por të papublikuara në përputhje me paragrafin 1, duke përfshirë çdo ankimim në lidhje me to dhe pasojën për to.

Neni 33

Shkeljet, sanksionet dhe masat e tjera

1. Ky nen zbatohet të paktën për:

a) personat që nuk regjistrojnë veprimtaritë e shpërndarjes në përputhje me nenin 3;

b) shoqërinë e sigurimit ose risigurimit ose ndërmjetësin në sigurime ose risigurime që përdorin shërbimet e shpërndarjes së sigurimeve ose risigurimeve të personave të përmendur në germën "a";

c) ndërmjetësin në sigurime, risigurime ose sigurime ndihmëse, i cili është regjistruar duke dhënë deklarata të rreme apo me mjete të tjera të parregullta në shkelje të nenit 3;

d) shpërndarësin e sigurimeve që nuk përmbush dispozitat e nenit 10;

e) shoqërinë e sigurimit ose ndërmjetësin në sigurime që nuk përmbush kërkesat e ushtrimit të veprimtarisë të parashikuara në krerët V dhe VI në lidhje me shpërndarjen e produkteve të investimit të lidhura me skemat e sigurimeve;

f) shpërndarësin e sigurimeve që nuk përmbush kërkesat e ushtrimit të veprimtarisë të parashikuara në kreun V në lidhje me çdo produkt sigurimi të ndryshëm nga ato të përmendura në germën "e’;

2. Në rastet e shkeljeve të përmendura në germën "e" të paragrafit 1, shtetet anëtare, sipas legjislacionit të brendshëm, sigurojnë kompetencat e autoriteteve kompetente për vendosjen, e të paktën të sanksioneve administrative dhe masave të tjera si më poshtë:

a) një deklaratë publike, e cila tregon personin fizik ose juridik përgjegjës dhe natyrën e shkeljes;

b) urdhrin që kërkon pushimin e sjelljes së personit fizik ose juridik përgjegjës, dhe mospërsëritjen e kësaj sjelljeje;

c) në rastin e një ndërmjetësi në sigurime, tërheqjen e regjistrimit të përmendur në nenin 3;

d) ndalimin e përkohshëm për ushtrimin e funksioneve drejtuese në shoqëritë e sigurimit ose ndërmjetësit në sigurime, për çdo anëtar të organit të administrimit të shoqërisë së sigurimit ose ndërmjetësit në sigurime që konsiderohet përgjegjës;

e) në rastin e personit juridik, sanksionet administrative në formë gjobe maksimale si më poshtë:

I. të paktën 5 000 000 euro ose deri në 5 % të totalit të xhiros vjetore sipas llogarive financiare të disponueshme më së fundmi, të miratuara nga organi drejtues ose, në shtetet anëtare me monedha të ndryshme nga Euro, në vlerën korresponduese në monedhën kombëtare në datën e hyrjes në fuqi të kësaj direktive. Në rastin kur personi juridik është shoqëri mëmë ose filial i shoqërisë mëmë, i cili duhet të përgatisë pasqyrat financiare të konsoliduara në përputhje me Direktivën 2013/34/BE të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit¹⁷, totali përkatës i xhiros vjetore është xhiro vjetore sipas pasqyrave të konsoliduara të disponuara më së fundmi, që miratohen nga organi drejtues i shoqërisë mëmë që është në krye; ose

II. deri në dyfishin e shumës së fitimeve të marra ose humbjeve të shmangura për shkak të shkeljes, kur këto mund të përcaktohen;

f) në rastin e personit fizik, sanksionet administrative në formë gjobe maksimale si më poshtë:

I. të paktën 700 000 euro ose, në shtetet anëtare me monedha të ndryshme nga Euro, në vlerën korresponduese në monedhën kombëtare në datën e hyrjes në fuqi të kësaj direktive; ose

II. deri në dyfishin e shumës së fitimeve të marra ose humbjeve të shmangura për shkak të shkeljes, kur këto mund të përcaktohen.

3. Në rastet e shkeljeve të përmendura në germat "a" deri në "d" dhe "f" të paragrafit 1, shtetet anëtare, sipas legjislacionit të brendshëm, sigurojnë kompetencat e autoriteteve kompetente për vendosjen, e të paktën të sanksioneve administrative dhe masave të tjera si më poshtë:

a) urdhrin që kërkon pushimin e sjelljes së personit fizik ose juridik përgjegjës, dhe mospërsëritjen e kësaj sjelljeje;

b) në rastin e një ndërmjetësi në sigurime, risigurime ose sigurime ndihmëse, tërheqjen e regjistrimit të përmendur në nenin 3.

4. Shtetet anëtare mund të autorizojnë autoritetet kompetente të parashikojnë sanksione shtesë ose masa të tjera dhe nivele sanksionesh administrative në formë gjobe më të larta se ato të parashikuara në këtë nen

Neni 34

Zbatimi efikas i sanksioneve dhe masave të tjera

Shtetet anëtare sigurohen që, kur përcaktojnë llojin e sanksioneve administrative dhe të masave të tjera administrative dhe nivelin e sanksioneve administrative në vlerë monetare, autoritetet kompetente të marrin në konsideratë të gjitha rrethanat përkatëse, sipas rastit, duke përfshirë:

a) shkallën dhe kohëzgjatjen e shkeljes;

b) shkallën e përgjegjësisë së personit fizik ose juridik përgjegjës;

c) kapacitetin financiar të personit fizik ose juridik përgjegjës, të cilësuar përmes të ardhurave vjetore të personit fizik të përgjegjshëm ose përmes xhiros totale të personit juridik të përgjegjshëm;

d) rëndësinë e të ardhurave të fituara ose humbjeve të shmangura nga personi fizik ose juridik i përgjegjshëm, për aq kohë sa përcaktohet;

e) humbjet për konsumatorët dhe palët e treta të shkaktuara nga shkelja, deri në masën që ato mund të përcaktohen;

f) nivelin e bashkëpunimit të personit fizik ose juridik përgjegjës me autoritetin kompetent;

g) masat e marra nga personi fizik ose juridik përgjegjës për të parandaluar përsëritjen e shkeljes; dhe

h) çdo shkelje të mëparshme nga persona fizikë ose juridikë përgjegjës.

Neni 35

Raportimi i shkeljeve

1. Shtetet anëtare sigurohen që autoritetet kompetente të krijojnë mekanizma efektivë për të mundësuar dhe nxitur raportimin tek to të shkeljeve të mundshme ose faktike të dispozitave kombëtare për zbatimin e kësaj direktive.

2. Mekanizmat e përmendur në paragrafin 1 përfshijnë të paktën:

a) procedurat specifike për marrjen e raporteve dhe ndjekjen e tyre;

b) mbrojtjen e përshtatshme, të paktën ndaj hakmarrjes, diskriminimit, ose llojeve të tjera të trajtimit të padrejtë për punonjësit e shpërndarësve të sigurimeve dhe risigurimeve dhe sipas rastit, për personat e tjerë, të cilët raportojnë shkeljet e kryera brenda këtyre subjekteve; dhe

c) mbrojtjen e identitetit, si për personin raportues të shkeljeve, ashtu dhe për personin fizik, i cili pretendohet se përgjigjet për shkeljen, në të gjitha fazat procedurale, përveçse kur ky zbulim kërkohet sipas legjislacionit të brendshëm, sipas kontekstit të investigimit të mëtejshëm ose sipas procedimeve të mëtejshme administrative ose penale.

Neni 36

Dorëzimi i informacioneve te EIOPA në lidhje me sanksionet dhe masat e tjera

1. Autoritetet kompetente informojnë EIOPA-n në lidhje me sanksionet administrative dhe masat e tjera të vendosura, por të papublikuara në përputhje me nenin 32, paragrafi 1.

2. Autoritetet kompetente i sigurojnë EIOPA-s, një herë në vit, informacionin e agreguar në lidhje me çdo sanksion administrativ dhe masë tjetër të caktuar në përputhje me nenin 31.

EIOPA boton informacionin në raportin vjetor.

3. Nëse autoriteti kompetent nxjerr sanksionin administrativ ose masa të tjera për publikun, ai njëkohësisht i raporton këtë fakt EIOPA-s.

KREU VIII

DISPOZITA PËRFUNDIMTARE

Neni 37

Mbrojtja e të dhënave

1. Shtetet anëtare zbatojnë Direktivën 95/46/KE për përpunimin e të dhënave personale të kryer në shtetet anëtare në përputhje me këtë direktivë.

2. Rregullorja (KE) nr. 45/2001 zbatohet për përpunimin e të dhënave personale të kryer nga EIOPA në përputhje me këtë rregullore.

Neni 38

Aktet e Deleguara

Komisioni ka kompetencën të miratojë aktet e deleguara në përputhje me nenin 39 në lidhje me nenet 25, 28, 29 dhe 30.

Neni 39

Ushtrimi i delegimit

1. Kompetencat për të miratuar aktet e deleguara i delegohen Komisionit sipas kushteve të përcaktuara në këtë nen.

2. Kompetenca për të miratuar aktet e deleguara, që përmenden në nenet 25, 28, 29 dhe 30, i jepet Komisionit për një periudhë kohore të papërcaktuar, duke nisur nga 22 shkurti 2016.

3. Delegimi i kompetencave të përmendura në nenet 25, 28, 29 dhe 30 mund të revokohet në çdo kohë nga Parlamenti Evropian ose nga Këshilli. Vendimi i revokimit i jep fund delegimit të kompetencave të specifikuar në atë vendim. Ai hyn në fuqi një ditë pas botimit të vendimit në Gazetën Zyrtare të Bashkimit Evropian ose në një datë të mëvonshme të specifikuar në të. Ai nuk cenon vlefshmërinë e ndonjë akti të deleguar të hyrë tashmë në fuqi.

4. Kur miraton një akt të deleguar, Komisioni njofton për këtë njëkohësisht Parlamentin Evropian dhe Këshillin.

5. Një akt i deleguar i miratuar sipas neneve 25, 28, 29 dhe 30 hyn në fuqi vetëm nëse nuk është shprehur asnjë kundërshtim as nga Parlamenti Evropian dhe as nga Këshilli, brenda një periudhe tre mujore pasi Parlamenti Evropian ose Këshilli është njoftuar për këtë akt, ose nëse, përpara përfundimit të kësaj periudhe, Parlamenti Evropian dhe Këshilli kanë informuar Komisionin se nuk do të kundërshtojnë. Kjo periudhë shtyhet me tre muaj me nismën e Parlamentit Evropian ose të Këshillit.

Neni 40

Periudha kalimtare

Shtetet anëtare sigurohen që ndërmjetësit e regjistruar në përputhje me Direktivën 2002/92/KE të përmbushin dispozitat përkatëse të legjislacionit kombëtar në zbatim të nenit 10, paragrafi 1 i kësaj direktive deri më 23 shkurt 2019.

Neni 41

Rishikimi dhe vlerësimi

1. Komisioni, deri më 23 shkurt 2021, i paraqet një raport Parlamentit Evropian dhe Këshillit për zbatimin e nenit 1. Ky raport përfshin një vlerësim, në bazë të informacionit të marrë nga shtetet anëtare dhe EIOPA në përputhje me nenin 1, paragrafi 5, të faktit nëse fusha e zbatimit të kësaj direktive, duke përfshirë dhe përjashtimin në nenin 1, paragrafi 3, mbetet e përshtatshme për sa i përket nivelit të mbrojtjes së konsumatorit, proporcionalitetit të trajtimit ndërmjet shpërndarësve të ndryshëm të sigurimeve dhe barrës administrative të vendosur për autoritetet kompetente dhe kanalet e shpërndarjes së sigurimeve.

2. Komisioni duhet të rishikojë këtë direktivë përpara datës 23 shkurt 2021. Ky rishikim duhet të përfshijë një sondazh të përgjithshëm të zbatimit në praktikë të rregullave sipas kësaj direktive, duke marrë në konsideratë siç duhet zhvillimet në tregjet e produkteve të investimit për klientë individë si dhe përvojat e fituara në zbatimin në praktikë të kësaj direktive dhe të Rregullores (BE) nr. 1286/2014 dhe Direktivës 2014/65/BE. Rishikimi duhet të përfshijë një vlerësim nëse rregullat specifike të ushtrimit të veprimtarisë për shpërndarjen e produkteve të investimit të lidhura me skemat e sigurimeve të përcaktuara në kreun VI të kësaj direktive, japin rezultate të duhura dhe proporcionale, duke marrë parasysh nevojën për të siguruar një nivel të mjaftueshëm të mbrojtjes së konsumatorit në përputhje me standardet e mbrojtjes së investitorëve të zbatueshme sipas Direktivës 2014/65/BE dhe me karakteristikat specifike të produkteve të investimit të lidhura me skemat e sigurimeve dhe natyrën specifike të kanaleve të tyre të shpërndarjes. Rishikimi pasqyron gjithashtu zbatimin e mundshëm të dispozitave të kësaj Direktive për produktet që përfshihen në fushën e zbatimit të Direktivës 2003/41/KE. Ky rishikim duhet të përfshijë edhe një analizë të ndikimit të nenit 19 të kësaj direktive, duke marrë në konsideratë gjendjen e konkurrencës në tregun e shpërndarjes së sigurimeve për kontratat e ndryshme nga ato të klasave të specifikuara në shtojcën II të Direktivës 2009/138/KE si dhe ndikimin e detyrimeve të përmendura në nenin 19 të kësaj direktive për ndërmjetësit në sigurime që janë ndërmarrje të vogla dhe të mesme.

3. Pas konsultimit me Komitetin e Përbashkët të Autoriteteve Mbikëqyrëse Evropiane, Komisioni i dorëzon raportin e parë Parlamentit Evropian dhe Këshillit.

4. Deri më 23 shkurt 2020 dhe më pas të paktën çdo dy vjet, EIOPA përgatit një raport të mëtejshëm për zbatimin e kësaj direktive. Para hartimit të raportit të saj, EIOPA konsultohet me Autoritetin Evropian të Titujve dhe Tregjeve.

5. Në raportin e tretë që duhet të përgatitet jo më vonë se 23 shkurti 2018, EIOPA kryen një vlerësim të strukturës së tregjeve të ndërmjetësve në sigurime.

6. Raporti që përgatitet nga EIOPA jo më vonë se data 23 shkurt 2020, i përmendur në paragrafin 4, duhet të shqyrtojë nëse autoritetet kompetente të përmendura në nenin 12, paragrafi 1 kanë kompetenca të mjaftueshme dhe burime të përshtatshme për të kryer detyrat e tyre.

7. Raporti i përmendur në paragrafin 4 do të shqyrtojë të paktën çështjet e mëposhtme:

a) çdo ndryshim në strukturën e tregut të ndërmjetësve në sigurime;

b) çdo ndryshim në modelet e veprimtarive ndërkufitare;

c) përmirësimin e cilësisë së metodave të këshillimit dhe shitjes dhe ndikimin e kësaj direktive te ndërmjetësit në sigurime që janë ndërmarrje të vogla dhe të mesme.

8. Raporti i përmendur në paragrafin 4 përfshin edhe një vlerësim të kryer nga EIOPA për ndikimin e kësaj direktive.

Neni 42

Transpozimi

1. Shtetet anëtare miratojnë ligjet, rregulloret dhe dispozitat e nevojshme administrative për të siguruar përputhshmërinë me këtë Direktivë përpara datës 23 shkurt 2018. Ato i komunikojnë menjëherë Komisionit tekstin e këtyre dispozitave.

Shtetet anëtare, në miratimin e këtyre masave, i referohen direktivës ose i shoqërojnë ato me një referencë në rastin e botimit zyrtar të tyre. Gjithashtu, ato përfshijnë një deklaratë se referencat në ligjet, rregulloret dhe aktet administrative ekzistuese ndaj direktivës së shfuqizuar nga kjo direktivë, do të interpretohen si referencë për këtë direktivë. Mënyra sesi do të bëhet kjo referencë dhe formulimi i deklaratës përcaktohet nga vetë shtetet anëtare.

2. Shtetet anëtare i komunikojnë Komisionit tekstin e dispozitave kryesore të legjislacionit të brendshëm që ato miratojnë në fushën që mbulohet nga kjo direktivë.

Neni 43

Ndryshimi i Direktivës 2002/92/KE

Kreu IIIA i Direktivës 2002/92/KE shfuqizohet duke filluar nga 23 shkurti 2016.

Neni 44

Shfuqizimi

Direktiva 2002/92/KEE e ndryshuar nga direktivat e renditura në shtojcën II, pjesa A, shfuqizohet nga data 23 shkurt 2018, pa cenuar detyrimet e shteteve anëtare në lidhje me afatet kohore për transpozimin në të drejtën e brendshme të direktivave të përcaktuara në shtojcën II, pjesa B.

Referimet për direktivën e shfuqizuar interpretohen si referime për këtë direktivë dhe lexohen në përputhje me tabelën e përputhshmërisë të paraqitur në shtojcën III.

Neni 45

Hyrja në fuqi

Kjo direktivë hyn në fuqi njëzetë ditë pas botimit të saj në Gazetën Zyrtare të Bashkimit Evropian.

Neni 46

Marrësit

Kjo direktivë u drejtohet shteteve anëtare.

Nënshkruar në Strasburg, më 20 janar 2016.

Për Parlamentin Evropian

Presidenti

M. SCHULZ

Për Këshillin

Presidenti

A.G. KOENDERS

---

SHTOJCA I

KËRKESAT MINIMALE PËR NJOHURITË DHE AFTËSITË PROFESIONALE

(siç përmendet në nenin 10, paragrafi 2)

I. Për rreziqet jojetë të klasifikuara në klasat 1 deri në 18 në pjesën A, shtojca I, të Direktivës 2009/138/KE:

a) njohuri të nevojshme minimale për kushtet e policave të ofruara, duke përfshirë rreziqet ndihmëse nëse mbulohen nga policat në fjalë;

b) njohuri të nevojshme minimale për legjislacionin që zbatohet për të rregulluar shpërndarjen e produkteve të sigurimeve, të tillë si legjislacioni për mbrojtjen e konsumatorit, legjislacioni përkatës tatimor, shoqëror dhe i punës;

c) njohuri të nevojshme minimale për trajtimin e pretendimeve;

d) njohuri të nevojshme minimale për trajtimin e ankesave;

e) njohuri të nevojshme minimale për vlerësimin e nevojave të konsumatorëve;

f) njohuri të nevojshme minimale për tregun e sigurimeve;

g) njohuri të nevojshme minimale për standardet e etikës së biznesit; dhe

h) kompetencë financiare të nevojshme minimale.

II. Për produktet e investimit të lidhura me skemat e sigurimeve:

a) njohuri të nevojshme minimale për produktet e investimit të lidhura me skemat e sigurimeve, si dhe për kushtet dhe primet neto dhe sipas rastit, për përfitimet e garantuara dhe të pagarantuara;

b) njohuri të nevojshme minimale për avantazhet dhe disavantazhet e mundësive të ndryshme të investimit për policëmbajtësit;

c) njohuri të nevojshme minimale për rreziqet financiare të mbuluara nga policëmbajtësit;

d) njohuri të nevojshme minimale për policat që mbulojnë rreziqet e jetës dhe produktet e tjera të kursimit

e) njohuri të nevojshme minimale për organizatën dhe përfitimet e garantuara nga sistemi i pensionit;

f) njohuri të nevojshme minimale për legjislacionin që zbatohet për të rregulluar shpërndarjen e produkteve të sigurimeve, të tillë si legjislacioni për mbrojtjen e konsumatorit dhe legjislacioni tatimor përkatës;

g) njohuri të nevojshme minimale për tregun e sigurimeve dhe produkteve të kursimit;

h) njohuri të nevojshme minimale për trajtimin e ankesave;

i) njohuri të nevojshme minimale për vlerësimin e nevojave të konsumatorëve;

j) menaxhimi i konflikteve të interesit;

k) njohuri të nevojshme minimale për standardet e etikës së biznesit; dhe

l) kompetencë financiare të nevojshme minimale.

III Për rreziqet e jetës të klasifikuara në shtojcën II të Direktivës 2009/138/KE:

a) njohuri të nevojshme minimale për policat, duke përfshirë kushtet, përfitimet e garantuara dhe sipas rastit, rreziqet plotësuese;

b) njohuri të nevojshme minimale për organizatën dhe përfitimet e garantuara nga sistemi i pensionit të shtetit anëtar përkatës;

c) njohuri për legjislacionin e kontratave të sigurimit, legjislacionin për mbrojtjen e konsumatorit, legjislacionin për mbrojtjen e të dhënave, legjislacionin kundër pastrimit të parave dhe, sipas rastit, legjislacionin përkatës tatimor, shoqëror dhe të punës;

d) njohuri të nevojshme minimale për tregun e sigurimeve dhe shërbimeve të tjera përkatëse financiare;

e) njohuri të nevojshme minimale për trajtimin e ankesave;

f) njohuri të nevojshme minimale për vlerësimin e nevojave të konsumatorëve;

g) menaxhimi i konflikteve të interesit;

h) njohuri të nevojshme minimale për standardet e etikës së biznesit; dhe

i) kompetencë financiare të nevojshme minimale.

---

SHTOJCA II

PJESA A

Direktiva e shfuqizuar bashkë me listën e ndryshimeve vijuese

Direktiva 2002/92/KE e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit (Gazeta Zyrtare L 9, 15.1.2003, f. 3).

Direktiva 2014/65/KE e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit (Gazeta Zyrtare L 173, 12.6.2014, f. 349).

Direktiva (BE) 2016/97 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit (Gazeta Zyrtare L 26, 2.2.2016, f. 19).

PJESA B

AFATET KOHORE PËR TRANSPOZIMIN NË LEGJISLACIONIN E BRENDSHËM TË PËRMENDURA NË NENIN 44

Direktiva	Afati për transpozimin e direktivave ndryshuese
2014/65/BE (BE) 2016/97	3.7.2016 22.2.2016 (për sa i përket ndryshimit të Direktivës 2002/92/KE, në përputhje me nenin 43 të kësaj direktive) 23.2.2018 (për sa i përket transpozimit të kësaj direktive në përputhje me nenin 42)

---

SHTOJCA III

TABELA E PËRPUTHSHMËRISË

Direktiva 2002/92/KE	Kjo direktivë
Neni 1, paragrafi 1	Neni 1, paragrafi 1 dhe 2
Neni 1, paragrafi 2	Neni 1, paragrafi 3 dhe 4
Neni 1, paragrafi 3	Neni 1, paragrafi 6
Neni 2, pika 1	Neni 2, paragrafi 1, pika 6
Neni 2, pika 2	Neni 2, paragrafi 1, pika 7
Neni 2, pika 3	Neni 2, paragrafi 1, pika 1 dhe neni 2, paragrafi 2
Neni 2, pika 4	Neni 2, paragrafi 1, pika 2 dhe neni 2, paragrafi 2
Neni 2, pika 5	Neni 2, paragrafi 1, pika 3
Neni 2, pika 6	Neni 2, paragrafi 1, pika 5
Neni 2, pika 7	—
Neni 2, pika 8	Neni 2, paragrafi 1, pika 16
Neni 2, pika 9	Neni 2, paragrafi 1, pika 10
Neni 2, pika 10	Neni 2, paragrafi 1, pika 11
Neni 2, pika 11	—
Neni 2, pika 12	Neni 2, paragrafi 1, pika 18
Neni 2, pika 13	Neni 2, paragrafi 1, pika 17
Neni 3, paragrafi 1	Neni 3, paragrafi 1
Neni 3, paragrafi 2	Neni 3, paragrafi 2 dhe 3
Neni 3, paragrafi 3	Neni 3, paragrafi 4
Neni 3, paragrafi 4	—
Neni 3, paragrafi 5	—
Neni 3, paragrafi 6	Neni 16
Neni 4, paragrafi 1	Neni 10, paragrafi 1 dhe 2
Neni 4, paragrafi 2	Neni 10, paragrafi 3
Neni 4, paragrafi 3	Neni 10, paragrafi 4
Neni 4, paragrafi 4	Neni 10, paragrafi 6
Neni 4, paragrafi 5	—
Neni 4, paragrafi 6	—
Neni 4, paragrafi 7	Neni 10, paragrafi 7
Neni 5	Neni 40
Neni 6, paragrafi 1	Nenet 4 dhe 6
Neni 6, paragrafi 2	—
Neni 6, paragrafi 3	Neni 11, paragrafi 1
Neni 7	Neni 12
Neni 8	Neni 5, 7, 31 deri në 36
Neni 9	Neni 13
Neni 10	Neni 14
Neni 11	Neni 15
Neni 12, paragrafi 1, germa "a"	Neni 18, germa "a", pika I, germa "b", pika I
Neni 12, paragrafi 1, germa "b"	Neni 18, germa "a", pika IV
Neni 12, paragrafi 1, germa "c"	Neni 19, paragrafi 1, germa "a"
Neni 12, paragrafi 1, germa "d"	Neni 19, paragrafi 1, germa "b"
Neni 12, paragrafi 1, germa "e"	Neni 18, germa "a", pika III, germa "b", pika III dhe neni 19, paragrafi 1, germa "c"
Neni 12, paragrafi 2	Neni 20, paragrafi 3
Neni 12, paragrafi 3	Neni 20, paragrafi 1
Neni 12, paragrafi 4	Neni 22, paragrafi 1
Neni 12, paragrafi 5	Neni 22, paragrafi 2 dhe 4
Neni 13	Neni 23
Neni 14	—
Neni 15	—
Neni 16	—
Neni 17	—

---

<href="#ntc1-L_2016026EN.01001901-E0001">1. Gazeta Zyrtare C 44, 15.2.2013, f. 95.

<href="#ntc2-L_2016026EN.01001901-E0002">2. Qëndrimi i Parlamentit Evropian i 24 nëntorit 2015 (ende i pabotuar në Gazetën Zyrtare) dhe Vendimi i Këshillit i 14 dhjetorit 2015.

<href="#ntc3-L_2016026EN.01001901-E0003">3. Direktiva 2002/92/KE e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 9 dhjetor 2002, "Për ndërmjetësimin në sigurim" (Gazeta Zyrtare L 9, 15.1.2003, f. 3).

<href="#ntc4-L_2016026EN.01001901-E0004">4. Direktiva 2014/65/KE e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 15 maj 2014, "Për tregjet e instrumenteve financiare dhe që ndryshon Direktivën 2002/92/KE dhe Direktivën 2011/61/BE (Gazeta Zyrtare L 173, 12.6.2014, f. 349).

<href="#ntc5-L_2016026EN.01001901-E0005">5. Rregullorja (BE) Nr. 1094/2010 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 24 nëntor 2010, "Për krijimin e Autoritetit Evropian të Mbikëqyrjes (Autoriteti Evropian i Sigurimeve dhe Pensioneve Profesionale), që ndryshon Vendimin Nr. 716/2009/KE dhe shfuqizon Vendimin 2009/79/KE të Komisionit" (Gazeta Zyrtare L 331, 15.12.2010, f. 48).

<href="#ntc6-L_2016026EN.01001901-E0006">6. Rregullorja (BE) nr. 1286/2014 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 26 nëntor 2014, "Për dokumentet e informacionit kryesor për shitjet me pakicë të ambalazhuara dhe produktet e investimeve të lidhura edhe me sigurimet (PRIIP)" (Gazeta Zyrtare L 352, 9.12.2014, f. 1).

<href="#ntc7-L_2016026EN.01001901-E0007">7. Direktiva 2000/31/KE e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 8 qershor 2000, "Për disa aspekte ligjore të shërbimeve të shoqërisë së informacionit, në veçanti të tregtisë elektronike, në tregun e brendshëm" ("Direktiva për tregtinë elektronike") (Gazeta Zyrtare L 178, 17.7.2000, f. 1).

<href="#ntc8-L_2016026EN.01001901-E0008">8. Direktiva 95/46/KE e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 24 tetor 1995, "Për mbrojtjen e individëve lidhur me përpunimin e të dhënave personale dhe për lëvizjen e lirë të këtyre të dhënave" (Gazeta Zyrtare L 281, 23.11.1995, f. 31).

<href="#ntc9-L_2016026EN.01001901-E0009">9. Rregullorja (KE) Nr. 45/2001 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 18 dhjetor 2000, "Për mbrojtjen e individëve lidhur me përpunimin e të dhënave personale nga institucionet dhe organet e Komunitetit dhe për lëvizjen e lirë të këtyre të dhënave" (Gazeta Zyrtare L 8, 12.1.2001, f. 1).

<href="#ntc10-L_2016026EN.01001901-E0010">10. Direktiva 2003/41/KE e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 3 qershor 2003, "Për veprimtarinë dhe mbikëqyrjen e institucioneve të pensionit profesional" (Gazeta Zyrtare L 235, 23.9.2003, f. 10).

<href="#ntc11-L_2016026EN.01001901-E0011">11. Gazeta Zyrtare C 100, 6.4.2013, f. 12.

<href="#ntc12-L_2016026EN.01001901-E0012">12. Rregullorja (BE) Nr. 575/2013 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 26 qershor 2013, "Për kushtet e kujdesit për institucionet kredituese dhe shoqëritë e investimit dhe që ndryshon Rregulloren (BE) Nr. 648/2012" (Gazeta Zyrtare L 176, 27.6.2013, f. 1).

<href="#ntc13-L_2016026EN.01001901-E0013">13. Direktiva 2009/138/KE e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 25 nëntor 2009, "Për marrjen dhe ndjekjen e biznesit të Sigurimit dhe Risigurimit (Aftësia Paguese II)" (Gazeta Zyrtare L 335, 17.12.2009, f. 1).

<href="#ntc14-L_2016026EN.01001901-E0014">14. Direktiva 2005/29/KE e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 11 maj 2005, "Për praktikat e padrejta biznes-konsumator në tregun e brendshëm", që ndryshon Direktivën e Këshillit 84/450/KEE, Direktivat 97/7/KE, 98/27/KE dhe 2002/65/KE të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit dhe Rregulloren (KE) nr. 2006/2004 të Parlamentit Evropian dhe Këshillit (Direktiva e praktikave tregtare të padrejta) (Gazeta Zyrtare L 149, 11.6.2005, f. 22).

<href="#ntc15-L_2016026EN.01001901-E0015">15. Direktiva 2014/17/KE e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 4 shkurt 2014, "Për marrëveshjet e kredisë për konsumatorët, në lidhje me pasuritë e paluajtshme rezidenciale, dhe që ndryshon Direktivat 2008/48/KE dhe 2013/36/KE, dhe Rregulloren (BE) nr. 1093/2010" (Gazeta Zyrtare L 60, 28.2.2014, f. 34).

<href="#ntc16-L_2016026EN.01001901-E0016">16. Direktiva 2014/92/BE e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 23 korrik 2014, "Për krahasueshmërinë e tarifave në lidhje me llogaritë e pagesave, kalimin e llogarisë së pagesave dhe aksesin në llogaritë e pagesave me tipare bazë" (Gazeta Zyrtare L 257, 28.8.2014, f. 214).

<href="#ntc17-L_2016026EN.01001901-E0017">17. Direktiva 2013/34/BE e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 26 qershor 2013, "Për pasqyrat financiare vjetore, pasqyrat financiare të konsoliduara dhe raportet përkatëse të llojeve të caktuara të sipërmarrjeve", që ndryshon Direktivën 2006/43/KE të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit dhe që shfuqizon Direktivat e Këshillit 78/660/KEE dhe 83/349/KEE (Gazeta Zyrtare L 182, 29.6.2013, f. 19).

---