Artikuj të shfaqur nga tag'et: ACQUIS E BE SË E CERTIIKUAR

18.3.2015

SQ

Gazeta Zyrtare e Bashkimit Evropian

L 74/31

VENDIMI ZBATUES I KOMISIONIT (BE) 2015/450, DATË 16 MARS 2015, "PËR PARASHTRIMIN E KËRKESAVE TESTUESE PËR SHTETET ANËTARE TË CILËT INTEGROHEN NË SISTEMIN E INFORMACIONIT SHENGEN TË GJENERATËS SË DYTË (SIS II) OSE NDRYSHOJNË NDJESHËM SISTEMET E TYRE KOMBËTARE TË LIDHURA DREJTPËRDREJT ME TË"

(njoftuar me dokumentin C(2015) 1612)

KOMISIONI EVROPIAN,

Duke pasur parasysh Traktatin për Funksionimin e Bashkimit Evropian,

Duke pasur parasysh Rregulloren (KE) nr. 1987/2006 të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit, datë 20 dhjetor 2006, "Për ngritjen, funksionimin dhe përdorimin e Sistemit të Informacionit Shengen të gjeneratës së dytë (SIS II)"¹ dhe në veçanti nenin 8, paragrafi 4, nenin 9, paragrafi 1, nenin 20, paragrafi 3, germën "a" të nenit 22, nenin 36, paragrafi 4 dhe nenin 37, paragrafi 7 të saj,

Duke pasur parasysh Vendimin e Këshillit 2007/533/ÇBD, datë 12 qershor 2007, "Për ngritjen, funksionimin dhe përdorimin e Sistemit të Informacionit Shengen (SIS II)"², dhe në veçanti nenin 8, paragrafi 4, nenin 9, paragrafi 1, nenin 20, paragrafi 4, germën "a" të nenit 22, nenin 51, paragrafi 4 dhe nenin 52, paragrafi 7 të tij,

Pas konsultimit me Mbikëqyrësin Evropian të Mbrojtjes së të Dhënave,

Meqë:

1. Sistemi i Informacionit Shengen është krijuar në përputhje me dispozitat e Titullit IV të Konventës së 19 qershorit 1990 "Për zbatimin e Marrëveshjes së Shengenit të 14 qershorit 1985 ndërmjet qeverive të shteteve të Bashkimit Ekonomik të Beneluksit, Republikës Federale të Gjermanisë dhe Republikës së Francës për eliminimin gradual të kontrolleve në kufijtë e tyre të përbashkët³. Ky sistem përbënte një mjet thelbësor për zbatimin e dispozitave të tërësisë së legjislacionit të Shengenit, të integruara në kuadrin e Bashkimit Evropian.
2. Sistemi i Informacionit Shengen u zëvendësua më 9 prill 2013 nga Sistemi i Informacionit Shengen të gjeneratës së dytë (SIS II), me hyrjen në fuqi të Rregullores (KE) nr. 1987/2006 dhe të Vendimit 2007/533/ÇBD. Ashtu si sistemi i tij paraardhës, SIS II përbën një sistem analog tepër të rëndësishëm për eliminimin e kontrolleve në kufijtë e brendshëm, si dhe një kontribut vendimtar për ruajtjen e një niveli të lartë të sigurisë në zonën e lirisë, sigurisë dhe drejtësisë.
3. Arkitektura teknike e SIS II përbëhet nga një sistem qendror (SIS II qendror), aplikacionet kombëtare dhe një infrastrukturë komunikimi ndërmjet SIS II qendror dhe aplikacioneve kombëtare.
4. Zhvillimi i testeve ka qenë dhe është i nevojshëm për vlerësimin e përputhshmërisë së funksionimit të SIS II me kërkesat teknike dhe funksionale të përcaktuara në Rregulloren (KE) nr. 1987/2006 dhe në Vendimin 2007/533/ÇBD.
5. Kërkesat testuese të zbatueshme për fazat kryesore të testimit të zhvillimit teknik të SIS II ishin parashtruar në Rregulloren e Këshillit (KE) nr. 189/2008⁴ dhe në Vendimin e Këshillit 2008/173/ÇBD,⁵ si dhe në Rregulloren e Këshillit (KE) nr. 1104/2008⁶ dhe në Vendimin e Këshillit 2008/839/ÇBD⁷. Këto akte përcaktuan kërkesat themelore dhe organizimin e testimeve të sistemit qendror të SIS II, sistemeve kombëtare të SIS II, bashkëveprimin ndërmjet tyre, si dhe testimet në lidhje me infrastrukturën e komunikimit. Ashtu si aktet në lidhje me zhvillimin teknik të SIS II, efekti i tyre ligjor ka shteruar me vënien në funksionim të SIS II më 9 prill 2013. Afati i vlefshmërisë së Rregullores (KE) nr. 1104/2008 dhe Vendimit 2008/839/ÇBD ka përfunduar më 8 maj 2013 dhe ato janë shfuqizuar më tej përkatësisht nga Rregullorja e Këshillit (BE) nr. 1273/2012⁸ dhe Rregullorja e Këshillit (BE) nr. 1272/2012⁹. Shfuqizimi i Rregullores (KE) nr. 189/2008 dhe Vendimit 2008/173/ÇBD është propozuar në vitin 2014¹⁰.
6. Rregullorja (KE) nr. 189/2008, Vendimi 2008/173/ÇBD, Rregullorja (KE) nr. 1104/2008 dhe Vendimi 2008/839/ÇBD kanë bërë të detyrueshme zhvillimin e testeve të infrastrukturës së komunikimit, testeve të përputhshmërisë kombëtare, testeve gjithëpërfshirëse, si dhe testeve të shkëmbimit të informacionit plotësues të detyrueshëm nga shtetet anëtare të cilat kanë kaluar nga SIS 1+ në SIS II. Testimi me sukses i SIS II qendror, i përputhshmërisë kombëtare dhe i infrastrukturës së komunikimit, ishin kushte paraprake për zhvillimin e testit gjithëpërfshirës. Komisionit i duhej të deklaronte përfundimin me sukses të testit gjithëpërfshirës si kusht paraprak për zbatimin e Rregullores (KE) nr. 1987/2006 dhe të Vendimit 2007/533/ÇBD.
7. Në dritën e zgjerimit të Bashkimit Evropian, dhe veçanërisht zgjerimit të zonës së lirisë, sigurisë dhe drejtësisë, është e nevojshme të përcaktohen testet të cilat dëshmojnë gatishmërinë teknike të një shteti anëtar për t'u integruar në SIS II. Me qëllim për të përforcuar sigurinë juridike, është e nevojshme të përcaktohen kërkesa testuese. Këto teste duhet të provojnë se një shtet anëtar është i aftë të shkëmbejë informacione shtesë, se sistemi i tij kombëtar është në përputhje të plotë me SIS II qendror, se ai është në gjendje të aksesojë, përditësojë, fshijë dhe kërkojë të dhëna, se ai është i aftë të ngarkojë fotografitë dhe gjurmët e gishtërinjve në cilësinë e kërkuar, dhe se është i aftë të përpunojë të dhënat mbi identitetin e keqpërdorur.
8. Shtetet anëtare të cilat synojnë të ndryshojnë në mënyrë thelbësore zbatimin e sistemeve të tyre kombëtare SIS II (N.SIS II) ose SIRENE, siç parashikohen në Rregulloren (KE) nr. 1987/2006 dhe në Vendimin 2007/533/ÇBD, duhet t'i nënshtrohen testimit sipas përcaktimit nga Autoriteti Menaxhues, me qëllim për të vërtetuar përputhshmërinë e plotë me SIS II qendror, apo për të nxjerrë në pah aftësinë për të shkëmbyer informacione plotësuese. Agjencia Evropiane për menaxhimin operacional të sistemeve IT në shkallë të gjerë në zonën e lirisë, sigurisë dhe drejtësisë, u autorizua të veprojë në cilësinë e Autoritetit Menaxhues me Rregulloren (KE) nr. 1987/2006 dhe me Vendimin 2007/533/ÇBD, të ndërthurura me Rregulloren (BE) nr. 1077/2011 të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit¹¹.
9. Duke marrë në konsideratë parimin se për të gjithë shtetet anëtare duhet të zbatohen të njëjtat kërkesa teknike, është e përshtatshme që për shtetet anëtare që synojnë të integrojnë SIS II të zbatohen të njëjtat faza testimi si ato që duhet të zbatoheshin nga shtetet anëtare për kalimin nga SIS 1+ në SIS II.
10. Është gjithashtu me vend të shfrytëzohet përvoja e fituar gjatë zhvillimit të SIS II dhe të shtohen teste të cilat nuk ishin parashikuar në ndonjë akt ligjor, por janë shtuar nga shtetet anëtare që veprojnë brenda organeve përgatitore të Këshillit, veçanërisht testi për shkëmbimin e formularëve SIRENE.
11. Testet duhet të organizohen, përcaktohen dhe zhvillohen nga Autoriteti Menaxhues i asistuar nga shtetet anëtare.
12. Duke qenë se Rregullorja (KE) nr. 1987/2006 mbështetet në tërësinë e legjislacionit të Shengenit, Danimarka, në përputhje me nenin 5 të Protokollit për Qëndrimin e Danimarkës, bashkëlidhur Traktatit për Bashkimin Evropian dhe Traktatit themelues të Komunitetit Evropian, njoftoi me anë të shkresës së datës 15 qershor 2007 transpozimin e tërësisë së këtij legjislacioni në legjislacionin e saj kombëtar. Danimarka merr pjesë në Vendimin 2007/533/ÇBD. Për rrjedhojë, ajo ka detyrimin të zbatojë këtë vendim.
13. Mbretëria e Bashkuar merr pjesë në këtë vendim në masën që ai nuk lidhet me shkëmbimin e informacionit shtesë në lidhje me nenet 24 dhe 25 të Rregullores (KE) nr. 1987/2006, në përputhje me nenin 5 të Protokollit për tërësinë e legjislacionit të Shengenit, të integruar në kuadrin e Bashkimit Evropian bashkëlidhur Traktatit për Bashkimin Evropian dhe Traktatit për Funksionimin e Bashkimit Evropian, si dhe me nenin 8, paragrafi 2 të Vendimit të Këshillit 2000/365/KE¹².
14. Irlanda merr pjesë në këtë vendim në masën që ai nuk lidhet me shkëmbimin e informacionit shtesë në lidhje me nenet 24 dhe 25 të Rregullores (KE) nr. 1987/2006, në përputhje me nenin 5 të Protokollit për tërësinë e legjislacionit të Shengenit, të integruar në kuadrin e Bashkimit Evropian bashkëlidhur Traktatit për Bashkimin Evropian dhe Traktatit për Funksionimin e Bashkimit Evropian, si dhe me nenin 6, paragrafi 2 të Vendimit të Këshillit 2002/192/KE¹³.
15. Për sa i përket Qipros, ky vendim përbën një akt që bazohet mbi tërësinë e legjislacionit të Shengenit, ose që lidhet me të sipas kuptimit të nenit 3, paragrafi 2 të Aktit të Aderimit 2003.
16. Për sa i përket Kroacisë, ky vendim përbën një akt që bazohet mbi tërësinë e legjislacionit të Shengenit, ose që lidhet me të sipas kuptimit të nenit 4, paragrafi 1 të Aktit të Aderimit 2012.
17. Për sa i përket Islandës dhe Norvegjisë, ky vendim përbën një zhvillim të dispozitave të tërësisë së legjislacionit të Shengenit, sipas kuptimit të marrëveshjes së lidhur ndërmjet Këshillit të Bashkimit Evropian dhe Republikës së Islandës dhe Mbretërisë së Norvegjisë për asociimin e këtyre dy shteteve në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit të Shengenit¹⁴, të cilat përfshihen në fushën e përmendur në nenin 1, germa "G" të Vendimit të Këshillit 1999/437/KE¹⁵.
18. Për sa i përket Zvicrës, ky vendim përbën një zhvillim të dispozitave të tërësisë së legjislacionit të Shengenit, sipas kuptimit të marrëveshjes së lidhur ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian dhe Konfederatës së Zvicrës për asociimin e Konfederatës së Zvicrës në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit të Shengenit¹⁶, të cilat përfshihen në fushën e përmendur në nenin 1, germa "G" të Vendimit 1999/437/KE, që lexohet i lidhur me nenin 4, paragrafi 1 të Vendimit të Këshillit 2004/860/KE¹⁷.
19. Për sa i përket Lihtenshtejnit, ky vendim përbën një zhvillim të dispozitave të tërësisë së legjislacionit të Shengenit, sipas kuptimit të Protokollit ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian, Konfederatës së Zvicrës dhe Principatës së Lihtenshtajnit për aderimin e Principatës së Lihtenshtajnit në marrëveshjen ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian dhe Konfederatës së Zvicrës për asociimin e Konfederatës së Zvicrës në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit të Shengenit¹⁸, të cilat përfshihen në fushën e përmendur në nenin 1, germa "G" të Vendimit 1999/437/KE, që lexohet i lidhur me nenin 3 të Vendimit të Këshillit 2011/350/BE¹⁹.
20. Masat e parashikuara në këtë vendim janë në përputhje me opinionin e Komitetit të ngritur në bazë të nenit 51 të Rregullores (KE) nr. 1987/2006 dhe nenit 67 të Vendimit 2007/533/ÇBD,

MIRATON KËTË VENDIM:

Neni 1

1. Përpara integrimit në Sistemin e Informacionit Shengen të gjeneratës së dytë (SIS II), shtetet anëtare kryejnë dhe u nënshtrohen testeve dhe procedurës testuese të parashikuar në shtojcën e këtij vendimi.
2. Shtetet anëtare të cilat synojnë të ndryshojnë në mënyrë thelbësore zbatimin e sistemeve të tyre N.SIS II ose SIRENE, i kërkojnë Autoritetit Menaxhues të përcaktojë se cilat prej testeve të parashikuara në shtojcën e këtij vendimi duhet të kryhen dhe i nënshtrohen procedurës së testimit të parashtruar në shtojcën e këtij vendimi. Shtetet anëtare në fjalë nuk i implementojnë këto ndryshime përpara kryerjes me sukses të testeve.

Neni 2

Ky vendim u drejtohet shteteve anëtare.

Nënshkruar në Bruksel, më 16 mars 2015.

Për Komisionin

Dimitris AVRAMOPOULOS

Anëtar i Komisionit

SHTOJCA

"TESTET SIS II

1. Objektivat

Testet e listuara në vijim shërbejnë për të dëshmuar se sistemi kombëtar (N.SIS II), infrastruktura e komunikimit dhe ndërveprimet ndërmjet SIS II qendror (C.SIS II) dhe N.SIS II funksionojnë në përputhje me kërkesat teknike dhe funksionale të parashikuara në Rregulloren (KE) nr. 1987/2006 dhe Vendimin 2007/533/ÇBD.

Për më tepër, këto teste SIS II shërbejnë gjithashtu për të dëshmuar se N.SIS II, infrastruktura e komunikimit dhe ndërveprimet ndërmjet C.SIS II dhe N.SIS II mund të funksionojnë në përputhje me kërkesat jo-funksionale, të tilla si fuqia, disponueshmëria dhe performanca, të parashikuara në Rregulloren (KE) nr. 1987/2006 dhe në Vendimin 2007/533/ÇBD.

2. Procesi, fusha e detajuar e zbatimit dhe organizimi i testeve SIS II

Renditja e testeve, objektivi, fusha e zbatimit (në varësi të zbatimit kombëtar) dhe organizimi i tyre është si vijon.

2.1. Testet e lidhjes janë faza e parë e testeve, të cilat trajtojnë testimin e lidhjes dhe elasticitetin e infrastrukturës së komunikimit SIS II.

2.2. Testet e përputhshmërisë kombëtare janë faza e dytë e testeve, të cilat trajtojnë testimin e përputhshmërisë së N.SIS II me specifikimet e përshkruara në versionin referencë të Dokumentit për Kontrollin e Ndërfaqes (DKN).

2.3. Testet e Ndërfaqeve Kombëtare Vendore(NKV)/Ndërfaqeve Mbështetëse Kombëtare Vendore (BLNI) janë faza e tretë e testeve, të cilat trajtojnë lidhjen dhe elasticitetin e infrastrukturës së komunikimit SIS II, me synimin për të testuar funksionimin e saktë dhe elasticitetin e N.SIS II pas LNI dhe BLNI, nëse një shtet anëtar ka një BLNI.

2.4. Testet globale janë faza e katërt e testeve, të cilat trajtojnë funksionimin e duhur të N.SIS II kundrejt specifikimit të vlefshëm të ICD, në kushte të ngjashme dhe me pjesëmarrjen e vendeve të tjera të lidhura me SIS II, siç kërkohet gjatë operacioneve ditore. Ato ndahen në dy faza të veçanta:

2.4.1. Testet e shteteve anëtare

Gjatë kësaj faze testimi, të gjithë shtetet anëtare të cilët janë tashmë të lidhur me SIS II, duhet të dëshmojnë aftësitë e tyre për të marrë mesazhe nga shteti anëtar aderues. Qarkullimi i shtetit anëtar aderues mund të gjenerohet përmes përdorimit të simulatorëve.

2.4.2. Testet gjithëpërfshirëse

Gjatë kësaj faze, sistemi që i nënshtrohet testimit (SNT) do të ekspozohet ndaj qarkullimit (qarkullim nominal, në stres dhe kulmor), siç mund të pritet gjatë operacioneve normale. Shtetet anëtare (me përjashtim të SNT) zëvendësohen nga simulatorë. Synimi i kësaj faze është të garantojë që SNT mund të marrin dhe përpunojnë të gjitha mesazhet hyrëse dhe të kryejnë operacione normale, duke përfshirë testimin e elasticitetit.

2.5. Testet MSIT janë faza e pestë e testeve, të cilat trajtojnë organizimin e Menaxhimit të Shërbimeve IT, duke përfshirë procedurat e funksionimit dhe komunikimit përmes sistemeve të komunikimit të tilla si SIS II, posta SPoC, eOPM, SM7.

2.6. Testet e lidhjes SIRENE janë faza e gjashtë e testeve, të cilat trajtojnë lidhjen dhe elasticitetin e infrastrukturës së postës SIRENE dhe kontrollojnë funksionimin bazë të kutive postare përmes simulimit të trafikut minimal.

2.7. Testet funksionale SIRENE janë faza e shtatë e testeve, të cilat do të trajtojnë funksionimin e zgjidhjes teknike të SIRENE kombëtare dhe shkëmbimin e informacionit ndërmjet zyrave SIRENE përmes formularëve të dërguar nëpërmjet infrastrukturës postare SIRENE, sipas specifikimeve të parashikuara në Manualin SIRENE, të përcaktuar nga Vendimi Zbatues i Komisionit (BE) 2015/219²⁰, duke aksesuar, ndryshuar, shënuar, fshirë alarmet përkatëse në SIS II dhe duke bashkëngjitur/shkëputur informacionin shtesë për alarmet e SIS II.

Lloje të tjera të testeve mund të parashikohen në varësi të kuadrit ligjor të shtetit anëtar përkatës që synon të integrohet në SIS II.

2.8. Koordinimi i testeve

Agjencia Evropiane për menaxhimin operacional të sistemeve IT në shkallë të gjerë në zonën e lirisë, sigurisë dhe drejtësisë (eu-LISA), si Autoriteti Menaxhues, koordinon të gjitha testet, harton specifikimet e testeve, programin e tyre dhe rezultatin final të tyre. Për më tepër, ajo do të identifikojë, kategorizojë dhe përshkruajë të gjitha problematikat e hasura dhe do të propozojë zgjidhje alternative.

Shtetet anëtare do të ndihmojnë eu-LISA në kryerjen e përgjithshme të të gjitha detyrave që lidhen me realizimin e testeve.

2.9. Dokumentacioni i testimit

eu-LISA do të përcaktojë specifikimet e detajuara të testit. Ajo do të vërë në dispozicion të shtetit anëtar të përfshirë draftin dhe versionin përfundimtar të specifikimeve të testit.

2.10. Kryerja e testeve

eu-LISA do të realizojë testet së bashku me shtetin anëtar dhe aktorë të tjerë përkatës të përfshirë në bazë të specifikimeve të testit dhe në përputhje me programin e rënë dakord me ekspertët e shtetit anëtar, dhe do të dëshmojë se janë përmbushur rezultatet e pritshme të testit, siç parashikohen në specifikimet e testit. eu-LISA do të sigurojë ambientet e testit C.SIS II për qëllime testimi, duke përfshirë testet funksionale SIRENE, kur këto të fundit dhe ndryshimet korresponduese të alarmeve mund të realizohen.

2.11. Pranimi i testeve

Vendimi mbi testin e një shteti anëtar mund të jetë "i kaluar", "i kaluar me vërejtje", "jobindës", "i pakaluar" ose "i patestuar"/"i pazbatueshëm".

1. a) "I kaluar":
2. Rezultatet reale janë siç priteshin në përshkrimin e "Rezultatit të pritshëm";
3. Janë respektuar të gjitha kushtet e testimit dhe Plani i Testimit;

III. Nuk zbatohen kritere jobindëse.

1. b) "I kaluar me vërejtje"

Kushtet e renditura në germën "a" janë përmbushur, por kushte të caktuara dhe/ose arsye të mirëjustifikuara kanë shkaktuar një rezultat apo ngjarje të paparashikuar gjatë testimit, dhe si rrjedhojë testi është kaluar me vërejtje.

1. c) "Jobindës": gjatë testit kanë ndodhur ngjarje të paparashikuara, të pavarura nga SNT.
2. d) "I pakaluar": nuk është përmbushur një prej kritereve për kalimin e testit.
3. e) "I patestuar"/"I pazbatueshëm"

eu-LISA do të raportojë rezultatet e testeve të SIS II. Ajo do të identifikojë, kategorizojë dhe përshkruajë të gjitha problematikat e hasura dhe do të propozojë zgjidhje alternative. Ekspertët e shteteve anëtare do të ofrojnë të gjithë informacionin e nevojshëm për kryerjen e detyrave të Grupit të Koordinimit të Testimit.

Kur dokumentacioni i testimit i ndan testet në faza të ndryshme, eu-LISA do të njoftojë shtetin anëtar për rezultatet e çdo faze përpara kalimit në fazën e ardhshme.

Pranimi i testeve do të bazohet në raporte që përmbajnë një analizë të detajuar të rezultateve dhe konkluzioneve të testimit në lidhje me verifikimin e sistemit kombëtar të shtetit anëtar (aplikacioni N.SIS II ose SIRENE). Nëse shteti anëtar që i nënshtrohet testimit ose eu-LISA vlerëson se testet nuk mund të përfundohen me sukses, kjo duhet të shënohet në raport. eu-LISA do të japë një opinion për përfundimin me sukses të testeve të SIS II, duke marrë në konsideratë pikëpamjet e shprehura nga ekspertët e shtetit anëtar, dhe do të paraqesë rezultatet e testit së bashku me opinionin e saj në formacionet përkatëse të Komitetit SISVIS për miratim përfundimtar.

3. Dokumenti për kontrollin e ndërfaqes (dkn) dhe specifikimet teknike të detajuara (std) për testimin

N.SIS II në çdo shtet anëtar që integrohet në SIS II do të testohet sipas specifikimeve më të fundit.

Specifikimet Teknike të Detajuara (STD) të përgatitura nga eu-LISA përcaktojnë specifikimet funksionale dhe jo-funksionale të C.SIS II.

ICD e përgatitur nga eu-LISA do të përcaktojë ndërfaqen midis C.SIS II dhe N.SIS II. Ai përmban specifikimet teknike të ndërveprimeve sistem-për-sistem, në aspektin e elementeve të të dhënave dhe mesazheve të kaluara, protokolleve të përdorura, si dhe kohën dhe renditjen e ngjarjeve.

Specifikimet, siç parashikohet në ICD dhe DTS, do të vendosen për një periudhë të caktuar dhe koha e përditësimit të të dy sistemeve do të parashtrohet në një plan lëshimi që do të përcaktojë versionin referencë për një fazë të caktuar testimi. Problematikat e hasura gjatë fushatave të testimit do të raportohen, analizohen dhe zgjidhen në përputhje me procedurat e vendosura operacionale, duke marrë në konsideratë opinionin e ekspertëve të shtetit anëtar që i nënshtrohet testimit.

4. Raport i përkohshëm dhe përfundimtar për rezultatet e fazave të testimit

eu-LISA do të hartojë në baza të rregullta raporte për statusin e testeve. Raportet do të përcaktojnë cila fazë e testimit është duke u zhvilluar aktualisht, dhe faktin nëse shteti anëtar ka përfunduar apo nisur, apo nuk ka nisur ende, ndonjë prej fazave. Nëse ka ndonjë shmangie të dukshme nga kalendari i testeve, këto shmangie dhe shkaqet e tyre duhet të regjistrohen.

Me mbylljen e çdo faze të testimit, eu-LISA do të hartojë një raport mbi rezultatet, problematikat e hasura dhe zgjidhjet alternative. Në rastet kur shteti anëtar që i nënshtrohet testimit ose eu-LISA vlerësojnë se testet nuk mund të mbyllen me sukses, ata do ta regjistrojnë këtë fakt duke cituar arsyet, në një shënim të veçantë.

1. 1. Gazeta Zyrtare L 381, 28.12.2006, f. 4.
2. 2. Gazeta Zyrtare L 205, 7.8.2007, f. 63.
3. 3. Gazeta Zyrtare L 239, 22.9.2000, f. 19.
4. 4. Rregullorja e Këshillit (KE) nr. 189/2008, datë 18 shkurt 2008, "Për testet e Sistemit të Informacionit Shengen të gjeneratës së dytë (SIS II)" (Gazeta Zyrtare L 57, 1.3.2008, f. 1).
5. 5. Vendimi i Këshillit 2008/173/ÇBD, datë 18 shkurt 2008, "Për testet e Sistemit të Informacionit Shengen të gjeneratës së dytë (SIS II)" (Gazeta Zyrtare L 57, 1.3.2008, f. 14).
6. 6. Rregullorja e Këshillit (KE) nr. 1104/2008, datë 24 tetor 2008, "Për kalimin nga Sistemi i Informacionit Shengen (SIS 1+) në Sistemin e Informacionit Shengen të gjeneratës së dytë (SIS II)" (Gazeta Zyrtare L 299, 8.11.2008, f. 1).
7. 7. Vendimi i Këshillit 2008/839/ÇBD, datë 24 tetor 2008, "Për kalimin nga Sistemi i Informacionit Shengen (SIS 1+) në Sistemin e Informacionit Shengen të gjeneratës së dytë (SIS II)" (Gazeta Zyrtare L 299, 8.11.2008, f. 43).
8. 8. Rregullorja e Këshillit (BE) nr. 1273/2012, datë 20 dhjetor 2012, "Për kalimin nga Sistemi i Informacionit Shengen (SIS 1+) në Sistemin e Informacionit Shengen të gjeneratës së dytë (SIS II)" (Gazeta Zyrtare L 359, 29.12.2012, f. 32).
9. 9. Rregullorja e Këshillit (BE) nr. 1272/2012, datë 20 dhjetor 2012, "Për kalimin nga Sistemi i Informacionit Shengen (SIS 1+) në Sistemin e Informacionit Shengen të gjeneratës së dytë (SIS II)" (Gazeta Zyrtare L 359, 29.12.2012, f. 21).
10. 10. COM(2014) 713 i fundit dhe COM(2014) 714 i fundit.
11. 11. Rregullorja (BE) nr. 1077/2011 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 25 tetor 2011, "Për ngritjen e një Agjencie Evropiane për menaxhimin operacional të sistemeve TI në shkallë të gjerë në zonën e lirisë, sigurisë dhe drejtësisë" (Gazeta Zyrtare L 286, 1.11.2011, f. 1).
12. 12. Vendimi i Këshillit 2000/365/KE, datë 29 maj 2000, "Për kërkesën e Mbretërisë së Bashkuar të Britanisë së Madhe dhe Irlandës për të marrë pjesë në disa nga dispozitat e tërësisë së legjislacionit të Shengenit (Gazeta Zyrtare L 131, 1.6.2000, f. 43).
13. 13. Vendimi i Këshillit 2002/192/KE, datë 28 shkurt 2002, "Për kërkesën e Irlandës për të marrë pjesë në disa nga dispozitat e tërësisë së legjislacionit të Shengenit (Gazeta Zyrtare L 64, 7.3.2002, f. 20).
14. 14. Gazeta Zyrtare L 176, 10.7.1999, f. 36.
15. 15. Vendimi i Këshillit 1999/437/KE, datë 17 maj 1999, "Për marrëveshje të caktuara për zbatimin e marrëveshjes së nënshkruar nga Këshillit i Bashkimit Evropian dhe Republika e Islandës dhe Mbretëria e Norvegjisë në lidhje me përfshirjen e këtyre dy shteteve në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit të Shengenit (Gazeta Zyrtare L 176, 10.7.1999, f. 31).
16. 16. Gazeta Zyrtare L 53, 27.2.2008, f. 52.
17. 17. Vendimi i Këshillit 2004/860/KE, datë 25 tetor 2004, "Për nënshkrimin në emër të Komunitetit Evropian dhe për zbatimin e përkohshëm të disa dispozitave të marrëveshjes ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian dhe Konfederatës së Zvicrës në lidhje me përfshirjen e Konfederatës së Zvicrës në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit të Shengenit (Gazeta Zyrtare L 370, 17.12.2004, f. 78).
18. 18. Gazeta Zyrtare L 160, 18.6.2011, f. 21.
19. 19. Vendimi i Këshillit 2011/350/BE, datë 7 mars 2011, "Për nënshkrimin, në emër të Bashkimit Evropian, të Protokollit ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian, Konfederatës së Zvicrës dhe Principatës së Lihtenshtajnit për aderimin e Principatës së Lihtenshtejnit në marrëveshjen ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian dhe Konfederatës së Zvicrës për përfshirjen e kësaj të fundit në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit të Shengenit, në lidhje me eliminimin e kontrolleve në kufijtë e brendshëm dhe lëvizjen e personave" (Gazeta Zyrtare L 160, 18.6.2011, f. 19).
20. 20. Vendimi Zbatues i Këshillit (BE) nr. 2015/219, datë 29 janar 2015, që zëvendëson Shtojcën e Vendimit Zbatues 2013/115/BE "Për manualin SIRENE dhe masa të tjera për Sistemin e Informacionit Shengen të gjeneratës së dytë (SIS II)" (Gazeta Zyrtare L 44, 18.2.2015, f. 75).

 

18.2.2015

SQ

Gazeta Zyrtare e Bashkimit Evropian

L 44/75

VENDIMI ZBATUES I KOMISIONIT (BE) 2015/219, DATË 29 JANAR 2015, "PËR ZËVENDËSIMIN E SHTOJCËS SË VENDIMIT ZBATUES 2013/115/BE "PËR MANUALIN SIRENE DHE MASA TË TJERA ZBATUESE PËR SISTEMIN INFORMATIV SHENGEN TË GJENERATËS SË DYTË (SIS II)"

(njoftuar me dokumentin C(2015) 326)

KOMISIONI EVROPIAN,

Duke pasur parasysh Traktatin për Funksionimin e Bashkimit Evropian,

Duke pasur parasysh Rregulloren (KE) nr. 1987/2006 të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit, datë 20 dhjetor 2006, "Për ngritjen, funksionimin dhe përdorimin e Sistemit Informativ Shengen të gjeneratës së dytë (SIS II)"¹, dhe në veçanti nenin 8, paragrafi 4, nenin 9, paragrafi 1, nenin 20, paragrafi 3, germën "a" të nenit 22, nenin 36, paragrafi 4 dhe nenin 37, paragrafi 7 të tij,

Duke pasur parasysh Vendimin e Këshillit 2007/533/ÇBD, datë 12 qershor 2007, "Për ngritjen, funksionimin dhe përdorimin e Sistemit Informativ Shengen të gjeneratës së dytë (SIS II)"², dhe në veçanti nenin 8, paragrafi 4, nenin 9, paragrafi 1, nenin 20, paragrafi 4, germën "a" të nenit 22, nenin 51, paragrafi 4 dhe nenin 52, paragrafi 7 të tij,

Pas konsultimit me Mbikëqyrësin Evropian të Mbrojtjes së të Dhënave,

Meqë:

1. Sistemi Informativ Shengen i gjeneratës së dytë (SIS II) është vënë në funksionim më 9 prill 2013. Ai përmban informacion të mjaftueshëm për të lejuar identifikimin e një personi apo objekti, si dhe veprimet e nevojshme që duhet të ndërmerren. Krahas kësaj, për funksionimin në mënyrë efektive të SIS II, shtetet anëtare shkëmbejnë informacione plotësuese në lidhje me sinjalizimet. Ky shkëmbim i informacioneve plotësuese kryhet nga Zyrat Sirene.
2. Për të lehtësuar punën e Zyrave Sirene dhe të përdoruesve të SIS II të përfshirë në operacionet Sirene në punën e tyre të përditshme, një Manual Sirene u miratua në vitin 2008 përmes një akti të mëparshëm ligjor të shtyllës së parë, përkatësisht Vendimi i Komisionit 2008/333/KE (3), si dhe përmes një akti të mëparshëm ligjor të shtyllës së tretë, përkatësisht Vendimi i Komisionit 2008/334/ÇBD⁴. Këto vendime u zëvendësuan me Vendimin Zbatues të Komisionit 2013/115/BE⁵ me qëllim për të pasqyruar më mirë nevojat operacionale të përdoruesve dhe personelit të përfshirë në operacionet e Sirene, për të përmirësuar njëtrajtshmërinë e procedurave të punës dhe për të garantuar që rregullat teknike të korrespondojnë me kërkesat bashkëkohore.
3. Pas vitit të parë të funksionimit të SIS II, është me vend të ndryshohet Vendimi Zbatues 2013/115/BE, me qëllim për të pasqyruar sfidat dhe kërkesat operacionale të reja, si dhe për të parashikuar dispozita më të qarta në disa fusha që lidhen me përpunimin e të dhënave të SIS II. Kjo duhet të rrisë sigurinë juridike dhe të mbrojë më tej të drejtat themelore.
4. Në përputhje me nenin 29, paragrafi 1 dhe nenin 30, paragrafi 1 të Rregullores (KE) nr. 1987/2006, si dhe me nenin 44, paragrafi 1 dhe nenin 45, paragrafi 1 të Vendimit 2007/533/ÇBD, një sinjalizim i regjistruar në SIS II duhet të ruhet vetëm për kohën e nevojshme për arritjen e qëllimit për të cilin ai është dhënë. Duke marrë në konsideratë praktikat e ndryshme të shteteve anëtare në lidhje me përcaktimin e kohës kur një sinjalizim përmbush qëllimin e tij, është me vend të vendosen kritere të hollësishme për çdo kategori sinjalizimi, për të përcaktuar se kur ai duhet të fshihet nga SIS II.
5. Mbretëria e Bashkuar nuk merr pjesë në Rregulloren (KE) nr. 1987/2006, dhe për rrjedhojë nuk mund të kërkojë dhe të regjistrojë sinjalizime për refuzimin e hyrjes apo qëndrimit në lidhje me shtetas të vendeve të treta. Megjithatë, ajo vazhdon të ketë detyrimin për të zbatuar rregullat për përputhshmërinë dhe prioritetin e të gjitha kategorive të sinjalizimeve, duke qenë se SIS II përbën një sistem unik. Si rrjedhojë, është e nevojshme të përcaktohet procedura e konsultimit në rastet kur pretendohet një mospërputhshmëri ndërmjet një sinjalizimi të dhënë nga Mbretëria e Bashkuar dhe një sinjalizimi për refuzim të hyrjes apo qëndrimit të lëshuar nga një shtet tjetër anëtar.
6. Është e domosdoshme të parashtrohet një procedurë e re e përshpejtuar për shkëmbimin e informacionit mbi sinjalizimet për kontrolle diskrete dhe specifike, me qëllim për të trajtuar një kërcënim të mundshëm në rritje që paraqesin disa persona, të përfshirë në terrorizëm apo në krime të tjera serioze, të cilat kërkojnë veprim të menjëhershëm të autoriteteve kompetente. Është e nevojshme që për përdoruesit fundorë të tregohet nëse një dokument i përdorur për qëllime udhëtimi është shfuqizuar nga autoritetet kombëtare lëshuese për të garantuar sekuestrimin e këtyre dokumenteve. Me qëllim për t'u dhënë përdoruesve fundorë udhëzime për raportimin e përshpejtuar dhe dokumentet e shfuqizuara të përdorura për qëllime udhëtimi, Aneksi 2 duhet të ndryshohet.
7. Me qëllim për të përafruar praktikat kombëtare, duhet të bëhet rishikimi i procedurave të caktuara të detajuara. Duke marrë në konsideratë se gjurmët e gishtërinjve dhe fotografitë duhet t'u bashkëngjiten sinjalizimeve pas vënies së tyre në dispozicion ose mund të bashkëngjiten në formularë për t'iu ofruar shtetit anëtar dhënës, dispozita e procedurës Sirpit dhe Aneksi 5 duhet të fshihen.
8. Statistikat në lidhje me ndërhyrjet e Personit të Kontaktit Sirene në çdo Zyrë Sirene duhet të grumbullohen me qëllim për të mundësuar një vlerësim më të mirë të efikasitetit të tyre. Për këtë qëllim, Aneksi 6 duhet të ndryshohet.
9. Dispozitat për mbrojtjen e të dhënave personale dhe sigurinë e të dhënave në SIS II janë parashtruar në Rregulloren (KE) nr. 1987/2006 dhe në Vendimin 2007/533/ÇBD. Në mungesë të dispozitave specifike në Rregulloren (KE) nr.1987/2006, Direktiva 95/46/KE e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit⁶ duhet të zbatohet për shkëmbimin e informacionit plotësues në lidhje me sinjalizimet e bazuara në nenin 24 të Rregullores (KE) nr. 1987/2006. Në mungesë të dispozitave specifike në Vendimin 2007/533/ÇBD, Vendimi Kuadër I Këshillit 2008/977/ÇBD⁷ duhet të zbatohet për shkëmbimin e informacionit plotësues në lidhje me të gjitha sinjalizimet e tjera.
10. Duke qenë se Rregullorja (KE) nr. 1987/2006 mbështetet në tërësinë e legjislacionit të Shengenit, Danimarka, në përputhje me nenin 5 të Protokollit për Qëndrimin e Danimarkës, bashkëlidhur Traktatit për Bashkimin Evropian dhe Traktatit themelues të Komunitetit Evropian, njoftoi me anë të shkresës së datës 15 qershor 2007 transpozimin e tërësisë së këtij legjislacioni në legjislacionin e saj kombëtar. Danimarka merr pjesë në Vendimin 2007/533/ÇBD. Për rrjedhojë, ajo ka detyrimin të zbatojë këtë vendim.
11. Mbretëria e Bashkuar merr pjesë në këtë vendim në masën që ai nuk lidhet me shkëmbimin e informacionit plotësues në lidhje me nenet 24 dhe 25 të Rregullores (KE) nr. 1987/2006, në përputhje me nenin 5 të Protokollit për tërësinë e legjislacionit të Shengenit, të integruar në kuadrin e Bashkimit Evropian bashkëlidhur Traktatit për Bashkimin Evropian dhe Traktatit për Funksionimin e Bashkimit Evropian, si dhe me nenin 8, paragrafi 2 të Vendimit të Këshillit 2000/365/KE⁸.
12. Irlanda merr pjesë në këtë vendim në masën që ai nuk lidhet me shkëmbimin e informacionit plotësues në lidhje me nenet 24 dhe 25 të Rregullores (KE) nr. 1987/2006, në përputhje me nenin 5 të Protokollit për tërësinë e legjislacionit të Shengenit, të integruar në kuadrin e Bashkimit Evropian bashkëlidhur Traktatit për Bashkimin Evropian dhe Traktatit për Funksionimin e Bashkimit Evropian, si dhe me nenin 6, paragrafi 2 të Vendimit të Këshillit 2002/192/KE⁹.
13. Për sa i përket Qipros, ky vendim përbën një akt që bazohet mbi tërësinë e legjislacionit të Shengenit, ose që lidhet me të sipas kuptimit të nenit 3, paragrafi 2 të Aktit të Aderimit 2003.
14. Për sa i përket Kroacisë, ky vendim përbën një akt që bazohet mbi tërësinë e legjislacionit të Shengenit, ose që lidhet me të sipas kuptimit të nenit 4, paragrafi 1 të Aktit të Aderimit 2012.
15. Për sa i përket Islandës dhe Norvegjisë, ky vendim përbën një zhvillim të dispozitave të tërësisë së legjislacionit të Shengenit, sipas kuptimit të marrëveshjes së lidhur ndërmjet Këshillit të Bashkimit Evropian dhe Republikës së Islandës dhe Mbretërisë së Norvegjisë për asociimin e këtyre dy shteteve në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit të Shengenit¹⁰, të cilat përfshihen në fushën e përmendur në nenin 1, germa "G" të Vendimit të Këshillit 1999/437/KE¹¹.
16. Për sa i përket Zvicrës, ky vendim përbën një zhvillim të dispozitave të tërësisë së legjislacionit të Shengenit, sipas kuptimit të marrëveshjes së lidhur ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian dhe Konfederatës së Zvicrës për asociimin e Konfederatës së Zvicrës në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit të Shengenit¹², të cilat përfshihen në fushën e përmendur në nenin 1, germa "G" të Vendimit 1999/437/KE, që lexohet i lidhur me nenin 4, paragrafi 1 të Vendimit të Këshillit 2004/860/KE¹³.
17. Për sa i përket Lihtenshtejnit, ky vendim përbën një zhvillim të dispozitave të tërësisë së legjislacionit të Shengenit, sipas kuptimit të Protokollit ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian, Konfederatës së Zvicrës dhe Principatës së Lihtenshtajnit për aderimin e Principatës së Lihtenshtajnit në marrëveshjen ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian dhe Konfederatës së Zvicrës për asociimin e Konfederatës së Zvicrës në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit të Shengenit¹⁴, të cilat përfshihen në fushën e përmendur në nenin 1, germa "G" t' Vendimit 1999/437/KE, që lexohet i lidhur me nenin 3 të Vendimit të Këshillit 2011/350/BE¹⁵.
18. Masat e parashikuara në këtë vendim janë në përputhje me opinionin e Komitetit të ngritur në bazë të nenit 51 të Rregullores (KE) nr. 1987/2006 dhe nenit 67 të Vendimit 2007/533/ÇBD,

MIRATON KËTË VENDIM:

Neni 1

Shtojca e Vendimit Zbatues 2013/115/KE zëvendësohet me tekstin e shtojcës së këtij vendimi.

Neni 2

Aneksi 2 i Shtojcës së Vendimit Zbatues 2013/115/BE zbatohet deri më 31 janar 2015.

Aneksi 2 i Shtojcës së këtij vendimi hyn në fuqi më 1 shkurt 2015.

Neni 3

Ky vendim u drejtohet shteteve anëtare.

Nënshkruar në Bruksel, më 29 janar 2015.

Për Komisionin

Dimitris AVRAMOPOULOS

Anëtar i Komisionit

SHTOJCA

MANUALI SIRENE DHE MASA TË TJERA ZBATUESE PËR SISTEMIN INFORMATIV SHENGEN TË GJENERATËS SË DYTË (SIS II)

TABELA E LËNDËS

HYRJE 82

1. ZYRAT SIRENE DHE INFORMACIONI PLOTËSUES 84

1.1. Zyra Sirene 84

1.2. Manuali Sirene 84

1.3. Anekset e këtij Manuali Sirene 84

1.4. Katalogu i rekomandimeve për zbatimin e saktë të tërësisë së legjislacionit dhe praktikave më të mira të Shengenit (Sistemi Informativ Shengen). 85

1.5. Roli i Zyrave Sirene në bashkëpunimin policor në Bashkimin Evropian 85

1.5.1. Transferimi i të dhënave dhe informacioneve plotësuese të SIS II tek vendet e treta ose organizatat ndërkombëtare 85

1.6. Marrëdhëniet ndërmjet Zyrave Sirene dhe Europolit 85

1.7. Marrëdhëniet ndërmjet Zyrave Sirene dhe Eurojust 85

1.8. Marrëdhëniet ndërmjet Zyrave Sirene dhe Interpolit 85

1.8.1. Përparësia e sinjalizimeve SIS II ndaj sinjalizimeve të Interpolit 85

1.8.2. Zgjedhja e kanalit të komunikimit 86

1.8.3. Përdorimi dhe shpërndarja e difuzioneve të Interpolit në shtetet e Shengenit 86

1.8.4. Zbulimi dhe fshirja e një sinjalizimi 86

1.8.5. Përmirësimi i bashkëpunimit ndërmjet Zyrave Sirene dhe ZKQ-ve të Interpolit 86

1.9. Standardet 86

1.9.1. Disponueshmëria 86

1.9.2. Vazhdimësia 86

1.9.3. Konfidencialiteti 86

1.9.4. Aksesueshmëria 86

1.10. Komunikimet 86

1.10.1. Gjuha e komunikimit 86

1.10.2. Shkëmbimi i të dhënave ndërmjet Zyrave Sirene 86

1.10.3. Rrejti, mesazhet dhe kutitë postare 87

1.10.4. Komunikimi në rrethana përjashtimore 87

1.11. Blloku i Adresave Sirene (BAS) 87

1.12. Sistemi Sirene i fluksit të punës 88

1.13. Afatet kohore për përgjigje 88

1.13.1. Njoftimi i urgjencës në formularët Sirene, duke përfshirë raportimin urgjent të një zbulimi 88

1.14. Rregullat e transliterimit/transkriptimit 88

1.15. Cilësia e të dhënave 88

1.16. Arkivimi 88

1.17. Stafi 89

1.17.1. Krerët e Zyrave Sirene 89

1.17.2. Personi i Kontaktit Sirene (PKSIR) 89

1.17.3. Njohuritë 89

1.17.4. Trajnimi 90

1.17.5. Shkëmbimi i personelit 90

2. PROCEDURAT E PËRGJITHSHME 90

2.1. Përkufizime 90

2.2. Sinjalizime të shumëfishta (neni 34, paragrafi 6 i Rregullores SIS II dhe neni 49, paragrafi 6 i Vendimit SIS II) 91

2.2.1. Përputhshmëria e sinjalizimeve 91

2.2.2. Rendi i përparësisë së sinjalizimeve 92

2.2.3. Kontrolli i përputhshmërisë dhe regjistrimi i sinjalizimeve të shumëfishta 93

2.2.4. Pozita e veçantë e Mbretërisë së Bashkuar dhe Irlandës 94

2.3. Shkëmbimi i informacionit pas një zbulimi 94

2.4. Kur procedurat pas një zbulimi nuk mund të ndiqen neni 48 i Vendimit SIS II dhe neni 33 i Rregullores SIS II) 95

2.5. Përpunimi i të dhënave për qëllime të ndryshme nga ato për të cilat ato janë regjistruar në SIS II (neni 46, paragrafi 5 i Vendimit SIS II) 95

2.6. Shënimi 96

2.6.1. Hyrje 96

2.6.2. Konsultimi me shtetet anëtare me synimin për të vendosur një shënim 96

2.6.3. Kërkesa për fshirjen e një shënimi 96

2.7. Të dhënat e konstatuara si të pasakta në aspektin ligjor ose faktik (neni 34 i Rregullores SIS II dhe neni 49 i Vendimit SIS II) 97

2.8. E drejta për të aksesuar dhe korrigjuar të dhënat (neni 41 i Rregullores SIS II dhe neni 58 i Vendimit SIS II) 97

2.8.1. Kërkesat për të aksesuar ose korrigjuar të dhënat 97

2.8.2. Shkëmbimi i informacionit mbi kërkesat për akses në sinjalizimet e dhëna nga shtete të tjera anëtare 97

2.8.3. Shkëmbimi i informacionit mbi kërkesat për korrigjim ose fshirje të të dhënave të regjistruara nga shtete të tjera anëtare 98

2.9. Fshirja kur rreshtin së u përmbushuri kushtet për ruajtjen e sinjalizimit 98

2.10. Regjistrimi i emrave të përveçëm 98

2..11. Kategoritë e ndryshme të identitetit 98

2.11.1. Identiteti i keqpërdorur (neni 36 i Rregullores SIS II dhe neni 51 i Vendimit SIS II) 98

2.11.2. Regjistrimi i një pseudonimi 99

2.11.3. Informacion i mëtejshëm për përcaktimin e identitetit të një personi 99

2,12. Shkëmbimi i informacionit në rastin e sinjalizimeve të ndërlidhura 99

2.12.1. Rregullat operacionale 100

2.13. Formati dhe cilësia e të dhënave biometrike në SIS II 100

2.13.1. Përdorimi i mëtejshëm i të dhënave të shkëmbyera, duke përfshirë arkivimin 100

2.13.2. Shkëmbimi i gjurmëve të gishtërinjve dhe fotografive 100

2.13.3. Kërkesat teknike 100

2.13.4. Formati dhe cilësia e të dhënave biometrike 100

2,14. Llojet e veçanta të kërkimit 101

2.14.1. Kërkimi me fokus gjeografik 101

2.14.2. Kërkimi me pjesëmarrjen e njësive të veçanta policore për kërkim të fokusuar (FAST) 101

3. SINJALIZIMET PËR ARRESTIMIN PËR QËLLIME DORËZIMI OSE EKSTRADIMI (NENI 26 I VENDIMIT SIS II) 101

3.1. Regjistrimi i një sinjalizimi 101

3.2. Sinjalizimet e shumëfishta 102

3.3. Identiteti i keqpërdorur 102

3.4. Regjistrimi i një pseudonimi 102

3.5. Informacioni plotësues që duhet t'u dërgohet shteteve anëtare 102

3.5.1. Informacioni plotësues që duhet të dërgohet në lidhje me arrestimin e përkohshëm 102

3.6. Vendosja e një shënimi 103

3.6.1. Kërkesa sistematike për vendosjen e një shënimi në sinjalizimet për persona të kërkuar për arrestim për qëllime ekstradimi, kur nuk zbatohet Vendimi Kuadër 2002/584/ÇBD 103

3.7. Veprimet e Zyrave Sirene pas marrjes së një sinjalizimi për arrestim 103

3.8. Shkëmbimi i informacionit pas një zbulimi 103

3.9. Shkëmbimi i informacionit plotësues rreth dorëzimit ose ekstradimit 104

3.10. Shkëmbimi i informacionit plotësues rreth transitit përmes një shteti tjetër anëtar 104

3.11. Fshirja e sinjalizimeve pas dorëzimit ose ekstradimit 104

4. SINJALIZIMET PËR REFUZIMIN E HYRJES OSE QËNDRIMIT (NENI 24 I RREGULLORES SIS II) 104

4.1. Regjistrimi i një sinjalizimi 104

4.2. Sinjalizimet e shumëfishta 105

4.3. Identiteti i keqpërdorur 105

4.4. Regjistrimi i një pseudonimi 105

4.5. Shkëmbimi i informacionit me lëshimin e lejeve të qëndrimit ose vizave 105

4.5.1. Procedura në rastet për të cilat zbatohet neni 5, paragrafi 4, germa "a" 106

4.5.2. Procedura në rastet për të cilat zbatohet neni 5, paragrafi 4, germa "c" 107

4.6. Rregullat e përbashkëta në lidhje me procedurat e përmendura në Seksionin 4.5 107

4.7. Shkëmbimi i informacionit pas një zbulimi dhe me refuzimin e hyrjes apo dëbimin nga zona Shengen 107

4.8. Shkëmbimi i informacionit pas një zbulimi për një shtetas të një vendi të tretë i cili gëzon të drejtën e lëvizjes së lirë 108

4.9. Shkëmbimi i informacionit nëse, në mungesë të një zbulimi, një shtet anëtar konstaton se ekziston një sinjalizim për refuzimin e hyrjes së një shtetasi të një vendi të tretë i cili gëzon të drejtën e lëvizjes së lirë 109

4.10. Fshirja e sinjalizimeve për refuzimin e hyrjes ose qëndrimit 109

5. SINJALIZIMET PËR PERSONAT E ZHDUKUR (NENI 32 I VENDIMIT SIS II) 109

5.1. Sinjalizimet e shumëfishta 109

5.2. Identiteti i keqpërdorur 109

5.3. Regjistrimi i një pseudonimi 109

5.4. Vendosja e një shënimi 109

5.5. Dhënia e detajeve përshkruese rreth të miturve të zhdukur dhe personave të tjerë të cilët konsiderohen në rrezik 109

5.6. Shkëmbimi i informacionit pas një zbulimi 110

5.7. Fshirja e sinjalizimeve për personat e zhdukur 111

5.7.1. Të miturit 111

5.7.2. Të rriturit kur nuk kërkohen masa mbrojtëse 111

5.7.3. Të rriturit, masa mbrojtëse të kërkuara 111

6. SINJALIZIMET PËR PERSONA TË KËRKUAR PËR NJË PROCEDURË GJYQËSORE (NENI 34 I VENDIMIT SIS II) 111

6.1. Sinjalizimet e shumëfishta 111

6.2. Identiteti i keqpërdorur 111

6.3. Regjistrimi i një pseudonimi 112

6.4. Shkëmbimi i informacionit pas një zbulimi 112

6.5. Fshirja e sinjalizimeve për persona të kërkuar për një procedurë gjyqësore 112

7. SINJALIZIMET PËR KONTROLLE DISKRETE DHE SPECIFIKE (NENI 36 I VENDIMIT SIS II) 112

7.1. Sinjalizimet e shumëfishta 112

7.2. Identiteti i keqpërdorur 112

7.3. Regjistrimi i një pseudonimi 112

7.4. Informimi i shteteve të tjera anëtare me dhënien e sinjalizimeve 112

7.5. Vendosja e një shënimi 113

7.6. Shkëmbimi i informacionit pas një zbulimi 113

7.7. Fshirja e sinjalizimeve për kontrolle diskrete dhe specifike 113

7.8. Sistemet e Njohjes Automatike të Targës (SNAT) 113

8. SINJALIZIMET PËR OBJEKTE PËR SEKUESTRIMIN OSE RUAJTJEN NË CILËSINË E PROVËS (NENI 38 I VENDIMIT SIS II) 113

8.1. Sinjalizimet e shumëfishta 113

8.2. Sinjalizimet e automjeteve 113

8.2.1. Kontrolli për sinjalizime të shumëfishta të një automjeti 113

8.2.2. NIA-të identike 114

8.3. Shkëmbimi i informacionit pas një zbulimi 115

8.4. Fshirja e sinjalizimeve për objekte për sekuestrimin ose përdorimin në cilësinë e provës në procedura penale 115

9. SISTEMET E NJOHJES AUTOMATIKE TË TARGËS (SNAT) 115
10. STATISTIKAT 116

HYRJE

ZONA SHENGEN

Më 14 qershor 1985, qeveritë e Mbretërisë së Belgjikës, Republikës Federale të Gjermanisë, Republikës së Francës, Dukatës së Madhe të Luksemburgut dhe Mbretërisë së Holandës nënshkruan një marrëveshje në Shengen, një qytezë e vogël në Luksemburg, me qëllim për t'u mundësuar "(...) të gjithë shtetasve të shteteve anëtare të kalojnë lirisht kufijtë e brendshëm (...)" dhe për të mundësuar "qarkullimin e lirë të mallrave dhe shërbimeve".

Pesë vendet themeluese nënshkruan Konventën për zbatimin e Marrëveshjes së Shengenit¹⁶ më 19 qershor 1990, dhe më vonë iu bashkuan edhe Republika e Italisë më 27 nëntor 1990, Mbretëria e Spanjës dhe Republika Portugeze më 25 qershor 1991, Republika Helenike më 6 nëntor 1992, Republika e Austrisë më 28 prill 1995 dhe Mbretëria e Danimarkës, Mbretëria e Suedisë dhe Republika e Finlandës më 19 dhjetor 1996.

Rrjedhimisht, që prej 26 marsit 1995, tërësia e legjislacionit të Shengenit zbatohej plotësisht në Belgjikë, Gjermani, Francë, Luksemburg, Holandë, Spanjë dhe Portugali¹⁷. Që prej 31 marsit 1998, në Austri dhe në Itali¹⁸; që prej 26 marsit 2000 në Greqi¹⁹ dhe së fundmi, që prej 25 marsit 2001, tërësia e legjislacionit të Shengenit ishte plotësisht e zbatueshme në Norvegji, Islandë, Suedi, Danimarkë dhe Finlandë²⁰.

Mbretëria e Bashkuar (MB) dhe Irlanda marrin pjesë vetëm në disa prej dispozitave të tërësisë së legjislacionit të Shengenit, përkatësisht në përputhje me Vendimin 2000/365/KE dhe Vendimin 2002/192/KE.

Në rastin e MB, dispozitat në të cilat Mbretëria e Bashkuar shprehu dëshirën të merrte pjesë (me përjashtim të SIS) janë të zbatueshme që prej 1 janarit 2005²¹.

Tërësia e legjislacionit të Shengenit u përfshi në kuadrin ligjor të Bashkimit Evropian përmes protokolleve të bashkëlidhur në Traktatin e Amsterdamit²² më 1999. Më 12 maj 1999 u miratua një Vendim i Këshillit për përcaktimin e bazës ligjore për secilën prej dispozitave ose vendimeve që përbëjnë tërësinë e legjislacionit të Shengenit, në përputhje me dispozitat përkatëse të Traktatit themelues të Bashkimit Evropian dhe Traktatit për Bashkimin Evropian.

Prej 1 majit 2004, tërësia e legjislacionit të Shengenit, siç përfshihet në kuadrin e Bashkimit Evropian nga Protokolli i bashkëlidhur në Traktatin për Bashkimin Evropian dhe në Traktatin për themelimin e Komunitetit Evropian (referuar në vijim si Protokolli i Shengenit), si dhe në aktet e bazuar apo të lidhur me të, ka fuqi detyruese ndaj Republikës Çeke, Republikës së Estonisë, Republikës së Letonisë, Republikës së Lituanisë, Hungarisë, Republikës së Maltës, Republikës së Polonisë, Republikës së Sllovenisë dhe Republikës së Sllovakisë. Këto shtete anëtare u bënë anëtarë të plotë të zonës Shengen më 21 dhjetor 2007.

Qipro është palë nënshkruese e Konventës për zbatimin e Marrëveshjes së Shengenit, por përfiton një shmangie në bazë të Aktit të saj të Aderimit të 2003.

Republika e Bullgarisë dhe Rumania kanë aderuar në Bashkimin Evropian më 1 janar 2007; që prej kësaj date tërësia e legjislacionit të Shengenit dhe aktet e bazuara apo të lidhura me të kanë fuqi detyruese ndaj tyre, me shmangien e parashikuar në Aktin e tyre të Aderimit të 2005.

Kroacia ka aderuar në Bashkimin Evropian më 1 korrik 2013. Ajo zbaton tërësinë e legjislacionit të Shengenit me shmangien e parashikuar nga Akti i saj i Aderimit i 2011.

Disa prej dispozitave të tërësisë së legjislacionit të Shengenit zbatohen me aderimin e shteteve të reja anëtare në BE. Dispozita të tjera zbatohen në këto shtete anëtare vetëm në bazë të një vendimi të Këshillit për këtë qëllim. Përfundimisht, Këshilli merr një vendim për eliminimin e kontrollit kufitar, pas verifikimit se në shtetin anëtar në fjalë janë përmbushur kushtet e nevojshme për zbatimin e tërësisë së legjislacionit përkatës, në përputhje me procedurat e zbatueshme të vlerësimit të Shengenit dhe pas konsultimit me Parlamentin Evropian.

Disa vende të tjera evropiane i janë bashkuar zonës Shengen. Mbretëria e Norvegjisë dhe Republika e Islandës nënshkruan një Marrëveshje Asociimi me shtetet anëtare më 18 maj 1999,²³ me qëllim për t'u asociuar në Konventën e Shengenit.

Në vitin 2004, Konfederata e Zvicrës nënshkroi një Marrëveshje me Bashkimin Evropian dhe Komunitetin Evropian në lidhje me përfshirjen e saj në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit të Shengenit²⁴, mbi bazën e të cilit ai u bë anëtar i zonës Shengen më 12 dhjetor 2008.

Mbi bazën e Protokollit ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian, Konfederatës së Zvicrës dhe Principatës së Lihtenshtajnit për aderimin e Principatës së Lihtenshtajnit në Marrëveshjen ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian dhe Konfederatës së Zvicrës për përfshirjen e kësaj të fundit në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit të Shengenit²⁵, të nënshkruar në vitin 2008, Principata e Lihtenshtajnit u bë anëtare e zonës Shengen më 19 dhjetor 2011.

Sistemi Informativ Shengen i gjeneratës së dytë (SIS II)

SIS II, i ngritur në përputhje me Rregulloren (KE) nr. 1987/2006 dhe me Vendimin 2007/533/ÇBD (Vendimi SIS II) "Për ngritjen, funksionimin dhe përdorimin e Sistemit të Informacionit të Gjeneratës së Dytë (SIS II) (së bashku: aktet ligjore SIS II), si dhe me Rregulloren (KE) nr. 1986/2006 të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit²⁶ përbën një sistem të përbashkët informacioni, i cili i lejon autoriteteve kompetente të shteteve anëtare të bashkëpunojnë përmes shkëmbimit të informacionit, dhe është një mjet thelbësor për zbatimin e dispozitave të tërësisë së legjislacionit të Shengenit, siç përfshihet në kuadrin e Bashkimit Evropian. Këto akte, në zbatim që prej 9 prillit 2013, shfuqizuan Titullin IV të Konventës për zbatimin e Marrëveshjes së Shengenit. SIS II zëvendëson Sistemin Informativ Shengen të gjeneratës së parë, që hyri në punë në vitin 1995 dhe u zgjat në vitin 2005 dhe 2007.

Qëllimi i SIS II, siç parashtrohet në nenin 1 të akteve ligjore SIS II është "(...) të garantojë një nivel të lartë sigurie brenda fushës së lirisë, sigurisë dhe drejtësisë të Bashkimit Evropian, duke përfshirë ruajtjen e sigurisë publike dhe të politikave publike dhe garantimin e sigurisë në territoret e shteteve anëtare, si dhe të zbatojë dispozitat e Titullit IV të Pjesës së Tretë të Traktatit (KE) (referuar në vijim si Traktati i KE) në lidhje me lëvizjen e personave në territoret e tyre, duke përdorur informacionin e komunikuar nëpërmjet këtij sistemi".

Në përputhje me aktet ligjore SIS II, përmes një procedure automatike të konsultimit, SIS II u ofron autoriteteve të mëposhtme akses në sinjalizimet për persona dhe objekte:

1. a) autoriteteve përgjegjëse për kontrollet kufitare, në përputhje me Rregulloren (KE) nr. 562/2006 të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit²⁷;
2. b) autoriteteve që kryejnë dhe koordinojnë kontrolle të tjera policore dhe doganore brenda vendit;
3. c) autoriteteve gjyqësore kombëtare dhe autoriteteve të tyre koordinuese;
4. d) autoriteteve përgjegjëse për lëshimin e vizave, autoriteteve qendrore përgjegjëse për shqyrtimin e aplikimeve për vizë, autoriteteve përgjegjëse për lëshimin e lejeve të qëndrimit dhe për administrimin e legjislacionit për shtetasit e vendeve të treta në drejtim të zbatimit të legjislacionit komunitar në lidhje me lëvizjen e personave;
5. e) autoriteteve përgjegjëse për lëshimin e certifikatave të regjistrimit të automjeteve (në përputhje me Rregulloren (KE) nr. 1986/2006).

Në përputhje me Vendimin SIS II, Europol dhe Eurojust kanë akses në kategori të caktuara të sinjalizimeve.

SIS II përbëhet nga elementët e mëposhtëm:

1. një sistem qendror (SIS II qendror) i përbërë nga:
2. a) një funksion i mbështetjes teknike (CS-SIS) që përmban një bazë të dhënash (baza e të dhënave SIS II);
3. b) një ndërfaqe kombëtare uniforme (NI-SIS);
4. një sistem kombëtar (N.SIS II) në secilin prej shteteve anëtare, i përbërë nga sisteme kombëtare të të dhënave që komunikojnë me SIS II qendror. Një N.SIS II mund të përmbajë një skedar të dhënash (një kopje kombëtare), që përmban një kopje të plotë ose të pjesshme të bazës së të dhënave të SIS II;
5. një infrastrukturë komunikimi ndërmjet CS-SIS dhe NI-SIS që ofron një rrjet virtual të enkriptuar, të dedikuar për të dhënat e SIS II dhe shkëmbimin e të dhënave ndërmjet Zyrave Sirene, siç parashikohet më poshtë.
6. ZYRAT SIRENE DHE INFORMACIONI PLOTËSUES

1.1. Zyra Sirene

SIS II përmban vetëm informacionin e domosdoshëm (p.sh. të dhënat e sinjalizimit) për të lejuar identifikimin e një personi apo objekti, si dhe veprimet e nevojshme që duhet të ndërmerren. Krahas kësaj, sipas akteve ligjore të SIS II, shtetet anëtare shkëmbejnë informacion plotësues lidhur me sinjalizimin e kërkuar për zbatimin e dispozitave të caktuara të parashikuara në aktet ligjore SIS II, dhe për funksionimin e duhur të SIS II, në baza qoftë dypalëshe apo shumëpalëshe.

Kjo strukturë, e ngritur për të trajtuar shkëmbimin e informacionit plotësues, është emërtuar "Sirene", i cili është akronimi i emërtimit të strukturës në gjuhën angleze: Supplementary Information Request at the National Entries (Kërkesa për Informacione Plotësuese në Kufijtë Kombëtarë).

Çdo shtet anëtar ngre një zyrë kombëtare "Sirene", në përputhje me nenin 7, paragrafi 2, të përbashkët për të gjithë aktet ligjore të SIS II. Kjo zyrë shërben si një pikë e vetme kontakti për shtetet anëtare, plotësisht funksionale gjatë 24 orëve të çdo dite të javës, për qëllime të shkëmbimit të informacioneve plotësuese në lidhje me regjistrimin e sinjalizimeve dhe për të lejuar marrjen e masave duhura në rastet kur personat dhe objektet janë regjistruar në SIS II dhe janë gjetur si rezultat i një zbulimi. Detyrat kryesore të Zyrave Sirene përfshijnë²⁸ garantimin se shkëmbimi i të gjithë informacionit plotësues është në përputhje me kërkesat e këtij Manuali Sirene, siç parashikohet në nenin 8 të përbashkët për të gjithë aktet ligjore SIS II, për qëllimet e mëposhtme:

1. a) për t'u lejuar shteteve anëtare të konsultohen apo të informojnë njëri-tjetri gjatë regjistrimit të një sinjalizimi (p.sh. kur regjistrohen sinjalizime për arrestimin);
2. b) pas një zbulimi, për të mundësuar marrjen e masave të duhura (p.sh. bashkërendimin e një sinjalizimi);
3. c) kur masa e nevojshme nuk mund të merret (p.sh. vendosja e një shënimi);
4. d) gjatë trajtimit të cilësisë së të dhënave të SIS II (p.sh. kur të dhënat janë regjistruar në mënyrë të jashtëligjshme ose janë të pasakta në aspektin faktik), duke përfshirë verifikimin e sinjalizimeve hyrëse, nëse kjo parashikohet nga legjislacioni kombëtar;
5. e) kur trajtohet përputhshmëria dhe përparësia e sinjalizimeve (p.sh. kur kontrollohet për sinjalizime të shumëfishta);
6. f) kur trajtohen të drejtat e subjekteve të të dhënave, veçanërisht e drejta për akses në të dhëna.

Shtetet anëtare nxiten të organizojnë të gjitha organet kombëtare përgjegjëse për bashkëpunimin policor ndërkombëtar, duke përfshirë Zyrat Sirene, në një mënyrë të strukturuar, me qëllim për të parandaluar mosmarrëveshjet e kompetencës dhe dyfishimin e punës.

1.2. Manuali Sirene

Manuali Sirene është një grup udhëzimesh që përshkruajnë me hollësi rregullat dhe procedurat që rregullojnë shkëmbimin dypalësh ose shumëpalësh të informacionit plotësues.

1.3. Anekset e këtij Manuali Sirene

Duke qenë se rregulla të caktuara të natyrës teknike kanë një ndikim të drejtpërdrejtë në punën e përdoruesve në shtetet anëtare, duke përfshirë Zyrat Sirene, është e përshtatshme që këto rregulla të përfshihen në Manualin Sirene. Për rrjedhojë, anekset e këtij manuali parashikojnë, ndër të tjera, rregulla për transliterimin, tabela të koduara, formularë për komunikimin e informacionit plotësues dhe masa të tjera zbatuese teknike për përpunimin e të dhënave.

1.4. Katalogu i rekomandimeve për zbatimin e saktë të tërësisë së legjislacionit dhe praktikave më të mira të Shengenit (Sistemi Informativ Shengen)

Katalogu shërben për të ofruar rekomandime dhe praktika më të mira pa fuqi ligjore të detyrueshme për shtetet anëtare, në kuadër të përvojës. Ai shërben gjithashtu si një mjet reference për vlerësimin e zbatimit të saktë të akteve ligjore të SIS II. Për rrjedhojë, ai duhet të merret për bazë për aq sa është e mundur.

1.5. Roli i Zyrave Sirene në bashkëpunimin policor në Bashkimin Evropian

Shkëmbimi i informacionit plotësues nuk cenon detyrat që i janë ngarkuar Zyrave Sirene në fushën e bashkëpunimit policor ndërkombëtar nga legjislacioni kombëtar, në zbatim të akteve të tjera ligjore të Bashkimit Evropian.

Detyra të tjera mund t'i ngarkohen Zyrave Sirene, veçanërisht nga legjislacioni kombëtar në zbatim të Vendimit Kuadër 2006/960/ÇBD, neneve 39 dhe 46 të Konventës së Shengenit, për aq sa ato nuk janë zëvendësuar nga Vendimi Kuadër 2006/960/ÇBD, si dhe nenit 40 ose 41 të Konventës së Shengenit, ose nëse informacioni përfshihet në fushën e zbatimit të ndihmës juridike të ndërsjellë.

Nëse një Zyrë Sirene merr nga një tjetër Zyrë Sirene një kërkesë që sipas legjislacionit kombëtar nuk është në kompetencën e saj, ajo ia dërgon atë menjëherë autoritetit kompetent dhe njofton Zyrën Sirene kërkuese lidhur me këtë veprim. Nëse është e nevojshme, ajo i ofron Zyrës Sirene kërkuese mbështetje për lehtësimin e komunikimit.

1.5.1. Transferimi i të dhënave dhe informacioneve plotësuese të SIS II tek vendet e treta ose organizatat ndërkombëtare

Sipas nenit 39 të Rregullores SIS II dhe nenit 54 të Vendimit SIS II, të dhënat e përpunuara në SIS II në zbatim të këtyre dy akteve ligjore nuk transferohen apo vihen në dispozicion të vendeve të treta apo të organizatave ndërkombëtare. Ky ndalim zbatohet për transferimin e informacionit plotësues tek vendet e treta apo tek organizatat ndërkombëtare. Neni 55 i Vendimit SIS II parashikon shmangien nga ky rregull i përgjithshëm në lidhje me shkëmbimin e të dhënave mbi pasaportat e vjedhura, të përvetësuara, të humbura ose të zhvlerësuara me Interpolin, sipas kushteve të parashtruara në këtë nen.

1,6. Marrëdhëniet ndërmjet Zyrave Sirene dhe Europolit

Europoli ka të drejtë të aksesojë dhe të kërkojë në mënyrë të drejtpërdrejtë të dhënat e regjistruara në SIS II, sipas neneve 26, 36 dhe 38 të Vendimit SIS II. Europoli mund të kërkojë informacion plotësues nga shtetet anëtare përkatëse, në përputhje me dispozitat e Vendimit të Europolit²⁹. Në përputhje me legjislacionin e brendshëm, rekomandohet fuqimisht vendosja e bashkëpunimit me Njësinë Kombëtare të Europolit (NjKE), me qëllim për të garantuar që Zyra Sirene të njoftohet për çdo shkëmbim të informacionit plotësues ndërmjet Europolit dhe NjKE-së në lidhje me sinjalizimet në SIS II. Në raste përjashtimore kur komunikimi në nivel kombëtar në lidhje me sinjalizimet SIS II bëhet nga NjKE, të gjitha palët në komunikim, dhe veçanërisht Zyra Sirene, duhet të vihen në dijeni të këtij fakti për të shmangur ngatërresat.

1,7. Marrëdhëniet ndërmjet Zyrave Sirene dhe Eurojust

Anëtarët kombëtarë të Eurojust dhe asistentët e tyre kanë të drejtë të aksesojnë dhe të kërkojnë në mënyrë të drejtpërdrejtë të dhënat e regjistruara në SIS II, sipas neneve 26, 32, 34 dhe 38 të Vendimit SIS II. Në përputhje me legjislacionin e brendshëm, duhet të vendoset bashkëpunimi me ta me qëllim për të garantuar shkëmbimin e lehtë të informacionit në rast të një zbulimi. Në veçanti, Zyra Sirene duhet të jetë pika e kontaktit për shtetet anëtare të Eurojust dhe asistentët e tyre për informacionin plotësues që lidhet me sinjalizimet në SIS II.

1,8. Marrëdhëniet ndërmjet Zyrave Sirene dhe Interpolit³⁰

Roli i SIS II nuk është të zëvendësojë apo të kopjojë rolin e Interpolit. Edhe pse mund të ketë mbivendosje të detyrave, parimet udhëheqëse për veprimin dhe bashkëpunimin ndërmjet shteteve anëtare në bazë të Shengenit ndryshojnë në mënyrë thelbësore nga ato në bazë të Interpolit. Për rrjedhojë, është e nevojshme të vendosen rregulla për bashkëpunimin ndërmjet Zyrave Sirene dhe ZKQ-ve (Zyrave Kombëtare Qendrore) në nivel kombëtar.

Zbatohen parimet e mëposhtme:

1.8.1. Përparësia e sinjalizimeve SIS II ndaj sinjalizimeve të Interpolit

Në rastin e sinjalizimeve të dhëna nga shtetet anëtare, sinjalizimet SIS II dhe shkëmbimi i të gjithë informacionit mbi këto sinjalizime kanë gjithnjë përparësi ndaj sinjalizimeve dhe informacionit të shkëmbyer përmes Interpolit. Kjo është me rëndësi të veçantë në rastin e konfliktit të sinjalizimeve.

1.8.2. Zgjedhja e kanalit të komunikimit

Parimi i përparësisë së sinjalizimeve të Shengenit ndaj sinjalizimeve të Interpolit të dhëna nga shtetet anëtare respektohet dhe garantohet që NKQ-të e shteteve anëtare ta zbatojnë këtë parim. Me krijimin e sinjalizimit SIS II, të gjitha komunikimet në lidhje me sinjalizimin dhe qëllimin për krijimin e tij, dhe ekzekutimi i veprimeve që duhet të ndërmerren, sigurohen nga Zyrat Sirene. Nëse një shtet anëtar dëshiron të ndryshojë kanalet e komunikimit, duhet të konsultohet paraprakisht me palët e tjera. Ky ndryshim i kanalit është i mundur vetëm në raste specifike.

1.8.3. Përdorimi dhe shpërndarja e difuzioneve të Interpolit në shtetet e Shengenit

Duke pasur parasysh përparësinë e sinjalizimeve SIS II ndaj sinjalizimeve të Interpolit, përdorimi i këtyre të fundit kufizohet në raste përjashtimore (d.m.th. kur nuk ka asnjë parashikim, qoftë në aktet ligjore të SIS II apo në aspektin teknik, për të regjistruar një sinjalizim në SIS II, ose kur jo i gjithë informacioni i nevojshëm është i disponueshëm në sinjalizimin SIS II). Sinjalizimet paralele në SIS II dhe përmes Interpolit në zonën Shengen duhet të shmangen. Sinjalizimet e shpërndara përmes kanaleve të Interpolit dhe të cilat mbulojnë gjithashtu zonën Shengen ose pjesë të saj, shoqërohen me shënimin e mëposhtëm: "me përjashtim të shteteve të Shengenit".

1.8.4. Zbulimi dhe fshirja e një sinjalizimi

Me qëllim për të garantuar rolin e Zyrës Sirene si një koordinator i verifikimit të cilësisë së informacionit të regjistruar në SIS II, shtetet anëtare garantojnë që Zyrat Sirene dhe ZKQ-të të njoftojnë njëra-tjetrën për zbulimet dhe fshirjen e sinjalizimeve.

1.8.5. Përmirësimi i bashkëpunimit ndërmjet Zyrave Sirene dhe ZKQ-ve të Interpolit

Në përputhje me legjislacionin e brendshëm, çdo shtet anëtar merr të gjitha masat e duhura për të siguruar shkëmbimin efektiv të informacionit në nivel kombëtar ndërmjet Zyrës së tij Sirene dhe ZKQ-ve.

1.9. Standardet

Standardet mbi të cilat mbështetet bashkëpunimi përmes Zyrave Sirene janë si më poshtë:

1.9.1. Disponueshmëria

Çdo Zyrë Sirene është plotësisht funksionale gjatë 24 orëve të ditës, shtatë ditë në javë, me qëllim që të jetë e aftë të përgjigjet brenda afatit kohor, siç kërkohet në Seksionin 1.13. Ofrimi i analizës teknike dhe ligjore, mbështetjes dhe zgjidhjeve është gjithashtu i disponueshëm 24 orë në ditë, shtatë ditë në javë.

1.9.2. Vazhdimësia

Çdo Zyrë Sirene ngre një strukturë të brendshme e cila garanton vazhdimësinë e menaxhimit, personelit dhe infrastrukturës teknike.

1.9.3. Konfidencialiteti

Në përputhje me nenin 11, të përbashkët për të gjithë aktet ligjore të SIS II, rregullat kombëtare përkatëse të sekretit profesional ose detyrime të tjera të barasvlershme të konfidencialitetit zbatohen për të gjithë personelin e Sirene. Ky detyrim zbatohet gjithashtu edhe pasi anëtarët e personelit lënë mandatin ose largohen nga puna.

1.9.4. Aksesueshmëria

Me qëllim për të përmbushur kërkesën për dhënien e informacionit plotësues, personeli i Sirene ka akses të drejtpërdrejtë ose të tërthortë në të gjithë informacionin kombëtar përkatës, si dhe në këshillat e ekspertëve.

1.10. Komunikimet

1.10.1. Gjuha e komunikimit

Me qëllim për të arritur efikasitetin maksimal në komunikimin dypalësh ndërmjet Zyrave Sirene, përdoret një gjuhë e njohur nga të dy palët.

1.10.2. Shkëmbimi i të dhënave ndërmjet Zyrave Sirene

Specifikimet teknike në lidhje me shkëmbimin e informacionit ndërmjet Zyrave Sirene parashtrohen në dokumentin: "Shkëmbimi i të dhënave ndërmjet Zyrave Sirene (SHDHNZS)". Këto udhëzime respektohen.

1.10.3. Rrejti, mesazhet dhe kutitë postare

Zyrat Sirene përdorin një rrjet virtual të enkriptuar, i dedikuar ekskluzivisht për të dhënat e SIS II dhe për shkëmbimin e informacionit plotësues ndërmjet Zyrave Sirene, siç parashikohet në nenin 4, paragrafi 1, germa "c" dhe në nenin 8, paragrafi 1, të përbashkët për të gjithë aktet ligjore SIS II. Vetëm në rast se ky kanal është i padisponueshëm, mund të përdoret një tjetër mjet komunikimi, i përshtatshëm dhe mjaftueshëm i sigurt. Mundësia për të zgjedhur kanalin nënkupton se ai përcaktohet rast pas rasti, sipas mundësive teknike, sigurisë dhe kërkesave të cilësisë që duhet të përmbushin komunikimet.

Mesazhet e shkruara ndahen në dy kategori: tekst i lirë dhe formularë standardë. Aneksi 3 përshkruan formularët e shkëmbyer ndërmjet Zyrave Sirene dhe përcakton udhëzime për përmbajtjen e pritshme të fushave, duke përfshirë karakterin e tyre detyrues ose jodetyrues.

Në rrjetin e lartpërmendur ka katër kuti të ndryshme postare për mesazhe me test të lirë dhe formulare Sirene.

Kutia postare	Adresa e kutisë postare	Qëllimi
Operacional	Questo indirizzo email è protetto dagli spambots. E' necessario abilitare JavaScript per vederlo.	Përdorur për shkëmbimin e formularëve dhe bashkëngjitjeve ndërmjet Zyrave Sirene
Teknik	Questo indirizzo email è protetto dagli spambots. E' necessario abilitare JavaScript per vederlo.	Përdorur për shkëmbimin e emaileve ndërmjet personelit të mbështetjes teknike të Zyrave Sirene
Drejtuesi i Sirene	Questo indirizzo email è protetto dagli spambots. E' necessario abilitare JavaScript per vederlo.	Përdorur për shkëmbimin e emaileve me Drejtuesit e Zyrave Sirene
Email	Questo indirizzo email è protetto dagli spambots. E' necessario abilitare JavaScript per vederlo.	Përdorur për shkëmbimin e mesazheve me tekst të lirë ndërmjet Zyrave Sirene

Për qëllime testimi ekziston një fushë e dytë³¹ (testxx.sirenemail2.eu), brenda të cilës mund të kopjohet secila prej kutive postare në tabelën e mësipërme për qëllime testimi, pa ndërhyrë në shkëmbimin e mesazheve live dhe në mjedisin e fluksit të punës.

Zbatohen rregullat e detajuara për kutitë postare të Sirene dhe për transmetimin e formularëve Sirene të përshkruar në SHDHNZS.

Sistemi Sirene i fluksit të punës (shih Seksionin 1.12) monitoron kutitë postare operacionale dhe ato të postës elektronike ("oper" dhe "mesazh") për të konstatuar formularët hyrës dhe emailet dhe bashkëngjitjet e lidhura me to. Mesazhet urgjente dërgohen vetëm në kutinë postare operacionale.

1.10.4. Komunikimi në rrethana përjashtimore

Kur kanalet e zakonshme të komunikimit nuk janë të disponueshme dhe është e nevojshme që formularët standardë të dërgohen në mënyra të tjera, si për shembull përmes faksit, zbatohet procedura e përshkruar në SHDHNZS.

1.11. Blloku i Adresave Sirene (BAS)

Të dhënat e kontaktit të Zyrave të Sirene dhe informacioni përkatës për komunikimin dhe bashkëpunimin e ndërsjellë mblidhen dhe paraqiten në Bllokun e Adresave Sirene (BAS). Komisioni do të përditësojë BAS. BAS e përditësuar lëshohet nga Komisioni të paktën dy herë në vit. Çdo Zyrë e Sirene garanton që:

1. a) informacioni nga BAS të mos u jepet palëve të treta;
2. b) BAS të njihet dhe përdoret nga personeli i Sirene;
3. c) çdo përditësim i informacionit të renditur në BAS t'i jepet Komisionit pa vonesë.

1,12. Sistemi Sirene i fluksit të punës

Menaxhimi efektiv i fluksit të punës së Zyrave të Sirene mund të arrihet më së miri përmes zotërimit të një sistemi të kompjuterizuar të menaxhimit (sistem i fluksit të punës) nga çdo Zyrë e Sirene, i cili lejon shumë automatizimi në menaxhimin e fluksit të përditshëm të punës.

Zyra e Sirene mund të ketë një sistem kompjuterik dhe bazë të dhënash mbështetëse për fluksin e saj të punës në një faqe dytësore, në rast të një emergjence serioze në Zyrën e Sirene. Kjo duhet të përfshijë rezerva energjie dhe pajisje komunikimi të mjaftueshme.

Për të garantuar një disponueshmëri sa më të lartë të fluksit të punës së Sirene, asaj duhet t'i ofrohet mbështetja e duhur TI.

1.13. Afatet kohore për përgjigje

Zyra e Sirene u përgjigjet të gjitha kërkesave për informacion mbi kërkesat dhe procedurat e zbulimit, të marra nga shtetet e tjera anëtare përmes Zyrave të tyre të Sirene, sa më shpejt të jetë e mundur. Në çdo rast, përgjigja jepet brenda 12 orëve. (Shih Seksionin 1.13.1 për njoftimin e urgjencës në formularët e Sirene.)

Përparësitë në punën e përditshme bazohen në kategorinë e sinjalizimit dhe në rëndësinë e rastit.

1.13.1. Njoftimi i urgjencës në formularët Sirene, duke përfshirë raportimin urgjent të një zbulimi

Formularët Sirene që duhet të trajtohen me prioritet të lartë nga Zyra e kërkuar Sirene, mund të shënohen me fjalën "URGJENTE", në fushën 311 ("Njoftim i rëndësishëm"), të pasuar nga arsyeja për këtë urgjencë. Arsyeja për urgjencën shpjegohet në fushat e duhura të formularëve Sirene. Kur kërkohet një përgjigje urgjente, mund të përdoret gjithashtu edhe komunikimi ose njoftimi përmes telefonit.

Kur rrethanat e një zbulimi për një sinjalizim diktojnë një rast me urgjencë reale ose me rëndësi të konsiderueshme, Zyra Sirene e shtetit anëtar që ka bashkërenduar sinjalizimin, njofton sipas rastit Zyrën Sirene të shtetit anëtar dhënës për zbulimin përmes telefonit, pas dërgimit të një formulari G.

1.14. Rregullat e transliterimit/transkriptimit

Përkufizimet dhe rregullat e transliterimit dhe transkriptimit parashikohen në Aneksin 1. Ato respektohen gjatë komunikimit ndërmjet Zyrave Sirene (shih gjithashtu Seksionin 2.10 për regjistrimin e emrave të posaçëm).

1.15. Cilësia e të dhënave

Në përputhje me nenin 7, paragrafi 2 të akteve ligjore të SIS II, Zyrat Sirene koordinojnë verifikimin e cilësisë së informacionit të regjistruar në SIS II. Zyrat Sirene duhet të kenë kompetencën e nevojshme kombëtare për të kryer këtë rol. Për rrjedhojë, duhet të parashikohet një formë e përshtatshme e kontrollit të cilësisë së të dhënave, duke përfshirë një shqyrtim të shpeshtësisë së sinjalizimeve/zbulimeve dhe të përmbajtjes së të dhënave.

Me qëllim për t'i lejuar çdo Zyre Sirene të kryejë rolin e saj të koordinuesit të verifikimit të cilësisë së të dhënave, duhet të vihet në dispozicion mbështetja e nevojshme TI dhe të drejtat e duhura brenda sistemit.

Standardet kombëtare për trajnimin e përdoruesve mbi parimet e cilësisë së të dhënave duhet të vendosen në bashkëpunim me Zyrën kombëtare Sirene. Shtetet anëtare mund të thërrasin personelin e Zyrave Sirene për t'u përfshirë në trajnimin e të gjithë autoriteteve që regjistrojnë sinjalizime, duke theksuar cilësinë e të dhënave dhe maksimizimin e përdorimit të SIS II.

1.16. Arkivimi

1. a) Çdo shtet anëtar krijon kushtet për ruajtjen e informacionit.
2. b) Zyra Sirene e shtetit anëtar dhënës vë të gjithë informacionin mbi sinjalizimet e saj në dispozicion të shteteve të tjera anëtare, duke përfshirë një referencë ndaj vendimit që ka shkaktuar sinjalizimin.
3. c) Arkivat e çdo Zyre Sirene lejojnë akses të shpejtë në informacionin përkatës për të përmbushur afatet e shkurtra kohore për transmetimin e informacionit.
4. d) Në përputhje me nenin 12, paragrafi 4 të akteve ligjore të SIS II, të dhënat personale të ruajtura në dosje nga Zyra Sirene si rezultat i shkëmbimit të informacionit, mbahen vetëm për aq kohë sa kërkohet për të arritur qëllimet për të cilat ato janë siguruar. Si rregull, ky informacion fshihet menjëherë pasi sinjalizimi i lidhur është fshirë nga SIS II, dhe në çdo rast jo më vonë se një vit pas kësaj fshirjeje. Megjithatë, të dhënat në lidhje me një sinjalizim të caktuar të regjistruar nga një shtet anëtar, apo me një sinjalizim në lidhje me të cilin janë ndërmarrë veprime në territorin e tij, mund të ruhen për periudha më të gjata, në përputhje me legjislacionin e brendshëm.
5. e) Informacioni plotësues i dërguar nga shtete të tjera anëtare ruhet në përputhje me legjislacionin kombëtar të mbrojtjes së të dhënave në shtetin anëtar marrës. Zbatohet gjithashtu neni 12, i përbashkët për të gjithë aktet ligjore të SIS, Direktiva 95/46/KE dhe Vendimi Kuadër 2008/977/ÇBD.
6. f) Informacioni për identitetin e keqpërdorur fshihet pas fshirjes së sinjalizimit përkatës.
7. g) Aksesi në arkiva regjistrohet, kontrollohet dhe kufizohet për personelin e përcaktuar.

1,17. Stafi

Një nivel i lartë personeli të kualifikuar çon në një fuqi punëtore të aftë për të funksionuar me vetë iniciativën e saj, dhe për rrjedhojë, të aftë për të trajtuar çështjet në mënyrë efikase. Rrjedhimisht, do të ishte i dëshirueshëm një riorganizimi sa më i rrallë i personelit, i cili kërkon mbështetjen e qartë të administratës për të krijuar një mjedis pune të decentralizuar. Shtetet anëtare inkurajohen të marrin masat e duhura për të shmangur humbjen e kualifikimit dhe përvojës të shkaktuar nga riorganizimi i personelit.

1.17.1. Krerët e Zyrave Sirene

Krerët e Zyrave Sirene duhet të mblidhen të paktën dy herë në vit për të vlerësuar cilësinë e bashkëpunimit ndërmjet shërbimeve të tyre, për të diskutuar masat e nevojshme teknike ose organizative në rast vështirësish dhe për të qartësuar procedurat kur kjo kërkohet. Mbledhja e Krerëve të Zyrave Sirene organizohet nga shteti anëtar që mban Presidencën e Këshillit të Bashkimit Evropian.

1.17.2. Personi i Kontaktit Sirene (PKSIR)

Në rastet kur procedurat standarde mund të jenë të pamjaftueshme, Personi i Kontaktit Sirene (PKSIR) mund të trajtojë dosjet progresi i të cilave është kompleks, problematik ose i ndjeshëm, dhe për të cilat mund të kërkohet një shkallë e garantimit të cilësisë dhe/ose një kontratë me afat më të gjatë me një Zyrë tjetër Sirene, me qëllim për të zgjidhur problemin. PKSIR nuk është i destinuar për raste urgjente për të cilat në parim përdoren shërbimet e sportelit 24/7.

PKSIR mund të formulojë propozime për të rritur cilësinë dhe të përshkruajë alternativa për zgjidhjen e këtyre problemeve në terma afatgjatë.

Si rregull i përgjithshëm, PKSIR mund të kontaktohet nga një tjetër PKSIR gjatë orarit zyrtar.

Një vlerësim vjetor kryhet në kuadër të raportimit vjetor statistikor, siç parashikohet në Aneksin 5, bazuar në treguesit e mëposhtëm:

1. a) numri i ndërhyrjeve të PKSIR për shtet anëtar;
2. b) arsyeja e kontaktit;
3. c) rezultati i ndërhyrjeve, bazuar në informacionin e disponueshëm gjatë periudhës së raportimit.

1.17.3. Njohuritë

Personeli i Zyrës Sirene ka aftësi gjuhësore që mbulojnë një gamë sa më të gjerë gjuhësh, dhe personeli në detyrë është i aftë të komunikojë me të gjitha Zyrat Sirene.

Ata kanë njohuri e nevojshme rreth:

— aspekteve ligjore kombëtare, evropiane dhe ndërkombëtare,

— autoriteteve të tyre kombëtare ligjzbatuese, dhe

— sistemet kombëtare dhe evropiane gjyqësore dhe të administrimit të emigracionit.

Ato duhet të kenë autoritetin për të trajtuar në mënyrë të pavarur çdo çështje që u paraqitet.

Operatorët në detyrë kanë të njëjtat kompetenca, njohuri dhe autoritete edhe jashtë orarit zyrtar, dhe duhet të kenë mundësinë t'u drejtohen ekspertëve në gatishmëri.

Ekspertiza ligjore që mbulon si rastet normale, ashtu edhe ato përjashtimore, duhet të jetë e disponueshme në Zyrën Sirene. Në varësi të rastit, kjo mund të ofrohet nga çdo personel me përvojën e nevojshme juridike ose nga ekspertë të autoriteteve gjyqësore.

1.17.4. Trajnimi

Niveli kombëtar

Në nivel kombëtar, trajnimi i mjaftueshëm garanton që personeli të përmbushë standardet e kërkuara që parashtrohen në këtë manual. Përpara se të autorizohet për të përpunuar të dhënat e ruajtura në SIS II, stafi merr trajnimin e duhur në lidhje me sigurinë e të dhënave dhe rregullat për mbrojtjen e të dhënave dhe informohet për çdo vepër penale ose sanksion përkatës.

Niveli evropian

Kurset e përbashkëta të trajnimit organizohen të paktën një herë në vit, për të nxitur bashkëpunimin ndërmjet Zyrave Sirene duke u lejuar atyre të zhvillojnë takime më kolegë nga Zyra të tjera Sirene, të ndajnë informacion mbi metodat kombëtare të punës dhe të krijojnë një nivel të njëtrajtshëm dhe ekuivalent të njohurive. Për më tepër, kjo do ta bëjë personelin të vetëdijshëm për rëndësinë e punës së tyre dhe nevojën për solidaritet të ndërsjellë në lidhje me sigurinë e përbashkët të shteteve anëtare.

Dhënia e trajnimit duhet të jetë në përputhje me Manualin e Trajnuesve Sirene.

Neni 3 i Rregullores (BE) nr. 1077/2011 i Parlamentit Evropian dhe i Këshillit³² parashikon që Agjencia Evropiane për menaxhimin operacional të sistemeve TI në shkallë të gjerë në zonën e lirisë, sigurisë dhe drejtësisë (Agjencia) të kryejë detyrat që lidhen me trajnimin mbi përdorimin teknik të SIS II, veçanërisht për personelin e Sirene.

1.17.5. Shkëmbimi i personelit

Për aq sa është e mundur, Zyrat Sirene duhet të parashikojnë organizimin e shkëmbimeve të personelit me Zyra të tjera Sirene, të paktën një herë në vit. Këto shkëmbime synojnë të ndihmojnë në rritjen e njohurive të personelit mbi metodat e punës, të tregojnë si janë të organizuara Zyrat Sirene dhe të vendosin kontakte personale me kolegët në shtete të tjera anëtare.

2. PROCEDURAT E PËRGJITHSHME

Procedurat e përshkruara më poshtë janë të zbatueshme për të gjitha kategoritë e sinjalizimeve. Procedurat specifike për çdo kategori sinjalizimi mund të gjenden në pjesët përkatëse të këtij manuali.

2.1. Përkufizime

"Shteti anëtar dhënës": Shteti anëtar që ka regjistruar sinjalizimin në SIS II;

"Shteti anëtar ekzekutues": Shteti anëtar që ndërmerr veprimet e kërkuara pas një zbulimi;

"Zyra Sirene Dhënëse": Zyra Sirene e një shteti anëtar e cila zotëron gjurmët e gishtërinjve ose fotografi të personit për të cilin është regjistruar sinjalizimi nga një tjetër shtet anëtar.

"Zbulim": një zbulim ndodh në SIS II kur:

1. a) është kryer një kërkim nga një përdorues,
2. b) kërkimi zbulon një sinjalizim të huaj në SIS II,
3. c) të dhënat lidhur me sinjalizimin në SIS II përputhen me të dhënat e kërkimit, dhe
4. d) kërkohen veprime të mëtejshme si rezultat i zbulimit

"Shënim": një pezullim i vlefshmërisë në nivel kombëtar që mund të vendoset mbi sinjalizimet për arrestim, sinjalizimet për persona të zhdukur dhe sinjalizimet për kontroll, kur një shtet anëtar vlerëson se dhënia efekt e një sinjalizimi është e papajtueshme me legjislacionin e tij të brendshëm, me detyrimet e tij ndërkombëtare ose me interesat kombëtare thelbësore. Kur sinjalizimi është shënuar, veprimi i kërkuar në bazë të sinjalizimit nuk ndërmerret në territorin e këtij shteti anëtar.

2.2. Sinjalizimet e shumëfishta (neni 34, paragrafi 6 i Rregullores SIS II dhe neni 49, paragrafi 6 i Vendimit SIS II)

Për një person ose objekt të caktuar, në SIS II mund të regjistrohet vetëm një sinjalizim për shtet anëtar.

Rrjedhimisht, sipas mundësisë dhe nevojës, sinjalizimet dytësore dhe të mëvonshme mbahen në dispozicion në nivel kombëtar, në mënyrë që ato të mund të paraqiten në rast të përfundimit të afatit apo fshirjes së sinjalizimit të parë.

Shtete të ndryshme anëtare mund të regjistrojnë disa sinjalizime për të njëjtit subjekte. Është thelbësore që kjo të mos shkaktojë ngatërresa tek përdoruesit, dhe për ta të jetë e qartë se cilat masa duhet të merren kur kërkohet regjistrimi i një sinjalizimi, dhe cila procedurë ndiqet kur ndodh një zbulim. Rrjedhimisht, vendosen procedura për zbulimin e sinjalizimeve të shumëfishta, si dhe një mekanizëm për regjistrimin e tyre në SIS II.

Kjo kërkon:

—	kontrolle përpara regjistrimit të një sinjalizimi, me qëllim për të përcaktuar nëse subjekti është tashmë në SIS II,

 

—	konsultimin me shtete të tjera anëtare, kur regjistrimi i një sinjalizimi shkakton sinjalizime të shumëfishta që janë të papërputhshme.

2.2.1. Përputhshmëria e sinjalizimeve

Disa shtete anëtare mund të regjistrojnë një sinjalizim për të njëjtin person ose objekt nëse sinjalizimet janë të përputhshme.

TABELA E PËRPUTHSHMËRISË SË SINJALIZIMEVE PËR PERSONAT

Renditja në bazë të rëndësisë	Sinjalizimi për arrestim	Sinjalizimi për refuzim hyrjeje	Sinjalizimi për personin e zhdukur (mbrojtja)	Sinjalizimi për kontroll të posaçëm - veprim i menjëhershëm	Sinjalizimi për kontroll të posaçëm	Sinjalizimi për kontroll diskret - veprim i menjëhershëm	Sinjalizimi për kontroll diskret	Sinjalizimi për personin e zhdukur (vendndodhja)	Sinjalizimi për procedurën gjyqësore
Sinjalizimi për arrestim	po	po	po	jo	jo	jo	jo	po	po
Sinjalizimi për refuzim hyrjeje	po	po	jo	jo	jo	jo	jo	jo	jo
Sinjalizimi për personin e zhdukur (mbrojtja)	po	jo	po	jo	jo	jo	jo	po	po
Sinjalizimi për kontroll të posaçëm - veprim i menjëhershëm	jo	jo	jo	po	po	jo	jo	jo	jo
Sinjalizimi për kontroll të posaçëm	jo	jo	jo	po	po	jo	jo	jo	jo
Sinjalizimi për kontroll diskret - veprim i menjëhershëm	jo	jo	jo	jo	jo	po	po	jo	jo
Sinjalizimi për kontroll diskret	jo	jo	jo	jo	jo	po	po	jo	jo
Sinjalizimi për personin e zhdukur (vendndodhja)	po	jo	po	jo	jo	jo	jo	po	po
Sinjalizimi për procedurën gjyqësore	po	jo	po	jo	jo	jo	jo	po	po

TABELA E PËRPUTHSHMËRISË SË SINJALIZIMEVE PËR OBJEKTE

Renditja në bazë të rëndësisë	Sinjalizimi për përdorim në cilësinë e provës	Dokumenti i shfuqizuar për qëllime udhëtimi	Sinjalizimi për kapje	Sinjalizimi për kontroll të posaçëm - veprim i menjëhershëm	Sinjalizimi për kontroll të posaçëm	Sinjalizimi për kontroll diskret - veprim i menjëhershëm	Sinjalizimi për kontroll diskret
Sinjalizimi për përdorim në cilësinë e provës	po	po	po	jo	jo	jo	jo
Dokumenti i shfuqizuar për qëllime udhëtimi	po	po	po	jo	jo	jo	jo
Sinjalizimi për kapje	po	po	po	jo	jo	jo	jo
Sinjalizimi për kontroll të posaçëm - veprim i menjëhershëm	jo	jo	jo	po	po	jo	jo
Sinjalizimi për kontroll të posaçëm	jo	jo	jo	po	po	jo	jo
Sinjalizimi për kontroll diskret - veprim i menjëhershëm	jo	jo	jo	jo	jo	po	po
Sinjalizimi për kontroll diskret	jo	jo	jo	jo	jo	po	po

2.2.2. Rendi i përparësisë së sinjalizimeve

Në rast të sinjalizimeve të papërputhshme, rendi i përparësisë së sinjalizimeve për persona është si vijon:

— arrestimi me qëllim dorëzimin ose ekstradimin (neni 26 i vendimit),

— refuzimi i hyrjes ose qëndrimit në territorin e Shengenit (neni 24 i rregullores),

— marrja në mbrojtje (neni 32 i vendimit),

— kontrolli i posaçëm - veprimi i menjëhershëm (neni 36 i vendimit),

— kontrolli i posaçëm (neni 36 i vendimit),

— kontrolli diskret - veprimi i menjëhershëm (neni 36 i vendimit),

— kontrolli diskret (neni 36 i vendimit),

— komunikimi i vendndodhjes (nenet 32 dhe 34 të vendimit).

Rendi i përparësisë për sinjalizimet për objekte është si vijon:

— përdorimi në cilësinë e provës (neni 38 i vendimit),

— sekuestrimi i dokumenteve të shpallura të pavlefshme për qëllime udhëtimi (neni 38 i vendit),

— sekuestrimi (neni 38 i vendimit),

— kontrolli i posaçëm - veprimi i menjëhershëm (neni 36 i vendimit),

— kontrolli i posaçëm (neni 36 i vendimit),

— kontrolli diskret - veprimi i menjëhershëm (neni 36 i vendimit),

— kontrolli diskret (neni 36 i vendimit),

Devijimet nga ky rend përparësie mund të bëhen pas konsultimit ndërmjet shteteve anëtare nëse interesat thelbësore kombëtare janë në rrezik.

2.2.3. Kontrolli i përputhshmërisë dhe regjistrimi i sinjalizimeve të shumëfishta

Me qëllim për të shmangur sinjalizimet e shumëfishta të papërputhshme, është e rëndësishme të bëhet dallimi i qartë midis personave ose objekteve me karakteristika të ngjashme. Prandaj, konsultimi dhe bashkëpunimi ndërmjet Zyrave Sirene është thelbësor, dhe çdo shtet anëtar vendos procedurat e duhura teknike për zbulimin e këtyre rasteve përpara regjistrimit.

Zyra Sirene, në përputhje me procedurën kombëtare, garanton që në SIS II të ekzistojë vetëm një sinjalizim, nëse një kërkesë për sinjalizim bie në kundërshtim me një sinjalizim të regjistruar nga i njëjti shtet anëtar.

Procedura e mëposhtme zbatohet me qëllim për të verifikuar ekzistencën e sinjalizimeve të shumëfishta mbi të njëjtin person ose objekt:

1. a) Elementet e detyrueshme të përshkrimit të identitetit krahasohen gjatë përcaktimit të ekzistencës së sinjalizimeve të shumëfishta:
2. për një person:

— mbiemri,

— emri,

— datëlindja,

— gjinia;

1. për një automjet:

— NIA (numri i identifikimit të automjetit),

— numri i regjistrimit dhe vendi i regjistrimit,

— marka,

— llojin;

III. për një avion:

— kategoria e avionit,

— numri i regjistrimit ONAC;

1. për një anije:

— kategoria e anijes,

— numri i trupit,

— numri i identifikimit të jashtëm të anijes (jo i detyrueshëm, por mund të përdoret);

1. një kontejner:

— numri BIC³³.

8. b) Për regjistrimin e një sinjalizimi të ri për një automjet apo objekt tjetër me NIA ose numër regjistrimi, shih procedurat në Seksionin 8.2.1.
9. c) Për objekte të tjera, fushat më të përshtatshme për identifikimin e sinjalizimeve të shumëfishta janë fushat e detyrueshme, të cilat duhet të përdoren të gjitha për krahasim automatik nga sistemi.

Procedurat e përshkruara në Seksionin 8.2.1 (kontrolli për sinjalizime të shumëfishta mbi një automjet) përdoren për të bërë dallimin ndërmjet kategorive të tjera të objekteve në SIS II, kur bëhet e qartë se dy objekte të ngjashme kanë të njëjtin numër serie.

Nëse rezultatet e kontrollit tregojnë se detajet lidhen me dy persona ose objekte të ndryshme, Zyra Sirene miraton kërkesën për regjistrimin e sinjalizimit të ri³⁴.

Nëse kontrolli për sinjalizime të shumëfishta zbulon se detajet janë identike dhe lidhen me të njëjtin person ose objekt, Zyra Sirene e shtetit anëtar që synon të regjistrojë një sinjalizim të ri konsultohet me Zyrën Sirene të shtetit anëtar dhënës nëse sinjalizimet janë të papërputhshme.

Procedura e mëposhtme zbatohet për verifikimin e përputhshmërisë së sinjalizimeve:

1. a) përpara regjistrimit të një sinjalizimi, është e detyrueshme të kryhet një kontroll për të garantuar mungesën e sinjalizimeve të papërputhshme;
2. b) nëse ekziston një sinjalizim tjetër i papërputhshëm, Zyrat Sirene nuk kanë nevojë të konsultohen me njëra-tjetrën. Megjithatë, nëse lind nevoja për të qartësuar nëse një sinjalizim lidhet me të njëjtin person, Zyra Sirene konsultohet me Zyrën Sirene të shtetit anëtar dhënës, duke përdorur formularin L;
3. c) nëse sinjalizimet janë të papërputhshme, Zyrat Sirene konsultohen me njëra-tjetrën duke përdorur një formular E, në mënyrë që në përfundim të regjistrohet vetëm një sinjalizim;
4. d) sinjalizimet për arrestim regjistrohen menjëherë, pa pritur rezultatin e ndonjë konsultimi me shtete të tjera anëtare;
5. e) nëse një sinjalizimi të papërputhshëm me sinjalizimet ekzistuese i është dhënë përparësi si rezultat i konsultimit, shtetet anëtare që kanë regjistruar sinjalizimet e tjera i fshijnë ato me regjistrimin e sinjalizimit të ri. Çdo mosmarrëveshje zgjidhet nga shtetet anëtare përmes Zyrave Sirene;
6. f) Shtetet anëtare që nuk janë në gjendje të regjistrojnë një sinjalizim, mund të abonohen për t'u njoftuar nga CS-SIS në lidhje me fshirjen e një sinjalizimi;
7. g) Zyra Sirene e shtetit anëtar i cili nuk ka qenë në gjendje të regjistrojë një sinjalizim mund të kërkojë që Zyra Sirene e shtetit anëtar që ka regjistruar sinjalizimin ta njoftojë atë në lidhje me një zbulim mbi këtë sinjalizim.

2.2.4. Pozita e veçantë e Mbretërisë së Bashkuar dhe Irlandës

Mbretëria e Bashkuar dhe Irlanda nuk marrin pjesë në Rregulloren SIS II, dhe për rrjedhojë nuk mund të kenë akses në sinjalizimet për refuzimin e hyrjes ose qëndrimit (nenet 24 dhe 26 të Rregullores SIS II). Megjithatë, ata kanë detyrimin për të zbatuar rregullat për përputhshmërinë e sinjalizimeve, siç parashikohen në Seksionin 2.2, dhe zbatojnë veçanërisht procedurën e parashikuar në Seksionin 2.2.3.

Zbatohet procedura e mëposhtme:

2. a) Nëse Mbretëria e Bashkuar ose Irlanda regjistrojnë një sinjalizim potencialisht të papërputhshëm me një sinjalizim ekzistues për refuzimin e hyrjes ose qëndrimit, në përputhje me Seksionin 2.2.1, SIS II qendror njofton këta dy shtete anëtare mbi mospërputhshmërinë e mundshme, duke u komunikuar vetëm identifikuesin Shengen të sinjalizimit ekzistues.
3. b) Nëse është njoftuar mospërputhshmëria e mundshme e një sinjalizimi të regjistruar nga Mbretëria e Bashkuar ose Irlanda me një sinjalizim për refuzimin e hyrjes ose qëndrimit nga një shtet tjetër anëtar, Zyra Sirene e Mbretërisë së Bashkuar ose Irlandës nis një konsultim me shtetin anëtar dhënës duke përdorur mesazhe me tekst të lirë dhe fshin sinjalizimin potencialisht të papërputhshëm gjatë konsultimit.
4. c) Në varësi të rezultatit të konsultimit, Mbretëria e Bashkuar ose Irlanda mund të rivendosin një sinjalizim për të cilin është provuar se është i përputhshëm.

2.3. Shkëmbimi i informacionit pas një zbulimi

Nëse përdoruesi kërkon informacion plotësues pas një zbulimi, Zyra Sirene kontakton Zyrën Sirene të shtetit anëtar dhënës pa vonesë dhe kërkon informacionin e nevojshëm. Sipas rastit, Zyrat Sirene veprojnë si ndërmjetëse midis autoriteteve kombëtare, dhe japin dhe shkëmbejnë informacionin plotësues që lidhet me sinjalizimin në fjalë.

Me përjashtim të rastit kur parashikohet ndryshe, shteti anëtar dhënës njoftohet për zbulimin dhe për rezultatin e tij (shihni gjithashtu Seksionin 1.13.1 mbi njoftimin e urgjencës)

Zbatohet procedura e mëposhtme:

2. a) Pa cenuar Seksionin 2.4 të këtij manuali, një zbulim mbi një individ ose objekt për të cilin është regjistruar një sinjalizim, i komunikohet në parim Zyrës Sirene të shtetit anëtar dhënës, duke përdorur një formular G.
3. b) Gjatë njoftimit të shtetit anëtar dhënës në lidhje me një zbulim, neni i zbatueshëm i akteve ligjore SIS II tregohet në fushën 090 të formularit G, duke përfshirë informacionin plotësues, nëse ai është i nevojshëm (p.sh. MINOR).

Formulari G jep të gjithë informacionin e mundshëm mbi zbulimin, duke përfshirë veprimet e ndërmarra në fushën 088. Dhënia e informacionit plotësues mund të kërkohet nga shteti anëtar dhënës në fushën 089.

1. c) Nëse Zyra Sirene e shtetit anëtar ekzekutues synon të japë informacion të mëtejshëm pas dërgimit të një formulari G, ai përdor një formular M.
2. d) Nëse është e nevojshme, Zyra Sirene e shtetit anëtar dhënës dërgon çdo informacion specifik përkatës dhe tregon çdo masë të veçantë që ajo kërkon të merret nga Zyra Sirene e shtetit anëtare ekzekutues.

Për procedurën e raportimit për zbulimet e bëra përmes Sistemeve të Njohjes Automatike të Targës (SNAT), shihni Seksionin 9.

2.4. Kur procedurat pas një zbulimi nuk mund të ndiqen (neni 48 i Vendimit SIS II dhe neni 33 i Rregullores SIS II)

Në përputhje me nenin 48 të Vendimit SIS II dhe nenin 33 të Rregullores SIS II, zbatohet procedura e mëposhtme:

1. a) shteti anëtar i cili në bazë të të gjithë informacionit të disponueshëm është përfundimisht i paaftë të ndjekë procedurën, njofton shtetin anëtar dhënës, përmes Zyrës së tij Sirene, se nuk është i aftë të kryejë veprimin e kërkuar, dhe jep arsyet në fushën 083 të një formulari H;
2. b) shtetet anëtare në fjalë mund të bien dakord mbi veprimet që duhet të ndërmerren në përputhje me legjislacionet e tyre të brendshme dhe me aktet ligjore SIS II.

2.5. Përpunimi i të dhënave për qëllime të ndryshme nga ato për të cilat ato janë regjistruar në SIS II (neni 46, paragrafi 5 i Vendimit SIS II)

Të dhënat në SIS II mund të përpunohen vetëm për qëllimet e parashtruara për çdo kategori sinjalizimi.

Megjithatë, nëse është marrë autorizimi paraprak i shtetit anëtar dhënës, të dhënat mund të përpunohen për një qëllim të ndryshëm nga ai për të cilin ato janë regjistruar, me qëllim për të parandaluar një kërcënim serioz të menjëhershëm ndaj politikës dhe sigurisë publikë, për arsye serioze të sigurisë kombëtare ose për qëllime të parandalimit të një vepre të rëndë penale.

Nëse një shtet anëtar synon të përpunojë të dhëna në SIS II për një qëllim të ndryshëm nga ai për të cilin ato janë regjistruar, shkëmbimi i informacionit kryhet në përputhje me rregullat e mëposhtme:

1. a) përmes Zyrës së tij Sirene, shteti anëtar që synon të përdorë të dhënat për një qëllim të ndryshëm i shpjegon shtetit anëtar që ka regjistruar sinjalizimin arsyet e përpunimit të të dhënave për një qëllim tjetër, duke përdorur një formular I;
2. b) shteti anëtar dhënës heton sa më shpejt të jetë e mundur nëse kjo kërkesë mund të përmbushet dhe njofton shtetin tjetër anëtar për vendimin e tij përmes Zyrës së tij Sirene, duke përdorur një formular M;
3. c) nëse është e nevojshme, shteti anëtar që ka regjistruar sinjalizimin mund të japë autorizimin e tij, në bazë të kushteve të caktuara, mbi mënyrën e përdorimit të të dhënave. Ky autorizim dërgohet duke përdorur një formular M.

Pasi shteti anëtar që ka regjistruar sinjalizimin ka rënë dakord, shteti tjetër anëtar i përdor të dhënat vetëm për qëllimin për të cilin ai është autorizuar. Ai merr në konsideratë të gjitha kushtet e vendosura nga shteti anëtar dhënës.

2.6. Shënimi

2.6.1. Hyrje

1. a) Neni 24 i Vendimit SIS parashikon rastet e mëposhtme në të cilat një shtet anëtar mund të kërkojë një shënim:
2. Kur shteti anëtar konsideron se zbatimi i një sinjalizimi të regjistruar në përputhje me nenet 26, 32 ose 36 të Vendimit SIS II është në kundërshtim me legjislacionin e tij të brendshëm, detyrimet e tij ndërkombëtare ose interesat thelbësore kombëtare, atëherë ai mund të kërkojë vendosjen e një shënimi mbi sinjalizimin, me qëllim që masa që duhet të merret në bazë të sinjalizimit të mos merret në territorin e tij. Shënimi vendoset nga Zyra Sirene e shtetit anëtar dhënës.
3. Me qëllim për t'u mundësuar shteteve anëtare të kërkojnë vendosjen e një shënimi në sinjalizimin e dhënë në përputhje me nenin 26, ato duhet të njoftohen automatikisht për çdo sinjalizim të ri të kësaj kategorie nëpërmjet shkëmbimit të informacionit plotësues.

III. Nëse, në raste veçanërisht urgjente dhe serioze, shteti anëtar që jep sinjalizimin kërkon zbatimin e masës, shteti anëtar që bën ekzekutimin e sinjalizimit shqyrton nëse mund të tërhiqet apo jo shënimi i vendosur me urdhër të tij. Nëse po, ai ndërmerr të gjitha hapat e nevojshme për të garantuar që masa të merret në mënyrë të menjëhershme.

3. b) Një procedurë alternative ekziston vetëm për sinjalizimet për arrestimin (shihni Seksionin 3.6).
4. c) Kur mbi sinjalizimet për persona të zhdukur dhe mbi sinjalizimet për kontrolle diskrete ose specifike është vendosur një shënim, sinjalizimi nuk shfaqet në ekran kur përdoruesi i referohet sistemit.
5. d) Pa cenuar Seksionin 3.6.1, shteti anëtar nuk kërkon një shënim duke u bazuar vetëm mbi faktin se një shtet i caktuar anëtar është shteti anëtar dhënës. Shënimet kërkohet vetëm rast pas rasti.

2.6.2. Konsultimi me shtetet anëtare me synimin për të vendosur një shënim

Një shënim vendoset vetëm me kërkesën ose pëlqimin e një shteti tjetër anëtar.

Zbatohet procedura e mëposhtme:

83. a) Nëse një shtet anëtar kërkon vendosjen e një shënimi, ai ja kërkon shënimin shtetit anëtar dhënës përmes përdorimit të një formulari F, duke shpjeguar arsyet për shënimin. Fusha 071 përdoret për këtë qëllim, duke shpjeguar në fushën 080 arsyen për shënimin. Për informacione të tjera plotësuese në lidhje me sinjalizimin, përdoret fusha 083.
84. b) Shteti anëtar që ka regjistruar sinjalizimin vendos menjëherë shënimin e kërkuar.
85. c) Pas shkëmbimit të informacionit, bazuar në informacionin e dhënë gjatë procesit të konsultimit nga shteti anëtar kërkues i shënimit, mund të nevojitet ndryshimi ose fshirja e sinjalizimit, ose mund të tërhiqet kërkesa, duke e lënë sinjalizimin të pandryshuar.

2.6.3. Kërkesa për fshirjen e një shënimi

Shtetet anëtare kërkojnë fshirjen e shënimit të kërkuar më parë në momentin kur arsyeja për shënimin nuk është më e vlefshme. I tillë mund të jetë rasti, në veçanti, nëse legjislacioni kombëtar ka ndryshuar ose nëse shkëmbimi i informacionit të mëtejshëm në lidhje me rastin zbulon se rrethanat e përmendura në nenin 24, paragrafi 1 ose në nenin 25 të Vendimit SIS II nuk ekzistojnë më.

Zbatohet procedura e mëposhtme:

7535. a) Zyra Sirene e cila ka kërkuar më parë vendosjen e shënimit i kërkon Zyrës Sirene të shtetit anëtar dhënës fshirjen e shënimit, duke përdorur një formular F. Për këtë qëllim përdoret fusha 075³⁵. Për më shumë detaje në lidhje me legjislacionin kombëtar përdoret fusha 080 dhe, sipas rastit, për shtimin e informacionit plotësues për të shpjeguar arsyen për fshirjen e shënimin dhe për informacione të tjera plotësuese në lidhje me sinjalizimin, përdoret fusha 083.
7536. b) Zyra Sirene e shtetit anëtar dhënës fshin menjëherë shënimin.

2.7. Të dhënat e konstatuara si të pasakta në aspektin ligjor ose faktik (neni 34 i Rregullores SIS II dhe neni 49 i Vendimit SIS II)

Nëse zbulohet se të dhënat janë të pasakta në aspektin faktik apo se ato janë ruajtur në SIS II në mënyrë të jashtëligjshme, shkëmbimi i informacionit plotësues bëhet në përputhje me rregullat e parashikuara në nenin 34, paragrafi 2 të Rregullores SIS II dhe në nenin 49, paragrafi 2 të Vendimit SIS II, të cilat parashikojnë se vetëm shteti anëtar që ka dhënë sinjalizimin mund të ndryshojë, shtojë, korrigjojë, përditësojë ose fshijë të dhëna.

Shteti anëtar i cili ka konstatuar se të dhënat përmbajnë një gabim apo se ato janë ruajtur në mënyrë të jashtëligjshme, njofton shtetin anëtar dhënës përmes Zyrës së tij Sirene sa më shpejt të jetë e mundur, dhe jo më vonë se 10 ditë kalendarike pas marrjes dijeni për provat që sugjerojnë gabimin. Shkëmbimi i informacionit duhet të kryhet duke përdorur një formular J.

1. a) pas rezultatit të konsultimeve, shtetit anëtar dhënës mund t'i duhet të fshijë ose korrigjojë të dhënat, në përputhje me procedurat e tij të brendshme për korrigjimin e artikullit në fjalë;
2. b) nëse nuk është arritur asnjë marrëveshje brenda dy muajve, Zyra Sirene e shtetit anëtar që ka zbuluar gabimin ose ruajtjen e jashtëligjshme të të dhënave këshillon autoritetin përgjegjës brenda vendit të tij për t'ia referuar çështjen Mbikëqyrësit Evropian për Mbrojtjen e të Dhënave, i cili, së bashku me autoritetet e tjera kombëtare mbikëqyrëse, vepron si ndërmjetës.

2.8. E drejta për të aksesuar dhe korrigjuar të dhënat (neni 41 i Rregullores SIS II dhe neni 58 i Vendimit SIS II)

2.8.1. Kërkesat për të aksesuar ose korrigjuar të dhënat

Pa cenuar legjislacionin kombëtar, kur autoritetet kombëtare duhet të informohen mbi një kërkesë për të aksesuar ose korrigjuar të dhënat, shkëmbimi i informacionit do të bëhet në përputhje me rregullat e mëposhtme:

1. a) Çdo Zyrë Sirene zbaton legjislacionin e saj të brendshëm për të drejtën e aksesit në të dhëna personale. Në varësi të rrethanave të rastit dhe në përputhje me legjislacionin e brendshëm, Zyrat Sirene përcjellin çdo kërkesë të marrë për akses ose korrigjim të të dhënave tek autoritetet kombëtare kompetente, ose shqyrtojnë këto kërkesa brenda kufijve të kompetencave të tyre.
2. b) Nëse këtë e kërkojnë autoritetet kombëtare kompetente, Zyrat Sirene të shteteve anëtare në fjalë, në përputhje me legjislacionin e tyre të brendshëm, u përcjellin atyre informacione për ushtrimin e të drejtës së aksesit në të dhëna.

2.8.2. Shkëmbimi i informacionit mbi kërkesat për akses në sinjalizimet e dhëna nga shtete të tjera anëtare

Informacioni mbi kërkesat për akses në sinjalizimet e regjistruara në SIS II nga një tjetër shtet anëtar shkëmbehen përmes Zyrave kombëtare Sirene, duke përdorur një formular K për personat ose një formular M për objektet.

Zbatohet procedura e mëposhtme:

1. a) kërkesa për akses i përcillet Zyrës Sirene të shtetit anëtar dhënës sa më shpejt të jetë e mundur, në mënyrë që ajo të mund të shprehë qëndrimin e saj mbi çështjen;
2. b) Zyra Sirene e shtetit anëtar dhënës njofton Zyrën Sirene të shtetit anëtar marrës të kërkesës për akses në lidhje me qëndrimin e saj;
3. c) përgjigja e Zyrës Sirene të shtetit anëtar dhënës merr në konsideratë çdo afat për përpunimin e kërkesës të vendosur nga Zyra Sirene e shtetit anëtar marrës të kërkesës për akses;
4. d) Zyra Sirene e shtetit anëtar që merr një kërkesë nga një individ për akses, korrigjim ose fshirje, merr të gjitha masat e nevojshme për të garantuar një përgjigje në kohën e duhur.

Nëse Zyra Sirene e shtetit anëtar dhënës i dërgon qëndrimin e saj Zyrës Sirene të shtetit anëtar marrës të kërkesës për akses, Zyra Sirene, sipas legjislacionit kombëtar dhe brenda kufijve të kompetencave të saj, merr në shqyrtim kërkesën ose garanton që qëndrimi t'i përcillet autoritetit përgjegjës për shqyrtimin e kërkesës sa më shpejt të jetë e mundur.

2.8.3. Shkëmbimi i informacionit mbi kërkesat për korrigjim ose fshirje të të dhënave të regjistruara nga shtete të tjera anëtare

Kur një person kërkon korrigjimin ose fshirjen e të dhënave të tij, kjo mund të bëhet vetëm nga shteti anëtar që ka regjistruar sinjalizimin. Nëse personi i drejtohet një shteti anëtar të ndryshëm nga ai që ka regjistruar sinjalizimin, Zyra Sirene e shtetit anëtar marrës të kërkesës njofton Zyrën Sirene të shtetit anëtar dhënës përmes një formulari K dhe zbatohet procedura e përshkruar në 2.8.2.

2.9. Fshirja kur rreshtin së u përmbushuri kushtet për ruajtjen e sinjalizimit

Sinjalizimet e regjistruara në SIS II ruhen vetëm për kohën e nevojshme për përmbushjen e qëllimeve për të cilat ato janë regjistruar.

Në momentin që kushtet për ruajtjen e sinjalizimit rreshtin së u përmbushuri, shteti anëtar dhënës fshin pa vonesë sinjalizimin. Kur sinjalizimi ka një datë përfundimi, fshirja bëhet automatikisht në CS-SIS. Në rastin e një zbulimi, zbatohen procedurat e veçanta të përshkruara në Seksionet 3.11, 4.10, 5.7, 6.5, 7.7 dhe 8.4.

Mesazhi i fshirjes CS-SIS përpunohet automatikisht nga N.SIS II.

Shtetet anëtare kanë mundësinë të abonohen për një njoftim automatik të fshirjes së një sinjalizimi.

2.10. Regjistrimi i emrave të përveçëm

Brenda kufizimeve të vendosura nga sistemet kombëtare për regjistrimin e të dhënave dhe disponueshmërinë e të dhënave, emrat e përveçëm (emrat dhe mbiemrat) regjistrohen në SIS II në një format (shkrim dhe shqiptim) në formatin e përdorur për dokumentet zyrtare të udhëtimit, në përputhje me standardet ONAC për dokumentet e udhëtimit, të cilat përdoren gjithashtu në funksionet e transliterimit dhe transkriptimit të SIS II qendror. Në shkëmbimin e informacionit plotësues, Zyrat Sirene i përdorin emrat e posaçëm ashtu si janë regjistruar në SIS II. Si përdoruesit, ashtu edhe Zyrat Sirene brenda shtetit anëtar dhënës, si rregull i përgjithshëm, përdorin germa latine për regjistrimin e të dhënave në SIS, pa cenuar rregullat e transliterimit dhe transkriptimit të parashtruara në Aneksin 1.

Kur është e nevojshme të shkëmbehet informacion plotësues mbi një person i cili nuk i nënshtrohet një sinjalizimi, por që mund të ketë lidhje me të (p.sh. personi që mund të jetë duke shoqëruar një minoren të zhdukur), atëherë paraqitja dhe shqiptimi i emrit bëhet sipas rregullave të parashtruara në Aneksin 1 dhe jepet në germa latine dhe në format origjinal, në rast se shteti anëtar që jep informacionin ka aftësinë të vendosë gjithashtu edhe germa të veçanta në formatin origjinal.

2.11. Kategoritë e ndryshme të identitetit

Identiteti i vërtetuar

Një identitet i vërtetuar nënkupton se identiteti është vërtetuar mbi bazën e dokumenteve të mirëfillta të identifikimit, përmes pasaportës ose përmes deklaratës së autoriteteve kompetente.

Identiteti i pavërtetuar

Një identitet i pavërtetuar nënkupton se nuk ka prova të mjaftueshme në lidhje me identitetin.

Identiteti i keqpërdorur

Keqpërdorimi i identitetit (mbiemër, emër, datëlindje) ndodh kur një person i regjistruar në SIS II përdor identitetin e një personi tjetër real. Kjo mund të ndodhë, për shembull, kur një dokument përdoret në dëm të pronarit të vërtetë.

Pseudonimi

Pseudonimi është një identitet i rremë i përdorur nga një person i njohur me identitete të tjera.

2.11.1. Identiteti i keqpërdorur (neni 36 i Rregullores SIS II dhe neni 51 i Vendimit SIS II)

Për shkak të karakterit kompleks të rasteve të identitetit të keqpërdorur, me marrjen dijeni se një person për të cilin ekziston një sinjalizim në SIS II është duke përdorur identitetin e dikujt tjetër, shteti anëtar dhënës kontrollon nëse është e nevojshme të ruhet identiteti i keqpërdorur në sinjalizimin SIS II.

Duke iu nënshtruar pëlqimit të shprehur të personit, dhe menjëherë pas konstatimit të keqpërdorimit të identitetit të një personi, sinjalizimit në SIS II i shtohen të dhëna plotësuese, me qëllim për të shmangur pasojat negative të keqidentifikimit. Personi identiteti i të cilit është keqpërdorur, sipas procedurave kombëtare, mund t'u japë autoriteteve kompetente informacionin e specifikuar në nenin 36, paragrafi 3 të Rregullores SIS II dhe në nenin 51, paragrafi 3 të Vendimit SIS II. Çdo person identiteti i të cilit është keqpërdorur ka të drejtën të tërheqë pëlqimin e tij/saj për përpunimin e informacionit.

Shteti anëtar dhënës është përgjegjës për vendosjen e shënimit "identitet i keqpërdorur" mbi sinjalizimin, dhe për regjistrimin e të dhënave plotësuese të viktimës së keqpërdorimit të identitetit, të tilla si fotografi, gjurmë të gishtërinjve dhe informacione mbi çdo dokument të vlefshëm identifikimi.

Kur një shtet anëtar zbulon se një sinjalizim mbi një person, i regjistruar nga një shtet tjetër anëtar, lidhet me rastin e identitetit të keqpërdorur, dhe kur është konstatuar se identiteti i personit është keqpërdorur, ai shtet njofton Zyrën Sirene të shtetit anëtar dhënës duke përdorur një formular Q, me qëllim që sinjalizimi në SIS II të zgjatet për shkak të identitetit të keqpërdorur.

Duke marrë në konsideratë qëllimin për regjistrimin e të dhënave të kësaj natyre, kur fotografitë dhe gjurmët e gishtërinjve të personit identiteti i të cilit është keqpërdorur janë të disponueshme, ato i bashkëngjiten sinjalizimit. Që të kemi të bëjmë me një rast të identitetit të keqpërdorur, të dhënat e një personi të pafajshëm duhet të përputhen me një identitet ekzistues në një sinjalizim. Formulari Q duhet të përmbajë të dhënat e identitetit nga sinjalizimi, duke përfshirë numrin pseudonim, në mënyrë që shteti anëtar dhënës të mund të përcaktojë se cilit identitet në sinjalizim i referohet formulari. Fushat e një formulari Q të detyrueshme për plotësim në këto raste përcaktohen në Aneksin 3.

Të dhënat e personit identiteti i të cilit është keqpërdorur janë të disponueshme vetëm për qëllimin e përcaktimit të identitetit të personit që po kontrollohet, dhe nuk duhet në asnjë rast të përdoren për qëllime të tjera. Informacioni mbi identitetin e keqpërdorur, duke përfshirë gjurmët e gishtërinjve dhe fotografitë, fshihet njëkohësisht me sinjalizimin ose më herët, nëse kjo kërkohet nga personi në fjalë.

2.11.2. Regjistrimi i një pseudonimi

Me qëllim për të shmangur sinjalizimet e papërputhshme të çdo kategorie për shkak të një pseudonimi që duhet të regjistrohet, për të shmangur problemet për viktimat e pafajshme dhe për të garantuar cilësinë e mjaftueshme të të dhënave, shtetet anëtare, brenda mundësive të tyre, njoftojnë njëri-tjetrin për pseudonimet dhe shkëmbejnë të gjithë informacionin përkatës në lidhje me identitetin e vërtetë të subjektit të kërkuar.

Shteti anëtar që ka regjistruar sinjalizimin është përgjegjës për vendosjen e pseudonimeve. Nëse një shtet tjetër anëtar zbulon një pseudonim, ai njofton shtetin anëtar dhënës duke përdorur një formular M.

2.11.3. Informacion i mëtejshëm për përcaktimin e identitetit të një personi

Nëse të dhënat në SIS II janë të pamjaftueshme, Zyra Sirene e shtetit anëtar dhënës mund të japë informacione të mëtejshme edhe pas konsultimit, kryesisht ose me kërkesën e një shteti tjetër anëtar, për të ndihmuar në përcaktimin e identitetit të një personi. Për këtë qëllim përdoret një formular L (dhe bashkëngjitjet). Ky informacion mbulon në veçanti:

— origjinën e pasaportës ose dokumentit të identifikimit në zotërim të personit të kërkuar,

— numrin e referencës, datën, vendin dhe autoritetin lëshues, si dhe datën e skadimit të pasaportës ose dokumentit të identifikimit,

— përshkrimin e personit të kërkuar,

— mbiemrin dhe emrin e nënës dhe babait të personit të kërkuar,

— shqiptimet e tjera të mundshme të mbiemrin dhe emrave të personit të kërkuar,

— fotografitë dhe gjurmët e gishtërinjve, nëse janë të disponueshme,

— adresën e fundit të njohur.

Për aq sa është e mundur, ky informacion disponohet nga Zyrat Sirene, ose është i aksesueshëm prej tyre në mënyrë të menjëhershme dhe të përhershme për transmetim të shpejtë.

Objektivi i përbashkët është minimizimi i rrezikut të ndalimit të gabuar të një personi, të dhënat e identitetit të të cilit janë të ngjashme me ato të personit për të cilin është dhënë një sinjalizim.

2.12. Shkëmbimi i informacionit në rastin e sinjalizimeve të ndërlidhura

Çdo lidhje lejon vendosjen e një marrëdhënieje ndërmjet të paktën dy sinjalizimeve.

Një shtet anëtar mund të krijojë një lidhje ndërmjet sinjalizimeve që ai regjistron në SIS II, e cila mund të ndryshohet dhe fshihet vetëm nga ky shtet anëtar. Lidhjet janë të dukshme për përdoruesit vetëm kur ata kanë të drejta të aksesit të përdoruesit të cilat lejojnë që të paktën dy sinjalizime në lidhje të jenë të dukshme për ta. Shtetet anëtare garantojnë që të mundësohet vetëm aksesi i autorizuar në lidhje.

2.12.1. Rregullat operacionale

Ndërlidhjet midis sinjalizimeve nuk kërkojnë procedura të veçanta për shkëmbimin e informacionit plotësues. Megjithatë, respektohen parimet e mëposhtme:

Në rast se ka një zbulim mbi secilin prej dy apo më shumë sinjalizimeve të ndërlidhura, Zyra Sirene e shtetit anëtar zbatues dërgon një formular G për secilin prej tyre, duke treguar në fushën 086 se do të përcillen formularë të tjerë G për sinjalizimet e lidhura.

Për sinjalizime të cilat, edhe pse lidhen me një sinjalizim për të cilin ka pasur një zbulim, nuk kanë qenë përkatësisht objekt i zbulimit, nuk dërgohen formularë. Megjithatë, nëse ka një sinjalizim të ndërlidhur për dorëzim/ekstradim ose për një person të zhdukur (për mbrojtjen e tyre ose me qëllim për të parandaluar kërcënimet) komunikimi i këtij zbulimi kryhet duke përdorur një formular M, sipas rastit dhe nëse informacioni është i disponueshëm.

2.13. Formati dhe cilësia e të dhënave biometrike në SIS II

Në përputhje me nenin 23, paragrafi 2 të Vendimit SIS II, fotografitë dhe gjurmët e gishtërinjve të personit i bashkëngjiten sinjalizimit nëse janë të disponueshme.

Zyra Sirene mund të shkëmbejë gjurmët e gishtërinjve dhe fotografitë për qëllim të plotësimit të sinjalizimit dhe/ose për të ndihmuar në zbatimin e veprimit të kërkuar që duhet të ndërmerret. Kur një shtet anëtar ka një fotografi ose gjurmë të gishtërinjve të një personi për të cilin është dhënë një sinjalizim nga një shtet tjetër anëtar, ai mund t'i dërgojë këto fotografi dhe gjurmë të gishtërinjve si një bashkëngjitje, me qëllim për t'i lejuar shtetit anëtar dhënës të plotësojë sinjalizimin.

Ky shkëmbim kryhet pa cenuar shkëmbimet në kuadër të bashkëpunimit policor në zbatim në të Vendimit Kuadër 2006/960/ÇBD.

2.13.1. Përdorimi i mëtejshëm i të dhënave të shkëmbyera, duke përfshirë arkivimin

Kufizimet e përdorimit të të dhënave të siguruara për sinjalizimet në SIS II parashikohet në aktet ligjore SIS II. Çdo përdorim i mëtejshëm i fotografive dhe gjurmëve të gishtërinjve të shkëmbyera, duke përfshirë arkivimin, bëhet në përputhje me dispozitat përkatëse të akteve ligjore SIS II, dispozitat kombëtare të zbatueshme për mbrojtjen e të dhënave, Direktivën 95/46/KE dhe Vendimin Kuadër 2008/977/ÇBD.

Çdo ruajtje e gjurmëve të gishtërinjve në nivel kombëtar respekton plotësisht rregullat për mbrojtjen e të dhënave të SIS. Shtetet anëtare i ruajnë të dhënat daktiloskopike të shkarkuara nga CS-SIS të veçuara nga bazat kombëtare të të dhënave daktiloskopike, dhe këto të dhëna fshihen në të njëjtën kohë me sinjalizimet korresponduese dhe informacionin plotësues.

2.13.2. Shkëmbimi i gjurmëve të gishtërinjve dhe fotografive

Zbatohet procedura e mëposhtme:

1. a) Zyra Sirene dhënëse dërgon një formular L përmes rrugës së zakonshme elektronike, dhe përmend në fushën 083 të formularit L se gjurmët e gishtërinjve dhe fotografitë po dërgohen në SIS II për të plotësuar një sinjalizim;
2. b) Zyra Sirene e shtetit anëtar dhënës i bashkëngjit sinjalizimit në SIS II gjurmët e gishtërinjve dhe fotografitë, ose ja dërgon ato autoritetit kompetent për plotësimin e sinjalizimit.

2.13.3. Kërkesat teknike

Gjurmët e gishtërinjve ose fotografitë mblidhen dhe transmetohen në përputhje me standardet që duhet të përcaktohen në rregullat zbatuese për regjistrimin e të dhënave biometrike në SIS II.

Çdo Zyrë Sirene përmbush këto standarde teknike.

2.13.4. Formati dhe cilësia e të dhënave biometrike

Të gjitha të dhënat biometrike të regjistruara në sistem i nënshtrohen një kontrolli të veçantë të cilësisë për të garantuar një standard minimal të cilësisë, të përbashkët për të gjithë përdoruesit e SIS II.

Përpara regjistrimit, kryhen kontrolle në nivel kombëtar për të garantuar që:

1. a) të dhënat daktiloskopike të jenë në përputhje me formatin e specifikuar ANSI/NIST — ITL 1-2000, të përdorur për qëllime të Interpolit dhe të përshtatur për SIS II;
2. b) fotografitë që duhet të përdoren vetëm për verifikimin e identitetit të një personi vendndodhja e të cilit është gjetur si rezultat i një kërkimi alfanumerik të bërë në SIS II të jenë në përputhje me kërkesat e mëposhtme: raporti i pamjes i fotografive ballore të të gjithë fytyrës është, brenda mundësive, 3:4 ose 4:5. Kur është e mundur, përdoret një rezolucion prej të paktën 480 x 600 piksel, me thellësi ngjyre 24 bit. Nëse imazhi duhet të përftohet përmes një skaneri, madhësia e imazhit është, brenda mundësive, më e vogël se 200 KB.

2.14. Llojet e veçanta të kërkimit

2.14.1. Kërkimi me fokus gjeografik

Kërkimi me fokus gjeografik është kërkimi që kryhet kur një shtet anëtar ka prova të sigurta mbi vendndodhjen e një personi apo objekti që është subjekt i një sinjalizimi, brenda një sipërfaqeje të kufizuar gjeografike.

Kërkimet me fokus gjeografik në zonën Shengen kryhen mbi bazën e një sinjalizimi në SIS II. Në rastet kur dihet vendndodhja e një personi apo objekti, fusha 311 (Njoftim i rëndësishëm) mund të plotësohet duke treguar një kërkim gjeografik dhe duke zgjedhur vendet e duhura. Gjithashtu, nëse vendndodhja dihet në momentin e dhënies së një sinjalizimi për arrestim, informacioni mbi vendndodhjen e personit të kërkuar përfshihet në fushën 061 të një formulari A. Në raste të tjera, duke përfshirë rastet për komunikimin e vendndodhjes së objekteve, përdoret një formular M (fusha 083). Për të garantuar zbatueshmërinë e menjëhershme të një kërkese për marrjen e një mase, regjistrohet një sinjalizim për personin e kërkuar në SIS II (neni 9, paragrafi 3 i Vendimit Kuadër të Këshillit 2002/584/ÇBD³⁶).

Kur subjekti i një kërkimi gjeografik ndodhet në një vend të ndryshëm nga ai i treguar në kërkimin gjeografik, Zyra Sirene e shtetit anëtar dhënës ia dëshmon këtë fakt shtetit apo shteteve anëtare të përfshira në kërkimin gjeografik përmes përdorimit të një formulari M, me qëllim që të ndërpriten të gjitha punët në lidhje me kërkimin.

2.14.2. Kërkimi me pjesëmarrjen e njësive të veçanta policore për kërkim të fokusuar (FAST)

Shërbimet e ofruara nga njësitë e veçanta që zhvillojnë kërkime të fokusuara (Ekipet Kërkimore Aktive të të Arratisurve, FAST) duhet të përdoren gjithashtu në raste të përshtatshme nga Zyrat Sirene në shtetet anëtare marrëse të kërkesave. Sinjalizimi në SIS II nuk duhet të zëvendësohet nga bashkëpunimi ndërkombëtar i njësive policore të lartpërmendura. Ky bashkëpunim nuk duhet t'i mbivendoset rolit të Zyrës Sirene, si një pikë kontakti për kërkimet për të cilat përdoret SIS II.

Bashkëpunimi duhet të vendoset sipas rastit për të garantuar që Zyra Sirene e shtetit anëtar dhënës të njoftohet nga njësia e tij kombëtare FAST në lidhje me çdo veprim që po kryhet në lidhje me një sinjalizim të regjistruar në SIS II. Sipas rastit, kjo Zyrë Sirene ja jep këtë informacion Zyrës tjetër Sirene. Çdo veprim i koordinuar i Enfast (Rrjeti Evropian i Ekipeve Kërkimore Aktive të të Arratisurve) që përfshin bashkëpunimin e Zyrës Sirene i raportohet paraprakisht kësaj të fundit.

Zyra Sirene garanton rrjedhjen e shpejtë të informacionit plotësues, duke përfshirë informacionin mbi një zbulim, tek njësia kombëtare FAST, nëse kjo e fundit është e përfshirë në kërkim.

3. SINJALIZIMET PËR ARRESTIMIN PËR QËLLIME DORËZIMI OSE EKSTRADIMI (NENI 26 I VENDIMIT SIS II)

3.1. Regjistrimi i një sinjalizimi

Pjesa më e madhe e sinjalizimeve shoqërohen nga një Mandat-Arresti Evropian (MAE). Megjithatë, në bazë të një sinjalizimi për arrestim, është gjithashtu i mundur një arrestim i përkohshëm përpara marrjes së një kërkese për ekstradim (KE), sipas nenit 16 të Konventës Evropiane për Ekstradimin.

MAE/KE lëshohet nga autoriteti gjyqësor kompetent për kryerjen e këtij funksioni në shtetin anëtar dhënës.

Kur regjistrohet një sinjalizim për arrestim për qëllime dorëzimi, në SIS II regjistrohet një kopje e MAE-së origjinale. Mund të regjistrohet gjithashtu një përkthim i MAE-së në një apo disa prej gjuhëve zyrtare të institucioneve të BE-së.

Krahas kësaj, sinjalizimit i bashkëngjiten edhe fotografitë dhe gjurmët e gishtërinjve të personit, kur janë të disponueshme.

Informacioni përkatës që përfshin MAE ose KE, i dhënë në lidhje me persona të kërkuar për qëllime arrestimi ose ekstradimi, vihet në dispozicion të Zyrës Sirene me regjistrimin e sinjalizimit. Për të garantuar plotësinë dhe paraqitjen e saktë të informacionit, kryhet një kontroll.

Shtetet anëtare mund të regjistrojnë më shumë se një MAE për një sinjalizim për arrestim. Shteti anëtar dhënës ka përgjegjësinë të fshijë një MAE që nuk është më e vlefshme dhe të kontrollojë nëse ka ndonjë MAE tjetër të bashkëngjitur në sinjalizim, duke zgjatur sinjalizimin nëse është e nevojshme.

Krahas një MAE-je të cilën një shtet anëtar ja ka bashkëngjitur një sinjalizimi për arrestim, duhet të jetë e mundur të bashkëngjiten edhe përkthime të MAE-së, nëse është nevoja në skedarë të veçantë binarë.

Për dokumentet e skanuara që duhet t'i bashkëngjiten sinjalizimeve, për aq sa është mundur, përdoret një rezolucion minimal prej 150 DPI.

3.2. Sinjalizimet e shumëfishta

Për procedurat e përgjithshme shih Seksionin 2.2.

Zbatohen gjithashtu rregullat e mëposhtme:

Disa shtete anëtare mund të regjistrojnë një sinjalizim për arrestim për të njëjtin person. Nëse dy ose më shumë shtete anëtare kanë dhënë një sinjalizim për të njëjtin person, vendimi se cili mandat do të ekzekutohet në rast arrestimi merret nga autoriteti gjyqësor zbatues në shtetin anëtar në të cilin kryhet arrestimi. Zyra Sirene e shtetit anëtar zbatues i dërgon një formular G çdo shteti anëtar përkatës.

3.3. Identiteti i keqpërdorur

Shih procedurën e përgjithshme në Seksionin 2.11.1.

3.4. Regjistrimi i një pseudonimi

Shih procedurën e përgjithshme në Seksionin 2.11.2.

Në rastin e sinjalizimeve për arrestim, Zyra Sirene përdor fushën 011 të një formulari A³⁷ (në kohën e regjistrimit të sinjalizimit) ose një formular M më pas, kur njofton shtetet e tjera anëtare për pseudonimet në lidhje me një sinjalizim për arrestim, nëse Zyra Sirene e disponon këtë informacion.

3.5. Informacioni plotësues që duhet t'u dërgohet shteteve anëtare

Kur regjistrohet një sinjalizim, informacioni plotësues në lidhje me sinjalizimin i dërgohet të gjithë shteteve anëtare.

Informacioni i përmendur në Seksionin 3.5.1 i dërgohet Zyrave të tjera Sirene përmes një formulari A, njëkohësisht me regjistrimin e sinjalizimit. Çdo informacion i mëtejshëm i kërkuar për qëllime identifikimi dërgohet pas konsultimit dhe/ose më kërkesë të një shteti tjetër anëtar.

Në rastin kur ekzistojnë disa MAE ose KE për të njëjtin person, plotësohen formularë A të veçantë për secilën prej MAE-ve apo KE-ve.

MAE/KE dhe formulari A duhet të përmbajnë të dhëna të mjaftueshme (në veçanti Seksioni "e" i MAE-së: "përshkrimi i rrethanave të kryerjes së veprës apo veprave penale, duke përfshirë kohën dhe vendin", fushat 042, 043, 044, 045: "përshkrimi i rrethanave") për verifikimin e sinjalizimit nga Zyrat e tjera Sirene. Aneksi 3 parashikon informacionin e kërkuar dhe lidhjen e tij me fushat e MAE-së.

Kur një MAE zëvendësohet ose anulohet, kjo tregohet në fushën 267 të një formulari A (neni 26 i Vendimit SIS II) ose në fushën 044 të një formulari A (Kërkesa për Ekstradim/Sinjalizimet e transferuara) duke përdorur tekstin e mëposhtëm: "Ky formular zëvendëson formularin (numri i referencës) që i referohet MAE-së (numri i referencës) të lëshuar në (data)".

3.5.1. Informacioni plotësues që duhet të dërgohet në lidhje me arrestimin e përkohshëm

3.5.1.1. Kur regjistrohet një sinjalizim i bazuar në një MAE dhe në një kërkesë ekstradimi (KE)

Kur regjistrohet një sinjalizim për qëllime ekstradimi, informacioni plotësues u dërgohet shteteve anëtare përmes përdorimit të një formular A. Nëse të dhënat e përfshira në sinjalizim dhe në informacionin plotësues të dërguar tek shtetet anëtare në lidhje me një MAE nuk janë të mjaftueshme për qëllimet e ekstradimit, jepet informacion i mëtejshëm.

Në fushën 239 tregohet se formulari lidhet edhe me një MAE, edhe me një KE.

3.5.1.2. Kur jepet një sinjalizim i bazuar vetëm në KE

Kur regjistrohet një sinjalizim për qëllime ekstradimi, informacioni plotësues u dërgohet shteteve anëtare përmes përdorimit të një formular A.

Në fushën 239 tregohet se formulari lidhet me një KE.

3.6. Vendosja e një shënimi

Për rregullat e përgjithshme shih Seksionin 2.6.

Nëse mund të zbatohet të paktën një prej MAE-ve të bashkëngjitura në sinjalizim, sinjalizimi nuk shënohet.

Nëse një MAE përmban më shumë se një vepër penale dhe nëse mund të kryhet dorëzimi në lidhje me të paktën një prej këtyre veprave penale, sinjalizimi nuk shënohet.

Siç theksohet në Seksionin 2.6, një sinjalizim i vendosur sipas nenit 26 të Vendimit SIS II, për kohëzgjatjen e shënimit, konsiderohet si i regjistruar për qëllime të komunikimit të vendndodhjes së personit për të cilin ai është dhënë.

3.6.1. Kërkesa sistematike për vendosjen e një shënimi në sinjalizimet për persona të kërkuar për arrestim për qëllime ekstradimi, kur nuk zbatohet Vendimi Kuadër 2002/584/ÇBD

Zbatohet procedura e mëposhtme:

1. a) Në rastin e sinjalizimeve për persona të kërkuar për arrestim për qëllime ekstradimi, kur nuk zbatohet Vendimi Kuadër 2002/584/ÇBD, një Zyrë Sirene mund t'i kërkojë një apo disa Zyrave të tjera Sirene vendosjen sistematike të shënimeve për sinjalizimet e regjistruara sipas nenit 26 të Vendimit SIS II për shtetasit e tij;
2. b) çdo Zyrë Sirene që dëshiron ta bëjë këtë i dërgon një apo disa Zyrave të tjera Sirene një kërkesë me shkrim;
3. c) çdo Zyrë Sirene të cilës i drejtohet një kërkesë e tillë vendos një shënim për shtetin anëtar në fjalë menjëherë pas dhënies së sinjalizimit;
4. d) shënimi ruhet deri në momentin kur Zyra Sirene kërkuese kërkon fshirjen e tij.

3.7. Veprimet e Zyrave Sirene pas marrjes së një sinjalizimi për arrestim

Kur një Zyrë Sirene merr një formular A, ajo kërkon sa më shpejt të jetë e mundur të gjitha burimet e disponueshme për të përcaktuar vendndodhjen e subjektit. Nëse informacioni i dhënë nga shteti anëtar dhënës nuk është i mjaftueshëm për t'u pranuar nga shteti anëtar marrës, kjo nuk pengon kryerjen e kërkimeve. Shtetet anëtare marrëse kryejnë kërkime në masën e lejuar nga legjislacioni i brendshëm.

Nëse është verifikuar sinjalizimi për arrestim dhe subjekti është gjetur apo arrestuar në një shtet anëtar, informacioni i përfshirë në një formular A mund t'i përcillet nga Zyra Sirene marrëse autoritetit kompetent të shtetit anëtar që zbaton MAE-në ose KE-në. Nëse është kërkuar MAE-ja ose KE-ja origjinale, autoriteti gjyqësor dhënës mund t'ia transmetojë atë drejtpërdrejt autoritetit gjyqësor zbatues (me përjashtim të rastit kur janë bërë rregullime alternative nga shteti anëtar dhënës dhe/ose zbatues).

3.8. Shkëmbimi i informacionit pas një zbulimi

Shih procedurën e përgjithshme në Seksionin 2.3.

Zbatohet gjithashtu procedura e mëposhtme:

1. a) në çdo rast, një zbulim mbi një individ për të cilin është dhënë një sinjalizim për arrestim i komunikohet menjëherë Zyrës Sirene të shtetit anëtar dhënës. Për më tepër, pas dërgimit të një formulari G, Zyra Sirene e shtetit anëtar zbatues ja komunikon gjithashtu zbulimin Zyrës Sirene të shtetit anëtar dhënës përmes telefonit, sipas rastit;
2. b) nëse është e nevojshme, Zyra Sirene e shtetit anëtar dhënës dërgon çdo informacion specifik përkatës mbi masat e veçanta që duhet të merren nga Zyra Sirene e shtetit anëtar zbatues;
3. c) autoriteti kompetent për marrjen e MAE-së ose KE-së, të dhënat e tij të plota të kontaktit (adresa postare, numri i telefonit dhe, nëse është e mundur, faksi dhe emaili), numri i referencës (nëse është e mundur), personi kompetent (nëse është e mundur), gjuha e kërkuar, afati kohor dhe forma e dërgimit, jepen në fushën 091 të një formulari G;
4. d) përveç kësaj, Zyra Sirene e shtetit anëtar dhënës njofton Zyrat e tjera Sirene për zbulimin, duke përdorur një formular M, kur është krijuar një lidhje e qartë me shtete të caktuara anëtare prej fakteve të çështjes dhe hetimeve të mëtejshme të iniciuara;
5. e) Zyrat Sirene mund të transmetojnë informacione të mëtejshme mbi sinjalizimet sipas nenit 26 të Vendimit SIS II, dhe për këtë mund të veprojnë në emër të autoriteteve gjyqësore, nëse ky informacion përfshihet në fushën e zbatimit të ndihmës gjyqësore të ndërsjellë.

3.9. Shkëmbimi i informacionit plotësues rreth dorëzimit ose ekstradimit

Kur autoritetet gjyqësore kompetente i japin Zyrës Sirene të shtetit anëtar zbatues informacion mbi faktin nëse mund të bëhet dorëzimi ose ekstradimi i një personi për të cilin është dhënë një sinjalizim për arrestim, kjo Zyrë Sirene ja jep menjëherë këtë informacion Zyrës Sirene të shtetit anëtar dhënës përmes një formulari M, të shënuar në fushën 083 me fjalët "DORËZIM" ose "EKSTRADIM"³⁸. Marrëveshjet e detajuara të dorëzimit dhe ekstradimit, sipas rastit, komunikohen përmes Zyrës Sirene sa më shpejt të jetë e mundur.

3.10. Shkëmbimi i informacionit plotësues rreth transitit përmes një shteti tjetër anëtar

Nëse është i nevojshëm transiti i një personi, Zyra Sirene e shtetit anëtar përmes të cilit do të kalojë personi jep informacionin dhe mbështetjen e nevojshme, në përgjigje të një kërkese nga Zyra Sirene e shtetit anëtar dhënës ose nga autoriteti gjyqësor kompetent, përmes një formulari M të shënuar me fjalën "TRANSIT" të shkruar në krye të fushës 083.

3.11. Fshirja e sinjalizimeve pas dorëzimit ose ekstradimit

Fshirja e sinjalizimeve për arrestim për qëllime dorëzimi ose ekstradimi bëhet pasi personi është dorëzuar ose ekstraduar tek autoritetet kompetente të shtetit anëtar dhënës, por mund të bëhet gjithashtu edhe kur vendimi gjyqësor në të cilin bazohet sinjalizimi është anuluar nga autoriteti gjyqësor kompetent sipas legjislacionit kombëtar.

4. SINJALIZIMET PËR REFUZIMIN E HYRJES OSE QËNDRIMIT (NENI 24 I RREGULLORES SIS II)

Hyrje

Shkëmbimi i informacioneve për shtetasit e vendeve të treta për të cilët është dhënë një sinjalizim sipas nenit 24 të Rregullores SIS II u lejon shteteve anëtare të marrin vendime në rast të hyrjes apo të aplikimit për vizë. Nëse individi ndodhet tashmë në territorin e shtetit anëtar, ai u lejon autoriteteve kombëtare të ndërmarrin veprimet e duhura për lëshimin e lejeve të qëndrimit, vizave afatgjata ose dëbimit. Aty ku përmenden vizat në këtë seksion, bëhet fjalë për vizat afatgjata, me përjashtim të rasteve kur shpjegohet qartë se bëhet fjalë për lloje të tjera vizash (p.sh. viza për rihyrje).

Kryerja e procedurave të informimit të parashtruara në nenin 5, paragrafi 4 të Kodit për Kufijtë e Shengenit dhe procedurave të konsultimit të parashtruara në nenin 25 të Konventës së Shengenit, përfshihen në kompetencën e autoriteteve përgjegjëse për kontrollet kufitare dhe për lëshimin e lejeve të qëndrimit ose vizave. Në parim, Zyrat Sirene përfshihen në këto procedura vetëm me qëllim për të transmetuar informacione plotësuese të lidhura drejtpërdrejt me sinjalizimet (p.sh. njoftimi i një zbulimi, qartësimi i identitetit) ose për të fshirë sinjalizime.

Megjithatë, Zyrat Sirene mund të përfshihen gjithashtu në transmetimin e informacionit plotësues të nevojshëm për dëbimin apo refuzimin e hyrjes së një shtetasi të një vendi të tretë; si dhe mund të përfshihet në transmetimin e çdo informacioni plotësues të mëtejshëm, të gjeneruar nga këto veprime.

Direktiva 2004/38/KE e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit³⁹ nuk është e zbatueshme në Zvicër. Për rrjedhojë, në rastin e një zbulimi mbi një shtetas të një vendi të tretë i cili gëzon të drejtën e lëvizjes së lirë, ndërmerren procedurat normale të konsultimit ndërmjet Zvicrës, shtetit anëtar dhënës dhe çdo shteti tjetër anëtar që mund të ketë informacione që lidhen me të drejtën e lëvizjes së lirë të shtetasit të vendit të tretë.

4.1. Regjistrimi i një sinjalizimi

Sipas nenit 25 të Rregullores SIS II, rregulla të veçanta zbatohen për shtetasit e vendeve të treta të cilët gëzojnë të drejtën e lëvizjes së lirë në kuptim të Direktivës 2004/38/KE. Zyra Sirene, për aq sa është e mundur, mund të vërë në dispozicion çdo informacion që është përdorur për të vlerësuar nëse për titullarin e të drejtës së lëvizjes së lirë është regjistruar një sinjalizim për refuzim të qëndrimit ose hyrjes⁴⁰. Në rastin përjashtimor të regjistrimit të një sinjalizimi për shtetasin e një vendi të tretë që gëzon të drejtën e lëvizjes së lirë, Zyra Sirene e shtetit anëtar dhënës u dërgon një formular M të gjithë shteteve të tjera anëtare, bazuar në informacionin e dhënë nga autoriteti që ka regjistruar sinjalizimin (shih Seksionet 4.6 dhe 4.7)

Krahas kësaj, neni 26 i Rregullores SIS II parashikon edhe regjistrimin në bazë të kushteve specifike të sinjalizimeve që lidhen me shtetasit e vendeve të treta, të cilët janë subjekt i një mase shtrënguese që synon parandalimin e hyrjes ose transitit përmes territorit të shteteve anëtare, të marrë në përputhje me nenin 29 të Traktatit për Bashkimin Evropian⁴¹. Sinjalizimet regjistrohen dhe përditësohen nga autoriteti kompetent i shtetit anëtar që mban Presidencën e Këshillit të Bashkimit Evropian në kohën e miratimit të masës. Nëse ky shtet anëtar nuk ka akses në SIS II ose në sinjalizime, sipas nenit 24 të Rregullores SIS II, përgjegjësia merret përsipër nga shteti anëtar që do të mbajë Presidencën e radhës dhe që ka akses në SIS II, duke përfshirë aksesin në sinjalizime sipas nenit 24 të Rregullores SIS II.

Shtetet anëtare vendosin procedurat e nevojshme për regjistrimin, përditësimin dhe fshirjen e këtyre sinjalizimeve.

4.2. Sinjalizimet e shumëfishta

Shih procedurën e përgjithshme në Seksionin 2.2.

4,3. Identiteti i keqpërdorur

Shih procedurën e përgjithshme në Seksionin 2.11.1.

Probleme të ndryshme mund të lindin kur një shtetas i një vendi të tretë i cili është subjekt i një sinjalizimi për refuzimin e hyrjes apo qëndrimit përdor në mënyrë të jashtëligjshme identitetin e një qytetari të një shteti anëtar, me qëllim për të kërkuar hyrjen. Nëse zbulohet një situatë e tillë, autoritetet kompetente të shteteve anëtare mund të njihen më përdorimin e saktë të funksionalitetit të identitetit të keqpërdorur në SIS II. Sinjalizimet për refuzimin e hyrjes nuk jepen për individin të cilit i përket identiteti i keqpërdorur, pra për qytetarin e një shteti anëtar.

4.4. Regjistrimi i një pseudonimi

Për rregullat e përgjithshme shih Seksionin 2.11.2.

4.5. Shkëmbimi i informacionit me lëshimin e lejeve të qëndrimit ose vizave

Zbatohet procedura e mëposhtme:

4. a) pa cenuar procedurën e posaçme në lidhje me shkëmbimin e informacionit, e cila kryhet në përputhje me nenin 25 të Konventës së Shengenit; dhe pa cenuar Seksionin 4.8, i cili ka të bëjë me shkëmbimin e informacionit pas një zbulimi mbi një shtetas të një vendi të tretë, i cili gëzon të drejtën e lëvizjes së lire (rast në të cilin konsultimi me Zyrën Sirene të shtetit anëtar dhënës është i detyrueshëm); shteti anëtar zbatues mund të njoftojë shtetin anëtar dhënës se sinjalizimi për refuzimin e hyrjes është bashkërenduar gjatë procedurës për dhënien e një leje qëndrimi ose vize. Shteti anëtar dhënës mund të njoftojë më pas shtetet e tjera anëtare duke përdorur një formular M sipas rastit;
5. b) nëse kërkohet, në përputhje me legjislacionin e brendshëm, Zyrat Sirene të shteteve anëtare përkatëse mund të asistojnë në transmetimin e informacionit të nevojshëm tek autoritetet e duhura përgjegjëse për dhënien e lejeve të qëndrimit dhe vizave.

Procedurat e veçanta të parashikuara në nenin 25 të Konventës së Shengenit

Procedura e parashikuar në nenin 25, paragrafi 1 i Konventës së Shengenit

Nëse një shtet anëtar që po merr në konsideratë dhënien e një leje qëndrimi ose vize zbulon se aplikanti përkatës është subjekt i një sinjalizimi për refuzimin e hyrjes ose qëndrimit të dhënë nga një tjetër shtet anëtar, ai konsultohet me shtetin anëtar dhënës përmes Zyrës Sirene. Shteti anëtar që merr në konsideratë dhënien e një leje qëndrimi ose vize përdor një formular N për të njoftuar shtetin anëtar dhënës në lidhje me vendimin për dhënien e lejes së qëndrimit ose vizës. Nëse shteti anëtar vendos të japë lejen e qëndrimit ose vizën, sinjalizimi fshihet. Megjithatë, personi mund të vendoset në listën kombëtare të sinjalizimeve për refuzim hyrjeje të shtetit anëtar dhënës.

Procedura e parashikuar në nenin 25, paragrafi 2 i Konventës së Shengenit

Nëse një shtet anëtar që ka regjistruar një sinjalizim për refuzim të hyrjes apo qëndrimit konstaton se personit i cili është subjekt i sinjalizimit i është dhënë një leje qëndrimi apo vizë, ai nis një procedurë konsultimi me shtetin anëtar që ka dhënë lejen e qëndrimit ose vizën, përmes Zyrës Sirene. Shteti anëtar që ka dhënë lejen e qëndrimit ose vizën përdor një formular O për të njoftuar shtetin anëtar dhënës në lidhje me vendimin nëse do të tërhiqet apo jo leja e qëndrimit apo viza. Nëse ky shtet anëtar vendos të ruajë lejen e qëndrimit ose vizën, sinjalizimi fshihet. Megjithatë, personi mund të vendoset në listën kombëtare të sinjalizimeve për refuzim hyrjeje të një shteti anëtar.

Konsultimi përmes Zyrave Sirene duke përdorur një formular O bëhet gjithashtu nëse shteti anëtar që ka dhënë lejen e qëndrimit apo vizën zbulon më pas se për atë person ekziston një sinjalizim në SIS II për refuzimin e hyrjes ose qëndrimit⁴².

Nëse një shtet anëtar i tretë (d.m.th. një shtet i ndryshëm nga ai që ka dhënë lejen e qëndrimit/vizën dhe nga ai që ka dhënë sinjalizimin) zbulon se ekziston një sinjalizim për një shtetas të një vendi të tretë i cili është i pajisur me leje qëndrimi apo vizë nga një prej shteteve anëtare, ai njofton si shtetin anëtar që ka dhënë lejen/vizën, ashtu edhe shtetit anëtar dhënës të sinjalizimit, përmes Zyrave Sirene, duke përdorur një formular H.

Nëse procedura e parashikuar në nenin 25 të Konventës së Shengenit përfshin fshirjen e një sinjalizimi për refuzim të hyrjes apo qëndrimit, Zyrat Sirene, duke respektuar legjislacionin e tyre kombëtar, ofrojnë mbështetjen e tyre kur ajo kërkohet.

Procedurat e veçanta të parashikuar në nenin 5, paragrafi 4, germa "a" dhe "c" i Kodit për Kufijtë e Shengenit

4.5.1. Procedura në rastet për të cilat zbatohet neni 5, paragrafi 4, germa "a"

Sipas nenit 5, paragrafi 4, germa "a" e Kodit për Kufijtë e Shengenit, një shtetasi të një vendi të tretë, i cili është subjekt i një sinjalizimi për refuzimin e hyrjes ose qëndrimit, dhe është njëkohësisht i pajisur me një leje qëndrimi, vizë afatgjatë ose vizë rihyrjeje të dhënë nga një prej shteteve anëtare, i lejohet hyrja për qëllime transiti në shtetin anëtar që ka dhënë lejen e qëndrimit ose vizën për rihyrje, kur kalon kufirin e një shteti anëtar të tretë. Hyrja mund të refuzohet nëse ky shtet anëtar ka dhënë një sinjalizim kombëtar për refuzimin e hyrjes. Në të dy rastet, me kërkesë të autoritetit kompetent, Zyra Sirene e shtetit anëtar në të cilin personi kërkon të hyjë i dërgon Zyrave Sirene të dy shteteve anëtare në fjalë një mesazh (një formular H nëse transiti është lejuar/një formular G nëse hyrja është refuzuar) duke i informuar ata për kundërshtimin dhe duke u kërkuar të konsultohen me njëri-tjetrin me qëllim ose për të fshirë sinjalizimin në SIS II, ose për të tërhequr lejen e qëndrimit/vizën. Ajo mund të kërkojë gjithashtu të njoftohet mbi rezultatin e konsultimeve.

Nëse shtetasi i vendit të tretë në fjalë përpiqet të hyjë në shtetin anëtar që ka regjistruar sinjalizimin në SIS II, hyrja e tij/saj mund të refuzohet nga ky shtet anëtar. Megjithatë, me kërkesë të autoritetit kompetent, Zyra Sirene e atij shteti anëtar konsultohet me Zyrën Sirene të shtetit anëtar që ka dhënë lejen e qëndrimit ose vizën, me qëllim për t'i lejuar autoritetit kompetent të përcaktojë nëse ka arsye të mjaftueshme për të tërhequr lejen e qëndrimit/vizën. Shteti anëtar që ka dhënë lejen e qëndrimit ose vizën përdor një formular O për të njoftuar shtetin anëtar dhënës në lidhje me vendimin nëse do të tërhiqet apo jo leja e qëndrimit apo viza. Nëse ky shtet anëtar vendos të ruajë lejen e qëndrimit ose vizën, sinjalizimi fshihet. Megjithatë, personi mund të vendoset në listën kombëtare të sinjalizimeve për refuzim hyrjeje të një shteti anëtar.

Nëse ky person përpiqet të hyjë në shtetin anëtar që ka lëshuar lejen e qëndrimit apo vizën, atij duhet t'i lejohet hyrja në këtë territor, por Zyra Sirene e atij shteti anëtar, me kërkesë të autoritetit kompetent, konsultohet me Zyrën Sirene të shtetit anëtar dhënës me qëllim për t'u mundësuar autoriteteve kompetente në fjalë të marrin një vendim për tërheqjen e lejes së qëndrimit apo vizës ose për fshirjen e sinjalizimit. Shteti anëtar që ka dhënë lejen e qëndrimit ose vizën përdor një formular O për të njoftuar shtetin anëtar dhënës në lidhje me vendimin nëse do të tërhiqet apo jo leja e qëndrimit apo viza. Në ky shtet anëtar vendos të ruajë vlefshmërinë e lejes së qëndrimit apo vizës, sinjalizimi fshihet. Megjithatë, personi mund të vendoset në listën kombëtare të sinjalizimeve për refuzim hyrjeje të një shteti anëtar.

4.5.2. Procedura në rastet për të cilat zbatohet neni 5, paragrafi 4, germa "c"

Sipas nenit 5, paragrafi 4, germa "c", një shtet anëtar mund të shmanget nga parimi se një personi për të cilin është dhënë një sinjalizim për refuzim të hyrjes i refuzohet hyrja për arsye humanitare, për arsye të interesit kombëtar, apo për shkak të detyrimeve ndërkombëtare. Me kërkesë të autoritetit kompetent, Zyra Sirene e shtetit anëtar që ka lejuar hyrjen njofton Zyrën Sirene të shtetit anëtar dhënës lidhur me këtë situatë, duke përdorur një formular H.

4.6. Rregullat e përbashkëta në lidhje me procedurat e përmendura në Seksionin 4.5

1. a) Për çdo procedurë konsultimi, dërgohet vetëm një formular N ose formular O nga Zyra Sirene e shtetit anëtar që ka dhënë ose synon të japë apo të ruajë një leje qëndrimi ose një vizë afatgjatë, me qëllim për të njoftuar shtetin anëtar që ka dhënë apo që planifikon të japë një sinjalizim për refuzim hyrjeje në lidhje me vendimin përfundimtar për dhënien, ruajtjen ose revokimin e lejes së qëndrimit ose vizës.
2. b) Procedura e konsultimit kryhet për qëllime të nenit 25, paragrafi 1 të Konventës së Shengenit, ose për qëllime të nenit 25, paragrafi 2 të kësaj konvente.
3. c) Kur në kuadër të një procedure konsultimi dërgohet një formular M, G ose H, ai mund të shënohet me fjalët kyçe "procedurë konsultimi". (Formulari M: fusha 083; formulari G: fusha 086; formulari H: fusha 083).

4.7. Shkëmbimi i informacionit pas një zbulimi dhe me refuzimin e hyrjes apo dëbimin nga zona Shengen

Pa cenuar procedurat e posaçme në lidhje me shkëmbimin e informacionit i cili kryhet në përputhje me nenin 5, paragrafi 4, germa "a" dhe "c" të Kodit për Kufijtë e Shengenit; dhe pa cenuar Seksionin 4.8, i cili ka të bëjë me shkëmbimin e informacionit pas një zbulimi mbi një shtetas të një vendi të tretë, i cili gëzon të drejtën e lëvizjes së lire (rast në të cilin konsultimi me Zyrën Sirene të shtetit anëtar dhënës është i detyrueshëm), një shtet anëtar mund të kërkojë të njoftohet për çdo zbulim mbi sinjalizimet për refuzimin e hyrjes apo qëndrimit që ai ka regjistruar.

Zyrat Sirene të shteteve anëtare që kanë regjistruar sinjalizime për refuzimin e hyrjes nuk njoftohen domosdoshmërish në mënyrë automatike për zbulimet, por mund të njoftohen në rrethana përjashtimore. Në varësi të masave të marra, mund të dërgohet në çdo rast një formular G ose një formular H, për shembull nëse kërkohet informacion plotësues. Një formular G dërgohet në çdo rast kur ka një zbulim mbi një person që gëzon të drejtën e lëvizjes së lirë.

Pavarësisht dispozitave të paragrafit të mësipërm, siç parashikohet në Seksionin 10, të gjitha Zyrat Sirene japin statistika për zbulimet mbi të gjitha sinjalizimet e huaja në territorin e tyre.

Zbatohet procedura e mëposhtme:

1. a) Një shtet anëtar mund të kërkojë të njoftohet për çdo zbulim mbi sinjalizimet që ai ka dhënë për refuzimin e hyrjes ose qëndrimit. Çdo shtet anëtar që dëshiron ta shfrytëzojë këtë mundësi, i bën shteteve të tjera anëtare një kërkesë me shkrim.
2. b) Shteti anëtar zbatues mund të ndërmarrë nismën dhe të njoftojë shtetin anëtar dhënës se sinjalizimi është bashkërenduar dhe se shtetasit të vendit të tretë nuk i është lejuar hyrja, apo është dëbuar nga territori i Shengenit.
3. c) Pasi është marrë një masë në bazë të një zbulimi, Zyra Sirene e shtetit anëtar zbatues i dërgon një formular G Zyrës Sirene të shtetit anëtar dhënës; formulari G dërgohet gjithashtu në rast të një zbulimi, kur nevojitet më shumë informacion për zbatimin e masës.
4. d) Pas marrjes së informacionit të përmendur në germën "c" nga shteti anëtar dhënës:
5. nëse masa është zbatuar, shteti anëtar zbatues njofton Zyrën Sirene të shtetit anëtar dhënës duke përdorur një formular M (jo një formular tjetër G për të njëjtin zbulim),
6. nëse masa nuk është zbatuar, shteti anëtar zbatues njofton Zyrën Sirene të shtetit anëtar dhënës, duke përdorur një formular H, ose

III. nëse kërkohet konsultim i mëtejshëm, kjo kryhet përmes një formular M,

1. për shkëmbimin përfundimtar të formularëve në një procedurë konsultimi, përdoret një formular N ose një formular O.
2. e) Nëse një shtet anëtar zbulon në territorin e tij një shtetas të një vendi të tretë për të cilin është dhënë një sinjalizim, Zyra Sirene e shtetit anëtar dhënës, në bazë të kërkesës, përcjell informacionin e nevojshëm për kthimin e personit përkatës. Në varësi të nevojave të shtetit anëtar zbatues, ky informacion, i dhënë në një formular M, përfshin si vijon:

— llojin dhe arsyetimin e vendimit,

— autoritetin dhënës të vendimit,

— datën e vendimit,

— datën e shërbimit (datën në të cilin është dhënë vendimi),

— datën e zbatimit,

— datën në të cilën skadon vendimi, ose kohëzgjatjen e vlefshmërisë,

— informacionin nëse personi ka qenë i dënuar më parë, dhe natyrën e dënimit.

Nëse një person për të cilin është dhënë një sinjalizim është kapur në kufi, ndiqen procedurat e parashikuara në Kodin për Kufijtë e Shengenit, si dhe ato të parashikuara nga shteti anëtar dhënës.

Në raste të veçanta mund të lindë një nevojë urgjente për shkëmbimin e informacionit plotësues përmes Zyrave Sirene, me qëllim për të bërë identifikimin e sigurt të një individi.

4,8. Shkëmbimi i informacionit pas një zbulimi mbi një shtetas të një vendi të tretë që cili gëzon të drejtën e lëvizjes së lirë

Për një shtetas të një vendi të tretë që gëzon të drejtën e lëvizjes së lirë në kuptim të Direktivës 2004/38/KE⁴³.

Nëse ka një zbulim mbi një shtetas të një vendi të tretë që gëzon të drejtën e lëvizjes së lirë në kuptim të Direktivës 2004/38/KE, zbatohen rregulla të veçanta (shih hyrjen e Seksionit 4 për qëndrimin e Zvicrës). Zbatohet procedura e mëposhtme:

1. a) me kërkesë të autoritetit kompetent, Zyra Sirene e shtetit anëtar zbatues kontakton menjëherë Zyrën Sirene të shtetit anëtar dhënës, duke përdorur një formular G, me qëllim për të marrë informacionin e nevojshëm për të vendosur pa vonesë mbi masat që duhen marrë;
2. b) pas marrjes së një kërkese për informacion, Zyra Sirene e shtetit anëtar dhënës nis menjëherë mbledhjen e informacionit të kërkuar, dhe ja dërgon atë sa më shpejt të jetë e mundur Zyrës Sirene të shtetit anëtar zbatues;
3. c) Nëse informacioni nuk është ende i disponueshëm, Zyra Sirene e shtetit anëtar dhënës, së bashku me autoritetin kompetent, kontrollon nëse sinjalizimi mund të ruhet në përputhje me Direktivën 2004/38/KE. Nëse autoriteti kompetent vendos të ruajë sinjalizimin, Zyra Sirene e shtetit anëtar dhënës njofton të gjitha Zyrat e tjera Sirene për këtë, përmes një formulari M;
4. d) shteti anëtar zbatues, përmes Zyrës së tij Sirene, njofton Zyrën Sirene të shtetit anëtar dhënës nëse masa që kërkohet të merret është marrë (duke përdorur një formular M) ose jo (duke përdorur një formular H)⁴⁴.

4.9. Shkëmbimi i informacionit nëse, në mungesë të një zbulimi, një shtet anëtar konstaton se ekziston një sinjalizim për refuzimin e hyrjes për një shtetas të një vendi të tretë i cili gëzon të drejtën e lëvizjes së lirë

Nëse, në mungesë të një sinjalizimi, një shtet anëtar konstaton se ekziston një sinjalizim për refuzimin e hyrjes për një shtetas të një vendi të tretë i cili gëzon të drejtën e lëvizjes së lirë, Zyra Sirene e këtij shteti anëtar, me kërkesë të autoritetit kompetent, i dërgon Zyrës Sirene të shtetit anëtar dhënës një formular M, duke e njoftuar në lidhje me këtë.

Nëse informacioni nuk është ende i disponueshëm, Zyra Sirene e shtetit anëtar dhënës, së bashku me autoritetin kompetent, kontrollon nëse sinjalizimi mund të ruhet në përputhje me Direktivën 2004/38/KE. Nëse autoriteti kompetent vendos të ruajë sinjalizimin, Zyra Sirene e shtetit anëtar dhënës njofton të gjitha Zyrat e tjera Sirene për këtë, përmes një formulari M.

4.10. Fshirja e sinjalizimeve për refuzimin e hyrjes ose qëndrimit

Pa cenuar procedurat e veçanta të parashikuara në nenin 25 të Konventës së Shengenit dhe nenin 5, paragrafi 4, germa "a" dhe "c" të Kodit për Kufijtë e Shengenit, sinjalizimet për refuzimin e hyrjes ose qëndrimit për shtetasit e vendeve të treta, fshihen me:

1. a) përfundimin e afatit të sinjalizimit;
2. b) vendimin e autoriteteve kompetente të shtetit anëtar dhënës për fshirjen e tyre;
3. c) përfundimin e afatit kohor për refuzimin e hyrjes, kur autoriteti kompetent i shtetit anëtar dhënës ka vendosur një afat përfundimi në vendimin e tij; ose
4. d) marrjen e shtetësisë së një prej shteteve anëtare. Nëse marrja e shtetësisë i njoftohet një Zyre Sirene të një shteti anëtar të ndryshëm nga ai dhënës, ky i fundit konsultohet me Zyrën Sirene të shtetit anëtar dhënës dhe, nëse është e nevojshme, dërgon një formular J, në përputhje me procedurën për korrigjimin dhe fshirjen e të dhënave që konstatohen të pasakta në aspektin ligjor ose faktik (shih Seksionin 2.7).
5. SINJALIZIMET PËR PERSONAT E ZHDUKUR (NENI 32 I VENDIMIT SIS II)

5.1. Sinjalizimet e shumëfishta

Shih procedurën e përgjithshme në Seksionin 2.2.

5.2. Identiteti i keqpërdorur

Shih procedurën e përgjithshme në Seksionin 2.11.1.

5.3. Regjistrimi i një pseudonimi

Shih procedurën e përgjithshme në Seksionin 2.11.2.

5.4. Vendosja e një shënimi

Mund të lindin rrethana në të cilat ndodh një zbulim mbi një sinjalizim për një person të zhdukur, dhe autoritetet kompetente brenda shtetit anëtar zbatues vendosin që masa e kërkuar nuk mund të merret dhe/ose nuk mund të merren masa të mëtejshme për sinjalizimin. Ky vendim mund të merret edhe nëse autoritetet kompetente të shtetit anëtar dhënës vendosin të ruajnë sinjalizimin në SIS II. Në këto rrethana, shteti anëtar zbatues mund të kërkojë një shënim pasi ka ndodhur zbulimi. Për të vendosur një shënim, ndiqen procedurat e përgjithshme të përshkruara në Seksionin 2.6.

Për sinjalizimet për persona të zhdukur nuk merret asnjë masë alternative.

5.5. Dhënia e detajeve përshkruese rreth të miturve të zhdukur dhe personave të tjerë të cilët konsiderohen në rrezik

Zyrat Sirene kanë akses të menjëhershëm në të gjithë informacionin plotësues përkatës në nivel kombëtar në lidhje me sinjalizimet për personat e zhdukur, me qëllim që Zyrat Sirene të mund të luajnë një rol të plotë në arritjen e një zgjidhjeje të suksesshme të rasteve, në lehtësimin e identifikimit të personit dhe në dhënien e menjëhershme të informacionit plotësues mbi çështje që lidhen me rastin. Informacioni plotësues përkatës mund të mbulojë, në veçanti, vendimet kombëtare për kujdestarinë e një fëmije apo të një personi të cenueshëm ose kërkesat për përdorimin e mekanizmave të "Sinjalizimit të të miturit".

Duke qenë se jo të gjithë personat e zhdukur të cenueshëm do të kalojnë kufijtë kombëtarë, vendimet për dhënien e informacionit plotësues (për të dhënat përshkruese) dhe për marrësit e tij merren rast pas rasti, duke mbuluar të gjitha rrethanat. Pas marrjes së një vendimi në nivel kombëtar mbi masën e informacionit plotësues që kërkohet të dërgohet, Zyra Sirene e shtetit anëtar dhënës, në masën e përshtatshme, merr një prej masave të mëposhtme:

1. a) ruan informacionin me qëllim për të qenë e aftë të dërgojë informacione plotësuese me kërkesën e një shteti tjetër anëtar;
2. b) i dërgon Zyrës Sirene përkatëse një formular M, nëse hetimet konstatojnë një destinacion të mundshëm të personit të zhdukur;
3. c) i dërgojnë të gjitha Zyrave Sirene përkatëse një formular M, bazuar në rrethanat e zhdukjes, me qëllim për të siguruar të gjitha të dhënat lidhur me personin brenda një periudhe të shkurtër kohore.

Në rastin e një personi të zhdukur me rrezikshmëri të lartë, fusha 311 e formularit M fillon me fjalën "URGJENTE" dhe më një shpjegim të arsyes së urgjencës. (Kur i mituri i zhdukur është i pashoqëruar⁴⁵, shënohet termi shpjegues "I mitur i pashoqëruar".) Kjo urgjencë mund të përforcohet përmes një telefonate që thekson rëndësinë e formularit M dhe natyrën urgjente të tij.

Për regjistrimin në mënyrë të rakorduar të informacionit plotësues të strukturuar mbi një person të zhdukur me rrezikshmëri të lartë, përdoret një metodë e përbashkët⁴⁶. Kjo regjistrohet në fushën 083 të formularit M.

Pasi informacioni është marrë nga Zyra Sirene, me qëllim për të maksimizuar mundësitë e gjetjes së vendndodhjes së personit në mënyrë të fokusuar dhe të arsyetuar, ai i komunikohet në masën e përshtatshme:

1. a) pikave kufitare përkatëse;
2. b) autoriteteve administrative dhe policore kompetente për gjetjen e vendndodhjes dhe mbrojtjen e personave;
3. c) autoriteteve konsullore përkatëse të shtetit anëtar dhënës, pasi është bërë një zbulim në SIS II.

5.6. Shkëmbimi i informacionit pas një zbulimi

Shih procedurën e përgjithshme në Seksionin 2.3.

Zbatohen gjithashtu rregullat e mëposhtme:

1. a) Brenda mundësive, Zyrat Sirene komunikojnë të dhënat e nevojshme mjekësore të personit apo personave të zhdukur përkatës, nëse duhet të merren masa për mbrojtjen e tyre.

Informacioni i transmetuar ruhet vetëm për aq kohë sa është absolutisht e nevojshme dhe përdoren ekskluzivisht për qëllime të trajtimit mjekësor që i jepet personit në fjalë.

1. b) Zyra Sirene e shtetit anëtar zbatues komunikon në çdo rast vendndodhjen e Zyrës Sirene të shtetit anëtar dhënës.
2. c) Në përputhje me nenin 33, paragrafi 2 të Vendimit SIS II, komunikimi i vendndodhjes së personit të zhdukur, i cili është në moshë madhore, tek personi i cili ka raportuar zhdukjen e tij/saj, bëhet me pëlqimin e personit të zhdukur⁴⁷. Pëlqimi jepet me shkrim, ose të paktën mbahet një procesverbal. Në rastet kur refuzohet dhënia e pëlqimit, ky refuzim bëhet me shkrim ose shënohet zyrtarisht në procesverbal. Megjithatë, autoritetet kompetente mund të komunikojnë faktin se sinjalizimi është fshirë pas një zbulimi, tek personi që ka raportuar zhdukjen.

5.7. Fshirja e sinjalizimeve për personat e zhdukur

Nëse ka ndonjë vonesë të konsiderueshme në fshirjen e sinjalizimit nga shteti anëtar dhënës, kjo vonesë i njoftohet Zyrës Sirene të shtetit anëtar zbatues, me qëllim që të zëvendësohet shënimi i vendosur mbi sinjalizimin, siç përshkruhet në Seksionin 5.4 të Manualit Sirene.

5.7.1. Të miturit

Një sinjalizim fshihet me:

1. a) zgjidhjen e rastit (p.sh. i mituri është riatdhesuar; autoritetet kompetente në shtetin anëtar zbatues kanë marrë një vendim mbi kujdestarinë e fëmijës);
2. b) përfundimin e afatit të sinjalizimit; ose
3. c) vendimin e autoriteteve kompetente të shtetit anëtar dhënës.

5.7.2. Të rriturit kur nuk kërkohen masa mbrojtëse

Një sinjalizim fshihet me:

1. a) zbatimin e masës që duhej marrë (është saktësuar vendndodhja nga shteti anëtar zbatues);
2. b) përfundimin e afatit të sinjalizimit; ose
3. c) vendimin e autoriteteve kompetente të shtetit anëtar dhënës.

5.7.3. Të rriturit, masa mbrojtëse të kërkuara

Një sinjalizim fshihet me:

1. a) zbatimin e masës që duhej marrë (personi është marrë në mbrojtje);
2. b) përfundimin e afatit të sinjalizimit; ose
3. c) vendimin e autoriteteve kompetente të shtetit anëtar dhënës.

Në varësi të legjislacionit kombëtar, kur një person është marrë nën mbrojtje, sinjalizimi mund të ruhet derisa personi të jetë riatdhesuar.

6. SINJALIZIMET PËR PERSONA TË KËRKUAR PËR NJË PROCEDURË GJYQËSORE (NENI 34 I VENDIMIT SIS II)

6.1. Sinjalizimet e shumëfishta

Shih procedurën e përgjithshme në Seksionin 2.2.

6.2. Identiteti i keqpërdorur

Shih procedurën e përgjithshme në Seksionin 2.11.1.

6.3. Regjistrimi i një pseudonimi

Shih procedurën e përgjithshme në Seksionin 2.11.2.

6.4. Shkëmbimi i informacionit pas një zbulimi

Shih procedurën e përgjithshme në Seksionin 2.3.

Zbatohen gjithashtu rregullat e mëposhtme:

1. a) vendi i vërtetë i qëndrimit ose banimit gjendet përmes përdorimit të të gjitha masave të lejuara nga legjislacioni i brendshëm i shtetit anëtar në të cilin është gjetur personi;
2. b) sipas rastit, vendosen procedura të brendshme për të garantuar që sinjalizimet të ruhen në SIS II vetëm për periudhën e nevojshme për arritjen e qëllimeve për të cilat ato janë dhënë.

Zyrat Sirene mund të transmetojnë informacione të mëtejshme mbi sinjalizimet e regjistruara sipas nenit 34 të Vendimit SIS II, dhe për këtë mund të veprojnë në emër të autoriteteve gjyqësore, nëse ky informacion përfshihet në fushën e zbatimit të ndihmës gjyqësore të ndërsjellë.

6.5. Fshirja e sinjalizimeve për persona të kërkuar për një procedurë gjyqësore

Një sinjalizim fshihet me:

1. a) komunikimin e vendndodhjes së personit tek autoriteti kompetent i shtetit anëtar dhënës. Kur nuk mund të kryhen veprime mbi informacionin e dërguar (p.sh. adresa është e pasaktë ose nuk ka një vendbanim të qëndrueshëm) Zyra Sirene e shtetit anëtar dhënës njofton Zyrën Sirene të shtetit anëtar zbatues me qëllim për të zgjidhur problemin;
2. b) përfundimin e afatit të sinjalizimit; ose
3. c) vendimin e autoriteteve kompetente të shtetit anëtar dhënës.

Kur është bërë një zbulim në një shtet anëtar dhe të dhënat e adresës i janë dërguar shtetit anëtar dhënës, dhe një zbulim i mëvonshëm në atë shtet anëtar konstaton të njëjtat të dhëna të adresës, zbulimi regjistrohet në shtetin anëtar zbatues, por as të dhënat e adresës dhe as formulari G nuk i ridërgohen shtetit anëtar dhënës. Në këto raste, shteti anëtar zbatues njofton shtetin anëtar dhënës për zbulimet e përsëritura, dhe shteti anëtar dhënës merr në konsideratë nevojën për ruajtjen e sinjalizimit.

7. SINJALIZIMET PËR KONTROLLE DISKRETE DHE SPECIFIKE (NENI 36 I VENDIMIT SIS II)

7.1. Sinjalizimet e shumëfishta

Shih procedurën e përgjithshme në Seksionin 2.2.

7.2. Identiteti i keqpërdorur

Shih procedurën e përgjithshme në Seksionin 2.11.1.

7.3. Regjistrimi i një pseudonimi

Shih procedurën e përgjithshme në Seksionin 2.11.2.

7.4. Informimi i shteteve të tjera anëtare me dhënien e sinjalizimeve

Kur jep një sinjalizim, Zyra Sirene e shtetit anëtar dhënës njofton të gjitha Zyrat e tjera Sirene duke përdorur një formular M në rastet e mëposhtme:

1. a) kur është dhënë një sinjalizim për kontroll diskret ose të veçantë, me kërkesën që zbulimet t'i raportohen pa vonesë Zyrës Sirene dhënëse; në formularin M përdoret teksti "NENI 36, paragrafi 2 i Vendimit SIS II - veprim i menjëhershëm" ose "NENI 36, paragrafi 3 i Vendimit SIS II - veprim i menjëhershëm". Në fushën 083 të një formulari M jepet gjithashtu arsyetimi i masës së menjëhershme; ose
2. b) kur një autoritet përgjegjës për sigurinë kombëtar kërkon lëshimin e një sinjalizimi në përputhje me nenin 36, paragrafi 3 të Vendimit SIS II; në formularin M përdoret teksti "NENI 36, paragrafi 3 i Vendimit SIS II".

Nëse sinjalizimi është dhënë sipas nenit 36, paragrafi 3 të Vendimit SIS II, formulari M përmban, në fushën 080, emrin e autoritetit që kërkon regjistrimin e sinjalizimit, fillimisht në gjuhën e shtetit anëtar dhënës dhe më pas edhe në gjuhën angleze, si dhe të dhënat e tij të kontaktit në fushën 081, në një format që nuk kërkon përkthim.

Konfidencialiteti i informacioneve të caktuara garantohet në përputhje me legjislacionin kombëtar, duke përfshirë ruajtjen e kontakteve ndërmjet Zyrave Sirene në mënyrë të veçuar nga çdo kontakt ndërmjet shërbimeve përgjegjëse për sigurinë kombëtare.

7.5. Vendosja e një shënimi

Shih procedurën e përgjithshme në Seksionin 2.6.

Për kontrollet diskrete ose të veçanta nuk merret asnjë masë alternative.

Krahas kësaj, nëse autoriteti përgjegjës për sigurinë kombëtare në shtetin anëtar zbatues vendos se sinjalizimit duhet t'i vendoset një shënim, ai kontakton Zyrën e tij kombëtare Sirene dhe e njofton atë se masa e kërkuar nuk mund të merret. Zyra Sirene kërkon më pas vendosjen e një shënimi, duke i dërguar një formular F Zyrës Sirene të shtetit anëtar dhënës. Arsyetimi i përgjithshëm jepet si në rastin e kërkesave të tjera për shënime. Megjithatë, çështjet e një natyre të ndjeshme nuk zbulohen (shih gjithashtu Seksionin 7.6, germa "b" më poshtë).

7.6. Shkëmbimi i informacionit pas një zbulimi

Shih procedurën e përgjithshme në Seksionin 2.3.

Zbatohen gjithashtu rregullat e mëposhtme:

1. a) Kur bëhet një zbulim mbi një sinjalizim të dhënë në përputhje me nenin 36, paragrafi 3 të Vendimit SIS II, Zyra Sirene e shtetit anëtar zbatues njofton Zyrën Sirene të shtetit anëtar dhënës mbi rezultatet (kontroll diskret ose kontroll i veçantë) përmes formularit G. Në të njëjtën kohë, Zyra Sirene e shtetit anëtar zbatues njofton autoritetin e saj përgjegjës për sigurinë kombëtare.
2. b) Për garantimin e konfidencialitetit të informacionit kërkohet një procedurë e veçantë. Për rrjedhojë, çdo kontakt midis autoriteteve përgjegjëse për sigurinë kombëtare ruhet veçmas kontaktit midis Zyrave Sirene. Si pasojë, arsyet e detajuara për kërkimin e një shënimi diskutohen drejtpërdrejt ndërmjet autoriteteve përgjegjëse për sigurinë kombëtare dhe jo përmes Zyrave Sirene.
3. c) Kur ndodh një zbulim mbi një sinjalizim i cili kërkon që zbulimi të raportohet menjëherë, një formular G duhet t'i dërgohet pa vonesë Zyrës Sirene të shtetit anëtar lëshues.

7.7. Fshirja e sinjalizimeve për kontrolle diskrete dhe specifike

Një sinjalizim fshihet me:

1. a) përfundimin e afatit të sinjalizimit; ose
2. b) marrjen e një vendimi për fshirjen nga autoriteti kompetent i shtetit anëtar dhënës.

7.8. Sistemet e Njohjes Automatike të Targës (SNAT)

Shih Seksionin 9.

8. SINJALIZIMET PËR OBJEKTE PËR SEKUESTRIMIN OSE RUAJTJEN NË CILËSINË E PROVËS (NENI 38 I VENDIMIT SIS II)

8.1. Sinjalizimet e shumëfishta

Shih procedurën e përgjithshme në Seksionin 2.2.

8.2. Sinjalizimet e automjeteve

8.2.1. Kontrolli për sinjalizime të shumëfishta të një automjeti

Elementet e detyrueshme të përshkrimit të identitetit për kontrollin e sinjalizimeve të shumëfishta mbi një automjet përfshijnë:

1. a) numrin e regjistrimit/targën, dhe/ose
2. b) numrin e identifikimit të automjetit (NIA).

Të dy numrat mund të përfshihen në SIS II.

Nëse gjatë regjistrimit të një sinjalizimi të ri konstatohet se një NIA dhe/ose targë e njëjtë ekziston tashmë në SIS II, supozohet se sinjalizimi i ri do të rezultojë në sinjalizime të shumëfishta mbi të njëjtin automjet. Megjithatë, kjo mënyrë verifikimi është efektive vetëm kur janë përdorur të njëjtat elemente përshkruese. Për rrjedhojë, nuk është gjithmonë e mundur të bëhet krahasimi.

Zyra Sirene sjell në vëmendjen e përdoruesve problemet që mund të lindin kur është krahasuar vetëm njëri prej numrave, të tilla si ekzistenca e NIA-ve identike dhe ripërdorimi i targave. Një përgjigje pozitive nuk nënkupton automatikisht se ekziston një zbulim, dhe një përgjigje negative nuk nënkupton se nuk ekziston asnjë sinjalizim mbi automjetin.

Elementet e përshkrimit të identitetit të përdorura për të përcaktuar nëse dy të dhëna automjetesh janë identike përshkruhen në Seksionin 2.2.3.

Procedurat e konsultimit për kontrollin e sinjalizimeve të shumëfishta dhe të papërputhshme që duhet të zbatohen nga Zyrat Sirene për automjetet, janë të njëjta me ato që zbatohen për personat. Për procedurat e përgjithshme shih Seksionin 2.2.

Zyra Sirene e shtetit anëtar që jep një sinjalizim mban një regjistër të të gjitha kërkesave për regjistrimin e një sinjalizimi të mëtejshëm, të cilat, pas konsultimit, janë refuzuar në bazë të dispozitave të mësipërme, deri në momentin e fshirjes së sinjalizimit.

8.2.2. NIA-të identike

NIA-të identike i referohen një automjeti të regjistruar në SIS II, i të njëjtit lloj dhe me të njëjtin numër identifikimi të automjetit (NIA) si një automjet origjinal i prodhuar (në këtë kategori nuk përfshihen, p.sh., një traktor dhe një motoçikletë me të njëjtin NIA). Procedura e mëposhtme zbatohet për të shmangur pasojat negative të një sekuestrimi të përsëritur të automjetit origjinal të prodhuar me të njëjtën NIA.

1. a) Kur ekziston mundësia e NIA-ve identike, Zyra Sirene, sipas rastit:
2. garanton që të mos ketë asnjë gabim në sinjalizimin SIS II dhe që informacioni i sinjalizimit të jetë sa më i plotë;
3. kontrollon rrethanat e rastit që kanë sjellë dhënien e një sinjalizimi në SIS II;

III. zbulon historikun e të dy automjeteve që prej prodhimit të tyre;

1. kërkon një kontroll tërësor të automjetit të sekuestruar, veçanërisht të NIA-së së tij, për të verifikuar nëse ai është automjeti origjinal i prodhuar.

Të gjitha Zyrat Sirene të përfshira bashkëpunojnë ngushtësisht në marrjen e këtyre masave.

1. b) Kur është vërtetuar ekzistenca e NIA-ve identike, shteti anëtar dhënës vlerëson nëse është e nevojshme që sinjalizimi të ruhet në SIS II. Nëse shteti anëtar vendos të ruajë sinjalizimin në SIS, shteti anëtar dhënës:
2. vendos mbi sinjalizimin një shënim në lidhje me automjetin "Dyshim klonimi"⁴⁸;
3. fton pronarin e automjetit origjinal të prodhuar që, në bazë të pëlqimit të tij të shprehur dhe sipas legjislacionit kombëtar, t'i japë Zyrës Sirene të shtetit anëtar dhënës të gjithë informacionin përkatës të kërkuar për shmangien e pasojave negative të keqidentifikimit.

III. Të dërgojë një formular M përmes Zyrës së tij Sirene tek të gjitha Zyrat e tjera, duke përfshirë, sipas rastit, shenjat ose tiparet përshkruese të automjetit origjinal të prodhuar, që e dallojnë atë nga automjeti i regjistruar në SIS II. Formulari M përmban në mënyrë të dukshme në fushën 083 fjalë të ngjashme me "AUTOMJET ORIGJINAL I PRODHUAR".

1. c) Nëse gjatë konsultimit të SIS II, zbulohet shënimi "Dyshim klonimi" në lidhje me një automjet, përdoruesi që kryen kontrollin kontakton Zyrën kombëtare Sirene për të marrë informacione plotësuese me qëllim për të qartësuar nëse automjeti që po kontrollohet është automjeti i kërkuar ose automjeti origjinal i prodhuar.
2. d) Nëse gjatë kontrollit konstatohet se informacioni në formularin M nuk është më i përditësuar, Zyra Sirene e shtetit anëtar zbatues kontakton Zyrën Sirene të shtetit anëtar dhënës me qëllim për të verifikuar pronësinë aktuale të ligjshme të automjetit. Kjo e fundit dërgon përkatësisht një formular M të ri, i cili përmban në mënyrë të dukshme në fushën 083 fjalë të ngjashme me "AUTOMJET ORIGJINAL I PRODHUAR".

8.3. Shkëmbimi i informacionit pas një zbulimi

Zyrat Sirene mund të transmetojnë informacione të mëtejshme mbi sinjalizimet sipas nenit 38 të Vendimit SIS II, dhe për këtë mund të veprojnë në emër të autoriteteve gjyqësore, nëse ky informacion përfshihet në fushën e zbatimit të ndihmës gjyqësore të ndërsjellë, në përputhje me legjislacionin e brendshëm.

Zyrat Sirene dërgojnë informacione plotësuese sa më shpejt të jetë e mundur, përmes një formulari P, nëse kjo kërkohet në fushën 089 të një formulari G, kur bëhet një zbulim mbi një sinjalizim për sekuestrimin ose përdorimin në cilësinë e provës të një automjeti, avioni, anijeje, pajisjeje industriale ose kontejneri, në përputhje me nenin 38 të Vendimit SIS II.

Duke qenë se kërkesa është urgjente dhe se nuk do të jetë e mundur të mblidhet i gjithë informacioni njëkohësisht, nuk është e nevojshme të plotësohen të gjitha fushat e formularit P. Megjithatë, duhen bërë përpjekje për të mbledhur informacione në lidhje me fushat kryesore: 041, 042, 043, 162, 164, 165, 166, 167 dhe 169.

Kur është bërë një zbulim mbi një element të identifikueshëm të një objekti, Zyra Sirene e shtetit anëtar zbatues njofton Zyrën Sirene të shtetit anëtar dhënës lidhur me rrethanat e zbulimit, duke përdorur një formular G, dhe duke shpjeguar në fushën 090 të tij (Informacion plotësues) se nuk sekuestrohet i gjithë objekti, por vetëm një apo disa elementë të tij. Kur janë gjetur disa elementë njëkohësisht, duke qenë se ato lidhen me të njëjtin sinjalizim, do të dërgohet vetëm një formular G. Çdo zbulim i mëvonshëm mbi sinjalizimin do t'i njoftohet Zyrës Sirene të shtetit anëtar dhënës përmes një formulari G. Sinjalizimi nuk fshihet për sa kohë që nuk janë përmbushur kushtet e parashikuara në Seksionin 8.4.

8.4. Fshirja e sinjalizimeve për objekte për sekuestrimin ose përdorimin në cilësinë e provës në procedura penale

Një sinjalizim fshihet me:

1. a) sekuestrimin e objektit ose me një masë ekuivalente, pasi është kryer shkëmbimi i nevojshëm pasues i informacionit plotësues ndërmjet Zyrave Sirene, ose kur objekti i është nënshtruar një procedure tjetër gjyqësore ose administrative (p.sh. një procedure gjyqësore për blerje me mirëbesim, mosmarrëveshje pronësie ose bashkëpunim gjyqësor për provat);
2. b) përfundimin e afatit të sinjalizimit; ose
3. c) vendimin e autoriteteve kompetente të shtetit anëtar dhënës për fshirjen e tij.
4. SISTEMET E NJOHJES AUTOMATIKE TË TARGËS (SNAT)

Këto sisteme kanë lidhje me sinjalizimet sipas neneve 36 dhe 38 të Vendimit SIS II. Për shkak të përdorimit të gjerë të SNAT për qëllime të zbatimit të ligjit, ka kapacitet të mjaftueshëm teknik për të bërë zbulime të shumta mbi një automjet apo targë brenda një periudhe të shkurtër kohore.

Duke qenë se disa faqe SNAT janë të pajisura me personel, ekziston mundësia e zbulimit të një automjeti dhe e marrjes së një mase të kërkuar. Në këtë rast, përpara marrjes së një mase, përdoruesit e sistemit SNAT verifikojnë nëse zbulimi i bërë përmes SNAT lidhet me një sinjalizim sipas nenit 36 ose 38 të Vendimit SIS II.

Megjithatë, disa prej faqeve të SNAT nuk janë të pajisura vazhdimisht me personel. Për rrjedhojë, edhe pse kalimi i automjetit do të regjistrohet në mënyrë automatike dhe do të bëhet një zbulim, masa e kërkuar mund të mos merret.

Për sinjalizimet e nenit 36 dhe 38, kur nuk ka mundur të merret masa e kërkuar, zbatohet procedura e përgjithshme e mëposhtme:

Për zbulimin e parë dërgohet një formular H. Nëse kërkohet më shumë informacion mbi lëvizjen e automjetit, i takon Zyrës Sirene të shtetit anëtar dhënës të kontaktojë Zyrën Sirene të shtetit anëtar zbatues për të zhvilluar një diskutim dypalësh mbi nevojat për informacion.

Për sinjalizimet sipas nenit 36, zbatohet procedura e mëposhtme:

86. a) Zyra Sirene e shtetit anëtar që bën zbulimin njofton Zyrën Sirene dhënëse mbi rrethanat e zbulimit përmes një formulari G, duke përdorur fjalën "SNAT" në fushën 086. Nëse kërkohet më shumë informacion mbi lëvizjen e automjetit, i takon Zyrës Sirene të shtetit anëtar dhënës të kontaktojë Zyrën Sirene të shtetit anëtar zbatues;
87. b) Zyra Sirene e shtetit anëtar që bën një zbulim mbi një sinjalizim për një kontroll të veçantë, e cila nuk ka mundur të marrë masën e kërkuar, njofton Zyrën Sirene dhënëse në lidhje me rrethanat e zbulimit, duke përdorur një formular H, me fjalën "SNAT" në fushën 083, të pasuar nga fjalë me kuptim të njëjtë me: "Ky zbulim është arritur përmes përdorimit të SNAT. Jeni të lutur të na njoftoni nëse vendi juaj dëshiron të informohet mbi zbulimet e mëtejshme të bëra përmes SNAT për këtë automjet apo targë, për të cilin nuk janë marrë dot masat e kërkuara";
88. c) shteti anëtar lëshues vendos nëse sinjalizimi e ka përmbushur qëllimin e tij, nëse ai duhet të fshihet ose jo, dhe nëse duhet të zhvillohen diskutime dypalëshe mbi nevojat për informacion.

Për sinjalizimet sipas nenit 38, zbatohet procedura e mëposhtme:

1. a) në rastet kur bëhet një zbulim dhe është marrë masa e kërkuar, Zyra Sirene e shtetit anëtar që ka bërë zbulimin, njofton Zyrën Sirene dhënëse në lidhje me rrethanat e zbulimit, duke përdorur një formular G;
2. b) në rastet kur ndodh një zbulim dhe nuk është marrë masa e kërkuar, Zyra Sirene e shtetit anëtar që ka bërë zbulimin njofton Zyrën Sirene të shtetit anëtar dhënës në lidhje me rrethanat e zbulimit, duke përdorur një formular H dhe fjalën "SNAT" në fushën 083, të pasuar nga fjalë me kuptim të njëjtë me; "Ky zbulim është arritur përmes përdorimit të SNAT. Jeni të lutur të na njoftoni nëse vendi juaj dëshiron të informohet mbi zbulimet e mëtejshme të bëra përmes SNAT për këtë automjet apo targë, për të cilat nuk janë marrë dot masat e kërkuara";
3. c) me marrjen e këtij formulari H, Zyra Sirene e shtetit anëtar dhënës konsultohet me autoritetet kompetente, të cilat kanë përgjegjësinë për të vendosur mbi domosdoshmërinë e marrjes së formularëve të tjerë H apo të informacionit të kaluar të mënyrë dypalëshe nga Zyra Sirene e shtetit anëtar zbatues.
4. STATISTIKAT

Zyra Sirene jep një herë në vit statistika të cilat duhet t'i dërgohen Agjencisë dhe Komisionit. Statistikat i dërgohen gjithashtu, me kërkesë, Mbikëqyrësit Evropian për Mbrojtjen e të Dhënave dhe autoriteteve kombëtare kompetente për mbrojtjen e të dhënave. Statistikat përfshijnë numrin e formularëve të çdo lloji të dërguar tek secili prej shteteve anëtare. Statistikat tregojnë në veçanti numrin e zbulimeve dhe shënimeve. Bëhet një dallim i qartë midis zbulimeve të bëra mbi sinjalizimet e dhëna nga një shtet tjetër anëtar, dhe zbulimeve të bëra nga një shtet anëtar mbi sinjalizimet e dhëna nga vetë ai.

Aneksi 5 parashikon procedurat dhe formatet për dhënien e statistikave sipas këtij seksioni.

1. 1. Gazeta Zyrtare L 381, 28.12.2006, f. 4.
2. 2. Gazeta Zyrtare L 205, 7.8.2007, f. 63.
3. 3. Vendimi i Këshillit 2008/333/ÇBD, datë 4 mars 2008, "Për miratimin e Manualit SIRENE dhe masave të tjera zbatuese për Sistemin Informativ Shengen të gjeneratës së dytë (SIS II)" (Gazeta Zyrtare L 123, 8.5.2008, f. 1).
4. 4. Vendimi i Këshillit 2008/334/ÇBD, datë 4 mars 2008, "Për miratimin e Manualit SIRENE dhe masave të tjera zbatuese për Sistemin Informativ Shengen të gjeneratës së dytë (SIS II)" (Gazeta Zyrtare L 123, 8.5.2008, f. 39).
5. 5. Vendimi Zbatues i Këshillit 2013/115/BE, datë 26 shkurt 2013, "Për Manualin Sirene dhe masa të tjera zbatuese për Sistemin Informativ Shengen të gjeneratës së dytë (SIS II)" (Gazeta Zyrtare L 71, 14.3.2013, f. 1).
6. 6. Direktiva 95/46/KE e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 24 tetor 1995, "Për mbrojtjen e individëve lidhur me përpunimin e të dhënave personale dhe për lëvizjen e lirë të këtyre të dhënave" (Gazeta Zyrtare L 281, 23.11.1995, f. 31).
7. 7. Vendimi Kuadër 2008/977/ÇBD, datë 27 nëntor 2008, "Për mbrojtjen e të dhënave personale të përpunuara në kuadër të bashkëpunimit policor dhe gjyqësor në çështjet penale" (Gazeta Zyrtare L 350, 30.12.2008, f. 60).
8. 8. Vendimi i Këshillit 2000/365/KE, datë 29 maj 2000, "Për kërkesën e Mbretërisë së Bashkuar të Britanisë së Madhe dhe Irlandës për të marrë pjesë në disa nga dispozitat e tërësisë së legjislacionit të Shengenit (Gazeta Zyrtare L 131, 1.6.2000, f. 43).
9. 9. Vendimi i Këshillit 2002/192/KE, datë 28 shkurt 2002, "Për kërkesën e Irlandës për të marrë pjesë në disa nga dispozitat e tërësisë së legjislacionit të Shengenit (Gazeta Zyrtare L 64, 7.3.2002, f. 20).
10. 10. Gazeta Zyrtare L 176, 10.7.1999, f. 36.
11. 11. Vendimi i Këshillit 1999/437/KE, datë 17 maj 1999, "Për marrëveshje të caktuara për zbatimin e marrëveshjes së nënshkruar nga Këshillit i Bashkimit Evropian dhe Republika e Islandës dhe Mbretëria e Norvegjisë në lidhje me përfshirjen e këtyre dy shteteve në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit të Shengenit (Gazeta Zyrtare L 176, 10.7.1999, f. 31).
12. 12. Gazeta Zyrtare L 53, 27.2.2008, f. 52.
13. 13. Vendimi i Këshillit 2004/860/KE, datë 25 tetor 2004, "Për nënshkrimin në emër të Komunitetit Evropian dhe për zbatimin e përkohshëm të disa dispozitave të marrëveshjes ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian dhe Konfederatës së Zvicrës në lidhje me përfshirjen e Konfederatës së Zvicrës në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit të Shengenit (Gazeta Zyrtare L 370, 17.12.2004, f. 78).
14. 14. Gazeta Zyrtare L 160, 18.6.2011, f. 21.
15. 15. Vendimi i Këshillit 2011/350/BE, datë 7 mars 2011, "Për nënshkrimin, në emër të Bashkimit Evropian, të Protokollit ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian, Konfederatës së Zvicrës dhe Principatës së Lihtenshtajnit për aderimin e Principatës së Lihtenshtejnit në marrëveshjen ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian dhe Konfederatës së Zvicrës për përfshirjen e kësaj të fundit në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit të Shengenit, në lidhje me eliminimin e kontrolleve në kufijtë e brendshëm dhe lëvizjen e personave" (Gazeta Zyrtare L 160, 18.6.2011, f. 19).

 

16. Gazeta Zyrtare L 239, 22.9.2000, f. 19.
17. Vendimi i Komitetit Ekzekutiv, datë 22 dhjetor 1994, "Për miratimin e Konventës për zbatimin e Marrëveshjes së Shengenit të datës 19 qershor 1990" (SCH/Com-ex (94)29 rev. 2). (Gazeta Zyrtare L 239, 22.9.2000, f. 130).
18. Vendimet e Komitetit Ekzekutiv të datës 7 tetor 1997 (SCH/com-ex 97(27) rev. 4) për Italinë dhe (SCH/com-ex 97(28)rev. 4) për Austrinë.
19. Vendimi i Këshillit 1999/848/KE, datë 13 dhjetor 1999, "Për zbatimin e plotë të tërësisë së legjislacionit të Shengenit në Greqi" (Gazeta Zyrtare L 327, 21.12.1999, f. 58).
20. Vendimi i Këshillit 2000/777/KE, datë 1 dhjetor 2000, "Për zbatimin e tërësisë së legjislacionit të Shengenit në Danimarkë, Finlandë dhe Suedi, si dhe në Islandë dhe Norvegji" (Gazeta Zyrtare L 309, 9.12.2000, f. 24).
21. Vendimi i Këshillit 2004/926/KE, datë 22 dhjetor 2004, "Për zbatimin e disa pjesëve tërësisë së legjislacionit të Shengenit nga Mbretëria e Bashkuar e Britanisë së Madhe dhe Irlanda e Veriut" (Gazeta Zyrtare L 395, 31.12.2004, f. 70).
22. Gazeta Zyrtare C 340, 10.11.1997.
23. Marrëveshja e lidhur ndërmjet Këshillit të Bashkimit Evropian dhe Republikës së Islandës dhe Mbretërisë së Norvegjisë për asociimin e kësaj të fundit në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit të Shengenit (Gazeta Zyrtare L 176, 10.7.1999, f. 36).
24. Gazeta Zyrtare L 370, 17.12.2004, f. 78.
25. Gazeta Zyrtare L 160, 18.6.2011, f. 3.
26. Rregullorja (KE) nr. 1986/2006 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 20 dhjetor 2006, "Për aksesin në Sistemin Informativ Shengen të gjeneratës së dytë (SIS II) nga shërbimet e shteteve anëtare përgjegjëse për dhënien e certifikatave për regjistrimin e automjeteve" (Gazeta Zyrtare L 381, 28.12.2006, f. 1).
27. Rregullorja (KE) nr. 562/2006 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 15 mars 2006, "Për vendosjen e një Kodi të Komunitetit për rregullat që rregullojnë lëvizjen e personave ndërmjet kufijve (Kodi për Kufijtë e Shengenit)" (Gazeta Zyrtare L 105, 13.4.2006, f. 1).
28. Kjo nuk cenon detyrat e tjera që i janë dhënë Zyrave Sirene në bazë të legjislacionit përkatës në kuadër të bashkëpunimit policor, p.sh. në zbatimin e Vendimit Kuadër të Këshillit 2006/960/ÇBD, datë 18 dhjetor 2006, "Për lehtësimin e shkëmbimit të informacionit dhe inteligjencës ndërmjet autoriteteve ligjzbatuese të shteteve anëtare të Bashkimit Evropian" (Gazeta Zyrtare L 386, 29.12.2006, f. 89).
29. Vendimi i Këshillit 2009/371/ÇBD, datë 6 prill 2009, "Për krijimin e Zyrës Policore Evropiane (Europol)" (Gazeta Zyrtare L 121, 15.5.2009, f. 37).
30. Shih gjithashtu katalogun, rekomandimet dhe praktikat më të mira të Shengenit.
31. Kjo fushë e dytë ekziston në "mjedisin teknik të paraprodhimit".
32. Rregullorja (BE) nr. 1077/2011 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 25 tetor 2011, "Për ngritjen e një Agjencie Evropiane për menaxhimin operacionale të sistemeve TI në shkallë të gjerë në zonën e lirisë, sigurisë dhe drejtësisë" (Gazeta Zyrtare L 286, 1.11.2011, f. 1).
33. Disa shoqëri transporti përdorin numra të tjerë reference. SIS II ka një dispozitë për regjistrimin e numrave serialë të ndryshëm nga BIC.
34. Për shkak të mungesës së standardizimit të numrave seriale për objektet, është e pamundur që, për shembull, dy armë zjarri të markave të ndryshme të kenë të njëjtin numër serial. Është gjithashtu e mundur që dy objekte mjaft të ndryshme nga njëra-tjetra të kenë të njëjtin numër serial, si për shembull, një dokument i lëshuar dhe një pjesë e një pajisjeje industriale. Kur është e qartë se numrat serialë janë identikë, por objektet janë qartazi jo të njëjta, nuk kërkohet konsultimi ndërmjet Zyrave Sirene. Përdoruesit mund të vihen në dijeni të situatës që mund të lindë. Për më tepër, është e mundur që një objekt, i tillë si një pasaportë apo makinë, të jetë vjedhur dhe raportuar në një shtet, dhe më pas të jetë raportuar në vendin e origjinës. Kjo mund të rezultojë në dy sinjalizime për të njëjtin objekt. Nëse kjo çështje del në pah, ajo mund të zgjidhet nga Zyrat Sirene përkatëse.
35. Për zbatimin teknik shih dokumentin për Shkëmbimin e të Dhënave ndërmjet Zyrave Sirene, të përmendur në Seksionin 1.10.2.
36. Vendimi Kuadër i Këshillit 2002/584/ÇBD, datë 13 qershor 2002, "Për mandat-arrestin evropian dhe procedurat e dorëzimit ndërmjet shteteve anëtare" (Gazeta Zyrtare L 190, 18.7.2002, f. 1).
37. Për zbatimin teknik shih dokumentin për Shkëmbimin e të Dhënave ndërmjet Zyrave Sirene, të përmendur në Seksionin 1.10.2.
38. Shih gjithashtu Seksionin 1.13.1 për njoftimin e urgjencës në formularët Sirene.
39. Direktiva 2004/38/KE e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 29 prill 2004, "Për të drejtën e qytetarëve të Bashkimit Evropian dhe anëtarëve të familjeve të tyre për të lëvizur dhe qëndruar lirisht brenda territorit të shteteve anëtare" (Gazeta Zyrtare L 158, 30.4.2004, f. 77).
40. Neni 30 i Direktivës 2004/38/KE parashikon se personi të cilit i është refuzuar hyrja njoftohet me shkrim për këtë, si dhe njoftohet plotësisht mbi arsyet për të cilat është marrë ky vendim, me përjashtim të rastit kur kjo bie në kundërshtim me interesat e sigurisë shtetërore.
41. Neni 26 i Rregullores SIS II i referohet nenit 15 të Traktatit për Bashkimin Evropian. Megjithatë, pas hyrjes në fuqi të Traktatit të Lisbonës, neni 15 u zëvendësua nga neni 29 në versionin e konsoliduar të Traktatit për Bashkimin Evropian.
42. Në rastin e sinjalizimeve për refuzim të hyrjes që jepen për anëtarët e familjeve të qytetarëve të BE-së, është e nevojshme të rikujtohet se nuk është gjithnjë e mundur të bëhet konsultimi paraprak me SIS II përpara nxjerrjes së një karte qëndrimi për këtë person. Neni 10 i Direktivës 2004/38/KE rendit kushtet e nevojshme për fitimin e së drejtës së qëndrimit për më shumë se tre muaj në një shtet anëtar pritës nga anëtarët e familjes së qytetarëve evropianë, të cilët janë shtetas të vendeve të treta. Kjo listë, e cila është shteruese, nuk lejon konsultimin rutinë të SIS përpara nxjerrjes së kartave të qëndrimit. Neni 27, paragrafi 3 i kësaj direktive specifikon që shtetet anëtare, nëse e gjykojnë të nevojshme, mund të kërkojnë informacione nga shtete të tjera anëtare vetëm në lidhje me rekordet e mëparshme policore (që nuk përbëjnë tërësinë e të dhënave SIS II). Këto kërkesa nuk bëhen në çdo rast.
43. Sipas Direktivës 2004/38/KE, një personi që gëzon të drejtën e lëvizjes së lirë mund t'i refuzohet hyrja ose qëndrimi për arsye të politikave publike ose sigurisë publike, kur sjellja e tij paraqet një kërcënim real, të menjëhershëm dhe mjaftueshëm serioz, që prek një prej interesave themelore të shoqërisë, dhe kur respektohen kriteret e tjera të parashtruara në nenin 27, paragrafi 2 i direktivës në fjalë. Neni 27, paragrafi 2 parashikon se: "Masat e marra për arsye të politikave publike ose sigurisë publike janë në përputhje me parimin e proporcionalitetit dhe bazohen ekskluzivisht mbi sjelljen personale të individit në fjalë. Dënimet penale të mëparshme nuk përbëjnë në vetvete bazë për marrjen e këtyre masave. Sjellja personale e individit në fjalë duhet të paraqesë një kërcënim real, aktual dhe mjaftueshëm serioz, që prek një prej interesave themelore të shoqërisë. Arsyetimet që janë të veçuara nga rrethanat e çështjes dhe që mbështeten mbi vlerësime të parandalimit të përgjithshëm janë të papranueshme." Për më tepër, ekzistojnë kufizime shtesë për personat që gëzojnë të drejtën e qëndrimit të përhershëm, të cilëve mund t'u refuzohet hyrja apo qëndrimi vetëm për arsye serioze të politikave publike ose sigurisë publike, siç parashikohet në nenin 28, paragrafi 2 të Direktivës 2004/38/KE.
44. Në përputhje me Direktivën 2004/38/KE, shteti anëtar zbatues nuk mund të kufizojë lëvizjen e lirë të shtetasve të vendeve të treta që gëzojnë të drejtën e lëvizjes së lirë, për arsyen e vetme se shteti anëtar dhënës do të ruajë sinjalizimin nëse nuk përmbushen kushtet e përmendura në shënimin 28 në fund të faqes.
45. Të miturit e pashoqëruar janë, siç parashikohet në nenin 1 të Konventës për të Drejtat e Fëmijës të 20 nëntorit 1989 (KDF), fëmijë të cilët janë ndarë nga të dy prindërit dhe nga të afërmit e tjerë, dhe nuk ndodhen nën kujdestarinë e një të rrituri, i cili në bazë të ligjit ose zakonit ka përgjegjësinë të kujdeset për ta.
46. Të dhënat e zhdukjes:
47. a) Vendi, data dhe koha e zhdukjes.
48. b) Rrethanat e zhdukjes.

Të dhënat e personit të zhdukur:

1. c) Mosha në dukje.
2. d) Gjatësia.
3. e) Ngjyra e lëkurës.
4. f) Ngjyra dhe forma e flokëve.
5. g) Ngjyra e syve.
6. h) Të dhëna të tjera fizike (p.sh. piercings, deformime, amputime, tatuazhe, shenja, plagë, etj.).
7. Veçori psikologjike: në rrezik vetëvrasjeje, sëmundje mendore, sjellje agresive, etj.
8. j) Të dhëna të tjera: trajtimi mjekësor i nevojshëm, etj.
9. k) Rrobat e veshura në kohën e zhdukjes.
10. l) Fotografi: të disponueshme ose jo.
11. m) Formulari ante-mortem: i disponueshëm ose jo.

Informacion i lidhur:

1. n) Personi/personat që mund ta shoqëronin atë (dhe numri i identifikimit Shengen, nëse është e mundur).
2. o) Automjeti/automjetet që lidhen me rastin (dhe numri i identifikimit Shengen, nëse është e mundur).
3. p) Nëse është e mundur: numri i telefonit/"hyrja" e fundit, kontakti përmes rrjeteve sociale online.

Në fushën 083 nuk duhet të përfshihen vetë titujt e nën-fushave të ndryshme, por vetëm letra e referencës. Kur të dhënat janë tashmë të disponueshme në fushat e një sinjalizimi, informacioni përfshihet në sinjalizim, duke përfshirë gjurmët e gishtërinjve dhe fotografitë.

47. Për sqarime në lidhje me pëlqimin në çështjet për mbrojtjen e individëve lidhur me përpunimin e të dhënave personale dhe për lëvizjen e lirë të këtyre të dhënave, shih nenin 2, germa "h" të Direktivës 95/46/KE.
48. "dyshimi i klonimit" lidhet me raste kur, për shembull, dokumentet e regjistrimit të një automjeti janë vjedhur dhe janë përdorur për të regjistruar një automjet tjetër të së njëjtës markë, model dhe ngjyrë, i cili është gjithashtu i vjedhur.

 

25.7.2014

SQ

Gazeta Zyrtare e Bashkimit Evropian

L 219/10

RREGULLORE ZBATUESE E KOMISIONIT (BE) NR. 800/2014, DATË 24 KORRIK 2014, "PËR VENDOSJEN E PROCEDURAVE TË RAPORTIMIT DHE MASAVE TË TJERA PRAKTIKE PËR FINANCIMIN E MBËSHTETJES OPERATIVE NË ZBATIM TË PROGRAMEVE KOMBËTARE DHE NË KUADËR TË SKEMËS SË POSAÇME TË TRANSITIT" SIPAS RREGULLORES (BE) NR. 515/2014 TË PARLAMENTIT EVROPIAN DHE TË KËSHILLIT "PËR NGRITJEN E INSTRUMENTIT PËR MBËSHTETJEN FINANCIARE PËR KUFIJTË E JASHTËM DHE VIZAT, SI PJESË E FONDIT TË SIGURISË SË BRENDSHME"

KOMISIONI EVROPIAN,

Duke pasur parasysh Traktatin për Funksionimin e Bashkimit Evropian,

Duke pasur parasysh Rregulloren (BE) nr. 515/2014 të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit të 16 prillit 2014 "Për ngritjen e instrumentit për mbështetjen financiare për kufijtë e jashtëm dhe vizat, si pjesë e Fondit për Sigurinë e Brendshme"1, dhe në veçanti nenet 10, paragrafi 6 dhe 11, paragrafi 6 të saj,

Meqë:

1. Sipas nenit 19 të Rregullores (BE) nr. 515/2014, Rregullorja (BE) nr. 514/2014 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit² zbatohet për instrumentin për mbështetje financiare për kufijtë e jashtëm dhe vizat. Prandaj çdo rregullore e deleguar dhe zbatuese e Komisionit e miratuar në bazë të Rregullores (BE) nr. 514/2014 zbatohet për instrumentin e mbështetjes financiare për kufijtë e jashtëm dhe vizat.
2. Rregulloret zbatuese të Komisionit (BE) nr. 802/2014³ dhe (BE) nr. 799/2014⁴, në veçanti, përcaktojnë kushtet për sistemin e shkëmbimit të të dhënave elektronike midis Komisionit dhe shteteve anëtare, modelet për programet kombëtare dhe modelet për raportet vjetore dhe përfundimtare të zbatimit.
3. Neni 10, paragrafi 1 i Rregullores (BE) nr. 515/2014 i lejon shtetet anëtare të alokojnë deri në 40% të shumës së dhënë në zbatim të instrumentit për mbështetje financiare për kufijtë e jashtëm dhe vizat për të financuar mbështetjen operative për autoritetet publike përgjegjëse për realizimin e detyrave dhe shërbimeve që përbëjnë një shërbim publik për BE-në. Para miratimit të programit kombëtar, shtetit anëtar që dëshiron të financojë mbështetjen financiare operative në zbatim të programit të tij kombëtar duhet t’i kërkohet që të ofrojë informacione specifike veçanërisht për të mundësuar që Komisioni të vlerësojë kushtet e përcaktuara në nenin 10, paragrafi 2 të Rregullores (BE) nr. 515/2014. Po ashtu, duhet të përcaktohen kërkesat shtesë për raportim në lidhje me mbështetjen operative.
4. Neni 11, paragrafi 2 i Rregullores (BE) nr. 515/2014 i alokon burime Lituanisë si mbështetje shtesë operative shtesë në kontekstin e Skemës së Posaçme të Transitit ndërmjet Lituanisë dhe Komisionit. Lituanisë duhet t’i kërkohet që të japë informacione specifike në këtë drejtim, në veçanti që të mundësojë që Komisioni të vlerësojë përshtatshmërinë e kostove të përmendura në nenin 11, paragrafi 3 të Rregullores (BE) nr. 515/2014 që Lituania planifikon të tarifojë sipas instrumentit. Po ashtu, duhet të përcaktohen kërkesat shtesë për raportimin në lidhje me mbështetjen operative për Skemën e Posaçme të Transitit.
5. Në përputhje me nenet 1 dhe 2 të Protokollit nr. 22 për qëndrimin e Danimarkës, bashkëlidhur Traktatit për Bashkimin Evropian dhe Traktatit për Funksionimin e Bashkimit Evropian, Danimarka nuk merr pjesë në miratimin e kësaj rregulloreje dhe nuk është e detyruar ta zbatojë atë apo të jetë objekt i zbatimit të saj. Duke qenë se kjo rregullore bazohet mbi tërësinë e legjislacionit të Shengenit, Danimarka, në përputhje me nenin 4 të këtij protokolli dhe brenda gjashtë muajsh pasi Këshilli ka marrë vendimin për këtë rregullore, vendos nëse do ta implementojë atë në legjislacionin e saj të brendshëm.
6. Për sa u përket Islandës dhe Norvegjisë, kjo rregullore përbën një zhvillim të tërësisë së legjislacionit të Shengenit sipas kuptimit të marrëveshjes së lidhur ndërmjet Këshillit të Bashkimit Evropian dhe Republikës së Islandës dhe Mbretërisë së Norvegjisë për asociimin e këtyre të fundit në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit⁵ të Shengenit, e cila përfshihet në fushën e përmendur në nenin 1 të germat "A" dhe "B" të Vendimit të Këshillit 1999/437/KE⁶.
7. Për sa i përket Zvicrës, kjo rregullore përbën një zhvillim të dispozitave të tërësisë së legjislacionit të Shengenit sipas kuptimit të marrëveshjes së lidhur ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian dhe Konfederatës Zvicerane për asociimin e Konfederatës Zvicerane në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit⁷ të Shengenit, e cila përfshihet në fushën e përmendur në nenin 1, germat "A" dhe "B" të Vendimit 1999/437/KE që lexohet i lidhur me nenin 3 të Vendimit të Këshillit 2008/146/KE⁸.
8. Për sa i përket Lihtenshtejnit, kjo rregullore përbën një zhvillim të dispozitave të tërësisë së legjislacionit të Shengenit sipas kuptimit të Protokollit ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian, Konfederatës Zvicerane dhe Principatës së Lihtenshtejnit për aderimin e Principatës së Lihtenshtejnit në marrëveshjen ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian dhe Konfederatës Zvicerane për asociimin e Konfederatës Zvicerane në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit⁹ të Shengenit, e cila përfshihet në fushën e përmendur në nenin 1, germat "A"he "B" të Vendimit 1999/437/KE, që lexohet i lidhur me nenin 3 të Vendimit të Këshillit 2011/350/BE¹⁰.
9. Për të lejuar zbatimin e menjëhershëm të masave të parashikuara në këtë rregullore dhe për të mos vonuar miratimin e programeve kombëtare, rregullorja duhet të hyjë në fuqi një ditë pas botimit të saj në Gazetën Zyrtare të Bashkimit Evropian.
10. Masat e parashikuara në këtë rregullore janë në përputhje me mendimin e Komitetit të Fondeve për Azilin, Migracionin dhe Integrimin e Sigurinë e Brendshme.

MIRATON KËTË RREGULLORE:

Neni 1

Masat praktike për mbështetjen operative të financuar sipas programit kombëtar dhe sipas Skemës së Posaçme të Transitit

1. Kur një shtet anëtar vendos të kërkojë mbështetje operative në përputhje me nenin 10 të Rregullores (BE) nr. 515/2014, përveç informacionit të kërkuar në shtojcën e Rregullores Zbatuese (BE) nr. 802/2014, ai i siguron Komisionit informacionin e listuar në shtojcën I të kësaj rregulloreje.

Shteti anëtar gjithashtu i dërgon Komisionit një formular tregues planifikimi të hartuar në përputhje me modelin e përcaktuar në shtojcën II të kësaj rregulloreje.

2. Nëse Lituania vendos të përdorë mbështetjen operative të disponueshme për Skemën e Posaçme të Transitit në përputhje me nenin 11 të Rregullores (BE) nr. 515/2014, përveç informacionit të kërkuar në shtojcën e Rregullores Zbatuese (BE) nr. 802/2014, ajo i dërgon Komisionit informacionin e listuar në shtojcën I të kësaj rregulloreje.
3. Informacioni dhe formularët e përmendur në këtë nen i dërgohen Komisionit nëpërmjet sistemit të shkëmbimit elektronik të të dhënave të ngritur nëpërmjet nenit 2 të Rregullores Zbatuese (BE) nr. 802/2014.

Neni 2

Modeli për raportimin e mbështetjes operative të financuar sipas programit kombëtar dhe sipas Skemës së Posaçme të Transitit

1. Kur mbështetja operative financohet në zbatim të programit kombëtar, shteti anëtar në fjalë raporton për zbatimin e tij në raportin e zbatimit të përmendur në nenin 54 të Rregullores (BE) nr. 514/2014 të hartuar në përputhje me modelin e përcaktuar në shtojcën e Rregullores Zbatuese (BE) nr. 799/2014.

Përveç kësaj, kur paraqet raportin e tij të zbatimit në Komision, shteti anëtar jep informacionin e listuar në shtojcën IV të kësaj Rregulloreje.

2. Kur mbështetja operative për Skemën e Posaçme të Transitit financohet në zbatim të programit kombëtar të Lituanisë, ajo raporton për zbatimin e tij në raportin e zbatimit të përmendur në nenin 54 të Rregullores (BE) nr. 514/2014 të hartuar në përputhje me modelin e përcaktuar në shtojcën e Rregullores Zbatuese (BE) nr. 799/2014.

Përveç kësaj, kur paraqet raportin e saj të zbatimit në Komision, Lituania jep informacionin e listuar në shtojcën V të kësaj Rregulloreje.

3. Informacioni i përmendur në këtë nen i dërgohet Komisionit nëpërmjet sistemit të shkëmbimit elektronik të të dhënave, të ngritur nëpërmjet nenit 2 të Rregullores Zbatuese (BE) nr. 802/2014.

Neni 3

Kjo rregullore hyn në fuqi një ditë pas botimit të saj në Gazetën Zyrtare të Bashkimit Evropian.

Kjo rregullore është detyruese në tërësinë e saj dhe drejtpërdrejt e zbatueshme në shtetet anëtare, në përputhje me traktatet.

Nënshkruar në Bruksel, më 24 korrik 2014.

Për Komisionin

Presidenti

José Manuel BARROSO

SHTOJCA I

PROGRAMIMI I MBËSHTETJES OPERATIVE SIPAS PROGRAMIT KOMBËTAR

Secili shtet anëtar duhet të konfirmojë pajtueshmërinë e tij me kushtet e përcaktuara në nenin 10, paragrafi 2 të Rregullores (BE) nr. 515/2014, kur mbështetja operative përfshihet në programin kombëtar.

Objektivi kombëtar: sigurimi i një treguesi të përgjithshëm për përdorimin e Mbështetjes Operative, përfshirë objektivat dhe synimet që duhet të arrihen si dhe treguesi i shërbimeve dhe detyrave që do të financohen në zbatim të mekanizmit të Mbështetjes Operative.

Më tej, kur programi kombëtar përfshin mbështetjen operative Viza ose Kufijtë, "Formulari tregues i planifikimit" duhet të plotësohet dhe t’i bashkëngjitet atij. "Formulari tregues i planifikimit" nuk do të jetë pjesë e vendimit të Komisionit për miratimin e programit kombëtar.

OBJEKTIVI SPECIFIK: Mbështetja operative/Neni 10, paragrafi 2 i Rregullores (BE) nr. 515/2014

konfirmon pajtueshmërinë e saj me tërësinë e legjislacionit të BE-së për kufijtë dhe vizat.

konfirmon pajtueshmërinë e saj me standardet e BE-së dhe udhëzimet për qeverisjen e mirë për kufijtë dhe vizat, në veçanti katalogun e Shengenit për kontrollin e kufijve të jashtëm, udhëzuesin praktik për rojet kufitare dhe atë për vizat.

Objektivi kombëtar: Mbështetja operative për vizat

Objektivi kombëtar: Mbështetja operative për Kufijtë

SHTOJCA II

FORMULARI TREGUES I PLANIFIKIMIT PËR MBËSHTETJEN OPERATIVE NË ZBATIM TË PROGRAMIT KOMBËTAR

Ky formular nuk do të jetë pjesë e vendimit të Komisionit për miratimin e programit kombëtar.

Për çdo lloj të mbështetjes operative (viza apo kufitare) paraqitet:

1. Një listë treguese të përfituesve:

— emri i përfituesit (p.sh. Ministria e Punëve të Jashtme, seksioni i emigracionit në polici, roja bregdetare, autoriteti portual, seksioni i emigracionit i policisë, forcat e armatosura) dhe statusi i tij juridik (p.sh. autoritet publik, shoqëri me përgjegjësi publike, etj.)

— me përgjegjësitë e tyre statusore

— llojet kryesore të detyrave të kryera në lidhje me menaxhimin kufitar/vizat, përfshirë detyrat që priten të mbështeten;

Shtoni më shumë rreshta sipas nevojës.

1. një listë treguese e detyrave: përshkruani llojet kryesore të detyrave të kryera nga përfituesi në lidhje me:

— lëshimin e vizave, përfshirë detyrat që priten të mbështeten sipas nenit 10 të Rregullores (BE) nr. 515/2014; ose.

— menaxhimin e kufirit, të cilat priten të mbështeten sipas nenit 10 të Rregullores (BE) nr. 515/2014; ose. Nuk është e nevojshme të përshkruhen të gjitha detyrat e kryera nga një përfitues, por vetëm ato që janë të lidhura me kontrollin e kufirit dhe kontrollin e emigracionit (p.sh. Forcat e Armatosura që kryejnë mbikëqyrje në det për të parandaluar hyrjet e paligjshme).

Detyrat duhet të mblidhen sipas vendndodhjes gjeografike ku do të kryhen (p.sh. Konsullata e Përgjithshme në Pekin ose Ministria e Punëve të Jashtme ose kufiri sllovak-ukrainas). Për aq sa është e mundur, përcaktoni seksionin kufitar për secilën detyrë të përshkruar sipas mbështetjes operative për kufijtë.

III. një numër tregues i stafit: sipas rastit, ju lutemi tregoni numrin e stafit në fjalë dhe që pritet të mbështetet për secilin përfitues dhe detyrë (si ekuivalent me orar të plotë për kohëzgjatjen totale të mbështetjes operacionale.

1. një ndarje treguese e buxhetit sipas llojit të përfituesit në kategoritë e mëposhtme të kostos:

 Kostot e stafit, përfshirë ato për trajnim

 Kostot e shërbimit, të tilla si mirëmbajtja dhe riparimi

 Përmirësimi/zëvendësimi i pajisjeve

 Pasuri të paluajtshme (amortizimi, restaurimi)

 Sistemet e IT-së (menaxhimi operacional i VIS-së, SIS-së dhe sistemeve të reja të IT-së, qiramarrja dhe restaurimi i mjediseve, infrastruktura e komunikimit dhe siguria)

 Operacionet (kostot e papërfshira në kategoritë përmendura më lart)

 

Formulari tregues i planifikimit I: Mbështetja operative për vizat
Pjesa I.1: Listë treguese e detyrave
Detyrat	Përfituesi	Stafi
1. Konsullatat dhe ente të tjera të ndodhura në vende të tjera
1.1
1.n
2. Entitete qendrore dhe të tjera (shërbime të centralizuara të specializuara në lëshimin e vizave dhe ofrimi i të cilëve nuk është i lidhur me asnjë vendndodhje të caktuar (p.sh. Ministria e Punëve të Jashtme- Departamenti i Çështjeve të Vizave))
2.1
2.n
Pjesa I.2: Ndarja treguese e buxhetit		Totali për përfitues
Përfituesi:
1.1	kostot e stafit, përfshirë ato për trajnim
1.2	kostot e shërbimit, të tilla si mirëmbajtja dhe riparimi
1.3	përmirësimi/zëvendësimi i pajisjeve
1.4	pasuri të paluajtshme (amortizimi, restaurimi)
1.5	Sistemet e IT-së (menaxhimi operacional i VIS-së, SIS-së dhe sistemeve të reja të IT-së, qiramarrja dhe restaurimi i mjediseve, infrastruktura e komunikimit dhe siguria)
1.6	Operacionet (kostot e papërfshira në kategoritë përmendura më lart)
Totali:

 

Formulari tregues i planifikimit II: Mbështetja operative për kufijtë
Pjesa II.1: Listë treguese e detyrave
Detyra	Përfituesi		Stafi
1. Kufijtë tokësorë
1.1
1.n
2. Kufijtë detarë
2.1
2.n
3. Kufijtë ajrorë
3.1
3.n
4. Shërbime qendrore dhe të tjera (shërbime të centralizuara të specializuara në lëshimin e vizave dhe ofrimi i të cilëve nuk është i lidhur me asnjë vendndodhje të caktuar (p.sh. analiza e rrezikut e kryer në zyrat qendrore të Rojës Kufitare, aktivitetet trajnuese))
4.1
4.n
Pjesa II.2: Ndarja treguese e buxhetit			Totali për përfitues
1. Përfituesi:
1.1	kostot e stafit, përfshirë ato për trajnim
1.2	kostot e shërbimit, të tilla si mirëmbajtja dhe riparimi
1.3	përmirësimi/zëvendësimi i pajisjeve
1.4	pasuri të paluajtshme (amortizimi, restaurimi)
1.5	Sistemet e IT-së (menaxhimi operacional i VIS-së, SIS-së dhe sistemeve të reja të IT-së, qiramarrja dhe restaurimi i mjediseve, infrastruktura e komunikimit dhe siguria)
1.6	Operacionet (kostot e papërfshira në kategoritë përmendura më lart)
Totali:

SHTOJCA III

PROGRAMIMI I MBËSHTETJES OPERATIVE SIPAS SKEMËS SË POSAÇME TË TRANSITIT

Mbështetja operative për Skemën e Posaçme të Transitit (Lituani): paraqisni strategjinë kombëtare për zbatimin e Skemës së Posaçme të Transitit, kërkesat nga ajo strategji dhe objektivat kombëtare të hartuara për të përmbushur këto kërkesa. Paraqisni rezultatet e dëshiruara me këtë strategji.

Llojet e kostove shtesë: jepni një tregues të llojeve të kostove shtesë që do të mbështeten në lidhje me zbatimin e Skemës së Posaçme të Transitit.

Raste të veçanta: Mbështetja operative për Skemën e Posaçme të Transitit (Lituani)

Llojet e kostove shtesë

SHTOJCA IV

RAPORTIMI PËR MBËSHTETJEN OPERATIVE

Përmbledhje: Paraqisni një përmbledhje të progresit të kryer në zbatimin e mbështetjes operative gjatë vitit financiar në lidhje me situatën bazë, objektivat dhe synimet e arritura.

Masat: Listoni masat kryesore të marra gjatë vitit financiar, sukseset dhe problemet e identifikuara (dhe të zgjidhura).

OBJEKTIVI SPECIFIK: Përmbledhja e mbështetjes operative

Masat për mbështetjen operative për vizat

Mbështetja operative për kufijtë

SHTOJCA V

RAPORTIMI PËR MBËSHTETJEN OPERATIVE SIPAS SKEMËS SË POSAÇME TË TRANSITIT (SPT)

Skema e Posaçme e Transitit (siç përcaktohet në Rregulloret Specifike): paraqisni një përmbledhje të zbatimit të SPT-së.

Paraqisni çdo ndryshim të strategjisë apo të objektivave kombëtare ose faktorëve të tjerë që mund të çojnë në ndryshime në të ardhmen.

Përcaktoni të gjitha çështjet e rëndësishme të cilat ndikojnë në performancën e SPT-së.

— Objektivat kombëtare: Listoni masat kryesore të marra gjatë vitit, sukseset dhe problemet e identifikuara (dhe të zgjidhura).

OBJEKTIVI SPECIFIK: Përmbledhja e mbështetjes operative për Skemën e Veçantë të Transitit (Lituani)

Objektivi kombëtar: Masat e SPT-së

1. 1. Gazeta Zyrtare L 150, 20.5.2014, f. 143.
2. 2. Rregullorja (BE) nr. 514/2014 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit e 16 prillit 2014 "Për vendosjen e dispozitave të përgjithshme për fondin e azilit, migracionit dhe integrimit dhe për instrumentin e mbështetjes financiare për bashkëpunimin policor, parandalimin dhe luftën ndaj krimit dhe menaxhimin e krizës" (Gazeta Zyrtare L 150, 20.5.2014, f. 112).
3. 3. Rregullorja Zbatuese e Komisionit (BE) nr. 802/2014 e 24 korrikut 2014 "Për vendosjen e modeleve të programeve kombëtare dhe vendosjen e kushteve për sistemin elektronik të shkëmbimit të të dhënave midis Komisionit dhe shteteve anëtare" sipas Rregullores (BE) nr. 514/2014 të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit "Për caktimin e dispozitave të përgjithshme për Fondin e Azilit, Emigracionit dhe Integrimit dhe për instrumentin e mbështetjes financiare për bashkëpunimin policor, parandalimin dhe luftën ndaj krimit dhe menaxhimin e krizës (shihni faqen 22 të kësaj Gazete Zyrtare).
4. 4. Rregullorja Zbatuese e Komisionit (BE) nr. 799/2014 e 24 korrikut 2014 "Për vendosjen e modeleve të raporteve vjetore dhe përfundimtare të zbatimit" sipas Rregullores (BE) nr. 514/2014 të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit "Për caktimin e dispozitave të përgjithshme për Fondin e Azilit, Emigracionit dhe Integrimit dhe për instrumentin e mbështetjes financiare për bashkëpunimin policor, parandalimin dhe luftën ndaj krimit dhe menaxhimin e krizës (shihni faqen 4 të kësaj Gazete Zyrtare).
5. 5. Gazeta Zyrtare L 176, 10.7.1999, f. 36.
6. 6. Direktiva e Këshillit 1999/437/KE, e 17 majit 1999, "Për marrëveshje të të caktuara për zbatimin e marrëveshjes së nënshkruar ndërmjet Këshillit të Bashkimit Evropian dhe Republikës së Islandës dhe Mbretërisë së Norvegjisë në lidhje me asociimin e këtyre dy shteteve në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit të Shengenit (Gazeta Zyrtare L 176, 10.7.1999, f. 31).
7. 7. Gazeta Zyrtare L 53, 27.2.2008, f. 52.
8. 8. Vendimi i Këshillit 2008/146/KE, i 28 janarit 2008 "Për nënshkrimin në emër të Komunitetit Evropian, të marrëveshjes ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian dhe Konfederatës Zvicerane në lidhje me përfshirjen e Konfederatës Zvicerane në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit të Shengenit (Gazeta Zyrtare L 53, 27.2.2008, f. 1).
9. 9. Gazeta Zyrtare L 160, 18.6.2011, f. 21.
10. 10. Vendimi i Këshillit 2011/350/BE, i 7 marsit 2011, "Për nënshkrimin, në emër të Bashkimit Evropian, të Protokollit ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian, Konfederatës Zvicerane dhe Principatës së Lihtenshtejnit për aderimin e Principatës së Lihtenshtejnit në marrëveshjen ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian dhe Konfederatës Zvicerane për asociimin e kësaj të fundit në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit, të Shengenit, në lidhje me heqjen e kontrolleve në kufijtë e brendshëm dhe lëvizjen e personave" (Gazeta Zyrtare L 160, 18.6.2011, f. 19).

 

27.6.2014

SQ

Gazeta Zyrtare e Bashkimit Evropian

L 189/93

RREGULLORE (BE) NR. 656/2014 E PARLAMENTIT EVROPIAN DHE E KËSHILLIT, DATË 15 MAJ 2014, "PËR RREGULLAT E MBIKËQYRJES SË KUFIJVE TË JASHTËM DETARË NË KUADËR TË BASHKËPUNIMIT OPERACIONAL TË KOORDINUAR NGA AGJENCIA EVROPIANE PËR MENAXHIMIN E BASHKËPUNIMIT OPERACIONAL NË KUFIJTË E JASHTËM TË SHTETEVE ANËTARE TË BASHKIMIT EVROPIAN"

PARLAMENTI EVROPIAN DHE KËSHILLI I BASHKIMIT EVROPIAN,

Duke pasur parasysh Traktatin për Funksionimin e Bashkimit Evropian dhe në veçanti germën "d" të nenit 77, paragrafi 2 të tij,

Duke pasur parasysh propozimin e Komisionit Evropian,

Pas komunikimit të projektaktit legjislativ në parlamentet kombëtare,

Duke vepruar në përputhje me procedurën e zakonshme legjislative1,

Meqë:

1. Qëllimi i politikës së BE-së në fushën e kufijve të jashtëm të tij është të garantojë monitorim efikas të kalimit të kufijve të jashtëm duke përfshirë mbikëqyrjen e kufirit, duke kontribuar ndërkohë në sigurimin e mbrojtjes dhe shpëtimin e jetëve. Qëllimi i mbikëqyrjes kufitare është të parandalojë kalimet e paautorizuara të kufirit, të luftojë krimin ndërkufitar, si dhe të ndalojë apo të marrë masa ndaj atyre personave që kanë kaluar kufirin në mënyrë të parregullt. Mbikëqyrja kufitare duhet të jetë efektive në parandalimin dhe pengimin e personave në shmangien e kontrolleve në pikat e kalimit kufitar. Për këtë qëllim, mbikëqyrja kufitare nuk kufizohet vetëm në zbulimin e përpjekjeve për kalime kufitare të paautorizuara, por shtrihet në mënyrë të barabartë në hapa të tilla si interceptimi i mjeteve të lundrimit të dyshuara se po përpiqen të hyjnë në BE pa ju nënshtruar kontrolleve kufitare, si dhe masat që synojnë të adresojnë situata të tilla si kërkimi dhe shpëtimi që mund të lindin gjatë një operacioni të mbikëqyrjes kufitare në det dhe masat që synojnë përfundimin me sukses të një operacioni të tillë.
2. Politikat e BE-së për menaxhimin e kufijve, azilin dhe emigracionin dhe zbatimi i tyre duhet të udhëhiqen nga parimi i solidaritetit dhe ndarjes së drejtë të përgjegjësisë ndërmjet shteteve anëtare, në përputhje me nenin 80 të Traktatit për Funksionimin e Bashkimit Evropian (TFBE). Aty ku është e nevojshme, aktet e BE-së të miratuara në kuadër të këtyre politikave duhet të përmbajnë masat e duhura për të zbatuar këtë parim dhe për të promovuar ndarjen e barrës duke përfshirë nëpërmjet transferimit vullnetar të përfituesve të mbrojtjes ndërkombëtare.
3. Fusha e zbatimit e kësaj rregulloreje duhet të përfshijë vetëm operacionet e mbikëqyrjes kufitare të kryera nga shtetet anëtare në kufijtë e tyre të jashtëm detarë në kontekstin e bashkëpunimit operacional të koordinuar nga Agjencia Evropiane për Menaxhimin e Bashkëpunimit Operacional në Kufijtë e Jashtëm të Shteteve Anëtare të Bashkimi Evropian ('Agjencia') e themeluar me Rregulloren e Këshillit (KE) nr. 2007/2004². Masat hetimore dhe ndëshkuese rregullohen nga e drejta penale kombëtare dhe instrumentet ekzistuese të ndihmës së ndërsjellë ligjore në fushën e bashkëpunimit gjyqësor në çështjet penale në BE.
4. Agjencia është përgjegjëse për koordinimin e bashkëpunimit operacional ndërmjet shteteve anëtare në fushën e menaxhimit të kufijve të jashtëm, përfshirë këtu edhe mbikëqyrjen e kufirit. Agjencia është gjithashtu përgjegjëse për të ndihmuar shtetet anëtare në rrethanat që kërkojnë ndihmë teknike në kufijtë e jashtëm, duke marrë parasysh faktin se disa situata mund të përfshijnë emergjenca humanitare dhe shpëtim në det. Për të forcuar më tej këtë bashkëpunim nevojiten rregulla specifike në lidhje me aktivitetet e mbikëqyrjes kufitare të kryera nga njësitë detare, tokësore dhe ajrore të një shteti anëtar në kufirin detar të shteteve të tjera anëtare ose në det të hapur, në kontekstin e bashkëpunimit operacional të koordinuar nga Agjencia.
5. Bashkëpunimi me vendet e treta fqinje është vendimtar për të parandaluar kalimet e paautorizuara të kufirit, për të luftuar kriminalitetin ndërkufitar dhe për të shmangur humbjen e jetëve në det. Në përputhje me Rregulloren (KE) nr. 2007/2004 dhe për sa kohë që garantohet respektimi i plotë i të drejtave themelore të emigrantëve, Agjencia mund të bashkëpunojë me autoritetet kompetente të vendeve të treta, veçanërisht në lidhje me analizën e rrezikut dhe trajnimin dhe duhet të lehtësojë bashkëpunimin operacional midis shteteve anëtare dhe vendeve të treta. Kur bashkëpunimi me vendet e treta kryhet në territorin ose në hapësirën territoriale detare të këtyre vendeve, shtetet anëtare dhe Agjencia duhet të veprojnë në pajtim me normat dhe standardet të paktën ekuivalente me ato të përcaktuara me legjislacionin e BE-së.
6. Sistemi Evropian për Mbikëqyrjen e Kufijve (Eurosur) i themeluar nga Rregullorja (BE) nr. 1052/2013 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit³ ka si synim të forcojë shkëmbimin e informacionit dhe bashkëpunimin operacional midis shteteve anëtare dhe me Agjencinë. Kjo garanton që ndërgjegjësimi për situatën dhe aftësia reaguese e shteteve anëtare të përmirësohet dukshëm, edhe me mbështetjen e Agjencisë, me qëllim zbulimin, parandalimin dhe luftën kundër emigracionit të paligjshëm dhe krimit ndërkufitar dhe kontributin në garantimin e mbrojtjes dhe shpëtimit të jetës së emigrantëve në kufijtë e tyre të jashtëm. Kur koordinon operacionet e mbikëqyrjes kufitare, Agjencia duhet t’u japë shteteve anëtare informacione dhe analiza lidhur me ato operacione në përputhje me atë Rregullore.
7. Kjo rregullore zëvendëson Vendimin e Këshillit 2010/252/BE⁴, i cili u anulua nga Gjykata e Drejtësisë e Bashkimit Evropian ("Gjykata") me vendimin e datës 5 shtator 2012 për rastin C-355/10. Në atë vendim, gjykata ruajti fuqitë juridike të Vendimit 2010/252/BE deri në hyrjen në fuqi të rregullave të reja. Për rrjedhojë, duke filluar nga data e hyrjes në fuqi të kësaj rregulloreje, ai vendim nuk ka më fuqi juridike.
8. Gjatë operacioneve të mbikëqyrjes kufitare në det, shtetet anëtare duhet të respektojnë detyrimet e tyre përkatëse sipas të drejtës ndërkombëtare, në veçanti Konventës së Kombeve të Bashkuara për të Drejtën e Detit, Konventën Ndërkombëtare për Sigurinë e Jetës në Det, Konventën Ndërkombëtare për Kërkimin dhe Shpëtimin në Det, Konventën e Kombeve të Bashkuara kundër Krimit të Organizuar Ndërkombëtar dhe Protokollin i saj kundër Kontrabandimit të Emigrantëve nga Toka, Deti dhe Ajri, Konventën e Kombeve të Bashkuara në lidhje me Statusin e Refugjatëve, Konventën Evropiane për Mbrojtjen e të Drejtave dhe Lirive Themelore të Njeriut, Konventën e Kombeve të Bashkuara kundër Torturës dhe Dënimeve ose Trajtimeve të Tjera Mizore, Çnjerëzore ose Denigruese, Konventën e Kombeve të Bashkuara për të Drejtat e Fëmijës dhe instrumentet e tjera ndërkombëtare përkatëse.
9. Kur bashkërendon operacionet e mbikëqyrjes kufitare në det, Agjencia duhet të përmbushë detyrat e saj në përputhje të plotë me legjislacioni përkatës të BE-së, duke përfshirë Kartën e të Drejtave Themelore të Bashkimit Evropian ("Karta") dhe të drejtën ndërkombëtare përkatëse, veçanërisht atë të referuar në deklamimin 8.
10. Në përputhje me Rregulloren (KE) nr. 562/2006 të Parlamentit Evropian dhe Këshillit⁵ dhe parimet e përgjithshme të legjislacionit të BE-së, çdo masë e marrë gjatë një operacioni mbikëqyrës duhet të jetë në proporcion me objektivat e ndjekura, jo-diskriminuese dhe duhet të respektojë plotësisht dinjitetin njerëzor, të drejtat themelore dhe të drejtat e refugjatëve dhe azilkërkuesve, duke përfshirë parimin e moskthimit. Shtetet anëtare dhe Agjencia janë të detyruara nga dispozitat e tërësisë së legjislacionit, të azilit, dhe në veçanti të Direktivës 2013/32/BE të Parlamentit Evropian dhe Këshillit⁶ në lidhje me kërkesat për mbrojtje ndërkombëtare të bëra në territorin, përfshirë kufirin, në ujërat territoriale ose në zonat transitore të shteteve anëtare.
11. Zbatimi i kësaj Rregulloreje nuk duhet të cenojë Direktivën 2011/36/BE të Parlamentit Evropian dhe Këshillit⁷, veçanërisht në lidhje me ndihmën që duhet t'u jepet viktimave të trafikimit të qenieve njerëzore.
12. Kjo rregullore duhet të zbatohet në përputhje të plotë me parimin e moskthimit siç është përcaktuar në Kartë dhe interpretuar nga praktika gjyqësore e Gjykatës dhe e Gjykatës Evropiane për të Drejtat e Njeriut. Në përputhje me këtë parim, asnjë person nuk duhet të zbritet, të detyrohet të hyjë, të çohet ose t’i dorëzohet autoriteteve të një vendi ku, ndër të tjera, ekziston një rrezik serioz që ai t’i nënshtrohet dënimit me vdekje, torturës, persekutimit apo trajtimit ose dënimeve të tjera çnjerëzore ose denigruese, ose ku jeta ose liria e tij do të kërcënohej për shkak të racës, fesë, kombësisë, orientimit seksual, anëtarësisë në një grup të caktuar shoqëror apo mendimit politik ose nga e cila ekziston një rrezik serioz për një dëbim, heqje ose ekstradim në një vend tjetër në kundërshtim me parimin e moskthimit.
13. Ekzistenca e mundshme e një marrëveshjeje midis një shteti anëtar dhe një vendi të tretë nuk i çliron shtetet anëtare nga detyrimet e tyre në bazë të legjislacionit të BE-së dhe të asaj ndërkombëtare, veçanërisht në lidhje me respektimin e parimit të moskthimit, sa herë që ata janë të vetëdijshëm ose duhet të jenë në dijeni që mangësitë sistematike në procedurën e azilit dhe në kushtet e pranimit të azilkërkuesve në atë vend të tretë, përbëjnë shkaqe thelbësore për të besuar se azilkërkuesi do të përballet me një rrezik serioz të trajtimit çnjerëzor ose denigrues ose kur ata janë të vetëdijshëm ose duhet të jenë të vetëdijshëm, se ai vend i tretë angazhohet në praktika në kundërshtim me parimin e moskthimit.
14. Gjatë një operacioni të mbikëqyrjes kufitare në det, mund të ndodhë një situatë kur do të jetë e nevojshme dhënia e ndihmës personave të gjetur në vështirësi. Në përputhje me të drejtën ndërkombëtare, çdo shtet duhet t’i kërkojë kapitenit të një anijeje që valëvit flamurin e saj, për aq sa ai mund ta bëjë këtë pa rrezik serioz për anijen, ekuipazhin ose udhëtarët, që të japë ndihmë pa vonesë për çdo person që gjendet në det nën rrezikun e humbjes dhe të vazhdojë me gjithë shpejtësinë e mundshme që të shpëtojë personat në vështirësi. Një ndihmë e tillë duhet të ofrohet pa marrë parasysh shtetësinë ose statusin e personave që duhet të ndihmohen ose rrethanat në të cilat ata janë gjetur. Drejtuesi i anijes dhe ekuipazhi nuk duhet të përballen me ndëshkime penale për shkak të shpëtimit të personave në vështirësi në det dhe çuarjen e tyre në një vend të sigurt.
15. Detyrimi për t’i dhënë ndihmë personave në vështirësi duhet të përmbushet nga shtetet anëtare në përputhje me dispozitat e zbatueshme të instrumenteve ndërkombëtare që rregullojnë situatat e kërkimit dhe shpëtimit dhe në përputhje me kërkesat në lidhje me mbrojtjen e të drejtave themelore. Kjo rregullore nuk duhet të ndikojë në përgjegjësitë e autoriteteve të kërkim-shpëtimit, duke përfshirë garantimin nga ana e tyre që koordinimi dhe bashkëpunimi të kryhen në mënyrë të tillë që personat e shpëtuar të mund të dërgohen në një vend të sigurt.
16. Kur zona operacionale e një operacioni detar përfshin rajonin e kërkimit dhe të shpëtimit të një vendi të tretë, duhet të kërkohet krijimi i kanaleve të komunikimit me autoritetet e kërkim-shpëtimit të atij vendi të tretë kur planifikohet një operacion detar, duke siguruar kështu që ato autoritete të mund t’u përgjigjen rasteve të kërkim-shpëtimit që zhvillohen në rajonin e tyre të kërkim-shpëtimit.
17. Sipas Rregullores (KE) nr. 2007/2004, operacionet e mbikëqyrjes kufitare të koordinuara nga Agjencia kryhen në përputhje me planin operacional. Prandaj, për sa u përket operacioneve detare, plani operacional duhet të përfshijë informacione specifike për zbatimin e juridiksionit dhe legjislacionit përkatës në zonën gjeografike ku kryhet operacioni i përbashkët, projekti pilot ose ndërhyrja e shpejtë, duke përfshirë referencat ndaj legjislacionit të BE-së dhe të drejtës ndërkombëtare lidhur me interceptimin, shpëtimin në det dhe zbarkimin. Plani operacional duhet të krijohet në përputhje me dispozitat e kësaj rregulloreje që rregullon interceptimin, shpëtimin në det dhe zbarkimin në kontekstin e operacioneve të mbikëqyrjes kufitare në det, të koordinuara nga Agjencia dhe duke pasur parasysh rrethanat e veçanta të operacionit në fjalë. Plani operacional duhet të përfshijë procedurat që sigurojnë që personat me nevojë për mbrojtje ndërkombëtare, viktimat e trafikimit të qenieve njerëzore, të miturit e pashoqëruar dhe personat e tjerë vulnerabël të identifikohen dhe t'u sigurohet ndihma e duhur, duke përfshirë aksesin në mbrojtjen ndërkombëtare.
18. Praktika sipas Rregullores (KE) nr. 2007/2004 është që për secilin operacion detar të krijohet një strukturë koordinimi brenda shtetit anëtar pritës, i përbërë nga zyrtarë të shtetit anëtar pritës, zyrtarë të ftuar dhe përfaqësues të Agjencisë, përfshirë Zyrtarin Koordinues të Agjencisë. Kjo strukturë koordinimi, zakonisht e quajtur Qendra Ndërkombëtare e Koordinimit, duhet të përdoret si kanal për komunikim midis oficerëve të përfshirë në operacionin detar dhe autoriteteve përkatëse.
19. Kjo rregullore respekton të drejtat themelore dhe respekton parimet e njohura nga nenet 2 dhe 6 të Traktatit për Bashkimin Evropian (TBE) dhe nga Karta, në veçanti respektimin e dinjitetit njerëzor, të drejtës për jetë, ndalimin e torturës dhe të trajtimit çnjerëzor ose denigrues ose ndëshkimit, ndalimin e trafikimit të qenieve njerëzore, të drejtën për liri dhe siguri, të drejtën për mbrojtjen e të dhënave personale, të drejtën për azil dhe mbrojtjen kundër largimit dhe dëbimit, parimet e moskthimit dhe mosdiskriminimin, të drejtën për një zgjidhje të efektshme dhe të drejtat e fëmijës. Kjo rregullore duhet të zbatohet nga shtetet anëtare dhe Agjencia në përputhje me këto të drejta dhe parime.
20. Meqë qëllimi i kësaj rregulloreje, respektivisht miratimi i rregullave specifike për mbikëqyrjen e kufijve detarë nga rojet kufitare që veprojnë nën koordinimin e Agjencisë, nuk mund të arrihet plotësisht nga shtetet anëtare për shkak të dallimeve ndërmjet ligjeve dhe praktikave të tyre. por, për shkak të karakterit shumëkombësh të operacioneve, mund të arrihet më mirë në nivel BE-je, ky i fundit mund të miratojë masa, në përputhje me parimin e subsidiaritetit siç përcaktohet në nenin 5 TBE. Në përputhje me parimin e proporcionalitetit, sipas përcaktimit në atë nen, kjo rregullore nuk shkon përtej asaj që është e nevojshme për arritjen e këtij objektivi.
21. Në përputhje me nenin 1 dhe 2 të Protokollit nr. 22 për qëndrimin e Danimarkës, bashkëlidhur si shtojcë TBE-së dhe TFBE-së, Danimarka nuk merr pjesë në miratimin e kësaj rregulloreje dhe nuk është e detyruar ta zbatojë atë apo të jetë objekt i zbatimit të saj. Duke qenë se kjo rregullore bazohet mbi tërësinë e legjislacionit të Shengenit, Danimarka, në përputhje me nenin 4 të këtij protokolli dhe brenda gjashtë muajve pasi Këshilli ka marrë vendimin për këtë rregullore, vendos nëse do ta implementojë atë në legjislacionin e saj të brendshëm.
22. Për sa i përket Islandës dhe Norvegjisë, kjo rregullore përbën një zhvillim të dispozitave të tërësisë së legjislacionit të Shengenit sipas kuptimit të marrëveshjes së lidhur ndërmjet Këshillit të Bashkimit Evropian dhe Republikës së Islandës dhe Mbretërisë së Norvegjisë për asociimin e këtyre të fundit në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit⁸ të Shengenit, të cilat përfshihen në fushën e përmendur në nenin 1, germa "A" të Vendimit të Këshillit 1999/437/KE⁹.
23. Për sa i përket Zvicrës, kjo rregullore përbën një zhvillim të dispozitave të tërësisë së legjislacionit të Shengenit sipas kuptimit të marrëveshjes së lidhur ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian dhe Konfederatës Zvicerane për asociimin e Konfederatës Zvicerane në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit¹⁰ të Shengenit, të cilat përfshihen në fushën e përmendur në nenin 1, germa "A" të Vendimit 1999/437/KE, që lexohet i lidhur me nenin 3 të Vendimit të Këshillit 2008/146/KE¹¹.
24. Për sa i përket Lihtenshtejnit, kjo rregullore përbën një zhvillim të dispozitave të tërësisë së legjislacionit të Shengenit sipas kuptimit të Protokollit ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian, Konfederatës Zvicerane dhe Principatës së Lihtenshtejnit për aderimin e Principatës së Lihtenshtejnit në marrëveshjen ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian dhe Konfederatës Zvicerane për asociimin e Konfederatës Zvicerane në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit¹² të Shengenit, të cilat përfshihen në fushën e përmendur në nenin 1, germa "A" të Vendimit 1999/437/KE, që lexohet i lidhur me nenin 3 të Vendimit të Këshillit 2011/350/BE¹³.
25. Kjo rregullore përbën një zhvillim të dispozitave të tërësisë së legjislacionit të Shengenit në të cilin Mbretëria e Bashkuar nuk merr pjesë, në përputhje me Vendimin e Këshillit 2000/365/KE¹⁴; ndaj Mbretëria e Bashkuar nuk merr pjesë në miratimin e saj dhe nuk është e detyruar ta zbatojë atë apo të jetë objekt i zbatimit të saj.
26. Kjo rregullore përbën një zhvillim të dispozitave të tërësisë së legjislacionit të Shengenit në të cilin Irlanda nuk merr pjesë, në përputhje me Vendimin e Këshillit 2002/192/KE¹⁵; ndaj Irlanda nuk merr pjesë në miratimin e saj dhe nuk është e detyruar ta zbatojë atë apo të jetë objekt i zbatimit të saj,

MIRATOJNË KËTË RREGULLORE:

KREU I

DISPOZITA TË PËRGJITHSHME

Neni 1

Objekti

Kjo rregullore zbatohet për operacionet e mbikëqyrjes kufitare të kryera nga shtetet anëtare në kufijtë e tyre të jashtëm detarë në kontekstin e bashkëpunimit operacional të koordinuar nga Agjencia Evropiane për Menaxhimin e Bashkëpunimit Operacional në Kufijtë e Jashtëm të Shteteve Anëtare të Bashkimit Evropian.

Neni 2

Përkufizime

Për qëllimet e kësaj rregulloreje përdoren përkufizimet e mëposhtme:

1. "Agjencia" është Agjencia Evropiane për Menaxhimin e Bashkëpunimit Operacional në Kufijtë e Jashtëm të Shteteve Anëtare të Bashkimit Evropian e themeluar nga Rregullorja (KE) nr. 2007/2004;
2. "operacion në det" është një operacion i përbashkët, projekt pilot ose ndërhyrje e shpejtë e kryer nga shtetet anëtare për mbikëqyrjen e kufijve të tyre të jashtëm detarë nën koordinimin e Agjencisë;
3. "shtet anëtar pritës" është shteti anëtar në të cilin ndodh ose nga i cili nis një operacion detar;
4. "shtet anëtar pjesëmarrës" është një shtet anëtar i cili merr pjesë në një operacion detar duke siguruar pajisje teknike, roje detare të zbarkuara si pjesë e skuadrave evropiane të rojeve kufitare apo staf tjetër i rëndësishëm, por që nuk është shtet anëtar pritës;
5. "njësi pjesëmarrëse" është një njësi detare, tokësore apo ajrore nën përgjegjësinë e shtetit anëtar pritës ose një shteti anëtar që merr pjesë në një operacion detar;
6. "Qendra e Koordinimit Ndërkombëtar" është struktura e koordinimit e themeluar në shtetin anëtar pritës për koordinimin e operacionit detar;
7. "Qendra e Koordinimit Kombëtar" është qendra e koordinimit kombëtar e themeluar për qëllimet e Sistemit Evropian për Mbikëqyrjen e Kufijve (Eurosur) në përputhje me Rregulloren (BE) nr. 1052/2013;
8. "plan operacional" 'është plani operacional i përmendur në nenin 3a dhe nenin 8e të Rregullores (KE) nr. 2007/2004;
9. "mjet lundrimi" është çdo lloj mjeti ujor, përfshirë barkat, barkat e vogla, platformat lundruese, mjetet e lundrimit tip amfib dhe hidroplanët, që përdoren apo që mund të përdoren në det;
10. "mjet lundrimi pa shtetësi" është një mjet lundrimi pa kombësi apo i asimiluar në një mjet lundrimi pa kombësi kur mjetit nuk i ka dhënë asnjë shtet të drejtën për të valëvitur flamurin e tij ose kur ai lundron nën flamurët e dy ose më shumë shteteve, duke i përdorur ata sipas nevojës;
11. "Protokolli kundër kontrabandimit të emigrantëve" është Protokolli kundër kontrabandimit të emigrantëve në rrugë tokësore, detare dhe ajrore, që plotëson Konventën e Kombeve të Bashkuara kundër Krimit të Organizuar Ndërkombëtar e nënshkruar në Palermo, Itali në dhjetor 2000;
12. "vend i sigurt" është një vend ku mendohen të marrin fund operacionet e shpëtimit dhe ku siguria e të mbijetuarve apo jeta e tyre nuk është e kërcënuar, ku nevojat e tyre bazë njerëzore mund të plotësohen dhe nga i cili mund të merren masa për transportin drejt destinacionit të radhës apo përfundimtar të të mbijetuarve, duke marrë parasysh mbrojtjen e të drejtave të tyre themelore në përputhje me parimin e moskthimit;
13. "Qendra e Koordinimit të Shpëtimit" është një njësi përgjegjëse për nxitjen e organizimit efikas të shërbimeve të kërkim-shpëtimit dhe për koordinimin e kryerjes së operacioneve të kërkimit-shpëtimit brenda një zone të kërkim-shpëtimit sipas përkufizimit në Konventën Ndërkombëtare për Kërkimin dhe Shpëtimin Detar;
14. "zonë e afërt" është një zonë e afërt me hapësirën territoriale detare sipas përkufizimit në nenin 33 të Konventës së Kombeve të Bashkuara për të Drejtën e Detit, në rastet kur është shpallur formalisht;
15. "shtet anëtar bregdetar" është një shtet anëtar në hapësirën territoriale detare apo zonën e afërt të të cilit ndodh një interceptim.

KREU II

RREGULLA TË PËRGJITHSHME

Neni 3

Siguria në det

Masat e marra për qëllimet e një operacioni detar duhet të sigurohen në mënyrë të tillë që në të gjitha rastet të garantohet siguria e personave të kapur ose të shpëtuar, siguria e njësive pjesëmarrëse ose e palëve të treta.

Neni 4

Mbrojtja e të drejtave themelore dhe parimi i moskthimit

1. Asnjë person nuk duhet të zbritet, të detyrohet të hyjë, të drejtohet ose t’i dorëzohet, në kundërshtim me parimin e moskthimit, autoriteteve të një vendi kur, ndër të tjera, ekziston një rrezik serioz që ai t’i nënshtrohet dënimit me vdekje, torturës, persekutimit apo trajtimit ose dënimeve të tjera çnjerëzore ose denigruese, ose kur jeta ose liria e tij do të kërcënohej për shkak të racës, fesë, kombësisë, orientimit seksual, anëtarësisë në një grup të caktuar shoqëror apo mendimit politik ose nga i cili ekziston një rrezik serioz për një dëbim, largime ose ekstradim drejt një vendi tjetër në kundërshtim me parimin e moskthimit.
2. Kur shqyrtohet mundësia e zbarkimit në një vend të tretë, në kontekstin e planifikimit të një operacioni detar, shteti anëtar pritës, në koordinim me shtetet anëtare pjesëmarrëse dhe Agjencinë, merr parasysh gjendjen e përgjithshme në atë vend të tretë.

Vlerësimi i situatës së përgjithshme në një vend të tretë bazohet në informacionin e nxjerrë nga një gamë e gjerë burimesh, të cilat mund të përfshijnë shtetet e tjera anëtare, organet, zyrat dhe agjencitë e BE-së dhe organizatat përkatëse ndërkombëtare dhe mund të marrë parasysh ekzistencën e marrëveshjeve dhe projekteve për migracionin dhe azilin, që janë lidhur në përputhje me legjislacionin e BE-së dhe nëpërmjet fondeve të saj. Ky vlerësim është pjesë e planit operacional, u vihet në dispozicion njësive pjesëmarrëse dhe përditësohet sipas nevojës.

Personat e kapur ose të shpëtuar nuk duhet të zbriten, të detyrohen të hyjnë, t’u dërgohen ose t’u dorëzohen autoriteteve të një shteti të tretë kur shteti anëtar pritës ose shtetet anëtare pjesëmarrëse janë të vetëdijshëm ose duhet të jenë të vetëdijshëm se ai vend i tretë angazhohet në praktikat që përshkruhen në paragrafin 1.

3. Gjatë një operacioni detar, përpara se personat e kapur ose të shpëtuar të zbarkohen, të detyrohen të hyjnë, t’u dërgohen ose t’u dorëzohen autoriteteve të një vendi të tretë dhe duke marrë parasysh vlerësimin e situatës së përgjithshme në atë vend të tretë, në përputhje me paragrafin 2, njësitë pjesëmarrëse, pa cenuar nenin 3, përdorin të gjitha mjetet për të identifikuar personat e kapur ose të shpëtuar, për të vlerësuar rrethanat e tyre personale, për t’i njoftuar ata për destinacionin e tyre në atë mënyrë që ata persona të kuptojnë ose mendohet me arsye se kuptojnë dhe për t'u dhënë atyre një mundësi për të shprehur ndonjë arsye për të besuar se zbarkimi në vendin e propozuar do të ishte në kundërshtim me parimin e moskthimit.

Për këto qëllime, në planin operacional jepen detaje të mëtejshme duke përfshirë, sipas rastit, disponueshmërinë e personelit mjekësor, të përkthyesve, këshilltarëve ligjorë dhe ekspertëve të tjerë përkatës të shtetit anëtar pritës dhe pjesëmarrës. Çdo njësi pjesëmarrëse duhet të përfshijë të paktën një person që ka trajnim bazë për ndihmën e shpejtë.

Raporti i përmendur në nenin 13, në bazë të informacionit që sigurohet nga shtetet anëtare pritëse dhe pjesëmarrëse, përfshin detaje të mëtejshme mbi rastet e zbarkimit në vendet e treta dhe se si çdo element i procedurave të përcaktuara në nënparagrafin e parë të këtij paragrafi u zbatua nga njësitë pjesëmarrëse për të siguruar përputhjen me parimin e moskthimit.

4. Nëpërmjet një operacioni detar, njësitë pjesëmarrëse u përgjigjen nevojave të veçanta të fëmijëve, përfshirë të miturit e pashoqëruar, viktimave të trafikimit të qenieve njerëzore, personave që kanë nevojë për ndihmë urgjente mjekësore, personave me aftësi të kufizuar, personave që kanë nevojë për mbrojtje ndërkombëtare dhe personave të tjerë në një situatë veçanërisht vulnerabël.
5. Çdo shkëmbim me vendet e treta i të dhënave personale të marra gjatë një operacioni në det për qëllimet e kësaj rregulloreje përfshin vetëm ato të dhëna që janë absolutisht të nevojshme dhe kryhet në përputhje me Direktivën 95/46/KE e Parlamentit Evropian dhe Këshillit16, Vendimit Kuadër të Këshillit 2008/977/ÇBD17 dhe dispozitat përkatëse kombëtare për mbrojtjen e të dhënave.

Shkëmbimi me vendet e treta i të dhënave personale lidhur me personat e kapur ose të shpëtuar, të marra gjatë një operacioni detar, ndalohet kur ekziston një rrezik serioz për mosrespektimin e parimit të moskthimit.

6. Njësitë pjesëmarrëse, në përmbushje të detyrave të tyre, respektojnë plotësisht dinjitetin njerëzor.
7. Ky nen zbatohet për të gjithë masat e marra nga shtetet anëtare ose Agjencia në përputhje me këtë rregullore.
8. Rojet kufitare dhe stafi tjetër që merr pjesë në një operacion detar, duhet të trajnohen në lidhje me dispozitat përkatëse të të drejtave themelore, të drejtës së refugjatëve dhe të regjimit ligjor ndërkombëtar për kërkim-shpëtimin, në përputhje me paragrafin e dytë të nenit 5 të Rregullores (KE) nr. 2007/2004.

KREU III

RREGULLA SPECIFIKE

Neni 5

Zbulimi

1. Pas zbulimit, njësitë pjesëmarrëse i afrohen mjetit të lundrimit të dyshuar për transportimin e personave që i shmanget apo synon t’i shmanget verifikimeve në pikat e kalimit kufitar ose të dyshuar për kontrabandimin e emigrantëve nga deti, në mënyrë që të vëzhgojnë identitetin dhe shtetësinë e tij dhe, në pritje të masave të mëtejshme, ta mbikëqyrin atë mjet lundrues në një distancë të kujdesshme duke marrë të gjitha masat e duhura paraprake. Njësitë pjesëmarrëse mbledhin dhe raportojnë menjëherë informacionin në lidhje me atë mjet lundrimi në Qendrën e Koordinimit Ndërkombëtar, duke përfshirë, sipas mundësisë, informacionin për gjendjen e personave në bord, veçanërisht nëse ekziston një rrezik i qenësishëm për jetën e tyre ose nëse ka persona që kanë nevojë urgjente për ndihmë mjekësore. Qendra e Koordinimit Ndërkombëtar ia përcjell këtë informacion Qendrës së Koordinimit Kombëtar të shtetit anëtar pritës.
2. Kur një mjet lundrimi është gati për të hyrë ose ka hyrë në hapësirën territoriale detare ose zonën e afërt të një shteti anëtar që nuk është pjesëmarrës në operacionin detar, njësitë pjesëmarrëse mbledhin dhe raportojnë informacionin në lidhje me atë mjet lundrimi në Qendrën e Koordinimit Ndërkombëtar, e cila ia përcjell atë informacion Qendrës së Koordinimit Kombëtar të shtetit anëtar në fjalë.
3. Njësitë pjesëmarrëse mbledhin dhe i raportojnë informacion për çdo mjet lundrimi që dyshohet se merr pjesë në aktivitete të paligjshme në det, të cilat janë jashtë fushëveprimit të operacionit detar, Qendrës së Koordinimit Ndërkombëtar, e cila ia përcjell Qendrës së Koordinimit Kombëtar të shtetit anëtar në fjalë.

Neni 6

Interceptimi në hapësirën territoriale detare

1. Në hapësirën territoriale detare të shtetit anëtar pritës ose të shtetit anëtar pjesëmarrës fqinj, ai shtet autorizon njësitë pjesëmarrëse të marrin një ose më shumë nga masat e mëposhtme, kur ekzistojnë arsye të shëndosha për të dyshuar se një mjet lundrimi mund të bartë persona që synojnë të anashkalojnë verifikimet në pikat e kalimit kufitar ose është i angazhuar në kontrabandimin e emigrantëve nga deti:
2. a) të kërkojnë informacion dhe dokumentacion mbi pronësinë, regjistrimin dhe elementet që lidhen me udhëtimin e mjetit të lundrimit, si dhe identitetin, shtetësinë dhe të dhëna të tjera të rëndësishme për personat në bord, duke përfshirë persona që kanë nevojë urgjente për ndihmë mjekësore dhe t'i venë në dijeni personat në bord se ata nuk mund të autorizohen të kalojnë kufirin;
3. b) të ndalojnë, të hipin dhe të kontrollojnë mjetin e lundrimit, ngarkesën e tij dhe personat në bord, dhe të marrin në pyetje personat në bord dhe t’i informojnë ata se personat që drejtojnë anijen mund të përballen me ndëshkime për lehtësimin e udhëtimit të këtyre personave.
4. Nëse gjenden prova që vërtetojnë dyshimin, shteti pritës ose shteti anëtar pjesëmarrës fqinj, mund të autorizojë njësitë pjesëmarrëse të marrin një ose më shumë nga masat e mëposhtme:
5. a) ndalimin e mjetit të lundrimit dhe marrjen e masave ndaj personave në bord;
6. b) urdhërimin e anijes për të ndryshuar kursin e saj jashtë ose drejt një destinacioni tjetër nga hapësira territoriale detare ose zona e afërt, duke përfshirë shoqërimin e anijes ose çlirimin e avujve aty pranë derisa të konfirmohet që anija po mban kursin e përcaktuar;
7. c) drejtimin e mjetit të lundrimit ose personave në bord në shtetin anëtar bregdetar në përputhje me planin operacional.
8. Çdo masë e marrë në përputhje me paragrafin 1 ose 2 duhet të jetë proporcionale dhe nuk duhet të tejkalojë atë që është e nevojshme për të arritur objektivat e këtij neni.
9. Për qëllimet e paragrafëve 1 dhe 2, shteti anëtar pritës udhëzon njësinë pjesëmarrëse në mënyrë të përshtatshme nëpërmjet Qendrës së Koordinimit Ndërkombëtar.

Njësia pjesëmarrëse informon shtetin anëtar pritës nëpërmjet Qendrës të Koordinimit Ndërkombëtar, sa herë që kapiteni i mjetit të lundrimit kërkon që të njoftohet një agjent diplomatik ose një zyrtar konsullor i shtetit të flamurit.

5. Kur ekzistojnë arsye të forta për të dyshuar se një mjet lundrimi pa shtetësi bart persona që synojnë të anashkalojnë verifikimet në pikat e kalimit kufitar ose është i angazhuar në kontrabandimin e emigrantëve në rrugë detare, shteti anëtar pritës ose shteti anëtar pjesëmarrës fqinj në hapësirën territoriale detare të të cilit interceptohet një mjet lundrimi pa shtetësi, autorizon një ose më shumë nga masat e caktuara në paragrafin 1 dhe mund të autorizojë një ose më shumë nga masat e caktuara në paragrafin 2. Shteti anëtar pritës udhëzon njësinë pjesëmarrëse në mënyrë të përshtatshme nëpërmjet Qendrës së Koordinimit Ndërkombëtar.
6. Çdo aktivitet operacional në hapësirën territoriale detare të një shteti anëtar që nuk merr pjesë në operacionin detar kryhet në përputhje me autorizimin e atij shteti anëtar. Shteti anëtar pritës udhëzon njësinë pjesëmarrëse nëpërmjet Qendrës së Koordinimit Ndërkombëtar sipas masave të autorizuara nga ai shtet anëtar.

Neni 7

Interceptimi në det të hapur

1. Në det të hapur, ku ekzistojnë arsye të forta për të dyshuar se një mjet lundrimi është angazhuar në kontrabandimin e emigrantëve në rrugë detare, njësitë pjesëmarrëse marrin një ose më shumë nga masat e mëposhtme, nën autorizimin e shtetit të flamurit, në përputhje me Protokollin kundër kontrabandimit të emigrantëve dhe, sipas rastit, me legjislacionin e brendshëm dhe të drejtën ndërkombëtare:
2. a) të kërkojnë informacion dhe dokumentacion për pronësinë, regjistrimin dhe elementet që lidhen me udhëtimin e mjetit të lundrimit, si dhe identitetin, shtetësinë dhe të dhëna të tjera të rëndësishme për personat në bord, duke përfshirë persona që kanë nevojë urgjente për ndihmë mjekësore;
3. b) të ndalojnë, të hipin dhe të kontrollojnë mjetin e lundrimit, ngarkesën e tij dhe personat në bord, dhe të marrin në pyetje personat në bord dhe t’i informojnë ata se personat që drejtojnë anijen mund të përballen me ndëshkime për lehtësimin e udhëtimit të këtyre personave.
4. Nëse gjenden prova që vërtetojnë dyshimin, njësitë pjesëmarrëse marrin një ose më shumë nga masat e mëposhtme, nën autorizimin e shtetit të flamurit, në përputhje me Protokollin kundër kontrabandimit të emigrantëve dhe, sipas rastit, me legjislacionin e brendshëm dhe të drejtën ndërkombëtare:
5. a) ndalimin e mjetit të lundrimit dhe marrjen e masave ndaj personave në bord;
6. b) paralajmërimin dhe urdhërimin e mjetit të lundrimit për të mos hyrë në hapësirën territoriale detare ose zonën e afërt dhe, kur është e nevojshme, t’i kërkojnë mjetit të ndryshojë kursin e tij drejt një destinacioni të ndryshëm nga hapësira territoriale detare ose zona e afërt;
7. c) drejtimin e mjetit të lundrimit ose të personave në bord, drejt një vendi të tretë ose dorëzimin e anijes ose personave në bord, tek autoritetet e një vendi të tretë;
8. d) drejtimin e mjetit të lundrimit ose personave në bord drejt shtetit anëtar pritës ose një shteti anëtar pjesëmarrës fqinj.
9. Çdo masë e marrë në përputhje me paragrafin 1 ose 2 duhet të jetë proporcionale dhe nuk duhet të tejkalojë atë që është e nevojshme për të arritur objektivat e këtij neni.
10. Për qëllimet e paragrafëve 1 dhe 2, shteti anëtar pritës udhëzon njësinë pjesëmarrëse në mënyrë të përshtatshme nëpërmjet Qendrës së Koordinimit Ndërkombëtar.
11. Kur mjeti i lundrimit valëvit flamurin ose shfaq shenjat e regjistrit të shtetit anëtar pritës ose të një shteti anëtar pjesëmarrës, ai shtet anëtar, pas konfirmimit të shtetësisë së anijes, mund të autorizojë një ose më shumë masa të përcaktuara në paragrafët 1 dhe 2. Shteti anëtar pritës udhëzon më pas njësinë pjesëmarrëse në mënyrë të përshtatshme nëpërmjet Qendrës së Koordinimit Ndërkombëtar.
12. Kur mjeti i lundrimit valëvit flamurin ose tregon shenjat e regjistrit të një shteti anëtar që nuk është pjesëmarrës në operacionin detar ose të një vendi të tretë, shteti anëtar pritës ose një shtet anëtar pjesëmarrës, në varësi të njësisë pjesëmarrëse e cila ka kapur atë mjet lundrimi, njofton shtetin e flamurit, kërkon konfirmimin e regjistrit dhe, nëse konfirmohet shtetësia, kërkon që shteti i flamurit të ndërmarrë veprime për të ndaluar përdorimin e mjetit të saj të lundrimit për kontrabandimin e emigrantëve. Nëse shteti i flamurit nuk është i gatshëm ose nuk është në gjendje ta bëjë këtë në mënyrë të drejtpërdrejtë ose me ndihmën e shtetit anëtar të cilit i përket njësia pjesëmarrëse, ai shtet anëtar kërkon autorizimin nga shteti i flamurit për të marrë ndonjë nga masat e përcaktuara në paragrafët 1 dhe 2. Shteti anëtar pritës ose shteti anëtar pjesëmarrës informon Qendrën e Koordinimit Ndërkombëtar për çdo komunikim me shtetin e flamurit dhe për veprimet ose masat e synuara të autorizuara nga shteti i flamurit. Shteti anëtar pritës udhëzon më pas njësinë pjesëmarrëse në mënyrë të përshtatshme nëpërmjet Qendrës së Koordinimit Ndërkombëtar.
13. Aty ku, megjithëse valëvit një flamur të huaj ose refuzon të tregojë flamurin e tij, ekzistojnë arsye të forta për të dyshuar që mjeti i lundrimit është, në të vërtetë, me të njëjtën shtetësi si njësia pjesëmarrëse, ajo njësi pjesëmarrëse verifikon të drejtën e mjetit të lundrimit për të valëvitur flamurin e saj. Për këtë qëllim, ajo mund t’i afrohet mjetit të dyshuar të lundrimit. Nëse dyshimi nuk bie, ajo vazhdon me një kontroll të mëtejshëm në bordin e anijes, i cili kryhet me të gjithë kujdesin e mundshëm.
14. Kur, ndonëse valëvit një flamur të huaj ose refuzon të tregojë flamurin e tij, ekzistojnë arsye të forta për të dyshuar se mjeti lundrues në të vërtetë është i shtetësisë së shtetit anëtar pritës ose të një shteti anëtar pjesëmarrës, njësia pjesëmarrëse verifikon të drejtën e mjetit për të valëvitur flamurin e tij.
15. Kur në rastet e përmendura në paragrafin 7 ose 8, dyshimet në lidhje me shtetësinë e mjetit të lundrimit vërtetohen, shteti anëtar pritës ose shteti anëtar pjesëmarrës mund të autorizojë një ose më shumë masa të përcaktuara në paragrafët 1 dhe 2. Shteti anëtar pritës udhëzon më pas njësinë pjesëmarrëse në mënyrë të përshtatshme nëpërmjet Qendrës së Koordinimit Ndërkombëtar.
16. Në pritje ose në mungesë të autorizimit të shtetit të flamurit, mjeti i lundrimit vëzhgohet nga një distancë e kujdesshme. Nuk merret asnjë masë tjetër pa autorizimin e shprehur të shtetit të flamurit, përveç atyre që janë të nevojshme për të lehtësuar rrezikun e qenësishëm të jetës së personave ose të atyre masave që rrjedhin nga marrëveshjet përkatëse dypalëshe ose shumëpalëshe.
17. Kur ka arsye të forta për të dyshuar se një mjet lundrimi pa shtetësi është i angazhuar në kontrabandimin e emigrantëve në rrugë detare, njësia pjesëmarrëse mund të hipë dhe të hetojë anijen me qëllim verifikimin e pashtetësisë së saj. Nëse gjenden prova që vërtetojnë dyshimin, njësia pjesëmarrëse duhet të informojë shtetin anëtar pritës, i cili mund të marrë, drejtpërdrejt ose me ndihmën e shtetit anëtar të cilit i përket njësia pjesëmarrëse, masat e duhura siç përcaktohen në paragrafët 1 dhe 2 në përputhje me legjislacionin e brendshëm dhe të drejtën ndërkombëtare.
18. Një shtet anëtar, njësia e pjesëmarrjes e të cilit ka marrë masa në përputhje me paragrafin 1, informon menjëherë shtetin e flamurit mbi rezultatin e asaj mase.
19. Zyrtari kombëtar që përfaqëson shtetin anëtar pritës ose një shtet anëtar pjesëmarrës në Qendrën e Koordinimit Ndërkombëtar, është përgjegjës për lehtësimin e komunikimit me autoritetet përkatëse të atij shteti anëtar kur kërkohet autorizimi për të verifikuar të drejtën e një mjeti lundrimi për të valëvitur flamurin e tij ose për të marrë ndonjë prej masave të përcaktuara në paragrafët 1 dhe 2.
20. Kur dyshimet se një mjet lundrues është i angazhuar në kontrabandimin e emigrantëve në det të hapur, vërtetohen si të pabaza ose kur njësia pjesëmarrëse nuk ka juridiksion për të vepruar, por mbetet një dyshim i arsyeshëm se mjet lundrimi mban persona që synojnë të arrijnë kufirin e një shteti anëtar dhe të anashkalojë kontrollet në pikat e kalimit kufitar, ai mjet lundrimi mbetet në monitorim. Qendra e Koordinimit Ndërkombëtar ia përcjell informacionin në lidhje me atë mjet lundrimi Qendrës së Koordinimit Kombëtar të shteteve anëtare drejt të cilëve ai është drejtuar.

Neni 8

Interceptimi në zonën e afërt

1. Në zonën e afërt të shtetit anëtar pritës ose të shtetit anëtar pjesëmarrës fqinj, masat e përcaktuara në paragrafët 1 dhe 2 të nenit 6 merren në përputhje me ato paragrafë dhe me paragrafët 3 dhe 4 të tij. Çdo autorizim i përmendur në nenin 6, paragrafët 1 dhe 2, mund të jepet vetëm për masat që janë të nevojshme për të parandaluar shkeljen e ligjeve dhe rregulloreve përkatëse brenda territorit të atij shteti anëtar ose hapësirës territoriale detare.
2. Masat e përcaktuara në nenin 6, paragrafët 1 dhe 2 nuk merren në zonën e afërt të shtetit anëtar që nuk merr pjesë në operacionin detar pa autorizimin e atij shteti anëtar. Qendra e Koordinimit Ndërkombëtar informohet për çdo komunikim me atë shtet anëtar dhe për veprimet e radhës të autorizuara nga ai shtet anëtar. Nëse ky shtet anëtar nuk jep autorizimin e tij dhe kur ekzistojnë arsye të forta për të dyshuar se mjeti i lundrimit transporton persona që synojnë të arrijnë kufirin e një shteti anëtar, zbatohet neni 7, paragrafi 14.
3. Kur një mjet lundrimi pa shtetësi kalon zonën e afërt, zbatohet neni 7, paragrafi 11.

Neni 9

Situatat e kërkimit dhe shpëtimit

1. Shtetet anëtare respektojnë detyrimin e tyre për t’i dhënë ndihmë çdo mjeti lundrimi ose personi në vështirësi në det dhe gjatë një operacioni në det, sigurojnë që njësitë e tyre pjesëmarrëse të veprojnë në pajtim me këtë detyrim, në përputhje me të drejtën ndërkombëtare dhe duke respektuar të drejtat themelore. Ata duhet ta bëjnë këtë pa marrë parasysh shtetësinë ose statusin e një personi të tillë ose rrethanat në të cilat ai person gjendet.
2. Për qëllimin e trajtimit të situatave të kërkim-shpëtimit që mund të ndodhin gjatë një operacioni në det, plani operacional duhet të përmbajë, në përputhje me të drejtën ndërkombëtare përkatëse, duke përfshirë atë për kërkim-shpëtimin, të paktën dispozitat e mëposhtme:
3. a) Kur, gjatë një operacioni në det, njësitë pjesëmarrëse kanë arsye të besojnë se po përballen me një fazë pasigurie, alarmi ose shqetësimi në lidhje me një mjet lundrimi ose çdo person në bord, ata menjëherë transmetojnë të gjitha informacionet e disponueshme në Qendrën e Koordinimit Ndërkombëtar përgjegjëse për rajonin e kërkimit dhe shpëtimit në të cilin ndodh situata dhe ata vendosen në dispozicion të asaj Qendre të Koordinimit të Shpëtimit.
4. b) Njësitë pjesëmarrëse duhet të informojnë Qendrën e Koordinimit Ndërkombëtar sa më shpejt që të jetë e mundur për çdo kontakt me Qendrën e Koordinimit të Shpëtimit dhe për veprimet e ndërmarra prej tyre.
5. c) Një mjet lundrimi ose personat në bord konsiderohen të jenë në një fazë pasigurie në veçanti:
6. kur një person është raportuar si i zhdukur ose një mjet lundrimi është me vonesë; ose
7. kur një person ose një mjet lundrimi nuk ka arritur të bëjë një raport të parashikuar për vendndodhjen ose sigurinë e tij.
8. d) Një mjet lundrimi ose personat në bord konsiderohen të jenë në një fazë alarmi në veçanti:
9. kur, pas një faze pasigurie, përpjekjet për të krijuar kontakt me një person ose një mjet lundrimi kanë dështuar dhe pyetjet drejtuar burimeve të tjera të përshtatshme kanë qenë të pasuksesshme; ose
10. kur është marrë informacioni që tregon se efikasiteti operativ i një mjeti lundrimi është i dëmtuar, por jo deri në atë masë sa ka mundësi për një situatë shqetësuese.
11. e) Një mjet lundrimi ose personat në bord konsiderohen të jenë në një fazë vështirësie në veçanti:
12. kur merret informacion pozitiv që një person ose një mjet lundrimi është në rrezik dhe ka nevojë për ndihmë të menjëhershme; ose
13. kur, pas një faze alarmi, përpjekjeje të mëtejshme të pasuksesshme për të vendosur kontakt me një person ose një mjet lundrimi dhe pyetje më të gjera të pasuksesshme tregojnë mundësinë e ekzistencës së një situate të rrezikshme; ose

III. kur merret informacioni që tregon se efikasiteti operativ i një mjeti lundrimi është i dëmtuar deri në atë masë sa ka mundësi për një situatë shqetësuese.

1. f) Njësitë pjesëmarrëse, me qëllim të shqyrtimit nëse mjeti lundrues është në një fazë pasigurie, alarmi ose shqetësimi, duhet të marrin parasysh dhe të transmetojnë të gjitha informacionet dhe vëzhgimet e rëndësishme në Qendrën e Koordinimit të Shpëtimit përgjegjëse duke përfshirë:
2. ekzistencën e një kërkese për ndihmë, ndonëse një kërkesë e tillë nuk do të jetë faktori i vetëm për të përcaktuar nëse ekziston një situatë shqetësuese;
3. aftësinë e mjetit të lundrimit për të lundruar dhe mundësinë që ai të mos arrijë destinacionin e tij përfundimtar;

III. numrin e personave në bord në raport me llojin dhe gjendjen e mjetit të lundrimit;

1. disponueshmërinë e furnizimeve të nevojshme si karburanti, uji dhe ushqimi për të arritur në breg;
2. praninë e një ekuipazhi dhe komande të kualifikuar në mjetin e lundrimit;
3. disponueshmërinë dhe kapacitetin e pajisjeve të sigurisë, lundrimit dhe komunikimit;

VII. praninë e personave në bord që kanë nevojë urgjente për ndihmë mjekësore;

VIII. praninë e personave të vdekur në bord;

1. praninë e grave shtatzëna apo fëmijëve në bord;
2. kushtet e motit dhe të detit, përfshirë parashikimet e motit dhe ato për dallgët dhe rrymat detare.
3. g) Ndërkohë që presin udhëzime nga Qendra e Koordinimit të Shpëtimit, njësitë pjesëmarrëse marrin të gjitha masat e duhura për të garantuar sigurinë e personave në fjalë.
4. h) Kur një mjet lundrimi konsiderohet të jetë në një situatë pasigurie, alarmi ose shqetësimi, por personat në bord refuzojnë të pranojnë ndihmën, njësia pjesëmarrëse duhet të informojë Qendrën përgjegjëse të Koordinimit të Shpëtimit dhe të ndjekë udhëzimet e saj. Njësia pjesëmarrëse vazhdon të përmbushë detyrën e kujdesit duke vëzhguar anijen dhe duke marrë çdo masë të nevojshme për sigurinë e personave të interesuar, duke shmangur ndërmarrjen e ndonjë veprimi që mund të përkeqësojë situatën ose të rrisë mundësitë për lëndim ose humbje të jetës.
5. Kur Qendra e Koordinimit të Shpëtimit e një vendi të tretë përgjegjës për kërkim-shpëtimin nuk i përgjigjet informacionit të transmetuar nga njësia pjesëmarrëse, kjo e fundit kontakton Qendrën e Koordinimit të Shpëtimit të shtetit anëtar pritës, përveç se kur njësia pjesëmarrëse konsideron që një Qendër tjetër e Koordinimit të Shpëtimit me reputacion ndërkombëtar është më e aftë për të marrë përsipër koordinimin e situatës së kërkim-shpëtimit.

Plani operacional mund të përmbajë detaje të përshtatura për rrethanat e operacionit detar në fjalë.

3. Kur përfundon situata e kërkim-shpëtimit, njësia pjesëmarrëse, në konsultim me Qendrën e Koordinimit Ndërkombëtar, rinis operacionin detar.

Neni 10

Zbarkimi

1. Plani operacional përmban, në përputhje me të drejtën ndërkombëtare dhe duke respektuar të drejtat themelore, të paktën modalitetet e mëposhtme për zbarkimin e personave të interceptuar ose të shpëtuar në një operacion detar:
2. a) në rast interceptimi në detin territorial apo zonën e afërt siç parashikohet në nenin 6, paragrafët 1,2 ose 6 ose në nenin 8, paragrafët 1 ose 2, zbarkimi ndodh në shtetin anëtar bregdetar, pa cenuar germën "b" të nenit 6, paragrafi;
3. b) në rast interceptimi në det të hapur siç parashikohet në nenin 7, zbarkimi mund të ndodhë në një vend të tretë nga i cili supozohet të jetë nisur mjeti i lundrimit. Nëse kjo nuk është e mundur, zbarkimi ndodh në shtetin anëtar pritës;
4. c) në rastin e situatave të kërkim-shpëtimit siç parashikohet në nenin 9 dhe pa cenuar përgjegjësinë e Qendrës së Koordinimit të Shpëtimit, shteti anëtar pritës dhe shtetet anëtare pjesëmarrëse bashkëpunojnë me Qendrën përgjegjëse të Koordinimit të Shpëtimit për të identifikuar një vend të sigurt dhe, kur Qendra përgjegjëse e Koordinimit të Shpëtimit cakton një vend të tillë, ata sigurojnë që zbarkimi i personave të shpëtuar kryhet me shpejtësi dhe efektivitet.

Nëse nuk është e mundur të rregullohet që njësia pjesëmarrëse të lirohet nga përgjegjësia e saj e përmendur në nenin 9, paragrafi 1 sapo të jetë praktikisht e arsyeshme, duke pasur parasysh sigurinë e personave të shpëtuar dhe atë të vetë njësisë pjesëmarrëse, ajo autorizohet t'i zbarkojë personat e shpëtuar në shtetin anëtar pritës.

Këto modalitete për zbarkimin nuk kanë fuqinë për të vendosur detyrime mbi shtetet anëtare që nuk marrin pjesë në operacionin detar, përveç kur ato garantojnë autorizim për masat që do të merren në hapësirën e tyre territoriale detare apo zonën e afërt në përputhje me nenin 6, paragrafi 6 ose nenin 8, paragrafi 2.

Plani operacional mund të përmbajë detaje të përshtatura sipas rrethanave të operacionit detar në fjalë.

2. Njësitë pjesëmarrëse duhet të informojnë Qendrën e Koordinimit Ndërkombëtar për praninë e çdo personi në kuptim të nenit 4 dhe Qendra e Koordinimit Ndërkombëtar e përcjell atë informacion tek autoritetet kombëtare kompetente të vendit ku bëhet zbarkimi.

Plani operacional duhet të përmbajë detajet e kontaktit të atyre autoriteteve kombëtare kompetente, të cilat marrin masat e duhura në vijim.

Neni 11

Ndryshimi i Rregullores (KE) nr. 2007/2004

Në nenin 3a, paragrafi 1 dhe 8e, paragrafi 1 të Rregullores (KE) nr. 2007/2004, në fund të germës "j", shtohet fjalia e mëposhtme:

"Në këtë drejtim plani operacional vendoset në përputhje me Rregulloren (BE) nr. 656/2014 të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit18.

Neni 12

Mekanizmat e solidaritetit

1. Një shtet anëtar që përballet me një situatë presioni urgjent dhe të jashtëzakonshëm në kufirin e tij të jashtëm mund të kërkojë:
2. a) dislokimin e Skuadrave Evropiane të Rojeve Kufitare në përputhje me nenin 8a të Rregullores (KE) nr. 2007/2004 për të siguruar ndihmë operacionale të shpejtë për atë shtet anëtar;
3. b) që agjencia për ndihmë teknike dhe operacionale në përputhje me nenin 8 të Rregullores (KE) nr. 2007/2004 t’i japë asistencë për çështje të koordinimit midis shteteve anëtare dhe/ose dislokimin e ekspertëve për të mbështetur autoritetet kompetente kombëtare;
4. c) ndihmë emergjente sipas nenit 14 të Rregullores (BE) nr. 515/2014 të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit¹⁹ për t’iu përgjigjur nevojave urgjente dhe specifike në rastin e një situate emergjence.
5. Një shtet anëtar që ndodhet nën një presion të fortë emigrimi, gjë e cila rrit shumë kërkesat urgjente në mjediset e tij të pranimit dhe sistemet e azilit duhet të jetë në gjendje të kërkojë:
6. a) që Zyra Evropiane për Mbështetjen e Azilit të dislokojë një skuadër mbështetëse për azilin në përputhje me nenin 13 të Rregullores (BE) nr. 439/2010 të Parlamentit Evropian dhe Këshillit²⁰ për të siguruar ekspertizë, si për shembull, në lidhje me shërbimet e përkthimit, informacion për vendet e origjinës dhe njohuri për trajtimin dhe menaxhimin e rasteve të azilit;
7. b) ndihmë emergjente sipas nenit 21 të Rregullores (BE) nr. 516/2014 të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit²¹ për të adresuar nevojat urgjente dhe specifike në rastin e një situate emergjence.

Neni 13

Raportimi

1. Agjencia i dorëzon një raport Parlamentit Evropian, Këshillit dhe Komisionit për zbatimin praktik të Rregullores deri më datë 18 korrik 2015 dhe çdo vit më pas.
2. Raporti duhet të përfshijë një përshkrim të procedurave të vendosura nga Agjencia për të zbatuar këtë rregullore gjatë operacioneve detare dhe informacionin për zbatimin e kësaj rregulloreje në praktikë, duke përfshirë informacionin e detajuar për respektimin e të drejtave themelore dhe ndikimin në ato të drejta dhe incidentet që mund të kenë ndodhur.

KREU IV

DISPOZITA PËRFUNDIMTARE

Neni 14

Fuqitë Juridike të Vendimit 2010/252/BE

Vendimi 2010/252/BE nuk ka më fuqi juridike duke filluar nga data e hyrjes në fuqi të kësaj rregulloreje.

Neni 15

Hyrja në fuqi

Kjo rregullore hyn në fuqi njëzetë ditë pas botimit të saj në Gazetën Zyrtare të Bashkimit Evropian.

Kjo rregullore është detyruese në tërësinë e saj dhe drejtpërdrejt e zbatueshme në të gjitha shtetet anëtare, në përputhje me traktatet.

Nënshkruar në Bruksel, më 15 maj 2014.

Për Parlamentin Evropian

Presidenti

1. SCHULZ

Për Këshillin

Presidenti

1. KOURKOULAS
2. 1. Qëndrimi i Parlamentit Evropian i 16 prillit 2014 (ende i pabotuar në Gazetën Zyrtare) dhe Vendimi i Këshillit i 13 majit 2014.
3. 2. Rregullorja e Këshillit (KE) nr. 2007/2004, datë 26 tetor 2004, "Për ngritjen e Agjencisë Evropiane për Menaxhimin e Bashkëpunimit Operacional në Kufijtë e Jashtëm të Shteteve Anëtare të Bashkimit Evropian" (Gazeta Zyrtare L 349, 25.11.2004, f. 1).
4. 3. Rregullorja (BE) nr. 1052/2013 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit e 22 tetorit 2013 "Për themelimin e Sistemit Evropian për Mbikëqyrjen e Kufijve (Eurosur)" (Gazeta Zyrtare L 295, 6.11.2013, f. 11).
5. 4. Vendimi i Këshillit 2010/252/BE i 26 prillit 2010 që plotëson Kodin për Kufijtë e Shengenit për sa i përket mbikëqyrjes së kufijve të jashtëm detarë në kuadër të bashkëpunimit operacional të koordinuar nga Agjencia Evropiane për menaxhimin e Bashkëpunimit Operacional në Kufijtë e Jashtëm të Shteteve Anëtare të Bashkimit Evropian (Gazeta Zyrtare L 111, 4.5.2010, f. 20).
6. 5. Rregullorja (KE) nr. 562/2006 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 15 mars 2006, "Për vendosjen e një Kodi të Komunitetit për rregullat që rregullojnë lëvizjen e personave ndërmjet kufijve (Kodi për Kufijtë e Shengenit)" (Gazeta Zyrtare L 105, 13.4.2006, f. 1).
7. 6. Direktiva 2013/32/KE e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, e 26 qershorit 2013, "Për procedurat e përbashkëta për dhënien dhe heqjen e mbrojtjes ndërkombëtare" (Gazeta Zyrtare L 180, 29.6.2013, f. 60).
8. 7. Direktiva 2011/36/BE e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, e 5 prillit 2011 për parandalimin dhe luftën kundër trafikimit të qenieve njerëzore dhe mbrojtjen e viktimave të tij, dhe që zëvendëson Vendimin Kuadër të Këshillit 2002/629/ÇBD (Gazeta Zyrtare L 101, 15.4.2011, f. 1).
9. 8. Gazeta Zyrtare L 176, 10.7.1999, f. 36.
10. 9. Direktiva e Këshillit 1999/437/KE, e 17 majit 1999, "Për marrëveshje të caktuara për zbatimin e marrëveshjes së nënshkruar ndërmjet Këshillit të Bashkimit Evropian dhe Republikës së Islandës dhe Mbretërisë së Norvegjisë në lidhje me përfshirjen e këtyre dy shteteve në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit të Shengenit (Gazeta Zyrtare L 176, 10.7.1999, f. 31).
11. 10. Gazeta Zyrtare L 53, 27.2.2008, f. 52.
12. 11. Vendimi i Këshillit 2008/146/KE, i 28 janarit 2008 "Për nënshkrimin në emër të Komunitetit Evropian, të marrëveshjes ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian dhe Konfederatës Zvicerane në lidhje me përfshirjen e Konfederatës Zvicerane në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit të Shengenit (Gazeta Zyrtare L 53, 27.2.2008, f. 1).
13. 12. Gazeta Zyrtare L 160, 18.6.2011, f. 21.
14. 13. Vendimi i Këshillit 2011/350/BE, i 7 marsit 2011, "Për nënshkrimin, në emër të Bashkimit Evropian, të Protokollit ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian, Konfederatës së Zvicrës dhe Principatës së Lihtenshtejnit për aderimin e Principatës së Lihtenshtejnit në marrëveshjen ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian dhe Konfederatës së Zvicrës për përfshirjen e kësaj të fundit në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit, të Shengenit, në lidhje me shfuqizimin e kontrolleve në kufijtë e brendshëm dhe lëvizjen e personave" (Gazeta Zyrtare L 160, 18.6.2011, f. 19).
15. 14. Vendimi i Këshillit 2000/365/KE, i 29 majit 2000, "Për kërkesën e Mbretërisë së Bashkuar të Britanisë së Madhe dhe Irlandës së Veriut për të marrë pjesë në disa nga dispozitat e tërësisë së legjislacionit të Shengenit" (Gazeta Zyrtare L 131, 1.6.2000, f. 43).
16. 15. Vendimi i Këshillit 2002/192/KE, i 28 shkurtit 2002, "Për kërkesën e Irlandës për të marrë pjesë në disa nga dispozitat e tërësisë së legjislacionit të Shengenit" (Gazeta Zyrtare L 64, 7.3.2002, f. 20).
17. 16. Direktiva 95/46/KE e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit e 24 tetorit 1995 për mbrojtjen e individëve lidhur me përpunimin e të dhënave personale dhe për lëvizjen e lirë të këtyre të dhënave (Gazeta Zyrtare L 281, 23.11.1995, f. 31).
18. 17. Vendimi Kuadër 2008/977/ÇBD, i 27 nëntorit 2008, "Për mbrojtjen e të dhënave personale të përpunuara në kuadër të bashkëpunimit policor dhe gjyqësor në çështjet penale" (Gazeta Zyrtare L 350, 30.12.2008, f. 60).
19. 19. Rregullorja (BE) nr 515/2014 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, e 16 prillit 2014, "Për krijimin, si pjesë e Fondit për Sigurinë e Brendshme, të instrumentit për mbështetjen financiare të kufijve të jashtëm dhe vizat dhe që shfuqizon Vendimin nr. 574/2007/KE" (Gazeta Zyrtare L 150, 20.5.2014, f. 143).
20. 20. Rregullore (KE) nr. 439/2010 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, e 19 majit 2010, "Për ngritjen e një Zyre Evropiane për Mbështetjen e Azilit" (Gazeta Zyrtare L 132, 29.5.2010, f. 11).
21. 21. Rregullorja (BE) nr. 516/2014 e parlamentit Evropian dhe e Këshillit e 16 prillit 2014 "Për përcaktimin e Fondit për Azilin, Migracionin dhe Integrimin", që ndryshon Vendimin e Këshillit 2008/381/KE dhe shfuqizon Vendimet nr. 573/2007/KE dhe nr. 575/2007/KE të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit dhe Vendimin e Këshillit 2007/435/KE (Gazeta Zyrtare L 150, 20.5.2014, f. 168).

 

20.5.2014

SQ

Gazeta Zyrtare e Bashkimit Evropian

L 150/143

RREGULLORE (BE) NR. 515/2014 E PARLAMENTIT EVROPIAN DHE E KËSHILLIT, DATË 16 PRILL 2014, "PËR KRIJIMIN, SI PJESË E FONDIT TË SIGURISË SË BRENDSHME, E INSTRUMENTIT PËR MBËSHTETJEN FINANCIARE PËR KUFIJTË E JASHTËM DHE VIZAT" DHE QË SHFUQIZON VENDIMIN NR. 574/2007/KE

PARLAMENTI EVROPIAN DHE KËSHILLI I BASHKIMIT EVROPIAN,

Duke pasur parasysh Traktatin për Funksionimin e Bashkimit Evropian dhe në veçanti nenin 77, paragrafi 2 të tij,

Duke pasur parasysh propozimin e Komisionit Evropian,

Pas komunikimit të projektaktit legjislativ në parlamentet kombëtare,

Duke pasur parasysh opinionin e Komitetit Evropian Ekonomik dhe Social1,

Duke pasur parasysh opinionin e Komitetit të Rajoneve2,

Duke vepruar në përputhje me procedurën e zakonshme legjislative3,

Meqë:

1. Objektivi i BE-së për të siguruar një nivel të lartë sigurie në një zonë lirie, sigurie dhe drejtësie sipas nenit 67, paragrafi 3 të Traktatit për Funksionimin e BE-së (TFBE) duhet të arrihet, ndër të tjera, nëpërmjet masave të përbashkëta për kalimin e kufijve të brendshëm nga njerëzit dhe kontrollin kufitar në kufijtë e jashtëm dhe politikën e përbashkët të vizave si pjesë e një sistemi konvergjent shumështresor, i cili do të lejonte shkëmbimin e të dhënave dhe një ndërgjegjësim të plotë ndaj situatës dhe i cili ka për qëllim të lehtësojë udhëtimin e ligjshëm dhe të gjurmojë emigracionin e paligjshëm.
2. BE-ja ka nevojë për një qasje më koherente ndaj aspekteve të brendshme dhe të jashtme të menaxhimit të migracionit dhe sigurisë së brendshme dhe duhet të krijojë një lidhje midis luftës kundër emigracionit të paligjshëm dhe përmirësimit të sigurisë së kufijve të jashtëm të BE-së dhe bashkëpunim më të mirë dhe dialog me vende të treta me qëllim që të trajtohet emigracioni i paligjshëm dhe të promovohet ai i ligjshëm.
3. Është e domosdoshme që të zhvillohet një qasje e integruar për problemet që lindin nga presioni i migracionit dhe aplikimeve për azil dhe për menaxhimin e kufijve të jashtëm të BE-së dhe për të siguruar buxhetin dhe burimet e përshtatshme për t’u përballur me emergjencat në frymën e respektimit të të drejtave të njeriut dhe solidaritetit ndërmjet të gjitha shteteve anëtare, ndërkohë që mbeten të vetëdijshëm për përgjegjësitë kombëtare dhe sigurojnë një ndarje të qartë të detyrave.
4. Strategjia për Sigurinë e Brendshme e Bashkimit Evropian ("Strategjia për Sigurinë e Brendshme"), e miratuar nga Këshilli në shkurt të 2010, përbën një axhendë të përbashkët për trajtimin e këtyre sfidave të përbashkëta të sigurisë. Komunikata e Komisionit e nëntorit 2010, me titull "Strategjia e BE-së për Sigurinë e Brendshme në Veprim" përktheu parimet dhe udhëzimet e strategjisë në masa konkrete duke identifikuar pesë objektiva strategjike: prishja e rrjeteve kriminale ndërkombëtare, parandalimi i terrorizmit dhe gjetja e një zgjidhjeje për radikalizimin dhe rekrutimin, rritja e nivelit të sigurisë për qytetarët dhe bizneset në hapësirën kibernetike, forcimi i sigurisë nëpërmjet menaxhimit të kufijve dhe rritja e qëndrueshmërisë së Evropës përballë krizave dhe fatkeqësive.
5. Sipas Strategjisë së Sigurisë së Brendshme, liria, siguria dhe drejtësia janë objektiva që duhen ndjekur paralelisht dhe për të arritur lirinë dhe drejtësinë, siguria gjithmonë duhet të ndiqet në përputhje me parimet e traktateve, shtetin e së drejtës dhe detyrimet e BE-së ndaj të drejtave themelore.
6. Solidariteti midis shteteve anëtare, ndarja e qartë e detyrave, respektimi i lirive dhe të drejtave themelore të njeriut dhe shteti i së drejtës, përqendrimi i fortë në perspektivën globale dhe lidhja me sigurinë e jashtme, dhe qëndrueshmëria e koherenca me objektivat e politikës së jashtme të BE-së, siç përcaktohet në nenin 21 të Traktatit për Bashkimin Evropian (TBE), duhet të jenë parimet kryesore që udhëheqin zbatimin e Strategjisë për Sigurinë e Brendshme.
7. Për të nxitur zbatimin e Strategjisë për Sigurinë e Brendshme dhe për të siguruar që ajo të bëhet një realitet operacional, shteteve anëtare duhet t’u jepet mbështetja e duhur financiare nga BE, duke krijuar një Fond të Sigurisë së Brendshme ("Fondi").
8. Për shkak të veçorive ligjore të zbatueshme për titullin V të TFBE-së, krijimi i Fondit si një instrument financiar i vetëm është juridikisht i pamundur. Fondi duhet të krijohet si një kuadër gjithëpërfshirës për mbështetjen financiare nga BE në fushën e sigurisë së brendshme, që përfshin instrumentin për mbështetje financiare për kufijtë e jashtëm dhe vizat ("Instrumenti") të përcaktuar me këtë rregullore si dhe instrumentin për mbështetje financiare për bashkëpunimin policor, parandalimin dhe luftën ndaj krimit dhe menaxhimin e krizave, i krijuar nga Rregullorja (BE) nr. 513/2014 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit⁴. Ky kuadër gjithëpërfshirës duhet të plotësohet nga Rregullorja (BE) nr. 514/2014 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit⁵ të cilës duhet t’i referohet kjo Rregullore në lidhje me rregullat për programimin, menaxhimin financiar, menaxhimin dhe kontrollin, likuidimin e llogarive, mbylljen e programeve dhe raportimin dhe vlerësimin.
9. Struktura e re me dy shtylla e financimit në fushën e punëve të brendshme duhet të kontribuojë në thjeshtësimin, racionalizimin, konsolidimin dhe transparencën e financimit në këtë fushë. Duhet të kërkohen sinergji, qëndrueshmëri dhe plotësim me fonde dhe programe të tjera, duke përfshirë edhe synimin për shpërndarjen e fondeve për objektivat e përbashkëta. Megjithatë, duhet shmangur mbivendosja midis instrumenteve të ndryshëm financues.
10. Fondi duhet të pasqyrojë nevojën për rritjen e fleksibilitetit dhe thjeshtësimit, duke respektuar kërkesat e parashikueshmërisë dhe duke siguruar një shpërndarje të drejtë dhe transparente të burimeve për të përmbushur objektivat e përgjithshme dhe specifike të përcaktuara në këtë rregullore.
11. Efikasiteti i masave dhe cilësia e shpenzimeve përbëjnë parime udhëzuese në zbatimin e Fondit. Për më tepër, Fondi duhet të zbatohet në mënyrën më efektive dhe më miqësore të mundshme ndaj përdoruesit.
12. Fondi duhet të marrë parasysh veçanërisht ato shtete anëtare që përballen me ngarkesa joproporcionale nga flukset e emigracionit për shkak të vendndodhjes së tyre gjeografike.
13. Solidariteti dhe ndarja e përgjegjësive midis shteteve anëtare dhe BE-së është një element thelbësor i politikës së përbashkët për menaxhimin e kufijve të jashtëm.
14. Fondi duhet të shprehë solidaritet nëpërmjet ndihmës financiare për ato shtete anëtare që zbatojnë plotësisht dispozitat e Shengenit për kufijtë e jashtëm si dhe për ato që po përgatiten për pjesëmarrje të plotë në Shengen dhe duhet të përdoret nga shtetet anëtare në interes të politikës së përbashkët të BE-së për menaxhimin e kufijve të jashtëm.
15. Për të kontribuar në arritjen e objektivit të përgjithshëm të Fondit, shtetet anëtare duhet të sigurojnë që programet e tyre kombëtare të trajtojnë objektivat specifike të Instrumentit dhe se alokimi i burimeve sipas objektivave është proporcional me sfidat dhe nevojat dhe siguron që objektivat mund të arrihen. Kur një program kombëtar nuk trajton një nga objektivat specifike ose alokimi është nën përqindjet minimale për disa objektiva të programeve kombëtare të përcaktuara në këtë rregullore, shteti anëtar në fjalë duhet të japë një justifikim brenda programit.
16. Për të matur arritjet e Fondit, duhet të përcaktohen tregues të përbashkët në lidhje me çdo objektiv specifik të Instrumentit. Matja e arritjes së objektivave specifikë përmes treguesve të përbashkët nuk e bën të detyrueshëm zbatimin e masave që lidhen me këta tregues.
17. Pjesëmarrja nga një shtet anëtar nuk duhet të përkojë me pjesëmarrjen e tij në një instrument të përkohshëm financiar të BE-së, i cili mbështet shtetin anëtar përfitues për të financuar, ndër të tjera, masat në kufijtë e rinj të jashtëm të BE-së për zbatimin e tërësisë së legjislacionit të Shengenit për kufijtë dhe vizat dhe kontrollin e kufijve të jashtëm.
18. Instrumenti duhet bazohet në procesin e ngritjes së kapaciteteve që është zhvilluar me ndihmën e Fondit për Kufijtë e Jashtëm për periudhën 2007-2013, krijuar nga Vendimi nr. 574/2007/KE i Parlamentit Evropian dhe i Këshillit⁶, dhe duhet ta zgjerojë atë për të marrë parasysh zhvillimet e reja.
19. Gjatë kryerjes së detyrave në kufijtë e jashtëm dhe konsullatat në përputhje me tërësinë e legjislacionit të Shengenit për kufijtë dhe vizat, shtetet anëtare kryejnë veprimtari në interes të dhe në emër të të gjitha shteteve të tjera anëtare në zonën Shengen, duke kryer kështu një shërbim publik për BE-në. Instrumenti duhet të kontribuojë në mbështetjen e shpenzimeve operative në lidhje me politikat e kontrollit të kufijve dhe politikat e vizave dhe t’u mundësojë vendeve anëtare të ruajnë aftësitë që janë vendimtare për të gjithë në lidhje me atë shërbim. Kjo mbështetje konsiston në rimbursimin e plotë të kostove specifike, sipas zgjedhjes, në lidhje me objektivat e Instrumentit dhe duhet të jetë pjesë përbërëse e programeve kombëtare.
20. Instrumenti duhet të plotësojë dhe të përforcojë aktivitetet e ndërmarra për të zhvilluar bashkëpunimin operacional nën kujdesin e Agjencisë Evropiane për Menaxhimin e Bashkëpunimit Operacional në Kufijtë e Jashtëm të Shteteve Anëtare të Bashkimit Evropian ("Agjencia Frontex") themeluar nëpërmjet Rregullores së Këshillit (KE) nr. 2007/2004⁷, përfshirë aktivitetet e reja që lindin nga ndryshimet e futura nga Rregullorja (BE) nr. 1168/2011 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit⁸, dhe duke forcuar kështu më tej solidaritetin midis atyre shteteve anëtare që kontrollojnë kufijtë e jashtëm në interesin e dhe në emër të zonës Shengen si një e tërë. Kjo, ndër të tjera, nënkupton që, kur hartohen planet e tyre kombëtare, shtetet anëtare duhet të mbajnë parasysh mjetet analitike dhe operacionale si dhe udhëzimet teknike të zhvilluara nga Agjencia Frontex si dhe nga kurrikula për trajnimin, përkatësisht kurrikula bazë e përbashkët për rojet kufitare, përfshirë përbërësit e saj në lidhje me të drejtat themelore dhe aksesin në mbrojtje ndërkombëtare. Për të zhvilluar komplementaritetin mes misionit të tij dhe përgjegjësive të shteteve anëtare për kontrollin dhe mbikëqyrjen e kufijve të jashtëm, si dhe për të siguruar qëndrueshmëri dhe për të shmangur joefikasitetin e kostos, Komisioni duhet të konsultohet me Agjencinë Frontex mbi projekt-programet kombëtare të paraqitura nga shtetet anëtare dhe në veçanti për aktivitetet e financuara nga mbështetja operative.
21. Instrumenti duhet të zbatohet në përputhje të plotë me të drejtat dhe parimet e përcaktuara në Kartën e të Drejtave Themelore të Bashkimit Evropian dhe me detyrimet ndërkombëtare të BE-së dhe pa cenuar zbatimin e dispozitave të veçanta lidhur me të drejtën për azil dhe mbrojtjen ndërkombëtare.
22. Kontrolli i njëtrajtshëm dhe cilësor i kufijve të jashtëm është thelbësor për forcimin e fushës së lirisë, sigurisë dhe drejtësisë. Në përputhje me standardet e përbashkëta të BE-së, Instrumenti duhet të mbështesë masat që kanë të bëjnë me menaxhimin e kufijve të jashtëm, që do të zbatohen në përputhje me modelin e kontrollit të qasjes me katër nivele që përfshin masat në vendet e treta, bashkëpunimin me vendet fqinje, masat e kontrollit kufitar dhe masat e kontrollit brenda zonës së lëvizjes së lirë, me qëllim parandalimin e emigracionit të paligjshëm dhe krimit ndërkufitar brenda zonës Shengen.
23. Në përputhje me nenin 3 të TBE-së, Instrumenti duhet të mbështesë aktivitetet që sigurojnë mbrojtjen e fëmijëve në rrezik lëndimi në kufijtë e jashtëm. Në veçanti, kur zbatohen masat në lidhje me identifikimin, ndihmën e menjëhershme dhe referimin te shërbimet mbrojtëse, shtetet anëtare duhet që kurdoherë t'u kushtojnë vëmendje të veçantë personave në nevojë, veçanërisht fëmijëve dhe të miturve të pashoqëruar.
24. Për të siguruar një kontroll të njëtrajtshëm dhe me cilësi të lartë të kufirit të jashtëm dhe për të lehtësuar udhëtimin e ligjshëm nëpër kufijtë e jashtëm brenda kuadrit të Strategjisë për Sigurinë e Brendshme, Instrumenti duhet të kontribuojë në zhvillimin e një sistemi të përbashkët evropian të menaxhimit të integruar të kufijve. Sistemi përfshin të gjithë masat që kanë të bëjnë me politikën, legjislacionin, bashkëpunimin sistematik, ndarjen e përgjegjësisë, vlerësimin e situatës dhe ndryshimin e rrethanave për sa u përket pikave të kalimit kufitar për emigrantët e parregullt, personelin, pajisjet dhe teknologjinë, të marra në nivele të ndryshme nga autoritetet kompetente të shteteve anëtare, që veprojnë në bashkëpunim me Agjencinë Frontex, me vende të treta dhe, sipas rastit, me aktorë të tjerë, në veçanti Europolin dhe Agjencinë për Menaxhimin Operacional të Sistemeve IT në shkallë të gjerë, duke përdorur, ndër të tjera, modelin e kontrollit të kufijve me katër nivele dhe analizën e integruar të rrezikut e BE-së.
25. Në përputhje me Protokollin nr. 5 për Aktin e Anëtarësimit të vitit 2003 "Për transitin në rrugë tokësore të personave midis rajonit të Kaliningradit dhe pjesëve të tjera të Federatës Ruse, Instrumenti duhet të mbulojë çdo kosto shtesë të kryer gjatë zbatimit të dispozitave specifike të tërësisë së legjislacionit të BE-së që mbulojnë këtë transit", d.m.th. Rregullorja e Këshillit (KE) nr. 693/2003⁹ dhe Rregullorja e Këshillit (KE) nr. 694/2003¹⁰. Megjithatë, nevoja për mbështetje financiare të vazhdueshme për pagesat e paregjistruara duhet të varet nga regjimi i vizave që BE ka vendosur për Federatën Ruse.
26. Instrumenti duhet të përfshijë mbështetjen për masat kombëtare dhe bashkëpunimin midis shteteve anëtare në fushën e politikës së vizave dhe veprimtarive të tjera para-kufitare që kryhen para kontrolleve në kufirin e jashtëm dhe duhet të shfrytëzojnë plotësisht Sistemin e Informacionit të Vizave (SIV). Menaxhimi efikas i aktiviteteve të organizuara nga shërbimet e shteteve anëtare në vendet e treta është në interes të politikës së përbashkët të vizave si pjesë e një sistemi me shumë shtresa që synon lehtësimin e udhëtimit të ligjshëm dhe luftën kundër emigracionit të paligjshëm në Bashkimin Evropian dhe përbën një pjesë integrale të sistemit të përbashkët të menaxhimit të integruar të kufijve.
27. Për më tepër, Instrumenti duhet të mbështesë masat në territorin e vendeve të Shengenit si pjesë e zhvillimit të një sistemi të përbashkët të integruar të menaxhimit të kufijve, i cili forcon funksionimin e përgjithshëm të zonës Shengen.
28. Instrumenti duhet gjithashtu të mbështesë zhvillimin e sistemeve të IT-së të BE-së, bazuar në sistemet ekzistuese dhe/ose të reja të IT-së, të cilat do t’i pajisnin shtetet anëtare me mjetet për të menaxhuar me efikasitet lëvizjen e shtetasve të vendeve të treta përtej kufijve dhe për të siguruar identifikimin dhe verifikimin e udhëtarëve, duke lehtësuar kështu udhëtimin dhe rritjen e sigurisë së kufirit. Për këtë qëllim, duhet të krijohet një program, në përputhje me Strategjinë e Menaxhimit të Informacionit për sigurinë e brendshme të BE-së me qëllim mbulimin e kostove për zhvillimin e përbërësve qendrorë dhe kombëtarë të sistemeve të tilla, duke siguruar përputhshmëri teknike, ndërveprueshmëri me sistemet e tjera të IT-së në BE, kosto më të ulëta dhe një zbatim pa probleme në shtetet anëtare. Ato sisteme të IT-së duhet të jenë në pajtim me të drejtat themelore, përfshirë mbrojtjen e të dhënave personale.
29. Shtetet anëtare duhet t’i dedikojnë fondet e duhura Sistemit Evropian për Mbikëqyrjen e Kufijve (Eurosur), i ngritur nëpërmjet Rregullores (BE) nr. 1052/2013 së Parlamentit Evropian dhe Këshillit¹¹, për të garantuar mbarëvajtjen e atij sistemi.
30. Për t’iu përgjigjur presionit të paparashikuar migrator dhe rreziqeve për sigurinë kufitare, duhet të krijohet mundësia për të ofruar asistencë emergjente në përputhje me kuadrin e përcaktuar në Rregulloren (BE) nr. 514/2014.
31. Për më tepër, në interes të rritjes së solidaritetit në zonën Shengen në tërësi, kur identifikohen dobësitë ose rreziqet e mundshme, veçanërisht pas një vlerësimi të Shengenit, shteti anëtar në fjalë duhet të ndjekë çështjen në mënyrë të përshtatshme duke përdorur burimet në kuadër të programit të tij kombëtar sipas prioriteteve, sipas rastit, duke plotësuar masat e ndihmës emergjente.
32. Për të përforcuar solidaritetin dhe ndarjen e përgjegjësive, shtetet anëtare duhet të inkurajohen të përdorin një pjesë të burimeve të disponueshme në kuadër të programeve të tyre kombëtare për prioritetet specifike të përcaktuara nga BE, të tilla si blerja e pajisjeve teknike të nevojshme për Agjencinë Frontex dhe zhvillimi i bashkëpunimit konsullor për BE-në. Ekziston nevoja për të maksimizuar ndikimin e financimit të BE-së duke mobilizuar, bashkuar dhe shfrytëzuar burimet financiare publike dhe private. Duhet të garantohet transparenca maksimale, llogaridhënia dhe shqyrtimi i imtësishëm demokratik për instrumentet financiare novatore dhe mekanizmat që përfshijnë buxhetin e BE-së.
33. Për të mbrojtur zbatimin e tërësisë së legjislacionit të Shengenit në të gjithë zonën e tij, zbatimi i Rregullores së Këshillit (BE) nr. 1053/2013¹² duhet të mbështetet gjithashtu në kuadër të Instrumentit, si një mjet thelbësor për lehtësimin e zbatimit të politikave të BE-së në zonën e lirisë, drejtësisë dhe sigurisë duke garantuar një nivel të lartë të mbrojtjes së kufijve të jashtëm dhe mungesën e kontrolleve kufitare brenda zonës Shengen.
34. Në kuadër të përvojës së fituar me Fondin e Kufijve të Jashtëm dhe zhvillimin e SIS II dhe VIS, gjykohet me vend lejimi i një farë fleksibiliteti në lidhje me transferimet e mundshme të burimeve ndërmjet mjeteve të ndryshme të zbatimit të objektivave të ndjekura në kuadër të Instrumentit, pa cenuar parimin e garantimit që në fillim të një mase kritike dhe stabilitetit financiar për programet dhe mbështetjes operative për shtetet anëtare dhe pa cenuar shqyrtimin e imtësishëm nga Parlamenti Evropian dhe Këshilli.
35. Në të njëjtën mënyrë, fusha e zbatimit të masave dhe tavani për burimet që mbeten në dispozicion të BE-së ("Veprimet e BE-së") duhet të rriten për të rritur kapacitetin e BE-së për të kryer, në një vit të caktuar buxhetor, aktivitete të shumta për menaxhimin e kufijve të jashtëm dhe politikat e përbashkëta të vizave në interes të BE-së në tërësi, kur dhe për aq sa lind nevoja. Masa të tilla të BE-së përfshijnë studime dhe projekte pilot për të menaxhuar më tej kufijtë e jashtëm dhe politikën e përbashkët të vizave dhe zbatimin e tyre, trajnimin e rojeve kufitare në mbrojtjen e të drejtave të njeriut, masa në vendet e treta që iu përgjigjen presioneve migratore nga ato vende, në interesat e një menaxhimi optimal të flukseve të emigracionit drejt BE-së dhe të një organizimi efikas të detyrave përkatëse në kufijtë e jashtëm dhe konsullata.
36. Masat në dhe në lidhje me vendet e treta të mbështetura përmes Instrumentit duhet të merren në sinergji dhe në koherencë me masa të tjera jashtë BE-së të mbështetura nëpërmjet instrumenteve të ndihmës së jashtme të BE-së, si gjeografike ashtu edhe tematike. Në veçanti, në zbatimin e veprimeve të tilla, duhet të kërkohet koherenca e plotë me parimet dhe objektivat e përgjithshme të veprimit të jashtëm të BE-së dhe të politikës së saj të jashtme në lidhje me vendin ose rajonin në fjalë. Ato nuk duhet të synojnë të mbështesin masat që orientohen drejtpërdrejtë drejt zhvillimit dhe duhet të plotësojnë, sipas rastit, ndihmën financiare të ofruar nëpërmjet instrumenteve të ndihmës së jashtme. Sa i përket zbatimit të masave emergjente në veçanti, do të kërkohet koherencë me politikën humanitare të BE-së.
37. Financimi nga buxheti i BE-së duhet të përqendrohet në aktivitetet ku ndërhyrja e BE-së mund të sjellë vlerë të shtuar krahasuar me masat nga shtetet anëtare më vete. Duke qenë se BE-ja është në një pozicion më të mirë sesa shtetet anëtare për të siguruar një kuadër për të shprehur solidaritetin e saj në kontrollin e kufirit, politikën e vizave dhe menaxhimin e flukseve të emigracionit dhe për të ofruar një platformë për zhvillimin e sistemeve të përbashkëta të IT-së që mbështesin këto politika, mbështetja financiare e parashikuar në këtë rregullore do të kontribuojë në veçanti për forcimin e aftësive kombëtare dhe të BE-së në këto fusha.
38. Kjo rregullore duhet të përcaktojë alokimin e shumave bazë për shtetet anëtare. Shuma bazë për secilin shtet anëtar duhet të llogaritet në bazë të alokimeve të Fondit për Kufijtë e Jashtëm për çdo shtet anëtar në vitet 2010-2012 dhe duke pjesëtuar shifrën e përftuar me totalin e ndarjeve buxhetore të disponueshme për menaxhimin e përbashkët për këto tre vite. Llogaritjet janë bërë në përputhje me kriteret e shpërndarjes të përcaktuara në Vendimin nr. 574/2007/KE.
39. Komisioni duhet të monitorojë zbatimin e Instrumentit, në përputhje me dispozitat përkatëse të Rregullores (BE) nr. 514/2014, me ndihmën e treguesve kryesorë për vlerësimin e rezultateve dhe të ndikimeve. Duke përfshirë referencat përkatëse bazë, treguesit duhet të sigurojnë bazën minimale për vlerësimin e shkallës së arritjes së objektivave të Instrumentit.
40. Për të plotësuar ose ndryshuar dispozita të kësaj rregulloreje që lidhen me përkufizimin e masave të caktuara nën programet kombëtare, kompetencat për miratimin e akteve në përputhje me nenin 290 të TFBE-së duhet t'i delegohen Komisionit. Është shumë e rëndësishme që gjatë punës së tij përgatitore Komisioni të kryejë konsultimet e duhura, duke përfshirë ato në nivel ekspertësh. Komisioni, gjatë përgatitjes dhe hartimit të akteve të deleguara, duhet të sigurojë një transmetim të njëkohshëm, në kohën dhe mënyrën e duhur, të dokumenteve përkatëse pranë Parlamentit Evropian dhe Këshillit.
41. Për zbatimin e kësaj rregulloreje, duke përfshirë përgatitjen e akteve të deleguara, Komisioni duhet të konsultohet me ekspertë nga të gjitha shtetet anëtare.
42. Për të siguruar një zbatim të njëtrajtshëm, efikas dhe në kohë të dispozitave për mbështetjen operative të përcaktuar në këtë rregullore, kompetencat zbatuese duhet t'i jepen Komisionit. Këto kompetenca duhet të ushtrohen në përputhje me Rregulloren (BE) nr. 182/2011 të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit¹³.
43. Duke qenë se qëllimi i kësaj rregulloreje, përkatësisht sigurimi i solidaritetit dhe ndarjes së përgjegjësive ndërmjet shteteve anëtare dhe BE-së në menaxhimin e kufijve të jashtëm dhe politikat e vizave, nuk mund të arrihet mjaftueshëm nga shtetet anëtare dhe mund të arrihet më mirë në nivel Bashkimi Evropian, ky i fundit mund të miratojë masa në përputhje parimin e subsidiaritetit, siç përcaktohet në nenin 5 të TBE-së. Në përputhje me parimin e proporcionalitetit, sipas përcaktimit në atë nen, kjo rregullore nuk shkon përtej asaj që është e nevojshme për arritjen e këtij objektivi.
44. Vendimi nr. 574/2007/KE duhet të shfuqizohet sipas dispozitave kalimtare të përcaktuara në këtë rregullore.
45. Për sa u përket Islandës dhe Norvegjisë, kjo rregullore përbën një zhvillim të tërësisë së legjislacionit të Shengenit sipas kuptimit të marrëveshjes së lidhur ndërmjet Këshillit të Bashkimit Evropian dhe Republikës së Islandës dhe Mbretërisë së Norvegjisë për asociimin e këtyre të fundit në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit¹⁴ të Shengenit, i cili përfshihet në fushën e përmendur në nenin 1, pikat "A" dhe"B" të Vendimit të Këshillit 1999/437/KE¹⁵.
46. Për sa i përket Zvicrës, kjo rregullore përbën një zhvillim të dispozitave të tërësisë së legjislacionit të Shengenit sipas kuptimit të marrëveshjes së lidhur ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian dhe Konfederatës Zvicerane për asociimin e Konfederatës Zvicerane në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit¹⁶ të Shengenit, të cilat përfshihen në fushën e përmendur në nenin 1, germat "A" dhe "B" të Vendimit 1999/437/KE që lexohet i lidhur me nenin 3 të Vendimit të Këshillit 2008/146/KE¹⁷.
47. Për sa i përket Lihtenshtejnit, kjo rregullore përbën një zhvillim të dispozitave të tërësisë së legjislacionit të Shengenit sipas kuptimit të Protokollit ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian, Konfederatës Zvicerane dhe Principatës së Lihtenshtejnit për aderimin e Principatës së Lihtenshtejnit në marrëveshjen ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian dhe Konfederatës Zvicerane për asociimin e Konfederatës Zvicerane në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e Shengenit¹⁸ të cilat përfshihen në fushën e përmendur në nenin 1, germa "A" të Vendimit 1999/437/KE, që lexohet i lidhur me nenin 3 të Vendimit të Këshillit 2011/350/BE¹⁹.
48. Në përputhje me nenin 1 dhe 2 të Protokollit nr. 22 "Për qëndrimin e Danimarkës", bashkëlidhur si shtojcë TBE-së dhe TFBE-së, Danimarka nuk merr pjesë në miratimin e kësaj rregulloreje dhe nuk është e detyruar ta zbatojë atë apo të jetë objekt i zbatimit të saj. Duke qenë se kjo rregullore bazohet mbi tërësinë e legjislacionit të Shengenit, Danimarka, në përputhje me nenin 4 të këtij protokolli dhe brenda gjashtë muajsh pasi Këshilli ka marrë vendimin për këtë rregullore, do të vendosë nëse do ta implementojë atë në legjislacionin e saj të brendshëm.
49. Kjo rregullore përbën një zhvillim të dispozitave të tërësisë së legjislacionit të Shengenit në të cilën Mbretëria e Bashkuar nuk merr pjesë, në përputhje me Vendimin e Këshillit 2000/365/KE²⁰; ndaj Mbretëria e Bashkuar nuk merr pjesë në miratimin e saj dhe nuk është e detyruar ta zbatojë atë apo të jetë objekt i zbatimit të saj.
50. Kjo rregullore përbën një zhvillim të dispozitave të tërësisë së legjislacionit të Shengenit në të cilën Irlanda nuk merr pjesë, në përputhje me Vendimin e Këshillit 2002/192/KE²¹. Për rrjedhojë, Irlanda nuk merr pjesë në miratimin e këtij legjislacioni dhe nuk i nënshtrohet detyrimeve apo zbatimit të tij.
51. Është me vend që periudha e zbatimit të kësaj rregulloreje të bashkërendohet me atë të zbatimit të Rregullores së Këshillit (BE, Euratom) nr. 1311/2013²². Për rrjedhojë, zbatimi i kësaj rregulloreje duhet të fillojë nga data 1 janar 2014.

MIRATOJNË KËTË RREGULLORE:

KREU I

DISPOZITA TË PËRGJITHSHME

Neni 1

Qëllimi dhe fusha e zbatimit

1. Kjo rregullore krijon instrumentin e mbështetjes financiare për menaxhimin e kufijve të jashtëm dhe politikën e përbashkët të vizave ("Instrumenti") si pjesë e Fondit për Sigurinë e Brendshme ("Fondi").

Së bashku me Rregulloren (BE) 513/2014, kjo rregullore themelon Fondin për periudhën prej 1 janarit 2014 deri më 31 dhjetor 2020.

2. Kjo rregullore përcakton:
3. a) objektivat e mbështetjes financiare dhe masat përfituese;
4. b) kuadrin e përgjithshëm për zbatimin e masave përfituese;
5. c) burimet e vëna në dispozicion sipas Instrumentit nga data 1 janar 2014 deri më 31 dhjetor 2020 dhe shpërndarja e tyre;
6. d) fushën e zbatimit dhe qëllimin e mjeteve të ndryshme specifike përmes të cilave financohen shpenzimet për menaxhimin e kufijve të jashtëm dhe politikat e përbashkëta të vizave.
7. Kjo rregullore garanton zbatimin e rregullave të përcaktuara në Rregulloren (BE) nr. 514/2014.

Neni 2

Përkufizime

Për qëllimet e kësaj rregulloreje përdoren përkufizimet e mëposhtme:

1. a) "kufij të jashtëm" janë kufijtë tokësorë të shteteve anëtare, duke përfshirë kufijtë lumorë dhe liqenorë, kufijtë detarë dhe aeroportet e tyre, portet lumore, portet detare dhe portet liqenore për të cilat zbatohen dispozitat e legjislacionit të BE-së mbi kalimin e kufijve të jashtëm, qofshin ato kufij të përkohshëm ose jo;
2. b) "standardet e përbashkëta të BE-së" janë zbatimi i masave operacionale në një mënyrë të përbashkët dhe të pafragmentuar për të përftuar një nivel të lartë dhe të njëtrajtshëm sigurie në fushën e kontrollit kufitar dhe vizave në përputhje me Rregulloren (KE) nr. 562/2006 të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit²³, Rregulloren (KE) nr. 810/2009 e Parlamentit Evropian dhe të Këshillit²⁴, Rregulloren (KE) nr. 767/2008 e Parlamentit Evropian dhe të Këshillit²⁵, Rregulloren (KE) nr. 2007/2004, Rregulloren (KE) nr. 1931/2006 e Parlamentit Evropian dhe të Këshillit²⁶, katalogun e Shengenit për kontrollin e kufijve të jashtëm, Manualin Praktik për rojat kufitare, Manualin për vizat, Manualin e Eurosur-it dhe të gjithë Rregulloret dhe udhëzimet për t'u miratuar në nivel BE-je për kontrollin kufitar dhe vizat;
3. c) "kufij të jashtëm të përkohshëm" janë:
4. kufiri i përbashkët midis një shteti anëtar që po zbaton plotësisht tërësinë e legjislacionit të Shengenit dhe një shteti anëtar që është i detyruar të zbatojë tërësinë e legjislacionit të Shengenit plotësisht, në përputhje me Aktin e Anëtarësimit të tij, por për të cilin Vendimi përkatës i Këshillit që e autorizon ta zbatojë plotësisht atë tërësi legjislacioni nuk ka hyrë në fuqi;
5. kufiri i përbashkët midis dy shteteve anëtare të detyruara të zbatojnë plotësisht tërësinë e legjislacionit të Shengenit, në përputhje me Aktin përkatës të e Anëtarësimit të tyre, por për të cilin Vendimi përkatës i Këshillit që i autorizon ta zbatojnë plotësisht atë legjislacion ende nuk ka hyrë në fuqi;
6. d) "pika e kalimit kufitar" është çdo pikë kalimi e autorizuar nga autoritetet kompetente për kalimin e kufijve të jashtëm sipas njoftimit në përputhje me nenin 34, paragrafi 2 të Rregullores (KE) nr. 562/2006;
7. e) "mekanizmi i Shengenit për vlerësim dhe monitorim" është verifikimi i zbatimit korrekt të tërësisë së legjislacionit të Shengenit siç është përcaktuar në Rregulloren (BE) nr. 1053/2013;
8. f) "situatë emergjente" është një situatë që lind nga një presion urgjent dhe i jashtëzakonshëm ku një numër i lartë dhe jo proporcional shtetasish të një vendi të tretë po kalojnë apo priten të kalojnë kufirin e jashtëm të një apo më shumë shteteve anëtare apo çdo situatë tjetër emergjente e justifikuar siç duhet që kërkon një veprim urgjent në kufijtë e jashtëm;
9. g) "seksioni i kufijve të jashtëm" është një pjesë apo tërësia e kufirit të jashtëm tokësor apo detar e një shteti anëtar sipas përkufizimit në legjislacionin e brendshëm ose sipas përcaktimit nga qendra kombëtare për koordinim ose çdo autoritet tjetër përgjegjës kombëtar për qëllimin e zbatimit të Rregullores (BE) nr. 1052/2013.

Neni 3

Objektivat

1. Objektivi i përgjithshëm i Instrumentit është kontributi në garantimin e një niveli të lartë sigurie në BE ndërsa lehtëson udhëtimin e ligjshëm, nëpërmjet një kontrolli të njëtrajtshëm dhe me nivel të lartë të kufijve të jashtëm dhe përpunimin e efektshëm të vizave Shengen, në përputhje me angazhimin e BE-së ndaj lirive dhe të drejtave themelore të njeriut.
2. Brenda objektivit të përgjithshëm të përcaktuar në paragrafin 1, Instrumenti kontribuon - në përputhje me prioritetet e identifikuara në strategjitë, programet, vlerësimet e kërcënimeve dhe vlerësimet e rrezikut përkatëse të BE-së - në përmbushjen e objektivave specifike si në vijim:
3. a) mbështetjen e një politike të përbashkët të vizave për të lehtësuar udhëtimin e ligjshëm, për të siguruar një shërbim me cilësi të lartë për aplikuesit për viza, për të garantuar trajtim të barabartë të shtetasve të vendeve të treta dhe për të gjurmuar emigracionin e paligjshëm;
4. b) mbështetjen e menaxhimit të integruar të kufijve, përfshirë nxitjen e harmonizimit të mëtejshëm të masave që lidhen me menaxhimin e kufijve në përputhje me standardet e përbashkëta të BE-së dhe nëpërmjet shkëmbimit të informacionit midis shteteve anëtare dhe midis shteteve anëtare dhe Agjencisë Frontex, për të siguruar, në një anë, një njëtrajtshmëri dhe nivel të lartë kontrolli dhe mbrojtjeje të kufijve të jashtëm, përfshirë gjurmimin e emigracionit të paligjshëm dhe, nga ana tjetër, kalimin pa probleme të kufijve të jashtëm në përputhje me tërësinë e legjislacionit të Shengenit, ndërkohë që garanton akses në mbrojtjen ndërkombëtare për ata që kanë nevojë për të, në përputhje me detyrimet e marra përsipër nga shtetet anëtare në fushën e të drejtave të njeriut, përfshirë parimin e moskthimit.

Arritja e objektivave specifike të Instrumentit vlerësohet në përputhje me nenin 55, paragrafi 2 të Rregullores (BE) nr. 514/2014 duke përdorur tregues të përbashkët, siç janë vendosur në shtojcën IV të kësaj Rregulloreje dhe tregues specifikë të programit të përfshirë në programet kombëtare.

3. Për të arritur objektivat e përmendur në paragrafët 1 dhe 2, Instrumenti kontribuon në objektivat e mëposhtëm operacionale:
4. a) nxitjen e zhvillimit, implementimit dhe zbatimit të politikave me synim garantimin e mungesës së kontrolleve për personat, cilado qoftë shtetësia e tyre, kur kalojnë kufijtë e brendshëm dhe kryerjen e verifikimeve për personat dhe monitorimin efikas të kalimit të kufijve të jashtëm;
5. b) vendosjen graduale të një sistemi të integruar për menaxhimin e kufijve të jashtëm, bazuar në solidaritet dhe përgjegjësi, në veçanti me anë të:
6. forcimit të kontrollit në kufijtë e jashtëm dhe sistemet e mbikëqyrjes dhe të bashkëpunimit ndërmjet agjencive të rojave kufitare, autoriteteve doganore, të emigracionit, azilit dhe zbatimit të ligjit të shteteve anëtare në kufijtë e jashtëm, përfshirë zonat e kufijve detare;
7. masat brenda territorit që lidhen me menaxhimin e kufijve të jashtëm dhe masat e nevojshme shoqëruese për sigurinë e dokumenteve, menaxhimin e identitetit dhe ndërveprimin e pajisjeve teknike të blera;

III. të gjithë masat që kontribuojnë gjithashtu në parandalimin dhe luftën kundër krimit ndërkufitar në kufijtë e jashtëm që lidhen me lëvizjen e personave, përfshirë trafikimin e qenieve njerëzore dhe kontrabandimit të njerëzve;

1. c) promovimit të zhvillimit dhe zbatimit të politikave të përbashkëta të vizave dhe lejeve të tjera të qëndrimit afatshkurtër dhe të formave të ndryshme të bashkëpunimit konsullor me qëllim që të garantojnë mbulim më të mirë konsullor dhe praktika të harmonizuara për lëshimin e vizave;
2. d) krijimit dhe përdorimit të sistemeve të IT-së, infrastrukturës së tyre të komunikimit dhe pajisjeve që mbështesin politikat e përbashkëta të vizave, verifikimet kufitare dhe mbikëqyrjen kufitare në kufijtë e jashtëm dhe që respektojnë ligjin për mbrojtjen e të dhënave personale;
3. e) forcimit të ndërgjegjësimit ndaj situatës në kufijtë e jashtëm dhe kapacitetet reaguese të shteteve anëtare;
4. f) sigurimit të zbatimit efikas dhe të njëtrajtshëm të tërësisë së legjislacionit të BE-së për kufijtë dhe vizat, përfshirë funksionimin e efektshëm të mekanizimit të Shengenit për vlerësimin dhe monitorimin;
5. g) forcimit të veprimeve nga shtete anëtare që kontribuojnë në nxitjen e bashkëpunimit midis shteteve anëtare që veprojnë në vende të treta në lidhje me flukset e shtetasve të vendeve të treta drejt territorit të shteteve anëtare, përfshirë parandalimin dhe gjurmimin e emigracionit të paligjshëm, si dhe bashkëpunimin me vende të treta në këtë aspekt në koherencë të plotë me objektivat dhe parimet e politikës së jashtme dhe humanitare të BE-së.
6. Veprimet e financuara sipas Instrumentit zbatohen në përputhje të plotë me të drejtat themelore dhe respektin për dinjitetin njerëzor. Në veçanti, veprimet janë në pajtim me dispozitat e Kartës së të Drejtave Themelore të Bashkimit Evropian, ligjin e BE-së për mbrojtjen e të dhënave, Konventën Evropiane për Mbrojtjen e të Drejtave dhe Lirive Themelore të Njeriut (KEDNJ), parimin e trajtimit të drejtë të shtetasve të vendeve të treta, të drejtën për azil dhe mbrojtje ndërkombëtare, parimin e moskthimit dhe detyrimet ndërkombëtare të BE-së dhe shteteve anëtare që lindin nga instrumentet ndërkombëtare në të cilat ato janë nënshkruese si Konventa e Gjenevës në Lidhje me Statusin e Refugjatëve e 28 korrikut 1951, e plotësuar nga Protokolli i Nju-Jorkut i datës 31 janar 1967.

Në veçanti, kurdoherë që është e mundur, vëmendje e veçantë duhet t'u jepet shteteve anëtare gjatë zbatimit të veprimeve për identifikimin, ndihmën e menjëhershme dhe referimin ndaj shërbimeve të mbrojtjes të personave në nevojë, veçanërisht fëmijëve dhe të miturve të pashoqëruar.

5. Gjatë zbatimit të veprimeve të financuara sipas instrumentit të cilat janë të lidhura me mbikëqyrjen e kufijve detare, shtetet anëtare u kushtojnë vëmendje të veçantë detyrimeve të tyre sipas legjislacionit ndërkombëtar detar për t'u dhënë ndihmë personave në vështirësi. Në këtë aspekt, pajisjet dhe sistemet e mbështetura nga Instrumenti mund të përdoren për t’iu përgjigjur situatave të kërkimit dhe të shpëtimit të cilat mund të lindin gjatë një operacioni mbikëqyrës në det, duke kontribuar kështu në garantimin e mbrojtjes dhe shpëtimit të jetëve të emigrantëve.
6. Instrumenti kontribuon gjithashtu në financimin e asistencës teknike me iniciativë të shteteve anëtare dhe Komisionit.

Neni 4

Masat përfituese

1. Në objektivat e përmendura në nenin 3 të kësaj Rregulloreje dhe në kuadër të rezultateve të dialogut politik sipas nenit 13 të Rregullores (BE) nr. 514/2014 dhe në përputhje me objektivat e programit kombëtar të përmendur në nenin 9 të kësaj rregulloreje, Instrumenti mbështet veprimet në ose nga shtetet anëtare, veçanërisht të mëposhtmet:
2. a) infrastrukturat, ndërtesat dhe sistemet e nevojshme në pikat e kalimit kufitar dhe për mbikëqyrje midis pikave të kalimit kufitar për të parandaluar dhe gjurmuar kalime të paautorizuara të kufirit, emigracionin e jashtëligjshëm dhe kriminalitetin ndërkufitar si dhe për të garantuar flukse udhëtimi pa probleme;
3. b) pajisjet, mjetet e transportit dhe sistemet e komunikimi të nevojshme për kontrollin efikas dhe të sigurt kufitar dhe zbulimin e personave;
4. c) sistemet e IT-së dhe të komunikimit për menaxhimin efikas të flukseve të emigracionit përmes kufijve, përfshirë investimet në sistemet ekzistuese dhe të ardhme;
5. d) infrastrukturat, ndërtesat dhe sistemet e komunikimit dhe të IT-së dhe pajisjet që nevojiten për përpunimin e aplikimeve për vizë dhe operacioneve konsullore, si dhe veprime të tjera që synojnë të përmirësojnë cilësinë e shërbimeve për aplikuesit për vizë;
6. e) trajnimin në përdorimin e pajisjeve dhe sistemeve të përmendura në germat "b", "c" dhe "d" dhe promovimin e cilësisë së standardeve të menaxhimit dhe trajnimit të rojave kufitare, përfshirë aty ku është e përshtatshme në vendet e treta, lidhur me përmbushjen e detyrave të tyre mbikëqyrëse, këshillimore dhe kontrolluese në përputhje me të drejtën ndërkombëtare për të drejtat e njeriut, përfshirë identifikimin e viktimave të trafikimit njerëzor dhe kontrabandimin e njerëzve;
7. f) transferimin e koordinatorëve të emigracionit dhe këshilluesve për dokumentet në vendet e treta dhe shkëmbimin e mbështetjen e rojave kufitare midis shteteve anëtare ose midis një shteti anëtar dhe një vendi të tretë;
8. g) studimet, trajnimin, projektet pilot dhe veprimet e tjera që vendosin gradualisht një sistem të integruar menaxhimi për kufijtë e jashtëm sipas nenit 3, paragrafi 3, përfshirë veprimet që kanë për synim nxitjen e bashkëpunimit ndërmjet agjencive qoftë brenda shteteve anëtare ose midis shteteve anëtare dhe veprimet që lidhen me ndërfunksionimin dhe harmonizimin e sistemeve të menaxhimit kufitar;
9. h) studimet, projektet pilot dhe veprimet që synojnë të zbatojnë rekomandimet, standardet operacionale dhe praktikat më të mira që rezultojnë nga bashkëpunimi operacional midis shteteve anëtare dhe agjencive të BE-së.
10. Në objektivat e përmendura në nenin 3 të kësaj Rregulloreje dhe në kuadër të rezultateve të dialogut politik sipas nenit 13 të Rregullores (BE) nr. 514/2014 dhe në përputhje me objektivat e programit kombëtar të përmendur në nenin 9 të kësaj rregulloreje, Instrumenti mbështet veprimet në lidhje me ose nga shtetet anëtare dhe veçanërisht të mëposhtmet:
11. a) sistemet e informacionit, mjetet ose pajisjet për shkëmbimin e informacionit midis shteteve anëtare dhe vendeve të treta;
12. b) veprimet që lidhen me bashkëpunimin operacional midis shteteve anëtare dhe vendeve të treta, përfshirë operacionet e përbashkëta;
13. c) projektet në vendet e treta që synojnë përmirësimin e sistemeve të mbikëqyrjes për të siguruar bashkëpunimin me Eurosur-in;
14. d) studimet, seminaret, konferencat, trajnimet, pajisjet dhe projektet pilot për të siguruar ekspertizë të posaçme teknike dhe operacionale për vendet e treta;
15. e) studimet, seminaret, konferencat, trajnimet, pajisjet dhe projektet pilot që zbatojnë rekomandime specifike, standarde operacionale dhe praktikat më të mira që rezultojnë nga bashkëpunimi operacional midis shteteve anëtare dhe agjencive të BE-së në vendet e treta.

Komisioni dhe shtetet anëtare, së bashku me Shërbimin Evropian të Veprimit të Jashtëm, sigurojnë koordinimin për sa u përket veprimeve në dhe në lidhje me vende të treta, siç parashikohet në nenin 3, paragrafi 5 i Rregullores (BE) nr. 514/2014.

3. Nuk pranohen në kufijtë e jashtëm të përkohshëm veprimet e përmendura në germën "a" të paragrafit 1.
4. Nuk pranohen veprimet që lidhen me rifutjen e përkohshme dhe të jashtëzakonshme të kontrollit kufitar në kufijtë e brendshëm sipas Kodit për Kufijtë e Shengenit.
5. Nuk pranohen veprimet, synimi ose efekti ekskluziv i të cilave është kontrolli i të mirave.

KREU II

KUADRI FINANCIAR DHE I ZBATIMIT

Neni 5

Burimet globale dhe zbatimi

1. Burimet globale për zbatimin e Instrumentit janë 2760 milionë euro me çmimet aktuale.
2. Shumat e caktuara vjetore autorizohet nga Parlamenti Evropian dhe nga Këshilli brenda kufijve të kuadrit financiar shumëvjeçar.
3. Burimet globale zbatohen nëpërmjet mënyrave të mëposhtme:
4. a) programeve kombëtare, në përputhje me nenet 9 dhe 12;
5. b) mbështetjes operacionale, në kuadër të programeve kombëtare dhe sipas kushteve të përcaktuara në nenin 10;
6. c) Skemës së Veçantë të Transitit, në përputhje me nenin 11;
7. d) veprimeve të BE-së, në përputhje me nenin 13;
8. e) asistencës emergjente, në përputhje me nenin 14;
9. f) zbatimit të një programi për vendosjen e sistemeve IT që mbështesin menaxhimin e flukseve të emigracionit përmes kufijve të jashtëm sipas kushteve të përcaktuara në nenin 15;
10. g) asistencës teknike në përputhje me nenin 16.
11. Buxheti që alokohet sipas Instrumentit për veprimet e BE-së të përmendura në nenin 13 të kësaj rregulloreje, për ndihmën emergjente të përmendur në nenin 14 të kësaj rregulloreje dhe për asistencën teknike të përmendur në nenin16, paragrafi 1të kësaj rregulloreje, zbatohet nën menaxhim të drejtpërdrejtë në përputhje me germën "a" të nenit 58, paragrafi 1 i Rregullores (BE, Euratom) nr. 966/2012 të Parlamentit Evropian dhe Këshillit²⁷ dhe sipas rastit, nën menaxhim të drejtpërdrejtë në përputhje me germën "c"²⁷ dhe sipas rastit, nën menaxhim të drejtpërdrejtë në përputhje me germën "c" të nenit 58, paragrafi 1 të Rregullores (BE, Euratom) nr. 966/2012.

Buxheti që u alokohet programeve kombëtare të përmendura në nenin 9 për sistemin operativ të përmendur në nenin 10 dhe për funksionimin e Skemës së Veçantë të Transitit të përmendur në nenin 11, zbatohet nën menaxhim të drejtpërdrejtë në përputhje me germën "b" të nenit 58, paragrafi 1 të Rregullores (BE, Euratom) nr. 966/2012.

Buxheti që u alokohet vendeve të asociuara me implemetimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit të Shengenit të përmendur në paragrafin 7 të këtij neni, zbatohet nën menaxhim të tërthortë në përputhje me germat "c"dhe "i" të nenit 58, paragrafi 1 të Rregullores (BE, Euratom) nr. 966/2012.

Metodat e zbatimit të buxhetit për programin e zhvillimit të sistemeve të IT-së, bazuar në sistemet ekzistuese dhe/ose ato të reja të IT-së, përcaktohen në aktet ligjore përkatëse të BE-së pas miratimit të tyre.

5. Burimet globale përdoren si më poshtë:
6. a) 1551 milionë euro për programet kombëtare të shteteve anëtare;
7. b) 791 milionë euro për zhvillimin e sistemeve të IT-së, bazuar në sistemet ekzistuese dhe/ose ato të reja të IT-së, duke mbështetur menaxhimin e flukseve të emigracionit përmes kufijve të jashtëm, objekt i miratimit të akteve ligjore përkatëse të BE-së;

Kur kjo shumë nuk alokohet ose nuk shpenzohet, Komisioni, me anë të një akti të deleguar në përputhje me nenin 17, e rialokon atë në një ose më shumë aktivitete të përmendura në germat "b" dhe "c" të nenit 6, paragrafi 1 dhe germa "d" e këtij paragrafi. Ky akt i deleguar duhet të përfshijë një vlerësim të evoluimit të sistemeve përkatëse të IT-së duke përfshirë zbatimin e buxhetit dhe shumat e pashpenzuara të pritura. Ky rialokim mund të ndodhë pas miratimit të akteve përkatëse ligjore ose në rastin e rishikimit afatmesëm të përmendur në nenin 8.

1. c) 154 milionë euro për Skemën e Veçantë të Transitit;
2. d) 264 milionë euro për veprimet e BE-së, ndihmën emergjente dhe asistencën teknike me iniciativë të Komisionit, të paktën 30 % e të cilave përdoret për veprimet e BE-së.
3. Së bashku me burimet globale të përcaktuara për Rregulloren (BE) nr. 513/2014, burimet globale të disponueshme për Instrumentin, të përcaktuara në paragrafin 1, përbëjnë zarfin financiar për Fondin dhe shërbejnë si referencë kryesore, në kuptim të pikës 17 të Marrëveshjes Ndërinstitucionale të datës 2 dhjetor 2013 ndërmjet Parlamentit Evropian, Këshillit dhe Komisionit për disiplinën buxhetore, për bashkëpunimin në çështjet buxhetore dhe menaxhimin e shëndoshë financiar28, për Parlamentin Evropian dhe Këshillin gjatë procedurës vjetore buxhetore.
4. Vendet e lidhura me implementimin zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit të Shengenit marrin pjesë në Instrument sipas kësaj rregulloreje.

Vendosen masa për kontributin financiar të këtyre vendeve në Instrument dhe rregullat plotësuese të nevojshme për një pjesëmarrje të tillë, duke përfshirë dispozitat që sigurojnë mbrojtjen e interesave financiare të BE-së dhe kompetencën e Gjykatës së Audituesve për të audituar.

Kontributet financiare të atyre vendeve i shtohen burimeve globale në dispozicion nga buxheti i BE-së i përmendur në paragrafin 1.

Neni 6

Burimet për masat përfituese në shtetet anëtare

1. Shteteve anëtare u alokohen 1551 milionë euro përkatësisht si më poshtë:
2. a) 1276 milionë euro, siç tregohet në shtojcën I;
3. b) 147 milionë euro, bazuar në rezultatet e mekanizmit të përmendur në nenin 7;
4. c) në kuadrin e rishikimit afatmesëm të përmendur në nenin 8 dhe për periudhën nga viti buxhetor 2018, 128 milionë euro, pjesa tjetër e ndarjeve buxhetore në dispozicion sipas këtij neni ose një shumë tjetër, siç është përcaktuar në paragrafin 4, bazuar në rezultatet e analizës së rrezikut dhe rishikimin afatmesëm.
5. Secili shtet anëtar alokon shumat bazë për programet kombëtare të treguara në shtojcën I si më poshtë:
6. a) të paktën 10% për veprimet që lidhen me germën "a" të nenit 9, paragrafi 2;
7. b) të paktën 25 % për veprimet që lidhen me germën "b" të nenit 9, paragrafi 2;
8. c) të paktën 5 % për veprimet që lidhen me germat "c", "d", "e" dhe "f" të nenit 9, paragrafi 2;

Shtetet anëtare mund të devijojnë nga ato përqindje minimale, me kusht që të përfshihet një shpjegim në programin kombëtar për arsyen se pse alokimi i burimeve nën ato minimale nuk rrezikon arritjen e objektivit përkatës. Ky shpjegim vlerësohet nga Komisioni në kuadrin e miratimit të programeve kombëtare siç referohet në nenin 9, paragrafi 2.

3. Shtetet anëtare i kushtojnë fondet e nevojshme Eurosur-it për të siguruar mbarëvajtjen e tij.
4. Për të trajtuar siç duhet objektivat e Instrumentit në rast të rrethanave të paparashikuara ose të reja dhe/ose për të siguruar zbatimin efektiv të fondeve të disponueshme në kuadër të Instrumentit, Komisioni autorizohet të miratojë aktet e deleguara në përputhje me nenin 17 për të axhustuar shumën treguese të përcaktuar në germën "c" të paragrafit 1 të këtij neni.
5. Shtetet anëtare që aderojnë në BE në periudhën 2012-2020 nuk përfitojnë nga alokimet për programet kombëtare sipas Instrumentit për sa kohë që përfitojnë nga një instrument i përkohshëm i BE-së i cili mbështet shtetet anëtare përfituese për të financuar veprimet në kufijtë e rinj të jashtëm për zbatimin e tërësisë së legjislacionit për kufijtë dhe vizat dhe kontrollin e kufirit të jashtëm.

Neni 7

Burimet për masa specifike

1. Përveç alokimit të tyre të llogaritur në përputhje me germën "a" të nenit 6, paragrafi 1, shtetet anëtare mund të marrin një shumë shtesë, me kusht që ajo të jetë e rezervuar si e tillë në programin kombëtar dhe duhet të përdoret për të arritur masat specifike të renditura në shtojcën II.
2. Komisioni autorizohet të miratojë akte të deleguara në përputhje me nenin 17 për rishikimin e masave specifike të renditura në shtojcën II, nëse konsiderohet e përshtatshme, duke përfshirë edhe në kontekstin e rishikimit afatmesëm. Në bazë të masave të reja specifike, shtetet anëtare mund të marrin një shumë shtesë sipas paragrafit 1 të këtij neni, në varësi të burimeve në dispozicion.
3. Shumat shtesë sipas këtij neni u alokohen shteteve anëtare të përfshira në vendimin e financimit individual që miraton ose rishikon programin e tyre kombëtar në përputhje me procedurën e përcaktuar në nenin 14 të Rregullores (BE) nr. 514/2014.

Neni 8

Burimet në kuadër të rishikimit afatmesëm

1. Për të alokuar shumën e treguar në germën "c" të nenit 6, paragrafi 1, deri më 1 qershor 2017, Komisioni merr parasysh barrën e shteteve anëtare në menaxhimin e kufirit, duke përfshirë aktivitetet e kërkim-shpëtimit që mund të lindin gjatë operacioneve të mbikëqyrjes së kufirit në det dhe raportet e vlerësimit të hartuara si pjesë e mekanizmit të Shengenit për vlerësim dhe monitorim, si dhe nivelet e kërcënimit në kufijtë e jashtëm për periudhën 2017-2020, si dhe faktorët që preknin sigurinë në kufijtë e jashtëm në periudhën 2014-2016. Kjo shumë alokohet ndërmjet shteteve anëtare në bazë të përqindjes së kategorive të mëposhtme të kufijve, duke marrë parasysh paragrafin 6 të këtij neni:
2. a) 45 % për kufijtë detarë;
3. b) 38 % për kufijtë tokësorë;
4. c) 17 % për aeroportet.
5. Për kufijtë e jashtëm detarë dhe tokësorë, llogaritja e shumës bazohet në gjatësinë e seksioneve të kufirit të jashtëm të shumëzuar me një nivel kërcënimi (minimal, normal, mesatar, i lartë) për çdo seksion kufitar, si më poshtë:
6. a) koeficenti 0,5 për nivel minimal të kërcënimit;
7. b) koeficenti 1 për nivel normal të kërcënimit;
8. c) koeficenti 3 për nivel mesatar të kërcënimit;
9. d) koeficenti 5 për nivel të lartë të kërcënimit.
10. Për aeroportet, alokimi përllogaritet për çdo shtet anëtar si më poshtë:
11. a) 50 % në bazë të numrit të personave që kalojnë kufijtë e jashtëm;
12. b) 50 % në bazë të numrit të shtetasve të vendeve të treta të cilëve ju është refuzuar hyrja në kufijtë e jashtëm.
13. Në përputhje me raportin e analizës së rrezikut të Agjencisë Frontex dhe në konsultim me të dhe, sipas rastit, me agjencitë e tjera të BE-së, Komisioni përcakton nivelet e kërcënimit për çdo seksion kufitar të jashtëm të shteteve anëtare për periudhën 2017-2020. Nivelet e kërcënimit bazohen në faktorët e mëposhtëm:
14. a) barrën në menaxhimin e kufijve në kufijtë e jashtëm;
15. b) faktorët që prekën sigurinë në kufijtë e jashtëm të shteteve anëtare në periudhën 2014-2016;
16. c) ndryshimet në politikat e BE-së, për shembull politikat për vizat;
17. d) tendencat e mundshme të ardhshme në flukset migratore dhe rreziqet e aktiviteteve të paligjshme lidhur me kalimin e parregullt të personave në kufijtë e jashtëm; dhe
18. e) zhvillimet e mundshme politike, ekonomike dhe sociale në vendet e treta, dhe në veçanti, vendet fqinje.

Para se të nxjerrë raportin e tij për përcaktimin e niveleve të kërcënimit, Komisioni organizon një shkëmbim pikëpamjesh me shtetet anëtare.

5. Për qëllimet e shpërndarjes së burimeve sipas paragrafit 1:
6. a) merret parasysh vija midis zonave të përmendura në nenin 1 të Rregullores së Këshillit (KE) nr. 866/2004²⁹, por jo kufiri detar në veri të asaj vije, edhe pse ajo nuk përbën një kufi tokësor të jashtëm për sa kohë është në fuqi neni 1 i protokollit nr. 10 për Qipron në Aktin e Anëtarësimit të vitit 2003;
7. b) shprehja "kufijtë e jashtëm detarë" nënkupton kufirin e jashtëm të detit territorial të shteteve anëtare siç përcaktohet në përputhje me nenet 4 deri 16 të Konventës së Kombeve të Bashkuara mbi të Drejtën e Detit. Megjithatë, në rastet kur operacionet me rreze të gjatë kërkohen rregullisht për të parandaluar kalimet kufitare të paautorizuara, kjo shprehje ka kuptimin ekstremi i jashtëm i zonave të kërcënimit të lartë. Këto ekstreme të jashtme përcaktohen duke marrë parasysh të dhënat përkatëse për këto operacione në periudhën 2014-2016 siç parashikohet nga shtetet anëtare në fjalë.
8. Gjithashtu, përpara 1 qershorit 2017, pas ftesës nga Komisioni shtetet anëtare mund të marrin një alokim shtesë, me kusht që të jetë i rezervuar si i tillë në programin kombëtar dhe duhet të përdoret për të arritur masa specifike që do të krijohen në kuadër të prioriteteve të BE-së në atë kohë.
9. Shumat shtesë sipas këtij neni u alokohen shteteve anëtare të përfshira në vendimin e financimit individual që miraton ose rishikon programin e tyre kombëtar në përputhje me procedurën e përcaktuar në nenin 14 të Rregullores (BE) nr. 514/2014.

Neni 9

Programet kombëtare

1. Programi kombëtar që do të përgatitet, duke marrë parasysh rezultatin e dialogut politik të përmendur në nenin 13 të Rregullores (BE) nr. 514/2014, sipas Instrumentit dhe ai që do të përgatitet sipas Rregullores (BE) nr. 513/2014 i propozohen Komisionit si një program i vetëm kombëtar për Fondin dhe në përputhje me nenin 14 të Rregullores (BE) nr. 514/2014.
2. Sipas programeve kombëtare që do të shqyrtohen dhe miratohen nga Komisioni në përputhje me nenin 14 të Rregullores (BE) nr. 514/2014, brenda objektivave të përmendura në nenin 3 të kësaj Rregulloreje dhe duke marrë parasysh rezultatin e dialogut politik të përmendur në nenin 13 të Rregullores (BE) nr. 514/2014, shtetet anëtare ndjekin në veçanti objektivat nga të mëposhtmet:
3. a) zhvillimin e Eurosur-it në përputhje me legjislacionin dhe udhëzimet e BE-së;
4. b) mbështetjen dhe zgjerimin e kapaciteteve ekzistuese në nivel kombëtar në politikat e vizave dhe në menaxhimin e kufijve të jashtëm, si dhe mbështetjen dhe zgjerimin e masave në fushën e lëvizjes së lirë në lidhje me menaxhimin e kufijve të jashtëm, duke pasur parasysh në veçanti teknologjinë e re, zhvillimet dhe/ose standardet në lidhje me menaxhimin e flukseve të emigracionit;
5. c) mbështetjen e zhvillimit të mëtejshëm të menaxhimit të flukseve të emigracionit nga shërbimet konsullore dhe të tjera të shteteve anëtare në vendet e treta, duke përfshirë krijimin e mekanizmave të bashkëpunimit konsullor me qëllim lehtësimin e udhëtimit të ligjshëm në përputhje me legjislacionin e BE-së ose me atë të shtetit anëtar në fjalë dhe duke parandaluar imigracionin e paligjshëm në BE;
6. d) përforcimin e menaxhimit të integruar të kufijve përmes testimit dhe futjes së mjeteve të reja, sistemeve ndërvepruese dhe metodave të punës të cilat synojnë të rrisin shkëmbimin e informacionit brenda shtetit anëtar ose të përmirësojnë bashkëpunimin ndërmjet agjencive;
7. e) zhvillimin e projekteve me qëllim të sigurimit të një niveli të njësuar dhe të lartë të kontrollit të kufirit të jashtëm në përputhje me standardet e përbashkëta të BE-së dhe me qëllim të rritjes së ndërveprimit të sistemeve të menaxhimit të kufijve midis shteteve anëtare;
8. f) mbështetjen e masave, pas konsultimit me agjencinë Frontex, me synim nxitjen e harmonizimit të mëtejshëm të menaxhimit të kufirit dhe të aftësive teknologjike në veçanti, në përputhje me standardet e BE-së;
9. g) sigurimin e zbatimit korrekt dhe të njëtrajtshëm të tërësisë së legjislacionit të BE-së për kontrollin kufitar dhe të vizave në përgjigje të mangësive të identifikuara në nivel BE-je, siç tregohet nga rezultatet e përcaktuara në kuadër të mekanizmit të Shengenit për vlerësim dhe monitorim;
10. h) ngritjen e kapaciteteve për të përballuar sfidat e ardhshme, duke përfshirë kërcënimet dhe presionet e tanishme dhe të ardhshme në kufijtë e jashtëm, duke marrë parasysh në veçanti analizat e kryera nga agjencitë përkatëse të BE-së.
11. Në ndjekje të objektivave të përmendura në paragrafin 2, shtetet anëtare mund të mbështesin veprimet në dhe në lidhje me vendet e treta sipas programeve të tyre kombëtare, duke përfshirë shkëmbimin e informacionit dhe bashkëpunimin operacional.
12. Komisioni konsultohet me Agjencinë Frontex për projekt-programet kombëtare, në veçanti për masat e financuara nga mbështetja operative, të paraqitura nga shtetet anëtare me qëllim të zhvillimit të komplementaritetit midis misionit të Agjencisë Frontex dhe përgjegjësive të shteteve anëtare për kontrollin dhe mbikëqyrjen e kufijve të jashtëm, si dhe për të siguruar qëndrueshmëri dhe për të shmangur joefikasitetin e kostos.

Neni 10

Mbështetja operative në zbatim të programeve kombëtare të shteteve anëtare

1. Një shtet anëtar mund të përdorë deri në 40% të shumës së alokuar në zbatim të Instrumentit në programin e tij kombëtar për të financuar mbështetjen operative për autoritetet publike përgjegjëse për kryerjen e detyrave dhe shërbimeve që përbëjnë një shërbim publik për BE-në.
2. Mbështetja operative ofrohet kur shteti anëtar në fjalë përmbush kushtet e mëposhtme:
3. a) pajtueshmëria me tërësinë e legjislacionit të BE-së për kufijtë dhe vizat;
4. b) pajtueshmëria me objektivat e programit kombëtar;
5. c) pajtueshmëria me standardet e përbashkëta të BE-së për të rritur koordinimin midis shteteve anëtare dhe për të shmangur duplikimin, fragmentizimin dhe joefikasitetin e kostos në fushën e kontrollit kufitar.
6. Për këtë qëllim, përpara miratimit të programit kombëtar, Komisioni vlerëson situatën bazë në shtetet anëtare të cilat kanë treguar synimin e tyre për të kërkuar mbështetje operative, duke marrë parasysh, sipas rastit, raportet e vlerësimit të Shengenit.

Gjetjet e Komisionit janë subjekt i një shkëmbimi të pikëpamjeve me shtetin anëtar në fjalë.

Pas shkëmbimit të pikëpamjeve, pranimi nga Komisioni i mbështetjes buxhetore brenda programit kombëtar të një shteti anëtar mund të kushtëzohet me programimin dhe përfundimin e një numri masash që synojnë të garantojnë përmbushjen e plotë të kushteve të përcaktuara në paragrafin 2 përpara se të ofrohet mbështetja buxhetore.

4. Mbështetja operative përqendrohet në detyra dhe/ose shërbime specifike dhe fokusohet në objektivat e përcaktuara në shtojcën III. Ajo përfshin rimbursimin e shpenzimeve të kryera për të përmbushur detyrat dhe/ose shërbimet e përcaktuara në programin kombëtar, brenda kufizimeve financiare të vendosur nga programi dhe tavani i caktuar në paragrafin 1.
5. Mbështetja operative është subjekt i monitorimit dhe shkëmbimit të informacionit ndërmjet Komisionit dhe shtetit anëtar në fjalë në lidhje me situatën bazë në atë shtet anëtar, objektivat dhe synimet që duhet të arrihen dhe treguesit për matjen e progresit.
6. Komisioni vendos, nëpërmjet akteve zbatuese, procedurat e raportimit për zbatimin e kësaj dispozite dhe çdo masë tjetër praktike që do të vendoset midis shteteve anëtare dhe Komisionit në përputhje me këtë nen. Këto akte zbatuese miratohen në përputhje me procedurën e shqyrtimit të përmendur në nenin 18, paragrafi 2.

Neni 11

Mbështetja operative për Skemën e Veçantë të Transitit

1. Instrumenti siguron mbështetje për të kompensuar tarifat e mëparshme nga vizat e lëshuara për qëllime transiti dhe kostot shtesë të kryera gjatë zbatimit të skemës së Dokumentit për Lehtësimin e Transitit (DLT) dhe Dokumentit për Lehtësimin e Transitit Hekurudhor (DLTH) në përputhje me Rregulloren (KE) nr. 693/2003 dhe Rregulloren (KE) nr. 694/2003.
2. Burimet që i alokohen Lituanisë sipas paragrafit 1 nuk i kalojnë 154 milionë eurot për periudhën 2014-2020 dhe vihen në dispozicion si mbështetje e veçantë shtesë operative për Lituaninë.
3. Për qëllimet e paragrafit 1, kosto shtesë janë shpenzimet që rezultojnë drejtpërdrejt nga kërkesat specifike të zbatimit të veprimtarisë së Skemës së Veçantë të Transitit dhe të cilat nuk krijohen si rezultat i dhënies së vizave për qëllime transiti ose qëllime të tjera.

Llojet e mëposhtme të kostove shtesë pranohen për financim:

1. a) investime në infrastrukturë;
2. b) trajnim i stafit që zbaton skemën e veçantë të transitit;
3. c) kosto shtesë operative, përfshirë pagat e stafit që zbaton skemën e veçantë të transitit.
4. Tarifat e mëparshme që përmenden në paragrafin 1 të këtij neni llogariten në bazë të nivelit të tarifave të vizave dhe pagesës së tarifës së vizës, të përcaktuar në Marrëveshjen midis Bashkimit Evropian dhe Federatës Ruse "Për lehtësimin e lëshimit të vizave për qytetarët e Bashkimit Evropian dhe të Federatës Ruse"30, brenda kuadrit financiar të përcaktuar në paragrafin 2 të këtij neni.
5. Komisioni dhe Lituania rishikojnë zbatimin e këtij neni në rast të ndryshimeve që kanë ndikim në ekzistencën dhe/ose funksionimin e skemës së veçantë të transitit.
6. Komisioni vendos, nëpërmjet akteve zbatuese, procedurat e raportimit për zbatimin e kësaj dispozite dhe çdo marrëveshje tjetër financiare dhe praktike që do të lidhet midis Lituanisë dhe Komisionit në përputhje me këtë nen. Këto akte zbatuese miratohen në përputhje me procedurën e shqyrtimit të përmendur në nenin 18, paragrafi 2.
7. Për të siguruar mbarëvajtjen e Skemës së Veçantë të Transitit, Komisioni mund të vendosë masa specifike të pagesave të përkohshme të cilat derogojnë nga dispozitat e Rregullores (BE) nr. 514/2014.

Neni 12

Programimi në përputhje me rezultatet e mekanizmit të Shengenit për vlerësim dhe monitorim

Pas një raporti të vlerësimit të Shengenit, i miratuar në përputhje me Rregulloren (BE) nr. 1053/2013, shteti anëtar përkatës shqyrton, së bashku me Komisionin dhe Agjencinë Frontex, mënyrën e trajtimit të gjetjeve, duke përfshirë çdo mangësi dhe zbatimin e rekomandimeve brenda kuadrit të programit të tij kombëtar.

Sipas rastit, një shtet anëtar rishikon programin e tij kombëtar në përputhje me nenin 14, paragrafi 9 të Rregullores (BE) nr. 514/2014 për të marrë parasysh ato gjetje dhe rekomandime.

Financimi i masave korrigjuese është prioritet. Në dialogun me Komisionin dhe Agjencinë Frontex, shteti anëtar në fjalë rialokon burimet sipas programit të tij, përfshirë ato të programuara për mbështetje operative, dhe/ose paraqet apo ndryshon masat që synojnë të korrigjojnë mangësitë në përputhje me gjetjet dhe rekomandimet e raportit të vlerësimit të Shengenit.

Neni 13

Masat e BE-së

1. Me iniciativë të Komisionit, Instrumenti mund të përdoret për të financuar masat ndërkombëtare ose masat me interes të veçantë për BE-në ("masat e BE-së") në lidhje me objektivat e përgjithshëm, specifikë dhe operativë që përmenden në nenin 3.
2. Për të përfituar financim, masat e BE-së ndjekin në veçanti objektivat e mëposhtëm:
3. a) mbështetjen e masave përgatitore, monitoruese, administrative dhe teknike, të nevojshme për të zbatuar politikat e kufijve të jashtëm dhe të vizave, përfshirë forcimin e qeverisjes së zonës Shengen duke zhvilluar dhe zbatuar mekanizmin e vlerësimit sipas Rregullores (BE) nr. 1053/2013 për të verifikuar zbatimin e tërësisë së legjislacionit të Shengenit dhe Kodit për Kufijtë e Shengenit, në veçanti shpenzimet e misionit për ekspertët e Komisionit dhe shtetet anëtare që marrin pjesë në vizita në terren;
4. b) përmirësimin e njohurive dhe ideve mbi situatën që mbizotëron në shtetet anëtare dhe vende të treta përmes analizës, vlerësimit dhe monitorimit të afërt të politikave;
5. c) mbështetjen e zhvillimit të mjeteve statistikore, duke përfshirë mjetet e përbashkëta statistikore, metodat dhe treguesit e përbashkët;
6. d) mbështetjen dhe monitorimin e zbatimit të legjislacionit të BE-së dhe objektivave të politikave të BE-së në shtetet anëtare dhe vlerësimin e efektivitetit dhe ndikimit të tyre, përfshirë në lidhje me respektimin e të drejtave dhe lirive themelore njerëzore, sa i përket fushës së zbatimit të Instrumentit;
7. e) nxitjen e rrjetëzimit, shkëmbimit të përvojave, identifikimit dhe shpërndarjes së praktikave më të mira dhe qasjeve novatore midis aktorëve të ndryshëm në nivel evropian;
8. f) nxitjen e projekteve që synojnë harmonizimin dhe ndërveprimin e masave të lidhura me menaxhimin e kufijve në përputhje me standardet e përbashkëta të BE-së me qëllim zhvillimin e një sistemi të integruar Evropian për menaxhimin e kufijve;
9. g) nxitjen e ndërgjegjësimit për politikat e BE-së midis aktorëve dhe publikut të gjerë, përfshirë komunikimin institucional mbi prioritetet politike të BE-së;
10. h) rritjen e kapaciteteve të rrjeteve evropiane për të vlerësuar, promovuar, mbështetur dhe zhvilluar më tej politikat dhe objektivat e BE-së;
11. mbështetjen e projekteve veçanërisht novatore që zhvillojnë metoda dhe/ose teknologji të reja me potencial për transferueshmëri në shtetet e tjera anëtare, veçanërisht projekteve që synojnë të testojnë dhe të konfirmojnë projektet kërkimore;
12. j) mbështetjen e masave në lidhje me dhe në vendet e treta siç referohen në nenin 4, paragrafi 2.
13. Masat e BE-së miratohen në përputhje me nenin 6 të Rregullores (BE) nr. 514/2014.

Neni 14

Ndihma emergjente

1. Instrumenti siguron ndihmë financiare për të adresuar nevojat urgjente dhe specifike në rast të situatës emergjente siç përcaktohet në germën "f" të nenit 2.
2. Ndihma emergjente miratohet në përputhje me nenet 6 dhe 7 të Rregullores (BE) nr. 514/2014.

Neni 15

Krijimi i një programi për zhvillimin e sistemeve të IT-së

Programi për zhvillimin e sistemeve të IT-së, bazuar në sistemet ekzistuese dhe/ose të reja të IT-së, zbatohet me miratimin e akteve legjislative të BE-së që përcaktojnë ato sisteme të IT-së dhe infrastrukturën e tyre të komunikimit me qëllim përmirësimin e menaxhimit dhe kontrollin e flukseve të udhëtimit në kufijtë e jashtëm duke përforcuar kontrollet ndërsa përshpejton kalimet kufitare për udhëtarët e rregullt. Sipas rastit, kërkohen sinergji me sistemet ekzistuese të IT-së për të shmangur shpenzimet e dyfishta.

Ndarja e shumës së referuar në germën "b" të nenit 5, paragrafi 5 kryhet ose në aktet përkatëse legjislative të BE-së ose, pas miratimit të këtyre akteve legjislative, nëpërmjet një akti të deleguar në përputhje me nenin 17.

Komisioni informon Parlamentin Evropian dhe Këshillin për progresin në zhvillimin e atyre sistemeve të IT-së të paktën një herë në vit dhe në rastet e përshtatshme.

Neni 16

Asistenca teknike

1. Me nismën dhe/ose në emër të Komisionit, Instrumenti mund të kontribuojë deri në 1,7 milion euro në vit për asistencë teknike për Fondin në përputhje me nenin 9 të Rregullores (BE) nr. 514/2014.
2. Me nismën e një shteti anëtar,Instrumenti mund të financojë masa për asistencë teknike, në përputhje me nenin 20 të Rregullores (BE) nr. 514/2014. Shuma e lënë mënjanë për asistencë teknike nuk e kalon, për periudhën 2014–2020, 5 % të shumës totale që i alokohet një shteti anëtar plus 500 000 euro.

KREU III

DISPOZITA PËRFUNDIMTARE

Neni 17

Ushtrimi i delegimit

1. Kompetencat për të miratuar aktet e deleguara i delegohen Komisionit sipas kushteve të përcaktuara në këtë nen.
2. Kompetencat për të miratuar aktet e deleguara të përmendura në germën "b" të nenit 5, paragrafi 5 dhe nenet 6, paragrafi 4, 7 paragrafi 2 dhe nenit 15, i delegohen Komisionit për një periudhë shtatë vjeçare nga data 21 maj 2014. Komisioni harton një raport në lidhje me delegimin e kompetencave jo më vonë se nëntë muaj përpara përfundimit të periudhës shtatëvjeçare. Delegimi i kompetencave shtyhet në heshtje për periudha me kohëzgjatje të njëjtë nëse Parlamenti Evropian ose Këshilli nuk e kundërshton këtë shtyrje jo më vonë se tre muaj përpara përfundimit të periudhës shtatë vjeçare.
3. Delegimi i kompetencave që përmenden në germën "b" të nenit 5, paragrafi 5 dhe në nenet 6, paragrafi 4, 7 paragrafi 2 dhe 15 mund të revokohet në çdo kohë nga Parlamenti Evropian ose nga Këshilli. Vendimi i revokimit i jep fund delegimit të kompetencave të specifikuara në atë vendim. Ai hyn në fuqi një ditë pas botimit të vendimit në Gazetën Zyrtare të Bashkimit Evropian ose në një datë të mëvonshme që specifikohet në vendim. Ai nuk cenon vlefshmërinë e ndonjë akti të deleguar të hyrë tashmë në fuqi.
4. Kur miraton një akt të deleguar, Komisioni njofton për këtë njëkohësisht Parlamentin Evropian dhe Këshillin.
5. Një akt i deleguar i miratuar sipas germës "b" të nenit 5, paragrafi 5 dhe nenet 6, paragrafi 4, 7 paragrafi 2 dhe nenit 15, hyn në fuqi vetëm kur as Parlamenti Evropian dhe as Këshilli nuk ka shprehur asnjë kundërshtim brenda një periudhe dy mujore pas njoftimit të tyre për këtë akt, ose nëse, përpara përfundimit të kësaj periudhe, Parlamenti Evropian dhe Këshilli kanë informuar Komisionin se nuk do të kundërshtojnë. Kjo periudhë shtyhet me dy muaj me nismën e Parlamentit Evropian ose të Këshillit.

Neni 18

Procedura e Komitetit

1. Komisioni asistohet nga "Komiteti i Fondeve për Azilin, Migracionin dhe Integrimin e Sigurinë e Brendshme" i themeluar sipas nenit 59, paragrafi 1 të Rregullores BE nr. 514/2014.
2. Aty ku përmendet ky paragraf, gjen zbatim neni 5 i rregullores (BE) nr. 182/2011.

Neni 19

Zbatueshmëria e Rregullores (BE) nr. 514/2014

Dispozitat e Rregullores (BE) nr. 514/2014 zbatohen për Instrumentin.

Neni 20

Shfuqizimi

Vendimi nr. 574/2007/KE shfuqizohet më 1 janar 2014.

Neni 21

Dispozita kalimtare

1. Kjo rregullore nuk ndikon në vazhdimin apo modifikimin, përfshirë anulimin e plotë ose të pjesshëm, të projekteve dhe programeve vjetore deri në mbylljen e tyre, ose të ndihmës financiare të miratuar nga Komisioni në bazë të Vendimit nr. 574/2007/KE ose çdo legjislacioni tjetër që zbatohet për këtë ndihmë më datë 31 dhjetor 2013.
2. Gjatë miratimit të vendimeve për bashkëfinancimin në kuadër të Instrumentit, Komisioni merr parasysh masat e miratuara në bazë të Vendimit nr. 574/2007/KE përpara 20 Majit 2014, të cilat kanë pasoja financiare gjatë periudhës së mbuluar nga ai bashkëfinancim.
3. Shumat e zotuara për bashkëfinancim të miratuara nga Komisioni ndërmjet 1 janarit 2011 dhe 31 dhjetorit 2014 për të cilat dokumentet e kërkuara për mbylljen e veprimeve nuk janë dërguar në Komision deri në afatin e fundit për dorëzimin e raportit përfundimtar, anulohen automatikisht nga Komisioni deri më 31 dhjetor 2017, duke i hapur rrugën rimbursimit të shumave të paguara në mënyrë të padrejtë.
4. Shumat që lidhen me veprimet që janë pezulluar për shkak të procedimeve ligjore ose apelimeve administrative që kanë efekt pezullues, nuk merren parasysh në llogaritjen e shumës që do të likuidohet automatikisht.
5. Shtetet anëtare i dorëzojnë Komisionit deri më 30 qershor 2015 raportin e vlerësimit për rezultatet dhe ndikimin e veprimeve të bashkëfinancuara në zbatim të Vendimit nr. 574/2007/KE në lidhje me periudhën 2011-2013.
6. Përpara 31 dhjetorit 2015, Komisioni i dorëzon Parlamentit Evropian, Këshillit, Komitetit Evropian Ekonomik dhe Social dhe Komitetit të Rajoneve raportin e mëpasshëm të vlerësimit sipas Vendimit nr. 574/2007/KE për periudhën 2011-2013.

Neni 22

Rishikimi

Mbi bazën e një propozimi nga Komisioni, Parlamenti Evropian dhe Këshilli rishikojnë këtë rregullore deri më 30 qershor 2020.

Neni 23

Hyrja në fuqi dhe zbatimi

Kjo rregullore hyn në fuqi një ditë pas botimit të saj në Gazetën Zyrtare të Bashkimit Evropian.

Zbatimi i saj fillon nga data 1 janar 2014.

Kjo rregullore është detyruese në tërësinë e saj dhe drejtpërdrejt e zbatueshme në të gjitha shtetet anëtare, në përputhje me traktatet.

Nënshkruar në Strasburg, më 16 prill 2014.

Për Parlamentin Evropian

Presidenti

1. SCHULZ

Për Këshillin

Presidenti

1. KOURKOULAS

SHTOJCA I

SHUMAT QË PËRBËJNË BAZËN PËR PROGRAMET KOMBËTARE TË SHTETEVE ANËTARE (NË EURO)

Shteti anëtar/shteti i lidhur	Shuma minimale	Pjesë fikse e shpërndarë mbi bazat e mesatares 2010-2012	% 2010-2012 me Kroacinë	GJITHSEJ
AT	5 000 000	9 162 727	0,828 %	14 162 727
BE	5 000 000	12 519 321	1,131 %	17 519 321
BG	5 000 000	35 366 130	3,196 %	40 366 130
CH	5 000 000	13 920 284	1,258 %	18 920 284
CY	15 000 000	19 507 030	1,763 %	34 507 030
CZ	5 000 000	9 381 484	0,848 %	14 381 484
DE	5 000 000	46 753 437	4,225 %	51 753 437
DK	5 000 000	5 322 133	0,481 %	10 322 133
EE	5 000 000	16 781 752	1,516 %	21 781 752
ES	5 000 000	190 366 875	17,201 %	195 366 875
FI	5 000 000	31 934 528	2,886 %	36 934 528
FR	5 000 000	79 999 342	7,229 %	84 999 342
GR	5 000 000	161 814 388	14,621 %	166 814 388
HR	4 285 714	31 324 057	2,830 %	35 609 771
HU	5 000 000	35 829 197	3,237 %	40 829 197
IE
IS	5 000 000	326 980	0,030 %	5 326 980
IT	5 000 000	151 306 897	13,672 %	156 306 897
LI	5 000 000	0	0,000 %	5 000 000
LT	5 000 000	19 704 873	1,780 %	24 704 873
LU	5 000 000	400 129	0,036 %	5 400 129
LV	5 000 000	10 521 704	0,951 %	15 521 704
MT	15 000 000	38 098 597	3,442 %	53 098 597
NL	5 000 000	25 609 543	2,314 %	30 609 543
NO	5 000 000	9 317 819	0,842 %	14 317 819
PL	5 000 000	44 113 133	3,986 %	49 113 133
PT	5 000 000	13 900 023	1,256 %	18 900 023
RO	5 000 000	56 151 568	5,074 %	61 151 568
SE	5 000 000	6 518 706	0,589 %	11 518 706
SI	5 000 000	25 669 103	2,319 %	30 669 103
SK	5 000 000	5 092 525	0,460 %	10 092 525
UK
GJITHSEJ	169 285 714	1 106 714 286	100,00 %	1 276 000 000

SHTOJCA II

Lista e masave specifike

1. Vendosja e mekanizmave të bashkëpunimit konsullor midis të paktën dy shteteve anëtare që rezultojnë në ekonomi të shkallës për sa i përket procesit të aplikimeve dhe lëshimit të vizave në konsullata në përputhje me parimet për bashkëpunimin të përcaktuara në Kodin e Vizave, përfshirë qendrat e përbashkëta të aplikimit për vizë.
2. Blerja e mjeteve të transportit dhe pajisjeve operative që konsiderohen të nevojshme për dislokimin në operacionet e përbashkëta nga Agjencia Frontex dhe të cilat do të vihen në dispozicion të Agjencisë Frontex në përputhje me nënparagrafin e dytë dhe të tretë të nenit 7, paragrafi 5 i Rregullores (KE) nr. 2007/2004.

SHTOJCA III

OBJEKTIVAT PËR MBËSHTETJEN OPERATIVE BRENDA PROGRAMEVE KOMBËTARE

Objektivi 1: promovimi i zhvillimit dhe zbatimit të politikave që sigurojnë mungesën e kontrolleve për personat, cilado qoftë shtetësia e tyre, kur kalojnë kufijtë e brendshëm dhe kryerjen e verifikimeve për personat dhe monitorimin efikas të kalimit të kufijve të jashtëm

— operacionet

— kostot e stafit, përfshirë ato për trajnim

— kostot e shërbimit, të tilla si mirëmbajtja dhe riparimi

— përmirësimi/zëvendësimi i pajisjeve

— pasuri të paluajtshme (amortizimi, restaurimi)

Objektivi 2: promovimi i zhvillimit dhe zbatimit të politikave të përbashkëta të vizave dhe lejeve të tjera të qëndrimit afatshkurtër, përfshirë bashkëpunimin konsullor

— kostot operative të stafit, përfshirë ato për trajnim

— kostot e shërbimit, mirëmbajtja dhe riparimi

— përmirësimi/zëvendësimi i pajisjeve

— pasuri të paluajtshme (amortizimi, restaurimi)

Objektivi 3: ngritja dhe menaxhimi i sistemeve të sigurta të IT-së, infrastrukturës së tyre të komunikimit dhe pajisjet që mbështesin menaxhimin e flukseve të migracionit, përfshirë mbikëqyrjen, në të gjithë kufijtë e jashtëm të BE-së

— menaxhimi operativ i SIS-it, VIS-it dhe sistemeve të reja që do të ngrihen

— kostot e stafit, përfshirë ato për trajnim

— kostot e shërbimit, të tilla si mirëmbajtja dhe riparimi

— infrastruktura dhe siguria e komunikimit si dhe çështje të lidhura me mbrojtjen e të dhënave

— përmirësimi/zëvendësimi i pajisjeve

— marrja me qira e ambienteve të sigurta dhe/ose restaurimi

SHTOJCA IV

LISTA E TREGUESVE TË PËRBASHKËT PËR MATJEN E OBJEKTIVAVE SPECIFIKE

1. a) Mbështetja e një politike të përbashkët të vizave për të lehtësuar udhëtimin e ligjshëm dhe për të gjurmuar emigracionin e paligjshëm
2. Numri i masave të bashkëpunimit konsullor të zhvilluara me ndihmën e Instrumentit

Për qëllimet e raporteve vjetore të zbatimit, siç përmenden në nenin 54 të Rregullores (BE) nr. 514/2014, ky tregues ndahet në nënkategori të tilla si:

— kolokacionet,

— qendrat e përbashkëta të aplikimit,

— përfaqësimet,

— të tjera.

1. Numri i stafit të trajnuar dhe numri i kurseve të trajnimit në aspektet e lidhura me politikën e përbashkët të vizave me ndihmën e Instrumentit

III. Numri i pikave të specializuara në vendet e treta që mbështeten nga instrumenti

Për qëllimet e raporteve vjetore të zbatimit, siç përmenden në nenin 54 të Rregullores (BE) nr. 514/2014, ky tregues ndahet në nënkategori të tilla si:

— oficerët ndërlidhës për emigracionin,

— të tjera.

1. Përqindja dhe numri i konsullatave të ngritura apo të përmirësuara me ndihmën e Instrumentit nga numri total i konsullatave
2. b) Mbështetja e menaxhimit të kufijve, përfshirë përmes shkëmbimit të informacionit midis shteteve anëtare dhe ndërmjet shteteve anëtare e Agjencisë Frontex, për të siguruar, në një anë, një nivel të lartë mbrojtjeje të kufijve të jashtëm, përfshirë me anë të gjurmimit të emigracionit të jashtëligjshëm dhe, nga ana tjetër, kalimin pa probleme të kufijve të jashtëm në përputhje me tërësinë e legjislacionit të Shengenit
3. Numri i stafit të trajnuar dhe numri i kurseve të trajnimit për aspekte që lidhen me menaxhimin e kufijve me ndihmën e Instrumentit
4. Numri i infrastrukturës së kontrolleve kufitare (kontrolle dhe mbikëqyrje) dhe mjeteve të zhvilluara ose të përmirësuara me ndihmën e Instrumentit

Për qëllimet e raporteve vjetore të zbatimit, siç përmenden në nenin 54 të Rregullores (BE) nr. 514/2014, ky tregues ndahet në nënkategori të tilla si:

— infrastruktura,

— flota (kufij ajrorë, tokësorë, detarë),

— pajisje,

— të tjera.

III. Numri i kalimeve të kufijve të jashtëm nëpërmjet portave ABC që mbështeten nga Instrumenti, nga numri total i kalimeve kufitare

1. Numri i elementeve infrastrukturorë për mbikëqyrjen e kufijve kombëtarë të vendosura/ të zhvilluara më tej në kuadër të Eurosur-it

Për qëllimet e raporteve vjetore të zbatimit, siç përmenden në nenin 54 të Rregullores (BE) nr. 514/2014, ky tregues ndahet në nënkategori të tilla si:

— Qendrat Kombëtare të Koordinimit,

— Qendrat Rajonale të Koordinimit,

— Qendrat Lokale të Koordinimit,

— lloje të tjera qendrash koordinimi.

1. v) Numri i incidenteve të raportuara nga shtetet anëtare për Panoramën e Situatës Evropiane

Për qëllimet e raporteve vjetore të zbatimit, siç përmenden në nenin 54 të Rregullores (BE) nr. 514/2014, ky tregues ndahet në nënkategori të tilla si:

— emigracioni i jashtëligjshëm, përfshirë incidentet e lidhura me një rrezik për jetët e emigrantëve,

— krimi ndërkufitar,

— situatat e krizës.

1. 1. Gazeta Zyrtare C 299, 4.10.2012, f. 108.
2. 2. Gazeta Zyrtare C 277, 13.9.2012, f. 23.
3. 3. Qëndrimi i Parlamentit Evropian i 13 marsit 2014 (ende i pabotuar në Gazetën Zyrtare) dhe Vendimi i Këshillit i 14 prillit 2014.
4. 4. Rregullorja (BE) nr. 513/2014 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit e 16 prillit 2014 që vendosi, si pjesë e Fondit të Sigurisë së Brendshme, instrumentin për mbështetjen financiare për bashkëpunimin policor, parandalimin dhe luftën ndaj krimit dhe menaxhimin e krizës që shfuqizon Vendimin e Këshillit 2007/125/ÇBD (shihni faqen 93 të kësaj Gazete Zyrtare).
5. 5. Rregullorja (BE) nr. 514/2014 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit e 16 prillit 2014 "Për vendosjen e dispozitave të përgjithshme mbi fondin e azilit, migracionit dhe integrimit dhe mbi instrumentin për mbështetjen financiare për bashkëpunimin policor, parandalimin dhe luftën ndaj krimit dhe menaxhimin e krizës" (shihni faqen 112 të kësaj Gazete Zyrtare).
6. 6. Vendimi nr. 574/2007/KE i Parlamentit Evropian dhe i Këshillit i 23 majit 2007 "Për krijimin e Fondit të Kufijve të Jashtëm për periudhën 2007 deri në 2013 si pjesë e programit të përgjithshëm Solidariteti dhe menaxhimi i flukseve të emigracionit"(Gazeta Zyrtare L 144, 6.6.2007, f. 22).
7. 7. Rregullorja e Këshillit (KE) nr. 2007/2004, datë 26 tetor 2004, "Për ngritjen e Agjencisë Evropiane për Menaxhimin e Bashkëpunimit Operacional në Kufijtë e Jashtëm të Shteteve Anëtare të Bashkimit Evropian" (Gazeta Zyrtare L 349, 25.11.2004, f. 1).
8. 8. Rregullore (BE) nr. 1168/2011 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, e 25 tetorit 2011 që ndryshon Rregulloren e Këshillit (KE) nr. 2007/2004 "Për ngritjen e Agjencisë Evropiane për Menaxhimin e Bashkëpunimit Operacional në Kufijtë e Jashtëm të Shteteve Anëtare të Bashkimit Evropian" (Gazeta Zyrtare L 304, 22.11.2011, f. 1).
9. 9. Rregullorja e Këshillit (KE) nr. 693/2003 e 14 prillit 2003 "Për krijimin e një Dokumenti për Lehtësimin e Transitit (DLT), një Dokument për Lehtësimin e Transitit Hekurudhor (DLTH) dhe që ndryshon Udhëzimet e Përbashkëta Konsullore dhe Manualin e Përbashkët" (Gazeta Zyrtare L 99, 17.4.2003, f. 8).
10. 10. Rregullorja e Këshillit (KE) nr. 694/2003 e 14 prillit 2003 "Për një format uniform të Dokumenteve për Lehtësimin e Transitit (DLT), dhe Dokumentet për Lehtësimin e Transitit Hekurudhor (DLTH)" që parashikohen në Rregulloren (KE) nr. 693/2003 (Gazeta Zyrtare L 99, 17.4.2003, f. 15).
11. 11. Rregullorja (BE) nr. 1052/2013 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit e 22 tetorit 2013 "Për themelimin e Sistemit Evropian për Mbikëqyrjen e Kufijve (Eurosur)" (Gazeta Zyrtare L 295, 6.11.2013 f. 11).
12. 12. Rregullorja e Këshillit (BE) nr. 1053/2013, e 7 tetorit 2013, "Për vendosjen e një mekanizmi vlerësimi dhe monitorimi për të verifikuar zbatimin e tërësisë së legjislacionit të Shengenit dhe për shfuqizimin e Vendimit të Komitetit Ekzekutiv, të 16 shtatorit 1998, "Për vlerësimin dhe zbatimin e Shengenit" (Gazeta Zyrtare L 295, 6.11.2013, f. 27).
13. 13. Rregullorja (BE) nr. 182/2011 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, e 16 shkurtit 2011, "Për përcaktimin e rregullave dhe parimeve të përgjithshme për mekanizmat e kontrollit nga shtetet anëtare për ushtrimin e kompetencave zbatuese nga Komisioni" (Gazeta Zyrtare L 55, 28.2.2011, f. 13).
14. 14. Gazeta Zyrtare L 176, 10.7.1999, f. 36.
15. 15. Vendimi i Këshillit1999/437/KE i 17 majit 1999 "Për masa të caktuara për zbatimin e marrëveshjes së nënshkruar ndërmjet Këshillit të Bashkimit Evropian dhe Republikës së Islandës dhe Mbretërisë së Norvegjisë në lidhje me asociimin e këtyre dy shteteve në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e Shengenit" (Gazeta Zyrtare L 176, 10.7.1999, f. 31).
16. 16. Gazeta Zyrtare L 53, 27.2.2008, f. 52.
17. 17. Vendimi i Këshillit 2008/146/KE i 28 janarit 2008 "Për nënshkrimin në emër të Komunitetit Evropian, të marrëveshjes ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian dhe Konfederatës Zvicerane në lidhje me asociimin e Konfederatës Zvicerane në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionittë Shengenit (Gazeta Zyrtare L 53, 27.2.2008, f. 1).
18. 18. Gazeta Zyrtare L 160, 18.6.2011, f. 21.
19. 19. Vendimi i Këshillit 2011/350/BE, i 7 marsit 2011, "Për nënshkrimin, në emër të Bashkimit Evropian, të Protokollit ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian, Konfederatës Zvicerane dhe Principatës së Lihtenshtejnit për aderimin e Principatës së Lihtenshtejnit në marrëveshjen ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian dhe Konfederatës Zvicerane për asociimin e kësaj të fundit në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit, të Shengenit, në lidhje me heqjen e kontrolleve në kufijtë e brendshëm dhe lëvizjen e personave" (Gazeta Zyrtare L 160, 18.6.2011, f. 19).
20. 20. Vendimi i Këshillit 2000/365/KE, i 29 majit 2000, "Për kërkesën e Mbretërisë së Bashkuar të Britanisë së Madhe dhe Irlandës së Veriut për të marrë pjesë në disa nga dispozitat e tërësisë së legjislacionit të Shengenit" (Gazeta Zyrtare L 131, 1.6.2000, f. 43).
21. 21. Vendimi i Këshillit 2002/192/KE, i 28 shkurtit 2002, "Për kërkesën e Irlandës për të marrë pjesë në disa nga dispozitat e tërësisë së legjislacionit të Shengenit" (Gazeta Zyrtare L 64, 7.3.2002, f. 20).
22. Rregullorja e Këshillit (BE, Euratom) nr. 1311/2013, e 2 dhjetorit 2013, "Për përcaktimin e kuadrit financiar shumëvjeçar për periudhën 2014-2020" (Gazeta Zyrtare L 347, 20.12.2013, f. 884).
23. 23. Rregullorja (KE) nr. 562/2006 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 15 mars 2006, "Për vendosjen e një Kodi të Komunitetit për rregullat që rregullojnë lëvizjen e personave ndërmjet kufijve (Kodi për Kufijtë e Shengenit)" (Gazeta Zyrtare L 105, 13.4.2006, f. 1).
24. 24. Rregullorja (KE) nr. 810/2009 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, e 13 korrikut 2009, "Për vendosjen e një Kodi Komunitar për Vizat (Kodi i Vizave)" (Gazeta Zyrtare L 243, 15.9.2009, f. 1).
25. 25. Rregullorja (KE) nr. 767/2008 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, e 9 korrikut 2008, "Për Sistemin e Informacionit të Vizave (VIS) dhe shkëmbimin e të dhënave ndërmjet shteteve anëtare për vizat afatshkurtra" (Rregullorja e VIS) (Gazeta Zyrtare L 218, 13.8.2008, f. 60).
26. 26. Rregullorja (KE) nr. 1931/2006 e Parlamentit evropian dhe e këshillit e 20 dhjetorit 2006 "Për rregullat mbi trafikun lokal kufitar në kufijtë e jashtëm tokësorë të shteteve anëtare dhe që ndryshon dispozitat e Konventës së Shengenit" (Gazeta Zyrtare L 405, 30.12.2006, f. 1).
27. 27. Rregullorja (BE, Euratom) nr. 966/2012 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 25 tetor 2012, "Për rregullat financiare të zbatueshme për buxhetin e përgjithshëm të Bashkimit Evropian dhe që shfuqizon Rregulloren e Këshillit (KE, Euratom) nr. 1605/2002" (Gazeta Zyrtare L 298, 26.10.2012, f. 1).
28. 28. Gazeta Zyrtare C 373, 20.12.2013, f. 1.
29. 29. Rregullorja e Këshillit (KE) nr. 866/2004 e 29 prillit 2004 "Për regjimin sipas nenit 2 të Protokollit nr. 10 të Aktit të Anëtarësimit" (Gazeta Zyrtare L 161, 30.4.2004, f. 128).
30. 30. Gazeta Zyrtare L 129, 17.5.2007, f. 27.

 

20.5.2014

SQ

Gazeta Zyrtare e Bashkimit Evropian

L 150/112

RREGULLORE (BE) NR. 514/2014 E PARLAMENTIT EVROPIAN DHE E KËSHILLIT, DATË 16 PRILL 2014, "PËR PËRCAKTIMIN E DISPOZITAVE TË PËRGJITHSHME PËR FONDIN E AZILIT, MIGRACIONIT DHE INTEGRIMIT DHE PËR INSTRUMENTIN PËR MBËSHTETJEN FINANCIARE PËR BASHKËPUNIMIN POLICOR, PARANDALIMIN DHE LUFTËN NDAJ KRIMIT DHE MENAXHIMIN E KRIZËS"

PARLAMENTI EVROPIAN DHE KËSHILLI I BASHKIMIT EVROPIAN,

Duke pasur parasysh Traktatin për Funksionimin e Bashkimit Evropian dhe, në veçanti, nenin 78, paragrafi 2, nenin 79, paragrafi 2 dhe 4, nenin 82, paragrafi 1, neni 84 dhe neni 87, paragrafi 2 të tij,

Duke pasur parasysh propozimin e Komisionit Evropian,

Pas komunikimit të projektaktit legjislativ në parlamentet kombëtare,

Duke pasur parasysh opinionin e Komitetit Evropian Ekonomik dhe Social1,

Duke pasur parasysh opinionin e Komitetit të Rajoneve2,

Duke vepruar në përputhje me procedurën e zakonshme legjislative3,

Meqë:

1. Politika e punëve të brendshme të BE-së është krijimi i një hapësire të lirisë, sigurisë dhe drejtësisë: një zonë pa kufij të brendshëm ku njerëzit mund të hyjnë, lëvizin, jetojnë dhe punojnë lirisht, të bindur që të drejtat e tyre respektohen plotësisht dhe siguria e tyre garantohet, duke mbajtur parasysh sfidat e përbashkëta të tilla si zhvillimi i një politike gjithëpërfshirëse për imigracionin për të rritur konkurrueshmërinë dhe kohezionin social të BE-së, krijimi i një sistemi të përbashkët evropian për azilin, parandalimi i kërcënimeve të veprimtarive kriminale të rënda dhe krimit të organizuar dhe lufta kundër emigracionit të paligjshëm, trafikimit të qenieve njerëzore, krimit kibernetik dhe terrorizmit.
2. Është e domosdoshme që të miratohet një qasje e integruar ndaj pyetjeve që lindin nga presioni i aplikimeve për migracion dhe azil dhe lidhur me menaxhimin e kufijve të jashtëm të BE-së, duke siguruar respektim të plotë të së drejtës ndërkombëtare dhe të drejtave të njeriut, përfshirë edhe veprimet e zbatuara në vendet e treta, duke treguar solidaritet midis të gjitha shteteve anëtare dhe duke shfaqur një ndërgjegjësim për nevojën e respektimit të përgjegjësive kombëtare në procesin e garantimit të një përkufizimi të qartë të detyrave.
3. Financimi i BE-së për të mbështetur zhvillimin e zonës së lirisë, sigurisë dhe drejtësisë duhet të sjellë vlerë të shtuar për BE-në dhe të përbëjë një shenjë të prekshme të solidaritetit dhe ndarjes së përgjegjësive, të cilat janë të domosdoshme për t'iu përgjigjur sfidave të përbashkëta.
4. Ekzistenca e një kuadri të përbashkët duhet të sigurojë koherencën e nevojshme, thjeshtëzimin dhe zbatimin uniform të atij financimi në të gjitha fushat e politikave përkatëse.
5. Shpenzimet e fondeve në atë fushë duhet të koordinohen për të siguruar plotësim, efikasitet dhe vizibilitet, si dhe për të arritur sinergji buxhetore.
6. Një kuadër i përbashkët duhet të përcaktojë parimet e ndihmës dhe të identifikojë përgjegjësitë e shteteve anëtare dhe të Komisionit për të siguruar zbatimin e këtyre parimeve, duke përfshirë parandalimin dhe zbulimin e parregullsive dhe mashtrimeve.
7. Një financimi i tillë nga BE do të ishte më efikas dhe më i mirëorientuar nëse bashkëfinancimi i veprimeve të kualifikuara do të bazohej në programimin strategjik shumëvjeçar, të hartuar nga secili shtet anëtar gjatë dialogut me Komisionin.
8. Masat në dhe në lidhje me vendet e treta të mbështetura përmes rregulloreve specifike që përcaktohen në këtë rregullore ("Rregulloret Specifike") duhet të merren në sinergji dhe në koherencë me veprime të tjera jashtë BE-së të mbështetura nëpërmjet instrumenteve të ndihmës së jashtme të BE-së, si gjeografike ashtu edhe tematike. Në veçanti, në zbatimin e veprimeve të tilla, duhet të kërkohet koherenca e plotë me parimet dhe objektivat e përgjithshme të veprimit të jashtëm të BE-së dhe të politikës së jashtme në lidhje me vendin ose rajonin në fjalë. Këto masa nuk duhet të synojnë të mbështesin veprimet që orientohen drejtpërdrejtë drejt zhvillimit dhe duhet të plotësojnë, kur është e përshtatshme, ndihmën financiare të ofruar nëpërmjet instrumenteve të ndihmës së jashtme. Duhet të respektohet parimi i koherencës së politikave për zhvillim, siç përcaktohet në paragrafin 35 të konsensusit evropian për zhvillim. Gjithashtu është e rëndësishme të sigurohet se zbatimi i ndihmës emergjente është në përputhje me dhe, kur është e përshtatshme, plotësuese për politikën humanitare të BE-së dhe respekton parimet humanitare, siç përcaktohet në Konsensusin Evropian për Ndihmën Humanitare.
9. Veprimi i jashtëm duhet të jetë i qëndrueshëm dhe koherent, siç përcaktohet në nenin 18, paragrafi 4 të Traktatit për Bashkimin Evropian (TBE).
10. Para përgatitjes së programeve shumëvjeçare, si një mjet për arritjen e objektivave të një financimi të tillë nga BE, shtetet anëtare dhe Komisioni duhet të angazhohen në një dialog politik dhe në këtë mënyrë të krijojnë një strategji koherente për çdo shtet anëtar individual. Pas përfundimit të dialogut politik, çdo shtet anëtar duhet t’i paraqesë Komisionit një program kombëtar ku përshkruan se si synon të arrijë objektivat e rregullores specifike përkatëse për periudhën 2014-20. Komisioni duhet të shqyrtojë nëse programi kombëtar është në përputhje me ato objektiva dhe me rezultatin e dialogut politik. Për më tepër, Komisioni duhet të shqyrtojë nëse shpërndarja e fondeve të BE-së midis objektivave është në përputhje me përqindjen minimale të përcaktuar për objektiv në rregulloren specifike përkatëse. Shtetet anëtare duhet të kenë mundësi të devijojnë nga ato përqindje minimale, dhe në këtë rast duhet të japin arsyet për devijimin në programin e tyre kombëtar. Në rast se arsyet e dhëna nga shteti anëtar në fjalë nuk konsiderohen të përshtatshme, Komisioni mund të mos e miratojë programin kombëtar. Komisioni duhet të informojë Parlamentin Evropian rregullisht për rezultatet e dialogut politik, për procesin e plotë të programimit duke përfshirë përgatitjen e programeve kombëtare, duke mbuluar gjithashtu edhe pajtueshmërinë me përqindjen minimale të përcaktuar për objektiv në rregulloret specifike përkatëse të përcaktuara në këtë rregullore dhe zbatimin e programeve kombëtare.
11. Strategjia duhet t’i nënshtrohet një rishikimi afatmesëm, për të siguruar fondet e duhura në periudhën 2018-20.
12. Shtetet anëtare duhet të krijojnë, në një mënyrë të pajtueshme me parimin e proporcionalitetit dhe me nevojën për të minimizuar barrën administrative, një partneritet me autoritetet dhe organet përkatëse për të zhvilluar dhe zbatuar programet e tyre kombëtare gjatë gjithë periudhës shumëvjeçare. Shtetet anëtare duhet të garantojnë se nuk ka konflikt interesi ndërmjet partnerëve në fazat e ndryshme të ciklit të programimit. Secili shtet anëtar duhet të krijojë një komision për të monitoruar programin kombëtar dhe ta ndihmojë atë në rishikimin e zbatimit dhe të progresit të bërë në arritjen e objektivave të programit. Secili shtet anëtar duhet të jetë përgjegjës për përcaktimin e masave praktike për themelimin e komitetit të monitorimit.
13. Kualifikimi i shpenzimeve në zbatim të programeve kombëtare duhet të përcaktohet nga legjislacioni i brendshëm, në përputhje me parimet e përbashkëta të përcaktuara në këtë rregullore. Datat e fillimit dhe të mbylljes për kualifikimin e shpenzimeve duhet të përcaktohen në mënyrë të tillë që garanton rregulla të njëtrajtshme dhe të barabarta që zbatohen për programet kombëtare.
14. Asistenca teknike duhet t’u mundësojë shteteve anëtare që të mbështesin zbatimin e programeve të tyre kombëtare dhe t’i ndihmojnë përfituesit që të veprojnë në pajtim me detyrimet e tyre dhe me legjislacionin e BE. Sipas rastit, asistenca teknike mund të mbulojë kostot e shkaktuara nga autoritetet kompetente në vendet e treta.
15. Për të siguruar një kuadër të përshtatshëm për dhënien e shpejtë të ndihmës emergjente, kjo rregullore duhet të lejojë mbështetjen për veprimet, shpenzimet e të cilave janë bërë përpara se të bëhet aplikimi për një ndihmë të tillë, por jo më parë se 1 janari 2014, në përputhje me dispozitën e Rregullores (BE, Euratom) nr. 966/2012 së Parlamentit Evropian dhe Këshillit⁴, e cila lejon një fleksibilitet të tillë në raste të jashtëzakonshme të justifikuara në mënyrë të duhur. Mbështetja mund të përbëjë 100% të shpenzimeve të kualifikuara në raste plotësisht të justifikuara kur kjo është thelbësore për kryerjen e veprimit, veçanërisht kur përfituesi është një organizatë ndërkombëtare ose joqeveritare. Veprimet e mbështetura me ndihmën emergjente duhet të marrin shkas drejtpërdrejt nga situata emergjente dhe nuk duhet të zëvendësojnë investimet afatgjata nga shtetet anëtare.
16. Vendimet e marra në lidhje me kontributin nga buxheti i BE-së duhet të dokumentohen si duhet për të ruajtur një gjurmë të përshtatshme auditi.
17. Interesat financiare të BE-së duhet të mbrohen me anë të masave proporcionale gjatë ciklit të shpenzimit, duke përfshirë parandalimin, zbulimin dhe hetimin e parregullsive, rikuperimin e fondeve të humbura, të atyre që janë paguar gabimisht ose që nuk janë përdorur si duhet dhe, sipas rastit, edhe me anë të penaliteteve administrative dhe financiare në përputhje me rregulloren (BE, Euratom) nr. 966/2012.
18. Në kontekstin e mbrojtjes së interesave financiare të BE-së, kontrollet dhe auditet në terren, të kryera nga shtetet anëtare, Komisioni, Gjykata e Audituesve dhe Zyra Evropiane Kundër Mashtrimit, e themeluar me Vendimin e Komisionit 1999/352/KE, KEQÇ, Euratom⁵ ("OLAF") mund të bëhen me paralajmërim ose pa paralajmërim, në përputhje me ligjin në fuqi.
19. Struktura e re e financimit në fushën e punëve të brendshme ka për qëllim thjeshtëzimin e rregullave të zbatueshme dhe zvogëlimin e barrës administrative për përfituesit. Megjithatë, mekanizmi i kontrollit duhet të mbetet efikas dhe për këtë arsye është me rëndësi të vihen në zbatim rregullat e zbatueshme për mbrojtjen e interesave financiare të BE-së, duke parashikuar kontrolle në terren dhe audite të cilat mund të bëhen me ose pa paralajmërim.
20. Shtetet anëtare duhet të marrin masa të përshtatshme për të garantuar funksionimin e duhur të sistemit të menaxhimit dhe të kontrollit dhe cilësinë e zbatimit të programeve të tyre kombëtare. Për këtë qëllim, është e nevojshme të përcaktohen parimet e përgjithshme dhe funksionet e nevojshme që këto sisteme duhet të përmbushin.
21. Detyrimet për shtetet anëtare në lidhje me sistemet e menaxhimit dhe të kontrollit dhe parandalimin, zbulimin e korrigjimin e parregullsive dhe shkeljeve të legjislacionit të BE-së duhet të specifikohen me qëllim që të garantohet zbatimi efikas dhe korrekt i programeve të tyre kombëtare.
22. Në përputhje me parimet e subsidiaritetit dhe proporcionalitetit, shtetet anëtare duhet të mbajnë përgjegjësinë kryesore, nëpërmjet sistemeve të tyre të menaxhimit dhe kontrollit, për zbatimin dhe kontrollin e programeve kombëtare. Mbështetja e dhënë sipas rregulloreve specifike duhet të zbatohet në bashkëpunim të ngushtë midis Komisionit dhe shteteve anëtare në përputhje me parimin e subsidiaritetit.
23. Shtetet anëtare duhet të shfrytëzojnë plotësisht njohuritë, ekspertizën dhe përvojën e fituar nga organet publike dhe/ose private në zbatimin e fondeve më të hershme në fushën e punëve të brendshme.
24. Vetëm autoritetet përgjegjëse të përcaktuara nga shtetet anëtare ofrojnë garanci të arsyeshme se janë kryer kontrollet e nevojshme përpara dhënies së mbështetjes për përfituesit nga buxheti i BE-së. Për këtë arsye, duhet të përcaktohet në mënyrë të qartë se vetëm shpenzimet e kryera nga autoritetet përgjegjëse të përcaktuara mund të rimbursohen nga buxheti i BE-së.
25. Duhet të përcaktohen kompetencat dhe përgjegjësitë e Komisionit për të verifikuar funksionimin e efektshëm të sistemeve të menaxhimit dhe kontrollit dhe për të kërkuar veprimet e shteteve anëtare.
26. Angazhimet buxhetore të BE-së duhet të ekzekutohen çdo vit. Për të siguruar një menaxhim efektiv të programeve, duhet të përcaktohen rregullat e përbashkëta për pagesën e bilancit vjetor dhe bilancit përfundimtar.
27. Pagesa e financimit paraprak në fillim të programeve garanton që shtetet anëtare kanë mjetet për të siguruar mbështetje për përfituesit në zbatimin e programit sapo ky i fundit të miratohet. Prandaj, duhet të parashikohen shumat fillestare të financimit paraprak. Financimi paraprak duhet të jetë likuiduar plotësisht në mbyllje të programit. Autoritetet përgjegjëse duhet të sigurojnë që përfituesit të marrin shumën e plotë menjëherë.
28. Përveç kësaj, duhet të sigurohet financimi paraprak vjetor për të garantuar që shtetet anëtare kanë mjete të mjaftueshme për të zbatuar programet e tyre kombëtare. Financimi paraprak vjetor duhet të likuidohet çdo vit me pagesën e bilancit vjetor.
29. Rishikimi trevjeçar i rregullores (BE, Euratom) nr. 966/2012 përfshin ndryshime të metodës së menaxhimit të përbashkët, të cilat duhet të merren parasysh.
30. Me qëllim forcimin e llogaridhënies për shpenzimet e bashkëfinancuara nga buxheti i BE-së për çdo vit, duhet të krijohet një kornizë e përshtatshme për likuidimin vjetor të llogarive. Në këtë kuadër, autoriteti përgjegjës duhet t’i paraqesë Komisionit, në lidhje me një program kombëtar, dokumentet e përmendura në dispozitat për menaxhimin e përbashkët me shtetet anëtare të Rregullores (BE, Euratom) nr. 966/2012.
31. Për të garantuar sigurinë e likuidimit vjetor të llogarive në të gjithë BE-në, duhet të përcaktohen dispozita të përbashkëta për natyrën dhe nivelin e kontrolleve që duhet të kryhen nga shtetet anëtare.
32. Për të siguruar menaxhimin e shëndoshë financiar të burimeve të BE-së, mund të jetë e nevojshme që Komisioni të bëjë korrigjime financiare. Për të garantuar siguri juridike për shtetet anëtare, është e rëndësishme të përcaktohen rrethanat nën të cilat shkeljet e legjislacionit të zbatueshëm të BE-së ose të atij të brendshëm, mund të çojnë në korrigjime financiare nga Komisioni. Për të siguruar që çdo korrigjim financiar që Komisioni mund t’u imponojë shteteve anëtare është i lidhur me mbrojtjen e interesave financiare të BE-së, ato duhet të kufizohen vetëm në rastet kur shkelja e legjislacionit të BE-së ose atij të brendshëm në mënyrë të drejtpërdrejtë ose të tërthortë ka të bëjë me përshtatshmërinë, rregullsinë, menaxhimin ose kontrollin e veprimeve dhe të shpenzimeve përkatëse. Për të garantuar proporcionalitetin, është e rëndësishme që Komisioni të marrë në konsideratë natyrën dhe peshën e shkeljes gjatë vendosjes së masës së korrigjimit financiar. Në këtë drejtim, duhet të përcaktohen kriteret për zbatimin e korrigjimeve financiare nga Komisioni dhe procedura që mund të çojë në një vendim për korrigjimin financiar.
33. Me qëllim të vendosjes së marrëdhënieve financiare ndërmjet autoriteteve përgjegjëse dhe buxhetit të BE-së, Komisioni duhet të likuidojë llogaritë e këtyre autoriteteve çdo vit. Vendimi për likuidimin e llogarive duhet të mbulojë plotësinë, saktësinë dhe vërtetësinë e llogarive, por jo përputhshmërinë e shpenzimeve me legjislacionin e BE-së.
34. Meqenëse Komisioni është përgjegjës për zbatimin e duhur të legjislacionit të BE-së sipas nenit 17 të TBE-së, ai duhet të vendosë nëse shpenzimet e kryera nga shtetet anëtare janë në përputhje me legjislacionin e BE-së. Shteteve anëtare duhet t'u jepet e drejta për të justifikuar vendimet e tyre për të kryer pagesa. Për t’iu dhënë shteteve anëtare siguri juridike dhe financiare për shpenzimet e kryera në të kaluarën, duhet të caktohet një periudhë maksimale për Komisionin që ai të vendosë se çfarë pasojash financiare vijnë nga mospërputhja.
35. Është e rëndësishme që të garantohet menaxhim financiar i shëndoshë dhe zbatim i efektshëm, duke garantuar ndërkohë transparencë, siguri juridike, aksesueshmëri në financim dhe trajtim të barabartë për përfituesit.
36. Me qëllim thjeshtësimin e përdorimit të financimit dhe zvogëlimin e rrezikut për gabime, duke siguruar diferencimin aty ku është e nevojshme për të pasqyruar specifikat e politikës, duhet të përcaktohen format e mbështetjes dhe kushtet e harmonizuara për pranueshmërinë e granteve për shpenzime, duke përfshirë opsionet e thjeshtuara të kostove. Në përputhje me parimin e subsidiaritetit, shtetet anëtare duhet të miratojnë rregulla kombëtare për përshtatshmërinë e shpenzimeve.
37. Për të nxitur disiplinën financiare, duhet të përcaktohen masat për anulimin e çdo pjese të angazhimit buxhetor në një program kombëtar, veçanërisht kur një shumë mund të përjashtohet nga anulimi i detyrimeve, sidomos kur vonesat në zbatim vijnë nga procedurat ligjore ose një ankesë administrative që ka fuqi pezulluese ose për arsye të një force madhore.
38. Për të garantuar zbatimin e duhur të rregullave të përgjithshme për anulimin, rregullat e vendosura duhet të detajojnë se si vendosen afatet për anulimin dhe si llogariten shumat përkatëse.
39. Është e rëndësishme që arritjet e financimit të BE-së të sillen në vëmendjen e publikut të gjerë. Qytetarët kanë të drejtë të dinë se si shpenzohen burimet financiare të BE-së. Përgjegjësia për të siguruar që informacioni i duhur i komunikohet publikut duhet të jetë e Komisionit, e autoriteteve përgjegjëse dhe e përfituesve. Për të siguruar efikasitet më të madh në komunikimet që i bëhen publikut të gjerë dhe sinergji më të forta midis aktiviteteve të komunikimit të ndërmarra me nismë të Komisionit, buxheti i alokuar për aktivitetet e komunikimit sipas këtij financimi të BE-së duhet të kontribuojë gjithashtu në mbulimin e komunikimit institucional të prioriteteve të përgjithshme të BE-së, me kusht që ato të kenë lidhje me objektivat e përgjithshme të financimit të BE-së në fushën e punëve të brendshme.
40. Me qëllim sigurimin e shpërndarjes së gjerë të informacionit në lidhje me financimin e BE-së në fushën e punëve të brendshme dhe informimin e përfituesve të mundshëm rreth mundësive për financim, rregullat e detajuara në lidhje me masat e informimit dhe të komunikimit, si dhe karakteristikat e caktuara teknike të këtyre masave duhet të përcaktohen në bazë të kësaj rregulloreje dhe secili shtet anëtar duhet, së paku, të krijojë një faqe interneti ose portal me informacionin e nevojshëm. Shtetet anëtare duhet të ndërmarrin forma më të drejtpërdrejta të fushatave të komunikimit në mënyrë që të informojnë siç duhet përfituesit e mundshëm, ndër të tjera, duke organizuar evenimente të rregullta publike, të ashtuquajtura ditë informimi dhe sesione trajnimi.
41. Efektiviteti i veprimeve të mbështetura, varet gjithashtu nga vlerësimi i tyre dhe shpërndarja e rezultateve të tyre. Përgjegjësitë e shteteve anëtare dhe Komisionit në këtë drejtim dhe masat për të siguruar besueshmërinë e vlerësimit dhe cilësinë e informacionit përkatës duhet të formalizohen.
42. Për të ndryshuar dispozitat e kësaj rregulloreje për parimet e përbashkëta të përshtatshmërisë së shpenzimit, kompetenca për të miratuar aktet në përputhje me nenin 290 të Traktatit për Funksionimin e Bashkimit Evropian (TFBE) duhet t’i delegohet Komisionit. Është shumë e rëndësishme që gjatë punës së tij përgatitore Komisioni të kryejë konsultimet e duhura, duke përfshirë ato në nivel ekspertësh. Gjatë përgatitjes dhe hartimit të akteve të deleguara, Komisioni duhet të sigurojë një transmetim të njëkohshëm, në kohën dhe mënyrën e duhur, të dokumenteve përkatëse pranë Parlamentit Evropian dhe Këshillit.
43. Për zbatimin e kësaj rregulloreje, duke përfshirë përgatitjen e akteve të deleguara, Komisioni duhet të konsultohet me ekspertë nga të gjithë shtetet anëtare.
44. Për të garantuar kushte të njëtrajtshme për zbatimin e kësaj rregulloreje, kompetencat zbatuese duhet t'i delegohen Komisionit. Këto kompetenca duhet të ushtrohen në përputhje me Rregulloren (BE) nr. 182/2011 të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit⁶.
45. Për zbatimin e akteve që përcaktojnë detyrime të përbashkëta për shtetet anëtare, në veçanti për dhënien e informacioneve për Komisionin duhet të përdoret procedura e ekzaminimit dhe për miratimin e akteve zbatuese në lidhje me format e modelit për sigurimin e informacionit për Komisionin, duke pasur parasysh natyrën e tyre tërësisht teknike, duhet të përdoret procedura këshilluese.
46. Meqenëse objektivat e kësaj rregulloreje, përkatësisht përcaktimi i dispozitave të përgjithshme për zbatimin e rregulloreve specifike, nuk mund të arrihen plotësisht nga shtetet anëtare, por, për shkak të shkallës dhe efekteve të masave, mund të arrihen më mirë në nivel Bashkimi Evropian, ky i fundit mund të miratojë masa në përputhje me parimin e subsidiaritetit, siç përcaktohet në nenin 5 të TBE-së. Në përputhje me parimin e proporcionalitetit, sipas përcaktimit në atë nen, kjo rregullore nuk shkon përtej asaj që është e nevojshme për arritjen e këtij objektivi.
47. Përderisa kjo rregullore parashtron rregulla të përgjithshme të nevojshme për të mundësuar zbatimin e rregulloreve specifike të cilat parashikojnë zbatueshmërinë e saj ndaj këtyre rregulloreve specifike dhe të cilat përbëjnë akte që bazohen mbi tërësinë e legjislacionit të Shengenit në raport me vendet në të cilat këto rregulla specifike janë të zbatueshme në bazë të Protokolleve bashkëlidhur si shtojcë TBE-së dhe TFBE-së ose në bazë të marrëveshjeve përkatëse, kjo rregullore duhet të zbatohet së bashku me këto rregullore specifike. Në këtë drejtim, kjo nënkupton që kjo rregullore mund të krijojë një lidhje me dhe mund të ketë një ndikim të drejtpërdrejtë në dispozitat e rregulloreve specifike që zhvillojnë tërësinë e legjislacionittë Shengenit duke ndikuar kështu në kuadrin ligjor të këtyre të fundit.
48. Në përputhje me nenin 3 të Protokollit nr. 21 "Për qëndrimin e Mbretërisë së Bashkuar dhe të Irlandës për zonën e lirisë, sigurisë dhe drejtësisë", bashkëlidhur si shtojcë TBE-së dhe TFBE-së, këto shtete anëtare kanë njoftuar dëshirën e tyre për të marrë pjesë në miratimin dhe zbatimin e kësaj rregulloreje.
49. Në përputhje me nenin 1 dhe 2 të Protokollit nr. 22 për qëndrimin e Danimarkës, bashkëlidhur si shtojcë TBE-së dhe TFBE-së, Danimarka nuk merr pjesë në miratimin e kësaj rregulloreje dhe nuk është e detyruar ta zbatojë atë apo të jetë objekt i zbatimit të saj.
50. Është me vend që periudha e zbatimit të kësaj rregulloreje të bashkërendohet me atë të zbatimit të Rregullores së Këshillit (BE, Euratom) nr. 1311/2013⁷. Për rrjedhojë, zbatimi i kësaj rregulloreje duhet të fillojë nga data 1 janar 2014.

MIRATOJNË KËTË RREGULLORE:

KREU I

DISPOZITA TË PËRGJITHSHME

Neni 1

Qëllimi dhe fusha e zbatimit

Kjo rregullore përcakton rregullat e përgjithshme për zbatimin e rregulloreve specifike në lidhje me:

1. a) financimin e shpenzimeve;
2. b) partneritetin, programimin, raportimin, monitorimin dhe vlerësimin;
3. c) menaxhimin dhe sistemet e kontrollit që do të vendosen nga shtetet anëtare; dhe
4. d) likuidimin e llogarive.

Neni 2

Përkufizime

Për qëllimet e kësaj rregulloreje zbatohen përkufizimet e mëposhtme:

1. a) "rregullore specifike" janë

— Rregullorja (BE) nr. 516/2014 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit⁸;

— Rregullorja (BE) nr. 513/2014 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit⁹; dhe

— çdo rregullore tjetër e cila parashikon zbatimin e kësaj rregulloreje;

1. b) "programimi" është procesi i organizimit, vendimmarrjes dhe financimit në disa faza që synojnë të zbatojnë, në baza shumëvjeçare, veprimin e përbashkët të BE-së dhe shteteve anëtare për të arritur objektivat e rregulloreve specifike;
2. c) "veprimi" është një projekt ose grup projektesh të përzgjedhur nga autoriteti përgjegjës i programit kombëtar në fjalë, ose nën përgjegjësinë e tij, që kontribuojnë në objektivat e përgjithshme dhe specifike të ndjekura nga rregulloret specifike;
3. d) "veprim i BE-së" është një veprim ndërkombëtar ose veprim me interes të veçantë për BE-në siç përcaktohet në rregulloret specifike;
4. e) "projekti" është një grup mjetesh specifike praktike të vendosura për të zbatuar të gjithë ose një pjesë të veprimit të një përfituesi të kontributit të BE-së;
5. f) "ndihmë emergjente" është një projekt ose një grup projektesh që trajtojnë një situatë emergjente siç përcaktohet në rregulloret specifike;
6. g) "përfituesi" është marrësi i një kontributi të BE-së në kuadër të një projekti, qoftë ai një organ publik ose privat, organizatë ndërkombëtare ose Komiteti Ndërkombëtar i Kryqit të Kuq (ICRC) ose Federata Ndërkombëtare e Shoqatave Kombëtare të Kryqit të Kuq dhe Gjysmëhënës së Kuqe.

KREU II

PARIMET E NDIHMËS

Neni 3

Parime të përgjithshme

1. Rregulloret specifike sigurojnë mbështetje, përmes programeve kombëtare, veprimeve të BE-së dhe ndihmës emergjente, e cila plotëson ndërhyrjen kombëtare, rajonale dhe lokale, duke ndjekur objektivat e BE-së dhe duke sjellë vlerë të shtuar për BE-në.
2. Komisioni dhe shtetet anëtare duhet të sigurojnë që mbështetja e ofruar sipas rregulloreve specifike dhe sipas shteteve anëtare të jetë në përputhje me aktivitetet, politikat dhe prioritetet përkatëse të BE-së dhe të plotësojë instrumentet e tjera të BE-së, duke marrë parasysh kontekstin specifik të secilit shtet anëtar.
3. Mbështetja e dhënë sipas rregulloreve specifike zbatohet në bashkëpunim të ngushtë midis Komisionit dhe shteteve anëtare.
4. Në përputhje me përgjegjësitë e tyre përkatëse, Komisioni dhe shtetet anëtare, së bashku me Shërbimin Evropian të Veprimit të Jashtëm ("EEAS") për veprimet në dhe në lidhje me vendet e treta, sigurojnë bashkërendim midis kësaj rregulloreje dhe rregulloreve specifike, dhe me politika, strategji dhe instrumente të tjera të rëndësishme të BE-së, duke përfshirë ato në kuadër të veprimit të jashtëm të BE-së.
5. Komisioni dhe shtetet anëtare, së bashku me EEAS-në, sigurojnë sipas rastit, që veprimet në dhe në lidhje me vendet e treta të kryhen në sinergji dhe në koherencë me veprime të tjera jashtë BE-së të mbështetura nga instrumentet e saj. Ata sigurojnë veçanërisht që këto veprime:
6. a) janë koherente me politikën e jashtme të BE-së, respektojnë parimin e koherencës së politikave për zhvillim dhe janë në përputhje me dokumentet strategjike të programimit për rajonin ose vendin në fjalë;
7. b) përqendrohen në masat që nuk orientohen drejt zhvillimit;
8. c) u shërbejnë interesave të politikave të brendshme të BE-së dhe janë në përputhje me aktivitetet e ndërmarra brenda tij.
9. Komisioni dhe shtetet anëtare zbatojnë parimin e menaxhimit të mirë financiar në përputhje me Rregulloren (BE, Euratom) nr. 966/2012, në veçanti në përputhje me parimet e ekonomisë, efikasitetit dhe efektivitetit, siç parashikohet në nenin 30 të kësaj rregulloreje.
10. Komisioni dhe shtetet anëtare sigurojnë efektivitetin e mbështetjes së ofruar sipas rregulloreve specifike, duke përfshirë monitorimin, raportimin dhe vlerësimin.
11. Komisioni dhe shtetet anëtare kryejnë rolet e tyre përkatëse në lidhje me këtë rregullore dhe rregulloret speciale me qëllim zvogëlimin e barrës administrative për përfituesit, shtetet anëtare dhe Komisionin, duke marrë parasysh parimin e proporcionalitetit.

Neni 4

Përputhja me legjislacionin e BE-së dhe atë të brendshëm

Veprimet e financuara nga rregulloret specifike përputhen me legjislacionin e zbatueshëm të BE-së dhe atë të brendshëm.

Neni 5

Mbrojtja e interesave financiare të Bashkimit Evropian

1. Komisioni merr masat e nevojshme për të garantuar se gjatë zbatimit të masave të financuara sipas kësaj rregulloreje dhe rregulloreve specifike, interesat financiare të BE-së do të mbrohen nëpërmjet përdorimit të masave parandaluese kundër mashtrimit, korrupsionit dhe çdo veprimtarie tjetër të paligjshme nga kontrollet efektive, nëpërmjet rikuperimit të shumave të paguara gabimisht nëse konstatohen parregullsi, dhe sipas rastit, nëpërmjet penaliteteve financiare dhe administrative efikase, proporcionale dhe shtrënguese.
2. Shtetet anëtare parandalojnë, zbulojnë dhe korrigjojnë parregullsitë dhe rikuperojnë shumat e paguara padrejtësisht së bashku me çdo kamatvonesë. Ata ia njoftojnë ato Komisionit dhe e mbajnë atë të informuar për çdo progres të konsiderueshëm në procedurat administrative dhe ligjore përkatëse.
3. Kur shumat e paguara padrejtësisht ndaj një përfituesi, si rezultat i fajit ose neglizhencës nga ana e një shteti anëtar nuk mund të rikuperohen, ai shtet anëtar është përgjegjës për rimbursimin e shumave përkatëse në buxhetin e BE-së.
4. Shtetet anëtare ofrojnë parandalim efektiv kundër mashtrimit, veçanërisht për sa u përket zonave me një nivel më të lartë rreziku. Një parandalim i tillë vepron si pengesë, duke marrë parasysh përfitimet si dhe proporcionalitetin e masave.
5. Komisioni ka kompetencën të miratojë aktet e deleguara në përputhje me nenin 58 për detyrimet e shteteve anëtare të përcaktuara në paragrafët 2 dhe 3 të këtij neni.
6. Komisioni përcakton, nëpërmjet akteve zbatuese, shpeshtësinë e raportimit të parregullsive dhe formatin e raportimit që do të përdoret. Këto akte zbatuese miratohen në përputhje me procedurën këshillimore të përmendur në nenin 59, paragrafi 2.
7. Komisioni ose përfaqësuesit e tij dhe Gjykata e Audituesve kanë kompetenca për të ushtruar kontroll në bazë të dokumentacionit dhe në terren, mbi të gjithë përfituesit e granteve, kontraktorët dhe nënkontraktorët që kanë marrë fonde të BE-së sipas kësaj rregulloreje dhe rregulloreve specifike.
8. OLAF-i mund të kryejë hetime, duke përfshirë kontrolle dhe inspektime në terren, në përputhje me dispozitat dhe procedurat e përcaktuara në Rregulloren (BE, Euratom) nr. 883/2013 të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit10 dhe Rregullores së Këshillit (Euratom, KE) nr. 2185/9611, me qëllim që të përcaktohet nëse ka pasur mashtrime, korrupsion ose ndonjë veprimtari tjetër të jashtëligjshme që ndikon në interesat financiare të BE-së në lidhje me një marrëveshje për grante, vendim për grante ose një kontratë të financuar në përputhje me këtë rregullore dhe rregulloret specifike.
9. Pa cenuar paragrafët 1, 7 dhe 8, marrëveshjet e bashkëpunimit me vendet e treta dhe me organizatat ndërkombëtare, kontratat, marrëveshjet për grante dhe vendimet për grante që rezultojnë nga zbatimi i kësaj rregulloreje dhe rregulloreve specifike, përmbajnë dispozita të caktuara që i japin shprehimisht Komisionit, Gjykatës së Audituesve dhe OLAF-it kompetencat për të kryer këto kontrolle dhe hetime, sipas kompetencave të tyre përkatëse.

KREU III

KUADRI FINANCIAR PËR MASAT E BE-SË, ASISTENCËN EMERGJENTE DHE TEKNIKE

Neni 6

Kuadri i zbatimit

1. Komisioni përcakton shumën e përgjithshme të vënë në dispozicion për veprimet e BE-së, ndihmën emergjente dhe asistencën teknike, me iniciativën e Komisionit, sipas ndarjeve vjetore të buxhetit të BE-së.
2. Komisioni miraton, nëpërmjet akteve zbatuese, programin e punës për veprimet e BE-së dhe ndihmën emergjente. Këto akte zbatuese miratohen në përputhje me procedurën e shqyrtimit të përmendur në nenin 59, paragrafi 3.
3. Për të siguruar disponueshmërinë në kohë të burimeve, Komisioni mund të miratojë veçmas një program pune për ndihmë emergjente.
4. Veprimet e BE-së, ndihma emergjente dhe asistenca teknike me iniciativë të Komisionit mund të zbatohen drejtpërdrejtë nga Komisioni apo përmes agjencive ekzekutive, ose tërthorazi, nga ente dhe persona të ndryshëm nga shtete anëtare në përputhje me nenin 60 të rregullores (BE, Euratom) nr. 966/2012.

Neni 7

Ndihma emergjente

1. Në përgjigje të një situate emergjente sipas përcaktimit në rregulloret specifike, Komisioni mund të vendosë të ofrojë ndihmë emergjente. Në raste të tilla, ai lajmëron Parlamentin Evropian dhe Këshillin në kohën e duhur.
2. Brenda kufijve të burimeve në dispozicion, ndihma emergjente mund të arrijë deri në 100 % të shpenzimeve të pranueshme.
3. Ndihma emergjente mund të konsistojë në ndihmë për shtetet anëtare dhe për vende të treta, në përputhje me objektivat dhe veprimet e përcaktuara në rregulloret specifike.
4. Ndihma emergjente mund të mbështesë shpenzimet të cilat janë bërë përpara datës së dorëzimit të aplikimit për grant apo kërkesës për ndihmë, por jo më parë se 1 janari 2014, kur është e nevojshme për zbatimin e veprimit.
5. Ndihma emergjente mund të marrë formën e granteve që u jepen drejtpërdrejt agjencive të BE-së.

Neni 8

Veprimet e BE-së dhe ndihma emergjente në ose në lidhje me vendet e treta

1. Komisioni mund të vendosë të financojë veprime dhe ndihma financiare në ose në lidhje me vende të treta në përputhje me objektivat dhe veprimet e përcaktuara në rregulloret specifike.
2. Kur veprime të tilla zbatohen drejtpërsëdrejti, subjektet që lejohen të dorëzojnë aplikime për grant janë si më poshtë:
3. a) Shtetet anëtare;
4. b) vendet e treta, në raste plotësisht të justifikuara kur një grant është i nevojshëm për arritjen e objektivave të kësaj rregulloreje dhe rregulloreve specifike;
5. c) organet e përbashkëta të ngritura nga vende të treta dhe BE ose nga shtete anëtare;
6. d) organizatat ndërkombëtare, duke përfshirë organizatat rajonale, organet e OKB-së, departamentet dhe misionet, institucionet financiare ndërkombëtare dhe bankat zhvillimore e institucionet e juridiksionit ndërkombëtar për aq sa ato kontribuojnë në objektivat e rregulloreve specifike në fjalë;
7. e) ICRC-ja dhe Federata Ndërkombëtare e Shoqatave Kombëtare të Kryqit të Kuq dhe Gjysmëhënës së Kuqe;
8. f) organizatat joqeveritare të themeluara dhe të regjistruara në BE dhe në vendet e lidhura me zbatimin, përdorimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionittë Shengenit;
9. g) Agjencitë e BE-së për ndihmën emergjente.

Neni 9

Asistenca teknike me iniciativë të Komisionit

1. Me iniciativën ose në emër të Komisionit, rregulloret specifike mund të mbështesin masat dhe aktivitetet përgatitore, monitoruese, administrative dhe të asistencës teknike, ato vlerësuese dhe kontrolluese të nevojshme për zbatimin e kësaj rregulloreje dhe rregulloreve specifike.
2. Masat dhe aktivitetet e përmendura në paragrafin 1 mund të përfshijnë:
3. a) asistencën për përgatitjen e projektit dhe vlerësimin;
4. b) mbështetjen për forcimin institucional dhe zhvillimin e kapacitetit administrativ për menaxhimin e efektshëm të kësaj rregulloreje dhe rregulloreve specifike;
5. c) masat që lidhen me analizën, menaxhimin, monitorimin, shkëmbimin e informacionit dhe zbatimin e kësaj rregulloreje dhe rregulloreve specifike, si dhe masat në lidhje me zbatimin e sistemeve të kontrollit dhe asistencës teknike dhe administrative;
6. d) vlerësimet, raportet e ekspertëve, statistikat dhe studimet, duke përfshirë ato të një natyre të përgjithshme, në lidhje me funksionimin e rregulloreve specifike;
7. e) veprimet për shpërndarjen e informacionit, mbështetjen e rrjetëzimit, kryerjen e aktiviteteve të komunikimit, ngritjen e ndërgjegjësimit dhe promovimin e bashkëpunimit dhe shkëmbimin e përvojave, duke përfshirë edhe vendet e treta. Për të siguruar efikasitet më të madh në komunikimet që i bëhen publikut të gjerë dhe sinergji më të forta midis aktiviteteve të komunikimit të ndërmarra me nismë të Komisionit, buxheti i alokuar për aktivitetet e komunikimit sipas kësaj rregulloreje, kontribuon gjithashtu në mbulimin e komunikimit institucional të prioriteteve politike të BE-së, me kusht që ato të kenë lidhje me objektivat e përgjithshme të kësaj rregulloreje dhe rregulloreve specifike;
8. f) instalimin, përditësimin, funksionimin dhe ndërlidhjen e sistemeve kompjuterike për menaxhim, monitorim, auditim, kontroll dhe vlerësim;
9. g) hartimin e një kuadri të përbashkët për vlerësimin dhe monitorimin, si dhe një sistem treguesish, duke marrë parasysh, sipas rastit, treguesit kombëtarë;
10. h) veprimet për të përmirësuar metodat e vlerësimit dhe shkëmbimin e informacionit për praktikat e vlerësimit;
11. konferenca, seminare dhe informacione të tjera të përbashkëta dhe masa trajnuese për zbatimin e kësaj rregulloreje dhe rregulloreve speciale për autoritetet kompetente dhe përfituesit;
12. j) veprimet që lidhen me zbulimin dhe parandalimin e mashtrimit;
13. k) veprimet që lidhen me auditin.
14. Këto masa dhe aktivitete të përmendura në paragrafin 1 mund të prekin kuadro financiare të mëparshme dhe të mëvonshme.

KREU IV

PROGRAMET KOMBËTARE

SEKSIONI 1

KUADRI I PROGRAMIMIT DHE I ZBATIMIT

Neni 10

Programimi

Objektivat e rregulloreve specifike ndiqen në kuadër të programit shumëvjeçar për periudhën 2014-20, duke iu nënshtruar rishikimit afatmesëm në përputhje me nenin 15.

Neni 11

Ndërhyrja subvencionuese dhe proporcionale

1. Shtetet anëtare dhe autoritetet e tyre kompetente, siç përcaktohet në nenin 25, janë përgjegjëse për zbatimin e programeve dhe kryerjen e detyrave të tyre sipas kësaj rregulloreje dhe rregulloreve speciale në nivelin e duhur, në përputhje me kuadrin institucional, ligjor dhe financiar të shtetit anëtar në fjalë dhe në përputhje me këtë rregullore dhe rregulloret specifike.
2. Masat për zbatimin dhe përdorimin e mbështetjes së parashikuar në rregulloret e veçanta, dhe në veçanti burimet financiare dhe administrative të kërkuara në lidhje me raportimin, vlerësimin, menaxhimin dhe kontrollin, duhet të marrin parasysh parimin e proporcionalitetit duke pasur parasysh nivelin e mbështetjes së alokuar, duke ulur kështu barrën administrative dhe duke lehtësuar zbatimin efikas.

Neni 12

Partneriteti

1. Secili shtet anëtar, në përputhje me rregullat dhe praktikat e tij të brendshme dhe sipas çdo kërkese të zbatueshme të sigurisë, organizon një partneritet me autoritetet dhe organet përkatëse për të përmbushur rolin e përcaktuar në paragrafin 3. Partneriteti krijohet nga autoritetet përkatëse publike në nivel kombëtar, rajonal dhe lokal, aty ku është e zbatueshme. Gjithashtu, aty ku shihet e përshtatshme, përfshin organizatat ndërkombëtare, organizatat joqeveritare dhe partnerët socialë përkatës.
2. Partneriteti kryhet në përputhje të plotë me juridiksionin përkatës institucional, juridik dhe financiar të secilës kategori partnere.
3. Shteti anëtar përfshin partneritetin në përgatitjen, zbatimin, monitorimin dhe vlerësimin e programeve kombëtare. Përbërja e partneritetit mund të ndryshojë në faza të ndryshme të programit.
4. Çdo shtet anëtar ngre një komitet monitorues për të mbështetur zbatimin e programeve kombëtare.
5. Komisioni mund të ofrojë udhëzime për monitorimin e programeve kombëtare dhe, kur është e nevojshme dhe në marrëveshje me shtetin anëtar në fjalë, mund të marrë pjesë në punën e komitetit të monitorimit në cilësinë e këshilltarit.

Neni 13

Dialogu politik

1. Për të lehtësuar përgatitjen e programeve kombëtare, secili shtet anëtar dhe Komisioni zhvillojnë një dialog në nivelin e zyrtarëve të lartë, duke marrë parasysh afatet kohore përkatëse të përcaktuara në nenin 14. Dialogu përqendrohet në rezultatet e përgjithshme që duhet të arrihen nëpërmjet programeve kombëtare me qëllim adresimin e nevojave dhe prioriteteve të shteteve anëtare në fushat e ndërhyrjes të mbuluara nga rregulloret e veçanta, duke marrë parasysh situatën bazë në shtetin anëtar dhe objektivat e rregulloreve specifike. Dialogu shërben gjithashtu si një mundësi për të shkëmbyer pikëpamjet për veprimet e BE-së. Rezultati i dialogut shërben si një udhëzues për përgatitjen dhe miratimin e programeve kombëtare dhe duhet të përfshijë një tregues për datën e pritshme të dorëzimit të programeve kombëtare të shtetit anëtar në Komision, gjë e cila do të mundësojë miratimin në kohë të programit. Ai rezultat regjistrohet në një procesverbal të miratuar.
2. Në rastin e veprimeve që do të zbatohen në dhe në raport me vendet e treta, këto veprime nuk janë drejtpërdrejtë të orientuara drejt zhvillimit dhe dialogu i politikave kërkon koherencë të plotë me parimet dhe objektivat e përgjithshme të veprimit të jashtëm të BE-së dhe politikën e jashtme në lidhje me vendin ose rajonin në fjalë.
3. Pas përfundimit të dialogut të politikave, Komisioni informon Parlamentin Evropian për rezultatin e përgjithshëm.
4. Nëse konsiderohet e përshtatshme nga një shtet anëtar dhe nga Komisioni, dialogu i politikave mund të përsëritet pas rishikimit afatmesëm të përmendur në nenin 15, me qëllim që të rivlerësojë nevojat e atij shteti anëtar dhe prioritetet e BE-së.

Neni 14

Përgatitja dhe miratimi i programeve kombëtare

1. Çdo shtet anëtar propozon, në bazë të rezultatit të dialogut të politikave të përmendur në nenin 13, paragrafi 1, një program kombëtar shumëvjeçar në përputhje me rregulloret specifike.
2. Çdo program kombëtar i propozuar mbulon vitet financiare të periudhës prej 1 janarit 2014 deri më 31 dhjetor 2020 dhe përbëhet nga elementët e mëposhtëm:
3. a) një përshkrim të situatës bazë në shtetin anëtar, i plotësuar me informacionin e nevojshëm faktik për të vlerësuar saktë kërkesat;
4. b) një analizë të kërkesave në shtetin anëtar dhe objektivat kombëtare të hartuara për të përmbushur këto kërkesa gjatë periudhës së mbuluar nga programi;
5. c) një strategji të përshtatshme që identifikon objektivat që duhet të ndiqen me mbështetjen e buxhetit të BE-së, me synimet për arritjen e tyre, një kalendar tregues dhe shembuj të veprimeve të parashikuara për përmbushjen e këtyre objektivave;
6. d) një përshkrim se si janë mbuluar objektivat e rregulloreve specifike;
7. e) mekanizmat që sigurojnë bashkërendimin ndërmjet instrumenteve të përcaktuara nga rregulloret specifike dhe instrumentet e tjera të BE-së dhe ato të brendshme;
8. f) informacionet për kuadrin e monitorimit dhe vlerësimit që duhet të ngrihen dhe treguesit që do të përdoren për të matur progresin në zbatimin e objektivave të ndjekura në lidhje me situatën bazë në shtetin anëtar;
9. g) Dispozitat zbatuese për programin kombëtar që përfshijnë identifikimin e autoriteteve kompetente dhe një përshkrim përmbledhës të sistemit të menaxhimit dhe kontrollit të parashikuar;
10. h) një përshkrim përmbledhës i qasjes së zgjedhur për zbatimin e parimit të partneritetit të përcaktuar në nenin 12;
11. një projekt-plan financimi i ndarë sipas treguesve për secilin vit financiar të periudhës, duke përfshirë një tregues të shpenzimeve të asistencës teknike;
12. j) mekanizmat dhe metodat që do të përdoren për të publikuar programin kombëtar.
13. Shtetet anëtare i dorëzojnë Komisionit programet kombëtare të propozuara jo më vonë se tre muaj pas përfundimit të dialogut të politikave të përmendura në nenin 13.
14. Komisioni miraton, nëpërmjet akteve zbatuese, modelin sipas të cilit hartohen programet kombëtare. Këto akte zbatuese miratohen në përputhje me procedurën e shqyrtimit të përmendur në nenin 59, paragrafi 3.
15. Përpara miratimit të një programi kombëtar të propozuar, Komisioni shqyrton:
16. a) konsistencën e tij me objektivat e rregulloreve specifike dhe rezultatin e dialogut të politikave të përmendur në nenin 13, paragrafi1;
17. b) shpërndarjen e financimit të BE-së midis objektivave duke marrë në konsideratë kërkesat e rregulloreve specifike dhe, kur është e nevojshme, arsyetimin për çdo devijim nga përqindjet minimale të përcaktuara në rregulloret specifike;
18. c) rëndësinë e objektivave, synimeve, treguesve, kalendarit dhe shembujve të veprimeve të parashikuara në programin kombëtar të propozuar në kuadër të strategjisë së propozuar nga shtetet anëtare;
19. d) rëndësinë e dispozitave zbatuese të përmendura në germën "g" të paragrafit 2, në kuadër të veprimeve të parashikuara;
20. e) pajtueshmërinë e programit të propozuar me legjislacionin e BE-së;
21. f) plotësimin me mbështetjen e dhënë nga fonde të tjera të BE-së, përfshirë Fondin Evropian Social;
22. g) aty ku është e zbatueshme sipas një rregulloreje specifike, për objektivat dhe shembujt e veprimeve në ose në lidhje me vende të treta, koherencën me parimet dhe objektivat e përgjithshme të veprimit të jashtëm të BE-së dhe politikës së jashtme që lidhet me vendin ose rajonin në fjalë.
23. Komisioni jep komentet e veta brenda tre muajve nga data e dorëzimit të programit kombëtar të propozuar. Kur Komisioni konsideron se një program i propozuar kombëtar është në kundërshtim me objektivat e rregullores specifike, në kuadër të strategjisë kombëtare, ose se fondet e BE-së që duhet t’u alokohen këtyre objektivave janë të pamjaftueshme ose se programi nuk është në përputhje me legjislacionin e BE-së, ai fton shtetin anëtar në fjalë që të paraqesë të gjitha informacionet e nevojshme shtesë dhe, sipas rastit, të ndryshojë programin e propozuar kombëtar.
24. Komisioni miraton çdo program kombëtar jo më vonë se gjashtë muaj pas paraqitjes formale nga shteti anëtar, me kusht që çdo koment i bërë nga Komisioni të jetë marrë parasysh në mënyrën e duhur.
25. Pa cenuar paragrafin 7, Komisioni informon Parlamentin Evropian për rezultatin e përgjithshëm të zbatimit të paragrafëve 5 dhe 6, duke përfshirë pajtueshmërinë me ose derogimin nga përqindjet minimale të përcaktuara për çdo objektiv në rregulloret specifike përkatëse.
26. Në kuadër të rrethanave të reja ose të paparashikuara, me iniciativën e Komisionit ose të shtetit anëtar në fjalë, një program kombëtar i miratuar mund të rishqyrtohet dhe, nëse është e nevojshme, të rishikohet për pjesën e mbetur të periudhës së programimit.

Neni 15

Rishikimi afatmesëm

1. Në vitin 2018, Komisioni dhe çdo shtet anëtar rishikojnë situatën, në kuadër të raporteve të përkohshme të vlerësimit të paraqitura nga shtetet anëtare në përputhje me germën "a" të nenit 57, paragrafi 1, dhe në kuadër të zhvillimeve në politikat e BE-së dhe në shtetin anëtar në fjalë.
2. Pas rishikimit të përmendur në paragrafin 1 dhe në kuadër të rezultateve të tij, programet kombëtare mund të rivlerësohen.
3. Rregullat e përcaktuara në nenin 14 për përgatitjen dhe miratimin e programeve kombëtare zbatohen rast pas rasti për përgatitjen dhe miratimin e programeve kombëtare të rishikuara.
4. Pas përfundimit të rishikimit afatmesëm dhe si pjesë e vlerësimit të përkohshëm të përmendur në germën "a" të nenit 57, paragrafi 2, Komisioni raporton për rishikimin afatmesëm në Parlamentin Evropian, Këshillin, Komitetin Ekonomik dhe Social Evropian dhe Komitetin e Rajoneve.

Neni 16

Struktura e financimit

1. Kontributet financiare të siguruara në zbatim të programeve kombëtare marrin formën e granteve.
2. Veprimet në zbatim të programeve kombëtare bashkëfinancohen nga burime publike ose private, janë me natyrë jofitimprurëse dhe nuk janë subjekt i financimit nga burime të tjera të mbuluara nga buxheti i BE-së.
3. Kontributi nga buxheti i BE-së nuk duhet të kalojë 75% të shpenzimeve totale të pranueshme të një projekti.
4. Kontributi nga buxheti i BE-së mund të rritet në 90% në zbatim të veprimeve specifike ose prioriteteve strategjike siç përcaktohen në rregulloret specifike.
5. Kontributi nga buxheti i BE-së mund të rritet në 90% në rrethana plotësisht të justifikuara, për shembull kur, për shkak të trysnisë ekonomike mbi buxhetin kombëtar, projektet nuk do të zbatoheshin dhe objektivat e programit kombëtar nuk do të arriheshin.
6. Kontributi nga buxheti i BE-së për asistencën teknike me iniciativën e shteteve anëtare mund të arrijë deri në 100% të totalit të shpenzimeve të pranueshme.

Neni 17

Parimet e përgjithshme të pranueshmërisë

1. Pranueshmëria e shpenzimeve përcaktohet në bazë të rregullave kombëtare, përveç rasteve kur në këtë rregullore ose në rregulloret specifike përcaktohen rregulla të veçanta.
2. Në përputhje me rregulloret specifike, që shpenzimet të jenë të pranueshme, ato duhet të jenë:
3. a) brenda fushës së zbatimit të rregulloreve specifike dhe objektivave të tyre;
4. b) të nevojshme për të kryer aktivitetet e mbuluara nga projekti në fjalë;
5. c) të arsyeshme dhe në përputhje me parimet e menaxhimit të shëndoshë financiar, në veçanti raporti cilësi/çmim dhe kosto-efektivitet.
6. Shpenzimet janë të pranueshme për mbështetje sipas rregulloreve specifike nëse:
7. a) janë kryer nga një përfitues ndërmjet 1 janarit 2014 dhe 31 dhjetorit 2022; dhe
8. b) janë shpërndarë nga autoriteti përgjegjës i caktuar ndërmjet 1 janarit 2014 dhe 30 qershorit 2023.
9. Duke deroguar nga paragrafi 3, shpenzimet e paguara në 2014 janë gjithashtu të pranueshme kur janë paguar nga autoriteti përgjegjës përpara caktimit të tij formal në përputhje me nenin 26, me kusht që sistemet e menaxhimit dhe të kontrollit të zbatuara përpara caktimit formal janë në thelb të njëjta me ato në fuqi pas caktimit formal të autoritetit përgjegjës.
10. Shpenzimet e përfshira në kërkesat e pagesës nga përfituesi tek autoriteti përgjegjës mbështeten me fatura ose dokumente kontabël me forcë provuese të barasvlershme, përveç formave të mbështetjes në zbatim të germave "b", "c" dhe "d" të nenit 18, paragrafi 1. Për këto forma të mbështetjes, duke deroguar nga paragrafi 3 i këtij neni, shumat e përfshira në kërkesën për pagesë janë të barabarta me koston e rimbursuar për përfituesin nga autoriteti përgjegjës.
11. Të ardhurat neto të gjeneruara drejtpërdrejt nga një projekt gjatë zbatimit të tij, të cilat nuk janë marrë parasysh në kohën e miratimit të projektit, zbriten nga shpenzimet e pranueshme të projektit jo më vonë se në kërkesën përfundimtare të pagesës të dorëzuar nga përfituesi.

Neni 18

Shpenzimet e pranueshme

1. Shpenzimet e pranueshme mund të rimbursohen në mënyrat e mëposhtme:
2. a) rimbursimi i kostove të pranueshme realisht të mbuluara dhe të paguara, duke përfshirë, sipas rastit, amortizimin;
3. b) nivelet standarde të kostove për njësi;
4. c) shuma të përgjithshme;
5. d) financimi me normë të sheshtë i vendosur nga zbatimi i një përqindjeje ndaj një ose më tepër kategorive të kostove.
6. Opsionet e përmendura në paragrafin 1 mund të kombinohet ku çdo opsion mbulon kategori të ndryshme kostosh, ose ku ato përdoren për projekte të ndryshme që formojnë një pjesë të një veprimi ose për fazat e mëtejshme të një veprimi.
7. Kur një projekt zbatohet ekskluzivisht përmes prokurimit publik të punëve, të mirave ose shërbimeve, zbatohet vetëm germa "a" e paragrafit 1. Kur prokurimi publik në një projekt bëhet vetëm për disa kategori kostosh, mund të zbatohen të gjitha opsionet e përmendura në paragrafin 1.
8. Shumat e përmendura në germat "b", "c" dhe "d" të paragrafit 1 përcaktohen në një nga mënyrat e mëposhtme:
9. a) një metodë përllogaritjeje e drejtë, e barabartë dhe e verifikueshme bazuar në:
10. të dhëna statistikore ose informacione të tjera objektive;
11. të dhënat e verifikuara historike të përfituesve individualë; ose

III. zbatimin e praktikave të zakonshme të kontabilitetit të kostove të përfituesve individualë;

1. b) në përputhje me rregullat për zbatimin e nivelit standard të kostove për njësi, shumës totale dhe normave të sheshta të zbatueshme në politikat e BE-së për një lloj të ngjashëm projekti dhe përfituesi;
2. c) në përputhje me rregullat për zbatimin e nivelit standard të kostove për njësi, shumës totale dhe normave të sheshta të zbatueshme sipas skemave për grante të financuara tërësisht nga shteti anëtar në fjalë për një lloj të ngjashëm projekti dhe përfituesi.
3. Dokumenti që përcakton kushtet për mbështetje për çdo projekt, përcakton metodën që do të zbatohet për të përcaktuar kostot e projektit dhe kushtet për pagesën e grantit.
4. Kur zbatimi i një projekti krijon kosto të tërthorta, ato mund të llogariten si një normë e sheshtë në një nga mënyrat e mëposhtme:
5. a) një normë e sheshtë deri në 25 % të kostove të pranueshme të drejtpërdrejta, me kusht që norma të llogaritet mbi bazat e një metode përllogaritjeje të drejtë, të barabartë dhe të verifikueshme ose një metode të zbatuar sipas skemave të granteve të financuara tërësisht nga shteti anëtar në fjalë për një lloj të ngjashëm projekti dhe përfituesi;
6. b) një normë e sheshtë deri në 15 % të kostove të pranueshme të drejtpërdrejta të stafit pa një kërkesë që shteti anëtar në fjalë të kryejë një llogaritje për të përcaktuar normën e zbatueshme;
7. c) një normë e sheshtë e zbatuar për kostot e pranueshme të drejtpërdrejta të bazuara në metoda ekzistuese dhe normat përkatëse, e zbatueshme në politikat e BE-së për një lloj të ngjashëm projekti dhe përfituesi.
8. Për qëllimet e përcaktimit të kostove të stafit që lidhen me zbatimin e një projekti, norma e zbatueshme për orë mund të llogaritet duke pjesëtuar kostot më të fundit vjetore bruto të punës të dokumentuara me 1720 orë.
9. Përveç metodave të përcaktuara në paragrafin 4, kur kontributi nga buxheti i BE-së nuk kalon 100 000 euro, shumat e përmendura në germat "b", "c" dhe "d" të paragrafit 1 mund të përcaktohen rast pas rasti duke iu referuar një draft buxheti të miratuar paraprakisht nga autoriteti përgjegjës.
10. Kostot e amortizimit mund të konsiderohen si të pranueshme kur plotësohen kushtet e mëposhtme:
11. a) e lejojnë rregullat e pranueshmërisë së programit kombëtar;
12. b) shuma e shpenzimeve arsyetohet siç duhet nga dokumentet mbështetëse me vlera provuese të njëjta me faturat për kostot e pranueshme, kur rimbursohen në formën e përmendur në germën "a" të paragrafit 1;
13. c) kostot lidhen ekskluzivisht me periudhën e mbështetjes për projektin;
14. d) mbështetja nga buxheti i BE-së nuk ka kontribuar në blerjen e aseteve të amortizuara.
15. Pa cenuar nenin 43, për qëllimet e paragrafit 8 të këtij neni shtetet anëtare monedha e të cilave nuk është euro, mund të përdorin normën e konvertimit në euro të caktuar në datën e miratimit të projektit ose nënshkrimit të marrëveshjes së projektit bazuar në kursin mujor të këmbimit kontabël të publikuar në mënyrë elektronike nga Komisioni. Norma e konvertimit në euro nuk pëson ndryshime në rrjedhën e projektit.

Neni 19

Shpenzimet e papranueshme

Kostot e mëposhtme nuk janë të pranueshme për një kontribut nga Buxheti i BE-së sipas rregulloreve specifike:

1. a) interesi mbi borxhin;
2. b) blerja e trojeve mbi të cilat nuk është ndërtuar;
3. c) blerja e trojeve mbi të cilat është ndërtuar, kur trualli është i nevojshëm për zbatimin e projektit, në një shumë që e tejkalon 10 % të totalit të shpenzimeve të pranueshme për projektin në fjalë;
4. d) tatimin mbi vlerën shtuar (TVSH), përveç rasteve kur nuk është i rikuperueshëm sipas legjislacionit të brendshëm për TVSH-në.

Neni 20

Asistenca teknike me iniciativë të shteteve anëtare

1. Me iniciativën e një shteti anëtar për secilin program kombëtar, rregulloret specifike mund të mbështesin veprimet për përgatitjen, menaxhimin, monitorimin, vlerësimin, informimin dhe komunikimin, rrjetëzimin, kontrollin dhe auditimin, si dhe masat për përforcimin e kapacitetit administrativ për zbatimin e kësaj rregulloreje dhe rregulloreve specifike.
2. Masat e përmendura në paragrafin 1 mund të përfshijnë:
3. a) shpenzimet që lidhen me përgatitjen, përzgjedhjen, vlerësimin, menaxhimin dhe monitorimin e programit, veprimeve ose projekteve;
4. b) shpenzimet që lidhen me auditimet dhe kontrollet në terren të veprimeve ose projekteve;
5. c) shpenzimet që lidhen me vlerësimet e programit, veprimeve ose projekteve;
6. d) shpenzimet që lidhen me informacionin, shpërndarjen dhe transparencën në lidhje me programin, veprimet ose projektet, duke përfshirë shpenzimet që rrjedhin nga zbatimi i nenit 53 dhe shpenzimet për fushatat për të informuar dhe rritur ndërgjegjësimin në lidhje me qëllimin e programit, të organizuar, ndër të tjera, në nivel lokal;
7. e) shpenzimet për blerjen, instalimin dhe mirëmbajtjen e sistemeve kompjuterike për menaxhimin, monitorimin dhe vlerësimin e kësaj rregulloreje dhe rregulloreve specifike;
8. f) shpenzimet për mbledhjet e komisioneve dhe nënkomisioneve monitoruese në lidhje me zbatimin e veprimeve; duke përfshirë kostot e ekspertëve dhe pjesëmarrësve të tjerë në ato komitete dhe duke përfshirë pjesëmarrësit e vendeve të treta, kur prania e tyre është thelbësore për zbatimin efektiv të programeve, veprimeve ose projekteve;
9. g) shpenzimet për përforcimin e kapacitetit administrativ për zbatimin e kësaj rregulloreje dhe rregulloreve specifike.
10. Shumat e përcaktuara mund të përdoren nga shtetet anëtare për të mbështetur masat për uljen e barrës administrative për përfituesit dhe autoritetet kompetente të përmendura në nenin 25, përfshirë sistemin e shkëmbimit të të dhënave elektronike, si edhe aksionet për të forcuar kapacitetet e autoriteteve të shteteve anëtare dhe përfituesve në lidhje me administrimin dhe përdorimin e mbështetjes së parashikuar në rregulloret specifike.
11. Këto veprime mund të prekin kuadro financiare të mëparshme dhe të mëvonshme.
12. Kur një ose më shumë autoritete kompetente janë të përbashkëta për më shumë se një program kombëtar, shumat e përcaktuara për shpenzimet e asistencës teknike për secilin nga programet në fjalë mund të bashkohen, pjesërisht ose tërësisht.

SEKSIONI 2

MENAXHIMI DHE KONTROLLI

Neni 21

Parimet e përgjithshme të sistemeve të menaxhimit dhe të kontrollit

Për zbatimin e programit të tij kombëtar, çdo shtet anëtar krijon sisteme të menaxhimi dhe të kontrollit, të cilat parashikojnë:

1. a) një përshkrim të funksioneve të çdo autoriteti të përfshirë në menaxhimin, kontrollin, dhe alokimin e funksioneve brenda secilit autoritet;
2. b) përputhshmërinë me parimin e ndarjes së funksioneve midis dhe brenda autoriteteve të tilla;
3. c) procedurat për garantimin e korrektësisë dhe të rregullsisë së shpenzimeve të deklaruara;
4. d) sistemet e kompjuterizuara për kontabilizimin, ruajtjen dhe transmetimin e të dhënave financiare dhe të dhënave mbi treguesit, për monitorimin dhe raportimin;
5. e) sistemet për raportimin dhe monitorimin ku autoriteti përgjegjës ia beson ekzekutimin e detyrave një organi tjetër;
6. f) masat për auditin e funksionimit të sistemeve të menaxhimit dhe kontrollit;
7. g) sistemet dhe procedurat për të siguruar një gjurmë të përshtatshme të auditit;
8. h) parandalimin, zbulimin dhe korrigjimin e parregullsive, duke përfshirë mashtrimin, si dhe rikuperimin e shumave të paguara padrejtësisht, së bashku me çdo kamatvonesë.

Neni 22

Përgjegjësitë në menaxhimin e përbashkët

Në përputhje me parimin e menaxhimit të përbashkët, shtetet anëtare dhe Komisioni janë përgjegjës për menaxhimin dhe kontrollin e programeve kombëtare sipas përgjegjësive të tyre përkatëse të përcaktuara në këtë rregullore dhe në rregulloret specifike.

Neni 23

Përgjegjësitë e përfituesve

Përfituesit bashkëpunojnë plotësisht me Komisionin dhe autoritetet kompetente kur kryejnë funksionet dhe detyrat e tyre në lidhje me këtë rregullore dhe rregulloret specifike.

Neni 24

Përgjegjësitë e shteteve anëtare

1. Shtetet anëtare përmbushin detyrimet e menaxhimit, kontrollit dhe auditit dhe marrin përgjegjësitë përkatëse, të cilat përcaktohen në rregullat për menaxhimin e përbashkët të përcaktuara në Rregulloren (BE, Euratom) nr. 966/2012 dhe në këtë rregullore.
2. Shtetet anëtare sigurohen që sistemet e tyre të menaxhimit dhe të kontrollit për programet kombëtare të ngrihen në përputhje me këtë rregullore dhe që ato sisteme të funksionojnë në mënyrë efektive.
3. Shtetet anëtare alokojnë burime të përshtatshme për çdo autoritet kompetent që ata të kryejnë funksionet e tyre gjatë gjithë periudhës së programimit.
4. Shtetet anëtare krijojnë rregulla dhe procedura transparente për përzgjedhjen dhe zbatimin e projekteve në përputhje me këtë rregullore dhe rregulloret specifike.
5. Të gjitha shkëmbimet zyrtare të informacionit ndërmjet shtetit anëtar dhe Komisionit kryhen duke përdorur një sistem elektronik për shkëmbimin e të dhënave. Komisioni përcakton, nëpërmjet akteve zbatuese, kushtet të cilat duhet të përmbushë sistemi i shkëmbimit elektronik të të dhënave. Këto akte zbatuese miratohen në përputhje me procedurën e shqyrtimit të përmendur në nenin 59, paragrafi 3.

Neni 25

Autoritetet kompetente

1. Për qëllimet e kësaj rregulloreje dhe rregulloreve specifike, autoritetet kompetente janë:
2. a) autoriteti përgjegjës: një organ i sektorit publik të shtetit anëtar në fjalë, i cili është organi i caktuar sipas kuptimit të nenit 59, paragrafi 3 të Rregullores (BE, Euratom) nr. 966/2012 dhe i cili është përgjegjës vetëm për menaxhimin dhe kontrollin e duhur të programit kombëtar dhe merret me të gjitha komunikimet me Komisionin;
3. b) autoriteti i auditit: një autoritet ose organ publik kombëtar, i cili është funksionalisht i pavarur nga autoriteti përgjegjës dhe i cili është përgjegjës për nxjerrjen e përvitshme të opinionit të përmendur në nënparagrafin e dytë të nenit 59, paragrafi 5 të Rregullores (BE, Euratom) nr. 966/2012;
4. c) sipas rastit, një ose më shumë autoritete të deleguara: çdo organ publik ose privat që kryen detyra të caktuara të autoritetit përgjegjës nën përgjegjësinë e autoritetit përgjegjës.
5. Çdo shtet anëtar përcakton rregullat që rregullojnë marrëdhëniet ndërmjet autoriteteve të përmendura në paragrafin 1 dhe marrëdhëniet e tyre me Komisionin.

Neni 26

Caktimi i autoriteteve përgjegjëse

1. Shtetet anëtare njoftojnë Komisionin për caktimin formal, në përputhje me nenin 59, paragrafi 3 të Rregullores (BE, Euratom) nr. 966/2012, në nivel ministror të autoriteteve përgjegjëse në shtetet anëtare përgjegjëse për menaxhimin dhe kontrollin e shpenzimeve sipas kësaj rregulloreje, sa më shpejt që të jetë e mundur pas miratimit të programit kombëtar.
2. Caktimi i përmendur në paragrafin 1 bëhet për organin që përmbush kriteret e caktimit për mjedisin e brendshëm, aktivitetet e kontrollit, informimin dhe komunikimin dhe monitorimin e përcaktuar në ose që është në bazë të kësaj rregulloreje.
3. Përcaktimi i një autoriteti përgjegjës bazohet në opinionin e një organi auditi, i cili mund të jetë autoriteti i auditit, që vlerëson përputhjen e autoritetit përgjegjës me kriteret e përcaktimit. Ky organ mund të jetë institucioni i pavarur publik përgjegjës për monitorimin, vlerësimin dhe auditimin e administratës. Organi i auditimit funksionon në mënyrë të pavarur nga autoriteti përgjegjës dhe kryen punën e tij në përputhje me standardet e auditimit të pranuara ndërkombëtarisht. Në përputhje me nenin 59, paragrafi 3 të Rregullores (BE, Euratom) nr. 966/2012, shtetet anëtare mund të bazojnë vendimin e tyre për caktimin në faktin nëse sistemet e menaxhimit dhe kontrollit janë në thelb të njëjta me ato të vendosura për periudhën e mëparshme dhe nëse ato kanë funksionuar në mënyrë efektive. Nëse rezultatet ekzistuese të auditimit dhe të kontrollit tregojnë se organet e caktuara nuk i përmbushin më kriteret e caktimit, shtetet anëtare duhet të marrin masat e nevojshme për të siguruar që mangësitë në zbatimin e detyrave të këtyre organeve të përmirësohen, duke përfshirë edhe heqjen e caktimit.
4. Për të siguruar funksionimin e mirë të këtij sistemi, Komisioni autorizohet të miratojë aktet e deleguara në përputhje me nenin 58 lidhur me:
5. a) kushtet minimale për caktimin e autoriteteve përgjegjëse në lidhje me mjedisin e brendshëm, aktivitetet e kontrollit, informimin dhe komunikimin dhe monitorimin, si dhe rregullat për procedurën për fillimin dhe mbarimin e caktimit;
6. b) rregullat që kanë të bëjnë me mbikëqyrjen dhe procedurën për rishikimin e caktimit të autoriteteve përgjegjëse;
7. c) detyrimet e autoriteteve përgjegjëse në lidhje me ndërhyrjen publike, si edhe për përmbajtjen e përgjegjësive të tyre të menaxhimit dhe të kontrollit.

Neni 27

Parimet e përgjithshme mbi kontrollin nga autoritetet përgjegjëse

1. Autoritetet përgjegjëse kryejnë një kontroll administrativ sistematik dhe plotësojnë një kontroll të tillë nëpërmjet kontrolleve në terren, duke përfshirë, kur është e përshtatshme, kontrolle të paparalajmëruara në terren të shpenzimeve që lidhen me kërkesat përfundimtare të pagesës nga përfituesit që janë deklaruar në llogaritë vjetore, me qëllim sigurimin e një niveli të mjaftueshëm të sigurimit.
2. Për sa u përket kontrolleve në terren, autoriteti përgjegjës nxjerr kampionin e tij të kontrollit nga e gjithë popullata e përfituesve që përfshin, sipas rastit, një pjesë të rastësishme dhe një pjesë të bazuar në rrezik, me qëllim të përftimit të shkallës së gabimit përfaqësues dhe të një niveli minimal besueshmërie, duke synuar edhe gabimet më të larta.
3. Autoriteti përgjegjës harton një raport kontrolli për çdo kontroll në terren.
4. Aty ku problemet e zbuluara duket se janë sistematike në natyrë dhe prandaj mund të sjellin rrezik për projekte të tjera, autoriteti përgjegjës siguron që të kryhet një ekzaminim i mëtejshëm, duke përfshirë kontrollet shtesë aty ku është e nevojshme, për të përcaktuar shkallën e këtyre problemeve dhe nëse shkalla e gabimit është mbi nivelin e pranueshëm. Masat e nevojshme parandaluese dhe korrigjuese merren nga autoriteti përgjegjës dhe i komunikohen Komisionit në përmbledhjen e përmendur në germën "b" të nënparagrafit të parë të nenit 59, paragrafi 5 i Rregullores (BE, Euratom) nr. 966/2012.
5. Nëpërmjet akteve zbatuese, Komisioni miraton rregullat e nevojshme që synojnë arritjen e një zbatimi të njëtrajtshëm të këtij neni. Këto rregulla mund të prekin veçanërisht çështjet e mëposhtme:
6. a) rregullat në lidhje me kontrollet administrative dhe ato në vend, duke përfshirë kontrollet e pa paralajmëruara në vend, që duhet të kryhen nga autoriteti përgjegjës në lidhje me përmbushjen e detyrimeve, angazhimeve dhe rregullave të përshtatshmërisë që rezultojnë nga zbatimi i kësaj rregulloreje dhe rregulloreve specifike, duke përfshirë rregullat në lidhje me periudhën kohore për të cilën duhet të mbahen dokumentet mbështetëse;
7. b) rregullat për nivelin minimal të kontrolleve në vend, të domosdoshme për një menaxhim të efektshëm të rreziqeve, si dhe kushtet sipas të cilave shtetet anëtare duhet të rrisin kontrollet e tilla ose mund t’i reduktojnë ato kur sistemet e menaxhimit dhe kontrollit funksionojnë si duhet dhe marzhet e gabimit janë në një nivel të pranueshëm;
8. c) rregullat dhe metodat për raportimin e kontrolleve dhe verifikimeve të kryera dhe rezultatet e tyre.

Këto akte zbatuese miratohen në përputhje me procedurën e shqyrtimit të përmendur në nenin 59, paragrafi 3.

Neni 28

Pagesa për përfituesit

Autoritetet përgjegjëse sigurohen që përfituesit të marrin shumën totale të mbështetjes publike të plotë dhe sa më shpejt që të jetë e mundur. Nuk do të zbritet apo mbahet asnjë shumë dhe nuk do të zbatohet asnjë pagesë specifike apo tjetër me efekt të barasvlershëm që mund të reduktojë këto shuma për përfituesit.

Neni 29

Funksionet e autoritetit auditues

1. Për të mbështetur opinionin e dhënë në përputhje me nenin 59 të Rregullores (BE, Euratom) nr. 966/2012, autoriteti auditues duhet të sigurojë që auditet të kryhen në sistemet e menaxhimit dhe kontrollit dhe në një kampion të përshtatshëm të shpenzimeve të përfshira në llogaritë vjetore. Komisioni autorizohet të miratojë akte të deleguara në përputhje me nenin 58 të kësaj rregulloreje për statusin e autoriteteve audituese dhe kushtet që duhet të përmbushin auditet e tyre.
2. Kur auditet kryhen nga një organ i ndryshëm nga autoriteti auditues, ky i fundit siguron që çdo organ i tillë ka ekspertizën e nevojshme dhe pavarësinë funksionale.
3. Autoriteti auditues siguron që puna e auditit përmbush standardet e auditit të pranuara ndërkombëtarisht.

Neni 30

Bashkëpunimi me autoritetet audituese

1. Komisioni bashkëpunon me autoritetet audituese për të koordinuar planet dhe metodat e tyre përkatëse të auditimit dhe shkëmben rezultatet e auditeve të kryera në sistemet e menaxhimit dhe kontrollit sa më shpejt që të jetë e mundur, në mënyrë që të kryejë përdorimin më të mirë të mundshëm dhe të përpjesëtuar të burimeve të kontrollit dhe për të shmangur duplikimin e pajustifikuar të punës.
2. Komisioni dhe autoritetet audituese takohen rregullisht për të shkëmbyer pikëpamje për çështjet që kanë të bëjnë me përmirësimin e sistemeve të menaxhimit dhe kontrollit.

Neni 31

Kontrollet dhe auditet nga Komisioni

1. Komisioni mbështetet në informacionin e disponueshëm, duke përfshirë procedurën e caktimit, kërkesën për pagesën e bilancit vjetor sipas nenit 44, raportet vjetore të zbatimit dhe auditet e kryera nga organet kombëtare dhe të BE-së, për të vlerësuar nëse shtetet anëtare kanë krijuar sisteme të menaxhimit dhe të kontrollit në përputhje me këtë rregullore dhe nëse ato sisteme funksionojnë në mënyrë efektive gjatë zbatimit të programeve kombëtare.
2. Pa cenuar auditet e kryera nga shtetet anëtare, zyrtarët e Komisionit ose përfaqësuesit e autorizuar të Komisionit mund të kryejnë audite ose kontrolle në terren pas njoftimit të paktën 12 ditë pune përpara ndaj autoritetit kombëtar kompetent, përveç rasteve urgjente. Komisioni respekton parimin e proporcionalitetit duke marrë parasysh nevojën për të shmangur duplikimin e pajustifikuar të auditeve ose kontrolleve të kryera nga shtetet anëtare, nivelin e rrezikut për buxhetin e BE-së dhe nevojën për të minimizuar barrën administrative për përfituesit. Zyrtarët ose përfaqësuesit e autorizuar të shtetit anëtar mund të marrin pjesë në këto audite ose kontrolle.
3. Fusha e zbatimit të auditeve mund të përfshijë veçanërisht:
4. a) verifikimin e funksionimit efektiv të sistemeve të menaxhimit dhe kontrollit në një program kombëtar ose një pjesë të tij;
5. b) përputhjen e praktikave administrative me rregullat e BE-së;
6. c) ekzistencën e dokumenteve mbështetëse të kërkuara dhe lidhjen e tyre me veprimet e mbështetura në zbatim të programeve kombëtare;
7. d) kushtet në të cilat janë ndërmarrë dhe kontrolluar veprimet;
8. e) një vlerësim të menaxhimit të shëndoshë financiar të veprimeve dhe/ose programit kombëtar.
9. Zyrtarët e Komisionit ose përfaqësuesit e autorizuar të Komisionit, me kompetenca për të kryer audite ose kontrolle në terren, kanë akses në të gjitha të dhënat, dokumentet dhe metadatat e nevojshme, pavarësisht nga mënyra në të cilën janë ruajtur ato, në lidhje me projektet dhe asistencën teknike ose me sistemet e menaxhimit dhe kontrollit. Shtetet anëtare, me kërkesë të Komisionit, i dërgojnë atij kopje të tilla të regjistrave, dokumenteve dhe metadatave. Kompetencat e përcaktuara në këtë paragraf nuk ndikojnë në zbatimin e dispozitave kombëtare, të cilat rezervojnë disa akte për agjentët e caktuar posaçërisht nga legjislacioni i brendshëm. Zyrtarët e Komisionit dhe përfaqësuesit e autorizuar nuk do të marrin pjesë, ndër të tjera, në vizitat në shtëpi ose në marrjen në pyetje formale të personave brenda kuadrit të legjislacionit të brendshëm. Megjithatë, ata kanë akses në informatat e përftuara pa cenuar kompetencat e gjykatave kombëtare dhe në respektim të plotë të të drejtave themelore të subjekteve ligjore në fjalë.
10. Me kërkesën e Komisionit dhe me pëlqimin e shtetit anëtar në fjalë, kontrollet shtesë ose hetimet për veprimet që mbulon kjo rregullore ndërmerren nga organet kompetente të atij shteti anëtar. Agjentët e Komisionit ose personat e deleguar nga Komisioni mund të marrin pjesë në këto kontrolle. Për të përmirësuar kontrollet, Komisioni, me pëlqimin e shteteve anëtare në fjalë, mund të kërkojë ndihmën e autoriteteve të tyre për kontrolle ose hetime të caktuara.
11. Komisioni mund të kërkojë nga një shtet anëtar të ndërmarrë veprimet e nevojshme për të siguruar funksionimin efektiv të sistemeve të tij të menaxhimit dhe të kontrollit ose korrektësinë e shpenzimeve në përputhje me rregullat në fuqi.

SEKSIONI 3

MENAXHIMI FINANCIAR

Neni 32

Angazhimet buxhetore

1. Angazhimet buxhetore të BE-së në lidhje me çdo program kombëtar paguhen në këste vjetore gjatë periudhës prej 1 janarit 2014 deri më 31 dhjetor 2020.
2. Vendimi i Komisionit për miratimin e një programi kombëtar përbën një vendim financimi në kuptim të nenit 84 të Rregullores (BE, Euratom) nr. 966/2012 dhe, sapo të njoftohet në shtetin anëtar në fjalë, një angazhim ligjor në kuptim të kësaj rregulloreje.
3. Për çdo program kombëtar, angazhimi buxhetor për këstin e parë vjen në vijim të miratimit të programit kombëtar nga Komisioni.
4. Angazhimet buxhetore për këstet e mëvonshme paguhen nga Komisioni përpara 1 majit të çdo viti, në bazë të vendimit të përmendur në paragrafin 2 të këtij neni, përveç rasteve kur zbatohet neni 16 i Rregullores (BE, Euratom) nr. 966/2012.

Neni 33

Rregullat e përbashkëta për pagesën

1. Pagesat e kontributit nga buxheti i BE-së që kryen Komisioni, në programin kombëtar bëhen në përputhje me shpërndarjen buxhetore dhe janë subjekt i fondeve në dispozicion. Çdo pagesë i bashkëngjitet angazhimit të hapur buxhetor më të parë.
2. Pagesat marrin formën e financimit paraprak fillestar, financimit paraprak vjetor, pagesave të bilancit vjetor dhe pagesës së bilancit përfundimtar.
3. Zbatohet neni 90 i Rregullores (BE, Euroatom) nr. 966/2012.

Neni 34

Akumulimi i financimit paraprak fillestar dhe i bilanceve vjetore

1. Totali i pagesës së financimit paraprak fillestar dhe pagesat e bilancit vjetor nuk duhet të kalojë 95% të kontributit nga buxheti i BE-së në programin kombëtar në fjalë.
2. Ku arrihet tavani prej 95 %, shtetet anëtare mund të vazhdojnë t'i transmetojnë Komisionit kërkesa për pagesa.

Neni 35

Masat e financimit paraprak

1. Pas vendimit të Komisionit për miratimin e programit kombëtar, brenda katër muajve paguhet një vlerë fillestare e financimit paraprak për të gjithë periudhën e programimit nga Komisioni tek autoriteti përgjegjës i caktuar. Kjo shumë fillestare e financimit paraprak përfaqëson 4% të kontributit të përgjithshëm nga buxheti i BE-së në programin kombëtar përkatës. Mund të ndahet në dy këste, në varësi të disponueshmërisë së buxhetit.
2. Para datës 1 shkurt 2015 duhet të paguhet një shumë vjetore e financimit paraprak prej 3% të kontributit të përgjithshëm nga buxheti i BE-së ndaj programit kombëtar në fjalë. Për vitet në periudhën 2016-22, ai përfaqëson 5% të kontributit të përgjithshëm nga buxheti i BE-së ndaj programit kombëtar përkatës.
3. Nëse një program kombëtar miratohet në vitin 2015 ose më vonë, financimi paraprak dhe financimi paraprak vjetor paguhen jo më vonë se 60 ditë pas miratimit të programit kombëtar, në varësi të disponueshmërisë së buxhetit.
4. Në rastin e ndryshimeve në kontributin e përgjithshëm nga buxheti i BE-së në një program kombëtar, shumat fillestare si dhe shumat vjetore të financimit paraprak duhet të rishikohen në përputhje me rrethanat dhe të pasqyrohen në vendimin e financimit.
5. Financimi paraprak përdoret për të bërë pagesa për përfituesit që zbatojnë programin kombëtar, si dhe për autoritetet kompetente për shpenzimet që kanë të bëjnë me asistencën teknike. Ajo u vihet pa vonesë në dispozicion autoriteteve përgjegjëse për ato qëllime.

Neni 36

Likuidimi i financimit paraprak

1. Shuma e paguar si financim paraprak likuidohet plotësisht nga llogaritë e Komisionit në përputhje me nenin 40, jo më vonë se data e mbylljes së programit kombëtar.
2. Shuma e paguar si financim paraprak vjetor likuidohet nga llogaritë e Komisionit në përputhje me nenin 39.
3. Nëse brenda 36 muajve nga data në të cilën Komisioni paguan këstin e parë të vlerës së financimit paraprak nuk dërgohet asnjë kërkesë për pagesa sipas nenit 44, Komisionit i rimbursohet vlera e plotë e paguar si financim paraprak.
4. Interesi i gjeneruar në financimin paraprak fillestar i bashkëngjitet programit kombëtar përkatës dhe zbritet nga shuma e shpenzimeve publike të treguara në kërkesën përfundimtare të pagesës.

Neni 37

Të ardhurat e brendshme me destinacion të caktuar

1. Sa më poshtë do të konsiderohen si të ardhura të brendshme me destinacion të caktuar në kuptimin e nenit 21 të Rregullores (BE, Euroatom) nr. 966/2012:
2. shuma të cilat, sipas neneve 45 dhe 47 të kësaj rregulloreje, i paguhet buxhetit të BE-së, së bashku me interesat;
3. shuma të cilat, pas mbylljes së programeve sipas kuadrit financiar shumëvjeçar të mëparshëm, i paguhen buxhetit të BE-së, së bashku me interesat.
4. Shumat e përmendura në paragrafin 1 i paguhen buxhetit të BE-së dhe, në rast ripërdorimi, përdoren në rastin më të parë për të financuar shpenzimet sipas rregulloreve specifike.

Neni 38

Përkufizimi i vitit financiar

Për qëllimet e kësaj rregulloreje, viti financiar, siç përmendet në nenin 59 të rregullores (BE, Euroatom) nr. 966/2012, mbulon shpenzimet e paguara dhe të ardhurat e përftuara dhe të futura në llogaritë e autoritetit përgjegjës në periudhën që fillon në datë 16 tetor të vitit "N-1" dhe përfundon më 15 tetor të vitit "N".

Neni 39

Pagesa e bilancit vjetor

1. Komisioni paguan bilancin vjetor, mbi bazën e planit financiar në fuqi, të llogarive vjetore për vitin financiar përkatës të programit kombëtar dhe vendimit përkatës për likuidim.
2. Llogaritë vjetore mbulojnë pagesat e kryera nga autoriteti përgjegjës, përfshirë pagesat që lidhen me asistencën teknike, gjatë vitit financiar për të cilin janë përmbushur kërkesat për kontroll që përmenden në nenin 27.
3. Në varësi të disponueshmërisë së buxhetit, bilanci vjetor paguhet jo më vonë se gjashtë muaj pasi informacioni dhe dokumentet e përmendura në nenin 44, paragrafi 1 dhe nenin 54 konsiderohen të pranueshme nga Komisioni dhe llogaritë e fundit vjetore janë shlyer.

Neni 40

Mbyllja e programit

1. Përpara 31 dhjetorit 2023, shtetet anëtare dorëzojnë dokumentet e mëposhtme:
2. a) informacionin e kërkuar për llogaritë e fundit vjetore, në përputhje me nenin 44, paragrafi 1;
3. b) një kërkesë për pagesën e bilancit përfundimtar; dhe
4. c) raportin përfundimtar të zbatimit të programit kombëtar sipas nenit 54, paragrafi 1.
5. Pagesat e kryera nga autoriteti përgjegjës nga data 16 tetor 2022 deri më 30 qershor 2023, përfshihen në llogaritë e fundit vjetore.
6. Pas marrjes së dokumenteve të renditura në paragrafin 1, Komisioni paguan bilancin përfundimtar në bazë të planit financiar në fuqi, llogaritë e fundit vjetore dhe vendimin përkatës për likuidim.
7. Në varësi të disponueshmërisë së buxhetit, bilanci përfundimtar paguhet jo më vonë se tre muaj pas datës së likuidimit të llogarive të vitit financiar përfundimtar ose një muaj pas datës së pranimit të raportit përfundimtar të zbatimit, cilado qoftë data më e vonë. Shumat për t’u paguar pas pagimit të bilancit, pa cenuar nenin 52, anulohen nga Komisioni brenda një periudhe prej gjashtë muajsh.

Neni 41

Ndërprerja e afatit të pagesës

1. Afati i pagesës pas një kërkese për pagesë mund të ndërpritet nga zyrtari autorizues përmes delegimit në kuptimin e rregullores (BE, Euratom) nr. 966/2012 për një periudhë maksimale prej gjashtë muajsh, kur plotësohet të paktën një nga kushtet e mëposhtme:
2. a) përveç informacioneve të siguruara nga një organ i auditimit kombëtar ose i BE-së, ka dëshmi të qarta për një mangësi të konsiderueshme në funksionimin e sistemit të menaxhimit dhe të kontrollit;
3. b) zyrtari autorizues përmes delegimit duhet të kryejë verifikime shtesë duke ndjekur informacionin e sjellë në vëmendjen e tij, që e njofton se shpenzimet në një kërkesë pagese janë të lidhura me një parregullsi që ka pasoja financiare të rënda;
4. c) një ose më shumë dokumente të kërkuara sipas nenit 44, paragrafi 1 nuk janë dorëzuar.

Shteti anëtar i interesuar mund të pajtohet me një shtyrje të periudhës së ndërprerjes për tre muaj të tjerë.

2. Zyrtari autorizues përmes delegimit e kufizon ndërprerjen për pjesën e shpenzimeve të mbuluara nga kërkesa e pagesës që preket nga elementet e përmendura në nënparagrafin e parë të paragrafit 1, përveç se kur është e pamundur të përcaktohet pjesa e shpenzimeve të prekura. Zyrtari autorizues përmes delegimit njofton menjëherë shtetin anëtar dhe autoritetin përgjegjës për arsyen e ndërprerjes dhe kërkon nga ata që të përmirësojnë situatën. Ndërprerja përfundohet nga zyrtari autorizues përmes delegimit sapo të jenë marrë masat e nevojshme.

Neni 42

Pezullimi i pagesave

1. Komisioni mund të pezullojë të gjithë ose një pjesë të bilancit vjetor kur:
2. a) ka një mangësi serioze në funksionimin efektiv të sistemit të menaxhimit dhe kontrollit të programit kombëtar, i cila ka vënë në rrezik kontributin e BE-së në programin kombëtar dhe për të cilën nuk janë ndërmarrë masa korrigjuese;
3. b) shpenzimet në llogaritë vjetore lidhen me një parregullsi që ka pasoja financiare të rënda, të cilat nuk janë korrigjuar; ose
4. c) shteti anëtar nuk ka ndërmarrë veprimet e nevojshme për të korrigjuar situatën që ka shkaktuar ndërprerje sipas nenit 41.
5. Komisioni mund të vendosë të pezullojë të gjithë ose një pjesë të bilancit vjetor pasi i ka dhënë shtetit anëtar në fjalë mundësinë për të paraqitur vërejtjet e tij.
6. Komisioni i jep fund pezullimit të të gjithë ose një pjese të bilancit vjetor, kur shteti anëtar përkatës ka marrë masat e nevojshme për të mundësuar heqjen e pezullimit.

Neni 43

Përdorimi i euros

1. Shumat e përcaktuara në programet kombëtare të paraqitura nga shtetet anëtare, parashikimet e shpenzimeve, deklaratat e shpenzimeve, kërkesat për pagesa, llogaritë vjetore dhe shpenzimet e përmendura në raportet vjetore dhe përfundimtare të zbatimit duhet të jenë të shprehura në euro.
2. Shtetet anëtare monedha e të cilave nuk është euro në datën e kërkesës për pagesë, i konvertojnë në euro shumat e shpenzimeve të bëra në monedhën vendase. Këto shuma konvertohen në euro duke përdorur kursin mujor të këmbimit kontabël të Komisionit në muajin gjatë të cilit shpenzimet janë regjistruar në llogaritë e autoritetit përgjegjës të programit kombëtar në fjalë. Kursi i këmbimit publikohet çdo muaj në mënyrë elektronike nga Komisioni.
3. Në rastet kur euroja bëhet monedha e një shteti anëtar, procedura e konvertimit e përcaktuar në paragrafin 2 vazhdon të zbatohet për të gjitha shpenzimet e regjistruara në llogari nga autoriteti përgjegjës, para datës së hyrjes në fuqi të normës fikse të konvertimit ndërmjet monedhës kombëtare dhe euros.

SEKSIONI 4

LIKUIDIMI I LLOGARIVE DHE KORRIGJIMET FINANCIARE

Neni 44

Kërkesa për pagesën e bilancit vjetor

1. Deri më 15 shkurt të vitit në vijim të vitit financiar, secili shtet anëtar i dorëzon Komisionit dokumentet dhe informacionet e kërkuara sipas nenit 59, paragrafi 5 të Rregullores (BE, Euratom) nr. 966/2012. Dokumentet e paraqitura shërbejnë si kërkesë për pagesën e bilancit vjetor. Në raste të jashtëzakonshme, pas një komunikate nga shteti anëtar i interesuar, Komisioni mund ta shtyjë afatin e 15 shkurtit maksimumi deri më 1 mars. Shtetet anëtare mund ta publikojnë atë informacion deri në një masë të përshtatshme.
2. Komisioni mund të kërkojë nga një shtet anëtar që të japë informacione të mëtejshme me qëllim likuidimin vjetor të llogarive. Nëse një shtet anëtar nuk ofron informacionin e kërkuar deri në afatin e fundit për paraqitjen e tij të përcaktuar nga Komisioni, Komisioni mund të marrë vendimin e tij për likuidimin e llogarive në bazë të informacionit që zotëron.
3. Komisioni miraton, nëpërmjet akteve zbatuese, modelet sipas të cilave hartohen dokumentet e përmendura në paragrafin 1. Këto akte zbatuese miratohen në përputhje me procedurën këshillimore të përmendur në nenin 59, paragrafi 2.

Neni 45

Likuidimi vjetor i llogarive

1. Deri më 31 maj të vitit që pason vitin financiar, Komisioni vendos për likuidimin e llogarive vjetore për çdo program kombëtar. Vendimi për likuidimin mbulon plotësinë, saktësinë dhe vërtetësinë e llogarive vjetore të paraqitura dhe nuk cenon ndonjë korrigjim financiar të mëvonshëm.
2. Nëpërmjet akteve zbatuese, Komisioni përcakton masat për zbatimin e procedurës vjetore të likuidimit të llogarive, për sa i përket masave që duhet të ndërmerren në lidhje me miratimin e vendimit dhe zbatimin e tij, duke përfshirë shkëmbimin e informacionit midis Komisionit dhe shteteve anëtare dhe afatet që duhet të respektohen. Këto akte zbatuese miratohen në përputhje me procedurën e shqyrtimit të përmendur në nenin 59, paragrafi 3.

Neni 46

Korrigjimet financiare nga shtetet anëtare

Shtetet anëtare kryejnë korrigjimet financiare të kërkuara në lidhje me parregullsitë individuale ose të sistemit, të zbuluara në programet kombëtare. Korrigjimet financiare konsistojnë në anulimin e të gjithë ose një pjese të kontributit nga buxheti i BE-së në fjalë. Shtetet anëtare marrin parasysh natyrën dhe rëndësinë e parregullsive dhe humbjen financiare në buxhetin e BE-së dhe zbatojnë një korrigjim proporcional. Shumat e anuluara dhe shumat e rikuperuara, si dhe interesi mbi to, do të rialokohen në programin kombëtar në fjalë, duke përjashtuar shumat që rezultojnë nga parregullsitë e identifikuara nga Gjykata e Audituesve dhe shërbimet e Komisionit, duke përfshirë OLAF-in. Pas mbylljes së programit kombëtar, shteti anëtar në fjalë rimburson shumat e rikuperuara në buxhetin e BE-së.

Neni 47

Likuidimi i përshtatshmërisë dhe korrigjimet financiare të Komisionit

1. Komisioni kryen korrigjime financiare duke anuluar të gjithë ose një pjesë të kontributit të BE-së në një program kombëtar dhe duke bërë rikuperimin nga shteti anëtar në fjalë, për të përjashtuar nga financimi i BE-së çdo shpenzim që është në kundërshtim me ligjin në fuqi, duke përfshirë edhe mangësitë në sistemet e menaxhimit dhe kontrollit të shteteve anëtare, të cilat janë zbuluar nga Komisioni ose Gjykata e Audituesve.
2. Shkelja e ligjit në fuqi çon në një korrigjim financiar vetëm në lidhje me shpenzimet që i janë deklaruar Komisionit dhe kur plotësohet një nga kushtet e mëposhtme:
3. a) shkelja ka ndikuar në përzgjedhjen e një projekti në kuadrin e programit kombëtar ose, në rastet kur për shkak të natyrës së shkeljes nuk është e mundur të përcaktohet ky ndikim, ekziston një rrezik i vërtetuar që shkelja ka pasur një efekt të tillë;
4. b) shkelja ka ndikuar në shumën e shpenzimeve të deklaruara për rimbursim nga buxheti i BE-së, ose në rastet kur, për shkak të natyrës së shkeljes, nuk është e mundur të përcaktohet ndikimi i saj financiar, por ekziston një rrezik i vërtetuar që shkelja ka pasur një efekt të tillë.
5. Kur vendoset për një korrigjim financiar sipas paragrafit 1, Komisioni respekton parimin e proporcionalitetit duke marrë parasysh natyrën dhe rëndësinë e shkeljes së ligjit në fuqi dhe implikimeve të tij financiare për buxhetin e BE-së.
6. Para miratimit të ndonjë vendimi për refuzimin e financimit, gjetjet e Komisionit dhe përgjigjet e shtetit anëtar njoftohen me shkrim dhe në vijim të dy palët do të përpiqen të arrijnë një marrëveshje për veprimin që duhet ndërmarrë.
7. Financimi mund të mos refuzohet për:
8. a) shpenzimet që janë shkaktuar nga autoriteti përgjegjës për më shumë se 36 muaj para se Komisioni ta njoftojë shtetin anëtar me shkrim për gjetjet e tij;
9. b) shpenzimet për veprime shumëvjeçare brenda fushës së zbatimit të programeve kombëtare, kur detyrimi përfundimtar ndaj përfituesit ndodh më shumë se 36 muaj para se Komisioni ta njoftojë shtetin anëtar me shkrim për gjetjet e tij;
10. c) shpenzimet për veprimet në programet kombëtare, përveç atyre të përmendura në germën "b", për të cilat pagesa ose, sipas rastit, pagesa përfundimtare, nga autoriteti përgjegjës, kryhet më shumë se 36 muaj para se Komisioni të njoftojë shtetet anëtare me shkrim për gjetjet e tij.
11. Nëpërmjet akteve zbatuese, Komisioni përcakton masat për zbatimin e verifikimit të përshtatshmërisë në lidhje me masat që duhet të ndërmerren në lidhje me miratimin e vendimit dhe zbatimin e tij, duke përfshirë shkëmbimin e informacionit ndërmjet Komisionit dhe shteteve anëtare dhe afatet që duhet të respektohen. Këto akte zbatuese miratohen në përputhje me procedurën e shqyrtimit të përmendur në nenin 59, paragrafi 3.

Neni 48

Detyrimet e shteteve anëtare

Një korrigjim financiar nga Komisioni nuk cenon detyrimin e shtetit anëtar për të ndjekur rikuperimet sipas germës "h" të nenit 21 të kësaj rregulloreje dhe për të rimarrë ndihmën shtetërore në kuptim të nenit 107, paragrafi 1 të TFBE-së dhe nenit 14 të Rregullores së Këshillit (KE) nr. 659/199912.

Neni 49

Rimbursimi

1. Çdo rimbursim ndaj buxhetit të BE-së kryhet përpara datës së caktuar për pagesën që tregohet në urdhrin për rikuperim të hartuar në përputhje me nenin 80 të Rregullores (BE, Euroatom) nr. 966/2012. Ajo datë e përcaktuar është dita e fundit e muajit të dytë pas nxjerrjes së urdhrit.
2. Çdo vonesë në kryerjen e rimbursimit çon në kamatëvonesa, duke filluar nga data e caktuar e pagesës dhe duke përfunduar në datën e pagesës aktuale. Norma e kësaj kamatëvonese është 1,5 për qind më shumë se norma e zbatuar nga Banka Qendrore Evropiane në operacionet e saj kryesore të rifinancimit në ditën e parë të punës të muajit në të cilin bie data e caktuar e pagesës.

SEKSIONI 5

ANULIMI I FINANCIMIT

Neni 50

Parimet

1. Programet kombëtare i nënshtrohen një procedure anulimi sipas së cilës shumat e lidhura me një angazhim të cilat nuk mbulohen nga financimi paraprak fillestar dhe vjetor i përmendur në nenin 35 dhe një kërkesë për pagesë në përputhje me nenin 44 deri më 31 dhjetor të vitit të dytë pas atij të angazhimit buxhetor, anulohen. Për qëllimin e anulimit të financimit, Komisioni e llogarit shumën duke i shtuar një të gjashtën e angazhimit buxhetor vjetor në lidhje me kontributin e përgjithshëm të vitit 2014 secilit prej angazhimeve buxhetore 2015-20.
2. Duke deroguar nga paragrafi 1, afatet për anulimin nuk zbatohen për angazhimin buxhetor vjetor që lidhet me kontributin vjetor të vitit 2014.
3. Nëse angazhimi i parë vjetor i buxhetit lidhet me kontributin e përgjithshëm vjetor të vitit 2015, duke deroguar nga paragrafi 1, afatet për anulimin nuk zbatohen për angazhimin buxhetor vjetor që lidhet me kontributin vjetor të përgjithshëm të vitit 2015. Në këto raste, Komisioni e llogarit shumën sipas paragrafit 1, duke i shtuar një të gjashtën e angazhimit buxhetor vjetor që lidhet me kontributin e përgjithshëm të vitit 2015 secilit prej angazhimeve buxhetore të 2016-20.
4. Angazhimi që lidhet me vitin e fundit të periudhës anulohet në përputhje me rregullat e ndjekura për mbylljen e programeve.
5. Çdo angazhim ende i hapur në datën e fundit kur shpenzimet mund të jenë të pranueshme, siç përmendet në nenin 17, paragrafi 3 dhe për të cilin nuk është bërë kërkesë pagese nga autoriteti përgjegjës brenda gjashtë muajve pas kësaj date, anulohet automatikisht.

Neni 51

Përjashtime për anulimin

1. Nga shuma e përfshirë nga anulimi zbriten shumat që autoriteti përgjegjës nuk ka qenë në gjendje t'ia deklarojë Komisionit për shkak të:
2. a) veprimeve të pezulluara nga procedime ligjore ose nga një ankesë administrative që ka efekt pezullues; ose
3. b) arsyes së një force madhore që prek seriozisht zbatimin e gjithë apo një pjese të programit kombëtar. Autoritetet përgjegjëse që kanë pretendime për forcë madhore paraqesin pasojat e drejtpërdrejta të forcës madhore në zbatimin e të gjithë ose një pjese të programit kombëtar.

Zbritja mund të kërkohet një herë nëse pezullimi ose forca madhore kanë zgjatur deri në një vit. Nëse pezullimi ose forca madhore kanë zgjatur më shumë se një vit, zbritja mund të kërkohet disa herë, sipas kohëzgjatjes së forcës madhore ose të numrit të viteve midis datës së vendimit ligjor ose administrativ që pezullon zbatimin e veprimit dhe datës së vendimit ligjor ose administrativ të formës së prerë.

2. Shteti anëtar i dërgon Komisionit informacion për përjashtimet që përmenden në paragrafin 1 deri më 31 janar, me qëllim që shuma të deklarohet deri në fund të vitit paraardhës.
3. Pjesa e angazhimeve buxhetore për të cilat është bërë një kërkesë për pagesë, por pagesa e të cilave është reduktuar ose pezulluar nga Komisioni më 31 dhjetor të vitit N + 2, nuk merret parasysh në llogaritjen e anulimit automatik.

Neni 52

Procedura

1. Komisioni informon shtetet anëtare sa më shpejt që të jetë e mundur kurdo që ekziston rreziku i zbatimit të anulimit sipas nenit 50.
2. Në bazë të informacionit që zotëron në 31 janar, Komisioni informon autoritetin përgjegjës për shumën e anulimit që rezulton nga ai informacion.
3. Shteti anëtar në fjalë ka dy muaj kohë për të rënë dakord për shumën që do të anulohet apo për të dorëzuar komentet e tij.
4. Komisioni kryen anulimin automatik jo më vonë se nëntë muaj pas afatit të fundit që rezulton nga zbatimi i paragrafëve 1 deri në 3.
5. Në rast të anulimit automatik, nga kontributi nga buxheti i BE-së për programin kombëtar përkatës zbritet, për vitin në fjalë, shuma e anuluar automatikisht. Kontributi i BE-së në planin financues do të reduktohet pro rata, në rast se shteti anëtar nuk harton një plan financues të rishikuar.

KREU V

INFORMACIONI, KOMUNIKIMI, MONITORIMI, VLERËSIMI DHE RAPORTIMI

Neni 53

Informimi dhe publikimi

1. Shtetet anëtare dhe autoritetet përgjegjëse janë përgjegjëse për:
2. a) një faqe interneti ose një portal interneti që jep informacion për dhe akses në programet kombëtare në atë shtet anëtar;
3. b) informimin e përfituesve të mundshëm mbi mundësitë e financimit në zbatim të programeve kombëtare;
4. c) publikimin e rolit dhe arritjeve të rregulloreve specifike për qytetarët e BE-së, nëpërmjet veprimeve të informimit dhe komunikimit për rezultatet dhe ndikimin e programeve kombëtare.
5. Shtetet anëtare garantojnë transparencë në zbatimin e planeve kombëtare dhe mbajnë një listë veprimesh që mbështeten nga çdo program kombëtar, e cila aksesohet nëpërmjet faqes së internetit ose portalit të internetit. Lista e veprimeve përfshin informacion të përditësuar për përfituesit përfundimtarë, emrat e projekteve dhe shuma që u alokohet atyre nga fondi i BE-së.
6. Si rregull, informacioni bëhet publik, përveç rasteve kur ai është i ndaluar për shkak të natyrës konfidenciale, veçanërisht në lidhje me sigurinë, rendin publik, hetimet penale dhe mbrojtjen e të dhënave personale.
7. Komisioni autorizohet të miratojë aktet e deleguara në përputhje me nenin 58 për të vendosur rregulla në lidhje me informacionin dhe masat e publikimit për publikun dhe masat informuese për përfituesit.
8. Nëpërmjet akteve zbatuese, Komisioni përcakton karakteristikat teknike të informacionit dhe masat e publikimit. Këto akte zbatuese miratohen nga Komisioni në përputhje me procedurën e shqyrtimit të përmendur në nenin 59, paragrafi 3.

Neni 54

Raportet për zbatimin

1. Përpara 31 marsit 2016 dhe 31 marsit të çdo viti pasues deri në vitin 2022 duke përfshirë këtë të fundit, autoriteti përgjegjës i dorëzon Komisionit një raport vjetor për zbatimin e secilit program kombëtar në vitin financiar paraardhës dhe mundet, në nivelin e përshtatshëm, ta publikojë atë informacion. Raporti i dorëzuar në vitin 2016 mbulon vitet financiare 2014 dhe 2015. Përpara 31 dhjetorit 2023, shteti anëtar dorëzon një raport përfundimtar për zbatimin e programit kombëtar.
2. Raportet vjetore për zbatimin japin informacione për:
3. a) zbatimin e programit kombëtar duke ju referuar të dhënave financiare dhe treguesve;
4. b) çdo çështje të rëndësishme që ndikon në përmbushjen e programit kombëtar.
5. Në kuadër të rishikimit afatmesëm, siç përmendet në nenin 15, raporti vjetor për zbatimin i dorëzuar në 2017 paraqet dhe vlerëson:
6. a) informacionin e përmendur në paragrafin 2;
7. b) progresin e bërë për arritjen e objektivave në programet kombëtare, të cilat mbështeten me kontribut nga buxheti i BE-së;
8. c) përfshirjen e partnerëve të rëndësishëm, siç përmendet në nenin 12.
9. Raporti vjetor për zbatimin i dorëzuar në 2020 dhe raporti përfundimtar për zbatimin, përveç informacionit dhe vlerësimit të përcaktuar në paragrafin 2, përfshijnë informacion për dhe vlerësojnë progresin e bërë për arritjen e objektivave të programit kombëtar, duke pasur parasysh rezultatet e dialogut të politikave të përmendur në nenin 13, paragrafi 1.
10. Raportet vjetore për zbatimin që përmenden në paragrafët 1 deri 4 pranohen nëse përmbajnë të gjithë informacionin e kërkuar nga ata paragrafë. Komisioni informon shtetin anëtar në fjalë brenda 15 ditësh pune nga data e marrjes së raportit vjetor të zbatimit nëse ai nuk është i pranueshëm, dhe nëse kjo nuk bëhet, ai cilësohet si i pranueshëm.
11. Komisioni informon shtetin anëtar në fjalë për komentet e tij mbi raportin vjetor të zbatimit brenda dy muajve nga data e marrjes së tij. Nëse Komisioni nuk jep komente brenda këtij afati, raportet konsiderohen të pranuar.
12. Komisioni mund të bëjë komente për problemet e vërejtura në raportin vjetor të zbatimit të autoritetit përgjegjës, të cilat ndikojnë në zbatimin e programit kombëtar. Aty ku bëhen këto komente, autoriteti përgjegjës siguron informacionin e nevojshëm në lidhje me ato komente dhe, sipas rastit, informon Komisionin për masat e marra. Komisioni informohet jo më vonë se tre muaj pasi ai ka bërë këto komente.
13. Nëpërmjet akteve zbatuese, Komisioni miraton modelet sipas të cilave hartohen raportet vjetore dhe përfundimtare për zbatimin. Këto akte zbatuese miratohen në përputhje me procedurën këshillimore të përmendur në nenin 59, paragrafi 2.

Neni 55

Kuadri i përbashkët i monitorimit dhe i vlerësimit

1. Komisioni kryen monitorim të rregullt të kësaj rregulloreje dhe rregulloreve specifike, sipas rastit, në bashkëpunim me shtetet anëtare.
2. Zbatimi i rregulloreve specifike vlerësohet nga Komisioni në partneritet me shtetet anëtare në përputhje me nenin 57.
3. Krijohet një kuadër i përbashkët monitorimi dhe vlerësimi me qëllimin për të matur rëndësinë, efektivitetin, efikasitetin, vlerën e shtuar dhe qëndrueshmërinë e veprimeve dhe thjeshtësimin e reduktimin e barrës administrative, në kuadër të objektivave të kësaj rregulloreje dhe rregulloreve specifike dhe përmbushjes së kësaj rregulloreje dhe rregulloreve specifike si instrumente që kontribuojnë në zhvillimin e zonës së lirisë, sigurisë dhe drejtësisë.
4. Komisioni ka kompetencën të miratojë aktet e deleguara në përputhje me nenin 58 për të zhvilluar më tej kuadrin e përbashkët të monitorimit dhe vlerësimit.
5. Shtetet anëtare i sigurojnë Komisionit informacionin e nevojshëm që i mundësojnë monitorimin dhe vlerësimin e kësaj rregulloreje dhe rregulloreve specifike.
6. Komisioni merr parasysh gjithashtu faktin që veprimet e zbatuara sipas rregulloreve specifike dhe atyre të ndjekura sipas politikave, instrumenteve dhe iniciativave të tjera përkatëse të BE-së plotësojnë njëri-tjetrin.
7. Komisioni i kushton rëndësi të veçantë monitorimit dhe vlerësimit të veprimeve dhe programeve të lidhura me vendet e treta, në përputhje me nenin 8.

Neni 56

Vlerësimi i programeve kombëtare nga shtetet anëtare

1. Shtetet anëtare kryejnë vlerësimet e përmendura në nenin 57, paragrafi 1. Vlerësimi që do të kryhet në vitin 2017 kontribuon në përmirësimin e cilësisë së hartimit dhe zbatimit të programeve kombëtare, në përputhje me kuadrin e përbashkët të monitorimit dhe vlerësimit.
2. Shtetet anëtare sigurohen që të kenë përcaktuar procedurat për të prodhuar dhe mbledhur të dhënat e nevojshme për vlerësimet e përmendura në paragrafin 1, përfshirë të dhënat e lidhura me treguesit në kuadrin e përbashkët të monitorimit dhe vlerësimit.
3. Vlerësimet e përmendura në nenin 57, paragrafi 1 kryhen nga ekspertë të cilët janë të pavarur nga ana funksionale nga autoritetet përgjegjëse, autoritetet e auditit dhe autoritetet e deleguara. Këta ekspertë mund të jenë të atashuar pranë një institucioni publik autonom përgjegjës për monitorimin, vlerësimin dhe auditimin e administratës. Komisioni jep udhëzime për mënyrën se si duhet të kryhen vlerësimet.
4. Vlerësimet e përmendura në nenin 57, paragrafi 1 bëhen tërësisht publike, përveç aty ku informacioni është i ndaluar për shkak të natyrës konfidenciale, veçanërisht në lidhje me sigurinë, rendin publik, hetimet penale dhe mbrojtjen e të dhënave personale.

Neni 57

Raportet e vlerësimit nga shtetet anëtare dhe Komisioni

1. Në përputhje me kuadrin e përbashkët të monitorimit dhe të vlerësimit, shtetet anëtare i dorëzojnë Komisionit:
2. a) një raport të përkohshëm vlerësimi për zbatimin e veprimeve dhe progresin e bërë për arritjen e objektivave të programeve të tyre kombëtare deri më 31 dhjetor 2017;
3. b) një raport të mëpasshëm vlerësimi mbi efektet e veprimeve në zbatim të programeve të tyre kombëtare deri më 31 dhjetor 2023.
4. Bazuar në raportet e përmendura në paragrafin 1, Komisioni i dorëzon Parlamentit Evropian, Këshillit, Komitetit Evropian Ekonomik dhe Social dhe Komitetit të Rajoneve:
5. a) një raport të përkohshëm vlerësimi për zbatimin e kësaj rregulloreje dhe rregulloreve specifike në nivelin e BE-së deri më 30 qershor 2018. Ai raport i përkohshëm vlerësimi përfshin një vlerësim të rishikimit afatmesëm të kryer në përputhje me këtë rregullore dhe rregulloret specifike;
6. b) një raport të mëpasshëm vlerësimi për efektet e kësaj rregulloreje dhe rregulloreve specifike, pas mbylljes së programeve kombëtare, deri më 30 qershor 2024.
7. Vlerësimi i mëpasshëm i Komisionit shqyrton gjithashtu ndikimin e rregulloreve specifike mbi zhvillimin e zonës së lirisë, sigurisë dhe drejtësisë për sa i përket kontributit të tyre ndaj objektivave të mëposhtme:
8. a) zhvillimi i një kulture të përbashkët për sigurinë e kufijve, bashkëpunimin për zbatimin e ligjit dhe menaxhimin e krizave;
9. b) menaxhimi i efektshëm i flukseve të migracionit në BE;
10. c) zhvillimi i sistemit të përbashkët evropian për azilin;
11. d) trajtimi i drejtë dhe i barabartë i shtetasve të vendeve të treta;
12. e) solidariteti dhe bashkëpunimi midis shteteve anëtare në trajtimin e migracionit dhe çështjeve të sigurisë së brendshme;
13. f) një qasje e përbashkët e BE-së ndaj vendeve të treta për migracionin dhe sigurinë.
14. Të gjitha raportet e vlerësimit në zbatim të këtij neni, publikohen të plota, përveç rasteve kur ky informacion është i ndaluar për shkak të natyrës konfidenciale, veçanërisht në lidhje me sigurinë, rendin publik, hetimet penale dhe mbrojtjen e të dhënave personale.

KREU VI

DISPOZITA PËRFUNDIMTARE

Neni 58

Ushtrimi i delegimit

1. Kompetencat për të miratuar aktet e deleguara i delegohen Komisionit sipas kushteve të përcaktuara në këtë nen.
2. Kompetenca për të miratuar aktet e deleguara të përmendura në nenin 5, paragrafi 5, nenin 29, paragrafi 1, nenin 53, paragrafi 4 dhe nenin 55, paragrafi 4 i delegohet Komisionit për një periudhë prej shtatë vjetësh, duke nisur nga data 21 maj 2014. Komisioni harton një raport në lidhje me delegimin e kompetencave jo më vonë se nëntë muaj përpara përfundimit të periudhës shtatë vjeçare. Delegimi i kompetencave shtyhet në heshtje për periudha me kohëzgjatje të njëjtë nëse Parlamenti Evropian ose Këshilli nuk e kundërshton këtë shtyrje jo më vonë se tre muaj përpara përfundimit të periudhës shtatë vjeçare.
3. Delegimi i kompetencave të përcaktuara në nenet 5, paragrafi 5, 26, paragrafi 4, 29, paragrafi 1, 53, paragrafi 4 dhe nenin 55, paragrafi 4, mund të revokohet në çdo kohë nga Parlamenti Evropian ose nga Këshilli. Vendimi i revokimit i jep fund delegimit të kompetencave të specifikuara në atë vendim. Ai hyn në fuqi një ditë pas botimit të vendimit në Gazetën Zyrtare të Bashkimit Evropian ose në një datë të mëvonshme që specifikohet në vendim. Ai nuk cenon vlefshmërinë e ndonjë akti të deleguar të hyrë tashmë në fuqi.
4. Kur miraton një akt të deleguar, Komisioni njofton për këtë njëkohësisht Parlamentin Evropian dhe Këshillin.
5. Një akt i deleguar, i miratuar sipas nenit 5, paragrafi 5, nenit 26, paragrafi 4, nenit 29, paragrafi 1, nenit 53, paragrafi 4 dhe nenit 55, paragrafi 4, hyn në fuqi vetëm nëse nuk është shprehur asnjë kundërshtim as nga Parlamenti Evropian, as nga Këshilli, brenda një periudhe dy mujore pasi Parlamenti Evropian ose Këshilli është njoftuar për këtë akt, ose nëse, përpara përfundimit të kësaj periudhe, Parlamenti Evropian dhe Këshilli kanë informuar Komisionin se nuk do të kundërshtojnë. Kjo periudhë shtyhet me dy muaj me nismën e Parlamentit Evropian ose të Këshillit.

Neni 59

Procedura e Komitetit

1. Komisioni asistohet nga Komiteti i Fondeve për Azilin, Migracionin dhe Integrimin e Sigurinë e Brendshme. Ky Komitet është një komitet sipas kuptimit të Rregullores (BE) nr. 182/2011.
2. Aty ku përmendet ky paragraf, gjen zbatim neni 4 i Rregullores (BE) nr. 182/2011.
3. Aty ku përmendet ky paragraf, gjen zbatim neni 5 i Rregullores (BE) nr. 182/2011.

Kur komiteti nuk jep asnjë mendim, Komisioni nuk miraton draftin e aktit zbatues, përveç nenit 14, paragrafi 4, nenit 24, paragrafi 5, nenit 45, paragrafi 2, nenit 47, paragrafi 6 dhe nenit 53, paragrafi 5 të kësaj rregulloreje.

Neni 60

Rishikimi

Me propozim të Komisionit, Parlamenti Evropian dhe Këshilli rishikojnë këtë rregullore përpara 30 qershorit 2020.

Neni 61

Hyrja në fuqi dhe zbatimi

Kjo rregullore hyn në fuqi një ditë pas botimit të saj në Gazetën Zyrtare të Bashkimit Evropian.

Zbatimi i saj fillon nga data 1 janar 2014.

Kjo rregullore është detyruese në tërësinë e saj dhe drejtpërdrejt e zbatueshme në të gjitha shtetet anëtare, në përputhje me traktatet.

Nënshkruar në Strasburg, më 16 prill 2014.

Për Parlamentin Evropian

Presidenti

1. SCHULZ

Për Këshillin

Presidenti

1. KOURKOULAS
2. 1. Gazeta Zyrtare C 299, 4.10.2012, f. 108.
3. 2. Gazeta Zyrtare C 277, 13.9.2012, f. 23.
4. 3. Qëndrimi i Parlamentit Evropian i 13 marsit 2014 (ende i pabotuar në Gazetën Zyrtare) dhe Vendimi i Këshillit i 14 prillit 2014.
5. 4. Rregullorja (BE, Euratom) nr. 966/2012 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 25 tetor 2012, "Për rregullat financiare të zbatueshme për buxhetin e përgjithshëm të Bashkimit Evropian dhe që shfuqizon Rregulloren e Këshillit (KE, Euratom) nr. 1605/2002" (Gazeta Zyrtare L 298, 26.10.2012, f. 1).
6. 5. Vendim i Komisionit 1999/352/KE, KEQC, Euratom i 28 prillit 1999 "Për krijimin e Zyrës Evropiane Kundër Mashtrimit" (OLAF) (Gazeta Zyrtare L 136, 31.5.1999, f. 20).
7. 6. Rregullorja (BE) nr. 182/2011 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit e 16 shkurtit 2011 që përcakton rregullat dhe parimet e përgjithshme për mekanizmat e kontrollit nga shtetet anëtare për ushtrimin e kompetencave zbatuese nga Komisioni (Gazeta Zyrtare L 55, 28.2.2011, f. 13).
8. Rregullorja e Këshillit (BE, Euratom) nr. 1311/2013, e 2 dhjetorit 2013, "Për përcaktimin e kuadrit financiar shumëvjeçar për periudhën 2014-2020" (Gazeta Zyrtare L 347, 20.12.2013, f. 884).
9. 8. Rregullorja (BE) nr. 516/2014 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit e 16 prillit 2014 "Për përcaktimin e fondit për Azilin, Migracionin dhe Integrimin", që ndryshon Vendimin e Këshillit 2008/381/KE dhe shfuqizon Vendimet nr. 573/2007/KE dhe nr. 575/2007/KE të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit dhe Vendimin e Këshillit 2007/435/KE (shihni faqen 168 të kësaj gazete Zyrtare).
10. 9. Rregullorja (BE) nr. 513/2014 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit e 16 prillit 2014 që vendosi, si pjesë e Fondit të Sigurisë së Brendshme, instrumentin për mbështetjen financiare për bashkëpunimin policor, parandalimin dhe luftën ndaj krimit dhe menaxhimin e krizës që shfuqizon Vendimin e Këshillit 2007/125/ÇBD (shihni faqen 93 të kësaj Gazete Zyrtare).
11. 10. Rregullorja (BE, Euratom) nr. 883/2013 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 11 shtator 2013, "Për hetimet e kryera nga Zyra Evropiane kundër Mashtrimit (OLAF)" dhe që shfuqizon Rregulloren (KE) nr. 1073/1999 të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit dhe Rregulloren e Këshillit (Euratom) nr. 1074/1999 (Gazeta Zyrtare L 248, 18.9.2013, f. 1).
12. 11. Rregullorja e Këshillit (Euratom, KE) nr. 2185/96, e 11 nëntorit 1996, "Për kontrollet dhe inspektimet në terren të kryera nga Komisioni për mbrojtjen e interesave financiare të Komuniteteve Evropiane nga mashtrimi dhe parregullsi të tjera" (Gazeta Zyrtare L 292, 15.11.1996, f. 2).
13. 12. Rregullorja e Këshillit (KE) nr. 659/1999, e 22 marsit 1999, "Për përcaktimin e rregullave për zbatimin e nenit 108 të Traktatit për Funksionimin e Bashkimit Evropian" (Gazeta Zyrtare L 83, 27.3.1999, f. 1).

 

20.5.2014

SQ

Gazeta Zyrtare e Bashkimit Evropian

L 150/93

RREGULLORE (BE) NR. 513/2014 E PARLAMENTIT EVROPIAN DHE E KËSHILLIT, DATË 16 PRILL 2014, "PËR VENDOSJEN, SI PJESË E FONDIT TË SIGURISË SË BRENDSHME, E INSTRUMENTIT PËR MBËSHTETJEN FINANCIARE PËR BASHKËPUNIMIN POLICOR, PARANDALIMIN DHE LUFTËN KUNDËR KRIMIT DHE MENAXHIMIN E KRIZËS QË SHFUQIZON VENDIMIN E KËSHILLIT 2007/125/ÇBD"

PARLAMENTI EVROPIAN DHE KËSHILLI I BASHKIMIT EVROPIAN,

Duke pasur parasysh Traktatin për Funksionimin e Bashkimit Evropian dhe në veçanti nenin 82, paragrafi 1, nenin 84 dhe nenin 87 paragrafi 2 të tij,

Duke pasur parasysh propozimin e Komisionit Evropian,

Pas komunikimit të projektaktit legjislativ në parlamentet kombëtare,

Duke pasur parasysh opinionin e Komitetit Evropian Ekonomik dhe Social1,

Duke pasur parasysh opinionin e Komitetit të Rajoneve2,

Duke vepruar në përputhje me procedurën e zakonshme legjislative3,

Meqë:

1. Objektivi i BE-së për të siguruar një nivel të lartë sigurie në një zonë lirie, sigurie dhe drejtësie sipas nenit 67, paragrafi 3 i Traktatit për Funksionimin e BE-së (TFBE) duhet të arrihet, ndër të tjera, nëpërmjet masave për parandalimin dhe luftën kundër krimit, si dhe nëpërmjet masave për koordinimin dhe bashkëpunimin ndërmjet autoriteteve ligjzbatuese dhe autoriteteve të tjera kombëtare të shteteve anëtare, përfshirë Europolin ose organet e tjera përkatëse të BE-së, vendet e treta përkatëse dhe organizatat ndërkombëtare.
2. Për të arritur këtë objektiv, duhet të merren masa të fuqishme në nivelin e Bashkimit Evropian për të mbrojtur njerëzit dhe mallrat nga kërcënimet që po bëhen gjithnjë e më ndërkombëtare dhe për të mbështetur punën e kryer nga autoritetet kompetente të shteteve anëtare. Terrorizmi, krimi i organizuar, krimi ndërkufitar, trafikimi i drogës, korrupsioni, krimi kibernetik, trafikimi i qenieve njerëzore dhe armëve, ndër të tjera, vazhdojnë të sfidojnë sigurinë e brendshme të BE-së.
3. Strategjia për Sigurinë e Brendshme e Bashkimit Evropian ("Strategjia për Sigurinë e Brendshme"), e miratuar nga Këshilli në shkurt të 2010, përbën një axhendë të përbashkët për gjurmimin e këtyre sfidave të përbashkëta të sigurisë. Komunikata e Komisionit e 22 nëntorit 2010, me titull "Strategjia e BE-së për Sigurinë e Brendshme në Veprim: Pesë hapa drejt një Evrope më të sigurt" i kthen parimet dhe udhëzimet e strategjisë në masa konkrete duke identifikuar pesë objektiva strategjike: shkatërrimi i rrjeteve ndërkombëtare të krimit, parandalimi i terrorizmit dhe trajtimi i radikalizimit dhe rekrutimit, për të rritur nivelin e sigurisë për qytetarët dhe bizneset në hapësirën kibernetike, forcimi i sigurisë nëpërmjet menaxhimit të kufijve si dhe rritja e aftësisë ripërtëritëse e Evropës pas përballë krizave dhe fatkeqësive.
4. Solidariteti midis shteteve anëtare, qartësia në lidhje me ndarjen e detyrave, respektimi i të drejtave themelore dhe lirive dhe shteti i së drejtës, përqendrimi i fortë në perspektivën globale dhe në lidhjen dhe koherencën me sigurinë e jashtme, duhet të jenë parimet kryesore që udhëzojnë zbatimin e Strategjisë së Sigurisë së Brendshme.
5. Për të nxitur zbatimin e Strategjisë për Sigurinë e Brendshme dhe për të siguruar që ajo të bëhet një realitet operacional, shtetet anëtare duhet të sigurohen me mbështetjen e duhur financiare të BE-së, duke krijuar dhe menaxhuar një Fond të Sigurisë së Brendshme ("Fondi").
6. Fondi duhet të pasqyrojë nevojën për rritjen e fleksibilitetit dhe thjeshtësimit, duke respektuar kërkesat e parashikueshmërisë dhe duke siguruar një shpërndarje të drejtë dhe transparente të burimeve për të përmbushur objektivat e përgjithshme dhe specifike të përcaktuara në këtë rregullore.
7. Efikasiteti i masave dhe cilësia e shpenzimeve përbëjnë parime udhëzuese në zbatimin e Fondit. Për më tepër, Fondi duhet të zbatohet në mënyrën më efektive dhe më miqësore të mundshme ndaj përdoruesit.
8. Në rastin e masave shtrënguese për politikat e BE-së, tejkalimi i problemeve ekonomike kërkon fleksibilitet të shtuar, masa inovative organizative, shfrytëzim më të mirë të strukturave ekzistuese dhe koordinim ndërmjet institucioneve të BE-së, agjencive dhe autoriteteve kombëtare dhe vendeve të treta.
9. Ekziston nevoja për të maksimizuar ndikimin e financimit të BE-së duke mobilizuar, bashkuar dhe shfrytëzuar burimet financiare publike dhe private.
10. Cikli i politikave të BE-së i krijuar nga Këshilli më 8-9 nëntor 2010 synon të trajtojë kërcënimet më kryesore, të rënda dhe të organizuara kriminale ndaj BE-së në një mënyrë koherente dhe metodike nëpërmjet një bashkëpunimi optimal ndërmjet shërbimeve përkatëse. Për të mbështetur zbatimin efektiv të këtij cikli shumëvjeçar, financimi sipas instrumentit të përcaktuar nga kjo Rregullore ("Instrumenti") duhet të përdorë të gjitha metodat e mundshme të zbatimit, siç përcaktohet në Rregulloren (BE, Euratom) nr. 966/2012 të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit⁴, duke përfshirë, sipas rastit, menaxhimin e tërthortë për të siguruar shpërndarjen në kohë dhe në mënyrë efikase të veprimtarive dhe projekteve.
11. Për shkak të veçorive ligjore të zbatueshme për Titullin V të TFBE-së, Fondi nuk mund të themelohet si një instrument financiar i vetëm. Si rrjedhojë, fondi duhet të krijohet si një kuadër gjithëpërfshirës për mbështetjen financiare të BE-së në fushën e sigurisë së brendshme, që përfshin Instrumentin dhe instrumentin për mbështetje financiare për kufijtë e jashtëm dhe vizat të krijuara nga Rregullorja (BE) nr. 515/2014 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit⁵. Ky kuadër gjithëpërfshirës duhet të plotësohet nga Rregullorja (BE) nr. 514/2014 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit⁶;
12. Krimi ndërkufitar si trafikimi i qenieve njerëzore dhe shfrytëzimi i imigracionit të paligjshëm nga organizatat kriminale mund të trajtohen në mënyrë efikase përmes bashkëpunimit policor.
13. Burimet globale për këtë rregullore dhe për Rregulloren (BE) nr. 515/2014 përcaktojnë së bashku mbulimin financiar për të gjithë kohëzgjatjen e Fondit, e cila duhet të përfaqësojë shumën referencë kryesore, sipas kuptimit të pikës 17 të Marrëveshjes Ndërinstitucionale të 2 dhjetorit 2013 ndërmjet Parlamentit, Këshillit dhe Komisionit Evropian për disiplinën buxhetore, bashkëpunimin në çështjet buxhetore dhe menaxhimin financiar të shëndoshë⁷, për Parlamentin Evropian dhe Këshillin gjatë procedurës buxhetore vjetore.
14. Rezoluta e Parlamentit Evropian e 23 tetorit 2013 për krimin e organizuar, korrupsionin dhe pastrimin e parave njohu se lufta kundër krimit të organizuar është një sfidë evropiane dhe kërkoi më shumë bashkëpunim mes shteteve anëtare në fushën e zbatimit të ligjit, pasi trajtimi në mënyrë efektive i krimit të organizuar është thelbësor për mbrojtjen e ekonomisë së ligjshme nga veprimtaritë e zakonshme kriminale siç është pastrimi i produkteve të krimit.
15. Në kuadrin gjithëpërfshirës të Fondit, ndihma financiare e ofruar sipas Instrumentit duhet të mbështesë bashkëpunimin policor, shkëmbimin dhe aksesin në informacion, parandalimin e krimit, luftën kundër krimit ndërkufitar, krimit të rëndë dhe të organizuar, duke përfshirë terrorizmin, korrupsionin, trafikimin e drogës, trafikimin e qenieve njerëzore dhe armëve, shfrytëzimin e imigracionit të paligjshëm, shfrytëzimin seksual të fëmijëve, shpërndarjen e imazheve të abuzimit të fëmijëve dhe pornografinë e fëmijëve, krimin kibernetik, pastrimin e produkteve të krimit, mbrojtjen e njerëzve dhe të infrastrukturës kritike ndaj incidenteve që kanë të bëjnë me sigurinë dhe menaxhimin efikas të rreziqeve dhe krizave që kanë të bëjnë me sigurinë, duke marrë parasysh politikat e përbashkëta (strategjitë, ciklet e politikave, programet dhe planet e veprimit), legjislacionin dhe bashkëpunimin praktik.
16. Ndihma financiare në këto fusha duhet të mbështesë veçanërisht masat që nxisin operacionet e përbashkëta ndërkufitare, aksesin dhe shkëmbimin e informacionit, shkëmbimin e praktikave më të mira, lehtësimin dhe sigurinë e komunikimit dhe koordinimit, trajnimin dhe shkëmbimin e personelit, veprimtaritë analitike, monitoruese dhe vlerësuese, vlerësimin gjithëpërfshirës të kërcënimeve dhe rreziqeve në përputhje me kompetencat e përcaktuara në TFBE, aktivitetet për rritjen e ndërgjegjësimit, testimin dhe validimin e teknologjisë së re, kërkimin shkencor mjeko-ligjor, marrjen e pajisjeve teknike ndërvepruese dhe bashkëpunimin midis shteteve anëtare dhe organeve përkatëse të BE-së, përfshirë Europolin. Ndihma financiare në këto fusha duhet të mbështesë vetëm masat që janë në përputhje me prioritetet dhe nismat e identifikuara në nivel BE-je, veçanërisht ato që janë miratuar nga Parlamenti Evropian dhe Këshilli.
17. Në kuadrin gjithëpërfshirës të strategjisë të BE-së kundër drogës që përkrah një qasje të ekuilibruar bazuar në një ulje të njëkohshme të ofertës dhe kërkesës, asistenca financiare e ofruar në kuadër të këtij Instrumenti duhet të mbështesë të gjitha masat që synojnë parandalimin dhe luftimin e trafikimit të drogës (reduktimin e ofertës) dhe në veçanti masat që synojnë prodhimin, nxjerrjen, shitjen, transportin, importin dhe eksportin e barnave të paligjshme, duke përfshirë posedimin dhe blerjen për t’u përfshirë në veprimtaritë e trafikimit të drogës.
18. Masat në dhe në lidhje me vendet e treta të mbështetura përmes Instrumentit duhet të merren në sinergji dhe në koherencë me masa të tjera jashtë BE-së të mbështetura nëpërmjet instrumenteve të ndihmës së jashtme të BE-së, si gjeografike ashtu edhe tematike. Në veçanti, në zbatimin e masave të tilla, duhet të kërkohet koherenca e plotë me parimet dhe objektivat e përgjithshme të masave të jashtme të BE-së dhe të politikës së jashtme të lidhura me vendin ose rajonin në fjalë, si dhe me parimet dhe vlerat demokratike, liritë dhe të drejtat themelore, shtetin e së drejtës dhe sovranitetin e vendeve të treta. Ato nuk duhet të synojnë të mbështesin masat që orientohen drejtpërdrejtë drejt zhvillimit dhe duhet të plotësojnë, sipas rastit, ndihmën financiare të ofruar nëpërmjet instrumenteve të ndihmës së jashtme. Duhet të kërkohet edhe koherenca me politikën humanitare të BE-së, veçanërisht në lidhje me zbatimin e masave emergjente.
19. Instrumenti duhet të zbatohet duke respektuar plotësisht të drejtat dhe parimet e parashikuara në Kartën e të Drejtave Themelore të Bashkimit Evropian dhe detyrimet ndërkombëtare të BE-së.
20. Sipas nenit 3 të Traktatit për Bashkimin Evropian (TBE), Instrumenti duhet të mbështesë veprimtaritë që sigurojnë mbrojtjen e fëmijëve ndaj dhunës, abuzimit, shfrytëzimit dhe neglizhimit. Instrumenti duhet të mbështesë edhe masat mbrojtëse për të miturit dëshmitarë dhe viktima, veçanërisht ata që janë të pashoqëruar ose kanë nevojë për kujdestari.
21. Instrumenti duhet të plotësojë dhe të forcojë veprimtaritë e ndërmarra për të zhvilluar bashkëpunimin ndërmjet Europolit dhe organeve të tjera përkatëse si dhe shteteve anëtare me qëllim që të arrihen objektivat e instrumentit në fushën e bashkëpunimit policor, parandalimin dhe luftimin e krimit dhe menaxhimin e krizave. Ndër të tjera, kjo nënkupton se kur hartojnë programet e tyre kombëtare, shtetet anëtare duhet të marrin në konsideratë bazën e të dhënave informative, mjetet analitike dhe udhëzimet operacionale dhe teknike të zhvilluara nga Europoli dhe veçanërisht sistemin e informacionit të Europolit (EIS), Aplikimin e Rrjetit për Shkëmbimin e Informacionit të Sigurt (SIENA) dhe Vlerësimin e Rrezikut të Krimit të Rëndë dhe të Organizuar (SOCTA).
22. Për të siguruar një zbatim uniform të Fondit, buxheti i Bashkimit i alokuar për Instrumentin duhet të zbatohet nga menaxhimi i drejtpërdrejtë dhe i tërthortë për masat me interes të veçantë të BE-së ("Masat e BE-së"), ndihmën emergjente dhe asistencën teknike dhe nga menaxhimi i përbashkët për programet kombëtare dhe masat që kërkojnë fleksibilitet administrativ.
23. Për burimet e vëna në zbatim sipas menaxhimit është e nevojshme të garantohet që programet kombëtare të shteteve anëtare të jenë në përputhje me prioritetet dhe objektivat e BE-së.
24. Në këtë rregullore duhet të përcaktohen burimet e alokuara për shtetet anëtare për zbatimin përmes programeve të tyre kombëtare dhe të shpërndahen në bazë të kritereve të qarta, objektive dhe të matshme. Këto kritere duhet të kenë si objekt mallrat publike që duhet të mbrohen nga shtetet anëtare dhe shkallën e kapacitetit financiar për të garantuar një nivel të lartë të sigurisë së brendshme, siç janë madhësia e popullsisë së tyre, madhësia e tyre territoriale dhe produkti i brendshëm bruto. Për më tepër, duke qenë se SOCTA e vitit 2013 thekson rëndësinë mbizotëruese të porteve detare dhe aeroporteve si pika hyrëse për organizatat kriminale për trafikimin e qenieve njerëzore dhe mallrave të paligjshme, dobësitë specifike që paraqesin rrugët e krimit në këto kalime të jashtme duhet të pasqyrohen në shpërndarjen e burimeve në dispozicion për masat e ndërmarra nga shtetet anëtare përmes kritereve që lidhen me numrin e pasagjerëve dhe peshën e ngarkesave të përpunuara nëpërmjet porteve detare dhe aeroporteve ndërkombëtare.
25. Për të përforcuar solidaritetin dhe shkëmbimin e përgjegjësive për politikat, strategjitë dhe programet e përbashkëta të BE-së, shtetet anëtare duhet të nxiten të përdorin një pjesë të burimeve globale të disponueshme për programet kombëtare për të adresuar prioritetet strategjike të BE-së të përcaktuara në shtojcën I të kësaj rregulloreje. Për projektet që adresojnë këto prioritete, kontributi i BE-së në koston totale të tyre të pranueshme duhet të rritet në 90%, në përputhje me Rregulloren (BE) nr. 514/2014.
26. Tavani për burimet që mbeten në dispozicion të BE-së duhet të jetë plotësues për burimet e alokuara për shtetet anëtare për zbatimin e programeve të tyre kombëtare. Kjo do të sigurojë aftësinë e BE-së, në një vit të caktuar buxhetor, për të mbështetur masa që janë të një rëndësie të veçantë për të, siç janë studimet, testimi dhe validimi i teknologjive të reja, projektet ndërkombëtare, rrjetëzimi dhe shkëmbimi i praktikave më të mira, monitorimi i zbatimit të legjislacionit përkatës të BE-së dhe të politikave dhe masave të BE-së në lidhje me dhe në vendet e treta. Masat e mbështetura duhet të jenë në përputhje me prioritetet e identifikuara në strategjitë përkatëse, programet, planet e veprimit dhe vlerësimet e rreziqeve dhe kërcënimeve të BE-së.
27. Për të kontribuar në arritjen e objektivit të përgjithshëm të Instrumentit, shtetet anëtare duhet të sigurojnë që programet e tyre kombëtare të përfshijnë masat që adresojnë të gjitha objektivat specifike të Instrumentit dhe se alokimi i burimeve ndërmjet objektivave është proporcional me sfidat dhe nevojat dhe siguron që objektivat mund të plotësohen. Kur një program kombëtar nuk adreson një nga objektivat specifike ose alokimi është nën përqindjet minimale, shteti anëtar në fjalë duhet të japë një justifikim brenda programit.
28. Për të forcuar kapacitetin e BE-së për t’iu përgjigjur menjëherë incidenteve që kanë të bëjnë me sigurinë ose kërcënimet e reja që lindin, duhet të mundësohet asistenca emergjente në përputhje me kuadrin e përcaktuar në Rregulloren (BE) nr. 514/2014.
29. Financimi nga buxheti i BE-së duhet të përqendrohet në aktivitetet ku ndërhyrja e BE-së mund të sjellë vlerë shtesë krahasuar me masat vetëm nga shtetet anëtare. Duke qenë se BE-ja është në një pozicion më të mirë sesa shtetet anëtare për të trajtuar situata ndërkufitare dhe për të siguruar një platformë për qasjet e përbashkëta, veprimtaritë që përfitojnë mbështetje sipas kësaj rregulloreje duhet të kontribuojnë veçanërisht në forcimin e kapaciteteve kombëtare dhe të BE-së, si dhe në bashkëpunimin dhe koordinimin ndërkufitar, rrjetëzimin, besimin e ndërsjellë dhe shkëmbimin e informacionit dhe praktikave më të mira.
30. Për të shtuar ose ndryshuar dispozita të kësaj rregulloreje, në lidhje me përkufizimin e prioriteteve strategjike të BE-së, Komisionit duhet t’i delegohen kompetencat për miratimin e akteve në përputhje me nenin 290 të TFBE-së në lidhje me ndryshimin, shtimin ose fshirjen e prioriteteve strategjike të BE-së të renditura në këtë rregullore. Është shumë e rëndësishme që gjatë punës së tij përgatitore Komisioni të kryejë konsultimet e duhura, duke përfshirë ato në nivel ekspertësh. Komisioni, gjatë përgatitjes dhe hartimit të akteve të deleguara, duhet të sigurojë një transmetim të njëkohshëm, në kohën dhe mënyrën e duhur, të dokumenteve përkatëse pranë Parlamentit Evropian dhe Këshillit.
31. Komisioni duhet të konsultojë ekspertët nga të gjithë shtetet anëtare në zbatimin e kësaj rregulloreje, duke përfshirë përgatitjen e akteve të deleguara.
32. Komisioni duhet të monitorojë zbatimin e Instrumentit, në përputhje me dispozitat përkatëse të Rregullores (BE) nr. 514/2014, me ndihmën e treguesve kryesorë për vlerësimin e rezultateve dhe të ndikimeve. Duke përfshirë linjat përkatëse bazë, treguesit duhet të sigurojnë bazën minimale për vlerësimin e shkallës së arritjes së objektivave të Instrumentit.
33. Për të matur arritjet e Fondit, treguesit e përbashkët duhet të vendosen në lidhje me çdo objektiv specifik të Instrumentit. Matja e arritjes së objektivave specifikë përmes treguesve të përbashkët nuk e bën të detyrueshëm zbatimin e masave që lidhen me këta tregues.
34. Vendimi i Këshillit 2007/125/ÇBD⁸ duhet të shfuqizohet sipas dispozitave kalimtare të përcaktuara në këtë rregullore.
35. Meqenëse objektivi i kësaj rregulloreje, përkatësisht forcimi i koordinimit dhe bashkëpunimit ndërmjet autoriteteve ligjzbatuese, parandalimi dhe luftimi i krimit, mbrojtja e njerëzve dhe e infrastrukturës kritike ndaj incidenteve që lidhen me sigurinë, si dhe rritja e kapaciteteve të shteteve anëtare dhe të BE-së për të menaxhuar në mënyrë efikase rreziqet dhe krizat që lidhen me sigurinë, nuk mund të arrihet plotësisht nga shtetet anëtare, por mund të arrihet më mirë në nivelin e BE-së, ky i fundit mund të miratojë masa në përputhje me parimin e subsidiaritetit, siç përcaktohet në nenin 5 të TBE-së. Në përputhje me parimin e proporcionalitetit të përcaktuar në po atë nen, kjo rregullore nuk shkon përtej asaj që është e nevojshme për arritjen e këtyre objektivave.
36. Në përputhje me nenin 1 dhe 2 të Protokollit nr. 22 për qëndrimin e Danimarkës, bashkëlidhur TBE-së dhe TFBE-së, Danimarka nuk merr pjesë në miratimin e kësaj rregulloreje dhe nuk është e detyruar ta zbatojë atë apo të jetë objekt i zbatimit të saj.
37. Në përputhje me nenin 3 të Protokollit nr. 21 për qëndrimin e Mbretërisë së Bashkuar dhe të Irlandës për zonën e lirisë, sigurisë dhe drejtësisë, bashkëlidhur TBE-së dhe TFBE-së, dhe pa cenuar nenin 4 të këtij Protokolli, Irlanda ka njoftuar dëshirën e saj për të marrë pjesë në miratimin dhe zbatimin e kësaj rregulloreje.
38. Në përputhje me nenet 1 dhe 2 të Protokollit nr. 21 për qëndrimin e Mbretërisë së Bashkuar dhe të Irlandës për zonën e lirisë, sigurisë dhe drejtësisë, bashkëlidhur TBE-së dhe TFBE-së, si dhe pa cenuar nenin 4 të këtij protokolli, Mbretëria e Bashkuar nuk merr pjesë në miratimin e kësaj rregulloreje dhe nuk është e detyruar ta zbatojë atë apo të jetë objekt i zbatimit të saj.
39. Është me vend që periudha e zbatimit të kësaj rregulloreje të bashkërendohet me atë të zbatimit të Rregullores së Këshillit (BE, Euratom) nr. 1311/2013⁹. Për rrjedhojë, zbatimi i kësaj rregulloreje duhet të fillojë nga data 1 janar 2014.

MIRATOJNË KËTË RREGULLORE:

KREU I

DISPOZITA TË PËRGJITHSHME

Neni 1

Qëllimi dhe fusha e zbatimit

1. Kjo rregullore krijon instrumentin e mbështetjes financiare për bashkëpunimin policor, parandalimin dhe luftën ndaj krimit dhe menaxhimin e krizave ("Instrumenti"), si pjesë e Fondit për Sigurinë e Brendshme ("Fondi").

Së bashku me Rregulloren (BE) nr. 515/2014, kjo rregullore themelon Fondin për periudhën prej 1 janarit 2014 deri më 31 dhjetor 2020.

2. Kjo rregullore përcakton:
3. a) objektivat, masat përfituese dhe prioritetet strategjike për mbështetjen financiare që do të ofrohet sipas Instrumentit;
4. b) kuadrin e përgjithshëm për zbatimin e masave përfituese;
5. c) burimet e vëna në dispozicion sipas Instrumentit nga data 1 janar 2014 deri më 31 dhjetor 2020 dhe shpërndarja e tyre.
6. Kjo rregullore siguron zbatimin e rregullave të përcaktuara në Rregulloren (BE) nr. 514/2014.
7. Instrumenti nuk zbatohet për çështjet që mbulohen nga programi i drejtësisë, siç përcaktohet në Rregulloren (BE) nr. 1382/2013 të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit (10). Megjithatë, instrumenti mund të mbulojë masa që synojnë nxitjen e bashkëpunimit ndërmjet autoriteteve gjyqësore dhe autoriteteve ligjzbatuese.
8. Kërkohen sinergjitë, qëndrueshmëria dhe plotësimi me instrumentet e tjera përkatëse financiare të BE-së, të tillë si Mekanizmi i BE-së për mbrojtjen civile, i krijuar nga Vendimi nr. 1313/2013/BE i Parlamentit Evropian dhe i Këshillit¹¹, Horizont 2020 i krijuar nga Rregullorja (BE) nr. 1291/2013 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit¹², programi i tretë shumëvjeçar i masave të BE-së në fushën e shëndetësisë, i krijuar nga Rregullorja (BE) nr. 282/2014 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit¹³, Fondi i Solidaritetit të Bashkimit Evropian dhe instrumentet e ndihmës së jashtme, konkretisht Instrumenti për asistencën e para-aderimit (IPA II) i krijuar nga Rregullorja (BE) nr. 231/2014 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit¹⁴, Instrumenti Evropian i Fqinjësisë i krijuar nga Rregullorja (BE) nr. 232/2014 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit¹⁵, Instrumenti i Bashkëpunimit për Zhvillim i krijuar nga Rregullorja (BE) nr. 233/2014 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit¹⁶, Instrumenti i Partneritetit për bashkëpunim me vendet e treta i krijuar nga Rregullorja (BE) nr. 234/2014 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit¹⁷, Instrumenti Evropian për Demokraci dhe të Drejtat e Njeriut i krijuar nga Rregullorja (BE) nr. 235/2014 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit¹⁸ dhe Instrumenti që Kontribuon për Stabilitetin dhe Paqen i krijuar nga Rregullorja (BE) nr. 230/2014 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit¹⁹. Masat e financuara sipas kësaj rregulloreje nuk marrin mbështetje financiare nga instrumente financiare të tjera të BE-së për të njëjtin qëllim.

Neni 2

Përkufizime

Për qëllimin e kësaj rregulloreje përdoren përkufizimet e mëposhtme:

1. a) "bashkëpunim policor" janë masat specifike dhe llojet e bashkëpunimit që përfshijnë të gjitha autoritetet kompetente të shteteve anëtare të përmendura në nenin 87 të TFBE-së;
2. b) "shkëmbim dhe akses në informacion" është mbledhja, ruajtja, përpunimi, analizimi dhe shkëmbimi i informacionit përkatës për autoritetet e përmendura në nenin 87 të TFBE-së në lidhje me parandalimin, zbulimin, hetimin dhe ndjekjen e veprave penale, veçanërisht për krimin ndërkufitar, të rëndë dhe të organizuar;
3. c) "parandalim krimi" janë të gjitha masat që synojnë të reduktojnë ose të kontribuojnë në uljen e krimit dhe të ndjenjës së pasigurisë së qytetarëve, siç përmendet në nenin 2, paragrafi 2 të Vendimit të Këshillit 2009/902/ÇBD²⁰;
4. d) "krim i organizuar" është sjellja e dënueshme në lidhje me pjesëmarrjen në një organizatë kriminale, sipas përkufizimit në Vendimin Kuadër të Këshillit 2008/841/ÇBD²¹;
5. e) "terrorizëm" është çdo akt i qëllimshëm ose vepër penale, sipas përkufizimit në Vendimin Kuadër të Këshillit 2002/475/ÇBD²²;
6. f) "menaxhim rreziku dhe krize" është çdo masë lidhur me vlerësimin, parandalimin, gatishmërinë dhe menaxhimin e pasojave të terrorizimit, krimit të organizuar dhe rreziqeve të tjera që kanë të bëjnë me sigurinë;
7. g) "parandalim dhe gatishmëri" është çdo masë që synon të parandalojë dhe/ose të reduktojë rreziqet lidhen me sulmet e mundshme terroriste dhe incidentet e tjera që kanë të bëjnë me sigurinë;
8. h) "menaxhim i pasojave" është koordinimi efikas i masave të marra në nivel kombëtar dhe/ose BE-je për t’iu përgjigjur dhe për të reduktuar ndikimin e efekteve të një sulmi terrorist ose çdo incidenti që ka të bëjë me sigurinë;
9. i) "infrastruktura kritike" është një aset, rrjet, sistem ose pjesë e tyre, e cila ka rëndësi jetike për të siguruar funksionet e rëndësishme sociale, shëndetin, sigurinë, mbrojtjen, mirëqenien sociale ose ekonomike të njerëzve, dhe cenimi, shkelja ose shkatërrimi i së cilës do të kishte pasoja të konsiderueshme në një shtet anëtar për shkak të pamundësisë së sigurimit të këtyre funksioneve;
10. j) "situatë emergjente" është një incident që ka të bëjë me sigurinë ose kërcënimet e reja që lindin, të cilat kanë ose mund të kenë një ndikim të konsiderueshëm negativ në sigurinë e njerëzve në një ose më shumë shtete anëtare.

Neni 3

Objektivat

1. Objektivi i përgjithshëm i Instrumentit është të kontribuojë në garantimin e një niveli të lartë sigurie në BE.
2. Brenda objektivit të përgjithshëm të përcaktuar në paragrafin 1, në përputhje me prioritetet e identifikuara në strategjitë përkatëse të BE-së, ciklet e politikave, programet, vlerësimet e kërcënimeve dhe vlerësimet e rrezikut, Instrumenti duhet të kontribuojë në përmbushjen e objektivave specifike si në vijim:
3. a) parandalimin e krimit, luftimin e krimit ndërkufitar, krimit të rëndë dhe të organizuar duke përfshirë dhe terrorizimin, si dhe në përforcimin e koordinimit dhe bashkëpunimit ndërmjet autoriteteve ligjzbatuese dhe autoriteteve të tjera kombëtare të shteteve anëtare, duke përfshirë Europolin ose organet e tjera përkatëse të BE-së, vendet e treta dhe organizatat ndërkombëtare përkatëse;
4. b) rritjen e kapaciteteve të shteteve anëtare dhe të BE-së për menaxhimin në mënyrë efikase të rreziqeve dhe krizave që kanë të bëjnë me sigurinë, përgatitjen dhe mbrojtjen e njerëzve dhe infrastrukturës kritike nga sulmet terroriste dhe incidentet e tjera që kanë të bëjnë me sigurinë.

Arritja e objektivave specifike të Instrumentit vlerësohet në përputhje me nenin 55, paragrafi 2 i Rregullores (BE) nr. 514/2014 duke përdorur tregues të përbashkët, siç janë vendosur në shtojcën II të kësaj Rregulloreje dhe tregues specifikë të programit të përfshirë në programet kombëtare.

3. Për të arritur objektivat e përmendur në paragrafët 1 dhe 2, Instrumenti kontribuon në objektivat e mëposhtëm operacionale:
4. a) nxitjen dhe zhvillimin e masave për forcimin e aftësisë së shteteve anëtare për të parandaluar krimin dhe për të luftuar krimin ndërkufitar, krimin e rëndë dhe të organizuar, duke përfshirë terrorizmin, veçanërisht përmes partneriteteve publike-private, shkëmbimit të informacionit dhe praktikave të mira, aksesit në të dhëna, teknologjive ndërvepruese, statistikave të krahasueshme, kriminologjisë së zbatuar, komunikimit publik dhe rritjes së ndërgjegjësimit;
5. b) nxitjen dhe zhvillimin e koordinimit administrativ dhe operacional, bashkëpunimin, mirëkuptimin reciprok dhe shkëmbimin e informacionit ndërmjet autoriteteve ligjzbatuese të shteteve anëtare, autoriteteve të tjera kombëtare, Europolit ose organet e tjera përkatëse të BE-së dhe, sipas rastit, me vendet e treta dhe organizatat ndërkombëtare;
6. c) nxitjen dhe zhvillimin e skemave të trajnimit, duke përfshirë aftësitë teknike e profesionale dhe njohjen e detyrimeve që kanë të bëjnë me respektimin e të drejtave të njeriut dhe liritë themelore, në zbatim të politikave evropiane për trajnimin, duke përfshirë programet specifike të shkëmbimit të zbatimit të ligjit në Bashkimin Evropian, dhe kulturën e zbatimit të ligjit;
7. d) nxitjen dhe zhvillimin e masave, masave mbrojtëse, mekanizmave dhe praktikave më të mira për identifikimin e hershëm, mbrojtjen dhe përkrahjen e dëshmitarëve dhe viktimave të krimit, duke përfshirë viktimat e terrorizmit, dhe në veçanti për të miturit dëshmitarë dhe viktima, veçanërisht ata që janë të pashoqëruar ose kanë nevojë për kujdestari;
8. e) masat për forcimin e kapaciteteve administrative dhe operacionale të shteteve anëtare për të mbrojtur infrastrukturën kritike në të gjithë sektorët e aktivitetit ekonomik, duke përfshirë partneritetet publike-private dhe koordinimin, bashkëpunimin, shkëmbimin dhe përhapjen e njohurive dhe përvojës brenda BE-së dhe me vendet e treta përkatëse;
9. f) lidhjet e sigurta dhe koordinimin efikas ndërmjet aktorëve ekzistues për sektorë specifikë në paralajmërimin e hershëm dhe bashkëpunimin e krizave në nivel BE-je dhe kombëtar, duke përfshirë qendrat e situatave për të mundësuar hartimin e raporteve të përgjithshme, gjithëpërfshirëse dhe të sakta në situata krize, koordinimin e masave reaguese dhe ndarjen e informacionit publik, të privilegjuar dhe të klasifikuar;
10. g) masat për forcimin e kapaciteteve administrative dhe operacionale të shteteve anëtare dhe BE-së për të kryer vlerësime gjithëpërfshirëse të kërcënimeve dhe rreziqeve, të cilat bazohen në prova dhe janë në përputhje me prioritetet dhe nismat e identifikuara në nivel BE-je, veçanërisht me ato që janë miratuar nga Parlamenti Evropian dhe Këshilli për t’i mundësuar BE-së zhvillimin e qasjeve të integruara të bazuara në vlerësimet e përbashkëta në gjendje krize dhe rritjen e kuptimit të ndërsjellë të përcaktimeve të ndryshme të shteteve anëtare dhe vendeve partnere për nivelet e kërcënimeve.
11. Instrumenti kontribuon gjithashtu në financimin e asistencës teknike me iniciativë të shteteve anëtare dhe Komisionit.
12. Masat e financuara sipas Instrumentit zbatohen duke respektuar plotësisht të drejtat themelore dhe dinjitetin njerëzor. Masat duhet të jenë veçanërisht në përputhje me dispozitat e Kartës së Drejtave Themelore të Bashkimit Evropian, legjislacionin e BE-së për mbrojtjen e të dhënave dhe Konventën Evropiane për Mbrojtjen e të Drejtave dhe Lirive Themelore të Njeriut (KEDNJ).

Në veçanti, kurdoherë që është e mundur, vëmendje e veçantë duhet t’u jepet shteteve anëtare gjatë zbatimit të veprimeve për ndihmën dhe mbrojtjen e personave të cenueshëm, veçanërisht fëmijëve dhe të miturve të pashoqëruar.

Neni 4

Masat përfituese sipas programeve kombëtare

1. Në objektivat e përmendura në nenin 3 të kësaj Rregulloreje dhe në kuadër të rezultateve të pranuara të dialogut politik sipas nenit 13 të Rregullores (BE) nr. 514/2014 dhe në përputhje me objektivat e programit kombëtar të përmendur në nenin 7 të kësaj rregulloreje, Instrumenti mbështet masat në shtetet anëtare dhe veçanërisht ato të listës si më poshtë:
2. a) masat për përmirësimin e bashkëpunimit policor dhe koordinimin ndërmjet autoriteteve ligjzbatuese, përfshirë me dhe ndërmjet organeve përkatëse të BE-së, në veçanti Europolin dhe Eurojustin, grupet e përbashkëta hetimore dhe çdo formë tjetër të operacioneve të përbashkëta ndërkufitare, aksesit dhe shkëmbimit të informacionit dhe teknologjive ndërvepruese;
3. b) projektet që nxisin rrjetëzimin, partneritetet publike-private, besimin e ndërsjellë, mirëkuptimin dhe mësimin, identifikimin, shkëmbimin dhe shpërndarjen e njohurive, përvojës dhe praktikave më të mira, shkëmbimin e informacionit, ndërgjegjësimin dhe parashikimin e përbashkët të situatës, planifikimin e kontigjencave dhe ndërveprimin;
4. c) veprimtaritë analitike, monitoruese dhe vlerësuese, duke përfshirë studimet dhe vlerësimet e kërcënimeve, rreziqeve dhe ndikimeve, të cilat janë të bazuara në prova dhe janë në përputhje me prioritetet dhe nismat e identifikuara në nivel BE-je, veçanërisht me ato që janë miratuar nga Parlamenti Evropian dhe Këshilli;
5. d) rritjen e ndërgjegjësimit, veprimtaritë e shpërndarjes së informacionit dhe komunikimit;
6. e) blerjen, mirëmbajtjen e sistemeve të IT-së në BE dhe të sistemeve kombëtare të IT-së që kontribuojnë në arritjen e objektivave të kësaj rregulloreje dhe/ose përditësimin e mëtejshëm të sistemeve të IT-së dhe pajisjeve teknike, duke përfshirë testimin e përputhshmërisë së sistemeve, pajisjeve të sigurta, infrastrukturave, ndërtesave dhe sistemeve përkatëse, sidomos të sistemeve të teknologjisë së informacionit dhe komunikimit (TIK) dhe pjesëve të tyre përbërëse, duke përfshirë bashkëpunimin evropian për sigurinë kibernetike dhe krimin kibernetik, veçanërisht me Qendrën Evropiane për Krimin Kibernetik;
7. f) shkëmbimin, formimin dhe arsimimin e personelit dhe ekspertëve të autoriteteve përkatëse, duke përfshirë mësimin e gjuhës dhe ushtrimet dhe programet e përbashkëta;
8. g) masat për përdorimin, transferimin, testimin dhe miratimin e metodologjisë ose teknologjisë së re, duke përfshirë projektet pilot dhe masat vijuese për projektet kërkimore për sigurinë të financuara nga BE-ja.
9. Në objektivat e përmendura në nenin 3, Instrumenti mund të mbështesë edhe masat e mëposhtme në lidhje me dhe nga shtetet anëtare:
10. a) Masat për përmirësimin e bashkëpunimit policor dhe koordinimin ndërmjet autoriteteve ligjzbatuese, duke përfshirë grupet e përbashkëta hetimore dhe çdo forme tjetër të operacioneve të përbashkëta ndërkufitare, aksesit dhe shkëmbimit të informacionit dhe teknologjive ndërvepruese;
11. b) rrjetëzimin, besimin e ndërsjellë, mirëkuptimin dhe mësimin, identifikimin, shkëmbimin dhe shpërndarjen e njohurive, përvojës dhe praktikave më të mira, shkëmbimin e informacionit, ndërgjegjësimin dhe parashikimin e përbashkët të situatës, planifikimin e kontigjencave dhe ndërveprimin;
12. c) shkëmbimin, formimin dhe arsimimin e personelit dhe ekspertëve të autoriteteve përkatëse.

Komisioni dhe shtetet anëtare, së bashku me Shërbimin Evropian të Veprimit të Jashtëm, sigurojnë koordinimin për sa u përket veprimeve në dhe në lidhje me vende të treta, siç parashikohet në nenin 3, paragrafi 5 i Rregullores (BE) nr. 514/2014.

KREU II

KUADRI FINANCIAR DHE I ZBATIMIT

Neni 5

Burimet globale dhe zbatimi

1. Burimet globale për zbatimin e Instrumentit janë 1 004 milionë euro me çmimet aktuale.
2. Shumat e caktuara vjetore autorizohet nga Parlamenti Evropian dhe nga Këshilli brenda kufijve të kuadrit financiar shumëvjeçar.
3. Burimet globale zbatohen nëpërmjet mënyrave të mëposhtme:
4. a) programeve kombëtare, në përputhje me nenin 7;
5. b) masat e BE-së, në përputhje me nenin 8;
6. c) asistencën teknike në përputhje me nenin 9;
7. d) asistencën emergjente, në përputhje me nenin 10;
8. Buxheti që alokohet sipas Instrumentit për masat e BE-së të përmendura në nenin 8 të kësaj rregulloreje, për ndihmën emergjente të përmendur në nenin 9 të kësaj rregulloreje dhe për asistencën teknike të përmendur në nenin 10 të kësaj rregulloreje zbatohen nën menaxhim të drejtpërdrejtë dhe të tërthortë, përkatësisht në përputhje me germën "a" dhe "c" të nenit 58, paragrafi 1 i Rregullores (BE, Euratom) nr. 966/2012 të Parlamentit Evropian dhe Këshillit²³.

Buxheti që alokohet për programet kombëtare të përmendura në paragrafin 7 të kësaj rregulloreje zbatohet nën menaxhim të përbashkët në përputhje me germat "b" të nenit 58, paragrafi 1 të Rregullores (BE, Euratom) nr. 966/2012.

5. Pa cenuar prerogativat e Parlamentit Evropian dhe Këshillit, burimet globale përdoren si më poshtë:
6. a) 662 milionë euro për programet kombëtare të shteteve anëtare;
7. b) 342 milionë euro për masat e BE-së, ndihmën emergjente dhe asistencën teknike me iniciativë të Komisionit.
8. Secili shtet anëtar alokon shumat për programet kombëtare të treguara në shtojcën III si më poshtë:
9. a) të paktën 20 % për masat lidhur me objektivin specifik të përmendur në germën "a" të nënparagrafit të parë të nenit 3 paragrafi 2; dhe
10. b) të paktën 10 % për masat lidhur me objektivin specifik të përmendur në germën "b" të nënparagrafit të parë të nenit 3 paragrafi 2.

Shtetet anëtare mund të largohen nga ato përqindje minimale, me kusht që të përfshihet një shpjegim në programet kombëtare për arsyen se pse alokimi i burimeve nën këtë nivel nuk rrezikon arritjen e objektivit përkatës. Ky shpjegim vlerësohet nga Komisioni në kuadrin e miratimit të programeve kombëtare siç referohet në nenin 7, paragrafi 2.

7. Së bashku me burimet globale të përcaktuara për Rregulloren (BE) nr. 515/2014, burimet globale të disponueshme për Instrumentin, të përcaktuara në paragrafin 1 të këtij neni, përbëjnë mbulim financiar për Fondin dhe shërbejnë si referencë kryesore, në kuptim të pikës 17 të Marrëveshjes Ndërinstitucionale ndërmjet Parlamentit Evropian, Këshillit dhe Komisionit për disiplinën buxhetore, për bashkëpunimin në çështjet buxhetore dhe menaxhimin e shëndoshë financiar, për Parlamentin Evropian dhe Këshillin gjatë procedurës vjetore buxhetore.

Neni 6

Burimet për masat përfituese në shtetet anëtare

1. Shteteve anëtare u alokohen 662 milionë euro si më poshtë:
2. a) 30 % në raport me numrin e popullsisë së përgjithshme;
3. b) 10 % në raport me madhësinë e territorit;
4. c) 15 % në raport me numrin e pasagjerëve dhe 10 % në raport me tonët e ngarkesës së përpunuar nëpërmjet porteve të tyre ndërkombëtare, ajrore dhe detare;
5. d) 35 % në përpjesëtim të zhdrejtë me produktin e tyre të brendshëm bruto (standardi i fuqisë blerëse për banor).
6. Shifrat referencë për të dhënat e përmendura në paragrafin 1 janë statistikat e nxjerra së fundmi nga Komisioni (Eurostat), në bazë të të dhënave të ofruara nga shtetet anëtare në përputhje me legjislacionin e BE-së. Data referencë është 30 qershori 2013. Alokimet për programet kombëtare të llogaritura në bazë të kritereve të përmendura në paragrafin 1 përcaktohen në shtojcën III.

Neni 7

Programet kombëtare

1. Programi kombëtar që do të përgatitet dhe ai që do të përgatitet sipas Rregullores (BE) nr. 515/2014 i propozohen Komisionit si një program i vetëm kombëtar për Fondin, në përputhje me nenin 14 të Rregullores (BE) nr. 514/2014.
2. Sipas programit kombëtar që do të shqyrtohet dhe miratohet nga Komisioni në përputhje me nenin 14 të Rregullores (BE) nr. 514/2014, në objektivat e përmendura në nenin 3 të kësaj rregulloreje, shtetet anëtare duhet të ndjekin veçanërisht prioritetet strategjike të BE-së të renditura në shtojcën I të kësaj rregulloreje, duke marrë në konsideratë rezultatin e dialogut politik të përmendur në nenin 13 të Rregullores (BE) nr. 514/2014. Shtetet anëtare nuk përdorin më shumë se 8% të alokimit totale të tyre sipas programit kombëtar për mirëmbajtjen e sistemeve kompjuterike të BE-së dhe të sistemeve kompjuterike kombëtare që kontribuojnë në arritjen e objektivave të kësaj rregulloreje dhe jo më shumë se 8% për masat në lidhje me ose në vendet e treta që zbatojnë prioritetet strategjike të BE-së të renditura në shtojcën I të kësaj rregulloreje.
3. Komisioni ka kompetencën të miratojë aktet e deleguara në përputhje me nenin 11, të ndryshojë, shtojë dhe fshijë prioritetet strategjike të BE-së të renditura në shtojcën I të kësaj rregulloreje.

Neni 8

Masat e BE-së

1. Me iniciativë të Komisionit, Instrumenti mund të përdoret për të financuar masat ndërkombëtare ose masat me interes të veçantë për BE-në ("masat e BE-së") në lidhje me objektivat e përgjithshëm, specifikë dhe operativë që përmenden në nenin 3.
2. Për të përfituar financim, masat e BE-së duhet të jenë në përputhje me prioritetet dhe nismat e identifikuara në nivel BE-je, në veçanti me ato që janë miratuar nga Parlamenti Evropian dhe Këshilli në strategjitë përkatëse të BE-së, ciklet e politikave, programet, vlerësimet e kërcënimeve dhe rreziqeve, dhe që mbështesin në veçanti:
3. a) masat përgatitore, monitoruese, administrative dhe teknike dhe zhvillimin e një mekanizmi vlerësimi të nevojshëm për të zbatuar politikat për bashkëpunimin policor, parandalimin dhe luftimin e krimit dhe menaxhimin e krizave;
4. b) projektet ndërkombëtare ku përfshihen dy ose më shumë shtete anëtare ose të paktën një shtet anëtare dhe vend i tretë;
5. c) veprimtaritë analitike, monitoruese dhe vlerësuese, duke përfshirë studimet dhe vlerësimet e kërcënimeve, rreziqeve dhe ndikimeve, të cilat janë të bazuara në prova dhe janë në përputhje me prioritetet dhe nismat e identifikuara në nivel BE-je, veçanërisht me ato që janë miratuar nga Parlamenti Evropian dhe Këshilli dhe projektet për monitorimin e zbatimit të legjislacionit të BE-së dhe objektivat e politikës të BE-së në shtetet anëtare;
6. d) projektet që nxisin rrjetëzimin, partneritetet publike-private, besimin e ndërsjellë, mirëkuptimin dhe mësimin, identifikimin dhe shkëmbimin e praktikave më të mira dhe qasjeve inovative në nivel BE-je, si dhe programet e trajnimi dhe shkëmbimit;
7. e) projektet që mbështesin zhvillimin e mjeteve, metodave dhe treguesve të përbashkët metodologjikë, sidomos ato statistikorë;
8. f) blerjen, mirëmbajtjen dhe/ose përditësimin e mëtejshëm të pajisjeve teknike, ekspertizës, pajisjeve të sigurta, infrastrukturave, ndërtesave dhe sistemeve përkatëse, veçanërisht të sistemeve TIK dhe pjesët të tyre përbërëse në nivel BE-je, duke përfshirë ato për qëllime të bashkëpunimit evropian për sigurinë kibernetike dhe krimin kibernetik, veçanërisht Qendrën Evropiane për Krimin Kibernetik;
9. g) projektet për rritjen e ndërgjegjësimit të politikave dhe objektivave të BE-së midis grupeve të interesit dhe publikut të gjerë, përfshirë komunikimin institucional mbi prioritetet politike të BE-së;
10. h) projektet veçanërisht inovative që zhvillojnë metoda dhe/ose përdorin teknologji të reja me potencial për transferueshmëri në shtetet e tjera anëtare, veçanërisht projektet që synojnë të testojnë dhe të vërtetojnë rezultatet e projekteve kërkimore për sigurinë të financuara nga BE-ja;
11. i) studimet dhe projektet pilot.
12. Në objektivat e përmendura në nenin 3, Instrumenti mbështet edhe masat në lidhje me dhe nga shtetet anëtare dhe veçanërisht të mëposhtmet:
13. a) masat për përmirësimin e bashkëpunimit policor dhe koordinimin ndërmjet autoriteteve ligjzbatuese dhe, sipas rastit, ndërmjet organizatave ndërkombëtare, duke përfshirë grupet e përbashkëta hetimore dhe çdo forme tjetër të operacioneve të përbashkëta ndërkufitare, aksesit dhe shkëmbimit të informacionit dhe teknologjive ndërvepruese;
14. b) rrjetëzimin, besimin e ndërsjellë, mirëkuptimin dhe mësimin, identifikimin, shkëmbimin dhe shpërndarjen e njohurive, përvojës dhe praktikës më të mirë, shkëmbimin e informacionit, ndërgjegjësimin dhe parashikimin e përbashkët të situatës, planifikimin e kontigjencave dhe ndërveprimin;
15. c) blerjen, mirëmbajtjen dhe/ose përditësimin e pajisjeve teknike, duke përfshirë sistemet TIK dhe pjesët përbërëse të tyre;
16. d) shkëmbimin, formimin dhe arsimimin e personelit dhe ekspertëve të autoriteteve përkatëse, duke përfshirë mësimin e gjuhës;
17. e) rritjen e ndërgjegjësimit, veprimtaritë e shpërndarjes së informacionit dhe komunikimit;
18. f) vlerësimet e kërcënimeve, rreziqeve dhe ndikimeve;
19. g) studimet dhe projektet pilot.
20. Masat e BE-së miratohen në përputhje me nenin 6 të Rregullores (BE) nr. 514/2014.

Neni 9

Asistenca teknike

1. Me nismën dhe/ose në emër të Komisionit, Instrumenti mund të kontribuojë deri në 800 000 euro në vit për asistencë teknike për Fondin në përputhje me nenin 9 të Rregullores (BE) nr. 514/2014.
2. Me nismën e një shteti anëtar, Instrumenti mund të financojë masa për asistencë teknike, në përputhje me nenin 20 të Rregullores (BE) nr. 514/2014. Shuma e lënë mënjanë për asistencë teknike nuk e kalon, për periudhën 2014–2020, 5 % e shumës totale që i alokohet një shteti anëtar plus 200 000 euro.

Neni 10

Ndihma emergjente

1. Instrumenti siguron ndihmë financiare për të adresuar nevojat urgjente dhe specifike në rast të situatës emergjente siç përcaktohet në germën "j" të nenit 2.
2. Ndihma emergjente miratohet në përputhje me nenet 6 dhe 7 të Rregullores (BE) nr. 514/2014.

KREU III

DISPOZITA PËRFUNDIMTARE

Neni 11

Ushtrimi i delegimit

1. Kompetencat për të miratuar aktet e deleguara i delegohen Komisionit sipas kushteve të përcaktuara në këtë nen.
2. Kompetenca për të miratuar akte të deleguara, e përmendur në nenin 7, paragrafi 3 i akordohet Komisionit për një periudhë shtatëvjeçare nga 21 maji 2014. Komisioni harton një raport në lidhje me delegimin e kompetencave jo më vonë se nëntë muaj përpara përfundimit të periudhës shtatëvjeçare. Delegimi i kompetencave shtyhet në heshtje për periudha me kohëzgjatje të njëjtë nëse Parlamenti Evropian ose Këshilli nuk e kundërshton këtë shtyrje jo më vonë se tre muaj përpara përfundimit të periudhës shtatë vjeçare.
3. Delegimi i kompetencave që përmendet në nenin 7, paragrafi 3 mund të revokohet në çdo kohë nga Parlamenti Evropian ose nga Këshilli. Vendimi i revokimit i jep fund delegimit të kompetencave të specifikuara në atë vendim. Ai hyn në fuqi një ditë pas botimit të vendimit në Gazetën Zyrtare të Bashkimit Evropian ose në një datë të mëvonshme që specifikohet në vendim. Ai nuk cenon vlefshmërinë e ndonjë akti të deleguar të hyrë tashmë në fuqi.
4. Kur miraton një akt të deleguar, Komisioni njofton për këtë njëkohësisht Parlamentin Evropian dhe Këshillin.
5. Një akt i deleguar i miratuar sipas nenit 7, paragrafi 3 hyn në fuqi vetëm nëse nuk është shprehur asnjë kundërshtim as nga Parlamenti Evropian dhe as nga Këshilli, brenda një periudhe dy mujore pasi Parlamenti Evropian ose Këshilli është njoftuar për këtë akt, ose nëse, përpara përfundimit të kësaj periudhe, Parlamenti Evropian dhe Këshilli kanë informuar Komisionin se nuk do të kundërshtojnë. Ky afat zgjatet me dy muaj, me nismën e Parlamentit Evropian ose të Këshillit.

Neni 12

Zbatueshmëria e Rregullores (BE) nr. 514/2014

Dispozitat e Rregullores (BE) nr. 514/2014 zbatohen për Instrumentin.

Neni 13

Shfuqizimi

Vendimi 2007/125/ÇBD shfuqizohet duke filluar nga data 1 janar 2014.

Neni 14

Dispozita kalimtare

1. Kjo rregullore nuk do të ndikojë në vazhdimin apo modifikimin, përfshirë anulimin e plotë ose të pjesshëm, të projekteve deri në mbylljen e tyre, ose të ndihmës financiare të miratuar nga Komisioni në bazë të Vendimit nr. 2007/125/ÇBD ose çdo legjislacioni tjetër që zbatohet për këtë ndihmë më datë 31 dhjetor 2013.
2. Gjatë miratimit të vendimeve mbi bashkëfinancimin në kuadër të Instrumentit, Komisioni merr parasysh masat e miratuara në bazë të Vendimit 2007/125/ÇBD përpara 20 majit 2014, të cilat kanë pasoja financiare gjatë periudhës së mbuluar nga ky bashkëfinancim.
3. Shumat e zotuara për bashkëfinancim të miratuara nga Komisioni ndërmjet 1 janarit 2011 dhe 31 dhjetorit 2014 për të cilat dokumentet e kërkuara për mbylljen e veprimeve nuk janë dërguar në Komision deri në afatin e fundit për dorëzimin e raportit përfundimtar, anulohen automatikisht nga Komisioni deri më 31 dhjetor 2017, duke shkaktuar rimbursimin e shumave të paguara në mënyrë të padrejtë.

Shumat që lidhen me veprimet që janë pezulluar për shkak të procedimeve ligjore ose apelimeve administrative që kanë efekt pezullues, duhet të shpërfillen në llogaritjen e shumës që do të deklarohet automatikisht.

4. Komisioni i dorëzon Parlamentit Evropian dhe Këshillit, brenda datës 31 dhjetor 2015, një vlerësim të mëpasshëm të Vendimit 2007/125/ÇBD për periudhën 2007-2013.

Neni 15

Rishikimi

Mbi bazën e një propozimi nga Komisioni, Parlamenti Evropian dhe Këshilli rishikojnë këtë rregullore deri më 30 qershor 2020.

Neni 16

Hyrja në fuqi dhe zbatimi

Kjo rregullore hyn në fuqi një ditë pas botimit të saj në Gazetën Zyrtare të Bashkimit Evropian.

Zbatimi i saj fillon nga data 1 janar 2014.

Kjo rregullore është detyruese në tërësinë e saj dhe drejtpërdrejt e zbatueshme në të gjitha shtetet anëtare, në përputhje me traktatet.

Nënshkruar në Strasburg, më 16 prill 2014.

Për Parlamentin Evropian

Presidenti

1. SCHULZ

Për Këshillin

Presidenti

1. KOURKOULAS

SHTOJCA I

LISTA E PRIORITETEVE STRATEGJIKE TË BASHKIMIT EVROPIAN, TË PËRMENDURA NË NENIN 7, PARAGRAFI 2

— Masat për parandalimin e të gjitha formave të krimit dhe luftën kundër krimit ndërkufitar, krimit të rëndë dhe të organizuar, në veçanti projektet që zbatojnë ciklet përkatëse të politikave për të luftuar trafikimin e drogës, trafikimin e qenieve njerëzore, shfrytëzimin seksual të fëmijëve dhe projektet për identifikimin dhe shkatërrimin e rrjeteve kriminale, ngritjen e kapaciteteve për të luftuar korrupsionin, mbrojtjen e ekonomisë kundër infiltrimit kriminal dhe reduktimin e stimujve financiarë duke konfiskuar, ngrirë dhe konfiskuar asetet kriminale.

— Masat për parandalimin dhe luftimin e krimit kibernetik dhe rritjen e nivelit të sigurisë për qytetarët dhe biznesin në hapësirën kibernetike, në veçanti projektet për ngritjen e kapaciteteve në zbatimin e ligjit dhe gjyqësorin, projektet që sigurojnë punën me sektorin për fuqizimin dhe mbrojtjen e qytetarëve dhe projektet për përmirësimin e kapaciteteve për trajtimin e sulmeve kibernetike.

— Masat për parandalimin dhe luftimin terrorizmit dhe adresimin e radikalizimit dhe rekrutimit, në veçanti projektet që fuqizojnë komunitetet për të zhvilluar qasje lokale dhe politika parandaluese, projektet që u mundësojnë autoriteteve kompetente që t’u ndalojnë terroristëve aksesin në financime dhe materiale dhe ndjekjen e transaksioneve të tyre, projektet që mbrojnë transportin e pasagjerëve dhe ngarkesave, si dhe projektet që rrisin sigurinë e lëndëve plasëse dhe materialeve kimike, biologjike, radiologjike dhe bërthamore.

— Masat e hartuara për të rritur kapacitetet administrative dhe operacionale të shteteve anëtare me qëllim mbrojtjen e infrastrukturës kritike në të gjithë sektorët ekonomikë, duke përfshirë ata të mbuluar nga Direktiva e Këshillit 2008/114/KE²⁴, në veçanti projektet që nxisin partneritetet publike-private për të krijuar besimin dhe për të lehtësuar bashkëpunimin, koordinimin, planifikimin e kontigjencave, shkëmbimin dhe shpërndarjen e informacionit dhe praktikave më të mira ndërmjet aktorëve publikë dhe privatë.

— Masat për të rritur aftësinë ripërtëritëse të Evropës ndaj krizave dhe fatkeqësive, në veçanti projektet që nxisin zhvillimin e një politike koherente për menaxhimin e rreziqeve të BE-së që lidh vlerësimet e kërcënimeve dhe rreziqeve me vendimmarrjen, si dhe projektet që mbështesin një reagim efektiv dhe të koordinuar ndaj krizave duke krijuar një lidhje me kapacitetet ekzistuese për sektorët specifikë, qendrat e ekspertizës dhe qendrat për ndërgjegjësimin e situatës, duke përfshirë ato për shëndetin, mbrojtjen civile dhe terrorizmin.

— Masat që synojnë arritjen e një partneriteti më të ngushtë ndërmjet BE-së dhe vendeve të treta, në veçanti me vendet që ndodhen në kufijtë e saj të jashtëm, si dhe hartimin dhe zbatimin e programeve operacionale të veprimit për arritjen e prioriteteve strategjike të BE-së.

SHTOJCA II

LISTA E TREGUESVE TË PËRBASHKËT PËR MATJEN E OBJEKTIVAVE SPECIFIKE

1. a) Parandalimi dhe luftimi i krimit ndërkufitar, krimit të rëndë dhe të organizuar, duke përfshirë dhe terrorizimin, si dhe përforcimi i koordinimit dhe bashkëpunimit ndërmjet autoriteteve ligjzbatuese të shteteve anëtare dhe vendeve të treta përkatëse.
2. Numri i grupeve të përbashkëta hetimore (JIT) dhe projektet operacionale të Platformës Shumëdisiplinore Evropiane kundër Kërcënimeve Kriminale (EMPACT) të mbështetura nga Instrumenti, duke përfshirë shtetet anëtare dhe autoritetet pjesëmarrëse.

Për qëllimet e raporteve vjetore të zbatimit, siç përmendet në nenin 54 të Rregullores (BE) nr. 514/2014, ky tregues ndahet në nënkategori të tilla si:

— drejtuesi (shteti anëtar),

— partnerët (shtetet anëtare),

— autoritetet pjesëmarrëse,

— Agjencia pjesëmarrëse e BE-së (Eurojust, Europol), sipas rastit.

1. Numri i zyrtarëve të zbatimit të ligjit të trajnuar për tema ndërkufitare me ndihmën e Instrumentit dhe kohëzgjatja e trajnimit të tyre (ditë për person).

Për qëllimet e raporteve vjetore të zbatimit, siç përmendet në nenin 54 të Rregullores (BE) nr. 514/2014, ky tregues ndahet në nënkategori të tilla si:

— sipas formës së krimit (të përmendura në nenin 83 të TFBE-së): terrorizëm, trafikim i qenieve njerëzore dhe shfrytëzim seksual i grave dhe fëmijëve; trafikim i paligjshëm i drogave; pastrim i parave; korrupsion; falsifikim i mjeteve të pagesës; krim kompjuterik; krim i organizuar; ose

— sipas fushës horizontale të zbatimit të ligjit: shkëmbim informacioni; bashkëpunim operacional;

III. Numri dhe vlera financiare e projekteve në fushën e parandalimit të krimit

Për qëllimet e raporteve vjetore të zbatimit, siç përmenden në nenin 54 të Rregullores (BE) nr. 514/2014, ky tregues ndahet më tej sipas llojit të krimit (të përmendur në nenin 83 të TFBE-së): terrorizëm, trafikim i qenieve njerëzore dhe shfrytëzim seksual i grave dhe fëmijëve; trafikim i paligjshëm i drogave; pastrim i parave; korrupsion; falsifikim i mjeteve të pagesës; krim kompjuterik; krim i organizuar;

1. Numri i projekteve të mbështetura nga Instrumenti, të cilat synojnë të përmirësojnë shkëmbimin e informacionit për zbatimin e ligjit në lidhje me sistemet e të dhënave, regjistrat ose mjetet e komunikimit të Europolit.

Për qëllimet e raporteve vjetore të zbatimit, siç përmenden në nenin 54 të Rregullores (BE) nr. 514/2014, ky tregues ndahet më tej sipas formës së krimit (të përmendur në nenin 83 të TFBE-së): ngarkues të të dhënave që japin akses në SIENA, projektet që synojnë përmirësimin e hyrjeve në dosjet e punës për analiza etj.

1. b) Rritjen e kapaciteteve të shteteve anëtare dhe të BE-së për menaxhimin në mënyrë efikase të rreziqeve dhe krizave që kanë të bëjnë me sigurinë, përgatitjen dhe mbrojtjen e njerëzve dhe infrastrukturës kritike nga sulmet terroriste dhe incidentet e tjera që kanë të bëjnë me sigurinë.
2. Numri dhe mjetet e vendosura dhe/ose të përditësuara më tej me ndihmën e Instrumentit për të lehtësuar mbrojtjen e infrastrukturës kritike nga shtetet anëtare në të gjithë sektorët e ekonomisë;
3. Numri i projekteve që lidhen me vlerësimin dhe menaxhimin e rreziqeve në fushën e sigurisë së brendshme të mbështetura nga Instrumenti;

III. Numri i takimeve të ekspertëve, seminareve, konferencave, botimeve, faqeve të internetit dhe konsultimeve në linjë të organizuara me ndihmën e Instrumentit.

Për qëllimet e raporteve vjetore të zbatimit, siç përmendet në nenin 54 të Rregullores (BE) nr. 514/2014, ky tregues ndahet në nënkategori të tilla si:

— ato që kanë të bëjnë me mbrojtjen e infrastrukturës kritike; ose

— me menaxhimin e rreziqeve dhe krizave.

SHTOJCA III

SHIFRAT PËR PROGRAMET KOMBËTARE

Fondi për Sigurinë e Brendshme — Shumat e programeve kombëtare

SHTETI ANËTAR	Popullsia (individë)		Territori (km2)		# pasagjerë				# tonë ngarkese				PBB për frymë (Euro)			Alokimet
	2013.		2012.		ajër (2012)	det (2011)	Totali		ajër (2012)	det (2011)	Totali		2012.
	30 %		10 %		15 %				10 %				35 %			2014-2020
	Numri	alokimi	Numri	alokimi	Numri			alokimi	Numri			alokimi	Numri	Kryesor	alokimi
AT	8 488 511	3 845 782	83 879	1 321 372	8 196 234	0	8 196 234	3 169 093	219 775	0	219 775	4 651	36 400	16,66	3 822 008	12 162 906
BE	11 183 350	5 066 698	30 528	480 917	8 573 821	0	8 573 821	3 315 088	1 068 434	232 789 000	233 857 434	4 948 770	34 000	17,84	4 091 797	17 903 270
BG	7 282 041	3 299 182	110 900	1 747 038	1 705 825	0	1 705 825	659 561	18 536	25 185 000	25 203 536	533 344	5 400	112,33	25 763 168	32 002 293
CH
CY	862 011	390 540	9 251	145 734	1 587 211	107 000	1 694 211	655 071	28 934	6 564 000	6 592 934	139 516	20 500	29,59	6 786 396	8 117 257
CZ	10 516 125	4 764 407	78 866	1 242 401	3 689 113	0	3 689 113	1 426 404	58 642	0	58 642	1 241	14 500	41,83	9 594 559	17 029 012
DE	82 020 688	37 160 068	357 137	5 626 095	66 232 970	1 146 000	67 378 970	26 052 237	4 448 191	296 037 000	300 485 191	6 358 712	32 299	18,78	4 307 288	79 504 401
DK
EE	1 286 479	582 849	45 227	712 475	466 960	61 000	527 960	204 137	23 760	48 479 000	48 502 760	1 026 390	12 700	47,76	10 954 418	13 480 269
ES	46 006 414	20 843 540	505 991	7 971 031	24 450 017	3 591 000	28 041 017	10 842 125	592 192	398 332 000	398 924 192	8 441 827	22 700	26,72	6 128 683	54 227 207
FI	5 426 674	2 458 594	338 432	5 331 428	3 725 547	250 000	3 975 547	1 537 155	195 622	115 452 000	115 647 622	2 447 275	35 600	17,04	3 907 896	15 682 348
FR	65 633 194	29 735 595	632 834	9 969 228	48 440 037	906 000	49 346 037	19 079 761	1 767 360	322 251 000	324 018 360	6 856 709	31 100	19,50	4 473 348	70 114 640
GR	11 290 067	5 115 047	131 957	2 078 760	5 992 242	66 000	6 058 242	2 342 434	72 187	135 314 000	135 386 187	2 864 972	17 200	35,27	8 088 437	20 489 650
HR	4 398 150	1 992 614	87 661	1 380 951	4 526 664	5000	4 531 664	1 752 179	6 915	21 862 000	21 868 915	462 779	10 300	58,89	13 506 904	19 095 426
HU	9 906 000	4 487 985	93 024	1 465 432	1 327 200	0	1 327 200	513 165	61 855	0	61 855	1 309	9 800	61,90	14 196 032	20 663 922
IE	4 582 769	2 076 257	69 797	1 099 534	3 139 829	0	3 139 829	1 214 022	113 409	45 078 000	45 191 409	956 317	35 700	16,99	3 896 950	9 243 080
IS
IT	59 394 207	26 908 977	301 336	4 747 041	21 435 519	1 754 000	23 189 519	8 966 282	844 974	499 885 000	500 729 974	10 596 188	25 700	23,60	5 413 273	56 631 761
LI
LT	2 971 905	1 346 443	65 300	1 028 692	504 461	0	504 461	195 051	15 425	42 661 000	42 676 425	903 096	11 000	55,15	12 647 374	16 120 656
LU	537 039	243 309	2 586	40 738	365 944	0	365 944	141 493	615 287	0	615 287	13 020	83 600	7,26	1 664 128	2 102 689
LV	2 017 526	914 055	64 562	1 017 066	1 465 671	676 000	2 141 671	828 082	31 460	67 016 000	67 047 460	1 418 824	10 900	55,65	12 763 405	16 941 431
MT	421 230	190 841	316	4 978	335 863	0	335 863	129 862	16 513	5 578 000	5 594 513	118 388	16 300	37,21	8 535 037	8 979 107
NL	16 779 575	7 602 108	41 540	654 399	23 172 904	0	23 172 904	8 959 858	1 563 499	491 695 000	493 258 499	10 438 081	35 800	16,94	3 886 065	31 540 510
NO
PL	38 533 299	17 457 791	312 679	4 925 731	4 219 070	9000	4 228 070	1 634 793	68 306	57 738 000	57 806 306	1 223 267	9 900	61,27	14 052 637	39 294 220
PT	10 487 289	4 751 342	92 212	1 452 643	5 534 972	0	5 534 972	2 140 110	116 259	67 507 000	67 623 259	1 431 008	15 600	38,88	8 918 020	18 693 124
RO	21 305 097	9 652 429	238 391	3 755 444	1 239 298	0	1 239 298	479 177	28 523	38 918 000	38 946 523	824 166	6 200	97,84	22 438 889	37 150 105
SE	9 555 893	4 329 367	438 576	6 909 023	5 757 921	1 320 000	7 077 921	2 736 695	144 369	181 636 000	181 780 369	3 846 742	43 000	14,11	3 235 375	21 057 201
SI	2 058 821	932 764	20 273	319 367	513 394	0	513 394	198 505	9 015	16 198 000	16 207 015	342 964	17 200	35,27	8 088 437	9 882 037
SK	5 410 836	2 451 419	49 036	772 480	330 166	0	330 166	127 659	20 894	0	20 894	442	13 200	45,95	10 539 478	13 891 478
UK
Totali	438 355 190	198 600 000	4 202 290	66 200 000	246 928 853	9 891 000	256 819 853	99 300 000	12 150 336	3 116 175 000	3 128 325 336	66 200 000	606 599	1 010	231 700 000	662 000 000
Pjesa e alokimit të buxhetit	198 600 000		66 200 000		99 300 000				66 200 000				231 700 000			662 000 000

1. 1. Gazeta Zyrtare C 299, 4.10.2012, f. 108.
2. 2. Gazeta Zyrtare C 277, 13.9.2012, f. 23.
3. 3. Qëndrimi i Parlamentit Evropian i 13 marsit 2014 (ende i pabotuar në Gazetën Zyrtare) dhe Vendimi i Këshillit i 14 prillit 2014.
4. 4. Rregullorja (BE, Euratom) nr. 966/2012 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 25 tetor 2012, "Për rregullat financiare të zbatueshme për buxhetin e përgjithshëm të Bashkimit Evropian dhe që shfuqizon Rregulloren e Këshillit (KE, Euratom) nr. 1605/2002" (Gazeta Zyrtare L 298, 26.10.2012, f. 1).
5. 5. Rregullorja (BE) nr 515/2014 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 16 prill 2014, "Për krijimin, si pjesë e Fondit për Sigurinë e Brendshme, e instrumentit për mbështetjen financiare të kufijve të jashtëm dhe vizat dhe që shfuqizon Vendimin nr. 574/2007/KE" (shihni faqen 143 të kësaj Gazete Zyrtare).
6. 6. Rregullorja (BE) nr. 514/2014 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit e datës 16 prill 2014 "Për vendosjen e dispozitave të përgjithshme mbi fondin e azilit, migracionit dhe integrimit dhe mbi instrumentin për mbështetjen financiare për bashkëpunimin policor, parandalimin dhe luftën ndaj krimit dhe menaxhimin e krizës" (shihni faqen 112 të kësaj Gazete Zyrtare).
7. 7. Gazeta Zyrtare C 373, 20.12.2013, f. 1.
8. 8. Vendimi i Këshillit 2007/125/ÇBD, datë 12 shkurt 2007, "Për krijimin e programit specifik "Parandalimi dhe lufta kundër krimit" për periudhën 2007-2013, si pjesë e programit të përgjithshëm për sigurinë dhe mbrojtjen e lirive"(Gazeta Zyrtare L 58, 24.2.2007, f. 7).
9. Rregullorja e Këshillit (BE, Euratom) nr. 1311/2013, datë 2 dhjetor 2013, "Për përcaktimin e kuadrit financiar shumëvjeçar për periudhën 2014-2020" (Gazeta Zyrtare L 347, 20.12.2013, f. 884).
10. 10. Rregullorja (BE) nr. 1382/2013 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 17 dhjetor 2013, "Për krijimin e Programit të Drejtësisë për periudhën 2014-2020" (Gazeta Zyrtare L 354, 28.12.2013, f. 73).
11. 11. Vendimi nr. 1313/2013/BE i Parlamentit Evropian dhe i Këshillit, datë 17 dhjetor 2013, "Për mekanizmin e BE-së për Mbrojtjen Civile" (Gazeta Zyrtare L 347, 20.12.2013, f. 924).
12. 12. Rregullorja (BE) nr 1291/2013 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 11 dhjetor 2013, "Për krijimin e Horizont 2020 - Programit Kuadër për Hulumtim dhe Inovacion (2014 - 2020) dhe që shfuqizon Vendimin nr 1982/2006/KE" (Gazeta Zyrtare L 347, 20.12.2013, f. 104).
13. 13. Rregullorja (BE) nr. 282/2014 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 11 mars 2014, "Për krijimin e një Programi të tretë për masat e BE-së në fushën e shëndetësisë (2014-2020) dhe që shfuqizon Vendimin nr. 1350/2007/KE" (Gazeta Zyrtare L 86, 21.3.2014, f. 1).
14. 14. Rregullorja (BE) nr. 231/2014 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 11 mars 2014, "Për krijimin e një instrumenti për asistencën e para-aderimit (Gazeta Zyrtare L 77, 15.3.2014, f. 11).
15. Rregullorja (BE) nr. 232/2014 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 11 mars 2014, "Për krijimin e Instrumentit Evropian të Fqinjësisë" (Gazeta Zyrtare L 77, 15.3.2014, f. 27).
16. 16. Rregullorja (BE) nr. 233/2014 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 11 mars 2014, "Për krijimin e një instrumenti financiar të bashkëpunimit për zhvillim për periudhën 2014-2020" (Gazeta Zyrtare L 77, 15.3.2014, f. 44).
17. 17. Rregullorja (BE) nr. 234/2014 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 11 mars 2014, "Për krijimin e një instrumenti partneriteti për bashkëpunimin me vendet e treta" (Gazeta Zyrtare L 77, 15.3.2014, f. 77).
18. 18. Rregullorja (BE) nr. 235/2014 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 11 mars 2014, "Për krijimin e një instrumenti financiar për demokracinë dhe të drejtat e njeriut në të gjithë botën" (Gazeta Zyrtare L 77, 15.3.2014, f. 85)
19. 19. Rregullorja (BE) nr. 230/2014 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 11 mars 2014, "Për krijimin e një instrumenti që kontribuon për stabilitetin dhe paqen" (Gazeta Zyrtare L 77, 15.3.2014, f. 1).
20. 20. Vendimi i Këshillit 2009/902/ÇBD, datë 30 nëntor 2009, "Për ngritjen e një rrjeti evropian për parandalimin e krimit (EUCPN) dhe shfuqizimin e Vendimit 2001/427/ÇBD (Gazeta Zyrtare L 321, 8.12.2009, f. 44).
21. 21. Vendimi Kuadër i Këshillit 2008/841/ÇBD, datë 24 tetor 2008, "Për luftën kundër krimit të organizuar" (Gazeta Zyrtare L 300, 11.11.2008, f. 42).
22. 22. Vendimi Kuadër i Këshillit 2002/475/ÇBD, datë 13 qershor 2002, "Për luftën kundër terrorizmit" (Gazeta Zyrtare L 164, 22.6.2002, f. 3).
23. 23. Rregullorja (BE, Euratom) nr. 966/2012 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 25 tetor 2012, "Për rregullat financiare të zbatueshme për buxhetin e përgjithshëm të Bashkimit Evropian dhe që shfuqizon Rregulloren e Këshillit (KE, Euratom) nr. 1605/2002" (Gazeta Zyrtare L 298, 26.10.2012, f. 1).
24. 24. Direktiva e Këshillit 2008/114/KE, datë 8 dhjetor 2008, "Për identifikimin dhe përcaktimin e infrastrukturave kritike evropiane dhe vlerësimin e nevojës për të përmirësuar mbrojtjen e tyre" (Gazeta Zyrtare L 345, 23.12.2008, f. 75).

 

20.5.2014

SQ

Gazeta Zyrtare e Bashkimit Evropian

L 149/67

RREGULLORE (BE) NR. 509/2014 E PARLAMENTIT EVROPIAN DHE E KËSHILLIT, DATË 15 MAJIT 2014, QË NDRYSHON RREGULLOREN E KËSHILLIT (KE) NR. 539/2001 "PËR RENDITJEN E VENDEVE TË TRETA SHTETASIT E TË CILËVE DUHET TË JENË TË PAJISUR ME VIZË KUR KALOJNË KUFIJTË E JASHTËM DHE TË ATYRE SHTETASIT E TË CILËVE PËRJASHTOHEN NGA KJO KËRKESË"

PARLAMENTI EVROPIAN DHE KËSHILLI I BASHKIMIT EVROPIAN,

Duke pasur parasysh Traktatin për Funksionimin e Bashkimit Evropian dhe në veçanti germën "a" të nenit 77, paragrafi 2 të tij,

Duke pasur parasysh propozimin e Komisionit Evropian,

Pas komunikimit të projektaktit legjislativ në parlamentet kombëtare,

Duke vepruar në përputhje me procedurën e zakonshme legjislative¹,

Meqë:

1. Që nga viti 2001, përcaktimi i vendeve të treta, shtetasit e të cilave i nënshtrohen ose jo kërkesave për vizë, është bërë në bazë të kritereve të përcaktuara në deklamimin 5 të Rregullores së Këshillit (KE) nr. 539/2001². Natyra evoluese e politikës së BE-së për vizat dhe rritja e nevojës për të rritur koherencën midis politikës për vizat dhe politikave të tjera të BE-së justifikojnë marrjen parasysh të disa kritereve shtesë kur shqyrtohen listat e vendeve të treta në shtojcat I dhe II të Rregullores (KE) nr. 539/2001.
2. Përcaktimi i shteteve të treta, shtetasit e të cilëve u nënshtrohen ose jo kërkesës për vizë, duhet të bëhet në bazë të një vlerësimi të kujdesshëm, rast pas rasti. Ky vlerësim duhet të bëhet në mënyrë periodike dhe mund të çojë në propozime legjislative për të ndryshuar anekset e Rregullores (KE) nr. 539/2001, pavarësisht ndryshimeve të mundshme specifike sipas vendit të këtyre shtojcave në rrethana të veçanta, për shembull si rezultat i liberalizimit të vizave ose si pasojë e pezullimit të përkohshëm të përjashtimit nga kërkesa për vizë.
3. Përbërja e listave të vendeve të treta në shtojcat I dhe II të Rregullores (KE) nr. 539/2001 duhet të jetë dhe të mbetet në përputhje me kriteret e përcaktuara në këtë rregullore. Referencat për vendet e treta në lidhje me të cilat situata ka ndryshuar për sa u përket këtyre kritereve duhet të transferohen nga një shtojcë në tjetrën.
4. Vendosja e kërkesës për vizë për shtetasit e Dominikës, Grënadës, Kiribatit, Ishujve Marshall, Mikronezisë, Naurut, Palaut, Sen Lusisë, Sen Vinsent dhe Grenadinës, Samoas, Ishujve Solomon, Timorit Lindor, Tongës, Trinidad dhe Tobagos, Tuvalusë, Emirateve të Bashkuara Arabe dhe Vanuatusë nuk justifikohet më. Këto vende nuk paraqesin ndonjë rrezik për imigracionin e paligjshëm ose një kërcënim ndaj politikës publike dhe sigurisë për BE-në në përputhje me kriteret e përcaktuara në këtë rregullore. Rrjedhimisht, shtetasit e këtyre vendeve duhet të përjashtohen nga kërkesa për vizë për qëndrime jo më të gjata se 90 ditë në çdo periudhë 180 ditore dhe referencat ndaj atyre vendeve duhet të transferohen në shtojcën II të Rregullores (KE) nr. 539/2001.
5. Komisioni duhet të vlerësojë më tej situatën e Kolumbisë dhe Perusë në lidhje me kriteret e përcaktuara në këtë rregullore përpara hapjes së negociatave për marrëveshjet dypalëshe për heqjen e vizave midis BE-së dhe atyre vendeve.
6. Përjashtimi nga kërkesa për vizë për shtetasit e Kolumbisë, Dominikës, Grënadës, Kiribatit, Ishujve Marshall, Mikronezisë, Naurut, Palaut, Perusë, Sen Lusisë, Sen Vinsent dhe Grenadinës, Samoas, Ishujve Solomon, Timorit Lindor, Tongës, Trinidad dhe Tobagos, Tuvalusë, Emirateve të Bashkuara Arabe dhe Vanuatusë nuk duhet të hyjë në fuqi deri sa të jenë nënshkruar marrëveshjet dypalëshe për heqjen e vizave midis BE-së dhe vendeve në fjalë në mënyrë që të sigurohet reciprociteti i plotë.
7. Të dhënat statistikore tregojnë se grupet e shtetasve britanikë aktualisht të listuar në pjesën 3 të shtojcës I të Rregullores (KE) nr. 539/2001, nuk paraqesin rrezik për sa i përket migracionit të parregullt në Zonën Shengen dhe se shumica e tyre jetojnë në ishujt e Karaibeve të cilat kanë lidhje të ngushta dhe ngjashmëri me vendet fqinje, shtetasit e të cilëve janë të përjashtuar nga kërkesa për vizë. Ato grupe shtetasish britanikë, duhet të përjashtohen nga kërkesa për vizë për qëndrime jo më shumë se 90 ditë në çdo periudhë 180 ditore dhe referencat ndaj atyre grupeve duhet të transferohen në shtojcën II të asaj rregulloreje.
8. Zhvillimet në të drejtën ndërkombëtare që përfshijnë ndryshime në statusin ose përcaktimin e shteteve ose entiteteve të caktuara, duhet të pasqyrohen në shtojcat e Rregullores (KE) nr. 539/2001. Referenca ndaj Sudanit të Jugut duhet të shtohet në shtojcën I të kësaj rregulloreje, pasi vendi shpalli pavarësinë më 9 korrik 2011 dhe u pranua si anëtar në Kombet e Bashkuara më 14 korrik 2011.
9. Për sa i përket Islandës dhe Norvegjisë, kjo rregullore përbën një zhvillim të dispozitave të tërësisë së legjislacionit të Shengenit sipas kuptimit të marrëveshjes së lidhur ndërmjet Këshillit të Bashkimit Evropian dhe Republikës së Islandës dhe Mbretërisë së Norvegjisë për asociimin e këtyre të fundit në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit³ të Shengenit, të cilat përfshihen në fushën e përmendur në nenin 1, germa "B" të Vendimit të Këshillit 1999/437/KE⁴.
10. Për sa i përket Zvicrës, kjo rregullore përbën një zhvillim të dispozitave të tërësisë së legjislacionit të Shengenit sipas kuptimit të marrëveshjes së nënshkruar ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian dhe Konfederatës Zvicerane për asociimin e Konfederatës Zvicerane në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit⁵ të Shengenit, të cilat përfshihen në fushën e përmendur në nenin 1, germat "B" dhe "C" të Vendimit 1999/437/KE, që lexohet i lidhur me nenin 3 të Vendimit të Këshillit 2008/146/KE⁶.
11. Për sa i përket Lihtenshtejnit, kjo rregullore përbën një zhvillim të dispozitave të tërësisë së legjislacionit të Shengenit sipas kuptimit të Protokollit ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian, Konfederatës Zvicerane dhe Principatës së Lihtenshtejnit për aderimin e Principatës së Lihtenshtejnit në marrëveshjen ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian dhe Konfederatës Zvicerane për asociimin e Konfederatës Zvicerane në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit⁷ të Shengenit, të cilat përfshihen në fushën e përmendur në nenin 1, germat "B" dhe "C" të Vendimit 1999/437/KE, që lexohet i lidhur me nenin 3 të Vendimit të Këshillit 2011/350/BE⁸.
12. Kjo rregullore përbën një zhvillim të dispozitave të tërësisë së legjislacionit të Shengenit në të cilin Mbretëria e Bashkuar nuk merr pjesë, në përputhje me Vendimin e Këshillit 2000/365/KE⁹; ndaj Mbretëria e Bashkuar nuk merr pjesë në miratimin e saj dhe nuk është e detyruar ta zbatojë atë apo të jetë objekt i zbatimit të saj.
13. Kjo rregullore përbën një zhvillim të dispozitave të tërësisë së legjislacionit të Shengenit në të cilin Irlanda nuk merr pjesë, në përputhje me Vendimin e Këshillit 2002/192/KE¹⁰; ndaj Irlanda nuk merr pjesë në miratimin e saj dhe nuk është e detyruar ta zbatojë atë apo të jetë objekt i zbatimit të saj.
14. Për sa i përket Qipros, kjo rregullore përbën një akt që bazohet mbi ose lidhet me tërësinë e legjislacionit të Shengenit sipas kuptimit të nenit 3, paragrafi 1 të Aktit të Anëtarësimit të vitit 2003.
15. Për sa i përket Bullgarisë dhe Rumanisë, kjo rregullore përbën një akt që bazohet mbi ose lidhet me tërësinë e legjislacionit të Shengenit sipas kuptimit të nenit 4, paragrafi 1 të Aktit të Anëtarësimit të vitit 2005.
16. Për sa i përket Kroacisë, kjo rregullore përbën një akt që bazohet mbi ose lidhet me tërësinë e legjislacionit të Shengenit sipas kuptimit të nenit 4, paragrafi 1 të Aktit të Anëtarësimit të vitit 2011.
17. Për rrjedhojë, Rregullorja (KE) nr. 539/2001 duhet të ndryshohet në përputhje me sa më lart,

MIRATOJNË KËTË RREGULLORE:

Neni 1

Rregullorja (KE) nr. 539/2001 ndryshohet si më poshtë:

1. përpara nenit 1 shtohet neni si më poshtë:

"Neni -1

Qëllimi i kësaj rregulloreje është të përcaktojë vendet e treta, shtetasit e të cilëve u nënshtrohen ose jo kërkesës për vizë, në bazë të një vlerësimi rast pas rasti të një sërë kriteresh që lidhen, ndër të tjera, me emigracionin e paligjshëm, politikat publike dhe sigurinë, përfitimet ekonomike, veçanërisht në aspektin e turizmit dhe të tregtisë së jashtme, dhe marrëdhëniet e jashtme të BE-së me vendet e treta përkatëse, duke përfshirë, në veçanti, konsiderimin e të drejtave dhe lirive themelore të njeriut, si dhe implikimet e koherencës dhe reciprocitetit rajonal.";

2. Shtojca I ndryshohet si më poshtë:
3. a) në pjesën 1, referencat ndaj Kolumbisë, Dominikës, Grënadës, Kiribatit, Ishujve Marshall, Mikronezisë, Naurut, Palaut, Perusë, Sen Lusisë, Sen Vinsent dhe Grenadinës, Samoas, Ishujve Solomon, Timorit Lindor, Tongës, Trinidad dhe Tobagos, Tuvalusë, Emirateve të Bashkuara Arabe dhe Vanuatusë janë fshirë dhe është shtuar një referencë ndaj Sudanit të Jugut;
4. b) Pjesa 3 fshihet;
5. Shtojca II ndryshohet si më poshtë:
6. a) në pjesën 1 shtohen referencat e mëposhtme:

"Kolumbi (*)",

"Dominikë (*)",

"Grënadë (*)",

"Kiribati (*)"

"Ishujt Marshall (*)",

"Mikronezi (*)",

"Nauru (*)",

"Palau (*)",

"Peru (*)",

"Sen Lusi (*)",

"Sen-Vinsent dhe Grenadinë (*)",

"Samoa (*)",

"Ishujt Solomon (*)",

"Timori Lindor (*)",

"Tongë (*)",

"Trinidad dhe Tobago (*)",

"Tuvalu (*)",

"Emiratet e Bashkuara Arabe (*)" dhe

"Vanuatu (*)";

"(*) Përjashtimi nga kërkesa për vizë zbatohet nga data e hyrjes në fuqi të një marrëveshjeje për përjashtimin nga kërkesa për vizë, që do të lidhet me Bashkimin Evropian.";

1. b) Pjesa 3 zëvendësohet me tekstin e mëposhtëm:

"3. QYTETARËT BRITANIKË TË CILËT NUK JANË SHTETAS TË MBRETËRISË SË BASHKUAR TË BRITANISË SË MADHE DHE IRLANDËS SË VERIUT PËR QËLLIMET E LEGJISLACIONIT TË BE-së:

Shtetas britanikë (përtej kufijve)

Qytetarë britanikë në territoret përtej kufijve (BOTC)

Qytetarë britanikë përtej kufijve (BOC)

Personat britanikë të mbrojtur (BPP)

Subjekte britanike (BS)".

Neni 2

Kjo rregullore hyn në fuqi njëzetë ditë pas botimit të saj në Gazetën Zyrtare të Bashkimit Evropian.

Kjo rregullore është detyruese në tërësinë e saj dhe drejtpërdrejt e zbatueshme në të gjitha shtetet anëtare, në përputhje me traktatet.

Nënshkruar në Bruksel, më 15 maj 2014.

Për Parlamentin Evropian

Presidenti

1. SCHULZ

Për Këshillin

Presidenti

1. KOURKOULAS
2. Qëndrimi i Parlamentit Evropian i 27 shkurtit 2014 (ende i pabotuar në Gazetën Zyrtare) dhe Vendimi i Këshillit i 6 majit 2014.
3. Rregullorja e Këshillit (KE) nr. 539/2001, e 15 marsit 2001, "Për renditjen e vendeve të treta shtetasit e të cilëve duhet të jenë të pajisur me vizë kur kalojnë kufijtë e jashtëm dhe të atyre shtetasit e të cilëve përjashtohen nga kjo kërkesë" (Gazeta Zyrtare L 81, 21.3.2001, f. 1).
4. Gazeta Zyrtare L 176, 10.7.1999, f. 36.
5. Direktiva e Këshillit 1999/437/KE, e 17 majit 1999, "Për marrëveshje të caktuara për zbatimin e marrëveshjes së nënshkruar ndërmjet Këshillit të Bashkimit Evropian dhe Republikës së Islandës dhe Mbretërisë së Norvegjisë në lidhje me asociimin e këtyre dy shteteve në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit të Shengenit (Gazeta Zyrtare L 176, 10.7.1999, f. 31).
6. Gazeta Zyrtare L 53, 27.2.2008, f. 52.
7. Vendimi i Këshillit 2008/146/KE, i 28 janarit 2008 "Për nënshkrimin në emër të Komunitetit Evropian, të marrëveshjes ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian dhe Konfederatës Zvicerane në lidhje me asociimin e Konfederatës Zvicerane në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin e tërësisë së legjislacionit të Shengenit" (Gazeta Zyrtare L 53, 27.2.2008, f. 1).
8. Gazeta Zyrtare L 160, 18.6.2011, f. 21.
9. Vendimi i Këshillit 2011/350/BE, i 7 marsit 2011, "Për nënshkrimin, në emër të Bashkimit Evropian, të Protokollit ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian, Konfederatës Zvicerane dhe Principatës së Lihtenshtejnit për aderimin e Principatës së Lihtenshtejnit në marrëveshjen ndërmjet Bashkimit Evropian, Komunitetit Evropian dhe Konfederatës Zvicerane për asociimin e kësaj të fundit në implementimin, zbatimin dhe zhvillimin etërësisë së legjislacionit, të Shengenit, në lidhje me heqjen e kontrolleve në kufijtë e brendshëm dhe lëvizjen e personave" (Gazeta Zyrtare L 160, 18.6.2011, f. 19).
10. Vendimi i Këshillit 2000/365/KE, i 29 majit 2000, "Për kërkesën e Mbretërisë së Bashkuar të Britanisë së Madhe dhe Irlandës së Veriut për të marrë pjesë në disa nga dispozitat e tërësisë së legjislacionit të Shengenit" (Gazeta Zyrtare L 131, 1.6.2000, f. 43).
11. Vendimi i Këshillit 2002/192/KE, i 28 shkurtit 2002, "Për kërkesën e Irlandës për të marrë pjesë në disa nga dispozitat e tërësisë së legjislacionit të Shengenit" (Gazeta Zyrtare L 64, 7.3.2002, f. 20).

 

27.5.2014

SQ

Gazeta Zyrtare e Bashkimit Evropian

L 157/1

DIREKTIVË 2014/66/BE E PARLAMENTIT EVROPIAN DHE E KËSHILLIT, DATË 15 MAJ 2014, "PËR KUSHTET E HYRJES DHE QËNDRIMIT TË SHTETASVE TË VENDEVE TË TRETA NË KUADËR TË TRANSFERIMIT BRENDA NDËRMARRJES"

PARLAMENTI EVROPIAN DHE KËSHILLI I BASHKIMIT EVROPIAN,

Duke pasur parasysh Traktatin për Funksionimin e Bashkimit Evropian dhe në veçanti pikat "a" dhe "b" të nenit 79, paragrafi 2 të tij,

Duke pasur parasysh propozimin e Komisionit Evropian,

Pas komunikimit të projektaktit legjislativ në parlamentet kombëtare,

Duke pasur parasysh opinionin e Komitetit Evropian Ekonomik dhe Social¹,

Duke pasur parasysh opinionin e Komitetit të Rajoneve²,

Duke vepruar në përputhje me procedurën e zakonshme legjislative³,

Meqë:

1. Për ngritjen graduale të një zone të lirisë, sigurisë dhe drejtësisë, Traktati për Funksionimin e Bashkimit Evropian (TFBE) parashikon miratimin e masave në fushën e emigracionit, të cilat janë të drejta ndaj shtetasve të vendeve të treta.
2. TFBE-ja parashikon që BE-ja të zhvillojë një politikë të përbashkët të imigracionit që synon të garantojë, në të gjitha fazat, menaxhimin efikas të flukseve të migracionit dhe trajtimin e drejtë të shtetasve të vendeve të treta me qëndrim të rregullt në shtetet anëtare. Për këtë qëllim, Parlamenti Evropian dhe Këshilli duhet të miratojnë masa për kushtet e hyrjes dhe qëndrimit, standardet për lëshimin e vizave afatgjata dhe lejeve të qëndrimit nga shtetet anëtare, si dhe për përcaktimin e të drejtave të shtetasve të vendeve të treta me qëndrim të rregullt në një shtet anëtar, duke përfshirë kushtet që rregullojnë lirinë e lëvizjes dhe qëndrimit në shtetet e tjera anëtare.
3. Komunikata e Komisionit e 3 marsit 2010 me titull "Evropa 2020: Një strategji për rritje inteligjente, të qëndrueshme dhe gjithëpërfshirëse" përcakton objektivin e BE-së për t’u bërë një ekonomi e bazuar mbi njohuritë dhe inovacionin, duke zvogëluar barrën administrative ndaj shoqërive dhe duke i’u përshtatur më mirë ofertës dhe kërkesës së punës. Masat që menaxherët, specialistët dhe punonjësit praktikantë ta kenë më të lehtë të hyjnë në BE në kuadrin e një transferimi brenda ndërmarrjes duhet të shihen në kontekst më të gjerë.
4. Programi i Stokholmit, i miratuar nga Këshilli Evropian më 11 dhjetor 2009, pranon se imigracioni i punës mund të kontribuojë në rritjen e konkurrencës dhe në qëndrueshmërinë ekonomike dhe se, në kuadër të sfidave të rëndësishme demografike me të cilat do të ballafaqohet BE-ja në të ardhmen, dhe si pasojë rritja e kërkesës për punë, politikat fleksibël të emigracionit do të japin një kontribut të rëndësishëm në zhvillimin ekonomik dhe në performancën e BE-së në terma afatgjatë. Programi i Stokholmit në këtë mënyrë fton Komisionin dhe Këshillin që të vazhdojnë zbatimin e planit të politikave për migracionin e ligjshëm të përcaktuar në komunikatën e Komisionit të datës 21 dhjetor 2005.
5. Si rezultat i globalizimit të biznesit, zhvillimit të tregtisë, rritjes dhe përhapjes së grupeve shumëkombëshe, në vitet e fundit kanë fituar vrull lëvizjet e menaxherëve, specialistëve dhe punonjësve praktikantë të degëve dhe filialeve shumëkombëshe, të zhvendosur përkohësisht për detyra të shkurtra në njësitë e tjera të shoqërisë.
6. Transferime të tilla të personelit kyç brenda ndërmarrjeve sjellin aftësi dhe njohuri të reja, inovacion dhe mundësi të gjera ekonomike për njësitë pritëse, duke avancuar kështu ekonominë e bazuar në dije në BE, ndërkohë duke nxitur flukset e investimeve në të gjithë BE-në. Transferimet brenda ndërmarrjeve nga vendet e treta kanë gjithashtu potencialin të lehtësojnë transferimet brenda ndërmarrjeve nga BE-ja në shoqëritë e vendeve të treta, si dhe të vënë BE-në në një pozitë më të fortë në marrëdhëniet e saj me partnerët ndërkombëtarë. Lehtësimi i transferimeve brenda ndërmarrjeve u mundëson grupeve shumëkombëshe të shfrytëzojnë më mirë burimet e tyre njerëzore.
7. Nga grupi i rregullave të parashikuara në këtë direktivë mund të përfitojnë edhe vendet e origjinës së emigrantëve, pasi ky migrim i përkohshëm, sipas rregullave të saj të mirëpërcaktuara, mund të nxisë transferimin e aftësive, njohurive, teknologjisë dhe ekspertizës.
8. Kjo direktivë nuk duhet të cenojë parimin e preferencës për qytetarët e BE-së për sa i përket aksesit në tregun e punës të shteteve anëtare, siç shprehet në dispozitat përkatëse të akteve përkatëse të aderimit.
9. Kjo direktivë nuk duhet të cenojë të drejtën e shteteve anëtare për të lëshuar leje të tjera përveç lejeve të të transferuarit brenda ndërmarrjes për çdo qëllim punësimi, nëse shtetasi i vendit të tretë nuk bën pjesë në fushën e zbatimit të kësaj direktive.
10. Kjo direktivë duhet të krijojë një procedurë transparente dhe të thjeshtuar për pranimin e të transferuarve brenda ndërmarrjeve, bazuar në përcaktimet e përbashkëta dhe kriteret e harmonizuara.
11. Shtetet anëtare duhet të sigurojnë kryerjen e kontrolleve të duhura dhe të inspektimeve efektive në mënyrë që të garantohet zbatimi i duhur i kësaj Direktive. Fakti që është lëshuar një leje e të transferuarit brenda ndërmarrjes nuk duhet të ndikojë ose të pengojë që shtetet anëtare, gjatë transferimit brenda ndërmarrjes, të zbatojnë dispozitat e tyre të legjislacionit të punës që, në përputhje me legjislacionin e BE-së, si objektiv kanë kontrollin e pajtueshmërisë me kushtet e punës të përcaktuara në nenin 18, paragrafi 1.
12. Mundësia që një shtet anëtar, në bazë të legjislacionit të brendshëm, të vendosë sanksione kundrejt një punëdhënësi të të transferuarit brenda ndërmarrjes të themeluar në një vend të tretë duhet të mbetet e paprekur.
13. Për qëllime të kësaj direktive, tek të transferuarit brenda ndërmarrjes duhet të përfshihen menaxherët, specialistët dhe punonjësit praktikantë. Përkufizimi për ta duhet të mbështetet në angazhimet specifike të BE-së sipas Marrëveshjes së Përgjithshme për Tregtimin e Shërbimeve (GATS) dhe marrëveshjet dypalëshe të tregtisë. Duke qenë se këto angazhime të ndërmarra në kuadër të GATS nuk mbulojnë kushtet e hyrjes, qëndrimit dhe punës, kjo direktivë duhet të plotësojë dhe lehtësojë zbatimin e tyre. Megjithatë, fushëveprimi i transferimeve brenda ndërmarrjeve të mbuluara nga kjo direktivë duhet të jetë më i gjerë se ai i nënkuptuar nga angazhimet tregtare, meqë transferimet nuk bëhen domosdoshmërish në sektorin e shërbimeve dhe mund të jenë nga një vend i tretë që nuk është palë në një marrëveshje tregtie.
14. Për të vlerësuar kualifikimet e të transferuarve brenda ndërmarrjeve, shtetet anëtare duhet të përdorin Kornizën Evropiane të Kualifikimeve (KEK) për mësimnxënien gjatë gjithë jetës, sipas rastit, për vlerësimin e kualifikimeve në mënyrë të krahasueshme dhe transparente. Pikat Kombëtare të Koordinimit të KEK mund të ofrojnë informacione dhe udhëzime se si nivelet kombëtare të kualifikimeve lidhen me KEK.
15. Të transferuarit brenda ndërmarrjes duhet të përfitojnë nga të paktën të njëjtat kushte punësimi si punëmarrësit që janë transferuar, punëdhënësi i të cilëve është themeluar në territorin e BE-së, siç përcaktohet nga Direktiva 96/71/KE e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit⁴. Shtetet anëtare duhet të kërkojnë që të transferuarit brenda ndërmarrjeve të gëzojnë trajtim të barabartë me shtetasit që kanë vende pune të krahasueshme, për sa i përket shpërblimit që do të jepet gjatë gjithë transferimit. Çdo shtet anëtar duhet të jetë përgjegjës për verifikimin e shpërblimit që u jepet të transferuarve brenda ndërmarrjeve gjatë qëndrimit të tyre në territorin e tyre. Diçka e tillë ka për qëllim të mbrojë punëmarrësit dhe të garantojë konkurrencë të drejtë ndërmjet ndërmarrjeve të themeluara në një shtet anëtar dhe atyre të themeluara në një vend të tretë, duke qenë se garantohet që ky i fundit të mos jetë në gjendje të përfitojë nga standardet më të ulëta të punës për të përfituar ndonjë përparësi konkurruese.
16. Për t’u siguruar se aftësitë e të transferuarit brenda ndërmarrjes janë specifike për njësinë pritëse, i transferuari duhet të ketë qenë i punësuar brenda të njëjtit grup ndërmarrjesh për të paktën tre deri në dymbëdhjetë muaj të njëpasnjëshëm menjëherë para transferimit në rastin e menaxherëve dhe specialistëve, dhe për të paktën tre deri në gjashtë muaj të njëpasnjëshëm në rastin e punonjësve praktikantë.
17. Duke qenë se të transferuarit brenda ndërmarrjes përbëjnë migrim të përkohshëm, kohëzgjatja maksimale e një transferimi në BE, duke përfshirë lëvizjen midis shteteve anëtare, nuk duhet të jetë mbi tre vjet për menaxherët dhe specialistët dhe një vit për punonjësit praktikantë, periudhë pas së cilës ata duhet të largohen në një vend të tretë, përveç rastit kur marrin një leje qëndrimi për arsye tjetër, në përputhje me legjislacionin e BE-së ose të brendshëm. Kohëzgjatja maksimale e transferimit duhet të përfshijë kohëzgjatjet e grumbulluara të lejeve të të transferuarit brenda ndërmarrjes të lëshuara radhazi. Një transferim i mëtejshëm në BE mund të ndodhë pasi shtetasi i vendit të tretë të jetë larguar nga territori i shteteve anëtare.
18. Për të siguruar karakterin e përkohshëm të transferimit brenda ndërmarrjes dhe për të parandaluar abuzimet, shtetet anëtare duhet të jenë në gjendje të kërkojnë kalimin e një periudhe të caktuar kohore nga përfundimi i kohëzgjatjes maksimale të transferimit deri në aplikimin tjetër për të njëjtin shtetas të vendit të tretë për qëllimet e kësaj direktive në të njëjtin shtet anëtar.
19. Duke qenë se transferimet brenda ndërmarrjes janë transferime të përkohshme, aplikuesi duhet të paraqesë prova, si pjesë e kontratës së punës ose letrës së emërimit, se shtetasi i vendit të tretë pas përfundimit të detyrës do të jetë në gjendje të transferohet përsëri në një njësi që i përket grupit të njëjtë dhe të themeluar në një vend të tretë. Gjithashtu, aplikuesi duhet të sigurojë prova se menaxheri ose specialisti që është shtetas i vendit të tretë, zotëron kualifikimet profesionale dhe përvojën e duhur profesionale që nevojitet në njësinë pritëse në të cilin ai ose ajo do të transferohet.
20. Shtetasit e vendeve të treta që aplikojnë për t’u pranuar si punonjës praktikantë duhet të ofrojnë prova se zotërojnë një diplomë universitare. Përveç kësaj, nëse është e nevojshme, ata duhet të paraqesin një kontratë formimi profesional, si dhe një përshkrim të programit të formimit, kohëzgjatjen e tij dhe kushtet sipas së cilave do të mbikëqyren punonjësit praktikantë, duke dëshmuar se do të përfitojnë nga formimi i mirëfilltë dhe nuk do të shfrytëzohen si punëmarrës të zakonshëm.
21. Përveç nëse nuk është në kundërshtim me parimin e preferencës për qytetarët e BE-së, siç është shprehur në dispozitat përkatëse të akteve përkatëse të aderimit, nuk duhet të kërkohet asnjë analizë e situatës së tregut të punës.
22. Një shtet anëtar duhet të njohë kualifikimet profesionale të marra nga një shtetas i një vendi të tretë në një shtet tjetër anëtar në të njëjtën mënyrë si ato të shtetasve të BE-së, dhe duhet të marrë parasysh kualifikimet e marra në një vend të tretë në përputhje me Direktivën 2005/36/KE të Parlamentit dhe Këshillit⁵. Një njohje e tillë nuk duhet të cenojë kufizimet për akesin në profesionet e rregulluara që rrjedhin nga kufizimet e angazhimeve ekzistuese, për sa i përket profesioneve të rregulluara, të ndërmarra nga BE-ja ose shtetet anëtare dhe BE-ja në kuadrin e marrëveshjeve tregtare. Në çdo rast, kjo direktivë nuk duhet të parashikojë trajtim më të favorshëm për të transferuarit brenda ndërmarrjes, në krahasim me shtetasit e BE-së ose të Zonës Ekonomike Evropiane, sa i përket qasjes në profesionet e rregulluara në një shtet anëtar.
23. Kjo direktivë nuk duhet të cenojë në të drejtën e shteteve anëtare për të përcaktuar numrin e pranimeve në përputhje me nenin 79, paragrafi 5 i TFBE-së.
24. Me qëllim luftimin e abuzimeve të mundshme nga kjo direktivë, shtetet anëtare duhet të jenë në gjendje të refuzojnë, të anulojnë ose të mos rinovojnë një leje të të transferuarit brenda ndërmarrjes, kur njësia pritëse është themeluar me qëllimin kryesor për të lehtësuar hyrjen e të transferuarve brenda ndërmarrjes dhe/ose kur ajo nuk ka një veprimtari të mirëfilltë.
25. Kjo direktivë synon të lehtësojë lëvizjen e të transferuarve brenda ndërmarrjeve brenda BE-së ("lëvizjen brenda BE-së") dhe të ulë barrën administrative në lidhje me emërimet në detyrë në disa shtete anëtare. Për këtë qëllim, kjo direktivë krijon një skemë lëvizjeje brenda BE-së, ku mbajtësit të lejes së të transferuarit brenda ndërmarrjes, të lëshuar nga një shtet anëtar, i lejohet të hyjë, të qëndrojë dhe të punojë në një ose më shumë shtete anëtare, në përputhje me dispozitat që rregullojnë lëvizjen afatshkurtër dhe afatgjatë sipas kësaj direktive. Për qëllimet e kësaj direktive, lëvizja afatshkurtër duhet të përfshijë qëndrimet në shtetet anëtare, përveç shtetit që ka lëshuar lejen e të transferuarit brenda ndërmarrjes, për një periudhë deri në 90 ditë për çdo shtet anëtar. Për qëllimet e kësaj direktive, lëvizja afatgjatë duhet të përfshijë qëndrimet në shtetet anëtare, përveç shtetit që ka lëshuar lejen e të transferuarit brenda ndërmarrjes, për një periudhë më shumë se 90 ditë për çdo shtet anëtar. Me qëllim për të parandaluar shmangien e dallimit ndërmjet lëvizjes afatshkurtër dhe afatgjatë, lëvizja afatshkurtër në një shtet anëtar të caktuar duhet të kufizohet maksimumi në 90 ditë për çdo periudhë 180 ditore, dhe nuk duhet të mundësohet paraqitja në të njëjtën kohë e njoftimit dhe aplikimit për lëvizje afatshkurtër. Kur pas fillimit të lëvizjes afatshkurtër të të transferuarit brenda ndërmarrjes lind nevoja për lëvizje afatgjatë, shteti i dytë anëtar mund të kërkojë që aplikimi të dorëzohet së paku 20 ditë para përfundimit të periudhës së lëvizjes afatshkurtër.
26. Ndërkohë që skema specifike e lëvizjes e krijuar nga kjo direktivë përcakton rregulla autonome në lidhje me hyrjen dhe qëndrimin për qëllime pune si i transferuar brenda ndërmarrjes në shtetet anëtare, përveç atij që ka lëshuar lejen e të transferuarit brenda ndërmarrjes, të gjitha rregullat e tjera që rregullojnë lëvizjen e personave përtej kufijve të përcaktuara në dispozitat përkatëse të tërësisë së legjislacionit të Shengenit vazhdojnë të zbatohen.
27. Për të lehtësuar kontrollet, nëse transferimi përfshin disa vendndodhje në shtete të ndryshme anëtare, autoritetet kompetente të shteteve anëtare të dyta duhet t’u sigurohet, sipas rastit, informacioni përkatës.
28. Kur të transferuarit brenda ndërmarrjeve kanë ushtruar të drejtën e tyre për të lëvizur, shteti i dytë anëtar, sipas kushteve të caktuara, duhet të jetë në gjendje të ndërmarrë hapa në mënyrë që veprimtaritë e personave të transferuar brenda ndërmarrjes të mos bien ndesh me dispozitat përkatëse të kësaj direktive.
29. Shtetet anëtare duhet të parashikojnë sanksione efektive, proporcionale dhe shtrënguese, siç janë sanksionet financiare, që duhet të vendosen në rast të mosrespektimit të kësaj direktive. Këto sanksione, ndër të tjera, mund të konsistojnë në masat e parashikuara në nenin 7 të Direktivës 2009/52/KE të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit⁶. Këto sanksione mund të vendosen në njësinë pritëse të themeluar në shtetin anëtar në fjalë.
30. Ofrimi i një procedure të vetme që çon në një titull të kombinuar që përfshin si lejen e qëndrimit ashtu edhe lejen e punës ("leje e vetme") duhet të kontribuojë në thjeshtimin e rregullave që zbatohen aktualisht në shtetet anëtare.
31. Duhet të mundësohet ngritja e një procedure të thjeshtuar për njësitë ose grupet e ndërmarrjeve të cilat janë njohur për këtë qëllim. Njohja duhet të vlerësohet rregullisht.
32. Pasi shteti anëtar të ketë vendosur të pranojë një shtetas të një vendi të tretë që përmbush kriteret e përcaktuara në këtë direktivë, ky shtetas i vendit të tretë duhet të marrë një leje të të transferuarit brenda ndërmarrjes që i lejon atij ose asaj, sipas kushteve të caktuara, kryerjen e detyrës në njësi të ndryshme që i përkasin të njëjtës ndërmarrje transkombëtare, duke përfshirë edhe njësitë që ndodhen në shtetet e tjera anëtare.
33. Kur i nevojitet një vizë dhe kur shtetasi i vendit të tretë i plotëson kriteret për lëshimin e lejes së të transferuarit brenda ndërmarrjes, shteti anëtar duhet t’i ofrojë shtetasit të vendit të tretë çdo lehtësi për marrjen e vizës së kërkuar dhe duhet të sigurohet që autoritetet kompetente të bashkëpunojnë në mënyrë efikase për këtë qëllim.
34. Kur leja e të transferuarit brenda ndërmarrjes lëshohet nga një shtet anëtar që nuk zbaton plotësisht tërësinë e legjislacionit të Shengenit dhe i transferuari brenda ndërmarrjes, në kuadër të lëvizjes brenda BE-së, kalon kufirin e jashtëm brenda kuptimit të Rregullores (KE) nr. 562/2006 të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit⁷, një shtet anëtar duhet të ketë të drejtë të kërkojë prova që vërtetojnë se i transferuari brenda ndërmarrjes po kalon për në territorin e tij në kuadër të transferimit brenda ndërmarrjes. Përveç kësaj, në rast të kalimit të një kufiri të jashtëm brenda kuptimit të Rregullores (KE) Nr 562/2006, shtetet anëtare që zbatojnë plotësisht tërësinë e legjislacionit të Shengenit duhet të konsultohen me sistemin e informacionit të Shengenit dhe duhet të refuzojnë hyrjen ose të jenë kundër lëvizjes së personave për të cilët është lëshuar një paralajmërim me qëllim refuzimin e hyrjes ose qëndrimit, siç përmendet në Rregulloren (KE) nr. 1987/2006 të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit⁸ në atë sistem.
35. Shtetet anëtare duhet të jenë në gjendje të mbajnë informacione shtesë në formë shkresore ose t’i ruajnë ato në formë elektronike, siç përmendet në nenin 4 të Rregullores së Këshillit (KE) nr. 1030/2002⁹ dhe pika "a", paragrafi 16 i shtojcës së saj, në mënyrë që të ofrojnë informacione më të sakta rreth veprimtarisë së punësimit gjatë transferimit brenda ndërmarrjes. Ofrimi i këtij informacioni shtesë duhet të jetë opsional për shtetet anëtare dhe nuk duhet të jetë një kërkesë shtesë që do të vendoste në rrezik lejen e vetme dhe procedurën e vetme të aplikimit.
36. Kjo direktivë nuk duhet të parandalojë të transferuarit brenda ndërmarrjeve që të ushtrojnë veprimtari specifike në vendet e klientëve brenda shtetit anëtar ku është themeluar njësia pritëse, në përputhje me dispozitat që zbatohen në atë shtet anëtar për këto veprimtari.
37. Kjo direktivë nuk ndikon në kushtet e ofrimit të shërbimeve në kuadër të nenit 56 të TFBE-së. Në veçanti, kjo direktivë nuk ndikon në kushtet e punësimit që zbatohen në përputhje me Direktivën 96/71/EC për punëtorët e transferuar nga një ndërmarrje e themeluar në një shtet anëtar për të ofruar një shërbim në territorin e një shteti tjetër anëtar. Kjo direktivë nuk duhet të zbatohet për shtetasit e vendeve të treta të transferuar nga ndërmarrjet e themeluara në një shtet anëtar, në kuadër të ofrimit të shërbimeve në përputhje me Direktivën 96/71/KE. Shtetasit e vendeve të treta që zotërojnë një leje të të transferuarit brenda ndërmarrjes nuk mund të përfitojnë nga Direktiva 96/71/KE. Kjo direktivë nuk duhet t’u sigurojë ndërmarrjeve të themeluara në një vend të tretë ndonjë trajtim më të favorshëm se ndërmarrjeve të themeluara në një shtet anëtar, në përputhje me nenin 1, paragrafi 4, të Direktivës 96/71/KE.
38. Mbulimi i duhur me sigurime shoqërore për të transferuarit brenda ndërmarrjeve, duke përfshirë, sipas rastit, përfitimet për anëtarët e familjes së tyre, është i rëndësishëm për të siguruar kushte të përshtatshme pune dhe jetese gjatë qëndrimit në BE. Si rrjedhojë, sipas legjislacionit të brendshëm, duhet të ofrohet trajtim i barabartë për u përket degëve të sigurimeve shoqërore të renditura në nenin 3 të Rregullores (KE) nr. 883/2004 të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit¹⁰. Kjo direktivë nuk harmonizon legjislacionin e shteteve anëtare për sigurimet shoqërore. Ajo kufizohet në zbatimin e parimit të trajtimit të barabartë në fushën e sigurimeve shoqërore për personat që janë pjesë e fushës së saj të zbatimit. E drejta për trajtim të barabartë në fushën e sigurimeve shoqërore zbatohet për shtetasit e vendeve të tretë që përmbushin kushtet objektive dhe jodiskriminuese, të parashikuara nga legjislacioni i shtetit anëtar ku kryhet puna, në lidhje me përkatësinë dhe të drejtën për përfitime nga sigurimet shoqërore.

Në shumë shtete anëtare, e drejta për përfitime familjare varet nga një lidhje e caktuar me shtetin anëtar, duke qenë se përfitimet janë menduar për të përkrahur zhvillimin demografik pozitiv, me qëllim sigurimin e forcës punëtore të ardhshme në shtetin anëtar. Prandaj, kjo direktivë nuk duhet të cenojë të drejtën e shtetit anëtar për të kufizuar, sipas kushteve të caktuara, trajtimin e barabartë në lidhje me përfitimet familjare, duke qenë se i transferuari brenda ndërmarrjes dhe anëtarët shoqërues të familjes qëndrojnë përkohësisht në shtetin anëtar. Të drejtat për sigurime shoqërore duhet të jepen pa cenuar dispozitat e legjislacionit të brendshëm dhe/ose marrëveshjet dypalëshe që parashikojnë zbatimin e legjislacionit të vendit të origjinës për sigurimet shoqërore. Megjithatë, marrëveshjet dypalëshe ose legjislacioni i brendshëm për të drejtat e sigurimeve shoqërore të të transferuarve brenda ndërmarrjes, të cilat miratohen pas hyrjes në fuqi të kësaj direktive, nuk duhet të parashikojnë trajtim më pak të favorshëm sesa trajtimi i ofruar për shtetasit e shtetit anëtar ku kryhet puna. Si rezultat i legjislacionit të brendshëm ose marrëveshjeve të tilla, mund të jetë, për shembull, në interes të të transferuarve brenda ndërmarrjes që të mbeten të lidhur me sistemin e sigurimeve shoqërore të vendit të tyre të origjinës, nëse ndërprerja e përkatësisë së tyre do të cenonte të drejtat e tyre ose nëse përkatësia e tyre do të rezultonte në mbajtjen e kostove për mbulim të dyfishtë. Shtetet anëtare duhet të kenë gjithmonë mundësinë t’ju japin të transferuarve brenda ndërmarrjes të drejta më të favorshme për sigurime shoqërore. Kjo direktivë kurrsesi nuk duhet të cenojë të drejtën e personave në varësi që rrjedhin nga të drejtat e të transferuarit brenda ndërmarrjes për të përftuar pensione të personave në varësi kur qëndrojnë në një vend të tretë.

39. Në rastin e lëvizjes midis shteteve anëtare, duhet të zbatohet përkatësisht Rregullorja (BE) nr. 1231/2010 e Parlamentit Evropian dhe të Këshillit¹¹. Kjo direktivë nuk duhet të japë më tepër të drejta se sa ato tashmë të parashikuara në legjislacionin ekzistues komunitar në fushën e sigurimeve shoqërore për shtetasit e vendeve të treta, të cilët kanë interesa ndërkufitare ndërmjet shteteve anëtare.
40. Me qëllim që grupi specifik i rregullave të përcaktuara nga kjo direktivë të jetë më tërheqës dhe të mundësojë dhënien e të gjitha përfitimeve të pritshme për konkurrueshmërinë e biznesit në BE, të transferuarve brenda ndërmarrjes që janë shtetas të vendeve të treta, duhet t’u ofrohen kushte të favorshme për bashkim familjar në shtetin anëtar që ka lëshuar lejen e të transferuarit brenda ndërmarrjes dhe në ato shtete anëtare që i mundësojnë të transferuarit brenda ndërmarrjes qëndrimin dhe punën në territorin e tyre, në përputhje me dispozitat e kësaj direktive për lëvizjen afatgjatë. Kjo e drejtë do t’ju hiqte të transferuarve të mundshëm brenda ndërmarrjes një pengesë të madhe për pranimin e detyrës. Për të ruajtur bashkimin familjar, anëtarët e familjes duhet të kenë mundësinë të bashkohen me të transferuarin brenda ndërmarrjes në një tjetër shtet anëtar dhe aksesi i tyre në tregun e punës duhet të lehtësohet.
41. Për të lehtësuar përpunimin e shpejtë të aplikimeve, shtetet anëtare duhet t’i japin përparësi shkëmbimit të informacionit dhe përcjelljes së dokumenteve përkatëse në mënyrë elektronike, përveç nëse hasen vështirësi teknike ose nëse nevojitet sipas interesave thelbësore.
42. Mbledhja dhe përcjellja e dosjeve dhe të dhënave duhet të kryhet në përputhje me të rregullat përkatëse për mbrojtjen e të dhënave dhe sigurinë.
43. Kjo direktivë nuk zbatohet për shtetasit e vendit të tretë që aplikojnë për qëndrim si hulumtues në një shtet anëtar për të kryer një projekt kërkimi, pasi ata përfshihen në fushën e zbatimit të Direktivës së Këshillit 2005/71/KE¹².
44. Meqenëse objektivat e kësaj direktive, përkatësisht procedura e veçantë e pranimit dhe miratimi i kushteve të hyrjes dhe qëndrimit për qëllim të transferimeve brenda ndërmarrjes për shtetasit e vendeve të treta, nuk mund të arrihet plotësisht nga shtetet anëtare, dhe për shkak të shkallës dhe të efekteve të saj mund të arrihet më mirë në nivel Bashkimi Evropian, ky i fundit mund të miratojë masa në përputhje me parimin e subsidiaritetit, siç përcaktohet në nenin 5 të Traktatit për Bashkimin Evropian (TBE). Në përputhje me parimin e proporcionalitetit, sipas përcaktimit në atë nen, kjo direktivë nuk shkon përtej asaj që është e nevojshme për arritjen e këtyre objektivave.
45. Kjo direktivë respekton të drejtat themelore dhe parimet e njohura nga Karta e të Drejtave Themelore të Bashkimit Evropian, e cila është e ndërtuar në bazë të të drejtave që rrjedhin nga Kartat Sociale të miratuara nga BE-ja dhe Këshilli i Evropës.
46. Në përputhje me Deklaratën Politike të Përbashkët të Shteteve Anëtare dhe të Komisionit për dokumentet shpjeguese, datë 28 shtator 2011¹³, shtetet anëtare janë angazhuar të shoqërojnë, në rastet e justifikuara, njoftimin për masat e tyre të transpozimit me një ose më shumë dokumente ku shpjegohet marrëdhënia ndërmjet komponentëve të një direktive dhe pjesëve përkatëse të instrumentit kombëtar të transpozimit. Në lidhje me këtë direktivë, ligjvënësi e konsideron transmetimin e këtyre dokumenteve si të justifikuar.
47. Në përputhje me nenet 1 dhe 2 të Protokollit nr. 21 "Për qëndrimin e Mbretërisë së Bashkuar dhe të Irlandës për zonën e lirisë, sigurisë dhe drejtësisë", bashkëlidhur TBE-së dhe TFBE-së, dhe pa cenuar nenin 4 të këtij protokolli, këto shtete anëtare nuk marrin pjesë në miratimin e kësaj direktive dhe nuk janë të detyruara ta zbatojnë atë apo të jenë objekt i zbatimit të saj.
48. Në përputhje me nenet 1 dhe 2 të Protokollit nr. 22 "Për qëndrimin e Danimarkës", bashkëlidhur TBE-së dhe TFBE-së, Danimarka nuk merr pjesë në miratimin e kësaj direktive dhe nuk është e detyruar ta zbatojë atë apo të jetë objekt i zbatimit të saj.

MIRATOJNË KËTË DIREKTIVË:

KREU I

DISPOZITA TË PËRGJITHSHME

Neni 1

Objekti

Kjo direktivë përcakton:

1. a) kushtet e hyrjes dhe qëndrimit për më shumë se 90 ditë në territorin e shteteve anëtare, si dhe të drejtat e shtetasve të vendeve të treta dhe të anëtarëve të tyre të familjes në kuadër të transferimit brenda ndërmarrjes;
2. b) kushtet e hyrjes dhe qëndrimit, dhe të drejtat e shtetasve të vendeve të treta të përmendura në pikën "a", në shtetet anëtare të ndryshme nga shteti anëtar që i jep fillimisht shtetasit të vendit të tretë një leje transferimi brenda ndërmarrjes në bazë të kësaj direktive.

Neni 2

Objekti

1. Kjo direktivë zbatohet për shtetasit e vendeve të treta që qëndrojnë jashtë territorit të shteteve anëtare në momentin e aplikimit dhe që aplikojnë për t’u pranuar ose që janë pranuar në territorin e shtetit anëtar sipas kushteve të kësaj direktive, në kuadrin e transferimit brenda ndërmarrjes si menaxherë, specialistë ose punonjës praktikantë.
2. Kjo direktivë nuk zbatohet për shtetasit e vendeve të treta që:
3. a) aplikojnë për të qëndruar në një shtet anëtar si hulumtues, sipas kuptimit të Direktivës 2005/71/KE, për të kryer një projekt kërkimi;
4. b) sipas marrëveshjeve ndërmjet BE-së dhe shteteve anëtare të saj dhe vendeve të treta, gëzojnë të drejta për lëvizje të lirë të njëjta me ato të të qytetarëve të BE-së, ose që janë të punësuar nga një ndërmarrje e themeluar në këto vende të treta;
5. c) janë transferuar në kuadër të Direktivës 96/71/KE;
6. d) kryejnë veprimtari si të vetëpunësuar;
7. e) emërohen nga agjencitë e punësimit, agjencitë e punësimit të përkohshëm ose nga çdo ndërmarrje tjetër e angazhuar në ofrimin e forcës punëtore nën mbikëqyrjen dhe udhëheqjen e një ndërmarrjeje tjetër;
8. f) janë pranuar si studentë me kohë të plotë ose që kryejnë një trajnim të shkurtër praktik të mbikëqyrur si pjesë e studimeve të tyre.
9. Kjo direktivë nuk cenon të drejtën e shteteve anëtare për të lëshuar leje qëndrimi, përveç lejes së transferimit brenda ndërmarrjes të mbuluar nga kjo direktivë, për çfarëdolloj qëllimi punësimi për shtetasit e vendeve të treta që është jashtë fushës së zbatimit të kësaj direktive.

Neni 3

Përkufizime

Për qëllimet e kësaj direktive përdoren përkufizimet e mëposhtme:

1. a) "shtetas i një vendi të tretë" është çdo person që nuk është qytetar i Bashkimit Evropian sipas kuptimit të nenit 20, paragrafi 1 të TFBE;
2. b) "transferim brenda ndërmarrjes" është lëvizja e përkohshme, për qëllime profesionale ose formimi, e një shtetasi të një vendi të tretë, i cili në kohën e aplikimit për leje të të transferuarit brenda ndërmarrjes banon jashtë territorit të shteteve anëtare, transferohet nga një ndërmarrje e themeluar jashtë territorit të shtetit anëtar, dhe në të cilin shtetasi i vendit të tretë ka detyrime sipas një kontrate pune para dhe gjatë transferimit, në një njësi që i përket ndërmarrjes ose grupit të njëjtë të ndërmarrjeve të themeluar në atë shtet anëtar, dhe, sipas rastit, lëvizja ndërmjet njësive pritëse të themeluara në një ose disa shtete të tjera anëtare;
3. c) "i transferuar brenda ndërmarrjes" është çdo shtetas i një vendi të tretë, i cili qëndron jashtë territorit të shteteve anëtare në momentin e aplikimit për leje transferimi brenda ndërmarrjes dhe që i nënshtrohet transferimit brenda ndërmarrjes;
4. d) "njësi pritëse" është njësia në të cilën transferohet i transferuari brenda ndërmarrjes, pavarësisht formës së saj ligjore, e themeluar në përputhje me legjislacionin e brendshëm në territorin e vendit anëtar;
5. e) "menaxher" është një person, i cili mban një pozicion të lartë dhe drejton

kryesisht menaxhimin e subjektit pritës, merr mbikëqyrje të përgjithshme ose udhëzime kryesisht nga bordi i drejtorëve ose i aksionarëve të biznesit ose të ngjashme. Ky pozicion përfshin: drejtimin e subjektit pritës, të një departamenti ose nënndarjeje të tij; mbikëqyrjen dhe kontrollin e punës së punonjësve të tjerë, specialistëve apo menaxherëve; autoritetin për të rekomanduar punësimin, shkarkimin ose veprime të tjera në lidhje me personelin;

1. f) "specialist" është një person, i cili punon për grupin e ndërmarrjeve,

zotëron njohuri të specializuara, thelbësore për fushat e aktivitetit të njësisë pritëse, teknikave apo menaxhimit. Në vlerësimin e njohurive të tilla duhet të merren parasysh jo vetëm

njohuritë specifike për njësinë pritëse, por edhe nëse personi ka një nivel të lartë të kualifikimit, duke përfshirë përvojën e duhur profesionale, referuar një lloji pune ose aktiviteti që kërkon njohuri të veçanta teknike, duke përfshirë edhe mundësinë e pasjes së një profesioni të njohur;

1. g) "punonjës praktikant" është personi që zotëron një diplomë universitare dhe është transferuar në një njësi pritëse, për qëllime të zhvillimit të karrierës apo për t’u trajnuar në metodat/teknikat e biznesit dhe që paguhet gjatë periudhës së transferimit;
2. h) "anëtarë familjeje" janë shtetasit e vendeve të treta të përmendur në nenin 4, paragrafi 1i Direktivës së Këshillit 2003/86/KE¹⁴;
3. "leje e të transferuarit brenda ndërmarrjes" është autorizimi që mban akronimin "ICT", i cili i jep të drejtën mbajtësit që të qëndrojë dhe të punojë në territorin e shtetit të parë anëtar dhe, sipas rastit, në territorin e shtetit të dytë anëtar, sipas kushteve të kësaj direktive;
4. j) "leje për lëvizje afatgjatë" është autorizimi që mban termin "ICT lëvizjeje" që i jep të drejtën mbajtësit të lejes së qëndrimit brenda ndërmarrjes të qëndrojë dhe të punojë në territorin e shtetit të dytë anëtar sipas kushteve të kësaj direktive;
5. k) "procedurë e vetme aplikimi" është procedura e cila, në bazë të një aplikimi për autorizim qëndrimi ose punësimi të një shtetasi të një vendi të tretë në territorin e një shteti anëtar, çon në marrjen e një vendimi për atë aplikim;
6. l) "grup ndërmarrjesh" janë dy ose më shumë ndërmarrje të njohura si të lidhura sipas legjislacionit të brendshëm në mënyrat e mëposhtme: një ndërmarrje në raport me një ndërmarrje tjetër, drejtpërdrejtë ose tërthorazi, zotëron shumicën e kapitalit të shkruar të ndërmarrjes; kontrollon shumicën e votave bashkëngjitur aksioneve të emetuara nga ndërmarrja; ka të drejtë të emërojë më shumë se gjysmën e anëtarëve të organit administrativ, drejtues ose mbikëqyrës të ndërmarrjes;ose ndërmarrjet menaxhohen në mënyrë të unifikuar nga ndërmarrja mëmë;
7. m) "shtet anëtar i parë" është shteti anëtar që i lëshon fillimisht shtetasit të vendit të tretë një leje transferimi brenda ndërmarrjes;
8. n) "shtet anëtar i dytë" është çdo shtet anëtar në të cilin i transferuari brenda ndërmarrjes synon të ushtrojë ose ushtron të drejtën për të lëvizur sipas kuptimit të kësaj direktive, përveç shtetit anëtar të parë;
9. o) "profesion i rregulluar" është profesioni i rregulluar, sipas përkufizimit në pikën "a" të nenit 3, paragrafi 1 të Direktivës 2005/36/KE.

Neni 4

Dispozita më të favorshme

1. Kjo direktivë zbatohet pa cenuar dispozitat më të favorshme të:
2. a) legjislacionit të BE-së, duke përfshirë marrëveshjet dypalëshe dhe shumëpalëshe të nënshkruara ndërmjet BE-së dhe shteteve të tij anëtare nga njëra anë dhe një ose më shumë shteteve të treta nga ana tjetër;
3. b) marrëveshjeve dypalëshe dhe shumëpalëshe të nënshkruara ndërmjet një ose më shumë shteteve anëtare dhe një ose më shumë vendeve të treta.
4. Kjo direktivë nuk ndikon në të drejtën e shteteve anëtare për të miratuar dhe vendosur kushte më të favorshme për shtetasit e vendeve të treta për të cilët zbatohet përkatësisht germa "h" e nenit 3 dhe neneve 15, 18 dhe 19.

KREU II

KUSHTET E PRANIMIT

Neni 5

Kriteret për pranim

1. Pa cenuar nenin 11, paragrafi 1, shtetasi i vendit të tretë, i cili aplikon për t’u pranuar sipas kushteve të kësaj direktive ose, njësia pritëse:
2. a) sigurojnë prova se njësia pritëse dhe ndërmarrja, të themeluara në vendin e tretë, i përkasin të njëjtës ndërmarrje ose grup ndërmarrjesh;
3. b) sigurojnë dëshmi të punësimit brenda së njëjtës ndërmarrje ose grup ndërmarrjesh, për të paktën tre deri në dymbëdhjetë muaj pa ndërprerje, menjëherë para datës së transferimit brenda ndërmarrjes në rastin e menaxherëve dhe specialistëve, dhe për të paktën tre deri në gjashtë muaj pa ndërprerje në rastin e punonjësve praktikantë;
4. c) paraqesin një kontratë pune dhe, nëse është e nevojshme, një letër emërimi nga punëdhënësi që përmban sa më poshtë:
5. detajet e kohëzgjatjes së transferimit dhe vendndodhjen e njësisë ose njësive pritëse;
6. dëshmi se shtetasi i vendit të tretë do të marrë pozicionin e menaxherit, specialistit ose të punonjësit praktikant në njësinë ose njësitë pritëse në shtetin anëtar në fjalë;

III. shpërblimin si dhe kushtet e punësimit të ofruara gjatë transferimit brenda ndërmarrjes;

1. prova se shtetasi i vendit të tretë do të jetë në gjendje të transferohet përsëri në një njësi që është pjesë e kësaj ndërmarrjeje ose grupi ndërmarrjesh dhe të themeluar në një vend të tretë në përfundim të transferimit brenda ndërmarrjes;
2. d) sigurojnë dëshmi se shtetasi i vendit të tretë ka kualifikimet dhe përvojën profesionale që nevojitet në njësinë pritëse në të cilën ai ose ajo do të transferohet si menaxher ose specialist ose, në rastin e punonjësit praktikant nevojitet diploma universitare;
3. e) sipas rastit, paraqesin dokumentacionin që vërteton se shtetasi i vendit të tretë i plotëson kushtet e parashikuara në legjislacionin e brendshëm të shtetit anëtar në fjalë për qytetarët e BE-së, për të ushtruar profesionin e rregulluar për të cilin është bërë aplikimi;
4. f) paraqesin një dokument të vlefshëm udhëtimi të shtetasit të vendit të tretë, siç përcaktohet nga legjislacioni i brendshëm dhe, nëse kërkohet, një aplikim për vizë ose vizë; shtetet anëtare mund të kërkojnë që periudha e vlefshmërisë së dokumentit të udhëtimit të mbulojë të paktën periudhën e vlefshmërisë së lejes së transferimit brenda ndërmarrjes;
5. g) pa cenuar marrëveshjet dypalëshe ekzistuese, ofrojnë prova se kanë ose, nëse parashikohet nga legjislacioni i brendshëm, se kanë aplikuar për sigurim në rast sëmundjeje për të gjitha rreziqet që mbulohen normalisht për shtetasit e shtetit anëtar në fjalë, për periudhat kur nuk ka mbulim të tillë sigurimi dhe të drejta përkatëse për përfitimet që ofrohen në lidhje me, ose si rezultat i punës së kryer në atë shtet anëtar.
6. Shtetet anëtare mund t’i kërkojnë aplikuesit që të paraqesë dokumentet e renditura në germat "a", "c", "d", "e" dhe "g" të paragrafi 1 në një gjuhë zyrtare të shtetit anëtar në fjalë.
7. Shtetet anëtare mund t’i kërkojnë aplikuesit që të sigurojë, maksimumi në momentin e lëshimit të lejes së transferimit brenda ndërmarrjes, adresën e shtetasit të vendit të tretë në fjalë në territorin e shtetit anëtar.
8. Shtetet anëtare kërkojnë që:
9. a) gjatë transferimit brenda ndërmarrjes, të përmbushen të gjitha kushtet e legjislacionit, rregulloreve ose dispozitave administrative dhe/ose të marrëveshjeve kolektive që zbatohen në mënyrë universale për punonjësit e transferuar në rrethana të ngjashme në degët profesionale përkatëse, në lidhje me kushtet e punësimit, përveç shpërblimit.

Në mungesë të një sistemi për deklarimin e marrëveshjeve kolektive të zbatueshme në mënyrë universale, shtetet anëtare mund të mbështeten në marrëveshjet kolektive që zbatohen në përgjithësi për të gjitha ndërmarrjet e ngjashme në zonën gjeografike dhe në profesionin ose industrinë në fjalë dhe/ose në marrëveshjet kolektive që janë nënshkruar nga shumica e organizatave përfaqësuese të punëdhënësve dhe punëmarrësve në nivel kombëtar dhe që zbatohen në të gjithë territorin e tyre kombëtar;

1. b) shpërblimi i dhënë për shtetasin e vendit të tretë gjatë gjithë periudhës së transferimit brenda ndërmarrjes të mos jetë më pak i favorshëm se sa shpërblimi i dhënë për shtetasit e shtetit anëtar ku realizohet puna që kanë pozicione të krahasueshme, në përputhje me legjislacionin ose marrëveshjet kolektive ose praktikat në fuqi në shtetin anëtar ku është themeluar njësia pritëse.
2. Në bazë të dokumentacionit të siguruar në përputhje me paragrafin 1, shtetet anëtare mund të kërkojnë që i transferuari brenda ndërmarrjes të ketë burime të mjaftueshme gjatë qëndrimit të tij/saj për të mbajtur veten e tij/saj dhe anëtarët e familjes së tij/saj, pa iu drejtuar sistemit të ndihmës sociale të shtetit anëtar në fjalë.
3. Përveç dëshmive të nevojshme sipas paragrafit 1, çdo shtetasi të vendit të tretë që aplikon për t’u pranuar si punonjës praktikant mund t’i kërkohet të paraqesë një kontratë formimi profesional lidhur me përgatitjen për vendin e tij/saj të punës së ardhshme brenda ndërmarrjes ose grupit të ndërmarrjeve, si dhe një përshkrim të programit të formimit, ku të tregohet se qëllimi i qëndrimit është trajnimi i punonjësit praktikant për zhvillim karriere ose për t’u trajtuar në teknikat ose metodat e biznesit, kohëzgjatja e tij dhe kushtet sipas së cilave punonjësi praktikant mbikëqyret gjatë programit.
4. Aplikuesi duhet të vejë në dijeni autoritetet kompetente të shtetit anëtar në fjalë për çdo ndryshim gjatë procedurës së aplikimit që ndikon në kriteret për pranim të përcaktuara në këtë nen.
5. Për qëllime të kësaj direktive, shtetasit e vendeve të treta që konsiderohen se përbëjnë rrezik për politikën publike, sigurinë publike ose shëndetin publik nuk do të pranohen.

Neni 6

Numri i pranimeve

Kjo direktivë nuk cenon të drejtën e shteteve anëtare për të përcaktuar numrin e pranimeve të shtetasve të vendeve të treta në përputhje me nenin 79, paragrafi 5 i TFBE-së. Mbi këtë bazë, aplikimi për leje transferimi brenda ndërmarrjes mund të konsiderohet ose i papranueshëm ose mund të refuzohet.

Neni 7

Bazat për refuzimin

1. Shtetet anëtare e refuzojnë aplikimin për leje transferimi brenda ndërmarrjes në rastet e mëposhtme:
2. a) kur nuk respektohet neni 5;
3. b) kur dokumentet e paraqitura janë marrë me mashtrim ose janë falsifikuar, manipuluar;
4. c) kur njësia pritëse është themeluar për qëllimin kryesor të lehtësimit të hyrjes së të transferuarve brenda ndërmarrjes;
5. d) kur ka përfunduar kohëzgjatja maksimale e qëndrimit e përcaktuar në nenin 12, paragrafi 1.
6. Shtetet anëtare, sipas rastit, refuzojnë aplikimin kur punëdhënësi ose njësia pritëse është sanksionuar në përputhje me legjislacionin e brendshëm për punësim të padeklaruar dhe/ose punësim të paligjshëm.
7. Shtetet anëtare mund të refuzojnë aplikimin për leje transferimi brenda ndërmarrjes në rastet e mëposhtme:
8. a) kur punëdhënësi ose njësia pritëse nuk përmbush detyrimet e saj ligjore lidhur me sigurimet shoqërore, tatimin, të drejtat në punë ose kushtet e punës;
9. b) kur veprimtaria e punëdhënësit ose e njësisë pritëse është në falimentim ose ka falimentuar sipas legjislacionit kombëtar për paaftësinë paguese ose kur nuk ushtrohet asnjë veprimtari ekonomike;
10. c) kur synimi ose ndikimi i pranisë së përkohshme të të transferuarit brenda ndërmarrjes cenon ose ndikon në rezultatin e çdo mosmarrëveshjeje ose negociate për menaxhimin e punës.
11. Shtetet anëtare mund të refuzojnë aplikimin për leje të të transferuarit brenda ndërmarrjes në bazë të arsyeve të përcaktuara në nenin 12, paragrafi 2:
12. Pa cenuar paragrafin 1, në çdo vendim për refuzim aplikimi merren në konsideratë rrethanat specifike të rastit dhe respektohet parimi i proporcionalitetit.

Neni 8

Anulimi ose mosrinovimi i lejes së të transferuarit brenda ndërmarrjes

1. Shtetet anëtare e anulojnë lejen e të transferuarit brenda ndërmarrjes në rastet e mëposhtme:
2. a) kur ajo është marrë me mashtrim ose është falsifikuar, manipuluar;
3. b) kur i transferuari brenda ndërmarrjes qëndron në shtetin anëtar në fjalë për qëllime të ndryshme nga ato për të cilat ai ose ajo është autorizuar të qëndrojë;
4. c) kur njësia pritëse është themeluar për qëllimin kryesor të lehtësimit të hyrjes së të transferuarve brenda ndërmarrjes.
5. Shtetet anëtare, sipas rastit, anulojnë lejen e të transferuarit brenda ndërmarrjes kur punëdhënësi ose njësia pritëse është sanksionuar në përputhje me legjislacionin e brendshëm për punësim të padeklaruar dhe/ose punësim të paligjshëm.
6. Shtetet anëtare refuzojnë ripërtëritjen e lejes së transferimit brenda ndërmarrjes në rastet e mëposhtme:
7. a) kur ajo është marrë me mashtrim ose është falsifikuar, manipuluar;
8. b) kur i transferuari brenda ndërmarrjes qëndron në shtetin anëtar në fjalë për qëllime të ndryshme nga ato për të cilat ai ose ajo është autorizuar të qëndrojë;
9. c) kur njësia pritëse është themeluar për qëllimin kryesor të lehtësimit të hyrjes së të transferuarve brenda ndërmarrjes;
10. d) kur ka përfunduar kohëzgjatja maksimale e qëndrimit e përcaktuar në nenin 12, paragrafi 1.
11. Shtetet anëtare, sipas rastit, refuzojnë ripërtëritjen e lejes së transferuarit brenda ndërmarrjes kur punëdhënësi ose njësia pritëse është sanksionuar në përputhje me legjislacionin e brendshëm për punësim të padeklaruar dhe/ose punësim të paligjshëm.
12. Shtetet anëtare mund të anulojnë ose të refuzojnë ripërtëritjen e lejes së transferimit brenda ndërmarrjes në rastet e mëposhtme:
13. a) kur nuk respektohet ose nuk vazhdon të respektohet neni 5;
14. b) kur punëdhënësi ose njësia pritëse nuk përmbush detyrimet e saj ligjore lidhur me sigurimet shoqërore, tatimin, të drejtat në punë ose kushtet e punës;
15. c) kur veprimtaria e punëdhënësit ose e njësisë pritëse është në falimentim ose ka falimentuar sipas legjislacionit kombëtar për paaftësinë paguese ose kur nuk ushtrohet asnjë veprimtari ekonomike;
16. d) kur i transferuari brenda ndërmarrjes nuk ka respektuar rregullat e lëvizjes të përcaktuara në nenet 21 dhe 22.
17. Pa cenuar paragrafin 1 dhe 3, në çdo vendim për të anuluar ose refuzuar ripërtëritjen e lejes së të transferuarit brenda ndërmarrjes merren në konsideratë rrethanat specifike të rastit dhe respektohet parimi i proporcionalitetit.

Neni 9

Sanksionet

1. Shtetet anëtare mund të bëjnë përgjegjëse njësinë pritëse për mosrespektimin e kushteve të pranimit, qëndrimit dhe lëvizjes të përcaktuara në këtë direktivë.
2. Shteti anëtar në fjalë parashikon sanksione kur njësia pritëse përgjigjet në përputhje me paragrafin 1. Këto sanksionet duhet të jenë efikase, proporcionale dhe shtrënguese.
3. Shtetet anëtare parashikojnë masa për të parandaluar abuzimet e mundshme dhe për të sanksionuar shkeljet e kësaj direktive. Masat përfshijnë monitorimin, vlerësimin dhe, sipas rastit, inspektimin në përputhje me legjislacionin e brendshëm dhe praktikën administrative.

KREU III

PROCEDURA DHE LEJA

Neni 10

Aksesi në informacion

1. Shtetet anëtare e bëjnë lehtësisht të aksesueshëm për aplikuesit informacionin për të gjitha provat shkresore të nevojshme për një aplikim dhe informacionin për hyrjen dhe qëndrimin, duke përfshirë të drejtat, detyrimet dhe masat mbrojtëse procedurale të të transferuarit brenda ndërmarrjes dhe të anëtarëve të tij/saj të familjes. Gjithashtu, shtetet anëtare e bëjnë lehtësisht të disponueshëm informacionin për procedurat që zbatohen për lëvizjen afatshkurtër të përmendur në nenin 21, paragrafi 2 dhe për lëvizjen afatgjatë të përmendur në nenin 22, paragrafi 1.
2. Shtetet anëtare në fjalë i vënë njësisë pritëse në dispozicion informacionin për të drejtën e tyre për të vendosur sanksione në përputhje me nenet 9 dhe 23.

Neni 11

Aplikimet për leje të të transferuarit brenda ndërmarrjes ose leje për lëvizje afatgjatë

1. Shtetet anëtare vendosin nëse një aplikim duhet të dorëzohet nga shtetasi i vendit të tretë ose nga njësia pritëse. Ato mund të vendosin të lejojnë edhe aplikimin nga të dy.
2. Aplikimi për lejen të transferuari brenda ndërmarrjes paraqitet kur shtetasi i vendit të tretë qëndron jashtë territorit të shtetit anëtar ku kërkohet pranimi.
3. Aplikimi për leje të transferuari brenda ndërmarrjes i paraqitet autoriteteve të shtetit anëtar ku bëhet qëndrimi i parë. Kur qëndrimi i parë nuk është më i gjati, aplikimi i paraqitet autoriteteve të shtetit anëtar ku do të jetë qëndrimi më i gjatë në total gjatë transferimit.
4. Shtetet anëtare caktojnë autoritetet kompetente për marrjen e aplikimit dhe për lëshimin e lejes së të transferuarit brenda ndërmarrjes ose të lejes për lëvizje afatgjatë.
5. Aplikuesi gëzon të drejtën të paraqesë aplikimin me një procedurë të vetme aplikimi.
6. Procedurat e thjeshtuara lidhur me lejet e të transferuarve brenda ndërmarrjes, lejet për lëvizje afatgjatë, lejet e dhëna për anëtarët e familjes të të transferuarit brenda ndërmarrjes dhe vizat mund t’ju vihen në dispozicion njësive ose ndërmarrjeve ose grupeve të ndërmarrjeve që janë njohur për këtë qëllim nga shtetet anëtare në përputhje me legjislacionin e brendshëm ose praktikën administrative.

Njohja rivlerësohet rregullisht.

7. Procedurat e thjeshtuara të parashikuara në paragrafin 6 përfshijnë së paku:
8. a) përjashtimin e aplikuesit nga paraqitja e disa provave të përmendura në nenin 5 ose në germën "a" të nenit 22, paragrafi 2;
9. b) një procedurë gjurmimi të shpejtë që mundëson lëshimin e lejeve të të transferuarit brenda ndërmarrjes dhe të lejeve për lëvizje afatgjatë brenda një periudhe më të shkurtër se ajo e specifikuar në nenin 15, paragrafi 1 ose në germën "b" të nenit 22, paragrafi 2; dhe/ose
10. c) procedura të lehtësuara dhe/ose të përshpejtuara në lidhje me çështjen e vizave që kërkohen.
11. Njësitë ose ndërmarrjet ose grupet e ndërmarrjeve që janë njohur në përputhje me paragrafin 6 i njoftojnë menjëherë dhe në çdo rast brenda 30 ditëve autoritetit përkatës çdo ndryshim që ndikon në kushtet për njohjen.
12. Shtetet anëtare parashikojnë sanksione të përshtatshme, duke përfshirë revokimin e njohjes në rast mosnjoftimi të autoritetit përkatës.

Neni 12

Kohëzgjatja e transferimit brenda ndërmarrjes

1. Kohëzgjatja maksimale për transferimet brenda ndërmarrjes është tre vjet për menaxherët dhe specialistët, dhe një vit për punonjësit praktikantë, kohëzgjatje pas së cilës ata duhet të largohen nga territori i shteteve anëtare, përveç nëse marrin leje qëndrimi për arsye tjetër në përputhje me legjislacionin e BE-së ose të brendshëm.
2. Pa cenuar detyrimet e tyre sipas marrëveshjeve ndërkombëtare, shtetet anëtare mund të kërkojnë që të kalojë një periudhë prej gjashtë muajsh ndërmjet përfundimit të kohëzgjatjes maksimale të transferimit të përmendur në paragrafin 1 dhe aplikimit tjetër për të njëjtin shtetas të vendit të tretë për qëllime të kësaj direktive në të njëjtin shtet anëtar.

Neni 13

Leja e të transferuarit brenda ndërmarrjes

1. Leja e të transferuarit brenda ndërmarrjes ju lëshohet të transferuarve brenda ndërmarrjes që përmbushin kriteret e pranimit të përcaktuara në nenin 5, dhe për të cilët autoritetet kompetente kanë marrë një vendim pozitiv.
2. Periudha e vlefshmërisë së lejes së të transferuarit brenda ndërmarrjes është të paktën një vit ose sa kohëzgjatja e transferimit në territorin e shtetit anëtar përkatës, cilado periudhë qoftë më e shkurtër, dhe ajo mund të zgjatet deri në një maksimum prej tre vitesh për menaxherët dhe specialistët dhe një vit për punonjësit praktikantë.
3. Leja e të transferuarit brenda ndërmarrjes lëshohet nga autoritetet kompetente të shtetit anëtar duke përdorur një format uniform të përcaktuar në Rregulloren (KE) nr. 1030/2002.
4. Në titullin "lloji i lejes", në përputhje me germën "a", pika 6.4 e shtojcës së Rregullores (KE) nr. 1030/2002, shtetet anëtare vendosin "ICT".

Shtetet anëtare mund të shtojnë edhe një tregues në gjuhën ose gjuhët e tyre zyrtare.

5. Shtetet anëtare nuk lëshojnë leje shtesë, veçanërisht leje pune të çdo lloji.
6. Shtetet anëtare mund të paraqesin informacion shtesë lidhur me veprimtarinë e punësimit gjatë transferimit të shtetasit të vendit të tretë brenda ndërmarrjes në formë shkresore dhe/ose t’i ruajnë këto të dhëna në formë elektronike siç përmendet në nenin 4 të Rregullores (KE) nr. 1030/2002 dhe germa "a", neni 16 i shtojcës së saj.
7. Shteti anëtar në fjalë u jep shtetasve të një vendi të tretë të cilët kanë paraqitur një aplikim çdo lehtësi për të marrë vizat e kërkuara.

Neni 14

Ndryshimet që ndikojnë në kushtet për pranim gjatë qëndrimit

Aplikuesi duhet të vejë në dijeni autoritetet kompetente të shtetit anëtar në fjalë për çdo ndryshim gjatë qëndrimit që ndikon në kushtet për pranim të përcaktuara në nenin 5.

Neni 15

Masat mbrojtëse procedurale

1. Autoritetet kompetente të shtetit anëtar në fjalë miratojnë një vendim lidhur me aplikimin për leje të transferuarit brenda ndërmarrjes ose ripërtëritjen e saj, dhe vendimi i përcillet me shkrim aplikuesit, në përputhje me procedurat e njoftimit sipas legjislacionit të brendshëm, sa më shpejt të jetë e mundur, por jo më vonë se 90 ditë nga data në të cilën është paraqitur aplikimi i plotë.
2. Kur mungon informacioni ose dokumentacioni i dhënë në mbështetje të aplikimit, autoritetet kompetente njoftojnë aplikuesin brenda një periudhe të arsyeshme për informacionin shtesë që nevojitet dhe caktojnë një afat të arsyeshëm për ofrimin e tij. Periudha e përmendur në paragrafin 1 pezullohet derisa autoritetet kompetente të kenë marrë informacionin shtesë të kërkuar.
3. Aplikuesit i jepen me shkrim arsyet për shpalljen e vendimit të mospranimit ose refuzimit të aplikimit ose të refuzimit të ripërtëritjes. Të transferuarit brenda ndërmarrjes dhe njësisë pritëse i jepen me shkrim arsyet për anulimin e lejes së të transferuarit brenda ndërmarrjes.
4. Çdo vendim për shpalljen e mospranimit ose refuzimit të aplikimit, refuzimit të ripërtëritjes ose të anulimit të lejes së të transferuarit brenda ndërmarrjes është i hapur ndaj oponencës ligjore në shtetin anëtar përkatës, në përputhje me legjislacionin e brendshëm. Në njoftimin me shkrim specifikohet gjykata ose autoriteti administrativ ku mund të depozitohet apelimi dhe afati kohor për depozitimin e apelimeve.
5. Brenda periudhës së përmendur në nenin 12, paragrafi 1, aplikuesi mund të paraqesë një aplikim për ripërtëritje përpara skadimit të lejes së të transferuarit brenda ndërmarrjes. Për paraqitjen e një aplikimi për ripërtëritje, shtetet anëtare mund të vendosin një afat maksimal prej 90 ditësh para skadimit të lejes së të transferuarit brenda ndërmarrjes.
6. Kur vlefshmëria e lejes së të transferuarit brenda ndërmarrjes përfundon gjatë procedurës për ripërtëritje, shtetet anëtare e lejojnë të transferuarin brenda ndërmarrjes të qëndrojë në territorin e tyre derisa autoritetet kompetente të kenë marrë një vendim për aplikimin. Në këtë rast, ata mund të lëshojnë, kur kërkohet sipas legjislacionit të brendshëm, lejet e qëndrimit të përkohshëm të vendit ose autorizime ekuivalente.

Neni 16

Tarifat

Shtetet anëtare mund të kërkojnë pagesën e tarifave për trajtimin e aplikimeve në përputhje me këtë direktivë. Këto tarifa nuk janë joproporcionale ose të tepërta.

KREU IV

TË DREJTAT

Neni 17

Të drejtat nga leja e të transferuarit brenda ndërmarrjes

Gjatë periudhës së vlefshmërisë së lejes së të transferuarit brenda ndërmarrjes, mbajtësi gëzon së paku të drejtat e mëposhtme:

1. a) të drejtën e hyrjes dhe qëndrimit në territorin e shtetit anëtar të parë;
2. b) hyrjen e lirë në të gjithë territorin e shtetit anëtar të parë në përputhje me legjislacionin e brendshëm;
3. c) të drejtën e ushtrimit të veprimtarisë specifike të punësimit të autorizuar sipas lejes në përputhje me legjislacionin e brendshëm në çdo njësi pritëse që i përket ndërmarrjes ose grupit të ndërmarrjeve në shtetin e parë anëtar.

Të drejtat e përmendura në germat "a" deri në "c" të paragrafit të parë të këtij neni shfrytëzohen në shtetin e dytë anëtar në përputhje me nenin 20.

Neni 18

E drejta për trajtim të barabartë

1. Pavarësisht legjislacionit të zbatueshëm për marrëdhënien e punës dhe pa cenuar germën "b" të nenit 5, paragrafi 4, të transferuarit brenda ndërmarrjeve të pranuar sipas kësaj direktive gëzojnë të paktën trajtim të barabartë me personat e mbuluar nga Direktiva 96/71/KE në lidhje me kushtet e punësimit në përputhje me nenin 3 të Direktivës 96/71/KE në shtetin anëtar ku kryhet puna.
2. Të transferuarit brenda ndërmarrjes gëzojnë trajtim të barabartë me shtetasit e shtetit anëtar ku kryhet puna në lidhje me:
3. a) lirinë e ndërlidhjes, përkatësisë dhe anëtarësisë në një organizatë që përfaqëson punëmarrësit ose punëdhënësit ose në çdo organizatë anëtarët e së cilës janë të angazhuar në një profesion të caktuar, duke përfshirë përfitimet e dhëna nga këto organizata, pa cenuar dispozitat kombëtare për politikat publike dhe sigurinë publike;
4. b) njohjen e diplomave, certifikatave dhe të kualifikimeve të tjera profesionale në përputhje me procedurat e brendshme përkatëse;
5. c) dispozitat në legjislacionin e brendshëm lidhur me degët e sigurimeve shoqërore siç përcaktohet në nenin 3 të Rregullores (KE) nr. 883/2004, përveç nëse zbatohet legjislacioni i vendit të origjinës në sajë të marrëveshjeve dypalëshe ose nëse zbatohet legjislacioni i brendshëm i shtetit anëtare ku kryhet puna, duke garantuar mbulimin e të transferuarit brenda ndërmarrjes nga legjislacioni për sigurimet shoqërore në një prej këtyre vendeve. Në rastin e lëvizjes brenda BE-së dhe pa cenuar marrëveshjet dypalëshe që garantojnë mbulimin e të transferuarit brenda ndërmarrjes nga legjislacioni i brendshëm i vendit të origjinës, zbatohet përkatësisht Rregullorja (BE) nr. 1231/2010;
6. d) pa cenuar Rregulloren (BE) nr. 1231/2010 dhe marrëveshjet dypalëshe, pagesën e pensioneve të detyrueshme të pleqërisë, invaliditetit dhe vdekjes, bazuar në punësimin e mëparshëm të të transferuarve brenda ndërmarrjes dhe të fituara nga të transferuarit brenda ndërmarrjeve që lëvizin në një vend të tretë ose personat në varësi të tyre që qëndrojnë në një vend të tretë, të drejta që rrjedhin nga të transferuarit brenda ndërmarrjes, në përputhje me legjislacionin e përcaktuar në nenin 3 të Rregullores (KE) nr. 883/2004, sipas të njëjtave kushte dhe në të njëjtat nivele si shtetasit e shtetit anëtar në fjalë kur ata lëvizin në një vend të tretë;
7. e) aksesin në mallra dhe shërbime dhe furnizimi i tyre në dispozicion të publikut, përveç procedurave për të përfituar strehim siç parashikohet nga legjislacioni i brendshëm, pa cenuar lirinë e lidhjes së kontratave në përputhje me legjislacionin e BE-së dhe të brendshëm, dhe shërbimet e ofruara nga zyrat publike të punësimit.

Marrëveshjet dypalëshe ose legjislacioni i brendshëm i përmendur në këtë paragraf përbëjnë marrëveshjet ndërkombëtare ose dispozitat e vendeve anëtare sipas kuptimit të nenit 4.

3. Pa cenuar Rregulloren (BE) nr. 1231/2010, shtetet anëtare mund të vendosin që germa "c" e paragrafit 2 në lidhje me përfitimet familjare të mos zbatohet për të transferuarit brenda ndërmarrjes që nuk janë autorizuar të qëndrojnë ose të punojnë në territorin e një shteti anëtar për një periudhë jo më të gjatë se nëntë muaj.
4. Ky nen nuk cenon të drejtën e shtetit anëtar të anulojë ose të refuzojë ripërtëritjen e lejes në përputhje me nenin 8.

Neni 19

Anëtarët e familjes

1. Direktiva 2003/86/KE zbatohet në vendin e parë anëtar dhe në vendet e tyre anëtare të cilat i mundësojnë të transferuarit brenda ndërmarrjes qëndrimin dhe punën në territorin e tyre në përputhje me nenin 22 të kësaj direktive, objekt i derogimeve të parashikuara në këtë nen.
2. Duke deroguar nga neni 3, paragrafi 1 dhe neni 8 i Direktivës 2003/86/KE, bashkimi familjar në shtetet anëtare nuk varet nga kushti që mbajtësi i lejes të lëshuar nga këto shtete anëtare sipas kësaj direktive të ketë perspektivë të arsyeshme për marrjen e së drejtës së qëndrimit të përhershëm dhe periudhë minimale qëndrimi.
3. Duke deroguar nga nënparagrafi i tretë i nenit 4, paragrafi 1 dhe nga neni 7, paragrafi 2 i Direktivës 2003/86/KE, masat e integrimit të përmendura në të mund të zbatohen nga shtetet anëtare vetëm pasi personave në fjalë t’ju jetë dhënë bashkimi familjar.
4. Duke deroguar nga nënparagrafi i parë i nenit 5, paragrafi 4 i Direktivës 2003/86/KE, nëse përmbushen kushtet për bashkim familjar, lejet e qëndrimit për anëtarët e familjes jepen nga shteti anëtar brenda 90 ditëve nga data e dorëzimit të aplikimit të plotë. Autoriteti kompetent i shtetit anëtar përpunon aplikimin për leje qëndrimi të anëtarëve të familjes së të transferuarit brenda ndërmarrjes njëkohësisht me aplikimin për leje të këtij të fundit, ose me lejen për lëvizje afatgjatë, në rastet kur aplikimi për leje qëndrimi për anëtarët e familjes së të transferuarit brenda ndërmarrjes dorëzohet në të njëjtën kohë. Zbatohen përkatësisht masat mbrojtëse procedurale të parashikuara në nenin 15.
5. Duke deroguar nga neni 13, paragrafi 2 i Direktivës 2003/86/KE, kohëzgjatja e vlefshmërisë së lejeve të qëndrimit të anëtarëve të familjes në një shtet anëtar, si rregull i përgjithshëm, përfundon në datën e skadimit të lejes së të transferuarit brenda ndërmarrjes ose të lejes për lëvizje afatgjatë të lëshuar nga ai shtet anëtar.
6. Duke deroguar nga neni 14, paragrafi 2 i Direktivës 2003/86/KE dhe pa cenuar parimin e preferencës për qytetarët e BE-së, siç shprehet në dispozitat përkatëse të akteve përkatëse të aderimit, anëtarët e familjes së të transferuarit brenda ndërmarrjes, të cilëve u është dhënë bashkim familjar, kanë të drejtën të kenë akses në punësim dhe veprimtari me vetëpunësim në territorin e shtetit anëtar që ka lëshuar lejen e qëndrimit të tyre.

KREU V

LËVIZSHMËRIA BRENDA BE-SË

Neni 20

Lëvizshmëria

Shtetasit e vendeve të treta që kanë një leje të transferuari brenda ndërmarrjes të lëshuar nga shteti anëtar i parë, në bazë të kësaj leje dhe të një dokumenti të vlefshëm udhëtimi dhe sipas kushteve të përcaktuara në nenin 21 dhe 22 dhe sipas nenit 23, mund të hyjnë, të qëndrojnë dhe të punojnë në një ose disa shtete të dyta anëtare.

Neni 21

Lëvizshmëria afatshkurtër

1. Shtetasit e vendeve të treta që kanë një leje të transferuari brenda ndërmarrjes të lëshuar nga shteti anëtar i parë gëzojnë të drejtën të qëndrojnë në shtetin e dytë anëtar dhe të punojnë në çdo njësi tjetër të themeluar në këtë të fundit, që i përket të njëjtës ndërmarrjeje ose grup ndërmarrjesh, për një periudhë maksimale deri në 90 ditë për çdo periudhë 180 ditore për shtet anëtar, sipas kushteve të përcaktuara në këtë nen.
2. Shteti i dytë anëtar mund t’i kërkojë njësisë pritëse në shtetin e parë anëtar që të njoftojë shtetin e parë anëtar dhe shtetin e dytë anëtar për synimin që i transferuari brenda ndërmarrjes ka për të punuar në një njësi të themeluar në shtetin tjetër anëtar.

Në raste të tilla, shteti i dytë anëtar lejon që njoftimi të bëhet ose:

1. a) në momentin e aplikimit në shtetin e parë anëtar, kur lëvizja në shtetin e dytë anëtar është parashikuar në atë fazë; ose
2. b) pasi i transferuari brenda ndërmarrjes të jetë pranuar në shtetin e parë anëtar, menjëherë sapo të njihet lëvizja e synuar në shtetin e dytë anëtar.
3. Shteti i dytë anëtar mund të kërkojë që njoftimi të përfshijë përcjelljen e dokumenteve dhe të informacionit në vijim:
4. a) prova se njësia pritëse në shtetin e dytë anëtar dhe ndërmarrja e themeluar në vendin e tretë i përkasin të njëjtës ndërmarrje ose grup ndërmarrjesh;
5. b) kontratën e punës dhe, nëse është e nevojshme, letrën e emërimit, të cilat i janë përcjellë shtetit të parë anëtar në përputhje me germën "c" të nenit 5, paragrafi 1;
6. c) sipas rastit, dokumentacionin që vërteton se i transferuari brenda ndërmarrjes i plotëson kushtet e parashikuara nga legjislacioni i brendshëm të shtetit anëtar përkatës për qytetarët e BE-së për të ushtruar profesionin e rregulluar për të cilin është bërë aplikimi;
7. d) një dokument të vlefshëm udhëtimi siç parashikohet në germën "f" të nenit 5, paragrafi 1; dhe
8. e) kur nuk specifikohet në ndonjë prej dokumenteve të mësipërme, kohëzgjatjen e planifikuar dhe datat e lëvizjes.

Shteti i dytë anëtar mund të kërkojë që këto dokumente dhe informacioni të paraqiten në një gjuhë zyrtare të shtetit anëtar:

4. Nëse njoftimi është bërë në përputhje me germën "a" të paragrafit 2, dhe nëse shteti i dytë anëtar nuk ka ngritur ndonjë kundërshtim për shtetin e parë anëtar në përputhje me paragrafin 6, lëvizja e të transferuarit brenda ndërmarrjes në shtetin e dytë anëtar mund të ndodhë në çdo moment brenda periudhës së vlefshmërisë së lejes së të transferuarit brenda ndërmarrjes.
5. Nëse njoftimi është bërë në përputhje me germën "b" të paragrafit 2, lëvizja mund të fillojë pas dhënies së njoftimit për shtetin e dytë anëtar, menjëherë ose në çdo moment, brenda periudhës së vlefshmërisë së lejes së të transferuarit brenda ndërmarrjes.
6. Bazuar në njoftimin e përmendur në paragrafin 2, shteti i dytë anëtar mund të kundërshtojë lëvizjen e të transferuarit brenda ndërmarrjes në territorin e tij brenda 20 ditëve nga marrja e njoftimit, kur:
7. a) janë përmbushur kushtet e përcaktuara në germën "b" të nenit 5, paragrafi 4 ose në germën "a", "c" ose "d" të paragrafit 3 të këtij neni;
8. b) dokumentet e paraqitura janë marrë me mashtrim ose janë falsifikuar, manipuluar;
9. c) ka përfunduar kohëzgjatja maksimale e qëndrimit e përcaktuar në nenin 12, paragrafi 1 ose në paragrafin 1 të këtij neni.

Autoritetet kompetente të shtetit të dytë anëtar informojnë menjëherë për refuzimin e lëvizjes autoritetet kompetente të shtetit të parë anëtar dhe njësinë pritëse në shtetin e parë anëtar.

7. Nëse shteti i dytë anëtar refuzon lëvizjen në përputhje me paragrafin 6 të këtij neni, dhe nëse nuk ka pasur ende lëvizje, të transferuarit brenda ndërmarrjes nuk i lejohet të punojë në atë shtet në kuadër të transferimit brenda ndërmarrjes. Kur ka pasur lëvizje, zbatohet neni 23, paragrafi 4 dhe 5.
8. Nëse leja e të të transferuarit brenda ndërmarrjes ripërtërihet nga shteti i parë anëtar brenda periudhës maksimale të parashikuar në nenin 12, paragrafi 1, leja e ripërtëritur e të të transferuarit brenda ndërmarrjes vazhdon të autorizojë mbajtësin e saj të punojë në shtetin e dytë anëtar, sipas kohëzgjatjes maksimale të parashikuar në paragrafin 1 të këtij neni.
9. Të transferuarit brenda ndërmarrjes që konsiderohen se përbëjnë rrezik për politikën publike, sigurinë publike ose shëndetin publik nuk do të lejohen të hyjnë ose të qëndrojnë në territorin e shtetit të dytë anëtar.

Neni 22

Lëvizja afatgjatë

1. Për sa u përket shtetasve të vendeve të treta që zotërojnë një leje të vlefshme të të transferuarit brenda ndërmarrjes të lëshuar nga shteti i parë anëtar dhe që synojnë të qëndrojnë në një shtet anëtar të dytë dhe të punojnë në një njësi tjetër, të themeluar në këtë fundit, që i përket të njëjtës ndërmarrje ose grup ndërmarrjesh, për më shumë se 90 ditë për çdo shtet anëtar, shteti i dytë anëtar mund të vendosë:
2. a) të zbatojë nenin 21 dhe të lejojë të transferuarit brenda ndërmarrjes të qëndrojnë dhe të punojnë në territorin e tij mbi bazën dhe gjatë periudhës së vlefshmërisë të lejes së të transferuarit brenda ndërmarrjes të lëshuar nga shteti i parë anëtar; ose
3. b) të zbatojë procedurën e parashikuar në paragrafët 2 deri në 7.
4. Kur paraqitet një aplikim për lëvizje afatgjatë:
5. a) Shteti i dytë anëtar mund të kërkojë që aplikuesi të përcjellë disa ose të gjitha dokumentet në vijim kur kërkohen nga shteti i dytë anëtar për një aplikim fillestar:
6. prova se njësia pritëse në shtetin e dytë anëtar dhe ndërmarrja e themeluar në vendin e tretë i përkasin të njëjtës ndërmarrje ose grup ndërmarrjesh;
7. një kontratë pune dhe, nëse është e nevojshme, një letër emërimi, siç parashikohet në germën "c" të nenit 5, paragrafi 1;

III. sipas rastit, dokumentacionin që vërteton se shtetasi i vendit të tretë i plotëson kushtet e parashikuara nga legjislacioni i brendshëm i shtetit anëtar përkatës në fjalë për qytetarët e BE-së, për të ushtruar profesionin e rregulluar për të cilin është bërë aplikimi;

1. një dokument të vlefshëm udhëtimi siç parashikohet në germën "f" të nenit 5, paragrafi 1;
2. prova që merr, ose nëse parashikohet nga legjislacioni i brendshëm, që ka aplikuar për sigurime në rast sëmundjeje, siç parashikohet në germën "g" të nenit 5, paragrafi 1.

Shtetet anëtare mund t’i kërkojnë aplikuesit që të sigurojë, maksimumi në momentin e lëshimit të lejes për lëvizje afatgjatë, adresën e të transferuarit brenda ndërmarrjes në fjalë në territorin e shtetit të dytë anëtar.

Shteti i dytë anëtar mund të kërkojë që këto dokumente dhe informacion të paraqiten në një gjuhë zyrtare të shtetit anëtar;

1. b) shteti i dytë anëtar merr një vendim për aplikimin për lëvizje afatgjatë dhe ia përcjell vendimin me shkrim aplikuesit sa më shpejt që të jetë e mundur, por jo më vonë se 90 ditë nga data në të cilën aplikimi dhe dokumentet e parashikuara në germën "a" janë paraqitur pranë autoriteteve kompetente të shtetit të dytë anëtar;
2. c) të transferuarit brenda ndërmarrjes nuk i kërkohet të largohet nga territoret e shteteve anëtare për të dorëzuar aplikimin dhe nuk është i nënshtrohet kërkesës për vizë;
3. d) të transferuarit brenda ndërmarrjes i lejohet të punojë në shtetin e dytë anëtar derisa të jetë marrë një vendim për aplikimin për lëvizje afatgjatë nga autoritetet kompetente, me kusht që:
4. të mos ketë përfunduar periudha kohore e përmendur në nenin 21, paragrafi 1 dhe periudha e vlefshmërisë së lejes së të transferuarit brenda ndërmarrjes të lëshuar nga shteti i parë anëtar; dhe
5. nëse shteti i dytë anëtar e kërkon, aplikimi i plotë t’i jetë dorëzuar shtetit të dytë anëtare të paktën 20 ditë para fillimit të lëvizjes afatgjatë të të transferuarit brenda ndërmarrjes;
6. e) aplikimi për lëvizje afatgjatë nuk mund të dorëzohet në të njëjtën kohë me njoftimin për lëvizje afatgjatë. Kur pas fillimit të lëvizjes afatshkurtër të të transferuarit brenda ndërmarrjes lind nevoja për lëvizje afatgjatë, shteti i dytë anëtar mund të kërkojë që aplikimi për lëvizje afatgjatë të dorëzohet të paktën 20 ditë para përfundimit të lëvizjes afatshkurtër.
7. Shtetet anëtare mund të refuzojnë aplikimin për lëvizje afatgjatë kur:
8. a) nuk plotësohen kushtet e përcaktuara në germën "a" të paragrafit 2 të këtij neni ose kriteret e përcaktuara në nenin 5, paragrafi 4, nenin 5, paragrafi 5 ose neni 5, paragrafi 8;
9. b) zbatohet një nga arsyet e mbuluara nga germa "b" deri në "d" të nenit 7, paragrafi 1 ose nga neni 7, paragrafi 2, 3 ose 4; ose
10. c) vlefshmëria e lejes së të transferuarit brenda ndërmarrjes skadon gjatë procedurës.
11. Kur shteti i dytë anëtar merr një vendim pozitiv për aplikimin për lëvizje afatgjatë, siç përmendet në paragrafin 2, të transferuarit brenda ndërmarrjes i lëshohet një leje për lëvizje afatgjatë që i mundëson atij të qëndrojë dhe të punojë në territorin e tij. Kjo leje lëshohet duke përdorur formatin uniform të përcaktuar në Rregulloren (KE) nr. 1030/2002. Në titullin "lloji i lejes", në përputhje me germën "a", pika 6.4 e shtojcës së Rregullores (KE) nr. 1030/2002, shtetet anëtare vendosin: "ICT lëvizjeje". Shtetet anëtare mund të shtojnë edhe një tregues në gjuhën ose gjuhët e tyre zyrtare.

Shtetet anëtare mund të paraqesin informacion shtesë lidhur me veprimtarinë e punësimit gjatë lëvizjes afatgjatë të të transferuarit brenda ndërmarrjes në formë shkresore dhe/ose t’i ruajnë këto të dhëna në formë elektronike siç përmendet në nenin 4 të Rregullores (KE) nr. 1030/2002 dhe germa "a", neni 16 i shtojcës së saj.

5. Ripërtëritja e lejes për lëvizje afatgjatë nuk cenon nenin 11, paragrafi 3.
6. Shteti i dytë anëtar informon autoritetet kompetente të shtetit të parë anëtar ku është lëshuar leja për lëvizje afatgjatë.
7. Nëse shteti anëtar merr një vendim në lidhje me një aplikim për lëvizje afatgjatë, zbatohet përkatësisht neni 8, neni 15 paragrafi 2 deri në 6 dhe neni 16.

Neni 23

Masat mbrojtëse dhe sanksionet

1. Nëse leja e të transferuarit brenda ndërmarrjes lëshohet nga një shtet anëtar që nuk zbaton plotësisht legjislacionin e Shengenit dhe nëse i transferuari brenda ndërmarrjes kalon një kufi të jashtëm, shteti i dytë anëtar ka të drejtën të kërkojë si prova që i transferuari brenda ndërmarrjes po lëviz për në shtetin e dytë anëtar në kuadër të transferimit brenda ndërmarrjes:
2. a) një kopje të njoftimit të dërguar nga njësia pritëse në shtetin e parë anëtar në përputhje me nenin 21, paragrafi 2; ose
3. b) një letër nga njësia pritëse në vendin e dytë anëtar që specifikon, së paku, detajet e kohëzgjatjes së lëvizjes brenda BE-së dhe vendndodhjen e njësisë ose njësive pritëse në shtetin e dytë anëtar.
4. Kur shteti i parë anëtar anulon lejen e të transferuarit brenda ndërmarrjes, ai informon menjëherë autoritetet e shtetit anëtar të dytë.
5. Njësia pritëse e shtetit të dytë anëtar informon autoritetet kompetente të shtetit anëtar të dytë për çdo ndryshim që ndikon në kushtet sipas të cilave është lejuar lëvizja.
6. Shteti i dytë anëtar mund të kërkojë që i transferuari brenda ndërmarrjes të ndërpresë menjëherë veprimtarinë e punësimit dhe të largohet nga territori i tij kur:
7. a) nuk është njoftuar në përputhje me nenin 21, paragrafi 2 dhe 3, dhe kur e kërkon një njoftim të tillë;
8. b) ka refuzuar lëvizjen në përputhje me nenin 21, paragrafi 6;
9. c) ka refuzuar një aplikim për lëvizje afatgjatë në përputhje me nenin 22, paragrafi 3;
10. d) leja e të transferuarit brenda ndërmarrjes për lëvizje afatgjatë përdoret për qëllime të ndryshme nga ato për të cilat është lëshuar;
11. e) nuk përmbushen më kushtet sipas së cilave është lejuar lëvizja.
12. Në rastet e përmendura në paragrafin 4, shteti i parë anëtar, pas kërkesës së shtetit të dytë anëtar, i mundëson rihyrjen të transferuarit brenda ndërmarrjes dhe, sipas rastit, anëtarëve të familjes së tij ose saj, pa formalitete dhe në mënyrë të menjëhershme. Kjo vlen edhe nëse vlefshmëria e lejes së të transferuarit brenda ndërmarrjes e lëshuar nga shteti i parë anëtar ka përfunduar ose është anuluar gjatë periudhës së lëvizjes brenda shtetit të dytë anëtar.
13. Kur mbajtësi i lejes së të transferuarit brenda ndërmarrjes kalon kufirin e jashtëm të një shteti anëtar që zbaton plotësisht legjislacionin e Shengenit, shteti anëtar në fjalë konsultohet me Sistemin e Informacionit të Shengenit. Shteti anëtar në fjalë u refuzon hyrjen ose është kundër lëvizjes së personave për të cilët është lëshuar një alarm në Sistemin e Informacionit të Shengenit, me qëllim refuzimin e hyrjes dhe qëndrimit.
14. Shtetet anëtare mund të vendosin sanksione kundrejt njësisë pritëse të themeluar në territorin e tyre në përputhje me nenin 9, kur:
15. a) njësia pritëse nuk ka njoftuar për lëvizjen e të transferuarit brenda ndërmarrjes në përputhje me nenin 21, paragrafi 2 dhe 3;
16. b) leja e të transferuarit brenda ndërmarrjes për lëvizje afatgjatë përdoret për qëllime të ndryshme nga ato për të cilat është lëshuar;
17. c) aplikimi për leje të transferuari brenda ndërmarrjes i është paraqitur një shteti anëtar të ndryshëm nga ai ku ndodh qëndrimi më i gjatë i përgjithshëm;
18. d) i transferuari brenda ndërmarrjes nuk përmbush më kriteret dhe kushtet sipas së cilave është lejuar lëvizja dhe njësia pritëse nuk njofton autoritetet e shtetit të dytë anëtar për këtë ndryshim;
19. e) i transferuari brenda ndërmarrjes ka filluar të punojë në shtetin e dytë anëtar, pavarësisht se nuk janë përmbushur kushtet për lëvizjen, në rast se zbatohet neni 21, paragrafi 5 ose pika "d" e nenit 22, paragrafi 2.

KREU VI

DISPOZITA PËRFUNDIMTARE

Neni 24

Statistikat

1. Shtetet anëtare i komunikojnë Komisionit statistikat për numrin e lejeve të të transferuarve brenda ndërmarrjes dhe të lejeve të lëvizjes afatgjatë të lëshuara për herë të parë, dhe, sipas rastit, njoftimet e marra në përputhje me nenin 21, paragrafi 2 dhe, për aq sa është e mundur, statistika për numrin e të transferuarve brenda ndërmarrjes të cilëve u është ripërtërirë ose anuluar leja. Këto statistika ndahen sipas shtetësisë dhe periudhës së vlefshmërisë së lejes dhe, për aq sa është e mundur, sipas sektorit ekonomik dhe pozicionit të të transferuarit.
2. Statistikat tregojnë periudhat referencë të një viti kalendarik dhe i komunikohen Komisionit brenda gjashtë muajve pas përfundimit të vitit referencë. Viti i parë referencë është viti 2017.
3. Statistikat komunikohen në përputhje me Rregulloren (KE) nr. 862/2007 të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit¹⁵.

Neni 25

Raportimi

Çdo tre vjet, dhe për herë të parë jo më vonë se 29 nëntori 2019, Komisioni do t’i dorëzojë një raport Parlamentit Evropian dhe Këshillit për zbatimin e kësaj direktive në shtetet anëtare dhe do të propozojë ndryshimet e nevojshme. Në veçanti, raporti do të fokusohet në vlerësimin e funksionimit të duhur të skemës së lëvizjes brenda BE-së dhe në keqpërdorimet e mundshme të kësaj skeme, si dhe në ndërveprimin e saj me tërësinë e legjislacionit të Shengenit. Komisioni vlerëson në veçanti zbatimin në praktikë të neneve 20, 21, 22, 23 dhe 26.

Neni 26

Bashkëpunimi ndërmjet pikave të kontaktit

1. Shtetet anëtare caktojnë pikat e kontaktit, të cilat bashkëpunojnë në mënyrë efektive dhe janë përgjegjëse për marrjen dhe përcjelljen e informacionit të nevojshëm për të zbatuar nenet 21, 22 dhe 23. Shtetet anëtare i japin përparësi shkëmbimit të informacionit përmes mjeteve elektronike.
2. Nëpërmjet pikave kombëtare të kontaktit të përmendura në paragrafin 1, çdo shtet anëtar informon shtetet e tjera anëtare për autoritetet e caktuara të përmendura në nenin 11, paragrafi 4 dhe për procedurën e zbatuar për lëvizjen e përmendur në nenet 21 dhe 22.

Neni 27

Transpozimi

1. Shtetet anëtare miratojnë ligjet, rregulloret dhe dispozitat e nevojshme administrative për të siguruar përputhshmërinë me këtë direktivë deri më 29 nëntor 2016. Ato ia komunikojnë menjëherë tekstin e këtyre masave Komisionit.

Kur shtetet anëtare i miratojnë këto masa, ato duhet të përmbajnë një referencë ndaj kësaj direktive ose të shoqërohen nga një referencë e tillë në rastin e publikimit të tyre zyrtar. Mënyra sesi do të bëhet kjo referencë përcaktohet nga shtetet anëtare.

2. Shtetet anëtare i komunikojnë Komisionit tekstin e dispozitave kryesore të legjislacionit të brendshëm që ato miratojnë në fushën që mbulohet nga kjo direktivë.

Neni 28

Hyrja në fuqi

Kjo direktivë hyn në fuqi një ditë pas botimit të saj në Gazetën Zyrtare të Bashkimit Evropian.

Neni 29

Marrësit

Kjo direktivë u drejtohet shteteve anëtare në përputhje me traktatet.

Nënshkruar në Bruksel, më 15 maj 2014.

Për Parlamentin Evropian

Presidenti

1. SCHULZ

Për Këshillin

Presidenti

1. KOURKOULAS
2. Gazeta Zyrtare C 218, 23.7.2011, f. 101.
3. 2. Gazeta Zyrtare C 166, 7.6.2011, f. 59.
4. Qëndrimi i Parlamentit Evropian i datës 15 prill 2014 (ende i pabotuar në Gazetën Zyrtare) dhe Vendimi i Këshillit i datës 13 maj 2014.
5. Direktiva 96/71/KE e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit e 16 dhjetorit 1996 për transferimin e punonjësve në kuadër të ofrimit të shërbimeve (Gazeta Zyrtare L 18, 21.1.1997, f. 1).
6. Direktiva 2005/36/KE e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit e 7 shtatorit 2005 "Për njohjen e kualifikimeve profesionale" (Gazeta Zyrtare L 255, 30.9.2005, f. 22).
7. Direktiva 2009/52/KE e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 18 qershor 2009, "Për parashikimin e standardeve minimale të sanksioneve dhe masave ndaj punëdhënësve për shtetasit e vendeve të treta me qëndrim të parregullt" (Gazeta Zyrtare L 168, 30.6.2009, f. 24).
8. Rregullorja (KE) nr. 562/2006 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit e 15 marsit 2006 për vendosjen e një Kodi të Komunitetit për rregullat që rregullojnë lëvizjen e personave ndërmjet kufijve (Kodi për Kufijtë e Shengenit) (Gazeta Zyrtare L 105, 13.4.2006, f. 1).
9. Rregullorja (KE) nr. 1987/2006 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 20 dhjetor 2006, "Për ngritjen, funksionimin dhe përdorimin e Sistemit e Informacionit të Shengenit të gjeneratës së dytë (SIS II) (Gazeta Zyrtare L 381, 28.12.2006, f. 4).
10. Rregullorja e Këshillit (KE) nr. 1030/2002, datë 13 qershor 2002, "Për përcaktimin e një formati uniform për lejet e qëndrimit për shtetasit e vendeve të treta" (Gazeta Zyrtare L 157, 15.6.2002, f. 1).
11. Rregullorja (KE) nr. 883/04 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 29 prill 2004 "Për koordinimin e sistemeve të sigurimeve shoqërore (Gazeta Zyrtare L 166, 30.4.2004, f. 1).
12. Rregullorja (BE) nr. 1231/2010 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 24 nëntor 2010, "Për zgjerimin e Rregullores (KE) nr. 883/2004 dhe Rregullores (KE) nr. 987/2009 "Për shtetasit e vendeve të treta që nuk janë mbuluar tashmë nga këto rregullore vetëm për shkak të kombësisë së tyre" (Gazeta Zyrtare L 344, 29.12.2010, f. 1).
13. Direktiva e Këshillit 2005/71/KE, datë 12 tetor 2005, "Për procedurat specifike për pranimin e shtetasve të vendeve të treta për qëllime të kërkimeve shkencore" (Gazeta Zyrtare L 289, 3.11.2005, f. 15).
14. Gazeta Zyrtare C 369, 17.12.2011, f. 14.
15. Direktiva e Këshillit 2003/86/KEE, datë 22 shtator 2003, "Për të drejtën e bashkimit familjar" (Gazeta Zyrtare L 251, 3.10.2003, f. 12).
16. Rregullorja (KE) nr. 862/2007 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, datë 11 korrik 2007, "Për statistikat e Komunitetit për migrimin dhe mbrojtjen ndërkombëtare dhe që shfuqizon Rregulloren e Këshillit (KEE) nr. 311/76 për përpilimin e statistikave për përpilimin e statistikave për punonjësit e huaj" (Gazeta Zyrtare L 199, 31.7.2007, f. 23).

 

1.5.2014

SQ

Gazeta Zyrtare e Bashkimit Evropian

L 130/1

DIREKTIVË 2014/41/BE E PARLAMENTIT EVROPIAN DHE E KËSHILLIT, DATË 3 PRILL 2014, "PËR URDHRIN EVROPIAN HETIMOR NË ÇËSHTJET PENALE"

PARLAMENTI EVROPIAN DHE KËSHILLI I BASHKIMIT EVROPIAN,

Duke pasur parasysh traktatin për funksionimin e Bashkimit Evropian dhe në veçanti nenin 82, paragrafin 1, germa "a" të tij,

Duke pasur parasysh nismën e Mbretërisë së Belgjikës, Republikës së Bullgarisë, Republikës së Estonisë, Mbretërisë së Spanjës, Republikës së Austrisë, Republikës së Sllovenisë dhe Mbretërisë së Suedisë,

Pas komunikimit të projektaktit legjislativ në parlamentet kombëtare,

Duke vepruar në përputhje me procedurën e zakonshme legjislative¹,

Meqë:

1. Bashkimi Evropian i ka vendosur vetes objektivin e ruajtjes dhe zhvillimit të një zone lirie, sigurie dhe drejtësie.
2. Sipas nenit 82, paragrafi 1 të Traktatit për Funksionimin e Bashkimit Evropian (TFBE), bashkëpunimi gjyqësor në çështjet penale në BE bazohet mbi parimin e njohjes së ndërsjellë të gjykimeve dhe të vendimeve gjyqësore, i cili zakonisht referohet, që nga Këshilli Evropian i Tamperes i 15 dhe 16 tetorit 1999, si guri i themelit i bashkëpunimit gjyqësor në çështje penale brenda Bashkimit Evropian.
3. Vendimi Kuadër i Këshillit 2003/577/ÇBD² trajtoi nevojën për njohjen e ndërsjellë të menjëhershme të urdhrave për të parandaluar shkatërrimin, tjetërsimin, zhvendosjen, transferimin ose eliminimin e provave. Megjithatë, duke qenë se ky instrument është i kufizuar në fazën e bllokimit, një urdhër bllokimi duhet të shoqërohet me një kërkesë të veçantë për transferimin e provave në shtetin që lëshon urdhrin ("shteti lëshues") në përputhje me rregullat e zbatueshme për ndihmën e ndërsjellë në çështjet penale. Kjo rezulton në një procedurë me dy hapa, gjë e cila dëmton efikasitetin e saj. Për më tepër, ky regjim bashkëjeton me instrumentet tradicionale të bashkëpunimit dhe prandaj rrallë përdoret në praktikë nga autoritetet kompetente.
4. Vendimi kuadër i Këshillit 2008/978/ÇBD³ "Për mandatin evropian të provës (MEP)" u miratua për të vënë në zbatim parimin e njohjes së ndërsjellë me qëllimin e marrjes së objekteve, dokumenteve dhe të dhënave për përdorim në procedimet penale. Megjithatë, MEP-i zbatohet vetëm për provat ekzistuese dhe mbulon kështu një spektër të kufizuar të bashkëpunimit gjyqësor në çështjet penale në lidhje me provat. Për shkak të fushës së zbatimit të kufizuar, autoritetet kompetente kanë qenë të lira të përdorin regjimin e ri ose të përdorin procedurat e ndihmës së ndërsjellë juridike, të cilat në çdo rast mbeten të zbatueshme për provat që nuk përfshihen në fushën e zbatimit të MEP-it.
5. Që nga miratimi i vendimeve kuadër 2003/577/ÇBD dhe 2008/978/ÇBD, është bërë e qartë se kuadri ekzistues për mbledhjen e provave është shumë i fragmentuar dhe i ndërlikuar. Prandaj nevojitet një qasje e re.
6. Në Programin e Stokholmit të miratuar nga Këshilli Evropian më 10-11 dhjetor 2009, Këshilli Evropian konsideroi se duhet ndjekur më tej krijimi i një sistemi gjithëpërfshirës për marrjen e provave në çështjet me dimension ndërkufitar, bazuar në parimin e njohjes së ndërsjellë. Këshilli Evropian tregoi se instrumentet ekzistuese në këtë fushë përbënin një regjim fragmentar dhe se duhej një qasje e re, bazuar në parimin e njohjes së ndërsjellë, por gjithashtu duke marrë parasysh fleksibilitetin e sistemit tradicional të ndihmës së ndërsjellë juridike. Prandaj, Këshilli Evropian bëri thirrje për një sistem gjithëpërfshirës për të zëvendësuar të gjitha instrumentet ekzistuese në këtë fushë, përfshirë vendimin kuadër 2008/978/ÇBD, duke mbuluar sa më shumë të jetë e mundur të gjitha llojet e provave, duke vendosur afate kohore për zbatim dhe duke kufizuar sa më shumë që të jetë e mundur arsyet për refuzim.
7. Kjo qasje e re bazohet në një instrument të vetëm të quajtur Urdhri Evropian Hetimor (UEH). Një UEH lëshohet me qëllim që shteti që ekzekuton UEH-në ("shteti zbatues") të marrë një ose disa masa specifike hetimore me qëllim mbledhjen e provave. Kjo përfshin marrjen e provave që janë tashmë në zotërim të autoritetit zbatues.
8. UEH-ja duhet të ketë një fushë zbatimi horizontale dhe për këtë arsye duhet të zbatohet për të gjitha masat hetimore që synojnë mbledhjen e provave. Megjithatë, ngritja e një ekipi të përbashkët hetimor dhe grumbullimi i provave brenda një ekipi të tillë, kërkojnë rregulla specifike të cilat është më mirë të trajtohen veçmas. Instrumentet ekzistues për këtë lloj mase hetimore duhet të vazhdojnë të zbatohen pa cenuar zbatimin e kësaj direktive.
9. Kjo direktivë nuk duhet të zbatohet për mbikëqyrje ndërkufitare siç përmenden në Konventën për zbatimin e Marrëveshjes së Shengenit⁴.
10. UEH-ja duhet të përqendrohet në masën hetimore që do të vihet në zbatim. Autoriteti lëshues është i duhuri për të vendosur, mbi bazën e njohurive të tij për hollësitë e hetimit në fjalë, se cila masë hetimore duhet të përdoret. Megjithatë, nëse masa e treguar nuk ekziston sipas legjislacionit të tij të brendshëm ose nuk do të ishte e disponueshme në një rast të ngjashëm të brendshëm, autoriteti zbatues, kurdoherë që të jetë e mundur, duhet të përdorë një masë hetimore të një lloji tjetër. Disponueshmëria duhet t’iu referohet rasteve kur masa e caktuar hetimore ekziston sipas legjislacionit të shtetit zbatues, por është e ligjshme vetëm në situata të caktuara, për shembull kur masa hetimore mund të vihet në zbatim vetëm për shkelje të një shkalle të caktuar, kundër personave për të cilët tashmë ka një nivel të caktuar dyshimi ose me pëlqimin e personit në fjalë. Gjithashtu, autoriteti zbatues mund të përdorë një masë hetimore të një lloji tjetër, kur ai do të arrinte të njëjtin rezultat si me masën hetimore të përcaktuar në UEH me mjete që do të ndikonin më pak në të drejtat themelore të personit në fjalë.
11. UEH-ja duhet të zgjidhet kur ekzekutimi i një mase hetimore duket proporcional, i përshtatshëm dhe i zbatueshëm për rastin në fjalë. Ndaj, autoriteti lëshues duhet të konstatojë nëse provat e kërkuara janë të nevojshme dhe proporcionale për qëllimet e procedimeve, nëse masa hetimore e zgjedhur është e nevojshme dhe proporcionale për mbledhjen e provave në fjalë dhe nëse me anë të lëshimit të UEH-së, në mbledhjen e këtyre provave duhet të përfshihet një shtet tjetër anëtar. I njëjti verifikim duhet të kryhet në procedurën e vlefshmërisë, ku kërkohet konfirmimi i vlefshmërisë së një UEH-je sipas kësaj direktive. Ekzekutimi i një UEH-je nuk duhet të refuzohet për arsye të ndryshme nga ato të përcaktuara në këtë direktivë. Megjithatë, autoriteti zbatues duhet të ketë të drejtën të zgjedhë një masë hetimore më pak ndërhyrëse sesa ajo e përcaktuar në një UEH, nëse kjo masë mundëson arritjen e rezultateve të ngjashme.
12. Kur lëshon një UEH, autoriteti lëshues duhet t’i kushtojë vëmendje të veçantë garantimit të respektimit të plotë të të drejtave të parashikuara në nenin 48 të Kartës së të Drejtave Themelore të Bashkimit Evropian (Karta). Prezumimi i pafajësisë dhe e drejta e mbrojtjes në procedurat penale janë guri i themelit të të drejtave themelore të njohura në Kartë brenda fushës së drejtësisë penale. Çdo kufizim i këtyre të drejtave nga një masë hetimore e urdhëruar në përputhje me këtë direktivë duhet të përputhet plotësisht me kërkesat e përcaktuara në nenin 52 të Kartës në lidhje me domosdoshmërinë, proporcionalitetin dhe objektivat që duhet të ndjekë, në veçanti mbrojtjen e të drejtave dhe lirive të të tjerëve.
13. Me qëllim garantimin e transmetimit të UEH-së tek autoriteti kompetent i shtetit zbatues, autoriteti lëshues mund të përdorë çdo mjet transmetimi të mundshëm ose të përshtatshëm, p.sh. Sistemin e sigurt të telekomunikacionit të Rrjetit Gjyqësor Evropian, Eurojust-in ose kanale të tjera të përdorura nga autoritetet gjyqësore ose ligjzbatuese.
14. Kur bëjnë një deklaratë në lidhje me regjimin e gjuhëve, shtetet anëtare inkurajohen që të përfshijnë të paktën një gjuhë që zakonisht përdoret në Bashkimin Evropian, përveç gjuhëve të tyre zyrtare.
15. Kjo direktivë duhet të zbatohet duke marrë parasysh Direktivat 2010/64/BE⁵, 2012/13/BE⁶, dhe 2013/48/BE⁷ të Parlamentit dhe Këshillit Evropian, të cilat lidhen me të drejtat procedurale në procedimet penale.
16. Masat jo-shtrënguese mund të jenë, për shembull, masa të tilla që nuk cenojnë të drejtën e privatësisë ose të drejtën e pronës, në varësi të legjislacionit të brendshëm.
17. Parimi i ne bis in idem është një parim themelor i legjislacionit në BE, siç njihet nga Karta dhe i zhvilluar nga praktika gjyqësore e Gjykatës së Drejtësisë së Bashkimit Evropian. Prandaj, autoriteti zbatues duhet të ketë të drejtë të refuzojë ekzekutimin e një UEH-je nëse ekzekutimi i tij do të ishte në kundërshtim me atë parim. Duke pasur parasysh natyrën paravepruese të procedimeve për marrjen e një UEH-je, ekzekutimi i tij nuk duhet të jetë subjekt i refuzimit, nëse ka për qëllim të përcaktojë nëse ekziston një konflikt i mundshëm me parimin ne bis in idem, ose kur autoriteti lëshues ka dhënë garanci se provat e transferuara si rezultat i ekzekutimit të UEH-së, nuk do të përdoren për të ndjekur penalisht ose për të vendosur një sanksion ndaj një personi, rasti i të cilit është mbyllur përfundimisht në një shtet tjetër anëtar për të njëjtat fakte.
18. Ashtu si në instrumentet e njohjes së ndërsjellë, kjo direktivë nuk ka fuqi juridike të modifikojë detyrimin për respektimin e të drejtave themelore dhe parimeve juridike themelore të përcaktuara në nenin 6 të Traktatit për Bashkimin Evropian (TBE) dhe në Kartë. Për ta bërë këtë të qartë, në tekst është përfshirë një dispozitë specifike.
19. Krijimi i një zone të lirisë, sigurisë dhe drejtësisë brenda Bashkimit Evropian bazohet në besimin e ndërsjellë dhe prezumimin e pajtueshmërisë nga shtetet e tjera anëtare me legjislacionin e Bashkimit Evropian dhe, në veçanti, me të drejtat themelore. Megjithatë, ky prezumim është i kundërshtueshëm. Rrjedhimisht, nëse ekzistojnë arsye të forta për të besuar se ekzekutimi i një mase hetimore të përcaktuar në UEH do të rezultonte në shkeljen e një të drejte themelore të personit në fjalë dhe se shteti zbatues do të shpërfillte detyrimet e tij në lidhje me mbrojtjen e të drejtave themelore të njohura në Kartë, ekzekutimi i UEH-së duhet të refuzohet.
20. Refuzimi i një UEH-je mund të bëhet në rastet kur njohja ose ekzekutimi i tij në shtetin zbatues do të përfshinte shkeljen e një imuniteti apo privilegji në atë shtet. Nuk ekziston një përkufizim i përbashkët në legjislacionin e BE-së për termin imunitet ose privilegj; përkufizimi i saktë i këtyre termave i lihet legjislacionit të brendshëm, i cili mund të përfshijë masa mbrojtëse të zbatueshme për profesionet në fushën mjekësore dhe juridike, por nuk duhet të interpretohet në një mënyrë që bie në kundërshtim me detyrimin për të eliminuar disa arsye për refuzim të parashikuara në Protokollin e Konventës për Ndihmën e Ndërsjellë në Çështjet Penale ndërmjet shteteve anëtare të Bashkimit Evropian⁸. Kjo mund të përfshijë rregulla që lidhen me lirinë e shtypit dhe lirinë e shprehjes në mediat e tjera, edhe pse ato nuk konsiderohen domosdoshmërish si privilegj apo imunitet.
21. Afatet kohore janë të nevojshme për të siguruar bashkëpunim të shpejtë, të efektshëm dhe të qëndrueshëm midis shteteve anëtare në çështjet penale. Vendimi për njohjen ose zbatimin, si dhe zbatimi konkret i masës hetimore, duhet të kryhet me shpejtësi dhe përparësi të njëjtë si për një çështje të brendshme të ngjashme. Duhet të parashikohen afate kohore për të siguruar një vendim ose zbatim brenda një kohe të arsyeshme ose për të përmbushur kufizimet procedurale në shtetin lëshues.
22. Zgjidhjet ligjore në dispozicion kundër një UEH-je duhet të jenë të paktën të barabarta me ato që janë në dispozicion për një çështje të brendshme kundër masës hetimore në fjalë. Shtetet anëtare duhet të sigurojnë zbatueshmërinë e këtyre zgjidhjeve ligjore në përputhje me legjislacionin e tyre të brendshëm, duke përfshirë informimin në kohën e duhur të çdo pale të interesuar rreth mundësive dhe modaliteteve për të kërkuar këto zgjidhje ligjore. Në rastet kur kundërshtimet ndaj UEH-së në lidhje me arsyet thelbësore për lëshimin e saj paraqiten nga një palë e interesuar në shtetin zbatues, është e këshillueshme që informacioni për një ankimim të tillë të transmetohet tek autoriteti lëshues dhe që pala e interesuar të informohet për sa më lart.
23. Shpenzimet e kryera në territorin e shtetit zbatues për ekzekutimin e një UEH-je, duhet të mbulohen ekskluzivisht nga ai shtet. Kjo marrëveshje përputhet me parimin e përgjithshëm të njohjes së ndërsjellë. Sidoqoftë, ekzekutimi i një UEH-je mund të sjellë shpenzime jashtëzakonisht të larta për shtetin zbatues. Shpenzime të tilla jashtëzakonisht të larta mund të jenë, për shembull, opinionet e ndërlikuara të ekspertëve ose operacione të mëdha policore ose aktivitete të mbikëqyrjes gjatë një periudhe të gjatë kohore. Kjo nuk duhet të pengojë ekzekutimin e UEH-së dhe autoritetet lëshuese dhe zbatuese duhet të përcaktojnë se cilat shpenzime duhet të konsiderohen si jashtëzakonisht të larta. Çështja e shpenzimeve mund të bëhet subjekt i konsultimeve midis shtetit lëshues dhe shtetit zbatues dhe rekomandohet që kjo çështje të zgjidhet gjatë fazës së konsultimeve. Si mjet i fundit, autoriteti lëshues mund të vendosë ta tërheqë UEH-në ose ta mbajë atë dhe pjesa e shpenzimeve që vlerësohen si jashtëzakonisht të larta nga shteti zbatues dhe si absolutisht të nevojshme gjatë procedimeve, duhet të mbulohet nga shteti lëshues. Mekanizmi i dhënë nuk duhet të përbëjë një arsye shtesë për refuzim dhe në asnjë rast nuk duhet të abuzohet për të vonuar ose penguar ekzekutimin e UEH-së.
24. UEH-ja krijon një regjim të vetëm për marrjen e provave. Megjithatë, janë të nevojshme disa rregulla shtesë për disa lloje masash hetimore që duhet të përcaktohen në UEH, siç janë transferimi i përkohshëm i personave të mbajtur në paraburgim, seancë dëgjimore përmes videove ose konferencave telefonike, marrja e informacionit lidhur me llogaritë bankare ose transaksionet bankare, ose hetime të fshehta. Masat hetimore që nënkuptojnë grumbullimin e provave në kohë reale, në mënyrë të vazhdueshme dhe për një periudhë të caktuar kohore, duhet të mbulohen nga UEH-ja, por aty ku është e nevojshme, shteti lëshues dhe shteti zbatues duhet të miratojnë masa praktike për të trajtuar dallimet që ekzistojnë në legjislacionet e brendshme të atyre shteteve.
25. Kjo direktivë përcakton rregullat për zbatimin, në të gjitha fazat e procedurës penale, përfshirë fazën e gjykimit, e një mase hetimore, me pjesëmarrjen e personit të interesuar sipas nevojës, me qëllim mbledhjen e provave. Për shembull, një UEH mund të lëshohet për transferimin e përkohshëm të atij personi drejt shtetit lëshues ose për kryerjen e një seance dëgjimore nëpërmjet videokonferencës. Megjithatë, kur ky person duhet të transferohet në një shtet tjetër anëtar për qëllime të ndjekjes penale, duke përfshirë çuarjen e atij personi para një gjykate me qëllimin e daljes përpara gjyqit, duhet të lëshohet Mandat-Arresti Evropian (MAE) në përputhje me Vendimin Kuadër të Këshillit 2002/584/ÇBD⁹.
26. Me qëllim përdorimin proporcional të një MAE-je, autoriteti lëshues duhet të marrë në konsideratë nëse një UEH do të ishte një mjet i efektshëm dhe proporcional për ndjekjen e procedimeve penale. Autoriteti lëshues duhet të marrë në konsideratë, në veçanti, nëse lëshimi i një UEH-je për dëgjimin e personit të dyshuar ose të akuzuar nëpërmjet videokonferencës mund të shërbejë si një alternativë e efektshme.
27. Një UEH mund të lëshohet për të marrë prova lidhur me llogaritë, të çfarëdo natyre, që mbahen në ndonjë bankë ose ndonjë institucion financiar jo-bankar nga një person që i nënshtrohet procedimeve penale. Kjo mundësi duhet të kuptohet gjerësisht duke përfshirë jo vetëm personat e dyshuar apo të akuzuar, por edhe çdo person tjetër për të cilin informacioni i tillë konsiderohet si i nevojshëm nga autoritetet kompetente gjatë procedimeve penale.
28. Kur kjo direktivë u referohet institucioneve financiare, ky term duhet të kuptohet sipas përkufizimit përkatës të nenit 3 të Direktivës 2005/60/KE së Parlamentit Evropian dhe Këshillit¹⁰.
29. Kur një UEH lëshohet për të marrë "detaje" për një llogari të caktuar, "detajet" duhet të kuptohen se përfshijnë së paku emrin dhe adresën e mbajtësit të llogarisë, detajet për çdo prokurë të lëshuar në lidhje me llogarinë dhe çdo hollësi tjetër apo dokumente të paraqitura nga mbajtësi i llogarisë në momentin e hapjes së llogarisë dhe që mbahen ende nga banka.
30. Mundësitë për të bashkëpunuar, në zbatim të kësaj direktive, në përgjimin e telekomunikacioneve, nuk duhet të kufizohen në përmbajtjen e tyre, por gjithashtu mund të mbulojnë mbledhjen e të dhënave të trafikut dhe vendndodhjes që lidhen me telekomunikacione të tilla, duke u lejuar autoriteteve kompetente të lëshojnë një UEH me qëllimin e marrjes së të dhënave më pak ndërhyrëse për telekomunikacionet. Një UEH e lëshuar për të marrë të dhëna të historikut të trafikut dhe të vendndodhjes që lidhen me telekomunikacionin, duhet të trajtohet sipas regjimit të përgjithshëm që lidhet me ekzekutimin e UEH-së dhe mund të konsiderohet, në varësi të legjislacionit të brendshëm të shtetit zbatues, si një masë hetimore shtrënguese.
31. Kur disa shtete anëtare janë në gjendje të ofrojnë asistencën e nevojshme teknike, UEH-ja duhet të dërgohet vetëm në njërin prej tyre duke i dhënë përparësi shtetit anëtar ku ndodhet personi në fjalë. Shtetet anëtare ku ndodhet subjekti i përgjimit dhe nga të cilat nuk nevojitet asistencë teknike për të kryer përgjimin, duhet të njoftohen për përgjimin, në përputhje me këtë direktivë. Megjithatë, kur asistenca teknike nuk mund të merret vetëm nga një shtet anëtar, një UEH mund të transmetohet në më shumë se një shtet ekzekutues.
32. Në UEH-në që përmban kërkesën për përgjimin e telekomunikacionit, autoriteti lëshues duhet t'i sigurojë autoritetit zbatues informacion të mjaftueshëm, si detajet e veprës penale nën hetim, në mënyrë që të lejojë autoritetin zbatues që të vlerësojë nëse ajo masë hetimore do të autorizohej në një rast të ngjashëm të brendshëm.
33. Shtetet anëtare duhet të kenë parasysh rëndësinë e garantimit që ofruesi i shërbimeve që operon rrjetet dhe shërbimet publike të telekomunikacionit në territorin e shtetit anëtar në fjalë të mund të ofrojë ndihmë teknike në mënyrë që të lehtësojë bashkëpunimin në zbatim të këtij instrumenti në lidhje me përgjimin e ligjshëm të telekomunikacioneve.
34. Kjo direktivë, në bazë të fushës së saj të zbatimit, merret me masat e përkohshme vetëm me qëllim mbledhjen e provave. Në këtë drejtim, duhet theksuar se çdo element, duke përfshirë mjetet financiare, mund të jetë subjekt i masave të ndryshme të përkohshme gjatë procedimeve penale, jo vetëm për mbledhjen e provave, por edhe për konfiskimin. Dallimi ndërmjet dy objektivave të masave të përkohshme nuk është gjithmonë i qartë dhe objektivi i masës së përkohshme mund të ndryshojë gjatë procedimeve. Për këtë arsye, duhet të ruhet një marrëdhënie e qetë midis instrumenteve të ndryshme të zbatueshme në këtë fushë. Për më tepër, për të njëjtën arsye, vlerësimi nëse elementi duhet të përdoret si provë dhe për këtë arsye të jetë objekt i një UEH-së, duhet t'i lihet autoritetit lëshues.
35. Kur përmendet ndihma e ndërsjellë në instrumentet përkatëse ndërkombëtare, siç janë konventat e nënshkruara brenda Këshillit të Evropës, duhet të kuptohet që ndërmjet shteteve anëtare që kanë detyrimin të zbatojnë këtë direktivë, ajo ka përparësi ndaj këtyre konventave.
36. Kategoritë e veprave penale të renditura në shtojcën D duhet të interpretohen në përputhje me interpretimin e tyre sipas instrumenteve ligjore ekzistuese të njohjes së ndërsjellë.
37. Në përputhje me Deklaratën Politike të Përbashkët të Shteteve Anëtare dhe të Komisionit, të 28 shtatorit 2011 për dokumentet shpjeguese¹¹, shtetet anëtare janë angazhuar të shoqërojnë, në rastet e justifikuara, njoftimin për masat e tyre të transpozimit me një ose më shumë dokumente ku shpjegohet marrëdhënia ndërmjet komponentëve të një direktive dhe pjesëve përkatëse të instrumentit kombëtar të transpozimit. Për sa i përket kësaj direktive, Parlamenti Evropian dhe Këshilli e konsiderojnë transmetimin e këtyre dokumenteve si të justifikuar.
38. Meqenëse objektivi i kësaj direktive, përkatësisht njohja e ndërsjellë e vendimeve të marra për marrjen e provave, nuk mund të arrihet plotësisht nga shtetet anëtare, por për shkak të shkallës dhe efekteve të saj, mund të arrihet më mirë në nivelin e Bashkimit Evropian, ky i fundit mund të miratojë masa në përputhje me parimin e subsidiaritetit, siç përcaktohet në nenin 5 të TBE-së. Në përputhje me parimin e proporcionalitetit, sipas përcaktimit në atë nen, kjo direktivë nuk shkon përtej asaj që është e nevojshme për arritjen e këtij objektivi.
39. Kjo direktivë respekton të drejtat themelore dhe parimet e njohura nga neni 6 i TBE-së dhe në Kartë, veçanërisht titullin VI të saj, nga legjislacioni ndërkombëtar dhe marrëveshjet ndërkombëtare në të cilat Bashkimi Evropian ose të gjitha shtetet anëtare janë palë, duke përfshirë Konventën Evropiane për Mbrojtjen e të Drejtave të Njeriut dhe Lirive Themelore, dhe në kushtetutën e shteteve anëtare në fushat e tyre përkatëse të zbatimit. Asgjë në këtë direktivë nuk duhet të interpretohet se ndalon refuzimin për të ekzekutuar një UEH, kur mbi bazën e elementeve objektive ka arsye për të besuar se kjo UEH është lëshuar me qëllim ndjekjen penale ose dënimin e një personi për shkak të gjinisë, racës ose etnisë, besimit fetar, orientimit seksual, kombësisë, gjuhës, bindjeve politike apo që qëndrimi i atij personi mund të cenohet për shkak të këtyre arsyeve.
40. Mbrojtja e personave fizikë në lidhje me përpunimin e të dhënave personale është një e drejtë themelore. Në përputhje me nenin 8, paragrafi 1 të Kartës dhe nenin 16, paragrafi 1 të TFBE-së, të gjithë kanë të drejtën e mbrojtjes së të dhënave të tyre personale.
41. Shtetet anëtare duhet, në zbatimin e kësaj direktive, të parashikojnë politika transparente në lidhje me përpunimin e të dhënave personale dhe për ushtrimin e të drejtave të të dhënave që janë subjekte të zgjidhjeve ligjore për mbrojtjen e të dhënave të tyre personale.
42. Të dhënat personale të marra sipas kësaj direktive duhet të përpunohen vetëm kur është e nevojshme dhe duhet të jenë në përpjesëtim me qëllimet e pajtueshme me parandalimin, hetimin, zbulimin dhe ndjekjen penale të krimit ose zbatimin e sanksioneve penale dhe ushtrimin e të drejtave të mbrojtjes. Vetëm personat e autorizuar duhet të kenë akses në informacione që përmbajnë të dhëna personale të cilat mund të merren përmes proceseve të vërtetimit.
43. Në përputhje me nenin 3 të Protokollit nr. 21 "Për qëndrimin e Mbretërisë së Bashkuar dhe të Irlandës për zonën e lirisë, sigurisë dhe drejtësisë", bashkëlidhur si shtojcë TBE-së dhe TFBE-së, Mbretëria e Bashkuar ka njoftuar dëshirën e saj për të marrë pjesë në miratimin dhe zbatimin e kësaj direktive.
44. Në përputhje me nenet 1 dhe 2 dhe nenin 4a, paragrafi 1 të Protokollit nr. 21 "Për qëndrimin e Mbretërisë së Bashkuar dhe të Irlandës për zonën e lirisë, sigurisë dhe drejtësisë", bashkëlidhur si shtojcë TBE-së dhe TFBE-së, si dhe pa cenuar nenin 4 të këtij protokolli, Irlanda nuk merr pjesë në miratimin e kësaj direktive dhe nuk është e detyruar ta zbatojë atë apo të jetë objekt i zbatimit të saj.
45. Në përputhje me nenet 1 dhe 2 të Protokollit nr. 22 "Për qëndrimin e Danimarkës", bashkëlidhur si shtojcë TBE-së dhe TFBE-së, Danimarka nuk merr pjesë në miratimin e kësaj direktive dhe nuk është e detyruar ta zbatojë atë apo të jetë objekt i zbatimit të saj.
46. Me 5 tetor 2010 mbikëqyrësi evropian i mbrojtjes së të dhënave dha një opinion¹², në bazë të nenit 41, paragrafi 2 të Rregullores (KE) nr. 45/2001 të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit¹³,

MIRATOJNË KËTË DIREKTIVË:

KREU I

URDHRI EVROPIAN HETIMOR

Neni 1

Urdhri Evropian Hetimor dhe detyrimi për zbatimin e tij

1. Një Urdhër Evropian Hetimor (UEH) është një vendim gjyqësor i cili është lëshuar ose vërtetuar nga një autoritet gjyqësor i një shteti anëtar ("OG shteti lëshues") që një ose disa masa specifike hetimore të kryhen në një shtet tjetër anëtar ("shteti zbatues") për të marrë prova në përputhje me këtë direktivë.

UEH-ja mund të lëshohet për marrjen e provave që janë tashmë në zotërim të autoriteteve kompetente të shtetit zbatues.

2. Shtetet anëtare ekzekutojnë një UEH mbi bazën e parimit të njohjes së ndërsjellë dhe në përputhje këtë direktivë.
3. Lëshimi i një UEH-je mund të kërkohet nga një person i dyshuar ose i akuzuar, ose nga një avokat në emër të tij, brenda kuadrit të të drejtave të zbatueshme për mbrojtje në përputhje me procedurën kombëtare penale.
4. Kjo direktivë nuk ka qëllim të ndryshojë detyrimin e respektimit të të drejtave themelore dhe parimeve juridike që sanksionohen në nenin 6 të TBE-së, duke përfshirë të drejtat e mbrojtjes së personave që janë subjekt i procedimeve penale dhe çdo detyrim që u përket autoriteteve gjyqësore në këtë drejtim do të mbetet i paprekur.

Neni 2

Përkufizime

Për qëllime të kësaj direktive përdoren përkufizimet e mëposhtme:

1. a) "shtet lëshues" është shteti anëtar në të cilin është lëshuar UEH-ja;
2. b) "shtet zbatues" është shteti anëtar i cili ekzekuton UEH-në, në të cilin do të kryhet masa hetimore;
3. c) "autoritet lëshues" është:
4. një gjykatës, gjykatë, gjykatës i procedurës paraprake ose prokuror kompetent në çështjen në fjalë; ose
5. çdo autoritet tjetër kompetent, siç përcaktohet nga shteti lëshues, i cili në rastin konkret, vepron në cilësinë e tij si autoritet hetues në procedimet penale me kompetencë për të urdhëruar mbledhjen e provave në përputhje me legjislacionin e brendshëm. Përveç kësaj, përpara se të transmetohet tek autoriteti zbatues, UEH-ja verifikohet, pas shqyrtimit të pajtueshmërisë së tij me kushtet për lëshimin e një UEH-je sipas kësaj direktive, në veçanti kushtet e përcaktuara në nenin 6.1, nga një gjykatës, gjykatë, gjykatës i procedurës paraprake ose prokuror në shtetin lëshues. Kur UEH-ja është verifikuar nga një autoritet gjyqësor, ai autoritet mund të konsiderohet gjithashtu si autoritet lëshues për qëllimet e transmetimit të UEH-së;
6. d) "autoriteti zbatues" është autoriteti që ka kompetencë të njohë një UEH dhe të sigurojë ekzekutimin e saj në përputhje me këtë direktivë dhe procedurat e zbatueshme në një rast të ngjashëm të brendshëm. Procedura të tilla mund të kërkojnë një autorizim gjykate në shtetin zbatues kur parashikohet nga legjislacioni i tij i brendshëm.

Neni 3

Fusha e zbatimit të UEH-së

UEH-ja mbulon çdo masë hetimore me përjashtim të krijimit të një ekipi të përbashkët hetimor dhe mbledhjes së provave brenda një ekipi të tillë, siç parashikohet në nenin 13 të Konventës për Ndihmën e Ndërsjellë në Çështjet Penale ndërmjet shteteve anëtare të Bashkimit Evropian¹⁴ ("Konventa") dhe në vendimin kuadër të Këshillit 2002/465/ÇBD¹⁵, përveçse për qëllimet e zbatimit të nenit 13, paragrafi 8 të Konventës dhe nenit 1, paragrafi 8 të vendimit kuadër.

Neni 4

Llojet e procedimeve për të cilat mund të lëshohet UEH-ja

UEH-ja mund të lëshohet:

1. a) për procedime penale të nisura nga ose që do të paraqiten përpara një autoriteti gjyqësor për një vepër penale në zbatim të legjislacionit të brendshëm të shtetit lëshues;
2. b) për procedime të nisura nga autoritetet administrative për vepra që sipas legjislacionit të brendshëm të shtetit lëshues, ndëshkohen për shkak se përbëjnë shkelje të shtetit të së drejtës dhe kur vendimi mund të çojë në kalimin e procedimit përpara një gjykate që ka juridiksion veçanërisht në çështjet penale;
3. c) për procedime të nisura nga autoritetet gjyqësore për vepra që sipas legjislacionit të brendshëm të shtetit lëshues, ndëshkohen për shkak se përbëjnë shkelje të shtetit të së drejtës dhe kur vendimi mund të çojë në kalimin e procedimit përpara një gjykate që ka juridiksion veçanërisht në çështjet penale; dhe
4. d) për procedimet e përmendura në germat "a", "b" dhe "c", të cilat lidhen me vepra ose kundërvajtje për të cilat një person juridik mund të mbajë përgjegjësi ose të dënohet në shtetin lëshues.

Neni 5

Përmbajtja dhe forma e UEH-së

1. UEH-ja në formën e përcaktuar në shtojcën A plotësohet, nënshkruhet dhe përmbajtja e tij miratohet si e saktë dhe korrekte nga autoriteti lëshues.

Ai përmban në veçanti informacionin e mëposhtëm:

1. a) të dhëna për autoritetin lëshues dhe, kur është e zbatueshme, autoritetin vërtetues;
2. b) objektin dhe arsyet për UEH-në;
3. c) informacionin e nevojshëm në dispozicion për personat përkatës;
4. d) një përshkrim të veprës penale, e cila është subjekti i hetimit ose procedimeve, dhe dispozitat e zbatueshme të së drejtës penale të shtetit lëshues;
5. e) një përshkrim të masave hetimore të nevojshme dhe provat që do të merren.
6. Secili shtet anëtar duhet të tregojë gjuhët, të cilat mund të përdoren për plotësimin ose përkthimin e UEH-së midis gjuhëve zyrtare të institucioneve të Bashkimit Evropian, përveç gjuhës zyrtare të shtetit anëtar në fjalë, kur shteti anëtar në fjalë është shteti zbatues.
7. Autoriteti kompetent i shtetit lëshues përkthen UEH-në e paraqitur në shtojcën A në një gjuhë zyrtare të shtetit zbatues ose në ndonjë gjuhë tjetër të treguar nga shteti zbatues në përputhje me paragrafin 2 të këtij neni.

KREU II

PROCEDURAT DHE MASAT E SIGURISË PËR SHTETIN LËSHUES

Neni 6

Kushtet për lëshimin dhe transmetimin e një UEH-je

1. Autoriteti lëshues mund të lëshojë një UEH vetëm kur plotësohen kushtet e mëposhtme:
2. a) lëshimi i UEH-së është i nevojshëm dhe proporcional me qëllimin e procedimeve të referuara në nenin 4 duke marrë parasysh të drejtat e personit të dyshuar apo të akuzuar; dhe
3. b) masat hetimore të treguara në UEH mund të jenë urdhëruar nën të njëjtat kushte si për një çështje e ngjashme e brendshme.
4. Kushtet e referuara në paragrafin 1 vlerësohen nga autoriteti lëshues në çdo rast.
5. Aty ku autoriteti zbatues ka arsye për të besuar që kushtet e referuara në paragrafin 1 nuk janë përmbushur, mund të konsultohet me autoritetin lëshues për rëndësinë e ekzekutimit të UEH-së. Pas atij konsultimi, autoriteti lëshues mund të vendosë të tërheqë UEH-në.

Neni 7

Transmetimi i UEH-së

1. UEH-ja e plotësuar në përputhje me nenin 5 transmetohet nga autoriteti lëshues tek autoriteti zbatues me çdo mjet të aftë për të prodhuar një regjistrim me shkrim nën kushtet që i mundësojnë shtetit zbatues të përcaktojë vërtetësinë.
2. Të gjitha komunikimet e tjera zyrtare bëhen drejtpërdrejt ndërmjet autoritetit lëshues dhe atij zbatues.
3. Pa cenuar nenin 2, germa "d", çdo shtet anëtar mund të caktojë një autoritet qendror ose, kur e parashikon sistemi i tij ligjor, më shumë se një autoritet qendror për të ndihmuar autoritetet e tij kompetente. Një shtet anëtar, nëse është e nevojshme për shkak të organizimit të sistemit të tij të brendshëm gjyqësor, mund të ngarkojë autoritetet e tij qendrore për transmetimin dhe marrjen administrative të UEH-ve, si dhe për të gjithë korrespondencën tjetër zyrtare në lidhje me to.
4. Autoriteti lëshues mund t’i transmetojë UEH-të nëpërmjet sistemit të telekomunikacionit të Rrjetit Gjyqësor Evropian (RRGJE), siç përcaktohet në Veprimin e Përbashkët të Këshillit. 98/428/ÇBD¹⁶.
5. Nëse identiteti i autoritetit zbatues nuk është i njohur, autoriteti lëshues bën të gjitha kërkimet e nevojshme, përfshirë atë nëpërmjet pikave të kontaktit të RRGJE-së, me qëllim marrjen e informacionit nga shteti zbatues.
6. Kur autoriteti në shtetin zbatues që merr UEH-në nuk ka juridiksion për njohjen e tij dhe për të marrë masat e nevojshme për zbatimin e tij, ai ia transmeton UEH-në, ex officio, autoritetit zbatues dhe njofton për këtë autoritetin lëshues.
7. Të gjitha vështirësitë lidhur me transmetimin ose vërtetësinë e një dokumenti që nevojitet për ekzekutimin e UEH-së zgjidhen nëpërmjet kontakteve të drejtpërdrejta ndërmjet autoriteteve lëshuese dhe zbatuese të përfshira, ose sipas rastit, me përfshirjen e autoriteteve qendrore të shteteve anëtare.

Neni 8

UEH-ja e lidhur me një UEH të mëparshme

1. Kur autoriteti lëshues lëshon një UEH që plotëson një UEH të mëparshme, ai e paraqet këtë fakt në seksionin D të formularit të paraqitur në shtojcën A.
2. Nëse autoriteti lëshues ndihmon në ekzekutimin e UEH-së në shtetin zbatues, në përputhje me nenin 9, paragrafi 4, ai mundet, pa cenuar njoftimet e bëra në bazë të nenit 33, paragrafi 1, germa "c", të adresojë një UEH që plotëson një të mëparshme drejtpërdrejt tek autoriteti zbatues, ndërsa është i pranishëm në atë shtet.
3. UEH-ja, e cila plotëson një UEH të mëparshme, duhet të vërtetohet në përputhje me nënparagrafin e parë të nenit 5, paragrafi 1 dhe, kur është e zbatueshme, të verifikohet në përputhje me nenin 2, germa "c".

KREU III

PROCEDURAT DHE MASAT E SIGURISË PËR SHTETIN ZBATUES

Neni 9

Njohja dhe ekzekutimi

1. Autoriteti zbatues njeh një UEH të transmetuar në përputhje me këtë direktivë, pa kërkuar ndonjë formalitet të mëtejshëm dhe siguron ekzekutimin e saj në të njëjtën mënyrë dhe sipas të njëjtave modalitete sikur masa e hetimit në fjalë të ishte urdhëruar nga një autoriteti i shtetit zbatues, përveç nëse ky autoritet vendos të përdorë një nga arsyet për mosnjohjen ose mosekzekutimin ose një nga arsyet për shtyrje, që parashikohen në këtë direktivë.
2. Autoriteti zbatues siguron përputhshmërinë me formalitetet dhe procedurat e përcaktuara shprehimisht nga autoriteti lëshues, përveçse kur parashikohet ndryshe në këtë direktivë dhe me kushtin që këto formalitete dhe procedura të mos jenë në kundërshtim me parimet themelore të legjislacionit të shtetit zbatues.
3. Kur një organ zbatues merr një UEH që nuk është lëshuar nga një autoritet lëshues, siç është specifikuar në nenin 2, germa "c", autoriteti zbatues e kthen UEH-në në shtetin lëshues.
4. Autoriteti lëshues mund të kërkojë që një ose më shumë autoritete të shtetit lëshues të ndihmojnë në ekzekutimin e UEH-së në mbështetje të autoriteteve kompetente të shtetit zbatues për aq sa autoritetet e emëruara të shtetit lëshues do të jenë në gjendje të ndihmojnë në ekzekutimin e masave hetimore të treguara në UEH në një rast të ngjashëm të brendshëm. Autoriteti zbatues vepron në përputhje me këtë kërkesë, me kusht që një ndihmë e tillë të mos jetë në kundërshtim me parimet themelore të legjislacionit të shtetit zbatues ose të mos dëmtojë interesat thelbësore të sigurisë kombëtare.
5. Autoritetet e shtetit lëshues të pranishëm në shtetin zbatues i përmbahen legjislacionit të shtetit zbatues gjatë ekzekutimit të UEH-së. Ata nuk kanë kompetenca ligjzbatuese në territorin e shtetit zbatues, përveç nëse zbatimi i këtyre kompetencave në territorin e shtetit zbatues është në përputhje me legjislacionin e shtetit zbatues dhe në masën e rënë dakord ndërmjet autoritetit lëshues dhe autoritetit zbatues.
6. Autoriteti lëshues dhe ai zbatues mund të konsultohen me njëri-tjetrin, me çdo mjet të përshtatshëm, me synimin për të lehtësuar zbatimin e efektshëm të këtij neni.

Neni 10

Përdorimi i një lloji tjetër të masës hetimore

1. Autoriteti zbatues, kurdoherë që është e mundur, i drejtohet një mase hetimore të ndryshme nga ajo e parashikuar në UEH aty ku:
2. a) masa hetimore e përcaktuar në UEH nuk ekziston sipas legjislacionit të shtetit zbatues; ose
3. b) masa hetimore e përcaktuar në UEH nuk do të ishte e disponueshme në një rast të ngjashëm të brendshëm.
4. Pa cenuar nenin 11, paragrafi 1 nuk zbatohet për masat hetimore në vijim, të cilat gjithmonë duhet të jenë në dispozicion sipas legjislacionit të shtetit zbatues:
5. a) marrja e informacionit ose provave që janë tashmë në zotërim të autoritetit zbatues dhe informacioni ose provat mund të jenë marrë, në përputhje me legjislacionin e shtetit zbatues, në kuadrin e procedurës penale ose për qëllimet e UEH-së;
6. b) marrja e informacionit që ndodhet në bazat e të dhënave të mbajtura nga policia ose autoritetet gjyqësore dhe që janë drejtpërdrejt të aksesueshme nga autoriteti zbatues në kuadër të procedimeve penale;
7. c) dëgjimi i dëshmitarit, ekspertit, viktimës, personit të dyshuar ose të akuzuar ose palës së tretë në territorin e shtetit zbatues;
8. d) çdo masë hetimore joshtrënguese siç përcaktohet në zbatim të legjislacionit të shtetit zbatues;
9. e) identifikimi i personave që kanë një numër të regjistruar telefoni apo adresë IP-je.
10. Autoriteti zbatues gjithashtu mund të përdorë një masë hetimore të ndryshme nga ajo e treguar në UEH, nëse masa hetimore e zgjedhur nga autoriteti zbatues do të arrinte rezultatin e njëjtë me mjete më pak ndërhyrëse sesa masa hetimore e treguar në UEH.
11. Kur autoriteti zbatues vendos të shfrytëzojë mundësinë e përmendur në paragrafët 1 dhe 3, së pari ai duhet të informojë autoritetin lëshues, i cili mund të vendosë ta tërheqë ose plotësojë UEH-në.
12. Kur, në përputhje me paragrafin 1, masa hetimore e treguar në UEH nuk ekziston sipas legjislacionit të shtetit zbatues ose nuk do të ishte e disponueshme për një çështje të brendshme të ngjashme dhe kur nuk ka ndonjë masë tjetër hetimore që do të kishte rezultat të njëjtë si masa hetimore e kërkuar, organi zbatues do të njoftojë autoritetin lëshues se nuk ka qenë e mundur të ofrojë asistencën e kërkuar.

Neni 11

Arsyet për mosnjohjen apo mosekzekutimin

1. Pa cenuar nenin 1, paragrafi 4, njohja ose ekzekutimi i një UEH-je mund të refuzohet në shtetin zbatues ku:
2. a) ekziston një imunitet ose privilegj sipas legjislacionit të shtetit zbatues që e bën të pamundur ekzekutimin e UEH-së ose ekzistojnë rregulla për përcaktimin dhe kufizimin e përgjegjësisë penale në lidhje me lirinë e shtypit dhe lirinë e shprehjes në media të tjera, të cilat e bëjnë të pamundur ekzekutimin e UEH-së;
3. b) në një rast specifik, ekzekutimi i UEH-së do të cenonte interesat thelbësore të sigurisë kombëtare, do të rrezikonte burimin e informacionit ose do të përfshinte përdorimin e informacionit të klasifikuar të lidhur me veprimtari specifike të inteligjencës;
4. c) UEH-ja është lëshuar për procedurat e përmendura në nenin 4, germa "b" dhe "c" dhe masa hetimore nuk do të autorizohej sipas legjislacionit të shtetit zbatues në një çështje të ngjashme të brendshme;
5. d) ekzekutimi i UEH-së do të ishte në kundërshtim me parimin ne bis in idem;
6. e) UEH-ja ka të bëjë me një vepër penale që supozohet të jetë kryer jashtë territorit të shtetit lëshues dhe tërësisht ose pjesërisht në territorin e shtetit zbatues dhe vepra për të cilën është lëshuar UEH-ja nuk përbën kundërvajtje në shtetin zbatues;
7. f) ekzistojnë arsye të konsiderueshme për të besuar se ekzekutimi i masës hetimore të përcaktuar në UEH do të ishte i papajtueshëm me detyrimet e shtetit zbatues në përputhje me nenin 6 të TBE-së dhe me Kartën;
8. g) vepra për të cilën është lëshuar UEH-ja nuk përbën kundërvajtje sipas ligjit të shtetit zbatues, përveç rasteve kur ajo lidhet me një vepër penale të shënuar në kategoritë e veprave penale të përcaktuara në shtojcën D, siç tregohet nga autoriteti lëshues në UEH, nëse dënohet në shtetin lëshues me dënim me arrest ose me urdhër ndalimi për një periudhë maksimale prej të paktën tre vjetësh; ose
9. h) përdorimi i masës hetimore të treguar në UEH është i kufizuar sipas legjislacionit të shtetit zbatues në një listë ose kategori të veprave penale ose për veprat penale të dënueshme me një prag të caktuar, ku nuk përfshihet vepra penale e mbuluar nga UEH-ja.
10. Paragrafët 1, germa "g" dhe paragrafi 1, germa "h" nuk zbatohen për masat hetimore të përmendura në nenin 10, paragrafi 2.
11. Për sa u përket UEH-ve që lidhen me çështjet tatimore, doganore dhe valutore, autoriteti zbatues nuk refuzon njohjen apo ekzekutimin për shkak se legjislacioni i shtetit zbatues nuk imponon tatime ose detyrime doganore të të njëjtit lloj apo se nuk përdor të njëjtin lloj rregullash tatimore, doganore ose valutore si legjislacioni i shtetit lëshues.
12. Në rastet e përmendura në germat "a", "b", "d", "e" dhe "f" të paragrafit 1, përpara se të vendosë të mos njohë ose të mos ekzekutojë një UEH, në tërësi ose pjesërisht, duhet të konsultohet me autoritetin lëshues, me çdo mjet të përshtatshëm dhe, kur është e nevojshme, të kërkojë nga autoriteti lëshues që të sigurojë çdo informacion të nevojshëm pa vonesë.
13. Në rastin e përmendur në paragrafin 1, germa "a" dhe kur fuqia për të hequr privilegjin ose imunitetin i përket një autoriteti të shtetit zbatues, autoriteti zbatues kërkon nga ai që ta ushtrojë atë pushtet menjëherë. Kur kompetenca për të hequr një privilegj ose imunitet i përket një autoriteti të një shteti tjetër ose një organizate ndërkombëtare, i takon autoritetit gjyqësor lëshues që t'i kërkojë atij ta ushtrojë këtë kompetencë.

Neni 12

Afatet kohore për njohjen ose zbatimin

1. Vendimi për njohjen ose zbatimin merret dhe masa hetimore kryhet me shpejtësi dhe përparësi të njëjtë si për një çështje të brendshme të ngjashme, dhe në çdo rast, brenda afateve kohore të parashikuara në këtë nen.
2. Kur autoriteti lëshues ka treguar në UEH se, për shkak të afateve procedurale, seriozitetit të veprës penale ose rrethanave të tjera veçanërisht urgjente, nevojitet një afat më i shkurtër se ai i parashikuar në këtë nen ose nëse autoriteti lëshues ka treguar në UEH se masa hetimore duhet të kryhet në një datë të caktuar, autoriteti zbatues e merr këtë kërkesë në konsideratë sa më shumë të jetë e mundur.
3. Autoriteti zbatues merr vendimin për njohjen ose ekzekutimin e UEH-së sa më shpejt të jetë e mundur dhe pa cenuar paragrafin 5, jo më vonë se 30 ditë pas marrjes së UEH-së nga autoriteti zbatues kompetent.
4. Përveç nëse ekzistojnë shkaqe për shtyrje sipas nenit 15 ose provat e përmendura në masën hetimore të mbuluar nga UEH-ja tashmë janë në zotërim të shtetit zbatues, autoriteti zbatues e kryen masën hetimore pa vonesë dhe pa cenuar paragrafin 5, jo më vonë se 90 ditë pas marrjes së vendimit të përmendur në paragrafin 3.
5. Nëse në një rast të veçantë autoriteti zbatues kompetent e ka të pamundur të përmbushë afatin e parashikuar në paragrafin 3 ose datën specifike të përcaktuar në paragrafin 2, ai njofton menjëherë autoritetin kompetent të shtetit lëshues me çfarëdo mënyre, duke dhënë arsyet e vonesës dhe kohën e nevojshme të llogaritur për marrjen e veprimit. Në këtë rast, afati kohor i përcaktuar në paragrafin 3 mund të shtyhet me një periudhë maksimale prej 30 ditësh.
6. Nëse në një rast të veçantë autoriteti zbatues kompetent e ka të pamundur të përmbushë afatin e parashikuar në paragrafin 4, ai njofton menjëherë autoritetin kompetent të shtetit lëshues me çfarëdo mënyre, duke dhënë arsyet e vonesës dhe konsultohet me autoritetin lëshues mbi afatin e përshtatshëm për kryerjen e masave hetimore.

Neni 13

Transferimi i provave

1. Autoriteti zbatues transferon pa vonesa të panevojshme në shtetin lëshues, provat e marra ose që tashmë janë në zotërim të autoriteteve kompetente të shtetit zbatues si rezultat i ekzekutimit të UEH-së.

Kur kërkohet në UEH dhe nëse është e mundur sipas legjislacionit të shtetit zbatues, provat transferohen menjëherë tek autoritetet kompetente të shtetit lëshues që ndihmojnë në ekzekutimin e UEH-së në përputhje me nenin 9, paragrafi 4.

2. Transferimi i provave mund të pezullohet, në pritje të një vendimi në lidhje me një mjet ligjor, përveç nëse në UEH përcaktohen arsye të mjaftueshme që një transferim i menjëhershëm është thelbësor për kryerjen e duhur të hetimeve të tij ose për mbrojtjen e të drejtave individuale. Megjithatë, transferimi i provave pezullohet nëse ai do t'i shkaktonte dëme serioze dhe të pakthyeshme personit në fjalë.
3. Kur transferohen provat e marra, autoriteti zbatues bën të ditur nëse kërkon rikthimin e tyre në shtetin zbatues sapo shteti lëshues të mos ketë më nevojë për to.
4. Kur objektet, dokumentet ose të dhënat përkatëse janë të rëndësishme për procedime të tjera, autoriteti zbatues, me kërkesë të qartë dhe pas konsultimeve me autoritetin lëshues, mund të transferojë përkohësisht provat me kusht që t’i rikthehen shtetit zbatues sapo shteti lëshues të mos ketë më nevojë për to ose në ndonjë kohë apo rast tjetër të rënë dakord ndërmjet autoriteteve kompetente.

Neni 14

Zgjidhjet ligjore

1. Shtetet anëtare garanton që mjetet ligjore ekuivalente me ato të disponueshme në një çështje të brendshme të ngjashme janë të zbatueshme për masat hetimore të përcaktuara në UEH.
2. Arsyet thelbësore për lëshimin e UEH-së mund të ankimohen vetëm në rrugë gjyqësore në shtetin lëshues, pa cenuar garantimin e të drejtave themelore në shtetin zbatues.
3. Aty ku nuk do të dëmtonte nevojën për të garantuar konfidencialitetin e një hetimi sipas nenit 19, paragrafi 1, autoriteti lëshues dhe autoriteti zbatues marrin masat e duhura për të siguruar që sipas legjislacionit të brendshëm, është dhënë informacion për mundësitë e kërkimit të zgjidhjeve ligjore kur këto bëhen të zbatueshme dhe në kohën e duhur për të siguruar që ato të mund të ushtrohen në mënyrë të efektshme.
4. Shtetet anëtare garantojnë që afatet kohore për kërkimin e një zgjidhjeje ligjore janë të njëjta me ato që parashikohen për çështje të brendshme të ngjashme dhe zbatohen në mënyrë të tillë që garanton mundësinë e ushtrimit të efektshëm të këtyre zgjidhjeve ligjore për palët e interesuara.
5. Autoriteti lëshues dhe autoriteti zbatues informojnë njëri-tjetrin për zgjidhjet ligjore të kërkuara kundër lëshimit, njohjes apo ekzekutimit të një UEH-je.
6. Një apelim ligjor nuk pezullon zbatimin e masës hetimore, përveç nëse parashikohet për çështje të brendshme të ngjashme.
7. Shteti lëshues merr parasysh një apelim të suksesshëm kundër njohjes ose ekzekutimit të një UEH-je në përputhje me legjislacionin e tij të brendshëm. Pa cenuar rregullat procedurale kombëtare, shtetet anëtare sigurojnë që në procedimet penale në shtetin lëshues, të drejtat e mbrojtjes dhe drejtësia e procedimeve respektohen gjatë vlerësimit të provave të marra përmes UEH-së

Neni 15

Arsyet për shtyrjen e njohjes ose të ekzekutimit

1. Njohja ose ekzekutimi i UEH-së në shtetin zbatues mund të shtyhet:
2. a) deri në kohën që shteti zbatues e gjykon të arsyeshme, kur ekzekutimi i tij mund të cenojë një hetim ose ndjekje penale në proces;
3. b) deri në kohën që objektet, dokumentet ose të dhënat në fjalë nuk nevojiten më në procedime të tjera të nisura që më parë.
4. Sapo arsyet për shtyrjen të mos ekzistojnë më, autoriteti zbatues merr menjëherë masat e nevojshme për ekzekutimin e UEH-së dhe njofton për këtë autoritetin lëshues me anë të një mënyre që lë gjurmë me shkrim.

Neni 16

Detyrimi për të informuar

1. Autoriteti kompetent në shtetin zbatues që merr UEH-në konfirmon marrjen e tij, menjëherë dhe në çdo rast brenda një jave nga marrja e një UEH-je, duke plotësuar dhe dërguar formularin e paraqitur në shtojcën B.

Kur është caktuar një autoritet qendror në përputhje me nenin 7, paragrafi 3, ky detyrim zbatohet si për autoritetin qendror, ashtu edhe për autoritetin zbatues, i cili merr UEH-në nga organi qendror.

Në rastet e përmendura në nenin 7, paragrafi 6, ky detyrim zbatohet si për autoritetin kompetent i cili fillimisht ka pranuar UEH-në dhe autoritetin ekzekutues të cilit i transmetohet në fund UEH-ja.

2. Pa cenuar nenin 10, paragrafët 4 dhe 5, autoriteti zbatues informon menjëherë autoritetin lëshues me çdo mjet:
3. a) nëse është e pamundur që autoriteti zbatues të marrë një vendim për njohjen ose zbatimin për shkak të faktit se formulari i parashikuar në shtojcën A është jo i plotë ose i pasaktë;
4. b) nëse autoriteti zbatues, gjatë ekzekutimit të UEH-së, pa ndonjë hetim të mëtejshëm, mendon se mund të jetë e përshtatshme të kryejë masa hetimore që nuk janë parashikuar fillimisht ose të cilat nuk mund të specifikoheshin kur u lëshua UEH-ja, në mënyrë që t’i mundësojë autoritetit lëshues që të ndërmarrë veprime të mëtejshme në rastin konkret; ose
5. c) nëse autoriteti zbatues përcakton se, në rastin specifik, ai e ka të pamundur të veprojë në pajtim me formalitetet dhe procedurat e dhëna shprehimisht nga autoriteti lëshues në përputhje me nenin 9.

Me kërkesën e autoritetit lëshues, informacioni konfirmohet pa vonesë me anë të një mënyre që lë gjurmë me shkrim.

3. Pa cenuar nenin 10, paragrafët 4 dhe 5, autoriteti zbatues informon menjëherë autoritetin lëshues me anë të një mënyre që lë gjurmë me shkrim:
4. a) për çdo vendim të marrë në përputhje me nenet 10 ose 11;
5. b) për çdo vendim për të shtyrë ekzekutimin ose njohjen e UEH-së, për arsyet e shtyrjes dhe, nëse është e mundur, për kohëzgjatjen e parashikuar të shtyrjes.

Neni 17

Përgjegjësia penale e zyrtarëve

Kur janë të pranishëm në territorin e shtetit zbatues në kuadrin e zbatimit të kësaj direktive, zyrtarët e shtetit lëshues konsiderohen si zyrtarë të shtetit zbatues për sa u përket shkeljeve të kryera kundër tyre ose prej tyre.

Neni 18

Përgjegjësia civile e zyrtarëve

1. Kur në kuadrin e zbatimit të kësaj direktive, zyrtarët e një shteti anëtar janë të pranishëm në territorin e një shteti tjetër anëtar, shteti i parë anëtar është përgjegjës për çdo dëm të shkaktuar nga zyrtarët e tij gjatë operacioneve të tyre, në përputhje me legjislacionin e shtetit anëtar në territorin e të cilit ata veprojnë.
2. Shteti anëtar në territorin e të cilit është shkaktuar dëmi i përmendur në paragrafin 1 e korrigjon atë sipas kushteve që zbatohen për dëmet që shkaktohen nga zyrtarët e tij.
3. Shteti anëtar zyrtarët e të cilit i kanë shkaktuar dëm ndonjë personi në territorin e një shteti tjetër anëtar, e rimburson plotësisht këtë të fundit për çdo shumë që u ka paguar viktimave ose personave të autorizuar prej tyre.
4. Pa cenuar ushtrimin e të drejtave të tij kundrejt palëve të treta dhe me përjashtim të paragrafit 3, në rastet e përmendura në paragrafin 1, çdo shtet anëtar do të heqë dorë nga kërkesa për rimbursimin e dëmeve që ka pësuar nga një shtet tjetër anëtar.

Neni 19

Konfidencialiteti

1. Secili shtet anëtar merr masat e nevojshme për të siguruar që gjatë ekzekutimit të një UEH-je, autoriteti lëshues dhe autoriteti zbatues të marrin parasysh konfidencialitetin e hetimit.
2. Autoriteti zbatues, në përputhje me legjislacionin e tij të brendshëm, garanton konfidencialitetin e fakteve dhe të përmbajtjes së UEH-së, përveç masës së nevojshme për ekzekutimin e masës hetimore. Nëse autoriteti zbatues nuk mund të përmbushë kërkesën e konfidencialitetit, ai duhet të njoftojë menjëherë autoritetin lëshues.
3. Autoriteti lëshues, në përputhje me të legjislacionin e tij të brendshëm dhe nëse nuk është përcaktuar ndryshe nga autoriteti zbatues, nuk zbulon asnjë dëshmi ose informacion të dhënë nga autoriteti zbatues, përveç rasteve kur zbulimi i tij është i nevojshëm për hetimet ose procedurat e përshkruara në UEH.
4. Secili shtet anëtar merr masat e nevojshme për të siguruar që bankat nuk i zbulojnë klientit të bankës në fjalë ose personave të tjerë të tretë se informacioni i është transmetuar shtetit lëshues në përputhje me nenet 26 dhe 27 ose se po kryhet një hetim.

Neni 20

Mbrojtja e të dhënave personale

Gjatë zbatimit të kësaj direktive, shtetet anëtare garantojnë se të dhënat personale mbrohen dhe ato mund të përpunohen vetëm në përputhje me Vendimin Kuadër të Këshillit 2008/977/ÇBD¹⁷ dhe parimet e Konventës së Këshillit të Evropës "Për mbrojtjen e individëve në lidhje me përpunimin automatik të të dhënave personale" të 28 janarit 1981 dhe Protokollit të saj shtesë.

Aksesi në këto të dhëna kufizohet, pa cenuar të drejtat e subjektit të të dhënave. Në këto të dhëna kanë akses vetëm personat e autorizuar.

Neni 21

Shpenzimet

1. Përveç se kur parashikohet ndryshe në këtë direktivë, shteti zbatues mbulon të gjitha shpenzimet e kryera në territorin e shtetit zbatues në lidhje me ekzekutimin e një UEH-je.
2. Kur autoriteti zbatues konsideron se shpenzimet për ekzekutimin e UEH-së mund të konsiderohen si jashtëzakonisht të larta, ai mund të konsultohet me autoritetin lëshues për faktin nëse dhe mënyrën se si mund të ndahen shpenzimet ose të ndryshohet UEH-ja.

Autoriteti zbatues informon autoritetin lëshues paraprakisht për specifikimet e hollësishme të pjesës së shpenzimeve të konsideruara si jashtëzakonisht të larta.

3. Në situata të jashtëzakonshme, kur nuk mund të arrihet marrëveshje për shpenzimet e përmendura në paragrafin 2, autoriteti lëshues mund të vendosë:
4. a) të tërheqë UEH-në plotësisht ose pjesërisht; ose
5. b) të mbajë UEH-në dhe të mbulojë pjesën e shpenzimeve që konsiderohen si jashtëzakonisht të larta.

KREU IV

DISPOZITAT SPECIFIKE PËR MASA TË CAKTUARA HETIMORE

Neni 22

Transferimi i përkohshëm në shtetin lëshues i personave të mbajtur në paraburgim me qëllim të kryerjes së një mase hetimore

1. Një UEH mund të lëshohet për transferimin e përkohshëm të një personi të arrestuar në shtetin zbatues me qëllim të kryerjes së një mase hetimore për mbledhjen e provave për të cilat kërkohet prania e atij personi në territorin e shtetit lëshues, me kusht që ai të kthehet brenda afatit të parashikuar nga shteti zbatues.
2. Përveç arsyeve për mosnjohjen ose mosekzekutimin e përmendur në nenin 11, ekzekutimi i UEH-së gjithashtu mund të refuzohet nëse:
3. a) personi i arrestuar nuk pranon; ose
4. b) transferimi rrezikon të zgjasë kohën e ndalimit të personit të arrestuar.
5. Pa cenuar paragrafin 2, germa "a", kur shteti zbatues e konsideron të nevojshme, duke pasur parasysh moshën ose gjendjen fizike ose mendore të personit, mundësia për të shprehur mendimin për transferimin e përkohshëm i jepet përfaqësuesit ligjor të personit të arrestuar.
6. Në rastet e përmendura në paragrafin 1, tranzitimi i personit të arrestuar nëpërmjet territorit të një shteti anëtar të tretë ("shteti anëtar i transitit") bëhet pas aplikimit, i shoqëruar me të gjitha dokumentet e nevojshme.
7. Marrëveshjet praktike në lidhje me transferimin e përkohshëm të personit duke përfshirë detajet e kushteve të mbajtjes së tij në paraburgim në shtetin lëshues dhe datat në të cilat ai duhet të transferohet dhe të kthehet në territorin e shtetit zbatues, vendosen midis shtetit lëshues dhe atij zbatues, duke siguruar marrjen parasysh të gjendjes fizike dhe mendore të personit në fjalë, si dhe nivelin e sigurisë së kërkuar në shtetin lëshues.
8. Personi i transferuar do të mbetet në paraburgim në territorin e shtetit lëshues dhe, sipas rastit, në territorin e shtetit anëtar të transitit, për veprat ose dënimet për të cilat ai është mbajtur në paraburgim në shtetin zbatues, përveç nëse shteti zbatues aplikon për lirimin e tij.
9. Periudha e paraburgimit në territorin e shtetit lëshues zbritet nga periudha e ndalimit që personi në fjalë po kryen ose do të jetë i detyruar të kryejë në territorin e shtetit zbatues.
10. Pa cenuar paragrafin 6, personi i transferuar nuk ndiqet penalisht, nuk ndalohet apo nënshtrohet ndonjë kufizimi tjetër të lirisë së tij personale në shtetin lëshues për veprat e kryera ose dënimet e dhëna para largimit të tij nga territori i shtetit zbatues dhe të cilat nuk janë të specifikuara në UEH.
11. Imuniteti i përmendur në paragrafin 8 pushon së ekzistuari nëse personi i transferuar, pasi ka pasur mundësi të largohet për një periudhë prej 15 ditëve të njëpasnjëshme nga data kur prania e tij nuk kërkohet më nga autoritetet lëshuese:
12. a) ka qëndruar në territor; ose
13. b) pasi është larguar prej tij, është rikthyer.
14. Shpenzimet që lindin nga zbatimi i këtij neni mbulohen në përputhje me nenin 21, përveç shpenzimeve që lindin nga transferimi i personit drejt dhe nga shteti lëshues, të cilat mbulohen nga ai shtet.

Neni 23

Transferimi i përkohshëm në shtetin zbatues i personave të mbajtur në paraburgim me qëllim të kryerjes së një mase hetimore

1. Një UEH mund të lëshohet për transferimin e përkohshëm të një personi të mbajtur në paraburgim drejt shtetit lëshues me qëllim të kryerjes së një mase hetimore për mbledhjen e provave për të cilat kërkohet prania e atij personi në territorin e shtetit zbatues.
2. Paragrafi 2, germa "a" dhe paragrafët 3 deri 9 të nenit 22 janë të zbatueshme rast pas rasti për transferimin e përkohshëm sipas këtij neni.
3. Shpenzimet që lindin nga zbatimi i këtij neni mbulohen në përputhje me nenin 21, përveç shpenzimeve që lindin nga transferimi i personit në fjalë drejt dhe nga shteti zbatues, të cilat mbulohen nga ai shtet.

Neni 24

Seanca dëgjimore nëpërmjet videokonferencës apo transmetimeve të tjera audiovizive

1. Kur një person është në territorin e shtetit zbatues dhe duhet të dëgjohet si dëshmitar ose ekspert nga autoritetet kompetente të shtetit lëshues, autoriteti lëshues mund të lëshojë një UEH në mënyrë që të dëgjojë dëshmitarin ose ekspertin nëpërmjet videokonferencës ose transmetime të tjera audiovizive në përputhje me paragrafët 5 deri 7.

Autoriteti lëshues mund të lëshojë një UEH edhe për qëllimin e dëgjimit të një personi të dyshuar ose të akuzuar nëpërmjet videokonferencës apo transmetimeve të tjera audiovizive.

2. Përveç arsyeve për mosnjohjen ose mosekzekutimin e përmendur në nenin 11, ekzekutimi i UEH-së gjithashtu mund të refuzohet nëse:
3. a) personi i dyshuar ose i akuzuar nuk pranon; ose
4. b) zbatimi i një mase të tillë hetimore në një rast të caktuar do të ishte në kundërshtim me parimet themelore të legjislacionit të shtetit zbatues.
5. Autoriteti lëshues dhe autoriteti zbatues bien dakord për masat praktike. Kur bihet dakord për masa të tilla, autoriteti zbatues merr përsipër:
6. a) të thërrasë dëshmitarin apo ekspertin në fjalë, duke përcaktuar kohën dhe vendin e seancës dëgjimore;
7. b) të thërrasë të dyshuarin apo personat e akuzuar për t’u paraqitur në seancën dëgjimore në përputhje me rregullat e detajuara të përcaktuara në legjislacionin e shtetit zbatues dhe të informojë këta persona për të drejtat e tyre sipas legjislacionit të shtetit lëshues, në një kohë të tillë që u lejon atyre të ushtrojnë si duhet të drejtat për t'u mbrojtur;
8. c) të sigurojë identitetin e personit që do të dëgjohet.
9. Nëse në rrethana të një rasti të veçantë, autoriteti zbatues nuk ka akses në mjetet teknike për një seancë dëgjimore nëpërmjet videokonferencës, këto mjete mund t'i vihen në dispozicion nga shteti lëshues me marrëveshje të përbashkët.
10. Kur një seancë dëgjimore mbahet nëpërmjet videokonferencës apo një transmetimi tjetër vizual, zbatohen rregullat e mëposhtme:
11. a) autoriteti kompetent i shtetit zbatues është i pranishëm gjatë seancës dëgjimore, i ndihmuar nga një përkthyes sipas nevojës dhe është gjithashtu përgjegjës për sigurimin e identitetit të personit që do të dëgjohet dhe për respektimin e parimeve themelore të legjislacionit të shtetit zbatues.

Nëse autoriteti zbatues mendon se gjatë seancës dëgjimore po shkelen parimet themelore të legjislacionit të shtetit zbatues, ai merr menjëherë masat e nevojshme për të siguruar që seanca dëgjimore të vazhdojë në përputhje me ato parime;

1. b) masat për mbrojtjen e personit që do të dëgjohet vendosen, sipas nevojës, midis autoriteteve kompetente të shtetit lëshues dhe atij zbatues;
2. c) seanca dëgjimore zhvillohet drejtpërdrejt nga, ose nën drejtimin e, autoritetit kompetent të shtetit lëshues në përputhje me legjislacionin e tij;
3. d) me kërkesë së shtetit lëshues apo të personit që do të dëgjohet, shteti zbatues siguron që personi që do të dëgjohet ndihmohet nga një përkthyes, sipas nevojës;
4. e) personat e dyshuar apo të akuzuar informohen përpara seancës dëgjimore për të drejtat procedurale të cilat u jepen, përfshirë të drejtën për të mos dhënë dëshmi, në bazë të legjislacionit të shtetit zbatues dhe atij lëshues. Dëshmitarët dhe ekspertët mund të kërkojnë të drejtën për të mos dhënë dëshmi, e cila u jepet nga legjislacioni i shtetit zbatues apo i atij lëshues dhe informohen për këtë të drejtë përpara seancës dëgjimore.
5. Pa cenuar asnjë nga masat e vendosura për mbrojtjen e personave, në përfundim të seancës dëgjimore, autoriteti zbatues harton procesverbalin që tregon datën dhe vendin e seancës dëgjimore, identitetin e personit të dëgjuar, identitetet dhe funksionet e gjithë personave të tjerë në shtetin zbatues që marrin pjesë në seancën dëgjimore, çdo betim të kryer dhe kushtet teknike nën të cilat u zhvillua seanca dëgjimore. Dokumenti përcillet nga autoriteti zbatues te autoriteti lëshues.
6. Çdo shtet anëtar merr masat e nevojshme për të siguruar që, në rastet kur personi po dëgjohet brenda territorit të tij në përputhje me këtë nen dhe refuzon të dëshmojë kur e ka për detyrim të dëshmojë apo jep dëshmi të rreme, zbatohet legjislacioni i tij i brendshëm në të njëjtën mënyrë sikur seanca dëgjimore të ishte zhvilluar në një procedurë të brendshme.

Neni 25

Seanca dëgjimore nëpërmjet konferencës telefonike

1. Nëse një person ndodhet në territorin e një shteti anëtar dhe duhet të dëgjohet si dëshmitar apo ekspert nga autoritete kompetente të një shteti tjetër anëtar, autoriteti lëshues i këtij të fundit, kur nuk është e përshtatshme apo e mundur për personin që do të dëgjohet të ndodhet fizikisht në territorin e tij, dhe pas ekzaminimit të mjeteve të tjera të përshtatshme, mund të lëshojë një UEH për të dëgjuar një dëshmitar apo ekspert me anë të konferencës telefonike siç parashikohet në paragrafin 2.
2. Me përjashtim të rasteve kur bihet dakord ndryshe, neni 24, paragrafët 3, 5, 6 dhe 7 zbatohen rast pas rasti për seanca dëgjimore nëpërmjet konferencës telefonike.

Neni 26

Informacioni për llogari bankare dhe llogari të tjera financiare

1. Një UEH mund të lëshohet për të vendosur nëse personi fizik apo juridik që është subjekt i procedimeve penale në fjalë, ka apo kontrollon një ose më shumë llogari, të çfarëdo natyre, në një bankë që ndodhet në territorin e shtetit zbatues dhe nëse po, për të marrë të gjithë detajet e llogarive të identifikuara.
2. Çdo shtet anëtar merr masat e nevojshme për sigurimin e informacionit të përmendur në paragrafin 1 në përputhje me kushtet sipas këtij neni.
3. Informacioni i përmendur në paragrafin 1 përfshin, nëse kërkohet në UEH, llogari për të cilat personi subjekt i procedimeve penale në fjalë ka prokura.
4. Detyrimi i përcaktuar në këtë nen zbatohet për aq sa informacioni është në zotërim të bankës që menaxhon llogarinë.
5. Në UEH autoriteti lëshues përcakton arsyet pse ai mendon që informacioni i kërkuar mund të jetë thelbësor për qëllimet e procedimeve penale në fjalë dhe mbi çfarë arsyesh ai prezumon që bankat në shtetin zbatues menaxhojnë llogarinë dhe, sipas mundësisë, cilat mund të jenë bankat e përfshira. Në UEH ai përfshin gjithashtu çdo informacion të disponueshëm i cili mund të lehtësojë zbatimin e tij.
6. Një UEH mund të lëshohet për të vendosur nëse personi fizik apo juridik që është subjekt i procedimeve penale në fjalë, ka një ose më shumë llogari, në çdo institucion financiar jo-bankar që ndodhet në territorin e shtetit zbatues. Nenet 3 deri 5 zbatohen rast pas rasti. Në këtë rast dhe përveç arsyeve për mosnjohjen dhe mosekzekutimin të përmendura në nenin 11, ekzekutimi i UEH-së mund të refuzohet gjithashtu nëse ekzekutimi i masës hetimore nuk do të autorizohej për një çështje të brendshme të ngjashme.

Neni 27

Informacioni për operacionet bankare dhe operacione të tjera financiare

1. Një UEH mund të lëshohet për të marrë detajet e llogarive specifike bankare dhe të operacioneve bankare të cilat janë kryer gjatë një periudhe nëpërmjet një apo më shumë llogarive të specifikuara në të, duke përfshirë detajet e çdo llogarie dërguese apo marrëse.
2. Çdo shtet anëtar merr masat e nevojshme për sigurimin e informacionit të përmendur në paragrafin 1 në përputhje me kushtet sipas këtij neni.
3. Detyrimet e përcaktuara në këtë nen zbatohen vetëm për aq sa informacioni është në zotërim të bankës që menaxhon llogarinë.
4. Në UEH autoriteti lëshues përcakton arsyet pse ai mendon që informacioni i kërkuar është i rëndësishëm për qëllimet e procedimeve penale në fjalë.
5. Një UEH mund të lëshohet gjithashtu në lidhje me informacionin e përmendur në paragrafin 1 referuar operacioneve financiare të kryera nga institucione financiare jo-bankare. Nenet 3 deri 4 zbatohen rast pas rasti. Në këtë rast dhe përveç arsyeve për mosnjohjen dhe mosekzekutimin të përmendura në nenin 11, zbatimi i UEH-së mund të refuzohet gjithashtu kur ekzekutimi i masës hetimore nuk do të autorizohej për një çështje të brendshme të ngjashme.

Neni 28

Masat hetimore që nënkuptojnë mbledhjen e provave në kohë reale, në mënyrë të vazhdueshme dhe për një periudhë të caktuar kohore

1. Kur lëshohet UEH-ja për ekzekutimin e një mase hetimore që kërkon mbledhjen e provave në kohë reale, në mënyrë të vazhdueshme dhe për një periudhë të caktuar kohore, si:
2. a) monitorimi i operacioneve bankare dhe financiare që po zhvillohen përmes një apo më shumë llogarive specifike;
3. b) dorëzimet e kontrolluara në territorin e shtetit zbatues;

ekzekutimi i tij mund të refuzohet, përveç arsyeve për mosnjohjen dhe mosekzekutimin të përmendura në nenin 11, nëse ekzekutimi i masës hetimore në fjalë nuk do të autorizohej për një çështje të brendshme të ngjashme.

2. Shteti lëshues dhe shteti zbatues bien dakord për masat praktike në lidhje me masën hetimore të përmendur në paragrafin 1, germa "b" dhe në lidhje me çdo rast tjetër sipas nevojës.
3. Autoriteti lëshues përcakton në UEH arsyet pse ai mendon që informacioni i kërkuar është i rëndësishëm për qëllimet e procedimeve penale në fjalë.
4. E drejta për të vepruar, për të drejtuar dhe për të kontrolluar operacionet e lidhura me ekzekutimin e një UEH-je, të përmendura në paragrafin 1, i përket autoriteteve kompetente të shtetit zbatues.

Neni 29

Hetimet e fshehta

1. Një UEH mund të lëshohet për t’i kërkuar shtetit zbatues të ndihmojë shtetin lëshues në drejtimin e hetimeve penale nga oficerët që veprojnë me identitet të fshehtë apo të rremë ("hetime të fshehta").
2. Autoriteti lëshues përcakton në UEH pse ai mendon që hetimi i fshehtë mund të jetë i rëndësishëm për qëllimet e procedimeve penale. Vendimi për njohjen dhe ekzekutimin e një UEH-je të lëshuar sipas këtij neni merret për çdo rast individual nga autoritetet kompetente të shtetit zbatues duke marrë në konsideratë legjislacionin dhe procedurat e tij të brendshme.
3. Përveç arsyeve për mosnjohjen dhe mosekzekutimin, të përmendura në nenin 11, autoriteti zbatues mund të refuzojë ekzekutimin e një UEH-je të përmendur në paragrafin 1, kur:
4. a) zbatimi i hetimit të fshehtë nuk do të autorizohej për një çështje të brendshme të ngjashme; ose
5. b) nuk ka qenë e mundur arritja e një marrëveshjeje për hetimet e fshehta sipas paragrafit 4.
6. Hetimet e fshehta zhvillohen në përputhje me legjislacionin dhe procedurat e brendshme të shtetit anëtar në territorin e të cilit kryhet hetimi i fshehtë. E drejta për të vepruar, për të drejtuar dhe për të kontrolluar operacionin e lidhur me hetimin e fshehtë u përket vetëm autoriteteve kompetente të shtetit zbatues. Kohëzgjatja e hetimit të fshehtë, kushtet e detajuara dhe statusi juridik i oficerëve në fjalë gjatë hetimeve të fshehta vendoset midis shtetit lëshues dhe atij zbatues duke marrë në konsideratë legjislacionin dhe procedurat e tij të brendshme.

KREU V

PËRGJIMI I TELEKOMUNIKACIONEVE

Neni 30

Përgjimi i telekomunikacioneve me asistencë teknike të një shteti tjetër anëtar

1. Një UEH për përgjimin e telekomunikacioneve mund t’i dërgohet shtetit anëtar nga i cili nevojitet asistencë teknike.
2. Aty ku më shumë se një shtet anëtar është në gjendje të sigurojë asistencën e plotë teknike që nevojitet për të njëjtin përgjim të telekomunikacioneve, UEH-ja i dërgohet vetëm njërit prej tyre. Prioritet i jepet gjithmonë shtetit anëtar ku ndodhet ose do të ndodhet subjekti i përgjimit.
3. UEH-ja e përmendur në paragrafin 1 përmban gjithashtu informacionin e mëposhtëm:
4. a) informacion me qëllim identifikimin e subjektit të përgjimit;
5. b) kohëzgjatjen e dëshiruar të përgjimit dhe
6. c) të dhëna të mjaftueshme teknike, në veçanti identifikuesin e synimit, për të siguruar që UEH-ja mund të ekzekutohet.
7. Autoriteti lëshues përcakton në UEH arsyet pse ai mendon që masa hetimore e kërkuar është e rëndësishme për qëllimet e procedimeve penale në fjalë.
8. Përveç arsyeve për mosnjohjen dhe mosekzekutimin të përmendura në nenin 11, ekzekutimi i UEH-së së përmendur në paragrafin 1 mund të refuzohet gjithashtu kur ekzekutimi i masës hetimore nuk do të autorizohej për një çështje të brendshme të ngjashme. Shteti zbatues mund të pranojë të japë miratimin e tij vetëm sipas kushteve që do të respektoheshin edhe për një çështje të brendshme të ngjashme.
9. UEH-ja e përmendur në paragrafin 1 mund të ekzekutohet:
10. a) duke i transmetuar telekomunikacionet menjëherë drejt shtetit lëshues; ose
11. b) duke përgjuar, regjistruar dhe më pas transmetuar rezultatin e përgjimit të telekomunikacioneve drejt shtetit lëshues.

Autoriteti lëshues dhe ai zbatues konsultohem me njëri-tjetrin me qëllim që të vendosin nëse përgjimi është kryer në përputhje me germat "a" ose "b".

7. Kur lëshon një UEH të përmendur në paragrafin 1 ose gjatë përgjimit, autoriteti lëshues, aty ku ka arsye të veçantë për ta bërë këtë, mund të kërkojë një transkriptim, dekodim apo dekriptim të regjistrimit, duke marrë miratimin e autoritetit zbatues.
8. Shpenzimet që lindin nga zbatimi i këtij neni mbulohen në përputhje me nenin 21, përveç shpenzimeve që lindin nga transkriptimi, dekodimi dhe dekriptimi i komunikimeve të përgjuara, të cilat mbulohen nga shteti lëshues.

Neni 31

Njoftimi i shtetit anëtar ku ndodhet subjekti i përgjimit nga i cili nuk nevojitet asistencë teknike

1. Nëse, për qëllime të kryerjes së një mase hetimore, përgjimi i telekomunikacioneve autorizohet nga autoriteti kompetent i një shteti anëtar ("shteti anëtar përgjues") dhe adresa e komunikimit e subjektit të përgjimit të përcaktuar në urdhrin e përgjimit përdoret në territorin e një shteti tjetër anëtar ("shteti anëtar i njoftuar") nga i cili nuk nevojitet asistencë teknike për zhvillimin e përgjimit, shteti anëtar përgjues njofton autoritetin kompetent të shtetit anëtar të njoftuar për përgjimin:
2. a) përpara përgjimit, në rastet kur autoriteti kompetent i shtetit anëtar përgjues, në kohën kur urdhëron përgjimin, e di që subjekti i përgjimit është ose do të jetë në territorin e shtetit anëtar të njoftuar;
3. b) gjatë përgjimit apo pas zhvillimit të tij, menjëherë pasi ai konstaton që subjekti i përgjimit është ose ka qenë në territorin e shtetit anëtar të njoftuar gjatë përgjimit.
4. Njoftimi i përmendur në paragrafin 1 kryhet duke përdorur formularin e përcaktuar në shtojcën C.
5. Autoriteti kompetent i shteteve të njoftuara anëtare, në rastin kur përgjimi nuk do të autorizohej për një çështje të brendshme të ngjashme, mund të njoftojë pa vonesë dhe jo më vonë se brenda 96 orëve pas marrjes së njoftimit të përmendur në paragrafin 1, autoritetin kompetent të shtetit anëtar përgjues:
6. a) që përgjimi nuk mund të zhvillohet ose ai ndërpritet; dhe
7. b) sipas rastit, që çdo material tashmë i përgjuar ndërsa subjekti i përgjimit ndodhej në territorin e tij, mund të mos përdoret ose mund të përdoret vetëm nën kushtet të cilat i specifikon ai. Autoriteti kompetent i shtetit të njoftuar anëtar informon autoritetet kompetente të shtetit anëtar përgjues për arsyet që justifikojnë këto kushte.
8. Neni 5, paragrafi 2 është i zbatueshëm rast pas rasti për njoftimin e përmendur në paragrafin 2.

KREU VI

MASAT E PËRKOHSHME

Neni 32

Masat e përkohshme

1. Autoriteti lëshues mund të lëshojë një UEH me qëllim që të marrë çdo lloj mase për të parandaluar përkohësisht shkatërrimin, tjetërsimin, zhvendosjen, transferimin ose eliminimin e një objekti që mund të përdoret si provë.
2. Autoriteti zbatues vendos dhe komunikon vendimin për masën e përkohshme sa më shpejt të jetë e mundur dhe, sipas rastit, brenda 24 orëve nga marrja e UEH-së.
3. Kur është kërkuar një masë e përkohshme e përmendur në paragrafin 1, autoriteti lëshues përcakton në UEH nëse prova do të transferohet në shtetin lëshues apo do të qëndrojë në shtetin zbatues. Autoriteti zbatues njeh dhe ekzekuton UEH-në dhe transferon provat në përputhje me procedurat e vendosura në këtë direktivë.
4. Kur, në përputhje me paragrafin 3, një UEH shoqërohet me udhëzimin që provat qëndrojnë në shtetin zbatues, autoriteti lëshues përcakton datën e heqjes së masës së përkohshme të përmendur në paragrafin 1, ose datën e parashikuar për dorëzimin e kërkesës për transferimin e provave në shtetin lëshues.
5. Pas konsultimit me autoritetin lëshues, autoriteti zbatues, në përputhje me legjislacionin dhe praktikat e tij të brendshme, mund të vendosë kushte të përshtatshme në funksion të rrethanave të çështjes për të kufizuar periudhën e ruajtjes së masës së përkohshme të përmendur në paragrafin 1. Nëse, në përputhje me këto kushte, ai parashikon heqjen e masës së përkohshme, autoriteti zbatues informon autoritetin lëshues dhe i jep mundësinë për të paraqitur komentet e veta. Autoriteti lëshues njofton menjëherë autoritetin zbatues që masa e përkohshme e përmendur në paragrafin 1 është hequr.

KREU VII

DISPOZITA PËRFUNDIMTARE

Neni 33

Njoftime

1. Përpara 22 majit 2017 çdo shtet anëtar njofton Komisionin për sa më poshtë:
2. a) autoritetin apo autoritetet të cilat, në përputhje me legjislacionin e brendshëm, janë kompetente sipas nenit 2, germa "c" dhe "d" kur ky shtet anëtar është shteti lëshues apo shteti zbatues;
3. b) gjuhët e pranuara për një UEH, siç përmenden në nenin 5, paragrafi 2;
4. c) informacionin që lidhet me autoritetin apo autoritetet e caktuara qendrore, nëse shteti anëtar dëshiron të shfrytëzojë mundësinë sipas nenit 7, paragrafi 3. Ky informacion është i detyrues për autoritetet e shtetit lëshues.
5. Çdo shtet anëtar mund t’i dërgojë gjithashtu Komisionit listën e dokumenteve të nevojshme që do të kërkonte në zbatim të nenit 22, paragrafi 4.
6. Shtetet anëtare informojnë Komisionin për çdo ndryshim në informacionin e përmendur në paragrafët 1 dhe 2.
7. Komisioni e vë në dispozicion të të gjitha shteteve anëtare dhe të RRGJE-së informacionin e marrë në zbatim të këtij neni. RRGJE e ve në dispozicion informacionin në faqen e internetit të përmendur në nenin 9 të Vendimit të Këshillit 2008/976/ÇBD¹⁸.

Neni 34

Lidhjet me instrumentet ligjore, marrëveshjet dhe masat e tjera

1. Pa cenuar zbatimin e tyre nga shtetet anëtare dhe shtetet e treta dhe zbatimin e përkohshëm në bazë të nenit 35, kjo direktivë zëvendëson, nga data 22 maj 2017, dispozitat përkatëse të konventave të mëposhtme të zbatueshme nga shtetet anëtare të që kanë detyrimin të zbatojnë këtë direktivë:
2. a) Konventa Evropiane për Ndihmën e Ndërsjellë në Çështjet Penale të Këshillit të Evropës e 20 prillit 1959, si dhe dy protokollet e saj shtesë, dhe marrëveshjet dypalëshe të lidhura sipas nenit 26 të saj;
3. b) Konventa për zbatimin e Marrëveshjes së Shengenit;
4. c) Konventa për Ndihmën e Ndërsjellë në Çështjet Penale midis shteteve anëtare të Bashkimit Evropian dhe protokolli i saj.
5. Vendimi kuadër 2008/978/ÇBD zëvendësohet me këtë direktivë për shtetet anëtare që kanë detyrimin të zbatojnë këtë direktivë. Dispozitat e Vendimit Kuadër 2003/577/ÇBD zëvendësohen për shtetet anëtare që kanë detyrimin të zbatojnë këtë direktivë në lidhje me bllokimin e provave.

Për shtetet anëtare që kanë detyrimin të zbatojnë këtë direktivë, referencat për Vendimin Kuadër 2003/577/ÇBD dhe për sa i përket bllokimit të provave, për Vendimin Kuadër 2003/577/ÇBD, interpretohen si referencë për këtë direktivë.

3. Përveç kësaj direktive, shtetet anëtare mund të lidhin apo të vazhdojnë të zbatojnë marrëveshje dypalëshe ose shumëpalëshe apo marrëveshje me shtete të tjera anëtare pas 22 majit 2017 për aq sa ato mundësojnë forcimin e mëtejshëm të objektivave të kësaj direktive dhe kontribuojnë në thjeshtëzimin apo lehtësimin e mëtejshëm të procedurave për mbledhjen e provave dhe me kusht që të respektohet niveli i masave të sigurisë të vendosura në këtë direktivë.
4. Përpara 22 majit 2017, shtetet anëtare, njoftojnë Komisionin për marrëveshjet ekzistuese të përmendura në paragrafin 3, të cilat ato duan të vazhdojnë t'i zbatojnë. Shtetet anëtare njoftojnë gjithashtu Komisionin për çdo marrëveshje të re të përmendur në paragrafi 3, brenda 3 muajsh nga nënshkrimi i saj.

Neni 35

Dispozita kalimtare

1. Kërkesat për ndihmë të ndërsjellë që janë marrë përpara datës 22 maj 2017 vazhdojnë të rregullohen nga instrumentet ekzistuese për ndihmën e ndërsjellë në çështjet penale. Vendimet për të bllokuar provat në bazë të Vendimit Kuadër 2003/577/ÇBD dhe të marra përpara 22 majit 2017 gjithashtu rregullohen nga ai vendim kuadër.
2. Neni 8, paragrafi 1 zbatohet rast pas rasti për UEH-në në vijim të një vendimi për bllokim të marrë sipas Vendimit Kuadër 2003/577/ÇBD.

Neni 36

Transpozimi

1. Përpara 22 majit 2017, shtetet anëtare marrin masat e nevojshme për të siguruar pajtueshmërinë me këtë direktivë.
2. Kur shtetet anëtare miratojnë këto masa, ato përfshijnë një referencë për këtë direktivë ose shoqërohen nga një referencë e tillë në rastin e botimit zyrtar të tyre. Metodat për të bërë një reference të tillë përcaktohen nga vetë shtetet anëtare.
3. Përpara 22 majit 2017, shtetet anëtare i transmetojnë Komisionit tekstin e dispozitave që transpozojnë në legjislacionin e tyre të brendshëm detyrimet që u janë vendosur në zbatim të kësaj direktive.

Neni 37

Raporti për zbatimin

Jo më vonë se pesë vjet pas 21 majit 2014, Komisioni i paraqet Parlamentit Evropian dhe Këshillit një raport për zbatimin e kësaj direktive, mbi bazat e informacionit cilësor dhe sasior, duke përfshirë në veçanti, vlerësimin e ndikimit të tij në bashkëpunimin për çështjet penale dhe mbrojtjen e individëve, si dhe zbatimin e dispozitave për përgjimin e telekomunikacioneve në varësi të zhvillimeve teknologjike. Raporti shoqërohet, sipas rastit, nga propozime për ndryshimin e kësaj direktive.

Neni 38

Hyrja në fuqi

Kjo direktivë hyn në fuqi 20 ditë pas botimit të saj në Gazetën Zyrtare të Bashkimit Evropian.

Neni 39

Marrësit

Kjo direktivë u drejtohet shteteve anëtare në përputhje me traktatet.

Nënshkruar në Bruksel, më 3 prill 2014.

Për Parlamentin Evropian

Presidenti

1. SCHULZ

Për Këshillin

Presidenti

1. KOURKOULAS

SHTOJCA A

URDHRI EVROPIAN HETIMOR (UEH)

Kjo UEH është lëshuar nga një autoritet kompetent. Autoriteti lëshues vërteton që lëshimi i kësaj UEH-je është i nevojshëm dhe proporcional për qëllimin e procedimeve të specifikuara në të duke marrë parasysh të drejtat e personit të dyshuar ose të akuzuar dhe që masat e kërkuara hetimore mund të jenë urdhëruar në të njëjtat kushte për një çështje të brendshme të ngjashme. Unë kërkoj që masa ose masat hetimore të përcaktuara më poshtë të zhvillohen duke pasur parasysh konfidencialitetin e hetimit dhe që provat e përftuara si rezultat i ekzekutimit të UEH-së të transferohen.

SHTOJCA B

KONFIRMIMI I MARRJES SË NJË UEH-je

Ky formular duhet të plotësohet nga autoriteti i shtetit zbatues i cili ka marrë UEH-në e përmendur më poshtë.

SHTOJCA C

NJOFTIMI

Ky formular përdoret me qëllim që të njoftohet një shtet anëtar për përgjimin e telekomunikacionit që do të, është duke apo është zhvilluar më parë në territorin e tij pa asistencën e tij teknike. Me anë të këtij njoftimi, informoj ... (shtetin anëtar të njoftuar) për përgjimin.

SHTOJCA D

KATEGORITË E VEPRAVE TË PËRMENDURA NË NENIN 11

— pjesëmarrja në organizata kriminale,

— terrorizmi,

— trafikimi i qenieve njerëzore,

— shfrytëzimi seksual i fëmijëve dhe pornografia me fëmijë,

— trafikimi i paligjshëm i drogave narkotike dhe i lëndëve psikotrope,

— trafikimi i paligjshëm i armëve, municioneve dhe eksplozivëve,

— korrupsioni,

— mashtrimi, duke përfshirë mashtrimin që prek interesat financiare të Bashkimit Evropian sipas kuptimit të Konventës së 26 korrikut 1995, "Për mbrojtjen e interesave financiare të komuniteteve evropiane",

— pastrimi i të ardhurave nga veprimtaritë kriminale,

— falsifikimi i parave, duke përfshirë euron,

— krimi kompjuterik,

— krimi mjedisor, duke përfshirë trafikimin e paligjshëm të specieve të rrezikuara të kafshëve dhe të specieve dhe varieteteve të rrezikuara të bimëve,

— mbështetja e hyrjes dhe e qëndrimit të paautorizuar,

— vrasja, plagosja e rëndë,

— tregtia e paligjshme e organeve dhe indeve njerëzore,

— rrëmbimi, pengmarrja dhe mbajtja e paligjshme e personave,

— racizmi dhe ksenofobia,

— vjedhja e organizuar ose e armatosur,

— trafikimi i paligjshëm i të mirave kulturore, duke përfshirë veprat antike dhe veprat e artit,

— mashtrimi,

— shantazhi dhe zhvatja,

— falsifikimi dhe pirateria e produkteve,

— falsifikimi i dokumenteve administrative dhe trafikimi i tyre,

— falsifikimi i mjeteve të pagesës,

— trafikimi i paligjshëm i substancave hormonale dhe i stimuluesve të tjerë të rritjes,

— trafikimi i paligjshëm i materialeve nukleare dhe radioaktive,

— trafikimi i mjeteve motorike të vjedhura,

— përdhunimi,

— zjarrvënia,

— krimet brenda juridiksionit të Gjykatës Ndërkombëtare Penale,

— rrëmbimi i mjeteve fluturuese/anijeve,

— sabotazhi.

1. Qëndrimi i Parlamentit Evropian i 27 shkurtit 2014 (ende i pabotuar në Gazetën Zyrtare) dhe vendimi i Këshillit i 14 marsit 2014.
2. Vendimi Kuadër i Këshillit 2003/577/ÇBD, datë 22 korrik 2003, "Për ekzekutimin në Bashkimin Evropian të urdhrave për bllokimin e pasurive ose provave" (Gazeta Zyrtare L 196, 2.8.2003, f. 45).
3. Vendimi Kuadër i Këshillit 2008/978/ÇBD i 18 dhjetorit 2008 "Për mandatin evropian të provës për qëllimin e marrjes së objekteve, dokumenteve dhe të dhënave për t'i përdorur në procedimet për çështje penale" (Gazeta Zyrtare L 350, 30.12.2008, f. 72).
4. Konventa që zbaton Marrëveshjen e Shengenit të 14 qershorit 1985 midis Qeverive të shteteve të Bashkimit Ekonomik të Beneluksit, Republikës Federale të Gjermanisë dhe Republikës Franceze shfuqizimin gradual të kontrolleve në kufijtë e tyre të përbashkët (Gazeta Zyrtare L 239, 22.9.2000, f. 19).
5. Direktiva 2010/64/KE e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, e 20 tetorit 2010, "Për të drejtën e përkthimit me gojë dhe përkthimit me shkrim në procedime penale" (Gazeta Zyrtare L 280, 26.10.2010, f. 1).
6. Direktiva 2012/13/KE e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, e 22 majit 2012, "Për të drejtën e informimit gjatë procedimeve penale" (Gazeta Zyrtare L 142, 1.6.2012, f. 1).
7. Direktiva 2013/48/BE e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, e 22 tetorit 2013, "Për të drejtën e mbrojtjes me avokat në procedime penale dhe në procedimet e mandat-arrestit evropian, si dhe për të drejtën për të informuar një palë të tretë për privimin e lirisë dhe për të komunikuar me palë të treta dhe autoritetet konsullore gjatë kohës së privimit të lirisë" (Gazeta Zyrtare L 294, 6.11.2013, f. 1).
8. Protokolli i Konventës për Ndihmën e Ndërsjellë në Çështjet Penale ndërmjet shteteve anëtare të Bashkimit Evropian, i themeluar nga Këshilli në përputhje me nenin 34 të Traktatit për Bashkimin Evropian (Gazeta Zyrtare C 326, 21.11.2001, f. 2).
9. Vendimi Kuadër i Këshillit 2002/584/ÇBD, i 13 qershorit 2002, "Për mandat-arrestin evropian dhe procedurat e dorëzimit ndërmjet shteteve anëtare" (Gazeta Zyrtare L 190, 18.7.2002, f. 1).
10. Direktiva 2005/60/KE e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit e 26 tetorit 2005 për ndalimin e përdorimit të sistemit financiar për qëllime të pastrimit të parave dhe financimit të terrorizmit (Gazeta Zyrtare L 309, 25.11.2005, f. 15).
11. Gazeta Zyrtare C 369, 17.12.2011, f. 14.
12. Gazeta Zyrtare C 355, 29.12.2010, f. 1.
13. Rregullorja (KE) Nr. 45/2001 e Parlamentit Evropian dhe e Këshillit, e 18 dhjetorit 2000, "Për mbrojtjen e individëve lidhur me përpunimin e të dhënave personale nga institucionet dhe organet e Komunitetit dhe për lëvizjen e lirë të këtyre të dhënave" (Gazeta Zyrtare L 8, 12.1.2001, f. 1).
14. Konventa e themeluar nga Këshilli në përputhje me nenin 34 të Traktatit për Bashkimin Evropian për Ndihmën e Ndërsjellë në Çështjet Penale ndërmjet shteteve anëtare të Bashkimit Evropian (Gazeta Zyrtare C 197, 12.7.2000, f. 3).
15. Vendimi Kuadër 2002/465/ÇBD i Këshillit, i 13 qershorit 2002, "Për grupet e përbashkëta hetimore" (Gazeta Zyrtare L 162, 20.6.2002, f. 1).
16. Veprimi i Përbashkët 98/428/ÇBD i 29 qershorit 1998 i miratuar nga Këshilli mbi bazën e nenit K.3 të Traktatit për Bashkimin Evropian "Për krijimin e një Rrjeti Gjyqësor Evropian" (Gazeta Zyrtare L 191, 7.7.1998, p. 4).
17. Vendimi Kuadër 2008/977/ÇBD, i 27 nëntorit 2008, "Për mbrojtjen e të dhënave personale të përpunuara në kuadër të bashkëpunimit policor dhe gjyqësor në çështjet penale" (Gazeta Zyrtare L 350, 30.12.2008, f. 60).
18. Veprimi i Përbashkët i Këshillit 2008/976/ÇBD, i 29 qershorit 2008, "Për krijimin e Rrjetit Gjyqësor Evropian" (Gazeta Zyrtare L 348, 24.12.1998, f. 130).